FULL TEXT - Medycyna Sportowa

113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 1
ARTYKUŁ ORYGINALNY / ORIGINAL ARTICLE
Zaangażowanie Autorów
A – Przygotowanie projektu
badawczego
B – Zbieranie danych
C – Analiza statystyczna
D – Interpretacja danych
E – Przygotowanie manuskryptu
F – Opracowanie piśmiennictwa
G – Pozyskanie funduszy
Author’s Contribution
A – Study Design
B – Data Collection
C – Statistical Analysis
D – Data Interpretation
E – Manuscript Preparation
F – Literature Search
G – Funds Collection
Medycyna Sportowa
© MEDSPORTPRESS, 2011; 3(4); Vol. 27, 205-212
Dariusz Boguszewski(A,B,C,D,E,F,G),
Katarzyna Kerbaum(A,B,C,D,E)
Zakład Rehabilitacji, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Department of Rehabilitation, Medical University of Warsaw
TRENING JUDO JAKO PROFILAKTYKA
PODATNOŚCI NA USZKODZENIA CIAŁA
PODCZAS UPADKÓW
JUDO TRAINING AS A MEANS OF REDUCING SUSCEPTIBILITY
TO INJURY DURING FALLS
Słowa kluczowe: judo, upadki, uszkodzenia ciała, profilaktyka
Key words: judo, accidental falls, injury, prevention
Streszczenie
Wstęp. Celem pracy było określenie zależności między umiejętnością bezpiecznego
padania a podatnością na uszkodzenia ciała podczas upadków.
Materiał i metody. Przebadano 121 osób, 48 kobiet i 73 mężczyzn, w wieku od 16 do
30 lat. Grupę badaną stanowiło 46 zawodników judo, kontrolną zaś 75 osób, które nie
uprawiały wyczynowo sportu. Narzędziem badawczym był Test Podatności na Uszkodzenia Ciała Podczas Upadków Kaliny oraz autorska ankieta dotycząca liczby i okoliczności
upadków oraz liczby i rodzaju obrażeń ciała.
Wyniki. Zawodnicy judo uzyskali znacznie niższe wyniki testu Podatności na Uszkodzenia Ciała Podczas Upadku (p<0,001), co oznacza, że popełnili mniej błędów, wykonując zadania ruchowe. Średnia liczba upadków była wyższa w grupie badanej (judocy) niż kontrolnej (nietrenujący). Obrażenia ciała powstałe w wyniku upadku znacznie częściej dotyczyły
jednak osób, które nie uprawiają sportu. Wśród judoków uszkodzenia ciała zlokalizowane były najczęściej w obrębie kończyn dolnych oraz, tylko nieznacznie rzadziej, kończyn górnych.
Odmienną tendencję zaobserwowano wśród osób, które nie trenują sportów walki. Najwięcej uszkodzeń ciała dotyczyło, podobnie jak u judoków, kończyny dolnej, ale uszkodzenia
głowy i kręgosłupa występowały niemal tak często jak uszkodzenia kończyn górnych. Najczęściej osoby, które gorzej wykonywały zadania ruchowe Testu Podatności na Uszkodzenia Ciała podczas Upadków, częściej deklarowały obrażenia ciała na skutek upadku (r=0,60).
Tendencja ta w większym stopniu dotyczyła osób nietrenujących (r=0,57) niż judoków.
Wnioski. Zawodnicy judo znacznie rzadziej doznawali uszkodzeń ciała po upadkach
i były to obrażenia mniej poważne, co może świadczyć o pozytywnym wpływie treningu
na profilaktykę uszkodzeń ciała.
Summary
Word count:
Tables:
Figures:
References:
4901
1
5
38
Background. The aim of this study was to determine the relationship between the
skills of safe falling and susceptibility to injury during falls.
Material and methods. 121 people, 48 women and 73 men, aged between 16 and 30
years were studied. The experimental group consisted of 46 judo athletes, while 75 persons
who did not practice sport professionally constituted the control group. Kalina test for Susceptibility to Body Injury During Falls constituted the research tool, together with author’s survey
questionnaire on the number and circumstances of falls as well as number and type of injuries.
Results. Judo athletes obtained significantly lower results in the Susceptibility to Body
Injury During the Fall (p<0.001), which means that they made fewer mistakes when
carrying out physical tasks. The average number of falls was higher in the experimental
group (judoists) than control (non training). Nevertheless, people who are not involved in
any sport activity incurred more body injuries resulting during fall. Among the judoists,
body injuries were often concentrated on the lower limbs, only slightly less frequently,
upper limbs. A different trend was observed among people who don’t train for any martial
arts. Most injuries involved, just as with judoists, the lower limbs, however, the injury to the
head and spine were almost as frequent as injury to the upper limbs. More frequent, the
people who poorly carried out the physical tasks for the Tests of Susceptibility to Body
Injury During Falls reported more body injuries as a result of fall (r=0.60). This trend, to
a larger extent was seen in people who don’t train (r=0.57) than in judoists.
Conclusions. Judo athletes significantly much less incurred body injuries as a result
of falls and the resulting injuries, if any, were often less serious, which may indicate
a positive impact of training in reducing chances of body injury.
Adres do korespondencji / Address for correspondence
Dariusz Boguszewski
Zakład Rehabilitacji, Warszawski Uniwersytet Medyczny
00-424 Warszawa, ul. Solec 57, tel: (22) 629 46 65, fax: (22) 622 80 05, e-mail: [email protected]
Otrzymano / Received
Zaakceptowano / Accepted
12.06.2011 r.
14.09.2011 r.
205
113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 2
Boguszewski D. i wsp., Trening judo jako profilaktyka upadków
Wstęp
Background
Upadki zdarzają się w każdym okresie życia, najczęściej u osób do 18 i powyżej 65 roku życia. Są
główną przyczyną trwałych uszkodzeń ciała w populacji osób starszych. Obrażenia powstałe w ich wyniku często prowadzą nawet do śmierci [1-4]. Szacuje
się, że wśród osób powyżej 65 roku życia około 40%
ulega upadkom przynajmniej raz w roku. Z wiekiem
ten odsetek się powiększa [5].
Efektem prawie połowy upadków są uszkodzenia
ciała takie jak złamania kości, zwichnięcia stawów
czy stłuczenia tkanek miękkich. Najczęściej obrażenia
dotyczą stawów nadgarstkowych, przedramion, stawów kolanowych i kręgosłupa. U osób starszych (powyżej 75 r. ż.) skutkiem upadków jest 100% złamań kości przedramienia, 90% złamań bliższego końca kości
udowej oraz około 25% złamań kręgosłupa [1-4].
Przyczyny upadków bywają różne. Głównymi czynnikami zdrowotnymi wg Rubensteina mogą być: osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia równowagi, zaburzenia chodu, zaburzenia widzenia, ograniczenia ruchomości, obniżenie funkcji kognitywnych, obniżona dzienna aktywność, zaburzenia pamięci, omdlenie ortostatyczne, podeszły wiek. Do przyczyn zewnętrznych (środowiskowych) można zaliczyć: złe oświetlenie i śliskie
nawierzchnie w domu oraz nierówne chodniki, śnieg
i lód, ruch uliczny i transport publiczny [1,3,5,6].
Przeciwdziałanie upadkom jest trudne ze względu
na złożoność ich przyczyn. Niekiedy u jednej osoby
występuje wiele czynników ryzyka [5-8]. Zwiększa
się wówczas niebezpieczeństwo wystąpienia upadku
(i uszkodzenia ciała w jego następstwie), a zmniejsza
szansa na precyzyjne określenie przyczyny. Niewątpliwie jednak zdrowy styl życia, a w szczególności
aktywność fizyczna, pomagają utrzymać niezależność
i zdolność funkcjonowania. Ruch poprawia stabilność
postawy, równowagę, zwiększa bądź utrzymuje poziom siły mięśniowej i wytrzymałości [9-12]. Czynnikiem ograniczającym ryzyko wystąpienia uszkodzeń
ciała po upadku mogłoby być wypracowanie nawyku
ruchowego bezpiecznego upadania. Koordynacja ruchowa, umiejętność rozluźniania mięśni, umiejętność
chronienia głowy są znaczącymi elementami profilaktyki uszkodzeń ciała podczas upadków. Pewne elementy umiejętności bezpiecznego upadania można
zaobserwować u kilkumiesięcznych dzieci. Tracąc
równowagę, najczęściej siadają blisko pięt (jedynego
w danej chwili punktu podparcia), pochylając tułów
do przodu, wysuwając ręce i chroniąc głowę [13,14].
Z wiekiem jednak niećwiczony nawyk ulega zanikowi.
Dlatego ćwiczenia bezpiecznego upadania mogłyby
być jednym z elementów profilaktyki upadków [15].
Technika bezpiecznego upadania, tzw. ukemi, to jeden
z podstawowych elementów treningu judo [16].
Celem pracy było ustalenie zależności między
umiejętnością bezpiecznego padania a występowaniem uszkodzeń ciała podczas upadków.
Falls occur in all stages of life, more often among
people under 18 and above 65 years. These constitute the main cause of permanent injuries in the elderly
population. Injuries caused by falls even often lead to
death [1-4]. It has been estimated that among people
over age 65, some 40% of them fall at least once
a year. However, with age, this proportion grows [5].
The result of nearly half of the falls are injuries
such as broken bones, dislocation of joints or soft
tissue contusions. Most injuries involve the wrist
joints, elbows, knees and spine. In the elderly (over
75 years of age) the effect of falls is 100% fractures
of the forearm, 90% of fractures proximal femur, and
about 25% fractures of the spine [1-4].
Causes of causes very much vary. According to
Rubenstein, the main health factors could be: muscle
weakness, impaired balance, abnormal gait, impaired vision, limitation of movement, decreased cognitive functions, decreased daily activity, memory impairment, orthostatic syncope, older age. The external causes (environmental) include: poor lighting,
slippery surfaces at home and uneven sidewalks,
snow and ice, traffic and public transport [1,3,5,6].
Preventing falls is difficult due to the complexity of
the underlying causes. At times, there could be many
risk factors involving one person [5-8]. The more the
number of risk factors the more the risk of falling (and
incurring body injury as a result), and less the chances of precise determination of the cause. Nevertheless, undoubtedly a healthy lifestyle, in particular
physical activity, helps maintain independence and
ability to function. Movement improves the stability of
posture, balance, improves or maintains the level of
muscular strength and endurance [9-12]. A factor that
could be instrumental in limiting the risk of injury after
fall would be to cultivate a habit of physical safe
falling. Motor coordination, the ability to relax the
muscles, the ability to protect the head constitute
important elements of prevention of injuries during
falls. Certain elements of the skills of safe falling can
observed in few months old children. In losing balance, they usually sit near the heels (the only point of
support at a given time), leaning the body forward,
extending the hands and protecting the head [13,14].
However, with age unpracticed habit vanish. That is
why practicing safe falling could be one of the elements of prevention of falls [15]. The technique of
safe falling, so called ukemi, is one of the basic
elements of judo training [16]. The aim of this study
was to determine the relationship between skills of
safe falling and incidence of body injuries during falls.
Materiał i metody
Material and methods
Przebadano 121 osób, 48 kobiet i 73 mężczyzn,
w wieku od 16 do 30 lat. Grupę badaną stanowiło 46
zawodników judo. Warunkiem zakwalifikowania do
grupy był minimum czteroletni staż treningowy, druga
klasa sportowa i drugie kyu judo (niebieski pas). Grupa kontrolna to 75 osób, które nie uprawiały wyczy-
121 people, 48 women and 73 men, aged between 16 and 30 years were studied. The experimental group consisted of 46 judoists. The condition to
qualify for the group was a minimum four-year training period, a second class sport and second judo kyu
(blue belt). The control group comprised of 75 people
206
113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 3
Boguszewski D. et al., Judo training in fall prevention
Tab. 1. Charakterystyka grup: badanej (judocy) i kontrolnej (nietrenujący)
Tab. 1. Characteristics of the groups: experimental group (judoists) and control (not training)
nowo sportu. Charakterystykę grup przedstawiono
w Tab. 1.
Narzędzie badawcze stanowił Test Podatności
na Uszkodzenia Ciała Podczas Upadku (TPUCPU)
Kaliny [13]. Test polegał na wykonaniu trzech zadań
ruchowych. Pierwsze polegało na przejściu możliwie
jak najszybciej z postawy zasadniczej do leżenia tyłem (na materacu). W drugim utrudnieniem była konieczność utrzymania woreczka dociśniętego brodą
do mostka i klaskanie rękoma. W trzecim natomiast
dodatkowo należało przed przejściem do leżenia wykonać podskok w górę. Badani nie byli informowani
jak prawidłowo wykonać ćwiczenie. Każde z zadań
było oceniane pod kątem błędów – różnic odbiegających od wzorca bezpiecznego padania. Wynik zapisywany był w specjalnie przygotowanym arkuszu. Suma błędów dla poszczególnych części ciała (nogi, biodra, ręce, głowa) ze wszystkich trzech zadań, stanowi
wskaźnik Podatności na Uszkodzenia Ciała Podczas
Upadków (PUCPU). Im wyższy wynik, tym większa
podatność ciała na obrażenia.
Badani wypełnili autorską ankietę dotyczącą obrażeń ciała powstałych w wyniku upadków, wyłączając
kontuzje sportowe. Należało podać liczbę uszkodzeń
ciała, ich rodzaj oraz lokalizację. Pytania dotyczyły
trzech ostatnich lat.
Posłużono się standardowymi narzędziami statystycznymi: średnią arytmetyczną wraz z odchyleniem
standardowym. Zależności między poszczególnymi
zmiennymi ustalono za pomocą współczynnika korelacji Pearsona. Różnice pomiędzy poszczególnymi
danymi obliczono za pomocą testów chi-kwadrat
i t-Studenta. Minimalny poziom istotności ustalono
na poziomie p<0,05.
who did not practiced sport professionally. The
characteristics of the groups are presented in Tab. 1.
Kalina Test for Susceptibility to Body Injury During
Fall (TPUCPU) constituted the research tool [13].
The test consisted of performing three movement
tasks. The first was to change positions as quickly as
possible, from the standard posture to lying on the
back (on the mattress). The second had obstruction
in the form of need to hold a bag pressed by the chin
to the sternum and clapping hands. While in the third
test, before lying down, one had to jump up. The
participants were not informed on how to correctly
perform the exercises. Each task was assessed in
terms of mistakes – the differences deviating from
standard safe falling. The results were recorded in
a specially prepared sheet. The sum of mistakes for
separate parts of the body (legs, hips, hands, head),
from all the three tasks constituted an indicator for
Susceptibility to Body Injury During Falls (PUCPU).
The higher the score, the greater susceptibility to
body injury.
The respondents filled a original questionnaire
form on injuries resulting from falls, excluding sports
injuries. It was necessary to specify the number of
injuries, their types and location. The questions covered the past three years.
Standard statistical tools: arithmetic mean with standard deviation were used. The correlation between
individual variables were determined using Pearson’s
correlation coefficient. The differences between individual data were calculated using chi-square and
t-Student tests. Minimum level of significance was
set at p<0.05.
Wyniki
Results
Osoby badane zadeklarowały w sumie 428 upadków (nie były one związane z działalnością sportową). Prawie połowa (49%) uczestników badań, którzy nie trenowali sportów walki (grupa kontrolna),
przyznała, że w ostatnich trzech latach przynajmniej
raz upadła. W grupie trenującej takich osób było
znacznie więcej (74%). Średnia liczba upadków również była wyższa w grupie badanej (kobiety: 7,22;
mężczyźni: 9,56) niż kontrolnej (kobiety: 3,05; mężczyźni: 3,65). Obrażenia ciała powstałe w wyniku
upadku jednak znacznie częściej dotyczyły osób,
które nie uprawiały sportu (0,92 na osobę – judoczki, 2,2 – kobiety nietrenujące oraz 0,97 – judocy i 2,7
– mężczyźni nietrenujący).
In total the participants reported 428 falls (they
were not associated with sporting activities). Almost
half (49%) of the participants of the experiment who
did not train combat sports (control group), reported
that they had fallen at least once in last three years.
This number was considerably higher in the group
that trained (74%). The average number of falls was
also higher in the experimental group (women: 7.22,
men: 9.56) than control (women: 3.05, men: 3.65).
Body injury resulting from the fall, however, much
more often was noted among people who did not
practice sports (0.92 per person for judoists women,
2.2 for non-training women; 0.97 for judoists men and
2.7 for non training men).
207
113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 4
Boguszewski D. i wsp., Trening judo jako profilaktyka upadków
Zawodnicy judo uzyskali znacznie niższe wyniki
testu Podatności na Uszkodzenia Ciała Podczas
Upadku (p<0,001), co oznacza, że popełnili mniej
błędów, wykonując zadania ruchowe. Kobiety, które
nie uprawiały sportu, wypadły lepiej (PUCPU=4,37)
niż nietrenujący mężczyźni (4,92). Podobną tendencję zaobserwowano wśród zawodników judo (kobiety 1,31; mężczyźni 1,57). W obu przypadkach jednak
różnice nie były istotne statystycznie. W grupie kontrolnej najwięcej błędów (kobiety średnio: 1,89; mężczyźni: 2,17) odnotowano w pierwszym, teoretycznie
najprostszym zadaniu, a najmniej w drugim (odpowiednio: 0,68 i 1,05; p<0,001). Wśród judoków nie
zaobserwowano znaczących różnic pomiędzy wykonaniem poszczególnych zadań. Odnotowując błędy
poszczególnych części (zgodnie z założeniami
TPUCPU), nieprawidłowe ruchy wykonywano najczęściej rękoma (nieodpowiednie podparcie), a najrzadziej głową (Ryc. 1-2).
W następstwie upadków, osoby badane doznały
w sumie 230 obrażeń ciała. Najczęściej były to stłuczenia (odpowiednio: 0,23 w grupie judoków oraz
Judoists obtained significantly lower scores on
the test for Vulnerabilities to Body Injury During Fall
(p<0.001), which means that they committed fewer
mistakes in performing physical tasks. Non-training
women fared better (PUCPU=4.37) than non-training
men (4.92). A similar trend was observed among judo
athletes (women 1.31, men 1.57). However, in both
cases the differences were not statistically significant. In the control group the most mistakes (women
on average: 1.89, men: 2.17) were made in the first
test, in theory, the simplest task, and the least in the
second (respectively 0.68 and 1.05, P<0.001). Among
the judoists, there was no significant differences noted
between performance of individual tasks. Noting the
mistakes of individual parts (according to TPUCPU
assumptions), improper movements were more frequently performed with the hands (inadequate support), and least frequent with the head (Fig. 1-2).
As a result of falls, the participants experienced
a total of 230 injuries. Most of these were contusions
(respectively: for women 0.23 per person in the group
of judoists, and 0.83 in the control group; and 0.06
Ryc. 1. Wyniki Testu Podatności na Uszkodzenia Ciała badanych kobiet
Fig. 1. Results the Test of Susceptibility to Injury During the Fall of women
Ryc. 2. Wyniki Testu Podatności na Uszkodzenia Ciała badanych mężczyzn
Fig. 2. Results the Test of Susceptibility to Injury During the Fall of men
208
113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 5
Boguszewski D. et al., Judo training in fall prevention
0,83 na osobę w grupie kontrolnej wśród kobiet oraz
0,06 i 0,93 u mężczyzn), skręcenia stawów (0,23
i 0,26 – kobiety oraz 0,15 i 0,6 – mężczyźni) i naciągnięcia bądź zerwania ścięgien (0,08 i 0,31 – kobiety oraz 0,15 i 0,21 – mężczyźni).
Wśród zawodników judo uszkodzenia ciała zlokalizowane były najczęściej w obrębie kończyn dolnych
(średnio 0,5 na osobę) oraz, tylko nieznacznie rzadziej (0,38), kończyn górnych, co może być podyktowane amortyzacyjną rolą ramion podczas upadku
(wzorzec bezpiecznego upadania – ukemi). Istotnie
rzadziej obrażenia ciała dotyczyły głowy i kręgosłupa
(0,06). Są to części ciała, które powinny być specjalnie chronione podczas upadku. Odmienną tendencję
zaobserwowano w osób, które nie trenowały sportów
walki. Najwięcej uszkodzeń ciała dotyczyło, podobnie
jak u judoków, kończyny dolnej, ale uszkodzenia głowy i kręgosłupa występowały niemal tak często jak
uszkodzenia kończyn górnych (Ryc. 2).
Najczęściej osoby, które gorzej wykonywały zadania ruchowe Testu Podatności na Uszkodzenia
Ciała podczas Upadków, częściej deklarowały obra-
and 0.93 respectively for men), dislocation and sprain
of joints (0.23 and 0.26 – women and 0.15 and 0.6 –
men) and strain or rupture of tendons (0.08 and 0.31
– women and 0.15 and 0.21 – men).
Among the judo athletes, injuries were located
mostly in the lower limbs (average 0.5 per person)
and, only slightly less (0.38) in the upper limbs, which
may be dictated by the amortization role of the arms
during fall (standard safe falling – ukemi). Significantly fewer injuries related to head and spine (0.06).
These are parts of the body that should be specially
protected during fall. A different trend was observed
in persons who did not train combat sports. Most
injuries involved, as in judo, the lower limbs, but the
head and spine were not spared, injury to the head
and spine were almost as often as injury to the upper
limbs (Fig. 2).
More often the people who did not fared well in
the tasks for test of Susceptibility to Body Injuries
During Falls, reported more body injuries as a result
of fall (r=0.60), (Fig. 5). This trend, to a greater extent, involved non-training persons (r=0.57) than ju-
Ryc. 3. Liczba uszkodzeń ciała będących następstwem upadku wśród badanych kobiet
Fig. 3. The number of injuries resulting from fall among surveyed women
Ryc. 4. Liczba uszkodzeń ciała będących następstwem upadku wśród badanych mężczyzn
Fig. 4. The number of injuries resulting from fall among surveyed men
209
113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 6
Boguszewski D. i wsp., Trening judo jako profilaktyka upadków
Ryc. 5. Korelacje pomiędzy liczbą uszkodzeń ciała a wynikiem testu PUCPU
Fig. 5. Correlations between number of body injuries as the result of PUCPU test
żenia ciała na skutek upadku (r=0,60), (Ryc. 5). Tendencja ta w większym stopniu dotyczyła osób nietrenujących (r=0,57) niż judoków (r=0,25). Wśród sportowców jednak uszkodzeń ciała nie było wiele. Tylko
jedna osoba doznała trzech obrażeń ciała (odchylenie standardowe wyniosło 0,95). W grupie kontrolnej
maksymalna liczba uszkodzeń ciała to 12 (SD=2,48).
Maksymalna wartość wskaźnika PUCPU w grupie
badanej to 4 (SD=1,5), natomiast w grupie kontrolnej 12 (SD=4,67).
doists (r=0.25). Among athletes, however, body injuries were rare. Only one person suffered three body
injuries (standard deviation was 0.95). In the control
group the maximum number of body injuries was 12
(SD=2.48). The maximum value of PUCPU indicator
in the experimental group was 4 (SD=1.5), whereas
in the control group it was 12 (SD=4.67).
Dyskusja
Discussion
Sporty i sztuki walki można uprawiać w każdym
wieku. Elementy judo czy taekwondo wprowadzane
są do zajęć ruchowych dla osób w różnym wieku [1720]. Trening sportów walki kształtuje cechy psychofizyczne ćwiczących, uczy szacunku do starszych (trenerów – sensei) i samego siebie, wymaga samodyscypliny i samodoskonalenia. Zaletą sztuk walki, zwłaszcza tych wywodzących się z Dalekiego Wschodu, jest
oddziaływanie na sferę mentalną. Profesor Jigoro Kano – twórca judo, definiował judo przede wszystkim jako system wychowania fizycznego [21]. Liczne badania wskazują, że adepci sztuk walki są mniej agresywni, bardziej asertywni i odporni na stres niż osoby nietrenujące [22-26].
Elementy sztuk walki wykorzystywane są w leczeniu i rehabilitacji. Korzystne rezultaty obserwowano
po zastosowaniu treningu judo jako uzupełnienia terapii dzieci z ADHD [27] i niepełnosprawnością intelektualną [28]. Ćwiczeniami aikido, judo czy jujitsu
wspomagano natomiast proces korekcji wad postawy
u dzieci [29-32].
Pewnym negatywnym aspektem sportów walki
może być występowanie obrażeń ciała podczas treningów. Najczęściej dotyczą one jednak sportu wysokokwalifikowanego, gdzie uszkodzenia ciała występują również w innych dyscyplinach [33-36].
Dzięki ogólnorozwojowemu charakterowi i dużej
różnorodności ćwiczeń elementy sportów walki można uprawiać w każdym wieku, a osoby ćwiczące
charakteryzują się nie tylko wyższym poziomem siły
i wytrzymałości, ale również równowagi i gibkości oraz
mniejszym otłuszczeniem [17,18].
Sports and martial arts may be practiced at any
age. Judo and taekwondo elements are introduced to
physical exercises for people of all ages [17-20].
Martial arts training shapes the psychophysical characteristics of students and teaches respect for the
seniors (instructors – sensei) and oneself, it requires
self-discipline and self-improvement. The beauty and
merit of martial arts, especially those coming from the
Far East, is that they also promotes mental health.
Professor Jigoro Kano – founder of judo, judo defined
primarily as a system of physical education [21].
Numerous studies indicate that students of martial
arts are less aggressive, more assertive and resistant to stress than those who don’t train [22-26].
The elements of martial arts are used in treatment
and rehabilitation. Favorable results have been observed after using judo training as a complement to
therapy for children with ADHD [27] and intellectual
disabled children [28]. The process of correction of
faulty posture in children have been aided using
aikido, judo or jujitsu exercises [29-32].
Some negative aspect of martial arts may be the
injuries incurred during training. However, they most
often involve highly skilled sports, where body injuries are also found in other disciplines [33-36].
Thanks to the general development nature and
large variety of exercises, the elements of martial arts
can be practiced at any age, and participants are
characterized by not only higher levels of strength
and endurance, but also balance, agility and less fats
[17,18].
210
113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 7
Boguszewski D. et al., Judo training in fall prevention
Uzyskane dla potrzeb niniejszej pracy wyniki
wskazują, że osoby uprawiające judo znacznie lepiej
wykonywały zadania ruchowe i zarazem rzadziej doznawały obrażeń ciała po upadkach, mimo że upadały częściej. Zjawisko to można wyjaśnić ukształtowanym nawykiem ruchowym bezpiecznego padania.
Jednym z podstawowych elementów judo, realizowanym na wstępnym etapie szkolenia, są bowiem pady
– ukemi [16,37]. Nie można tu jednak wykluczyć wpływu wyższego poziomu sprawności fizycznej. Osoby
z grupy kontrolnej nie były aktywne fizyczne. Dowiedziono natomiast, że poziom sprawności fizycznej
może niwelować ryzyko wystąpienia groźnych
w skutkach upadków [10-12]. W populacji osób starszych, u ludzi słabszych fizycznie, ryzyko upadku
może być nawet trzykrotnie wyższe niż u aktywnych
i sprawnych [9]. Niewątpliwie jednak wypracowanie
nawyku ruchowego chronienia najbardziej narażonych na obrażenia części ciała może zminimalizować
niebezpieczne dla zdrowia efekty upadków.
The results obtained under this study have shown
that people practicing judo much more better handled
other physical tasks and at the same time incurred
less injuries during falls, although they fell more
often. This phenomenon can be explained by the
acquired physical habit of safe fall. One of the basic
elements of judo, carried out at the initial stage of
training, are practicing falling – ukemi [16,37]. However, it is not possible to rule out the impact of higher
level of physical fitness. People in the control group
were not physically active. It has, therefore, been proven that a given level of physical fitness may mitigate
the risk of serious consequences of falls [10-12].
Among the elderly, hence physically weaker, risk
of falls may be even three times higher than among
the physically fit and active [9]. Undoubtedly, however, developed habit of physically protecting the
most vulnerable to damage parts of the body could
minimize risk of dangerous falls.
Wnioski
Conclusions
Judocy znający i umiejący stosować zasady bezpiecznego padania doznawali mniej uszkodzeń ciała
po upadkach, mimo że częściej upadali. Elementy judo (ukemi) mogą być efektywną metodą profilaktyki
upadków.
Zawodnicy sportów walki lepiej wykonywali zadania ruchowe polegające na symulacji upadku w tył
oraz rzadziej doznawali uszkodzeń ciała po upadkach, co może dowodzić lepszej adaptacji do sytuacji
niekontrolowanego upadku.
Umiejętność asekuracji wśród judoków świadczy
o znacznie mniejszej liczbie najbardziej niebezpiecznych obrażeń głowy i kręgosłupa po upadkach.
Wyniki przeprowadzonych badań dowodzą, że
wskazane byłoby upowszechnienie ćwiczeń bezpiecznego padania w różnych grupach (dzieci, dorośli, osoby starsze) w ramach profilaktyki upadków.
Judoist with knowledge and skills to apply principles of safe fall incurred less body injuries during
falls, although they often fell down. The elements of
judo (ukemi) can be an effective method of prevention of falls.
Martial arts athletes carried out physical exercises consisting of simulation of fall on the back and
rarely incurred injuries after falls, which could point to
better adaptation to the situation of uncontrolled fall.
The safety techniques and skills among judo is
proven by much fewer number of the most dangerous injuries to the head and spine during falls.
The study results show that for prevention of falls it
would be advisable to popularize safe falling exercises
among different groups (children, adults, elderly).
Piśmiennictwo / References
1. Scuffham P, Chaplin S, Legood R. Incidence and costs of unintentional falls in older people in the United Kingdom.
Journal of Epidemiology and Community Health 2003; 57 (9): 740-744.
2. Stevens JA, Corso PS, Finkelstein EA, Miller TR. The costs of fatal and non-fatal falls among older adults. Injury
Prevention 2006; 12: 290-295.
3. Czerwiński E, Białoszewski D, Borowy P, Kumorek A, Białoszewski A. Epidemiology, Clinical Significant, Cost and
Fall Prevention in Elderly People. Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2008; Vol. 10, 5 (6): 419-428.
4. Szpringer M, Wybraniec-Lewicka B, Czerwiak G, Michalska M, Krawczyńska J. Upadki i urazy wieku geriatrycznego. Studia Medyczne 2008; 9: 77-81.
5. Rubenstein LZ, Josephson KR. The epidemiolgy of falls and syncope. Clinics in Geriatrics Medicine. Philadelphia 2002.
6. Runge BM, Schacht E. Multifactorial pathogenesis of falls as a basis for multifactorial interventions. J Musculoskelet Neuronal Interact 2005; 5 (2): 127-134.
7. Czerwiński E, Borowy P, Jasiak B. Current guidelines for using physiotherapy for prevent falls. Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2006; Vol. 8, 4 (6): 380-387.
8. Tinetti ME, Williams CS. Falls, injures due to falls, and the risk of admission to a nursing home. The New England
Journal of Medicine 1997; 337 (18): 1279-1284.
9. Czerwiński E, Kumorek A, Milert A, Borowy P. Causes of Falls in women in Krakow population. Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2008; Vol. 10, 5 (6): 429-440.
10. Hoornbrook MC, Stevens VJ, Wingfield DJ, Hollis JF, Greenlick MR, Ory MG. Preventing Falls Among Community-Dwelling Older People. Results From Randomized Trial. Gerontologist 1994; 34: 16-23.
11. Skalska A, Walczewska J, Ocetkiewicz T. Wiek, płeć i aktywność ruchowa osób zgłaszających upadki oraz okoliczności ich występowania. Rehabilitacja Medyczna 2003; 7 (3): 49-53.
12. Mraz M, Mraz M, Sipko T, Anwajler J, Dąbrowska G, Skrzek A. Assessment of the influence of motor coordination
on maintaining body balance in young and elderly people. Acta Bio-Optica et Informatica Medica 2006; 12 (3): 145149.
211
113 Boguszewski:Layout 1 2011-12-13 16:10 Strona 8
Boguszewski D. i wsp., Trening judo jako profilaktyka upadków
13. Famuła A, Nowotny-Czupryna O, Nowotny J, Płaszewski M. Movement activity and body stability as a part of life
style in different life periods. J Orthop Trauma Surg Rel Res 2009; 3 (15): 22-27.
14. Kalina RM. Bezpieczny upadek. Medical Tribune 2009; 12: 30-31.
15. Kalina RM. Miękkie lądowanie. Medical Tribune 2009; 13: 28-29.
16. Kalina RM, Barczyński B, Jagiełło W et al. Teaching of safe falling as most effective element of personal injury prevention in people regardless of gender, age and type of body build – the use of advanced information technologies to monitor the effects of education. Archives of Budo 2008; 4: 82-90.
17. Kalina RM, Kruszewski A, Jagiełło W, Włoch G. Combat sports propaedeutics – basics of judo. AWF Warszawa 2003.
18. Brudnak MA, Dundero D, Van Hecke FM. Are the „hard” martial arts, such as Korean martial, Tae Kwon Do, of benefit to senior citizens? Med Hypotheses 2002; 59: 485-491.
19. Douris P, Chinan A, Gomez M, Aw A, Steffens D, Weiss S. Fitness level of middle age martial arts practitioners. Br
J Sports Med 2004; 38: 143-147.
20. Burke DT, Al-Adawi S, Lee YT, Audette J. Martial arts as sport and therapy. J Sports Med Phys Fitness 2007; 47
(1): 96-102.
21. Woodwart TW. A review of the effects of martial arts practice on health. Wisconsin Medical Journal 2009; 108
(1): 40-43.
22. Shishida F. Judo’s techniques performed from a distance: The origin of Jigoro Kano’s concept and its actualization
by Kenji Tomiki. Archives of Budo 2010; 6 (4): 165-172.
23. Lamarre, BW, Nosanchuk TA. Judo – the gentle way: A replication of studies on martial arts and aggression. Perceptual and Motor Skills 1999; 88: 992-996.
24. Zivin G, Hassan NR. An effective approach to violence prevention: traditional martial arts in middle school. Adolescence 2001; 36 (143): 443-459.
25. Steyn B, Roux S. Aggression and psychological well-being of adolescent taekwondo participants in comparison
with hockey participants and non-sport group. African Journal for Physical, Health Education, Recreation and Dance 2009; 15 (1): 32-43.
26. Mroczkowska H, Kownacka I, Obmiński Z. Study of the indicators of social aggressiveness in competitors practising combat sports. Polish Journal of Sports and Tourism 2008; 15: 158-165.
27. Graczyk M, Hucinski T, Norkowski H, Pęczak-Graczyk H, Rozanowska A. The level of aggression syndrome and
a type of practised combat sport. Journal of Combat sports and Martial Arts 2010; 1 (1): 1-14.
28. Harris MJ. Tai-Kwan-Do in relation to ADD. J Paediatr Child Health 1998; 34: 484.
29. Baumann C. Elemente des Judo in der Behandlung psychisch kranker Kinder. Schorndorf Motorik 2003; 26
(2): 80-85.
30. Momola I, Cynarski WJ. Elementy jūjutsu i karate w usprawnieniu ruchowym i korygowaniu wad postawy ciała. Nowiny Lekarskie 2003; 2: 131-134.
31. Lizis P, Puszczałowska-Lizis E. Charakterystyka zmian ruchomości kręgosłupa chłopców uprawiających judo.
Fizjoterapia 2004; 3: 47-55.
32. Żurek G, Błach W, Ignasiak Z, Migasiewicz J. The assessment of body posture in judoists in light of photogrammetric method and Moire phenomenon. Polish Journal of Sports Medicine 2005; 21 (4): 19-20.
33. Mroczkowski A, Jaskólski E. Effects of aikido exercises on lateral spine curvatures in children. Archives of Budo
2006; 2: 31-34.
34. Pieter W. Martial arts injuries. Med Sport Sci 2005; 48: 59-73.
35. Cynarski WJ, Kudłacz M. Injuries in martial arts and combat sports – a comparative study. Archives of Budo
2008; 4: 94-97.
36. Hosseini SG, Hosseini S. The prevalence and causes of bodily injuries in martial art kung-fu. Biomedical Human
Kinetics 2010; 2: 34-37.
37. Rukasz W, Sterkowicz S, Kłys A. Causes and types of injuries during ippon-soei-nage throw. Archives of Budo
2011; 7 (1): 17-19.
38. Błach W. Judo. Szkolenie najmłodszych i trochę starszych. COS, Warszawa 2008.
212