Maciej należy do tych imion, które znaczą "dar Boga

Maciej należy do tych imion, które znaczą "dar Boga

Maciej
Maciej należy do tych imion, które znaczą "dar Boga", pochodzi z języka hebrajskiego.
Imię to promieniuje ciepłem, dostatkiem, kojarzy się z szumem sadów i brzęczeniem pszczół.
Maciejom właściwy jest spokój i równowaga ducha. Umieją też właściwie wykorzystywać
nadarzające się okazje, również w interesach. Cenią sobie uroki życia małżeńskiego i
rodzinnego. Potrafią otoczyć się rzeczami pięknymi i wygodnymi, mają dobry gust - a
przynajmniej brak im zamiłowania do nowoczesnych dziwactw. Żywią szacunek do historii i
przyrody. Bywają niestrudzonymi kolekcjonerami różnych cennych przedmiotów, a często też
dzieł sztuki. Są dobrymi doradcami, na ich opiniach można polegać. Co cenne, znają się
również na kobiecej stronie życia. W ich życiowej karierze raczej rzadko zdarzają się nagłe
zrywy i gwałtowne zmiany; Maciejowie raczej stawiają na spokój i stopniowy rozwój. Mają
dobrą intuicję, jeśli chodzi o sprawy finansowe i potrafią dochodzić do znacznych dostatków
nawet w mało sprzyjających czasach.
Imię Łukasz pochodzi z języka łacińskiego, oznacza "mieszkańca Lukanii", krainy na
południu Italii, ale kojarzy się również z łacińskim słowem *lux* ("światło") i podobnym
greckim słowem *leukos* ("biały, jasny"). Łukasze to ludzie przywiązani do ustalonego
porządku, którzy wolą zdrowe, stare, sprawdzone zasady niż eksperymentowanie z tym, co
nowe i nie wypróbowane. Są zwykle solidni i rzetelni, dobrze robią to, co do nich należy,
choć nie trzeba raczej od nich oczekiwać błyskotliwości ani fantazji. Wydaje się, że dobrze
się sprawdzają w tych dziedzinach, gdzie produkt ludzkich rąk lub myśli nieprędko się
starzeje, jest odporny na mijanie czasu, a więc w zawodach na przykład budowniczego,
rzeźbiarza lub zegarmistrza, a także w matematyce, muzyce i astronomii.
Sara
Imię Sara jest pochodzenia hebrajskiego, oznacza księżniczkę, księżnę. W Polsce znane jest
od XIII w. Sary często bywają niepraktyczne, ale mają wrażliwe serce. Często są uzdolnione
artystycznie, kochają poezję i muzykę. Biblijna Sara była żoną Abrahama, pramatką narodu
Izraela. Towarzyszyła mężowi w długiej wędrówce przez Bliski Wschód. Była bezpłodna,
dopiero w wieku dziewięćdziesięciu lat urodziła Abrahamowi syna Izaaka. Gdy zmarła, miała
sto dwadzieścia siedem lat. Według tradycji Hagady Sara była jedną z siedmiu prorokiń
Izraela. Dla chrześcijan jest wzorem wierności i przykładem posłuszeństwa mężowi. Sara jest
także patronką Cyganów, którzy podróżując tak jak ona, utrzymują, że są potomkami
Abrahama.
Imię Piotr powstało jako przydomek, który Jezus nadał swojemu ulubionemu uczniowi. Św.
Piotr właściwie nazywał się Szymon. Piotr, po grecku Petros, a w języku aramejskim Kefas,
znaczy "skała, opoka". Tak więc w imieniu Piotr zawarta była przepowiednia, że ów uczeń
stanie
się
następcą
Jezusa
i
budowniczym
Jego
kościoła.
Ten sam grecki rdzeń, który występuje w imieniu Piotr, słyszymy w naukowych słowach
dotyczących skał i ropy naftowej, jak "petrografia" czy "petrochemia".
Liczba imienia w łacińskiej wersji Petrus równa się jeden (liczba pionierów i założycieli), co
zgadza się z tym, że św. Piotr (Petrus) został pierwszym papieżem i założycielem kościoła
rzymskiego. Po polsku jest inaczej: Piotr to czwórka, a liczba ta oznacza ludzi prostolinijnych
i dobrze osadzonych w materialnej rzeczywistości. Dlatego nasi Piotrowie, kiedy wspominają
czyny wielkiego Apostoła, czują, że najbliższe są im te momenty, kiedy ze świętego
wychodzi jego ludzka poczciwość, a nawet naiwność - kiedy na przykład próbuje wzorem
Jezusa chodzić po wodzie (i do wody wpada...), kiedy nie rozumie Jego wzniosłych nauk,
obcina ucho napastnikowi lub gdy oblatuje go strach po aresztowaniu Mistrza.
Piotr
Piotrowie są praktyczni i mają dużo gospodarskiego, zdrowego rozsądku. Zwykle dobrze
znają środowisko, w którym się obracają i potrafią zgodnie współżyć z ludźmi, z korzyścią
dla wszystkich stron. Upraszczają sprawy zbyt zawiłe; nie mają serca do abstrakcyjnych
rozważań. Nie lubią czegoś udawać ani ukrywać swoich pobudek, źle się czują tam, gdzie
trzeba być dyplomatą. Silne u Piotra są instynkty opiekuńcze. Dzieci i kobiety czują się przy
nim bezpieczne. Potrafią sobie i swoim bliskim zapewnić komfort; znają się też na różnych
drobiazgach, które czynią życie wygodniejszym. Wokół Piotra świat staje się normalny!
Zdarzają się ludzie, którzy nadużywają jego dobrej woli, a wtedy on nie bardzo wie, jak się
przed nimi bronić. Zwykle Piotr unika skrajności. Jest typowym zwolennikiem "środkowej
drogi". Raczej nie spotykamy Piotrów fanatyków!
Typowe cechy, jakie wnosi imię Piotr, najbardziej przypominają znak Byka. Szczerość i
prostolinijność Piotra sprawia, że dobrze z tym imieniem będzie czuł się Strzelec. Silne
uczucia rodzinne wiążą to imię z Rakiem. Piotr Panna lub Koziorożec będzie bardziej pełen
życia, niż zwykle to bywa u tych saturnowych znaków, zaś jako Lew, Skorpion lub Baran
będzie lepiej rozumiał innych ludzi. Imię Piotr nadane Wagom, Bliźniętom i Wodnikom
zwiększa ich umiejętności praktyczne. Piotr ze znaku Ryb będzie poczciwcem podatnym na
wpływy innych ludzi.
Dorota
Dorota (Doro-thea), jak i drugie podobne imię, Teodora, znaczy po grecku "dar bogów". Z
pewnością na początku imię takie nadawano dziecku szczególnie upragnionemu. Potem
zaczęto rozumieć, że Dorota nie tylko sama jest darem bożym, ale i dary od boga przynosi.
Tak się narodziła legenda o św. Dorocie, rzymskiej męczennicy, która siłą swoich modlitw
przywołała anioła z darami od Boga dla niedowiarków: anioł ów niósł jabłko i różę. Z
powodu tych symboli ogrodnicy uznali Dorotę za swoją patronkę.
Dziś bardziej od świętej popularna jest Dorotka z krainy Oz, bohaterka powieści dla dzieci,
która walczy z groźnymi czarami, stojąc na czele drużyny złożonej z takich dziwnych
osobników, jak Strach na Wróble i Blaszany Drwal. W Polsce znamy wierszyk: "ta Dorotka,
ta malutka, tańcowała dokolutka". Nie należy go lekceważyć - mała Dorotka jest w nim
przedstawiona niby jakaś kapłanka kosmicznych mocy, która swoim wirowym tańcem
towarzyszy Słońcu...
Owe skojarzenia z magią i kosmicznym tańcem wyjaśniają się, gdy policzymy liczbę imienia
Dorota. Jest nią liczba siedem, a więc liczba święta i mistyczna, liczba planet znanych w
starożytności, liczba dni tygodnia, grzechów głównych, cudów świata i tak dalej. Ludzie
podlegający wpływom liczby siedem żyją zwykle na swój własny sposób, często gdzieś na
uboczu i zajmują się sprawami, które znane są tylko wąskim grupom wtajemniczonych.
Gdy mówimy o osobliwych zwyczajach, warto przypomnieć, że była wśród Dorot święta,
która klasztorną dyscyplinę posunęła do ostateczności. 25 czerwca 1394 zmarła św. Dorota z
Kwidzyna, zakonnica, która kazała się za życia zamurować w swojej celi - i tak, przez nikogo
nie oglądana, dokonała żywota. Doroty są niezależne i często się zdarza, że swoimi
poglądami i sposobem życia wręcz wyprzedzają epokę, a opowieści o czynach szalonej
(pra)babci imieniem Dorota długo pozostają w pamięci zadziwionych potomnych. Wokół
siebie stwarzają świat im bliski, często dziwny dla innych ludzi, a który im do szczęścia
wystarcza. Niekiedy, wiedzione osobliwą intuicją, znajdują coś, na co jest zapotrzebowanie
wśród ludzi, i wtedy, bez żmudnych starań, dorabiają się fortun, sukcesu, sławy - rzeczy, na
których im specjalnie nie zależy. Nawet jeśli są znane i popularne, Doroty uskarżają się, że
tak naprawdę nikt ich nie rozumie ani ich duchowych potrzeb. Doroty, jeżeli są artystkami,
działają w awangardowych kierunkach sztuki. Jeżeli pracują w bardziej pospolitych
dziedzinach życia, zaskakują otoczenie bogactwem swoich pomysłów, dla których często nie
ma od razu zastosowania. Chętnie przyłączają się do różnych grup duchowych poszukiwaczy,
a może i do... sekt. Dzieci wychowują według oryginalnych metod pedagogicznych. Nigdy
nie należą do szarej większości społeczeństwa.
Jednak mimo tych wszystkich osobliwości nie popełniają wielkich błędów, potrafią
dokonywać trafnych wyborów i mogą zaufać swojej intuicji, która ich nie zawodzi. Jest w
Dorotach coś, co nie pozwala im spocząć na laurach ani zasiedzieć w jakiejś mieszczańskiej
małej stabilizacji. Tak się przejawia wpływ planetarnego patrona ich imienia - Urana, który
jest planetą rewolucjonistów i ludzi niepogodzonych ze swym losem.
Wśród znaków zodiaku Dorota to przede wszystkim Wodnik. Można ją też sobie wyobrazić
jako niezależnego i twardego Koziorożca, swobodnego Strzelca, świadomą siebie Pannę,
energicznego Barana oraz jako Bliźnięta, znak przodujący, jeśli chodzi o zmiany i
urozmaicenia. Doroty ze znaków Lwa, Skorpiona i Ryb w większym stopniu będą skłonne do
wszelkich dziwactw. Wibracje tego imienia są za to mało zrozumiale dla Byków, Raków i
Wag.
Diana
Diana była rzymską boginią lasów, zwierząt i Księżyca, i uważano ją za tę samą boską istotę,
co grecką Artemidę. Artemida urodziła się na górze Cynthos i dlatego zwaną ją Cyntią. Tak
więc oba te "filmowe" imiona, Diana i Cyntia, oznaczają tę samą boginię - boginię lasów i
tajemnic natury. Czego mogą spodziewać się rodzice po córeczce, której nadali imię Diana?
Na pewno coś odziedziczy ona po swojej boskiej patronce. A Diana - Artemida znana była z
niezależności, surowych obyczajów; i chętnie sięgała po śmiercionośne strzały, aby ukarać
tych, którzy się jej narazili. A że była boginią, która strzegła tajemnic przyrody, tak więc i
dzisiejsze Diany mogą odziedziczyć po niej talent do biologii, medycyny czy zielarstwa.
Liczbą imienia Diana jest trójka. Jest to liczba ludzi optymistycznych i energicznych, łatwo
zjednujących sobie przyjaciół i łatwo sięgających po sukcesy. A więc może rzeczywiście z
takim imieniem już niedaleko do Hollywood? Kto zna mitologię, nie zdziwi się, że Diana to
imię przeznaczone przede wszystkim dla znaku Strzelca oraz podobnie ognistych Lwic i
Baranic. Również będzie odpowiednie dla dziewcząt ze znaków Wodnika i Bliźniąt.