Siłacze na parkiecie
Transkrypt
Siłacze na parkiecie
Siłacze na parkiecie W pogodne niedzielne przedpołudnie 15 kwietnia w hali na ulicy Piastowskiej, w ramach Małopolskiej Ligi Akademickiej, rywalizowali ze sobą kulturyści. Wydawać by się mogło, że skoro kulturyści, to rywalizacja składać się będzie wyłącznie ze szpanowania pięknymi mięśniami wypracowanymi w trakcie niezliczonych treningów. Jednak w lidze zawodnicy konkurują w dwóch bojach. Pierwszym bojem jest bój siłowy czyli wyciskanie sztangi na ławeczce w pozycji leżącej. Drugim bojem jest natomiast bój estetyczny, a więc ocena sylwetki zawodnika. W obu bojach zawodnicy startują w odpowiedniej dla siebie kategorii wagowej. W boju siłowym każdy zawodnik ma do dyspozycji trzy podejścia do sztangi. Sam musi zdecydować od jakiego ciężaru sztangi zacznie. Dlatego w boju tym oprócz siły ważna jest także taktyka, która powinna uwzględniać możliwości rywali. Przede wszystkim najistotniejsza jest jednak ocena własnych możliwości. Zadysponowanie na sztangę zbyt dużego obciążenia w stosunku do siły zawodnika w danym dniu, może spowodować, że bój siłowy zupełnie nie zostanie zaliczony. Jeśli zawodnik nie poradzi sobie z ciężarem, który zadysponował to nie ma już możliwości na mniejsze obciążenie, a nie zaliczenie żadnego z trzech podejść powoduje dyskwalifikację. Po zakończonym boju siłowym zawodnicy przygotowują się w siłowni do boju estetycznego. Ten drugi bój to najbardziej widowiskowa część zawodów (zresztą można się o tym przekonać oglądając ostatnią stronę Biuletynu). Zawodnicy na komendę sędziego prezentują poszczególne partie mięśni. Werdykt następuje bardzo szybko. Drużyna AGH wygrała te zawody, zajmuje też pierwsze miejsce po dwóch rzutach ligi. W niektórych kategoriach wagowych nasi zawodnicy odnieśli sukces indywidualny. Najbardziej zacięta rywalizacja miała miejsce w boju estetycznym w kategorii do 77,5 kg. Minimalnie lepszy od naszego zawodnika Wacława Lichwała (na zdjęciu na ostatniej stronie BIP) okazał się zawodnik Akademii Rolniczej Rafał Ludwikowski. ZS Wojciech Kocot Góry Tęczowe (Dookoła Islandii 2006 – cz. 2) Landmannalaugar (czyli Góry Tęczowe) leżą w południowej części wyspy, około 25 km na północ od lodowca Myrdalsjokul. Dojazd do miejsca, skąd rozpoczyna się większość szlaków turystycznych jest możliwy jedną z dwóch dróg terenowych i wiąże się z pokonaniem kilku brodów. Wznoszące się na około 600 m npm góry są zbudowane głównie ze skał riolitowych. Przeobrażone w wyniku działalności wulkanicznej i geotermalnej minerały nadają zboczom barwy, zarezerwowane gdzie indziej wyłącznie dla przyrody ożywionej (zieloną, czerwoną, żółtą i pomarańczową). Bajecznie kolorowy krajobraz uzupełniają płynące przez wypełniające dolinę rozlewisko niezliczone strumienie, w których odbija się intensywnie błękitne niebo. Z tym wszystkim kontrastują brunatne pola lawowe, obfitujące w ogromne bryły czarnego obsydianu – szkła wulkanicznego. Najwygodniej chyba będzie opowiedzieć o tym wszystkim komentując poszczególne fotografie. Fot. 1. Przejazd przez jeden z licznych brodów po drodze. Najgłębszy, ponad półmetrowy znajduje się tuż przed schroniskiem. Fot. 2. Panorama z grzbietu górskiego usytuowanego na północ od schroniska. Po prawej, u podnóża pokrytych pasmami śniegu gór rozciąga się ogromne pole lawowe Laugahraun – pozostałość po ostatniej erupcji wulkanicznej. Po lewej szerokie rozlewisko płynącej doliną rzeki. W środku zabudowania schroniska i pole namiotowe. Nieopodal, na łące znajduje się niewielkie jeziorko – naturalny i darmowy basen, w którym wody zimnego strumienia mieszają się z gorącym, wypływającym spod pola lawowego. A po całodziennej wędrówce gorąca kąpiel działa jak balsam… Fot. 3. Brennisteinsalda – Grań Płonących Kamieni. Wietrzejące i kruszące się zbocza utworzyły tęczowe, obsypujące się piargi. Po lewej wyrasta ogromny komin lawowy. Dodatkową atrakcją tej najbardziej koloro- 22 Wyniki zawodów kulturystycznych zawodników AZS AGH (najlepsze trzy miejsca zawodników AZS AGH w poszczególnych kategoriach) miejsce 1 6 7 2 3 7 1 6 14 3 4 2 5 6 1 2 3 Nazwisko i imię Kategoria do 70 kg Chowaniec Grzegorz Wydra Mateusz Trela Damian Kategoria do 77.5 kg Lichwała Wacław Kula Mariusz Stadnik Tomasz Kategoria do 85.0 kg Ziętko Rafał Nycz Paweł Luzar Marek Kategoria do 92.5 kg Rolek Tomasz Skobel Przemysław Kategoria powyżej 92.5 kg Krzystyniak Mateusz Stępień Piotr Kapciak Bartłomiej Punktacja drugiego rzutu AZS – AGH 221,0 pkt. AZS – PK 180,5 pkt. AZS – UJ 180,0 pkt. 1 2 3 Wyciskanie Ocena sylwetki Razem 112.5 100.0 100.0 12.5 10.0 8.0 21.0 16.5 14.0 135.0 125.0 135.0 10.5 12.5 6.5 22.5 22.0 19.0 180.0 137.5 115.0 12.0 7.5 8.5 32.0 18.5 14.5 145.0 160.0 10.0 7.0 21.5 21.0 175.0 140.0 140.0 9.5 11.5 10.0 25.0 21.0 19.0 Punktacja po dwóch rzutach AZS – AGH 409,0 pkt. AZS – PK 385,5 pkt. AZS – UJ 340,5 pkt Pełne wyniki zawodów na stronie: www.azs.krakow.pl/?addr=azetesiak/pages/komunikaty.php Fotoreportaż na stronie: www.agh.edu.pl/news.php?id=673 wej na wyspie góry są rozsiane po jej zboczach liczne otwory, z których wydobywają się pachnące siarką wyziewy. Patrząc z bliska, wokół otworów i na ich obrzeżach można dostrzec delikatne igiełki krystalizującej siarki. Fot. 4. Ze szczytu góry Brennisteinsalda roztacza się wspaniały widok na okolicę. Na pierwszym planie komin lawowy (ten sam, co na fot. 3). Fot. 5. Błękitne niebo odbijane przez setki strumieni wypełniających rozlewisko nieopodal pola biwakowego (widok z grani naprzeciwko). Fot. 6. Pastelowe zbocza gór na południe od Brennisteinsalda. Tu i ówdzie w zagłębieniach pozostało jeszcze trochę śniegu. Fot. 7. Widok z grani usytuowanej na północ od schroniska na główną (wschodnią) część rozlewiska. Dolina jeszcze w słońcu, ale widać nadciągające czarne chmury. Fot. 8. Niskotemperaturowe (czytaj temperatura wody poniżej 100°C) pole geotermalne w okolicy Ishelir (jaskini lodowej wytopionej w lodowcu przez gorące źródła). Gorący strumień buduje miniaturowe tarasy, a rozwijające się na nich organizmy żywe decydują o widocznych na zdjęciu kolorach. Fotografia przedstawia obszar około 3 m2. 1 BIP 164/2007