europejska konwencja praw człowieka

Jelenia Góra, dnia 22 października roku
III A 06/29/07
OGŁOSZENIE
Uprzejmie informuję, że w kontekście obchodzonego corocznie celem
rozpowszechniania wśród obywateli wiedzy na temat zasad działania wymiaru
sprawiedliwości poszczególnych państw członkowskich, prawa wewnętrznego
tych państw, jak również prawa wspólnotowego Europejskiego Dnia
Sprawiedliwości Obywatelskiej, na stronie zamieszczone zostały informacje
na temat:
- Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości,
- Europejskiej Konwencji Praw Człowieka,
- Europejskiej Konwencji Sprawiedliwości,
- Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich.
Ponadto, na stronie umieszczony został kwestionariusz skargi
do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości celem zapoznania się z jego
treścią.
Rzecznik Prasowy
Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze
Ewa Węglarowicz–Makowska
Prokurator Prokuratury Okręgowej
wyk. EWM/eh
EUROPEJSKI TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI
ETS składa się z 15 sędziów, których wspiera 8 adwokatów generalnych. Kadencja sędziów
trwa 6 lat.
Europejski
Trybunał
Sprawiedliwości
pełni
funkcję
sądu
międzynarodowego,
konstytucyjnego, najwyższego i administracyjnego.
Jako organ Unii Europejskiej pełniący funkcję sądu, rozstrzyga wszelkie spory pojawiające
się przy realizacji traktatów i dotyczących naruszenia prawa europejskiego.
ZADANIA ETS:
zapewnia zgodność z prawem w świetle interpretacji Traktatów,
rozpatruje skargi wnoszone przez państwa członkowskie, instytucje UE,
przedsiębiorstwa lub obywateli państw UE, orzekając, czy nastąpiło naruszenie
unijnego prawa,
wydaje orzeczenia wstępne na wniosek sądów krajowych o interpretację
lub stwierdzenie prawomocności ustawodawstwa wspólnotowego,
rozstrzyga spory pomiędzy państwami Unii,
rozstrzyga spory między Unią a państwami do niej nie należącymi,
rozstrzyga spory między instytucjami Unii,
rozstrzyga spory między osobami prywatnymi a Unią.
2
EUROPEJSKA KONWENCJA PRAW CZŁOWIEKA
Europejska Konwencja Praw Człowieka (pełna nazwa: Konwencja o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności, w skrócie "Konwencja Europejska" lub EKPC),
to umowa międzynarodowa zawarta przez państwa członkowskie Rady Europy.
Konwencja Europejska została otwarta do podpisu 4 listopada 1950 roku, zaś po uzyskaniu
niezbędnych 10 ratyfikacji weszła w życie 3 września 1953 roku.
Przyjmując ten dokument, rządy państw europejskich zdecydowały się podjąć kroki w celu
zbiorowego zagwarantowania niektórych praw wymienionych w Powszechnej Deklaracji
Praw Człowieka. Na mocy tego dokumentu powołano Europejski Trybunał Praw Człowieka.
Skargi do tego Trybunału mogą składać zarówno: państwa (tzw. skarga międzypaństwowa),
jak i (b) osoby indywidualne, grupy osób oraz organizacje pozarządowe (tzw. skarga
indywidualna).
Wprowadzenie
Europejska Konwencja Praw Człowieka często jest określana jako "klejnot w koronie" Rady
Europy, aby zilustrować to, jak ważna jest ona wśród innych działań i osiągnięć organizacji.
Istota i szczególny charakter Konwencji polega nie tylko na wyliczeniu praw i wolności, do
których każda osoba jest uprawniona; polega przede wszystkim na ustanowieniu procedury
kontrolnej, wciąż unikalnej w skali światowej, która umożliwia żądanie przywrócenia praw
oraz przyznanie stosownego zadośćuczynienia finansowego tym, którzy uważają, że ich
prawa zostały naruszone.
Konwencja Europejska a Polska
Polska przystąpiła do Rady Europy 26 listopada 1991 r. Tego samego dnia Polska podpisała
Europejską Konwencję Praw Człowieka (co było politycznym wymogiem uzyskania
członkostwa w Radzie Europy). Konwencja zaś została ratyfikowana przez nasze państwo
19 stycznia 1993 roku i tego samego dnia Konwencja Europejska weszła w życie w stosunku
do Polski. Deklarację o uznaniu jurysdykcji Trybunału złożono 1 maja 1993 roku. Po uznaniu
przez Polski Rząd jurysdykcji Europejskiej Komisji Praw Człowieka (już nieistniejącej)
oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, można już było składać skargi do Strasburga
przeciwko Państwu Polskiemu.
Jakie prawa i wolności konwencja gwarantuje
Katalog praw człowieka chronionych przez Europejską Konwencję Praw Człowieka
znajdziemy w artykułach 2-13. Do pewnego stopnia katalog ten przypomina katalog
Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 roku, acz zachodzą pomiędzy nimi istotne
rozbieżności. Konwencja gwarantuje: prawo do życia, zakazuje stosowania tortur,
niewolnictwa i pracy przymusowej, gwarantuje prawo do wolności i bezpieczeństwa
osobistego, zapewnia prawo do sprawiedliwego procesu oraz zakazuje wstecznego
stosowania prawa karnego, potwierdza prawo poszanowania życia prywatnego i rodzinnego
wraz z prawem do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny, przewiduje wolność myśli,
sumienia i wyznania, wolność wypowiedzi, jak również wolność zgromadzania się
i stowarzyszania, wreszcie chroni prawo do skutecznego środka odwoławczego.
3
Katalog konwencyjny nie jest ani wyczerpujący, ani zamknięty. Jest sukcesywnie
uzupełniany przez Protokoły dodatkowe do Konwencji. Protokoły te wprowadziły nowe
prawa, takie jak: ochronę własności prywatnej, prawo do nauki, prawo do wolnych wyborów,
zakaz uwięzienia za długi, zakaz ponownego sądzenia w tej samej sprawie, itd. Protokół
szósty znosi karę śmierci. Dodatkowo, w zakresie wykonywania praw i wolności, konwencja
zakazuje stosowania dyskryminacji opartej na jakiejkolwiek podstawie, np. płci, rasy, koloru
skóry, języka, wyznania, pochodzenia itp.
KATALOG PRAW I WOLNOŚCI
gwarantowanych przez Europejską Konwencję Praw Człowieka i protokoły dodatkowe
EKPC (1950 r.)
prawo do życia
zakaz tortur
zakaz niewolnictwa i pracy
przymusowej
prawo do wolności i
bezpieczeństwa
prawo do rzetelnego procesu
zakaz karania bez ustawy
poszanowanie życia
prywatnego
i rodzinnego
wolność myśli, sumienia
i wyznania
wolność słowa
wolność zrzeszania się
i stowarzyszania
prawo do zawarcia związku
małżeńskiego
prawo do skutecznego środka
odwoławczego
zakaz dyskryminacji przy
korzystaniu z praw i wolności
EKPC
Protokoły dodatkowe
protokół nr 1 (1952 r.)
o ochrona własności prywatnej
o prawo do nauki
o prawo do wolnych wyborów
protokół nr 4 (1963 r.)
o zakaz pozbawiania wolności
za
długi
o prawo swobodnego poruszania się
o zakaz wydalania własnych obywateli
o zakaz zbiorowego wydalania
cudzoziemców
protokół nr 6 (1983 r.)
o zakaz kary śmierci w czasie pokoju
protokół nr 7 (1984 r.)
o gwarancje proceduralne
przy wydalaniu cudzoziemców
o prawo do odwołania w sprawach
karnych
o odszkodowanie za niesłuszne skazanie
o zakaz ponownego sądzenia
lub karania
o równość małżonków w sferze cywilnoprawnej
protokół nr 12 (2000 r.)
o ogólny zakaz dyskryminacji
protokół nr 13 (2003 r.)
o całkowity zakaz kary śmierci
(także w czasie wojny)
Kto może skorzystać z praw i wolności zawartych w Konwencji
4
Z praw i wolności konwencyjnych mogą korzystać wszystkie osoby pozostające
pod jurysdykcją (władzą) państw-stron Konwencji. Co to oznacza? Chodzi tu przede
wszystkim o obywateli tych państw, ale nie wyłącznie. Uprawnieni do korzystania z praw
i wolności są również obcokrajowcy odwiedzający te państwa, a więc zarówno obywatele
innych państw, jak i bezpaństwowcy - osoby nie posiadające żadnego obywatelstwa.
Warto pamiętać, że zastosowanie Konwencji nie jest ograniczone do terytorium określonego
państwa, ale może rozciągać się poza nie. Tak więc z praw i wolności konwencyjnych można
skorzystać na pokładzie samolotu, statku morskiego czy statku kosmicznego należącego
do tego państwa-strony Konwencji.
Kontrola przestrzegania Konwencji
Kontrola przestrzegania Konwencji dokonywana jest na dwu płaszczyznach: skargi
międzypaństwowej oraz skargi indywidualnej (petycji). Ta pierwsza sprowadza się do tego,
że każde państwo-strona Konwencji może wszcząć spór z innym państwem-stroną, któremu
zarzuca naruszenie tej właśnie Konwencji (lub jej protokołów dodatkowych). Bardzo rzadko
państwa korzystały z tej możliwości. Obawiały się tego, że państwo, przeciwko któremu
skierowałyby skargę, uznałoby takie działanie za akt nieprzyjazny, co w konsekwencji.
Warunki dopuszczalności skargi indywidualnej
Są to te wymogi, od których spełnienia uzależnione jest, czy Trybunał rozpatrzy skierowaną
do niego petycję co do jej meritum (co do jej istoty). Warunki te wynikają z samej Konwencji
Europejskiej:
- skargę może wnieść jednostka, grupa jednostek lub organizacja pozarządowa;
- skarga może jedynie dotyczyć naruszenia jednego lub więcej praw zagwarantowanych
przez Europejską Konwencję Praw Człowieka lub któryś z jej protokołów dodatkowych.
Konwencja gwarantuje prawa i wolności o charakterze obywatelskim i politycznym.
Nie można więc skarżyć się o naruszenie praw, o których konwencja nie wspomina,
w szczególności praw socjalnych, (np. zbyt niskiej płacy), braku wystarczająco długich
wakacji, itp.;
- naruszenia prawa lub praw musiała dokonać władza publiczna państwa-strony. Zasadniczo
petycja nie będzie przysługiwać przeciwko postępowaniu innych osób prywatnych
np. sąsiada, kolegi, sprzedawcy w sklepie, itd.;
- skarga nie może być oczywiście bezpodstawna. Jeżeli wstępne rozpoznanie sprawy
nie wykaże, iż doszło do naruszenia praw konwencyjnych, to Trybunał nie będzie
zobowiązany do dalszego zajmowania się nią;
- przed wniesieniem skargi do Trybunału muszą zostać wyczerpane wszelkie krajowe
środki prawne. Jest to bardzo ważny wymóg. Postępowanie przed Trybunałem w Strasburgu
przewidziane jest jedynie jako uzupełnienie środków prawnych dostępnych w każdym
państwie, a nie ich zastąpienie. Nie można go więc traktować jako środka na zawołanie,
na wyciągnięcie ręki. Ma on być używany wtedy, gdy organy krajowe nie radzą sobie
z zapewnieniem przestrzegania Konwencji europejskiej. Przed wszczęciem postępowania
przed Trybunałem, skarżący musi najpierw wykorzystać możliwości istniejące w kraju przejść dostępną krajową drogę odwoławczą (odwołanie, apelacja, kasacja, itp.). Chodzi
5
tu o zastosowanie takich środków administracyjnych i sądowych, które dają w rezultacie
ich zastosowania wynik prawnie skuteczny, tzn. wynik musi nastąpić i stanowi
on rozstrzygnięcie sprawy, rozstrzygnięcie prawnie wiążące. Nie ma obowiązku uciekania się
do środków prawnie nieskutecznych. Przykładowo nie trzeba zwracać się z pismem
do Rzecznika Praw Obywatelskich, ponieważ Rzecznik może, ale nie musi podjąć
interwencji, a nadto interwencja taka nie musi prowadzić do rezultatów prawnie wiążących.
Wyjątkowo można nie korzystać z drogi krajowej jeżeli potrafi się udowodnić iż środki
prawne w donym państwie i tak nie będą skuteczne .
- petycja musi być wniesiona do Trybunału w terminie 6 miesięcy od wydania ostatecznej
krajowej decyzji w sprawie. Kolejny bardzo istotny wymóg proceduralny, niespełnienie
którego spowoduje odrzucenie petycji. Termin sześciomiesięczny z jednej strony umożliwia
w miarę spokojne złożenie skargi do Trybunału w Strasburgu, a z drugiej strony nie pozwala
na zbędne zwlekanie z podjęciem decyzji co do wykorzystania mechanizmu kontrolnego
Konwencji;
- państwa składając deklarację uznającą kompetencję byłej Komisji lub jurysdykcję
poprzedniego Trybunału mogły zastrzec, iż organy te będą mogły zajmować się sprawami
dotyczącymi faktów zaistniałych po pewnej dacie. W związku z tym nie są dopuszczalne
skargi co do faktów sprzed tej daty. Mimo zlikwidowania Komisji i utworzenia nowego
Trybunału ograniczenie to zostało utrzymane. Przykładowo skargi przeciwko Polsce mogą
dotyczyć tylko faktów zaistniałych po 30 kwietnia 1993 roku.
- skarga nie może być anonimowa;
- skarga nie może również być identyczna ze sprawą już rozpoznaną przez Trybunał;
- nie można skorzystać ze skargi indywidualnej, jeżeli sprawa została już przedłożona innej
międzynarodowej procedurze kontrolnej, np. Komitetowi Praw Człowieka ONZ,
czy Międzynarodowej Organizacji Pracy;
- prawa do skargi nie można nadużywać. Za takie nadużycie może zostać uznane
przedstawienie w petycji fałszywych faktów celem wprowadzenia Trybunału w błąd.
Nadużyciem będzie też wykorzystanie skargi do uprawiania propagandy politycznej
(np. rasistowskiej) niedającej się pogodzić z ideami, na których Konwencja europejska się
opiera.
6
POSTĘPOWANIE PRZED EUROPEJSKIM TRYBUNAŁEM
PRAW CZŁOWIEKA
Jeśli uznamy, że skarga, którą chcielibyśmy przedstawić Trybunałowi w Strasburgu, spełnia
powyższe wymogi dopuszczalności, możemy taką skargę sformułować (najlepiej
na formularzu urzędowym – zob. linki poniżej) i wysłać na adres Trybunału:
Europejski Trybunał Praw Człowieka
Rada Europy
67075 Strasbourg – Cedex
Francja
Badanie dopuszczalności skargi
Skarga badana jest na początku z punktu widzenia jej dopuszczalności. Analizuje się więc,
czy spełnia ona wszystkie konieczne wymogi. Jeżeli nie, to może ona zostać odrzucona uznana za niedopuszczalną przez komitet złożony z 3 sędziów lub izbę, do której została
skierowana. Jeśli decyzję podejmuje komitet, to decyzja ta dla swej ważności potrzebuje
jednomyślnych głosów wszystkich trzech sędziów. Jeżeli co najmniej jeden z nich wyłamie
się i nie zagłosuje za odrzuceniem petycji to kwestię jej dopuszczalności rozstrzygnie cała
izba (większością głosów). Decyzja o uznaniu skargi za niedopuszczalną jest ostateczna,
niezależnie od tego, czy podejmie ją komitet czy izba Trybunału. Nie można się od niej
w żaden sposób odwołać - kończy ona postępowanie definitywnie.
Próba ugody
Jedynie więc po uznaniu skargi za dopuszczalną izba może przystąpić do jej merytorycznego
badania. W trakcie postępowania przed Trybunałem, izba powinna zachęcać strony
do pojednania, do polubownego załatwienia sprawy. Nie chodzi tu tylko o formalny
wymóg, który ma być spełniany celem przejścia do dalszych etapów procedury.
Chodzi o rzeczywisty obowiązek zachęcania stron w sporze do załagodzenia go z korzyścią
dla ich obu oraz w duchu poszanowania praw człowieka. Z uwagi na zapewnienie maksimum
skuteczności, postępowanie w tej fazie jest poufne.
Merytoryczne rozpatrzenie skargi
Jeśli nie osiągnięto polubownego rozwiązania sporu, to izba Trybunału będzie kontynuować
badanie skargi co do jej istoty. Strony postępowania (skarżący i państwo) zostaną
zobowiązane do przedstawienia w konkretnym terminie swoich memoriałów i innych
dokumentów popierających ich argumentację. W tym czasie dokonuje się również
sprawdzanie stanu faktycznego powołanego w skardze (w tym celu izba może przeprowadzić
dochodzenie). Gdy sędziowie już zapoznają się z tak zebranymi informacjami może
(nie musi) nastąpić ustna faza postępowania - rozprawa przed Trybunałem. Biorą w niej
udział przedstawiciele obu stron będących w sporze. Rozprawa jest dość sformalizowana.
Strony zabierają głos według porządku ustalonego przez przewodniczącego izby. W trakcie
rozprawy sędziowie mogą zadawać stronom dodatkowe pytania, aby bliżej wyjaśnić
interesujące ich szczegóły ze stanu faktycznego lub prawnego sprawy.
7
Narada sędziowska. Wyrok
Po zakończeniu rozprawy sędziowie zbierają się na naradę. Narada sędziowska jest poufna,
jej przebieg nie jest komunikowany na zewnątrz, Po dyskusjach w swym gronie, sędziowie
ostatecznie przyjmują tekst orzeczenia większością głosów. Wyrok (orzeczenie) obejmuje
trzy zasadnicze części: opisanie stanu faktycznego sprawy, przedstawienie argumentów
prawnych uzasadniających treść trzeciej części, czyli sentencji wyroku. Egzekutorem
wykonania wyroku jest Komitet Ministrów Rady Europy, Komitet może uchwalić rezolucję
wzywającą państwo do postępowania zgodnego z wyrokiem Trybunału.
8
EUROPEJSKI RZECZNIK PRAW OBYWATELSKICH
Instytucja Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich została powołana
Traktatem o Unii Europejskiej (de, en, fr) (Maastricht, 1992 r.). Rzecznik pełni
rolę pośrednika między obywatelami a władzami UE. Jest instancją właściwą
do przyjmowania i badania skarg obywateli, firm i organizacji z terenu
Unii Europejskiej, jak również od osób zamieszkałych lub posiadających
zarejestrowaną siedzibę w kraju Unii.
Rzecznik jest wybierany przez Parlament Europejski na odnawialną pięcioletnią
kadencję, odpowiadającą kadencji Parlamentu. W kwietniu 2003 roku
stanowisko Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich objął były grecki
rzecznik praw obywatelskich, Nikiforos Diamandouros. Ponownie wybrano
go na okres pięciu lat w styczniu 2005 r.
Zadania Rzecznika
Rzecznik pomaga w ujawnianiu „złych praktyk administracyjnych”
w instytucjach i organach UE. Zła praktyka administracyjna oznacza mierne
lub niewłaściwe działanie administracji. Oznacza to sytuacje, w których dana
instytucja działa niezgodnie z prawem, lub nie przestrzega zasad dobrej
administracji, lub też łamie prawa człowieka. Wymieńmy na przykład:

niesprawiedliwość,

dyskryminację,

nadużywanie władzy,

brak lub odmowę udzielenia informacji,

nieuzasadnioną opieszałość,

niepoprawność procedur.
Rzecznik prowadzi dochodzenia na podstawie skarg lub z własnej inicjatywy.
Działa całkowicie niezależnie i bezstronnie. Nie zwraca się ani nie przyjmuje
instrukcji od żadnego rządu ani organizacji.
Jak złożyć skargę do Rzecznika?
Pierwszym krokiem przy składaniu skargi na złą praktykę administracyjną
w instytucji lub organie UE jest skontaktowanie się z tą instytucją lub organem
zwykłymi kanałami administracyjnymi i zwrócenie się doń o naprawienie
sytuacji.
Jeśli działanie to nie skutkuje, można złożyć skargę do Rzecznika.
Skargę należy wnieść w ciągu dwóch lat od momentu, gdy dany przypadek złej
administracji jest nam znany. Skarżący musi ujawnić swoją tożsamość,
9
jednoznacznie wskazać, której instytucji lub organu skarga dotyczy oraz opisać
na czym polega problem – może jednak zastrzec traktowanie skargi
jako poufnej.
Praktyczne wskazówki na temat skarg do Rzecznika można znaleźć na stronie:
http://www.ombudsman.europa.eu/media/pl/default.htm.
Jakie są skutki złożenia skargi?
Jeśli Rzecznik nie jest uprawniony do rozpatrzenia danej skargi – bo na przykład
skarga ta była już przedmiotem postępowania sądowego – będzie czynił
starania, by skierować skarżącego do właściwego organu, który może
mu pomóc. Jeśli jednak Rzecznik posiada kompetencje dla rozpatrzenia danej
sprawy – na pewno ją rozpatrzy.
Rozwiązanie problemu skarżącego może jedynie wymagać poinformowania
o nim przez Rzecznika instytucji lub organu, którego dotyczy skarga.
Jeśli w trakcie dochodzenia problemu nie da się rozwiązać, Rzecznik będzie
dążył do polubownego rozwiązania problemu, które satysfakcjonuje skarżącego
i naprawia zaistniałą sytuację.
Jeśli jednak działanie to nie poskutkuje, Rzecznik ma prawo do wystosowania
zaleceń w celu rozwiązania problemu. Jeśli natomiast skarżona instytucja
nie przyjmie jego zaleceń, Rzecznik może przedłożyć Parlamentowi
Europejskiemu
specjalne
sprawozdanie,
prowadzące
do
podjęcia
przez Parlament niezbędnych działań na szczeblu politycznym.
Co roku Rzecznik składa do Parlamentu sprawozdanie ze swojej działalności.
10
FORMULARZ SKARGI
IMPORTANT:
La présente requête est un document juridique et peut affecter vos droits
et obligations.
This application is a formal legal document and may affect your rights
and obligations.
UWAGA:
Formularz niniejszy jest oficjalnym dokumentem prawnym i może mieć wpływ
na Państwa prawa i obowiązki.
Voir Note explicative Numéro de dossier
See Explanatory Note File-number
Zob. Informacja wyjaśniająca Numer skargi
POL
COUR EUROPÉENNE DES DROITS DE L’HOMME
EUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTS
EUROPEJSKI TRYBUNAŁ PRAW CZŁOWIEKA
Conseil de l’Europe – Council of Europe
Strasbourg, France – Strasburg, Francja
REQUÊTE
APPLICATION
SKARGA
présentée en application de l’article 34 de la Convention européenne des Droits
de l’Homme,
ainsi que des articles 45 et 47 du Règlement de la Cour
under Article 34 of the European Convention on Human Rights
and Rules 45 and 47 of the Rules of Court
na podstawie Artykułu 34 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
oraz Artykułu 45 i 47 Regulaminu Trybunału
I
LES PARTIES
THE PARTIES
STRONY
A.
LE REQUÉRANT / LA REQUÉRANTE
THE APPLICANT
SKARŻĄCY/SKARŻĄCA
(Renseignements à fournir concernant le / la requérant(e) et son / sa
représentant(e) éventuel(le))
(Fill in the following details of the applicant and the representative, if any)
11
(Należy przedstawić informacje dotyczące skarżącego/skarżącej i ewentualnie
jego/jej reprezentanta/reprezentantki)
1. Nom de famille ...................................................................................................
2. Prénom (s) ..........................................................................................................
Surname / Nazwisko First name (s) / Imię (imiona)
Sexe: masculin / féminin Sex: male / female Płeć: mężczyzna/kobieta
3. Nationalité ..........................................................................................................
4. Profession ...........................................................................................................
Nationality / Narodowość Occupation / Zawód
5. Date et lieu de naissance
.................................................................................................................................
Date and place of birth / Data i miejsce urodzenia
6. Domicile
.................................................................................................................................
Permanent address / Stały adres zamieszkania
7. Tel. N° / Numer telefonu
.................................................................................................................................
8. Adresse actuelle (si différente de 6.)
.................................................................................................................................
Present address (if different from 6.) / Aktualny adres (jeśli inny niż podany
w pkt. 6)
9. Nom et prénom du / de la représentant(e)*
.................................................................................................................................
Name of representative* / Imię i nazwisko reprezentanta / reprezentantki*
10. Profession du / de la représentant(e)
................................................................................................................................
Occupation of representative / Zawód reprezentanta/reprezentantki
11. Adresse du / de la représentant(e)
.................................................................................................................................
Address of representative / Adres reprezentanta/reprezentantki
12. Tel. N° / Numer telefonu .................................................................................
Fax N° / Numer faksu ......................................................................................
B.
LA HAUTE PARTIE CONTRACTANTE
THE HIGH CONTRACTING PARTY
WYSOKA UKŁADAJĄCA SIĘ STRONA
(Indiquer ci-après le nom de l’Etat / des Etats contre le(s) quel(s) la requête
est dirigée)
(Fill in the name of the State(s) against which the application is directed)
(Należy podać nazwę Państwa / Państw, przeciwko któremu / którym
skierowana jest skarga)
13.............................................................................................................................
12
* Si le / la requérant(e) est représenté(e), joindre une procuration signée par le /
la requérant(e) en faveur du / de la représentant(e).
A form of authority signed by the applicant should be submitted
if a representative is appointed.
Jeżeli skarżący/skarżąca ustanowił/a adwokata lub inną osobę
do reprezentowania go/jej, należy załączyć podpisany formularz
pełnomocnictwa.
II
EXPOSÉ DES FAITS
STATEMENT OF THE FACTS
OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE STANU FAKTYCZNEGO
(Voir chapitre II de la note explicative)
(See Part II of the Explanatory Note)
(Zob. Informacja wyjaśniająca, Część II)
14.
Si nécessaire, continuer sur une feuille séparée
Continue on a separate sheet if necessary
Można kontynuować na osobnej kartce, jeśli jest to konieczne
III
EXPOSÉ DE LA OU DES VIOLATION(S) DE LA CONVENTION
ET / OU DES
PROTOCOLES ALLÉGUÉE(S), AINSI QUE DES ARGUMENTS À L’APPUI
STATEMENT OF ALLEGED VIOLATION(S) OF THE CONVENTION AND /
OR PROTOCOLS AND OF RELEVANT ARGUMENTS
OŚWIADCZENIE O DOMNIEMANYCH NARUSZENIACH KONWENCJI
I/LUB PROTOKOŁÓW WRAZ Z UZASADNIENIEM
(Voir chapitre III de la note explicative)
(See Part III of the Explanatory Note)
(Zob. Informacja wyjaśniająca, Część III)
15.............................................................................................................................
IV
EXPOSÉ RELATIF AUX PRESCRIPTIONS DE L’ARTICLE 35 § 1
DE LA CONVENTION
STATEMENT RELATIVE TO ARTICLE 35 § 1 OF THE CONVENTION
OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE ART. 35 PAR. 1 KONWENCJI
(Voir chapitre IV de la note explicative. Donner pour chaque grief, et au besoin
sur une feuille séparée, les renseignements
demandés sous les points 16 à 18 ci-après)
13
(See Part IV of the Explanatory Note. If necessary, give the details mentioned
below under points 16 to 18 on a separate sheet for each separate complaint)
(Zob. Informacja wyjaśniająca, Część IV. Jeśli jest to konieczne, informacje
wymienione w pkt. 16-18 można przedstawić naodrębnej kartce dla każdego
zarzutu z osobna)
16. Décision interne définitive (date et nature de la décision, organe – judiciaire
ou autre – l’ayant rendue)
Final decision (date, court or authority and nature of decision)
Ostateczne orzeczenie (data; nazwa sądu lub organu, który wydał orzeczenie;
rodzaj orzeczenia)
17. Autres décisions (énumérées dans l’ordre chronologique en indiquant,
pour chaque décision, sa date, sa nature et
l’organe – judiciaire ou autre – l’ayant rendue)
Other decisions (list in chronological order, giving date, court or authority
and nature of decision for each of them)
Inne orzeczenia (proszę je wymienić w porządku chronologicznym podając
dla każdego z nich datę, nazwę sądu luborganu, który je wydał, oraz rodzaj
orzeczenia)
18. Dispos(i)ez-vous d’un recours que vous n'avez pas exercé? Si oui, lequel
et pour quel motif n’a-t-il pas été exercé?
Is there or was there any other appeal or other remedy available to you
which you have not used? If so, explain why you have not used it.
Czy istnieją lub istniały inne możliwości odwołania się lub skuteczne środki
prawne, które nie zostały wykorzystane?
Jeśli tak, proszę wyjaśnić, dlaczego nie zostały wykorzystane.
Si nécessaire, continuer sur une feuille séparée
Continue on a separate sheet if necessary
Można kontynuować na osobnej kartce, jeśli jest to konieczne
V
EXPOSÉ DE L'OBJET DE LA REQUÊTE
STATEMENT OF THE OBJECT OF THE APPLICATION
OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE TEGO, CZEGO DOMAGA SIĘ
SKARŻĄCY
(Voir chapitre V de la note explicative)
(See Part V of the Explanatory Note)
(Zob. Informacja wyjaśniająca, Część V)
19.............................................................................................................................
VI
AUTRES INSTANCES INTERNATIONALES TRAITANT OU AYANT
TRAITÉ L’AFFAIRE
STATEMENT CONCERNING OTHER INTERNATIONAL PROCEEDINGS
14
OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE POSTĘPOWANIA PRZED INNYMI
ORGANAMI MIĘDZYNARODOWYMI
(Voir chapitre VI de la note explicative)
(See Part VI of the Explanatory Note)
(Zob. Informacja wyjaśniająca, Część VI)
20. Avez-vous soumis à une autre instance internationale d’enquête
ou de règlement les griefs énoncés dans la présente requête? Si oui, fournir
des indications détaillées à ce sujet.
Have you submitted the above complaints to any other procedure
of international investigation or settlement? If so, give full details.
Czy przedstawiał Pan/przedstawiała Pani powyższe zarzuty innym organom
międzynarodowym w celu zbadania lub rozstrzygnięcia? Jeśli tak,
należy przedstawić wszystkie szczegóły dotyczące takiego postępowania.
VII
PIÈCES
ANNEXÉES
(PAS
D’ORIGINAUX,
UNIQUEMENT
DES COPIES ; PRIÈRE DE N'UTILISER NI AGRAFE, NI ADHÉSIF,
NI LIEN D'AUCUNE SORTE)
LIST OF DOCUMENTS (NO ORIGINAL DOCUMENTS, ONLY
PHOTOCOPIES; DO NOT STAPLE, TAPE OR BIND DOCUMENTS)
WYKAZ DOKUMENTÓW (NALEŻY DOŁĄCZYĆ WYŁĄCZNIE KOPIE
DOKUMENTÓW, NIE ORYGINAŁ; NIE NALEŻY ZSZYWAĆ, SKLEJAĆ
ANI OPRAWIAĆ DOKUMENTÓW)
(Voir chapitre VII de la note explicative. Joindre copie de toutes les décisions
mentionnées sous ch. IV et VI ci-dessus. Se procurer, au besoin, lescopies
nécessaires, et, en cas d’impossibilité, expliquer pourquoi celles-ci ne peuvent
pas être obtenues. Ces documents ne vous seront pas retournés.)
(See Part VII of the Explanatory Note. Include copies of all decisions referred
to in Parts IV and VI above. If you do not have copies, you should obtain them.
If you cannot obtain them, explain why not. No documents will be returned
to you.)
(Zob. Informacja wyjaśniająca, Część VII. Należy załączyć kopie wszystkich
orzeczeń, o których mowa wyżej w Części IV i VI. Jeśli nie posiada Pan/Pani
kopii, należy je wykonać. Jeżeli uzyskanie kopii nie jest możliwe,
proszę wyjaśnić dlaczego. Żadne dokumenty nie będą Panu /Pani zwrócone).
21.
a)..............................................................................................................................
.........................................................
b)..............................................................................................................................
.........................................................
c)..............................................................................................................................
.........................................................
15
VII
DÉCLARATION ET SIGNATURE
DECLARATION AND SIGNATURE
DEKLARACJA I PODPIS
(Voir chapitre VIII de la note explicative)
(See Part VIII of the Explanatory Note)
(Zob. Informacja wyjaśniająca, Część VIII)
Je déclare en toute conscience et loyauté que les renseignements qui figurent
sur la présente formule de requête sont exacts.
I hereby declare that, to the best of my knowledge and belief, the information
I have given in the present application form is correct.
Niniejszym oświadczam, że informacje podane w niniejszym formularzu
skargi, zgodnie z moją wiedzą i przekonaniem, są prawdziwe.
Lieu / Place / Miejsce .............................................................................................
Date / Date / Data ...................................................................................................
(Signature du / de la requérant(e) ou du / de la représentant(e))
(Signature of the applicant or of the representative)
(Podpis skarżącego /skarżącej lub reprezentanta /reprezentantki)
16