Czynniki wpływające na stabilność implantów ortodontycznych

Czynniki wpływające na stabilność implantów ortodontycznych

Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
Factors affecting stability
of orthodontic implants.
A Wroclaw method
Czynniki wpływające
na stabilność implantów
ortodontycznych. Metoda
wrocławska
Joanna Antoszewska 1
Beata Kawala2 E F
Michał Sarul 3 E F
A B C D E F
Wkład autorów
– Plan badań
A
– Zbieranie danych
B
– Analiza statystyczna
C
– Interpretacja danych
D
E– Redagowanie pracy
F– Wyszukiwanie piśmiennictwa
Authors’ Contribution
– Study design
A
– Data Collection
B
– Statistical Analysis
C
– Data Interpretation
D
E– Manuscript Preparation
F– Literature Search
Katedra i Zakład Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji. Akademia Medyczna we Wrocławiu.
Department of Orthodontics and Dentofacial Orthopedics, Wroclaw Medical University, Poland
1,2,3
Streszczenie
Abstract
Wprowadzenie: Utrzymanie prawidłowego zakotwiczenia
jest istotne w trakcie ustalaniu planu i w biomechanice leczenia
ortodontycznego. Powszechnie stosowane metody wzmacniania
zakotwiczenia mają pewne wady. Miniimplanty ortodontyczne
(TCAD) są wewnątrzustnym, pozazębowym zakotwiczeniem
pośrednim. Liczne zalety związane z ich stosowaniem powodują
coraz większe zainteresowanie lekarzy ortodontów ich wykorzystaniem klinicznym. Cel: Przedstawienie wrocławskiej modyfikacji umieszczania TCAD oraz ocena różnych czynników
wpływających na wysokość współczynnika powodzeń podczas
stosowania TCAD. Materiał i metody: Prezentacja publikowa-
Introduction: Anchorage is a crucial issue in orthodontic
treatment planning and biomechanics. Commonly applied
methods of anchorage-reinforcement have some disadvantages. Miniscrew implants – TCAD – serve as intraoral, extradental and indirect anchorage. Their advantages are the main
causes of increased clinicians’ interest in applying TCAD in
orthodontic approach. Aim: Presentation of Wroclaw modification of TCAD implantation and assessment of various factors affecting the success rate of TCAD. Material and method: Presentation of Wroclaw method of TCAD implantation
enhanced with literature review of studies evaluating various
dr n. med.; doctor of medical sciences, assistant professor
dr hab. n. med.; associate professor
3
dr n. med.; doctor of medical sciences, post-graduate student
1
2
Adres do korespondencji; correspondence address:
ul. Krakowska 26, 50-425 Wrocław
tel. 71-784-02-99
[email protected]
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
5
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
nych wyników badań wrocławskiej modyfikacji umieszczania
TCAD, wzbogacona o przegląd literatury dotyczący różnych
aspektów stosowania TCAD, wpływających na wysokosc odsetka powodzeń. Poszukiwanie publikacji zostało przeprowadzone
na podstawie bazy PubMed oraz uzupełnione o inne opracowania
dotyczące problemu zakotwiczenia i zastosowania zakotwiczenia
szkieletowego w terapii ortodontycznej. Wyniki: Wrocławska
modyfikacja implantacji TCAD umożliwia uzyskanie 93% powodzeń. Modyfikacja ta, opracowana na podstawie doświadczeń
własnych oraz publikowanych badań. pozwoliła wyłonić i skutecznie kontrolować następujące czynniki zwiększające prawdopodobieństwo powodzenia implantacji TCAD: sposób wykonania
i dokładność procedury – nacięcie śluzówki i nachylenie nawiercanego kanału, oburęczność operatora, właściwy wybór regionu
implantacji, długość i średnica TCAD, pośrednie poziome obciążenie TCAD i właściwa dbałość pacjenta o higienę jamy ustnej.
Wnioski: Właściwe postępowanie i motywacja pacjenta mogą
zwiększyć odsetek powodzeń implantacji do ponad 90%, czyniąc
z TCAD wartościowe narzędzie wyraźnie poprawiające wyniki
leczenia jak i zwiększające zakres możliwości terapeutycznych.
(Forum Ortod. 2010; 6: 5 - 14).
Nadesłano: 27.01.2010
Przyjęto do druku: 9.03.2010
aspects of TCAD application, affecting success rate of the implantation. The search was based on PubMed and completed
with other publications concerning problem of anchorage and
use of skeletal anchorage in orthodontic treatment. Results:
Wroclaw modification of TCAD implantation enables to gain
93% success rate. This modification, developed on the basis
of presented experience as well as on outcomes of published
studies enabled establishing and efficient management of factors promoting success of TCAD insertion: manner and accuracy of procedure – stab incision and properly angulated
pre-drilling, ambidextrousity of the operator, proper selection
of implantation area, length and diameter of TCAD, indirect,
horizontal TCAD loading and patient’s compliance of hygienic regime. Conclusions: Proper proceeding and patients’ motivation may enlarge the succes rate to more than 90% making
TCAD valuable device apparently improving treatment results
as well as enhancing possibilities of orthodontic treatment.
(Orthod. Forum 2010; 6: 5 - 14).
Received: 27.01.2010
Accepted: 9.03.2010
Key words:
anchorage
orthodontic implants
procedure
TCAD
Słowa kluczowe:
implanty ortodontyczne
procedura
TCAD
zakotwiczenie
Wstęp
Introduction
Utrzymanie prawidłowego zakotwiczenia jest istotnym problemem w ustalaniu planu leczenia ortodontycznego i jego biomechanice. Zakotwiczenie jest definiowane jako opór zębów na nieplanowane przesunięcie. Powszechnie stosowane metody wzmacniania
zakotwiczenia mają pewne wady. Przeważnie nie eliminują w pełni niebezpieczeństwa niepożądanego przesunięcia zębów, powodują różne skutki uboczne, a skuteczność zakotwiczenia może być
w znacznym stopniu zależna od współpracy pacjenta. Miniimplanty ortodontyczne, wprowadzone przez Kanomi i Costę (1) wydają się być obiecującym sposobem rozwiązania tych problemów.
Miniimplanty ortodontyczne – Temporary Cortical Anchorage
Devices (TCAD) – są wewnątrzustnym, pozazębowym zakotwiczeniem pośrednim. Oczywiste zalety, takie jak: możliwość natychmiastowego obciążenia, brak konieczności osseointegracji,
łatwość wszczepiania i usuwania, uniezależnienie od współpracy
z pacjentem, skrócenie czasu leczenia i stosunkowo niskie koszty
są głównymi powodami coraz większego zainteresowania klinicystów stosowaniem implantów ortodontycznych (2, 3).
Mimo, że kształt i wielkość współczesnych implantów ortodontycznych umożliwia wszczepianie ich w każdym regionie
Anchorage is a crucial issue in orthodontic treatment
planning and biomechanics. Anchorage is defined as resistance to undesirable tooth movement. Commonly applied
methods of anchorage-reinforcement have some disadvantages. Mainly, they do not eliminate undesired movement
of anchored teeth, may cause unwanted side effects and
depend highly upon patient’s compliance. Miniscrew implants, introduced by Kanomi and Costa (1), seem to be
promising solution counteracting these problems. Miniscrew implants – temporary cortical anchorage devices
(TCAD) serve as intraoral, extradental and indirect anchorage. Evident advantages, such as: possibility of immediate
loading, dispensable osseointegration, easy insertion and
removal, independence on patient’s compliance, shortening
of treatment duration and relatively low cost are the main
causes of increased clinicians’ interest in applying TCAD
in orthodontic approach (2, 3).
Contemporarily utilized implants are designed to facilitate insertion in any area of alveolar bone and to reduce
risk of gingival inflammation. Although, due to their size
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
6
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
wyrostka zębodołowego, najczęściej wkręcane są policzkowo
pomiędzy drugim zębem przedtrzonowym i pierwszym trzonowym szczęki (Ryc. 1a), policzkowo pomiędzy pierwszym a drugim zębem trzonowym żuchwy (Ryc. 1b), wzdłuż szwu podniebiennego (Ryc. 2), lub pod kolcem nosowym przednim (Ryc. 3).
W bocznym segmencie szczęki mogą być stosowane w celu
retrakcji en-block sześciu zębów przednich w przypadkach ekstrakcyjnych (Ryc. 4), dystalizacji wszystkich zębów górnych lub
intruzji zębów bocznych w leczeniu zgryzów otwartych. W żuchwie TCAD są zazwyczaj stosowane do retrakcji en-block lub
intruzji zębów bocznych w leczeniu zgryzów otwartych (Ryc. 5).
TCAD pod kolcem nosowym przednim umożliwiają intruzję zębów siecznych (Ryc. 6). Pozycję TCAD w wymiarze pionowym
określa się na podstawie odległości TCAD od kanałów zamków
aparatu stałego. Rozróżnia się trzy pozycje (Ryc. 7): niską, gdy
odległość jest mniejsza niż 6 mm, pośrednią – między 6 a 8 mm
oraz wysoką – powyżej 8 mm (2, 4, 5). TCAD umieszczane
w bocznym odcinku szczęki są zazwyczaj stosowane w nieekstrakcyjnym leczeniu tyłozgryzu za pomocą dystalizacji wszyst-
and shape orthodontic miniscrews fit almost any region of
alveolar process. They are most commonly inserted buccaly
between second premolar and first molar in maxilla (Fig.
1a), between first and second molar in mandible (Fig.1b),
along the midpalatal suture (Fig. 2) or below anterior nasal spine (Fig. 3). In lateral segments of maxilla implants
may be used for en-block retraction of six anterior teeth
in extraction cases (Fig. 4); for distalization of whole upper dentition or for intrusion of posterior teeth in open bite
cases. In mandible TCAD are usually used for en block retraction or intrusion of posterior teeth in open bite cases
(Fig. 5). TCAD below anterior nasal spine are applied for
incisors intrusion (Fig. 6). Vertically, concerning the distance of TCAD from the bracket slots, three positions are
distinguished (Fig. 7): low – less than 6 mm, medium – 6
to 8 mm or high – more than 8mm (2, 4, 5). Implants positioned in maxillary posterior segment are usually used in
treatment of Class II patients during distalizing of all upper
teeth or only six anterior teeth in non-extraction cases and
A.
B.
Ryc. 1. TCAD pomiędzy: A) drugim zębem przedtrzonowym i pierwszym trzonowym w szczęce; B) pierwszym i drugim trzonowym w żuchwie.
Fig. 1. TCAD insertion between: A) second premolar and first molar in maxilla; B) between first and second molar in mandible.
Ryc. 2. Region implantacji TCAD wzdłuż szwu podniebiennego.
Fig. 2. Region of TCAD implantation along midpalatal suture.
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
7
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
Ryc. 3. Lokalizacja TCAD pod kolcem nosowym przednim.
Fig. 3. TCAD insertion area under anterior nasal spine.
Ryc. 4. Zastosowanie TCAD w szczęce do retrakcji en-block sześciu zebów przednich po ekstrakcji pierwszych zębów przedtrzonowych.
Fig. 4. TCAD in maxilla, for en-block retraction of six anterior teeth after extraction of maxillary first premolars.
Ryc. 5. Zastosowanie TCAD w żuchwie w celu intruzji zębów trzonowych.
Fig. 5. TCAD application in mandible, for intrusion of molars.
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
8
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
kich zębów szczęki lub do retrakcji en–block sześciu przednich
zębów szczęki w przypadkach ekstrakcyjnych. TCAD w bocznym odcinku żuchwy są stosowane do retrakcji zębów przednich
w przypadkach ekstrakcyjnych. TCAD w bocznych odcinkach
szczęki i żuchwy mogą być również stosowane do intruzji zębów bocznych w leczeniu zgryzu otwartego. TCAD pod kolcem nosowym przednim są zwykle stosowane do intruzji zębów
siecznych, szczególnie u pacjentów z zespołem długiej twarzy.
W takich przypadkach intruzja siekaczy bez zastosowania TCAD
może być powikłana ekstruzją zębów bocznych i niepożądaną
dotylną rotacją żuchwy (6-9).
Technika zabiegu jest prostsza niż w przypadku umieszczania
implantów protetycznych, ulegających osseointegracji. Niezbędne instrumentarium zazwyczaj składa się z wiertła o kształcie różyczki (średnica 0,9 mm), wiertła pilotowego (średnica 1,0 lub
1,1 mm), miniśrub o dwóch długościach – 8 mm dla szczęki i 6
mm dla żuchwy, ręcznego lub maszynowego śrubokrętu: długiego dla miniśrub umieszczanych przedsionkowo i krótkiego dla
umieszczanych podniebiennie.
extraction ones respectively. TCAD in mandibular posterior
segment are usually used during retraction of anterior teeth
in extraction cases. TCAD in posterior segments of maxilla
or/and mandible may be also used for posterior teeth intrusion in open bite cases. TCAD below anterior nasal spine
are mostly used for upper incisors intrusion. In such cases,
intrusion of upper incisors without TCAD may result in
undesired extrusion of posterior teeth and unwanted clockwise rotation of mandible (6-9).
Surgical technique is more simplified comparing with
insertion of osseointegrated dental implants. Necessary instruments typically comprise the set of: round bur (diameter
0.9 mm), pilot drill (diameter 1.0 mm or 1.1 mm), implants
of two lengths – 8 mm for maxilla and 6 mm for mandible,
manual or engine screw driver: long for vestibulum and
short for palate.
Method
In presented protocol of the TCAD placement requires local anesthesia. Position of TCAD is established using dental
explorer. It is oriented parallel to the occlusal plane, with the
bend tightly pressed between the crowns of teeth adjacent with
TCAD (Fig. 8a). When the probe is rotated 900 towards gingiva (Fig. 8b) its tip is located directly in the middle of the interradicular distance; pressing the tip of explorer firmly against
gingival and oral mucosa causes slight indentation local ischemia of soft tissues serving as the reference for mesio-distal
position of the implant. Vertical position is established along
the ischemic line. After performing vertical short (4 mm) incision, wound margins are pushed aside. Some orthodontists (6,
7, 10-15) make drilling direct through mucosa nevertheless it
is always risk of stratifying of connective tissue around miniscrew threads. Subsequently, a pit perpendicular to the alveolar
process is made in cortical plate using a round bur thus fol-
Metoda
Przedstawiona procedura umieszczania TCAD wymaga wykonania znieczulenia miejscowego. Pozycja TCAD jest wyznaczana przy użyciu zgłębnika. Zgłębnik układa się równolegle do
płaszczyzny okluzji, a jego kąt opiera się o punkt styczny koron zębów sąsiadujących (Ryc. 8a). Po obrocie zgłębnika o 900
w stronę dziąsła (Ryc. 8b) jego koniec znajduje się dokładnie
w środku przestrzeni międzykorzeniowej; naciśnięcie końcówką
zgłębnika na błonę śluzową spowoduje powstanie niewielkiego
zagłębienia i anemizacji śluzówki, służącego jako punkt odniesienia podczas wyznaczania przednio–tylnej pozycji TCAD. Pozycja pionowa jest wyznaczana wzdłuż odciśniętej pionowej linii.
Po wykonaniu krótkiego (4 mm) nacięcia błony śluzowej, rozsuwa się brzegi cięcia. Niektórzy ortodonci (6, 7, 10-14) wykonują
Ryc. 6. Zastosowanie TCAD pod kolcem nosowym przednim w celu intruzji siekaczy za pomocą łuku NiTi umieszczonego „na barana” na fragmentarycznym łuku stalowym.
Fig. 6. TCAD below anterior nasal spine for intrusion incisors with NiTi archwire carried pickback on stainless-steel segmented archwire.
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
9
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
Ryc. 7. W zależności od pionowej odległości między szczeliną zamku aparatu stałego wyróżnione trzy pozycje: niska – mniej niż 6 mm, pośrednia
– 6 do 8 mm oraz wysoka – ponad 8mm.
Fig. 7. In relation to the distance from the bracket slot three vertical positions are distinguished: low – less than 6 mm, medium – 6 to 8 mm or
high – more than 8mm.
A.
B.
Ryc. 8. Pozycjonowanie TCAD za pomocą zgłębnika. Zgłębnik trzymany jest wzdłuż płaszczyzny zwarcia, a jego kąt umieszczany w przestrzeni
międzyzębowej (A). W momencie obrotu zgłębnika o 90º w stronę dziąsła (B) jego koniec znajduje się dokładnie w środku przestrzeni międzykorzeniowej.
Fig.8. Positioning of TCAD with use of dental explorer. It is oriented along the occlusal plane, the angle secured tightly between the crowns of
adjacent teeth (A). After rotation the explorer 90º towards gingiva (B) its tip is located directly in the middle of the interradicular distance.
nawiercanie bezpośrednio przez błonę śluzową, chociaż zawsze
zwiększa to prawdopodobieństwo okręcania się tkanki łącznej
wokół gwintów miniśruby. Kolejnym krokiem jest wykonanie
wiertłem różyczkowym ustawionym prostopadle do powierzchni
wyrostka zębodołowego – niewielkiego otworu w blaszce kortykalnej, a następnie jego pogłębienie wiertłem pilotowym, nachylonym do osi długiej zębów pod kątem 30-40º w szczęce i 10-20º
w żuchwie (Ryc. 9).
Nawiert powinien być wykonywany ze stałym chłodzeniem,
z prędkością nie większą niż 500 obr/min, aby uniknąć przegrzania kości. Implant może być umieszczany przy użyciu ręcznego
lub maszynowego śrubokrętu, przy czym bardziej polecane jest
wkręcanie manualne (zwłaszcza dla początkujących), ponieważ
podczas podczas aplikacji ręcznej ortodonta może wyczuć nawet
niewielkie zmiany oporu, które wskazują na kontakt z korzeniem
lowed with a pilot drill angulated at 30-40º and 10-20º to the
dental axes in maxilla and mandible respectively (Fig. 9).
Drilling should be performed under coolant irrigation, at
the speed not exceeding 500 rpm to avoid bone overheating.
The implant may be inserted with a manual or engine screw
driver, however manual implantation is recommended (especially for the beginners), since during manual insertion
orthodontists may notice even minor resistance difference,
which often denotes contact with the root. If the root contact occurs it is necessary to unscrew implant totally and
to apply it at different angulation. According to some protocols (2, 10-13), TCAD position may be controlled radiologically using three periapical radiograms in three projections – one perpendicular and two oblique: assessment of
root contact in any of the radiograms is indication for im-
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
10
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
10-20o
30-40º
A.
B.
Ryc. 9. Nachylenie TCAD w szczęce (A) i żuchwie (B).
Fig. 9. TCAD angulation in maxilla (A) and mandible (B).
zęba. Jeżeli dojdzie do kontaktu z korzeniem należy całkowicie
wykręcić TCAD i umieścić pod innym kątem. Według niektórych
autorów (2, 10-13) pozycja TCAD może być kontrolowana za pomocą radiologicznych zdjęć zębowych w trzech projekcjach: prostopadłej i dwóch skośnych. Rozpoznanie kontaktu z korzeniem
na którymkolwiek ze zdjęć wprawdzie może być wskazaniem do
ponownego wszczepienia TCAD, nie należy jednak lekceważyć
przekłamań zdjęć rentgenowskich ani kwestii narażenia pacjenta
na dodatkowe promieniowanie. Implanty ortodontyczne obciąża
się siłą początkową o wartości 50 g, która może – w zależności od
potrzeb leczenia – zostać zwiększona po okresie 3 miesięcy.
Chociaż TCAD są bardzo użytecznym narzędziem, zwłaszcza
u pacjentów niewspółpracujących, umożliwiającym uzyskanie
bardzo dobrego zakotwiczenia, ich stabilność jest nie w pełni poznana. Badania Liou i wsp. (14) wykazały, że stabilne TCAD nie
utrzymują początkowej pozycji w czasie leczenia i przemieszczają się nawet o 1,5 mm, ciągle służąc jako doskonałe zakotwiczenie. Ustalenie czynników ryzyka nadmiernej ruchomości TCAD,
uniemożliwiającej ich obciążenie siłami ortodontycznymi, odgrywa istotną rolę w powodzeniu terapii.
Dyskusja
Przeszukanie bazy PubMed (od stycznia 2003 do grudnia
2009), po wprowadzeniu słów kluczowych: orthodontic implants/ miniscrew implants/miniscrews/miniimplants and stability and success rate oraz bazy Głównej Biblioteki Lekarskiej
pozwoliło ujawnić kilka czynników w znaczącym stopniu wpływających na dobre wyniki implantacji. Według Parka i wsp. (8)
mediate re-insertion of TCAD. However one must not neglect neither distortions of radiologic projections nor dose
protection. Therefore in Wroclaw modification stable position of miniscrew two weeks after insertion indicates no
root contact, which allows loading TCAD with initial force
value of 50 G. This value may be increased accordingly to
the treatment needs, after 3 months.
Although TCAD are valuable tools for gaining excellent
anchorage, especially in non-compliance patients, their stability is still a problem requiring further investigation. The
research of Liou et al. (14) has proven that stable TCAD
have not kept their initial position during treatment and
moved even 1.5 mm still serving as an excellent anchorage.
Nevertheless establishing risk factors of excessive implant
mobility hindering loading with orthodontic forces, is crucial for treatment success.
Discussion
PubMed database (from January of 2003 to December
2009) searched for key words: orthodontic implants/miniscrew implants/miniscrews/miniimplants and stability and
success rate, together with database of Główna Biblioteka
Lekarska revealed several factors significantly influencing positive implantation results. According to Park et al.
(8) TCAD located on the left side of the patient’s oral cavity usually display higher success rate. It is usually easier
for orthodontist to miss correct direction of drilling and
screwing on this side. Higher success rate could possibly
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
11
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
TCAD umieszczane po lewej stronie jamy ustnej pacjenta wykazują wyższy wskaźnik powodzeń, niemniej właśnie po tej
stronie ortodonta może łatwiej stracić właściwy tor nawiercania
i wkręcania TCAD. Osiąganie wyższego odsetka powodzeń ze
względu na lepszy wgląd w pole operacyjne mogłaby zapewniać operacja po obydwu stronach unitu stomatologicznego (6,
7, 9), która jednak wymaga oburęczności lekarza ortodonty.
Sung i wsp. (9) oraz Ludwig i wsp. (15) nie polecają wykonywania nacięcia i nawiertu ani w obszarze dziąsła, ani w przednim
odcinku szczęki, uważając te struktury za histologicznie jednorodne. Badania Antoszewskiej (6) wykazały, że nacięcie śluzówki, niezależnie od regionu umieszczania TCAD, znacząco zwiększa wskaźnik powodzeń, co może być wynikiem zapobiegania
przypadkowemu wtłaczaniu tkanki łącznej do kanału miniśruby.
Ponadto nawiercanie istotnie zmniejsza naprężenia śródkostne
podczas wkręcania TCAD (10, 13, 14).
Nachylenie nawiercanego kanału znacząco ogranicza ryzyko
kontaktu z korzeniem zęba, jak i zwiększa powierzchnie kontaktu
TCAD z istotą zbitą kości, razem zwiększając wskaźnik powodzeń (11). Antoszewska (6) umieszczała Ortho Easy Pin® (Forestadent®, Phorzheim, Germany) – o średnicy 1,6 mm i dużej
główce, prostopadle do kości wyrostka zębodołowego, z dużym
odsetkiem powodzeń. Taki sposób postępowania może być polecany, a w celu uniknięcia kontaktu z korzeniem implant powinno
się wszczepiać raczej w pozycji wysokiej.
Według Antoszewskiej (7) implantacja miniśrub długich
(8 mm), o małej średnicy (1,2 mm) daje wyższe prawdopodobieństwo sukcesu niż TCAD o dużej średnicy (1,6 mm) i krótkich
(6 mm). Te wyniki są zgodne z wynikami otrzymanymi przez Kurodę i wsp. (16) lecz niezgodne z wynikami otrzymanymi przez
Wiechmanna i wsp. (17), którzy donosili o niskim wskaźniku
powodzeń TCAD o małej średnicy. Jednakże ci ostatni autorzy
wybrali albo nieodpowiednią średnicę (1,0 mm), albo region implantacji czyli językową stronę wyrostka zębodołowego żuchwy.
Zapobieganie zapaleniu dziąsła jest kluczowym czynnikiem
sprzyjającym osiąganiu wysokiego wskaźnika powodzeń implantacji TCAD. Według Sung i wsp. (9) oraz Parka i wsp. (8)
profilaktyka antybiotykowa może zwiększyć procent powodzeń.
Te wyniki są sprzeczne z wynikami Antoszewskiej i Szeląg (18),
które stwierdziły, że antybiotyki nie wpływają na procent powodzeń TCAD. Autorki te wymieniły atraumatyczne i dokładne postępowanie w czasie zabiegu, aseptykę i doskonałą higienę jamy
ustnej pacjenta jako główne czynniki pozytywnie wpływające na
dobre wyniki implantacji TCAD.
Chociaż Kyung i wsp. (2) rekomendowali umieszczanie
TCAD w licznych przestrzeniach międzyzębowych, Park (19),
analizując skany komputerowe kości wyrostków zębodołowych
21 pacjentów, ustalił, że policzkowa strona wyrostka pomiędzy
pierwszym i drugim zębem trzonowym w żuchwie oraz pomiędzy drugim zębem przedtrzonowym i pierwszym trzonowym
w szczęce są najbardziej odpowiednie ze względu na najszerszą
przestrzeń międzykorzeniową oraz odległość pomiędzy korzeniami i blaszką zbitą kości.
Sposób obciążania TCAD jest jednym z czynników klinicznie
be achieved when procedure is performed by ambidextrous
orthodontists (6, 7, 9).
Sung et al. (9) and Ludwig et al. (15) do not recommend
an incision and pre-drilling in either gingival area or anterior part of maxilla, considering these structures as histologically homogeneous ones. Antoszewska (6) revealed that
pre-drilling incision, independently of the region of TCAD
insertion, significantly increases success rate by prevention
the incidental dragging of connective tissue around TCAD
threads. Furthermore, pre-drilling apparently decreases the
bone-strain during TCAD screwing (10, 13, 14).
Angulation of pre-drilling significantly decreases risk
of root contact as well as enlarges TCAD contact with
the compact bone, altogether increasing success rate (11).
Antoszewska (6) inserted Ortho Easy Pin® (Forestadent®,
Phorzheim, Germany), diameter of 1.6 mm and bulky head
design, perpendicularly to the alveolar bone, with high success rate, therefore such insertion may be recommended. In
order to avoid root contact it is advisable to place TCAD
rather in high position.
According to Antoszewska (7) implantation of small diameter TCAD (1.2 mm) and the long ones (8 mm) implied
higher success rate than TCAD of bigger diameter (1.6) and
short ones (6 mm). These findings are in accordance with
outcomes obtained by Kuroda et al. (16) but in contrary to
those of Wiechmann et al. (17) who reported low success
rate of TCAD of small diameter. Nonetheless, the latter authors selected either improper TCAD diameter (1.0 mm) or
lingual side of mandible was not a good choice.
Prevention of gingiva inflammation is the key factor in
achieving high success rate in TCAD insertion. According
to Sung et al. (9) and Park (8) antibiotic prophylaxis may
raise percentage of success. These findings are in contrary
to the report of Antoszewska and Szeląg (18) who stated
that antibiotics did not enhance success rate of TCAD; these
authors consider atraumatic and accurate proceeding during
operation, asepsis and patient’s irreproachable oral hygiene
as the main factors positively influencing TCAD stability.
Although Kyung et al. (2) recommend TCAD placement
in numerous interdental areas, Park (19) – analyzing computer scans of alveolar bone in 21 patients – established the
buccal area between first and second molar in mandible and
between second premolar and first molar in maxilla as the
most suitable due to the widest interradicular space and the
distance between roots and lamina dura.
Mode of TCAD loading is one of the factors clinically
increasing success rate. Antoszewska proved indirect anchorage as well as horizontal force application to have low
failure comparing with direct and vertical loading (6, 7).
Conclusions
Summarizing, suitable protocol and patient’s motivation – compliance of hygienic regime – may increase suc-
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
12
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
zwiększających odsetek powodzeń. Antoszewska wykazała, że
zakotwiczenie pośrednie, jak i poziomy kierunek działającej siły
wiążą się z lepszą stabilnością TCAD niż zakotwiczenie bezpośrednie i obciążenie pionowe (6, 7).
Wnioski
Podsumowując, właściwe postępowanie i motywacja pacjenta
oraz dbałość o higienę jamy ustnej mogą zwiększyć odsetek powodzeń implantacji TCAD: od 75% osiągniętych przez Kurodę i wsp.
(16) do 93% osiągniętych przez Antoszewską i wsp. (6). Ten ostatni wynik, uzyskany metodą wrocławską (7) dowodzi, że jej cechy,
takie jak zmiana miejsca przez operatora i praca po obu stronach
unitu stomatologicznego, wykonywanie pionowego nacięcia i nawiertu bez względu na typ TCAD, wprowadzanie TCAD o większej (1,6 mm) średnicy prostopadle do wyrostka zębodołowego
i części zębodołowej żuchwy (w wysokiej pozycji pionowej) oraz
ograniczenie liczby miejsc wszczepiania TCAD do ściśle określonych lokalizacji stanowią wartościową modyfikację, wyraźnie
poprawiającą wyniki leczenia ortodontycznego jak i zwiększającą
zakres możliwości terapeutycznych. Wyeliminowanie czynników,
które nie wpływają istotnie na stabilność TCAD – zaniechanie
profilaktyki antybiotykowej oraz odstąpienie od kontroli radiologicznej – nadaje modyfikacji wrocławskiej rangi działań w pełni
zgodnych z uświęconą zasadą medycyny: primum non nocere.
cess rate of TCAD: from 75% achieved by Kuroda et al.
(16) to 93% obtained by Antoszewska (6). The latter result
proves, achieved using Wroclaw modification (7) proves
that its characteristics, such as changing of the side by an
ambidextrous clinician – operating on either side of the
dental unit, vertical incision and pre-drilling independent
on TCAD type, insertion of implants with larger diameter
(1.6 mm) perpendicularly to the alveolar bone (in high vertical position) and limitation of TCAD insertion sites into
the strictly determined ones apparently improve treatment
results as well as enhance possibilities of orthodontic treatment. Abandonment of factors not significantly influencing
TCAD stability – antibiotic prophylaxis and radiological
control – grant Wroclaw modification as the protocol following medicine-honoured principle: primum non nocere.
Piśmiennictwo
References
1. Kanomi R: Mini-implant for orthodontic anchorage. J Clin Orthod 1997; 11: 763–7
2. Kyung HM, Park HS, Bae SM, Sung JH, Kim IB. Development of Orthodontic Micro-Implants for Intraoral Anchorage. J Clin Orthod 2003;
37: 321-7
3. Cetinsahin A, Arman A. Application of Implants for Orthodontic Anchorage. Turk Orthodonti Derg 2005; 18: 77-89
4. Paik C-H, Park I-K, Woo Y, KimT.-W. Orthodontic Miniscrew Implants. Mosby, 2008
5. Bernhart T, Freudenthaler J, Doertbudak O, Bentleon HP, Watzek G. Short implants for orthodontic anchorage in the paramedian region of
the palate. Clin Oral Impl 2001; 12: 624-31
6. Antoszewska J, Papadopoulos MA, Park H, Ludwig B. Five-year experience with orthodontic miniscrew implants: a retrospective investigation of factors influencing success rates. Am J Orthod Dentofac Orthop 2009; 136: 158.e1-158.e10 (on-line), 158-9
7. Antoszewska J. Wykorzystanie tymczasowego zakotwienia kortykalnego w leczeniu zaburzeń zgryzowo – zębowych. Akademia Medyczna
we Wrocławiu 2009
8. Park HS, Jeong SH, Kwon OW. Factors affecting the clinical success of screw implants used as orthodontic anchorage. Am J Orthod Dentofac Orthop 2006; 130: 18-25
9. Sung JH, Kyung HM, Bae SM, Park HS, Kwon OW, McNamara JA Jr. Microimplants in Orthodontics. Needham Press, 2006
10.Ludwig B, Baumgaertel S, Bowman SJ. Mini-implants in orthodontics: innovative anchorage concepts. Quintessence, 2008
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
13
Prace oryginalne
Original papers
Tom 6 nr 1 2010
Volume 6 no 1 2010
11.Freudenthaler JW, Haas R, Bantleon HP. Bicortical titanium screws for critical orthodontic anchorage in the mandible: a preliminary report
on clinical applications. Clin Oral Impl 2001; 12: 358-63
12.Park HS. The skeletal cortical anchorage using titanium microscrew implants. Korea J Orthod 1999; 29: 699-706
13.Park HS. A new protocol of the sliding mechanics with micro-Implant Anchorage. Korea J Orthod 2000; 30: 677-85
14.Bae SM, Park HS, Kyung HM, Kwon OW, Sung JH. Clinical Application of Micro-Implant Anchorage. J Clin Orthod 2002; 36: 298-302
15.Liou EJW, Pai BCJ, Lin JCY. Do miniscrews remain stationary under orthodontic forces? Am J Orthod Dentofac Orthop 2004; 126: 42-7
16.Kuroda S, Sugawara Y, Deguchi T, Kyung HM, Takano-Yamamoto T. Clinical use of miniscrew implant as orthodontic anchorage: success
rate and postoperative discomfort. Am J Orthod Dentofac Orthop 2007;136: 9-15
17.Wiechmann D, Meyer U, Büchter A. Success rate of mini- and micro-implants used for orthodontic anchorage: a prospective clinical study.
Clinic O Impl Res 2007; 18: 263–7
18.Antoszewska J, Szeląg J. Pharmacotherapy in orthodontic treatment supported by micro-implants. Pharmacol Rep 2007; 59: 254-6
19.Park HS. An anatomical study using CT images for the implantation of micro-implants, Kor J Orthod 2002; 32: 435-41
Forum
Orthodontic
Ortodontyczneforum
14