ŚW. KLEMENSA I

23 listopada 2016r. – Środa
ŚW. KLEMENSA I
(Papieża i Męczennika)
S. Clementis Papae et Martyris - III classis
Tempora: Feria Quarta infra Hebdomadam XXIV post Octavam Pentecostes
23 listopada 2016r. – kolor szat czerwony - Środa – Św. Klemensa I, Papieża i Męczennika. (3. kl.) Msza wł., Gloria,
w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Felicyty, Męczennicy, bez Credo, prefacja zwykła.
Św. Klemens, trzeci następca św. Piotra, rządził Kościołem od roku 88 do 97. Napisał list do Koryntian, który jest
świadectwem znaczenia biskupa rzymskiego w pierwszym wieku. List jest przeniknięty troską o jedność chrześcijaństwa.
Imię św. Klemensa wymienia się w kanonie Mszy świętej.
Wspomnienie świętej Felicyty, męczennicy. Św. Felicyta, męczennica rzymska, została pochowana na cmentarzu
Maksymina. Pamiątkę jej śmierci obchodzono w Rzymie już w V wieku.
3 klasy
Szaty czerwone
INTROITUS:
Is59,21; 56,7
Mówi Pan: Mowy moje, które włożyłem w twoje usta, Dicit Dóminus: Sermónes mei, quos dedi in os
nie odstąpią od ust twoich; a ofiary twoje miłe będą na tuum, non defícient de ore tuo: et múnera tua
moim ołtarzu.
accépta erunt super altáre meum.
Ps 111,1
Ps. Błogosławiony mąż, który boi się Pana i wielką Beátus vir, qui timet Dóminum: in mandátis
radość znajduje w jego nakazach. V. Chwała Ojcu.
eius cupit nimis. V. Glória Patri.
ORATIO:
Wiekuisty Pasterzu, wejrzyj łaskawie na Swoją trzodę
i otocz ją nieustanną opieką za przyczyną świętego
Klemensa I, Papieża i męczennika , którego ustanowiłeś pasterzem całego Kościoła. Przez Pana.
Wszechmogący Boże, prosimy Cię, aby nas ochraniały
modlitwy i zasługi św. Felicyty, Twojej Męczennicy,
której uroczystość obchodzimy. Przez Pana.
LECTIO:
Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami
i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego
wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam
mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch, a chwała - w tym, czego winni
się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne.
Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa,który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką
może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię radości i chwało moja! - tak stójcie mocno w Panu,
umiłowani! Wzywam Ewodię i wzywam Syntychę, aby
były jednomyślne w Panu. Także proszę i ciebie,
prawdziwy Syzygu, pomagaj im, bo one razem ze mną
trudziły się dla Ewangelii wraz z Klemensem i pozostałymi moimi współpracownikami, których imiona są
w księdze życia.
GRADUALE:
Niechaj Go sławią ludy w zgromadzeniu, i na zebraniu
starców niechaj Go chwalą.
V. Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za
Jego cuda dla synów człowieczych.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Ty jesteś Opoką, a na tej Opoce
zbuduję Kościół mój. Alleluja.
EVANGELIUM:
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał
Gregem tuum, Pastor ætérne, placátus inténde:
et, per beátum Cleméntem Mártyrem tuum
atque Summum Pontíficem, perpétua protectióne custódi; quem totíus Ecclésiæ præstitísti
esse pastórem. Per Dominum.
S. Felicitatis Martyris:
Præsta, quaesumus, omnípotens Deus: ut, beátæ
Felicitátis Martyris tuæ sollémnia recenséntes,
méritis ipsíus protegámur et précibus. Per Dominum.
Flp 3,17-21; 4,1-3
Fratres: Imitatóres mei estóte, et observáte eos,
qui ita ámbulant, sicut habétis formam nostram.
Multi enim ámbulant, quos sæpe dicébam vobis nunc autem et flens dico - inimícos Crucis Christi: quorum finis intéritus: quorum Deus venter
est: et glória in confusióne ipsórum, qui terréna
sápiunt. Nostra autem conversátio in coelis est:
unde étiam Salvatórem exspectámus, Dóminum
nostrum Iesum Christum, qui reformábit corpus
humilitátis nostræ, configurátum córpori claritátis suæ, secúndum operatiónem, qua étiam
possit subiícere sibi ómnia. Itaque, fratres mei
caríssimi et desideratíssimi, gáudium meum et
coróna mea: sic state in Dómino, caríssimi.
Evódiam rogo et Sýntychen déprecor idípsum
sápere in Dómino. Etiam rogo et te, germáne
compar, ádiuva illas, quæ mecum laboravérunt
in Evangélio cum Cleménte et céteris adiutóribus meis, quorum nómina sunt in libro vitæ.
Ps 106,32.31
Exáltent eum in Ecclésia plebis: et in cáthedra
seniórum laudent eum.
V. Confiteántur Dómino misericórdiæ eius; et
mirabília eius fíliis hóminum.
Mt 16,18
Allelúia, alleluia V. Tu es Petrus, et super hanc
petram ædificábo Ecclésiam meam. Allelúia.
Mt 16,13-19
In illo témpore: Venit Iesus in partes Cæsaréæ
swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana
Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza
albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy
za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr:
«Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu
rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony.
Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec
mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty
jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie
dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
Philíppi, et interrogábat discípulos suos, dicens:
Quem dicunt hómines esse Fílium hóminis? At
illi dixérunt: Alii Ioánnem Baptístam, alii autem
Elíam, alii vero Ieremíam aut unum ex
prophétis. Dicit illis Iesus: Vos autem quem me
esse dícitis? Respóndens Simon Petrus, dixit: Tu
es Christus, Fílius Dei vivi. Respóndens autem
Iesus, dixit ei: Beátus es, Simon Bar Iona: quia
caro et sanguis non revelávit tibi, sed Pater
meus, qui in coelis est. Et ego dico tibi, quia tu
es Petrus, et super hanc petram ædificábo
Ecclésiam
meam,
et
portæ
ínferi
non
prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo claves
regni coelórum. Et quodcúmque ligáveris super
terram, erit ligátum et in coelis: et quodcúmque
sólveris super terram, erit solútum et in coelis.
OFFERTORIUM:
Jer 1,9n
Otom dał moje słowa w usta twoje; otom cię dziś po- Ecce, dedi verba mea in ore tuo: ecce, constítui
stawił nad narodami i nad królestwami, abyś wyrywał te super gentes et super regna, ut evéllas et dei burzył, i budował, i sadził.
struas, et ædífices et plantes.
SECRETA:
Złożywszy dary, prosimy Cię, Panie, oświeć łaskawie Oblátis
munéribus,
quaesumus,
Dómine,
Twój Kościół, by trzodzie Twojej wszędzie sprzyjało Ecclésiam tuam benígnus illúmina: ut, et gregis
powodzenie, a pasterze pod Twymi rządami starali się tui profíciat ubique succéssus, et grati fiant
podobać Twojemu imieniu. Przez Pana.
nómini tuo, te gubernánte, pastóres. Per Dominum.
Pro S. Felicitate
Panie, wejrzyj łaskawie na ofiary Twego ludu i napeł- Vota pópuli tui, Dómine, propitiátus inténde: et,
nij go radością za wstawiennictwem tej, której uroczy- cuius nos tríbuis sollémnia celebráre, fac
stość pozwalasz mu obchodzić. Przez Pana.
gaudére suffrágiis. Per Dominum
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawien- Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
ne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dzięk- nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
czynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wiecz- sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
ny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Christum, Dóminum nostrum. Per quem maTwój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, iestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominaz lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz tiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają rado- Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
ści. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
w pokornym uwielbieniu:
admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Mt 16,18
COMMUNIO:.
Ty jesteś Opoką, a na tej Opoce zbuduję Kościół mój.
Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo
Ecclésiam meam.
POSTCOMMUNIO:
Prosimy Cię, Panie, rządź miłościwe Twoim Kościo- Refectióne sancta enutrítam gubérna, quaesułem, krzepionym przez święty pokarm, aby pod Twoim mus, Dómine, tuam placátus Ecclésiam: ut,
możnym panowaniem rosła wolność Kościoła, a zwią- poténti moderatióne dirécta, et increménta lizek jego z Tobą trwał niezachwiany. Przez Pana.
bertátis accípiat et in religiónis integritáte
persístat. Per Dominum.
Pro S. Felicitate
Wszechmogący Boże, pokornie prosimy Cię, abyś za Súpplices te rogámus, omnípotens Deus: ut, inwstawiennictwem Twoich Świętych pomnażał w nas tercedéntibus Sanctis tuis, et tua in nobis dona
swoje dary i kierował naszym życiem. Przez Pana.
multíplices, et témpora nostra dispónas. Per
Dominum.
Klemens I był trzecim następcą św. Piotra (po Linusie i Klecie), a więc czwartym papieżem. Kierował Kościołem w
latach 88-97. Mamy niewiele wiadomości o jego życiu; pochodzą one ponadto z wielu tradycji chrześcijańskich. Był synem
Faustyna, niewolnikiem pochodzenia żydowskiego. Miał go wyzwolić patrycjusz rzymski, Klemens. Przyszły papież z
wdzięczności przybrał sobie jego imię. Według Tertuliana miał być ochrzczony i otrzymać święcenia kapłańskie z rąk Piotra Apostoła - prawdopodobnie znał także św. Pawła. Tradycja przypisuje mu autorstwo listu do chrześcijan w Koryncie,
gdzie Kościół był rozdarty wewnętrzną niezgodą. Tamtejsi wierni odmówili swoim pasterzom posłuszeństwa; ci więc odwołali się do papieża. Dokument ten jest zatem świadectwem znaczenia biskupa rzymskiego w I wieku, który był pierwszym
wśród biskupów i prezbiterów. List wyróżnia się pięknym stylem i jest bezcennym dokumentem jako jeden z najstarszych
pomników literatury chrześcijańskiej, poapostolskiej. Paweł w Liście do Filipian (Flp 4, 3) wspomina o Klemensie - nie
wiadomo jednak, czy mowa o tym samym człowieku. Święty Klemens I Tradycja chrześcijańska podaje, że Klemens poniósł
męczeńską śmierć w 97 lub 101 r. Prawdopodobnie został wygnany z Rzymu do Chersonezu Taurydzkiego (dzisiejszy Krym),
gdzie w kopalniach wśród ok. 2000 chrześcijan-skazańców głosił naukę Chrystusową, za co został skazany przez cesarza
na śmierć i wrzucony do Morza Czarnego z kotwicą u szyi. W 868 r. św. Cyryl w czasie pobytu w tamtych stronach miał odnaleźć relikwie św. Klemensa I i przywieźć je do Rzymu, gdzie zostały przyjęte z najwyższymi honorami przez papieża Hadriana II i złożone w bazylice S. Clemente. Imię św. Klemensa wymieniane jest w Kanonie Rzymskim. Klemens jest patronem narodów słowiańskich, a także dzieci, górników, kamieniarzy, kapeluszników i marynarzy. W ikonografii św. Klemens
przedstawiany jest w papieskim stroju pontyfikalnym. Jego atrybutami są: Baranek Apokalipsy, kotwica, którą uwiązano
mu u szyi, księga, mały krzyż, paliusz. (Źródło: Brewiarz.pl)