Oppo BDP-103EU

TESTY SPRZĘTU Odtwarzacz
oraz regulację głośności (przyciski Vol+/- na pilocie).
W torze analogowym pracują 4 wzmacniacze operacyjne NE5532. Główny procesor sygnałowy (SoC)
ukryto już nie pod blachą, lecz solidnym aluminiowym radiatorem. To układ dwurdzeniowy, zapewniający większą wydajność i szybkość działania.
Tekst i zdjęcia: Filip Kulpa
Oppo BDP-103EU
Nowy wieloformatowy odtwarzacz Oppo oferuje
nie tylko bardzo dobry obraz, ale i nieprzeciętną
funkcjonalność, którą zawstydza konkurentów.
B
DP-103EU to identycznie wyglądający
następca modelu BDP-93EU, który recenzowaliśmy półtora roku temu (AV 5/2012).
W porównaniu z nim ma znacznie poszerzoną funkcjonalność – z opcją podłączenia dwóch
źródeł sygnału HDMI i trzech pamięci USB.
Budowa
W porównaniu z Denonem, odtwarzacz Oppo
wygląda znacznie skromniej, ale trudno się temu
dziwić – różnica 2000 zł to w końcu niemało.
Szuflada porusza się dość cicho, ale nie tak miękko
jak u „japończyka”. Podczas oględzin staje się
jasne, że konstruktorzy Oppo nie skupiali się na
obudowie, lecz na układzie elektronicznym, wyposażeniu i oprogramowaniu. W tych dwóch ostatnich
dziedzinach pokazali klasę. BDP-103EU ma nieporównywalnie większe możliwości od kosztownego
rywala. Pomijając już fakt zastosowania 7.1-kanałowego toru audio (chyba mało kto będzie z niego
korzystał w dobie amplitunerów A/V), reszta jest
znacznie bogatsza, o czym piszemy w dalszej części. W fabrycznym komplecie znajduje się przewód
HDMI 1,8 m oraz przedłużacz USB 1,4 m.
Niespodzianką są dwa wejścia HDMI: z przodu
i z tyłu obudowy. To przednie umożliwia także podłączenie smartfona i ładowanie go (standard MHL).
Zastosowanie wejść HDMI pozwala skorzystać
z wbudowanego toru wizyjnego i – teoretycznie –
poprawić obraz z dekodera sat lub innego źródła.
Niestety, w praktyce nie wygląda to wcale dobrze.
Obraz telewizyjny SD z tunera Technisat S1 podawany w trybie rozdzielczości „native” wykazywał
dość wyraźną pikselizację, a podłączenie odtwarzacza Denona w ustawieniu „Source Direct” wykazało
28
niepokojące przenikanie kolorów i brak stabilności
linii poziomych. W rezultacie omawiana opcja jest
właściwie bezwartościowa – wielka szkoda, bo
procesor QDEO dawał nadzieje na o wiele więcej.
Wyboru źródeł sygnału dokonuje się przyciskiem
na pilocie, a ten w rozmiarze XL nie jest zbyt
poręczny, lecz zaletą jest to, że przyciski są duże,
a aktywowane ręcznie podświetlenie pozwala na
komfortową obsługę w ciemności.
BDP-103EU, wzorem poprzednika, ma także dwa
wyjścia HDMI. Jednym wyprowadzimy sygnał wizyjny 3D do kompatybilnego wyświetlacza, drugim
– sygnał audio do starszego amplitunera (procesora) A/V, który nie przyjmuje obrazu 3D. Tak dzieje
się przy ustawionej opcji Split A/V, którą zaleca
producent. Można także skorzystać z ustawienia
Dual Display – wówczas do wyjścia nr 2 są również
podawane sygnały wideo. Trzeba jednak pamiętać,
że wyjście HDMI 2 jest gorsze jakościowo, jeśli
chodzi o przetwarzanie obrazu, ponieważ nie korzysta z obróbki wideo zapewnianej przez procesor
Marvell QDEO Kyoto G2H wyposażony w układ
skalujący sygnały wideo (o rozdzielczości do 1080p
włącznie) do rozdzielczości 3840 x 2160 (4K).
Charakterystyczna dla współczesnych odtwarzaczy
jest rezygnacja producenta z analogowych wyjść
wideo, jeśli nie liczyć „diagnostycznego” wyjścia
kompozytowego.
Wnętrze bardzo przypomina poprzednika.
Występuje tu identyczny zasilacz (impulsowy),
jednak płytki drukowane różnią się – mimo dużych
podobieństw. W torze audio zastosowano ten sam
zestaw kluczowych komponentów: zintegrowany
8-kanałowy układ CS4382 zawierający modulator
delta-sigma 5. rzędu, filtry cyfrowe i analogowe
Funkcjonalność
Oppo czyta praktycznie wszystkie rodzaje nośników optycznych, z Blu-ray, wielokanałowymi płytami SACD i DVD-Audio na czele. Pliki multimedialne
– wideo w szczególności – można odtwarzać z aż
trzech dołączonych dysków twardych, bez istotnych
ograniczeń co do systemu plików (NTFS jest obsługiwany). Paleta wspieranych formatów i kontenerów A/V jest na tyle szeroka, że odtwarzacz radzi
sobie praktycznie z każdym rodzajem materiału
wideo. Jest jednak jedna różnica na niekorzyść
w stosunku do ubiegłorocznego BDP-93EU – brak
możliwości odtwarzania obrazów ISO. To skutek
protestu wytwórni filmowych, którym taka kompatybilność odtwarzaczy plików nie odpowiada.
Przewijanie plików wideo nie stanowi problemu,
jako że prócz funkcji skakania po rozdziałach (w odpowiednio przygotowanych ripach płyt Blu-ray czy
DVD) mamy dostępne narzędzie „Goto” oraz zwykłe
przewijanie z kilkoma prędkościami do wyboru.
Napisy można przesuwać za pomocą odpowiedniej
opcji w menu – szkoda tylko, że zabrakło regulacji
ich wielkości. Wczytywanie plików graficznych JPEG
– nawet tych o rozdzielczości 12 mpix i dużej objętości (5–7 MB) – odbywa się sprawnie. Oczywiście te
same pliki można także odtwarzać po sieci (DLNA).
Odtwarzacz obsługuje ponadto klientów SMB/CIFS.
Wśród kompatybilnych formatów audio znalazły się
WAVE i FLAC, przy czym odtwarzane są 24-bitowe
pliki o próbkowaniu 192 kHz. Poprzednik tego nie
potrafił. Szkoda tylko, że to tego czasu nie rozwiązano problemu odczytu bez przerw (gapless).
Dostarczona w komplecie karta USB Wi-Fi 802.11n
spełnia swoje zadanie bardzo przeciętnie. Mimo
użycia szybkiego routera dwupasmowego 2,4/5
GHz (stojącego w odległości 4 m), nie można było
płynnie odtwarzać plików .mkv o bitracie powyżej
8–9 Mb/s. O ripach płyt Blu-ray nawet nie wspomnę.
Nawigacja po drzewie folderów muzycznych też
była spowolniona. W tej sytuacji jedyną sensowną
opcją jest połączenie kablowe Ethernet.
Szybkość odtwarzacza prezentuje bardzo wysoki
poziom. Wczytywanie płyt BD odbywa się o wiele
szybciej niż jeszcze rok temu. Reakcja na komendy
z pilota mogłaby jednak być szybsza. Pełne uruchomienie urządzenia ze stanu energooszczędnego
stanu gotowości (0,5 W) zajmuje ok. 20 sekund,
Konstrukcja toru audio nie zmieniła się względem
poprzednika (BDP-93EU).
OCENA
Obraz (HD/SD)
45,5 pkt (maks. 50)
1080/24p
9/10
1080i 9,5/10
DVD – usuwanie przeplotu
9/10
DVD – skalowanie (ostrość / gładkość)5/5
Redukcja szumu / artefaktów
4/5
Kolory i zakres tonalny 5/5
Użyteczne regulacje obrazu
4/5
Dźwięk 24 pkt (maks. 30)
HDMI
12/15
Wyjścia analogowe * 12/15
Możliwości / wyposażenie
9,5 pkt (maks. 10)
Obsługa 9 pkt (maks. 10)
OCENA** 88%
* – ocena uśredniona dla wyjść stereo i wielokanałowych.
** – ocena absolutna w kategorii odtwarzaczy Blu-ray, nieuwzględniająca
ceny produktu
DYSTRYBUTOR Cinematic, www.cinematic.pl
CENA 2999 zł
DANE TECHNICZNE
Odtwarzane płyty BD-Video, Blu-ray 3D,
DVD-V, DVD-A, AVCHD, SACD, CD (HDCD), Kodak Picture CD,
CD-R/RW, DVD±R/RW, DVD±R DL, BD-R/RE
Formaty obsługiwanych plików multimedialnych
JPEG, WMA, AAC, FLAC, WAVE
wideo: H.264 (MPEG-4-AVC), WMV9, MKV, MPEG-2, DivX
HD, XviD (rozszerzenia plików: .mkv, .mp4, .mts, .m2ts,
Dekodery surround
.wmv, .avi, .mov.)
Dolby TrueHD, DTS-HD Master Audio, LPCM 7.1
Odtwarzanie ścieżek LPCM 5.1 24/192 kHz tak
Wyjścia wideo
2 x HDMI 1.4a (3D)
Ustawienia rozdzielczości wideo (HDMI) Złącza multimedialne
Source, 576i - 4K
2 x USB 2.0 (tył), USB (przód), HDMI/MHL (przód)
Obsługiwane systemy plików (USB) FAT, FAT32, NTFS
Wyjścia analogowe audio
Wyjścia cyfrowe audio
Pobór mocy 35 W (0,5 W stand-by w trybie Energy Efficient)
Wymiary (szer. x wys. x głęb.)
Masa 7.1
S/PDIF, Toslink
430 x 79 x 311 mm
4,9 kg
w trybie Quick Start, Oppo
„podnosi się” zaledwie w kilka sekund.
Odtwarzacz umożliwia
odtwarzanie płyt Blu-ray 3D,
jak i konwertowanie sygnału
2D z płyt DVD/BD do trójwymiaru. Odpowiednia opcja
pozwala regulować paralaksę, czyli głębię obrazu w dość
szerokim zakresie. Możemy
także skorzystać w serwisów
online, takich jak YouTube.
Mieszkańcy USA i wybranych krajów europejskich
mają więcej opcji, ponieważ
w menu głównym znajdują
się także zakładki prowadzące do wypożyczalni filmów
(Netflix, Vudu HD) i radia
internetowego (Pandora).
Tym pierwszym dedykowano
nawet przyciski na pilocie.
W naszych realiach są one,
niestety, bezużyteczne.
Brzmienie
W teście odsłuchowym
BDP-103EU wypadł na miarę
oczekiwań, choć niczego nowego nie wniósł do tego, co
już znamy – choćby w zakresie możliwości poprzednika
93EU. Brzmienie uzyskiwane
z wyjść analogowych (tak
z płyt, jak i plików bezstratnych) było mniej dynamiczne
i nie tak soczyste jak z droższego Denona. Odczuwało
się przy odsłuchu, że to
odtwarzacz za niższą cenę,
choć formalnie trudno czynić
z tego zarzut. Fakt pozostaje
jednak faktem: dla wymagającego użytkownika, któremu
zależy przede wszystkim na
jakości dźwięku otrzymywanego z dwóch kanałów,
BDP-103EU nie oferuje to
samo co droższy o 2000 zł
Denon. Dźwięk był nieco
stonizowany, lżejszy, mniej
dynamiczny. Downmiksy
ścieżek DTS-HD 5.1 miały
mniej werwy i przestrzeni.
Najlepsze wrażenie wywarły
odsłuchy wielokanałowych
płyt SACD – tym naprawdę
można było się nacieszyć.
Pod tym względem BDP103EU wyróżnia się na tle
konkurentów, choć do w pełni
miarodajnej oceny zabrakło
Philipsa BDP9700/12.
Największe zmiany w stosunku do BDP-93EU zaszły na płycie
głównej. Inny jest procesor (SoC), inny także skaler QDEO.
TESTY SPRZĘTU Odtwarzacz Blu-ray Oppo BDP-103EU
Obraz
❙ MENU
Odtwarzacz ma mnóstwo cennych opcji regulacji obrazu i dźwięku.
Ciekawsze i ważniejsze z nich przedstawiamy powyżej.
Dostępna z pilota zakładka
Picture Adj. prowadzi do rozbudowanych regulacji parametrów
obrazu, takich jak kontrast,
jasność, nasycenie, uwypuklanie
krawędzi, redukcja szumów itp.
W przeciwieństwie do Denona,
brakuje tu korekcji gammy
(szkoda) oraz bardziej selektywnego wyboru reduktorów
szumów i artefaktów kompresji.
Poszczególne ustawienia można
wprowadzić do jednej z trzech
pamięci.
Obraz (2D) jest pozbawiony
mankamentów niektórych
tanich odtwarzaczy. Poprawnie
rekonstruowany jest cały zakres
8-bitowej dynamiki wideo
(0–255), nie występują błędy
dekodowania kolorów, żadne
przeostrzenia, fałszywe kontury
itp. Sygnał 1080p z płyt Blu-ray
jest odtwarzany bardzo czysto
i gładko. Rzadko widzi się równie
dobrze zaliczony test „Chrome
Zone Plate” z płyty Spearsa
i Munsila. Ostrość i drapieżność
wzorcowych produkcji na płytach
Blu-ray były jednak subiektywnie
nieznacznie słabsze niż w przypadku Denona.
Ocena deinterlacera poskutkowała oceną „dobry z plusem”.
Na planszach „progressive” oraz
„interlaced” z płyty PFP Test
Disc II wystąpiły drżenia linii poziomych, świadczące o błędnym
dobraniu algorytmu konwersji
I/P. Pewne zastrzeżenia budziła
także rekonstrukcja materiału
wideo PAL. Wkrótce ma się
pojawić „łatka" na wspomniane
problemy. Testy syntetyczne
wykorzystujące materiał 60-hercowy wypadły znakomicie. Oppo
szybko wybierał odpowiedni
pull-down odpowiedni do całej
palety dostępnych sekwencji (od
2–2 do 7–8) na płycie „Spears &
Munsil” (Blu-ray).
Naszym zdaniem
Trudno byłoby wskazać drugi
odtwarzacz wieloformatowy
w zbliżonej cenie, o równie
dużych możliwościach – tak pod
względem jakości dźwięku i obrazu oraz w kwestii funkcjonalności i możliwości technicznych
– jednocześnie! ■