ŚW. KLEMENSA I

23 listopada 2016r. – Środa
ŚW. KLEMENSA I
(Papieża i Męczennika)
S. Clementis Papae et Martyris - III classis
Tempora: Feria Quarta infra Hebdomadam XXIV post Octavam Pentecostes
23 listopada 2016r. – kolor szat czerwony - Środa – Św. Klemensa I,
Papieża i Męczennika. (3. kl.) Msza wł., Gloria, w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Felicyty, Męczennicy, bez Credo, prefacja zwykła.
Św. Klemens, trzeci następca św. Piotra, rządził Kościołem od roku
88 do 97. Napisał list do Koryntian, który jest świadectwem znaczenia biskupa rzymskiego w pierwszym wieku. List jest przeniknięty troską o jedność chrześcijaństwa. Imię św. Klemensa wymienia się w kanonie Mszy
świętej. Wspomnienie świętej Felicyty, męczennicy. Św. Felicyta, męczennica rzymska, została pochowana na cmentarzu Maksymina. Pamiątkę jej
śmierci obchodzono w Rzymie już w V wieku.
3 klasy
INTROITUS:
Mówi Pan: Mowy moje, które
włożyłem w twoje usta, nie odstąpią od ust twoich; a ofiary
twoje miłe będą na moim ołtarzu.
Szaty czerwone
Is59,21; 56,7
Dicit Dóminus: Sermónes
mei, quos dedi in os tuum,
non defícient de ore tuo: et
múnera tua accépta erunt
super altáre meum.
Ps 111,1
Ps. Błogosławiony mąż, który Beátus vir, qui timet Dómiboi się Pana i wielką radość num: in mandátis eius cupit
znajduje w jego nakazach. nimis. V. Glória Patri.
V. Chwała Ojcu.
ORATIO:
Wiekuisty Pasterzu, wejrzyj łaskawie na Swoją trzodę i otocz ją
nieustanną opieką za przyczyną
świętego Klemensa I, Papieża
i męczennika , którego ustanowiłeś pasterzem całego Kościoła.
Przez Pana.
Wszechmogący Boże, prosimy
Cię, aby nas ochraniały modlitwy i zasługi św. Felicyty, Twojej
Męczennicy, której uroczystość
obchodzimy. Przez Pana.
LECTIO:
Bądźcie, bracia, wszyscy razem
moimi
naśladowcami
Gregem
tuum,
Pastor
ætérne, placátus inténde: et,
per
beátum
Cleméntem
Mártyrem tuum atque Summum Pontíficem, perpétua
protectióne custódi; quem
totíus Ecclésiæ præstitísti
esse pastórem. Per Dominum.
S. Felicitatis Martyris:
Præsta, quaesumus, omnípotens Deus: ut, beátæ Felicitátis
Martyris
tuæ
sollémnia recenséntes, méritis ipsíus protegámur et
précibus. Per Dominum.
Flp 3,17-21; 4,1-3
Fratres: Imitatóres mei estóte, et observáte eos, qui ita
i wpatrujcie się w tych, którzy
tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam
mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem - zagłada, ich
bogiem - brzuch, a chwała w tym, czego winni się wstydzić.
To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna
jest w niebie. Stamtąd też jako
Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa,który
przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką
może On także wszystko, co jest,
sobie podporządkować. Przeto,
bracia umiłowani, za którymi tęsknię - radości i chwało moja! tak stójcie mocno w Panu, umiłowani!
Wzywam Ewodię
i wzywam Syntychę, aby były
jednomyślne w Panu. Także proszę i ciebie, prawdziwy Syzygu,
pomagaj im, bo one razem ze
mną trudziły się dla Ewangelii
wraz z Klemensem i pozostałymi
moimi współpracownikami, których imiona są w księdze życia.
GRADUALE:
Niechaj Go sławią ludy w zgromadzeniu, i na zebraniu starców
niechaj Go chwalą.
V. Niech dzięki czynią Panu za
Jego miłosierdzie, za Jego cuda
dla synów człowieczych.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Ty jesteś
Opoką, a na tej Opoce zbuduję
Kościół mój. Alleluja.
ámbulant, sicut habétis formam nostram. Multi enim
ámbulant,
quos
sæpe
dicébam vobis - nunc autem
et flens dico - inimícos Crucis Christi: quorum finis
intéritus: quorum Deus venter est: et glória in confusióne ipsórum, qui terréna
sápiunt.
Nostra
autem
conversátio in coelis est: unde
étiam
Salvatórem
exspectámus, Dóminum nostrum Iesum Christum, qui
reformábit
corpus humilitátis nostræ, configurátum
córpori
claritátis
suæ,
secúndum operatiónem, qua
étiam possit subiícere sibi
ómnia. Itaque, fratres mei
caríssimi et desideratíssimi,
gáudium meum et coróna
mea: sic state in Dómino,
caríssimi. Evódiam rogo et
Sýntychen déprecor idípsum
sápere in Dómino. Etiam rogo et te, germáne compar,
ádiuva illas, quæ mecum laboravérunt in Evangélio cum
Cleménte et céteris adiutóribus meis, quorum nómina
sunt in libro vitæ.
Ps 106,32.31
Exáltent eum in Ecclésia
plebis: et in cáthedra seniórum laudent eum.
V. Confiteántur Dómino misericórdiæ eius; et mirabília
eius fíliis hóminum.
Mt 16,18
Allelúia, alleluia V. Tu es
Petrus, et super hanc petram
ædificábo Ecclésiam meam.
Allelúia.
EVANGELIUM:
Gdy Jezus przyszedł w okolice
Cezarei Filipowej, pytał swych
uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni
odpowiedzieli: «Jedni za Jana
Chrzciciela, inni za Eliasza,
jeszcze inni za Jeremiasza albo
za jednego z proroków». Jezus
zapytał ich: «A wy za kogo Mnie
uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz,
Syn Boga żywego». Na to Jezus
mu rzekł: «Błogosławiony jesteś,
Szymonie, synu Jony. Albowiem
nie objawiły ci tego ciało i krew,
lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam:
Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na
tej Skale zbuduję Kościół mój,
a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek
zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz
na ziemi, będzie rozwiązane
w niebie».
OFFERTORIUM:
Otom dał moje słowa w usta
twoje; otom cię dziś postawił nad
narodami i nad królestwami,
abyś wyrywał i burzył, i budował, i sadził.
SECRETA:
Złożywszy dary, prosimy Cię,
Panie, oświeć łaskawie Twój Kościół, by trzodzie Twojej wszędzie sprzyjało powodzenie, a pasterze pod Twymi rządami starali się podobać Twojemu imieniu. Przez Pana.
Mt 16,13-19
In illo témpore: Venit Iesus
in partes Cæsaréæ Philíppi,
et interrogábat discípulos
suos, dicens: Quem dicunt
hómines esse Fílium hóminis? At illi dixérunt: Alii
Ioánnem Baptístam, alii autem Elíam, alii vero Ieremíam
aut
unum
ex
prophétis. Dicit illis Iesus:
Vos autem quem me esse
dícitis? Respóndens Simon
Petrus, dixit: Tu es Christus,
Fílius Dei vivi. Respóndens
autem Iesus, dixit ei: Beátus
es, Simon Bar Iona: quia caro et sanguis non revelávit
tibi, sed Pater meus, qui in
coelis est. Et ego dico tibi,
quia tu es Petrus, et super
hanc
petram
ædificábo
Ecclésiam meam, et portæ
ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo
claves regni coelórum. Et
quodcúmque ligáveris super
terram, erit ligátum et in coelis: et quodcúmque sólveris
super terram, erit solútum et
in coelis.
Jer 1,9n
Ecce, dedi verba mea in ore
tuo: ecce, constítui te super
gentes et super regna, ut
evéllas et destruas, et ædífices et plantes.
Oblátis munéribus, quaesumus,
Dómine,
Ecclésiam
tuam benígnus illúmina: ut,
et gregis tui profíciat ubique
succéssus, et grati fiant
nómini tuo, te gubernánte,
pastóres. Per Dominum.
Panie, wejrzyj łaskawie na ofiary Twego ludu i napełnij go radością za wstawiennictwem tej,
której uroczystość pozwalasz mu
obchodzić. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie
składali dziękczynienie, Panie,
Ojcze Święty, wszechmogący,
wieczny Boże, przez Chrystusa,
Pana naszego. Przez Niego Twój
majestat
chwalą
Aniołowie,
uwielbiają Państwa, z lękiem
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Pro S. Felicitate
Vota pópuli tui, Dómine,
propitiátus inténde: et, cuius
nos tríbuis sollémnia celebráre,
fac
gaudére
suffrágiis. Per Dominum
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre, nos tibi
semper et ubíque grátias
agere: Dómine sancte, Pater
omnípotens, ætérne Deus:
per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem
tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt
Potestátes.
Coeli
coelorúmque Virtútes ac beáta
Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
Mt 16,18
COMMUNIO:.
Ty jesteś Opoką, a na tej Opoce Tu es Petrus, et super hanc
zbuduję Kościół mój.
petram ædificábo Ecclésiam
meam.
POSTCOMMUNIO:
Prosimy Cię, Panie, rządź miło- Refectióne sancta enutrítam
ściwe Twoim Kościołem, krze- gubérna, quaesumus, Dómipionym przez święty pokarm, ne, tuam placátus Ecclésiam:
aby pod Twoim możnym pano- ut,
poténti
moderatióne
waniem rosła wolność Kościoła, dirécta, et increménta lia związek jego z Tobą trwał nie- bertátis accípiat et in relizachwiany. Przez Pana.
giónis integritáte persístat.
Per Dominum.
Pro S. Felicitate
Wszechmogący Boże, pokornie Súpplices
te
rogámus,
prosimy Cię, abyś za wstawien- omnípotens Deus: ut, internictwem Twoich Świętych po- cedéntibus Sanctis tuis, et
mnażał w nas swoje dary i kie- tua in nobis dona multíplirował naszym życiem. Przez Pa- ces, et témpora nostra dina.
spónas. Per Dominum.
Klemens I był trzecim następcą św. Piotra (po Linusie i Klecie),
a więc czwartym papieżem. Kierował Kościołem w latach 88-97. Mamy
niewiele wiadomości o jego życiu; pochodzą one ponadto z wielu tradycji
chrześcijańskich. Był synem Faustyna, niewolnikiem pochodzenia żydowskiego. Miał go wyzwolić patrycjusz rzymski, Klemens. Przyszły papież z
wdzięczności przybrał sobie jego imię. Według Tertuliana miał być
ochrzczony i otrzymać święcenia kapłańskie z rąk Piotra Apostoła - prawdopodobnie znał także św. Pawła. Tradycja przypisuje mu autorstwo listu
do chrześcijan w Koryncie, gdzie Kościół był rozdarty wewnętrzną niezgodą. Tamtejsi wierni odmówili swoim pasterzom posłuszeństwa; ci więc odwołali się do papieża. Dokument ten jest zatem świadectwem znaczenia biskupa rzymskiego w I wieku, który był pierwszym wśród biskupów i prezbiterów. List wyróżnia się pięknym stylem i jest bezcennym dokumentem jako
jeden z najstarszych pomników literatury chrześcijańskiej, poapostolskiej.
Paweł w Liście do Filipian (Flp 4, 3) wspomina o Klemensie - nie wiadomo
jednak, czy mowa o tym samym człowieku. Święty Klemens I Tradycja
chrześcijańska podaje, że Klemens poniósł męczeńską śmierć w 97 lub 101
r. Prawdopodobnie został wygnany z Rzymu do Chersonezu Taurydzkiego
(dzisiejszy Krym), gdzie w kopalniach wśród ok. 2000 chrześcijanskazańców głosił naukę Chrystusową, za co został skazany przez cesarza
na śmierć i wrzucony do Morza Czarnego z kotwicą u szyi. W 868 r. św. Cyryl w czasie pobytu w tamtych stronach miał odnaleźć relikwie św. Klemensa I i przywieźć je do Rzymu, gdzie zostały przyjęte z najwyższymi honorami przez papieża Hadriana II i złożone w bazylice S. Clemente. Imię
św. Klemensa wymieniane jest w Kanonie Rzymskim. Klemens jest patronem narodów słowiańskich, a także dzieci, górników, kamieniarzy, kapeluszników i marynarzy. W ikonografii św. Klemens przedstawiany jest w
papieskim stroju pontyfikalnym. Jego atrybutami są: Baranek Apokalipsy,
kotwica, którą uwiązano mu u szyi, księga, mały krzyż, paliusz. (Źródło:
Brewiarz.pl)