ŚW. WAWRZYŃCA Z BRINDISI

21 lipca 2016r – Czwartek
ŚW. WAWRZYŃCA Z BRINDISI
(Wyznawcy i Doktora Kościoła)
Wspomnienie św. Praksedy, Dziewicy
S. Laurentii a Brundusio Confessoris ~ III. classis
Commemoratio S. Praxédis Virg.
Tempora: Feria quinta infra Hebdomadam IX post Octavam Pentecostes
21 lipca 2016 r. - kolor szat biały - Czwartek – Św. Wawrzyńca z Brindisi, Wyznawcy i Doktora Kościoła, (3. kl.),
Msza In medio, Gloria, modlitwa wł., w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Praksedy, Dziewicy, bez Credo,
prefacja zwykła.
Juliusz Cezary Russo urodził się 22 lipca 1559 r. w Brindisi. Po śmierci ojca został przyjęty jako sierota do
franciszkanów konwentualnych w Brindisi (1567). Po ukończeniu tamtejszej szkoły i śmierci matki (+ 1574), jako 15-letni
młodzieniec opuścił małe seminarium franciszkańskie i udał się do Wenecji, do stryja, który jako kapłan diecezjalny
prowadził prywatną szkołę i opiekował się klerykami. W 1575 r. wstąpił do zakonu kapucynów, przyjmując imię zakonne
Wawrzyniec. Po rocznym nowicjacie i złożeniu ślubów przełożeni wysłali go na studia logiki i filozofii do Padwy, a potem
na studia teologiczne do Wenecji. Wyświęcony w 1582 r. na kapłana, został mianowany profesorem teologii dla kleryków
kapucyńskich w Wenecji. Równocześnie pogłębiał studia biblijne. Pragnąc zapoznać się z Pismem świętym w języku
oryginalnym, studiował języki: hebrajski, aramejski, chaldejski i grecki.
Zaledwie w cztery lata po święceniach kapłańskich, w 1586 roku Wawrzyniec został mianowany gwardianem oraz
mistrzem nowicjatu, a w trzy lata potem prowincjałem w Toskanii (1589). Klemens VIII w 1592 r. powołał go do Ferrary,
aby tam nawracał Żydów. Wawrzyniec był tam niedługo, gdyż próba nawracania Żydów wobec ich uporu na niewiele się
zdała. Kapituła prowincjalna wybrała go następnie przełożonym prowincji weneckiej (1594). Kiedy miał zaledwie 37 lat,
został wybrany drugim generalnym definitorem (1596). W dwa lata potem został prowincjałem w Szwajcarii. Założył
klasztory kapucynów w Pradze, w Wiedniu i w Grazu. Kiedy w 1601 r. wybuchła wojna z Turkami na Węgrzech, pełen
niezwykłej odwagi z krzyżem w ręku, podobnie jak kiedyś św. Jan Kapistran (1456), prowadził wojsko do zwycięskiej bitwy
pod Szekesferhervar, czyli Białogrodem.
W 1602 r. na kapitule generalnej został wybrany przełożonym generalnym zakonu. Miał wówczas 43 lata. W ciągu
kolejnych trzech lat przeszedł prawie całą Europę pieszo, wizytując klasztory, odbywając wszędzie kapituły, by usuwać
nadużycia i zachęcić do obserwancji. W 1606 r., na prośbę cesarza niemieckiego, Rudolfa II, który był równocześnie władcą
Austrii, Czech i Węgier, papież Paweł V wysłał Wawrzyńca do Czech dla nawrócenia tamtejszych husytów i protestantów.
W kazaniach i w rozmowach prywatnych, jak i w publicznych dysputach bronił dzielnie wiary katolickiej, wykazując
fałszywość sądów atakujących prawdy Boże. W kościele kapucyńskim w Pradze gromadziła się cała elita stolicy, by
słuchać wytrawnego teologa i doskonałego mówcę. Rosła też liczba nawróceń.
Święty Wawrzyniec z Brindisi Na prośbę króla Hiszpanii, Filipa III, Wawrzyniec zorganizował koalicję państw
chrześcijańskich pod dowództwem Hiszpanii - Ligę Świętą - skierowaną przeciwko Unii Protestanckiej. Papież wysłał go
następnie jako swojego nieoficjalnego ambasadora do księcia Maksymiliana I (1611-1612). W 1613 r. zakon powierzył mu
urząd generalnego definitora i wizytatora prowincji Piemontu i Ligurii (1613). W tym samym też roku został wybrany na
prowincjała Ligurii (Genui).
Zmarł podczas misji dyplomatycznej w Lizbonie 22 lipca 1619 r. Kiedy przy jego grobie zaczęły się dziać cuda, w cztery lata
po jego śmierci przełożony generalny zakonu rozpoczął proces kanoniczny, by go wynieść do chwały ołtarzy. Jednak
dekrety, które wydał wówczas Urban VIII (1623-1644), skomplikowały sprawę tak dalece, że dopiero Pius VI dokonał jego
beatyfikacji w 1783 roku. Kanonizował go zaś papież Leon XIII w 1881 roku.
Wawrzyniec pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką i teologiczną. Wszystkie jego pisma zebrano aż w 15 tomach. Ze
względu na nie Jan XXIII ogłosił w 1959 r. św. Wawrzyńca z Brindisi doktorem Kościoła. Wśród nich wyróżniają się
kazania, dzieła egzegetyczne i apologetyczne. Najcenniejszym z nich to Dzieje luteranizmu i jego teologia.
Zajęty licznymi obowiązkami publicznymi, Wawrzyniec uczynił centrum całego dnia Mszę świętą. Wyrobił sobie u Stolicy
Apostolskiej przywilej, że mógł ją odprawiać w dowolnej porze dnia. Odprawiał ją ponad godzinę, często nawet dwie
godziny. Zwykł był mawiać: "Msza święta jest moim niebem na ziemi". Często w czasie sprawowania Najświętszej Ofiary
zalewał się łzami. Kiedy artretyzm i podagra nie pozwalały mu się poruszać, prosił, by go do ołtarza przynoszono. Święty
Wawrzyniec jest patronem zakonu kapucynów.
W ikonografii przedstawiany jest w brązowym habicie kapucyńskim. Jego atrybutami są: obraz Matki Bożej,
krucyfiks, księga, pióro, czaszka, lilia, anioł z koroną.
3 klasy
INTROITUS:
W pośrodku Kościoła Pan otworzył jego usta, napełnił
go duchem mądrości i rozumu i przyodział go szatą
chwały.
Ps. Dobrze jest wysławiać Pana i śpiewać imieniu
Twemu, o Najwyższy. V. Chwała Ojcu.
ORATIO:
Boże, Ty dla chwały swojego imienia i zbawienia ludzi
udzieliłeś świętemu Wawrzyńcowi, kapłanowi, ducha
rady i męstwa, daj nam za jego wstawiennictwem w
tym duchu poznawać, co należy czynić i wypełniać
poznane zadania. Przez Pana.
Szaty białe
Syr 15,5
In médio Ecclésiæ apéruit os eius: et implévit
eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus:
stolam glóriæ índuit eum.
Ps 91,2
Bonum est confitéri Dómino: et psállere nómini
tuo, Altíssime. V. Glória Patri.
S. Laurentii a Brundusio
Deus, qui ad ardua quaeque pro nominis tui
gloria et animarum salute beato Laurentio,
Confessori
tuo
atque
Doctori,
spiritum
sapientiae et fortitudinis contulisti: da nobis in
eodem spiritu et agenda cognoscere; et cognita,
eius intercessione, perficere. Per Dominum.
S. Praxédis
Exáudi
nos,
Deus,
salutáris
noster:
ut,
sicut de
Wysłuchaj nas, Boże, nasz Zbawicielu i spraw, abyśmy
radując się z uroczystości świętej Twojej Dziewicy beatae Praxédis Vírginis tuæ festivitáte
Praksedy, nabyli uczucia synowskiego oddania. Przez gaudémus; ita piæ devotiónis erudiámur
afféctu. Per Dominum.
Pana.
LECTIO:
Najmilszy: Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa
Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na
Jego pojawienie się, i na Jego królestwo: głoś naukę,
nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż
błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością,
ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy
zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych
pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie
mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania
prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom.
Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj
dzieło ewangelisty , spełnij swe posługiwanie!
Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a
chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach
wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na
ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości,
który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy
Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy
umiłowali pojawienie się Jego.
GRADUALE:
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi
to, co słuszne. V. Prawo jego Boga mieszka w sercu
jego, a kroki się jego nie chwieją.
2 Tm 4,1-8
Caríssime: Testíficor coram Deo, et Iesu Christo,
qui iudicatúrus est vi vos et mórtuos, per
advéntum ipsíus et regnum eius: praedica
verbum, insta opportúne, importune: árgue,
óbsecra, íncrepa in omni patiéntia, et doctrína.
Erit enim tempus, cum sanam doctrínam non
sustinébunt, sed ad sua desidéria, coacervábunt
sibi magistros, pruriéntes áuribus, et a veritáte
quidem audítum avértent, ad fábulas autem
converténtur. Tu vero vígila, in ómnibus labóra,
opus fac Evangelístæ, ministérium tuum ímpie.
Sóbrius esto. Ego enim iam delíbor, et tempus
resolutiónis meæ instat. Bonum certámen
certávi, cursum consummávi, fidem servávi. In
réliquo repósita est mihi coróna iustítiæ, quam
reddet mihi Dóminus in illa die, iustus iudex:
non solum autem mihi, sed et iis, qui díligunt
advéntum eius.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Wy
jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak,
czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na
wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście
światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone
na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod
korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim,
którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło
przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i
chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Nie
sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków.
Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę.
bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie
przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni
się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc
zniósłby
jedno
z
tych
przykazań,
choćby
najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie
najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je
wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w
królestwie niebieskim.
OFFERTORIUM:
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak
cedr na Libanie.
SECRETA:
Panie, niech nam nie zabraknie serdecznej modlitwy
Mt 5,13-19
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Vos
estis sal terræ. Quod si sal evanúerit, in quo
saliétur? Ad níhilum valet ultra, nisi ut mittátur
foras, et conculcétur ab homínibus. Vos estis lux
mundi. Non potest cívitas abscóndi supra
montem pósita. Neque accéndunt lucérnam, et
ponunt eam sub módio, sed super candelábrum,
ut luceat ómnibus qui in domo sunt. Sic lúceat
lux vestra coram homínibus, ut vídeant ópera
vestra bona, et gloríficent Patrem vestrum, qui
in coelis est. Nolíte putáre, quóniam veni
sólvere legem aut prophétas: non veni sólvere,
sed adimplére. Amen, quippe dico vobis, donec
tránseat coelum et terra, iota unum aut unus
apex non præteríbit a lege, donec ómnia fiant.
Qui ergo solvent unum de mandátis istis
mínimis, et docúerit sic hómines, mínimus
vocábitur in regno coelórum: qui autem fécerit
et docúerit, hic magnus vocábitur in regno
coelórum.
Ps 91,13
Iustus ut palma florébit: sicut cedrus, quæ in
Líbano est, multiplicábitur.
S. Laurentii a Brundusio
Sancti Laurentii Pontíficis tui at que Doctóris
Ps 36,30-31
Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius
loquétur iudícium. V. Lex Dei eius in corde
ipsíus: et non supplantabúntur gressus eius.
Syr 45,9
Alleluja, alleluja. V. Umiłował go Pan i przyozdobił, Allelúia, alleluia. Amávit eum Dóminus, et
przyodział go szatą chwały. Alleluja.
ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum. Allelúia.
świętego Wawrzyńca Twego Wyznawcy i Doktora, nobis, Dómine, pia non desit orátio: quæ et
która zaleci Tobie naszą ofiarę i wyjedna nam Twoje múnera nostra concíliet; et tuam nobis
przebaczenie. Przez Pana.
indulgéntiam semper obtíneat.
Per Dominum
S. Praxédis
Przyjmij, Panie, ofiarę , którą lud Tobie oddany składa Accépta tibi sit, Dómine, sacrátæ plebis oblátio
ku czci Twoich Świętych, uznając, że dzięki ich pro tuórum honóre Sanctórum: quorum se
méritis de tribulatióne percepísse cognóscit
zasługom doznał pomocy w ucisku. Przez Pana.
auxílium. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Christum, Dóminum nostrum. Per quem
Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają maiestátem tuam laudant Angeli, adórant
Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce Dominatiónes,
tremunt
Potestátes.
Coeli
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej coelorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia
wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól exsultatióne concélebrant. Cum quibus et
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur,
súpplici confessione dicéntes:
Łk 12,42
COMMUNIO:.
Oto wierny i roztropny sługa, którego Pan postawił Fidélis servus et prudens, quem constítuit
nad swoją czeladzią, by każdemu wydzielał żywność w dóminus super famíliam suam: ut det illis in
odpowiednim czasie.
témpore trítici mensúram.
POSTCOMMUNIO:
S. Laurentii a Brundusio
P rosimy Cię, Panie, niech święty Wawrzyniec, Twój Ut nobis, Dómine, tua sacrifícia dent salútem:
Wyznawca i znamienity Doktor, wstawi się jako beátus Laurentii
Póntifex tuus et Doctor
orędownik, aby ta ofiara Twoja dała nam zbawienie. egrégius, quaesumus, precátor accédat.
Przez Pana.
Per Dominum
S. Praxédis
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją świętymi darami: Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus
wzmacniaj nas stale za wstawiennictwem tej, której sacris: eius, quaesumus, semper interventióne
nos réfove, cuius sollémnia celebrámus. Per
uroczystość obchodzimy. Przez Pana.
Dominum.
LECTIO:
2 Tm 4,1-8
BIBLIA O. Jakuba Wujka S. J.
Najmilszy: Oświadczam się przed Bogiem i Jezusem Chrystusem, który będzie sądził żywe i umarłe przez
przyjście jego i królestwo jego: Przepowiadaj słowo, nalegaj w czas, nie w czas, karz, proś, łaj z wszelaką
cierpliwością i nauką. Albowiem będzie czas, gdy zdrowéj nauki nie ścierpią; ale według swoich pożądliwości
nagromadzą sobie uczycielów, mając świerzbiące uszy: A od prawdyć słuchanie odwrócą, a ku baśniom się
obrócą. Ale ty czuj, we wszystkiem pracuj, sprawuj uczynek Ewangelisty, usługowanie twoje wypełniaj. Bądź
trzeźwym; bo mię już ofiarować mają, i czas rozwiązania mego nadchodzi. Potykaniem dobrem potykałem się,
zawodum dokonał, wiaręm zachował. Na ostatek, odłożon mi jest wieniec sprawiedliwości, który mi odda Pan,
sędzia sprawiedliwy w on dzień, a nie tylko mnie, ale i tym, którzy miłują przyjście jego.
BIBLIA TYSIĄCLECIA
Najmilszy: Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego
pojawienie się, i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż błąd,
poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki
nie będą znosili, ale według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli nauczycieli.
Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we
wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie! Albowiem krew moja już ma być
wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary
ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan,
sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.
BIBLIA PAULISTÓW
Najmilszy: Błagam cię, wzywając na świadka Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i
umarłych, na Jego objawienie się i na Jego królestwo: Głoś słowo, nalegaj w porę i nie w porę, upominaj, karć i
zachęcaj, nauczając z wielką cierpliwością. Przyjdzie bowiem czas, że odrzucą zdrową naukę. Wybiorą sobie
nauczycieli, aby słuchać tego, co miłe dla ucha. Odwrócą się od słuchania prawdy, a skłonią się ku baśniom. A
ty czuwaj nad wszystkim! Znoś cierpliwie przeciwności! Wykonaj dzieło ewangelisty! Wypełnij swoją posługę!
Ja natomiast już składam siebie w ofierze. Nadszedł czas mego odejścia. Stoczyłem piękną walkę. Bieg
ukończyłem. Wiarę ustrzegłem. Teraz czeka na mnie wieniec sprawiedliwości, który w owym dniu wręczy mi
Pan, sprawiedliwy sędzia. A nie tylko mnie, ale również wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście.
EVANGELIUM:
Mt 5,13-19
BIBLIA WUJKA
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Wy jesteście sól ziemie. A jeźli sól zwietrzeje, czem solona będzie?
Ninacz się więcéj nie zgodzi, jedno aby była precz wyrzucona i podeptana od ludzi.
Wy jesteście światłość świata. Nie może się miasto zakryć na górze osadzone; Ani zapalają świece i kładą jéj
pod korzec, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niechaj świeci światłość wasza
przed ludźmi, aby widzieli uczynki wasze dobre i chwalili Ojca waszego, który jest w niebiesiech. Nie
mniemajcie, abym przyszedł rozwięzować zakon albo proroki. Nie przyszedłem rozwięzować, ale wypełnić.
Zaprawdę bowiem powiadam wam: Aż przeminie niebo i ziemia, jedno jota, albo jedna kreska nie odmieni się w
zakonie, aż się wszystko stanie. Ktoby tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i takby ludzi
nauczał, będzie zwann najmniejszym w królestwie niebieskiem, a ktoby czynił i nauczał, ten będzie zwań
wielkim w królestwie niebieskiem.
BIBLIA TYSIĄCLECIA
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją
posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata.
Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na
świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby
widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Nie sądźcie, że przyszedłem znieść
Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo
i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.
Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie
najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie
niebieskim.
BIBLIA PAULISTÓW
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól straci swoją właściwość, czym
się ją posoli? Nie nadaje się do niczego, chyba tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście
światłem dla świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy po to, by ją
schować pod garncem, lecz stawia się ją na świeczniku, żeby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak też
niech świeci wasze światło dla ludzi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili waszego Ojca, który jest
w niebie. Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Przyszedłem nie po to, aby je znieść, ale
wypełnić. Zapewniam was: Dopóki ziemia i niebo będą istnieć, nie zmieni się w Prawie ani jedna litera, ani
jedna kreska, aż się wszystko spełni. Kto zniesie choćby jedno z najmniejszych przykazań i tak będzie nauczał
ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. Kto je natomiast wypełni i nauczy wypełniać, ten będzie
wielki w królestwie niebieskim.