Slajdy małe
Transkrypt
Slajdy małe
Ogniwa galwaniczne Ogniwa galwaniczne są to urządzenia umożliwiające bezpośrednią przemianę energii chemicznej (wiązań chemicznych) na energię (pracę) elektryczną. Jak widać, w definicji powyższej nie ma potrzeby odwoływania się w jakikolwiek sposób do konstrukcji ogniw, a równocześnie nie stwarza ona podstaw do wątpliwości, czy jakieś urządzenie jest ogniwem galwanicznym, czy nie. Chem. Fiz. TCH II/15 1 Ogniwa galwaniczne (2) Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Baron Volta 1745 - 1827 John Frederic Daniell 1790 1790 - 1845 pierwsze ogniwo galwaniczne Uniwersytet w Pawii, Pawii, 1800 1800 ogniwo Daniella, Daniella, 1836 King’s College, Londyn Chem. Fiz. TCH II/15 2 Ogniwa galwaniczne(3) roztwór ZnSO4 roztwór CuSO4 blaszka Zn blaszka Cu Pt|Zn(s)|ZnSO4(aq)||CuSO4(aq)|Cu|Pt Chem. Fiz. TCH II/15 3 •1 Ogniwa galwaniczne(4) Pt|Zn(s)|ZnSO4(aq)||CuSO4(aq)|Cu|Pt konwencja sztokholmska dopuszcza się: Zn(s)|ZnSO4(aq)||CuSO4(aq)|Cu Siła elektromotoryczna (SEM) jest to napięcie mierzone pomiędzy przewodnikiem dołączonym do elektrody prawej a przewodnikiem z tego samego materiału dołączonego do elektrody lewej ogniwa nieobciążonego (tzn. w warunkach bezprądowych). Chem. Fiz. TCH II/15 4 Termodynamika ogniw galwanicznych Ag(s) + ½I2(s) = Ag+(aq) + I–(aq) Standardowa molowa entalpia takiej reakcji jest dana wzorem: ∆H r0 = ∆H tw0 , Ag + ( aq ) + ∆H tw0 , I − ( aq ) Jest ona mierzalna i ma sens fizyczny. Nie można jednak przeprowadzić reakcji, w których produktem byłby pojedynczy jon w roztworze wodnym (zawsze musi być przeciwjon). Zatem: Entalpie tworzenia pojedynczych jonów nie są dostępne doświadczalnie. Chem. Fiz. TCH II/15 5 Termodynamika ogniw galwanicznych (2) Problem ten rozwiązano zakładając z definicji, że: ∆H tw0 , H + ( aq ) = 0; ∆Gtw0 , H + ( aq ) = 0 i S H0 + ( aq ) =0 Jak pamiętamy, ∆G reakcji określa nam maksymalną wartość pracy nieobjętościowej, jaką możemy uzyskać z reakcji. W przypadku ogniw wel ,maks = ∆G mamy do czynienia z pracą elektryczną: Dla P =const,T=const dG = ∑ µ i dni = ∑ν i µ i dξ i ∂G ∆Gr = = ∑ν i µ i ∂ξ P ,T i i Gdzie ξ jest liczbą postępu reakcji: dξ = Chem. Fiz. TCH II/15 dni νi 6 •2 Termodynamika ogniw galwanicznych (3) Zatem, można zapisać: dG = ∆Gr dξ dwel = ∆Gr dξ i w konsekwencji od anody do katody przepływa wtedy vdξ moli elektronów przenoszących ładunek − veN Av dξ = −vFdξ kulombów Praca elektryczna równa jest iloczynowi napięcia i przeniesionego ładunku: dwel = −νFEdξ Po przyrównaniu równań: dwel = −νFEdξ Otrzymujemy: i dwel = ∆Gr dξ ∆Gr = −νFE Chem. Fiz. TCH II/15 7 Termodynamika ogniw galwanicznych (4) Prawdziwe jest też (w warunkach standardowych): ∆G 0 = −νFE 0 (zamiast symbolu ν często można spotkać n lub z) Z termodynamiki równowag chemicznych pamiętamy, że: ∆Gr = ∆Gr0 + RT ln Q gdzie Q jest ilorazem reakcji, a wzór ten pokazuje nam zależność ∆G od składu mieszaniny reagującej, a właściwie jej odchylenie od warunków standardowych, kiedy to Q=1 a ∆G=∆G0 Chem. Fiz. TCH II/15 8 Wzór Nernsta ∆Gr = ∆Gr0 + RT ln Q Dzieląc ostatnie równanie przez –zF, otrzymujemy: E = E0 − RT ln Q zF Równanie to znane jest jako wzór Nernsta i stosuje się w równym stopniu do ogniw, jak i półogniw (dla reakcji połówkowych też można zapisać iloraz reakcji Q). Chem. Fiz. TCH II/15 9 •3 Wzór Nernsta (2) Ponieważ w 25oC RT/F=25,7 [mV], można dla tej temperatury zapisać: E = E0 − 25,7 ln Q[mV ] z Jeszcze częstszą postacią wzoru Nernsta jest: E = E0 − 59,2 log Q[ mV ] z Chem. Fiz. TCH II/15 10 Kilka wniosków Na podstawie rozważań na poprzednich stronach można wysnuć następujące wnioski: • Eog= Ekat – Ean Przy obliczaniu SEM trzeba brać potencjały obu reakcji połówkowych jako potencjały redukcji. Gdybyśmy brali potencjały rzeczywiste (redukcji dla katody, utleniania dla anody – wartości tego drugiego należałoby w stosunku do tablicowej nadać przeciwny znak, to trzeba byłoby je sumować, co na jedno wychodzi). • Jeśli SEM jest dodatnia, to reakcja elektrodowa (tak jak jest zapisana) jest samorzutna. • Jeśli mierzona SEM jest ujemna, to reakcja elektrodowa (tak jak jest zapisana) musi zostać wymuszona. Jeśli jednak zamkniemy obwód zewnętrzny skończoną opornością, prąd popłynie – choć w kierunku przeciwnym do przewidywanego. Po prostu samorzutną jest reakcja w kierunku odwrotnym do zapisu. Chem. Fiz. TCH II/15 11 Kilka wniosków (2) c.d. •Gdy reakcja w ogniwie jest w równowadze – ogniwo jest wyczerpane. ∆G=0, E=0. • Gdy mierzymy SEM, reakcja w ogniwie nie jest w równowadze (choć nie biegnie), ale każda z reakcji połówkowych z osobna jest. • Prowadzenie reakcji chemicznej „na sposób elektrochemiczny” (z rozdzieleniem na proces katodowy i anodowy) charakteryzuje się szczególną cechą. Podczas gdy w reakcji prowadzonej konwencjonalnie – przez zmieszanie składników – iloraz reakcji ciągle się zmienia, i to w sposób nieuchronny, choć zależny od jej kinetyki, dopóki nie osiągnie wartości stałej równowagi, to w reakcji prowadzonej w ogniwie galwanicznym można przerwać bieg reakcji i podtrzymać stałą wartość Q po prostu otwierając obwód zewnętrzny. Stąd dla trwałości baterii istotna jest jakość ciekłego połączenia, im dłużej uniemożliwi skuteczne zajście reakcji w sposób konwencjonalny (zabezpieczy przed zmieszaniem katolitu i anolitu) tym dłuższy żywot (shelf life) baterii. Chem. Fiz. TCH II/15 12 •4 Rodzaje ogniw i półogniw Wzór Nernsta jest podstawą nie tylko do obliczania SEM ogniw i potencjałów półogniw, ale także do obliczania w oparciu o potencjał odpowiedniego półogniwa wartości Q, co przy pewnych dodatkowych założeniach da się sprowadzić do wyliczenia aktywności (stężenia) jednego z jonów potencjałotwórczych. Jest to podstawa szerokiej dziedziny elektroanalizy znanej jako: POTENCJOMETRIA Warto zapoznać się z klasyfikacją półogniw pod tym względem: Chem. Fiz. TCH II/15 13 Półogniwa I rodzaju Półogniwa I rodzaju, są to półogniwa, w których metal pozostaje w równowadze ze swoimi jonami w roztworze (odwracalne względem kationu). Półogniwo standardowo traktujemy zawsze jako katodę, o ile nie jest wyraźnie zaznaczone, że ma być inaczej. Cu2+(aq) + 2e– = Cu0(s) Cu0(s)|Cu2+(aq) Ag0(s)|Ag+(aq) Ag+(aq) + e– = Ag0(s) Do półogniw I rodzaju zaliczamy także elektrodę wodorową H+(aq) + e– = ½H2(g) (konstrukcyjnie jest to elektroda gazowa) E = E0 + RT ln[Me z+ ] zF Chem. Fiz. TCH II/15 14 Elektroda Wodorowa Dla zapewnienia wymiany elektronów (przeniesienia ładunku) na powierzchni, musi ona być mieć własności elektrokatalityczne. Dlatego też elektroda wodorowa wykonana jest z platyny pokrytej czernią platynową, zanurzonej w kwasie i omywanej gazowym wodorem H+(aq) + e– = ½H2(g) Pt|H2(g)|H+(aq) W związku z tym, że reakcja powyższa jest odwrotnością reakcji tworzenia jonu wodorowego oraz tym, co powiedziano kilka slajdów wcześniej na temat ∆Gotw jonu wodorowego, potencjał standardowy elektrody wodorowej wynosi 0 w dowolnej temperaturze. Chem. Fiz. TCH II/15 15 •5 Półogniwa II rodzaju Półogniwa II rodzaju, są to półogniwa, w których metal elektrody pokryty jest trudno rozpuszczalną solą tego metalu i anionów w roztworze, z którymi pozostaje w równowadze (odwracalne względem anionu). AgCl(s) + e– = Ag0(s) + Cl–(aq) Ag(s)|AgCl(s)|Cl–(aq) Hg2Cl2(s) + 2e– = 2Hg0(l) + 2Cl–(aq) Hg(c)|Hg2Cl2(s)|Cl–(aq) E = E0 − RT ln[X z− ] zF Chem. Fiz. TCH II/15 16 Półogniwa II rodzaju (2) Reakcję w półogniwie II rodzaju można przedstawić jako sumę dwóch reakcji: Ag+ + e– = Ag0(s) E01 = +0,80 V AgCl(s) = Ag+(aq) + Cl–(aq) KIR = 1,77×10–10 AgCl(s) + e– = Ag0(s) + Cl–(aq) E03 = +0,22 V ∆G30 = ∆G10 + ∆G20 = − E10 F − RT ln K IR = − E30 F E30 = E10 F + RT ln K IR RT = E10 + ln K IR F F Chem. Fiz. TCH II/15 17 Półogniwa III rodzaju Półogniwa III rodzaju, są to półogniwa, w których metal elektrody pokryty jest dwiema trudno rozpuszczalnymi solami o wspólnym anionie. Są one odwracalne względem kationu, ale nie tego metalu, z którego utworzona jest elektroda. PbC2O4 + Ca2+(aq) + 2e– = Pb0(s) + CaC2O4(s) Pb(s)|PbC2O4(s)|CaC2O4(s)|Ca2+(aq) Obecnie mają mniejsze znaczenie, ze względu na wynalezienie elektrod jonoselektywnych Chem. Fiz. TCH II/15 18 •6 Półogniwa tlenkowe Półogniwa tlenkowe zbudowane są z metalu pokrytego warstwą tlenku tego metalu. W równowagach potencjałotwórczych, jakie ustalają się na ich powierzchniach, biorą udział jony H+ lub OH–, w związku z czym używane mogą być (i były) do pomiaru pH. HgO(s) + H2O(c) +2e– = Hg(c) + 2OH–(aq) Hg(c)|HgO(s)|OH–(aq) Sb2O3(s) + 3H2O(c) + 6e– = Sb(c) + 6OH–(aq) Sb(s)|Sb2O3(s)|OH–(aq) E = E0 − RT ln[OH − ] F Chem. Fiz. TCH II/15 19 Elektroda szklana Elektroda szklana (Klemensiewicz 1907), jest współczesną podstawową elektrodą służącą do pomiaru pH (elektroda wodorowa jest trudna w użyciu i niebezpieczna, elektrody tlenkowe mogą działać tylko w zakresie obojętnych i alkalicznych pH. Jest to elektroda membranowa wykonana w postaci (najczęściej) bańki szklanej, we wnętrzu której umieszczony jest 1M kwas solny, w którym zanurzona jest elektroda Ag|AgCl. Szkło ma zdolność wymiany jonowej protonów. Po obu stronach membrany ustala się równowaga, przy czym wewnątrz zawsze jest taka sama, zaś na zewnątrz zależy od pH roztworu, w którym zanurzona jest elektroda. Mierzymy różnicę skoków potencjału po obu stronach membrany Chem. Fiz. TCH II/15 20 Półogniwa redoks Półogniwa redoks są zbudowane z obojętnego przewodnika elektronowego (Pt, C) zanurzonego w roztworze zawierającym parę redoks Ce4+(aq) + e– = Ce3+(aq) Pt| Ce4+(aq),Ce3+(aq) MnO4–(aq) + 8H+(aq) + 5e– = Mn2+(aq) + 4H2O(c) Pt|MnO4–(aq),Mn2+(aq),H+(aq) Chem. Fiz. TCH II/15 21 •7 Półogniwa gazowe Półogniwa gazowe zbudowane są z przewodnika elektronowego o właściwościach adsorpcyjnych/elektrokatalitycznych względem gazu, omywanego przez dany gaz i zanurzonego w roztworze zawierającym jony równowagowe (poza elektrodą wodorową są to aniony). ½O2(g) + 2H+(aq) + 2e– = H2O(c) Pt|O2(g)|H+(aq) ½Cl2(g) + e– = Cl–(aq) C|Cl2(g)|Cl–(aq) Chem. Fiz. TCH II/15 22 Elektrody jonoselektywne Elektrody jonoselektywne (najczęściej membranowe, patrz elektroda szklana) są odwracalne względem wielu kationów i anionów. Wykorzystuje się w nich wiele zjawisk (typów równowag): • rozpuszczalność trudnorozpuszczalnych soli • wymiana jonowa • kompleksowanie (kaliksereny) Ich potencjał opisuje wzór Nikolskiego: E = const + RT n/ z ln ai + ∑ K ij a j j nF j Chem. Fiz. TCH II/15 23 Ogniwa stężeniowe Do tej pory omawialiśmy ogniwa galwaniczne chemiczne, tzn. takie, w których otrzymuje się pracę elektryczną kosztem przebiegającej w ogniwie samorzutnej (∆G<0) reakcji chemicznej. Rozpatrzmy jednak ogniwo: Cu0(s)|Cu2+(aq,c1)||Cu2+(aq,c2)|Cu0(s) Jeżeli c1<c2 to na elektrodzie prawej będzie zachodzić redukcja, a na lewej utlenianie. Choć na każdej z elektrod zachodzi reakcja połówkowa, to w całym ogniwie zachodzi jedynie proces wyrównywania stężeń. Eog = RT c2 ln 2 F c1 Chem. Fiz. TCH II/15 24 •8 Ogniwa odwracalne i nieodwracalne Całą termodynamikę ogniw omawialiśmy przy założeniu odwracalności procesów w nich zachodzących, tzn. że: nieskończenie mały ładunek dq przepuszczony w kierunku odwrotnym do samorzutnego przebiegu procesu, powoduje proces dokładnie odwrotny Nie zawsze jest to prawdziwe, np. w stosie Volty Zn|NaCl(aq)|Cu(s) Samorzutnie Pr: H2O(c) + e– = ½H2(g) + OH–(aq) L: Zn(s) = Zn2+(aq) + 2e– Wymuszone Cu(s) = Cu2+(aq) + 2e– H2O(c) + e– = ½H2(g) + OH–(aq) Chem. Fiz. TCH II/15 25 Ogniwa bez ciekłego połączenia Czasami ciekłe połączenie (mostek solny) pomiędzy katolitem i anolitem jest zbędne, np. w ogniwie Zn0(s)|ZnCl2(aq)|AgCl(s)|Ag0(s) Katoda: AgCl(s) + e– = Ag0(s) + Cl–(aq) Anoda: Zn0(s) = Zn2+(aq) + 2e– Łącznie: Zn0(s) + 2AgCl(s) = Ag0(s) + Zn2+(aq) +2Cl–(aq) Zauważmy, że właściwie dochodzi tutaj do redukcji stałego AgCl stałym Zn (reakcja trudna do realizacji sposobem konwencjonalnym). Chem. Fiz. TCH II/15 26 Potencjometria Jeżeli jako elektrodę prawą podłączymy wybraną elektrodę w jej warunkach standardowych, a jako elektrodę lewą standardową elektrodę wodorową, to zgodnie z konwencją zmierzymy E0 wybranej elektrody Chem. Fiz. TCH II/15 27 •9 Szereg elektrochemiczny 0 0 0 Eog0 = E pr − Elew = E pr − 0 = E 0pr Dokonując podobnych pomiarów dla różnych półogniw, można je następnie uszeregować wg potencjału redukcji względem wodoru, tworząc tzw. szereg elektrochemiczny. Reakcje połówkowe (pary redoks) o najwyższym potencjale redukcji (najwyższej tendencji do samorzutnej redukcji) reprezentują najsilniejsze utleniacze, zaś pary redoks o dużych ujemnych potencjałach redukcji – najsilniejsze reduktory (np. metale alkaliczne). Pierwotnie szereg ten obejmował tylko elektrody I rodzaju i znany był jako szereg napięciowy metali. Chem. Fiz. TCH II/15 28 Elektrody odniesienia Zamiast stosować standardową elektrodę wodorową, można używać innych elektrod o stałym, odtwarzalnym i znanym potencjale względem SEW. Są to tzw. elektrody odniesienia. NasEK Hg(c)|Hg2Cl2(s)|KCl(aq,nas) E=+0,241 V Nas Ag|AgCl Ag(s)|AgCl(s)|KCl(aq,nas) – 0,18V wzgl SEW ? wzgl NasEK 0 E=+0,197 V E NasEK Chem. Fiz. TCH II/15 29 Potencjometria (2) Jeżeli zestawimy ogniwo złożone z elektrody odwracalnej względem wybranego jonu (czułej na dany jon) jako prawej i wybranej elektrody odniesienia jako lewej, to otrzymujemy tzw. ogniwo pomiarowe. W odpowiedniej wersji wzoru Nernsta wszystkie aktywności oprócz aktywności wybranego jonu są ustalone, zatem mierząc SEM możemy ustalić (aktywność/stężenie) tego jonu. Najczęściej najpierw wykonuje się kalibrację ogniwa pomiarowego poprzez wyznaczenie zależności E=f(log[X]), która powinna być liniowa, a potem w oparciu o tę krzywą kalibracyjną dokonuje się pomiarów w nieznanych roztworach (T=const). Resztę pozostawiam chemii analitycznej. Chem. Fiz. TCH II/15 30 •10 Akumulatory R mV akumulator ołowiowy E0=2,14V Gaston Planté, 1859 Pb PbO2 H2SO4; 36% Chem. Fiz. TCH II/15 31 Akumulatory (2) rozladowanie → Pb + H 2SO 4 ← PbSO 4 + 2H + + 2e− ladowanie rozladowanie → PbO 2 + H 2SO 4 + 2H + + 2e- ← PbSO 4 + 2H 2O ladowanie rozladowanie → PbO 2 + Pb + 2H 2SO 4← 2PbSO 4 + 2H 2O ladowanie Chem. Fiz. TCH II/15 32 Akumulatory (3) 0 akumulator niklowo-kadmowy E =1,26V Thomas Alva Edison rozladowanie → 2NiOOH + Cd + 2H 2O← 2Ni(OH) 2 + Cd(OH) 2 ladowanie 0 akumulator litowy (niewodny) E < 4V rozladowanie → nLi + MO 2 ← Li n MO 2 ladowanie Chem. Fiz. TCH II/15 33 •11 Ogniwa paliwowe William Robert Grove 1811 - 1896 1896 pierwsze ogniwo paliwowe The London Institution, Institution, 1839 1839 Chem. Fiz. TCH II/15 34 Ogniwa paliwowe (2) Niemal każda reakcja może być przeprowadzona w ogniwie !!! Np. 0=Zn2+ + –– + Anoda(–): +2+2e Anoda(–): Anoda(–): CH3OH2H +Zn (g) CO +4e 6H + 6e– 2H 2O==4H – =Cu 0 ++ – +4H += Katoda(+): 2e Katoda(+): Katoda(+): 1½O2O+2Cu (g) 6H2++ 4e6e = 3H 2H2O 2O ącznie: Cu + 2e Łącznie: ŁąŁ cznie: CH3OH 2H2+ 1½O +O–22=Cu (g) = CO =0 2H O 2O 2+(g) 2 + 22H Chem. Fiz. TCH II/15 35 Ogniwa paliwowe (3) Model najprostszego ogniwa paliwowego (tlenowo-wodorowego) R E0 = 1,23 V mV mostek elektrolityczny H2 p=1 Atm 0 P=P O2 p=1 0 P=PAtm Pt Pt H2SO4 Chem. Fiz. TCH II/15 H2SO4 36 •12 Ogniwa paliwowe (4) Jak działa i wygląda ogniwo paliwowe? obwód elektryczny paliwo katalizator anodowy membrana (elektrolit polimerowy) katalizator katodowy spaliny Chem. Fiz. TCH II/15 37 Chem. Fiz. TCH II/15 38 Konwerter katalityczny Metanol Trudne – nowa DMFC nadzieja 2 Chem. Fiz. TCH II/15 39 •13