Pobierz w pdf

Wakacje grozy
Publikacja na extrastory.czytajzafree.pl
Autor:
Dorianna
Wszystko zaczęło się od moich urodzin 8 czerwca 2014.
Co to był za dzień! Tak, wiem, każdy twierdzi, że jego urodziny są Świętem Narodowym i
powinny być wolne od pracy, ale to, co się działo dzisiaj to był totalny odlot. Zapomniałam
dodać, że wcale nie miałam mieć wolnego dnia, tylko BARDZO WAŻNE spotkanie z
Japończykami w sprawie umowy. Pracowałam nad nią już od 3 miesięcy. No i zaczęło się.
Gdy zadzwonił budzik, okazało się, że zapomniałam go przestawić o dwadzieścia minut
wcześniej, aby na pewno zdążyć na mój autobus. Pasta do zębów jakimś cudem przez noc
wyparowała z mojej tubki i byłam zmuszona zmarnować cenne minuty na grzebanie w
szafce pod zlewem celem znalezienia nowej. Podarłam dwie pary rajstop zanim się w końcu
ubrałam i musiałam zrezygnować z kawy. O dziwo, autobus, który zawsze się spóźniał, dziś
był wyjątkowo 5 minut wcześniej. Aby przepełnić dzban goryczy, obok przystanku
przemknęło czerwone BMW. Czarna breja zalegająca przy krawężniku w jednej chwili
znalazła się na mojej nowej garsonce. Zmięłam przekleństwo w ustach i pomyślałam – „Oby
ci się kółko urwało buraku.” I wiecie, co? Naprawdę odpadło. Przerysował bokiem po
metalowej barierce i zatrzymał się na latarni. Burakowi na szczęście nic się nie stało, ale
miałam nielichą satysfakcję. No, to jeszcze jakby spotkanie przełożyli na jutro, to bym
chyba ze szczęścia skakała. Już miałam wyjąć telefon, aby zadzwonić do szefa i przeprosić
za spóźnienie, kiedy rozległ się dźwięk oznaczający przychodzące połączenie ... od szefa.
„Co jest grane?” – pomyślicie, ja też tak pomyślałam. Z pewną taką nieśmiałością
sięgnęłam po telefon, a tu szef mówi, abym darowała sobie przychodzenie dzisiaj do pracy.
Jakiś żartowniś zadzwonił, że podłożył bombę w naszym biurowcu i właśnie zaczęli
ewakuację. Zanim wszystko sprawdzą pewnie minie pół dnia. Już przełożył spotkanie na
jutro i chce abym była jutro przygotowana i w świetnej formie. Dla mnie BOMBA! No to
jeszcze wygrana na loterii i facet z bajki rozmarzyłam się. W SAM-ie, kupiłam jeden zakład,
a co! Żeby chociaż 4 się trafiła, rozmyślałam wracając do domu. Garsonka wylądowała w
pralce, a ja w łóżku.
Dzwonek do drzwi brutalnie wyrwał mnie z objęć Morfeusza. Otwieram i nie uwierzycie. Stoi
tam królewicz. Taki w koronie i obcisłych getrach. Przystojny blondyn z kwadratową szczęką.
On się uśmiecha, całuje mnie dwornie w rękę i wręcza bukiet kwiatów z życzeniami od
przyjaciółek. Zaśpiewał jeszcze jakąś serenadę, pokłonił się i poszedł. Wracając do łóżka
uświadomiłam sobie, że cały ten czas stałam w rozciągniętej flanelowej piżamie i szopie na
Strona: 1/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
głowie. Nic to. Wieczorem trafiłam 4 w Totka. Czemu ja nie chciałam 6?!
*
Kontrakt z Japończykami podpisany! Szef nosił mnie na rękach, mimo, że o tym nawet nie
pomyślałam. Wredna Baśka „z inwestycji” jakimś cudem oblała się kawą i złamała obcas
przewracając się na zwodniczo płaskiej podłodze. Ogólnie to całkiem przyjemny dzień z
atrakcjami.
*
Postanowiłam się wewnętrznie wyciszyć i poobcować z przyrodą i wierzcie mi,
naobcowałam się jak nigdy. Kto by przypuszczał, że spacer po lesie może być aż tak
cholernie ekscytujący. Rachunek kosztów: zgubiony jeden but, rozerwana nogawka spodni,
moja ulubiona koszulka cała upaprana żywicą i ziemią, złamany paznokieć i potargane
włosy. Nie wspominając o stratach moralnych. Co mnie podkusiło, żeby zażyczyć sobie tego
dzika? To już o zajączkach albo sarence nie mogłam pomyśleć!
Wracając do dzika, to było jakoś tak. Idę sobie spokojnie ścieżką, ptaszki śpiewają, listki się
rozwijają, wszystko spod ziemi wyłazi - czyli spokój, luz blues i sielanka. A tu nagle jak nie
trzaśnie, jak nie zatrzęsą się gałęzie i ziemia. Ledwo co uskoczyłam, gdy usłyszałam klakson
i krótkie warknięcie "Z drogi". Powiew powietrza szarpnął moją koszulą, gdy na pełnym
gazie przejechał obok mnie quad. Obryzgana ściółką leśną życzyłam gościowi spotkania z
najbliższą gałęzią i dzikiem. No i doigrałam się. Staropolskie przysłowie mówi "Nie życz
drugiemu co tobie nie miłe" i "Kto pod kim dołki kopie ten sam w nie wpada". Szczera
prawda, chociaż ja naprawdę tego nie chciałam.
Pirat drogowy - a właściwie leśny - odwrócił się przez ramię i popukał z politowaniem w
czoło. Oczywiście nie zauważył nisko zwieszającej się gałęzi pobliskiego dębu. Pojazd
śmignął obok drzewa, na pędzie wjechał na mały pagórek po czym wywrócił się w krzakach.
Wszystko to na oczach przewieszonego przez gałąź kierowcy. Zapewne bym się strasznie z
tego wszystkiego śmiała gdyby nie to, że z krzaka wyskoczył rozjuszony dzik. Najpierw
staranował leżący kółkami w górze łazik, po czym zwrócił swoje czerwone ślepka na nas.
Nie umiem wytłumaczyć jak znalazłam się na drzewie obok faceta. On twierdzi, że po prostu
na nie wbiegłam. Ja uważam, że musiał się sporo namęczyć żeby mnie tam wciągnąć. Całe
szczęście, że telefon komórkowy wzięłam ze sobą. Po pół godzinie odnalazła nas ekipa
ratunkowa Strażaków. Był już najwyższy czas bo zdrętwiałam od kurczowego obejmowania
pnia i miałam serdecznie dosyć oglądania jak zwierzak pastwi się nad moim adidasem.
Widowisko jakie zrobiłam zajeżdżając pod dom wozem strażackim pominę milczeniem.
Sąsiedzi to aż z domów powyłazili i szczęki zbierali z ziemi. No i moja kreacja - ostatni krzyk
mody a la kloszard. W jednym bucie z rozwianym włosem i podartych spodniach. Chyba bez
godzinnej kąpieli w bąbelkach się nie obejdzie.
Strona: 2/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
*
Naprawdę nie wiem od czego zacząć. Tyle się wydarzyło w ten weekend. Ale to nic, w
porównaniu do szoku jaki przeżyłam dzisiaj wieczorem.
Ale może zacznę wszystko od początku.
Wiedziona impulsem i piękną pogodą wybrałam się na zwiedzanie Kępy Oksywskiej.
Spacerując miedzy pozostałościami po Baterii Artylerii rozkoszowałam się szumem liści i
możliwością oderwania się od miejskiego zgiełku. I wtedy go zauważyłam.
Siedział na schodkach częściowo zasypanych już ziemią, tuż przy wejściu do zrujnowanego
magazynu amunicji. Pamiętam, że dostałam gęsiej skórki na jego widok. Młody, przystojny
brunet, oparłszy łokcie na kolanach, wpatrywał się smutno w ziemię. Rozerwana na piersi,
staromodna koszula wzbudziła mój niepokój ale było naprawdę ciepło, wiec może faktycznie
nie marzł tam strasznie. Chyba wyczuł, że się na niego bezczelnie gapię, bo podniósł głowę
i spojrzał mi prosto w oczy. Widziałam jego zmieszanie i niedowierzanie. Zrobiło mi się
głupio, więc zagadnęłam gościa. Okazało się, że czeka tu na brata. Brat mieszka gdzieś w
Gdańsku i z jakichś powodów się nie zjawia. Chłopak codziennie kibluje na tych schodach i
czeka na niego. Ja bym pojechała do Gdańska na jego miejscu, ale co ja tam wiem.
Spytałam więc, gdzie brat mieszka, i dostałam cały adres z imieniem i nazwiskiem.
Pomyślałam, że po robocie mogę tam przecież zajrzeć. Jak wspominałam o tym chłopakowi
jego twarz rozpromieniła się jakimś nieziemskim światłem. Podał mi topornie rzeźbiony
krzyżyk na rzemyku i poprosił żebym to przekazała jego bratu, wraz z informacją, że wciąż
na niego tu czeka. Solennie mu to obiecałam i ruszyłam dalej.
Dzisiaj pojechałam pod wskazany adres. Dowiedziałam się, że brat wyprowadził się kilka lat
temu w inne miejsce, ale sąsiedzi znali adres. Pojechałam, zapukałam. Drzwi otworzył mi
około 80 letni staruszek. Zapytałam o chłopaka, a dziadek twierdzi, że to on. Nieznajomy z
lasu mówił, że czeka na MŁODSZEGO brata, a ten był za stary nawet na starszego.
Zaczęłam tłumaczyć, że brat prosił o przekazanie wiadomości. Nigdy nie widziałam jak
człowiek blednie, ale ten staruszek zrobił się biały jak kreda. Gdybym go nie złapała za rękę
pewnie by się przewrócił. Opowiedziałam o spotkaniu w lesie i podałam drewniany krzyżyk.
Pan Konrad drżącą ręką sięgnął po niego, po czym łzy pociekły po jego pomarszczonych
policzkach. A teraz najlepsze: ten dziadek w wieku 5 lat, podarował własnoręcznie
wyrzeźbiony krzyżyk swojemu starszemu bratu. Brat zginął podczas walk o Kępę Oksywską.
Ciała nigdy nie odnaleziono.
*
Umówiłam się z Panem Konradem na przystanku autobusowym w Gdyni. Nie wiem, co bym
mu powiedziała jak nie spotkalibyśmy przy schodach jego brata.
Był tam. Siedział zapatrzony w ziemię u swoich stóp, jak za pierwszym razem, gdy go
ujrzałam. Kamień spadł mi z serca. Krzyknęłam do niego i zamachałam. Staruszek zamrugał
nerwowo i zaczął się rozglądać zdziwiony. Pomyślałam, że ma naprawdę słaby wzrok, wiec
poprowadziłam go pod rękę do zaskoczonego brata. Chłopak utkwił wzrok w krzyżyku i
Strona: 3/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
wyciągnął rękę, aby dotknąć policzka brata. No właśnie i tu mało nie padłam z wrażenia.
Jego dłoń po prostu przeszła przez pobrużdżoną czasem twarz Pana Konrada. Wyglądało to
naprawdę niesamowicie, zwłaszcza kiedy dziadek złapał się momentalnie za policzek i
powiedział, że poczuł przenikający go chłód. Staliśmy tam nie wiedząc co się dzieje.
Dziadek wpatrywał się w puste schody, młodzieniec był przerażony, a ja nie wierzyłam w
całą tą absurdalną sytuację.
Nie wiem co mnie podkusiło, ale nagle złapałam obu mężczyzn za ręce. Staruszek aż usiadł
z wrażenia. Zaczął ciężko oddychać i miałam nadzieję, że nie dostanie ataku serca. Brat
ukląkł przy nim i jeszcze raz dotknął jego twarzy. Tym razem oboje poczuli swój dotyk.
Chyba już zrozumieli co się stało, bo zaczęli ze sobą szeptać. Cóż miałam robić? Nie
mogłam zapaść się pod ziemię, aby tych dwoje mogło swobodnie porozmawiać, ale
starałam się być niewidoczna. Oboje płakali, gdy zbieraliśmy się do odejścia. Puściłam ich
dłonie i widziałam jak chłopak wspina się po zniszczonych schodach. Na szczycie pojawiło
się jasne światło a on śmiało wszedł w jego obłok. Zniknął po chwili. Powiedziałam o tym
Panu Konradowi a on tylko kiwnął głową. Jeszcze tu wrócę powiedział, gdy wolniutko szliśmy
w stronę przystanku. Nazwał mnie Aniołkiem i powiedział, że nigdy mi tego nie zapomni.
*
Po tym wszystkim nie poszłam do pracy. Wylądowałam u zakładowego psychiatry. Przepisał
mi psychotropy i powiedziała, że stres i przemęczenie różnie działają na pracowników.
Dostałam 3 tygodnie zwolnienia i przykaz relaksowania się połączonego z czynnym
wypoczynkiem. Mam dosyć! Chce do mamy...
*
Właśnie wróciłam z nieplanowanej wycieczki krajoznawczej. Nigdy byście nie wpadli gdzie
człowiek może się obudzić, zasypiając myśląc o mamie. Szczękając zębami otworzyłam
zaspane oczy. Leżałam na drewnianej ławeczce obok pięknego grobu. Zaznaczam, to nie
był grób mojej mamy. Nie wiem czy większy szok przeżyłam budząc się w nieznanej
nekropolii czy patrząc na obrazek przedstawiający pochowaną tam kobietę. Wypisz wymaluj
ja. Ciarki przeszły mi po plecach. Aż musiałam podejść bliżej i przeczytać obco brzmiące
nazwisko. Langrieng Soledat głosił napis. Po datach na marmurze widać było, że zmarła
młodo. Dwa dni po moich narodzinach.
Cały dzień zmarnowałam na powrót do domu. Musiałam wracać 400km stopem, bo
zasypiając, nie pomyślałam, żeby wziąć do kieszeni portfel. Padam na pysk.
*
Od zarządcy cmentarza dowiedziałam się, że ktoś regularnie płaci za utrzymanie porządku i
Strona: 4/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
świeże kwiaty. Prośbą i groźbą wyłudziłam nazwisko. Wczoraj dzwoniłam zszokowana do
własnego ojca. No i wydało się. ADOPTOWALI mnie, a właściwie to nawet nie adoptowali.
Wzięli od umierającej kobiety noworodka i obiecali wychować jak swoje dziecko. Nie mogli
mieć własnego, więc z wdzięcznością się na to zgodzili. Podobno moja matka - prawdziwa
matka - przewidziała, że sama to odkryję. Zostawiła dla mnie list...
*
Cierpię. Przeszywa mnie ból fizyczny i psychiczny. W sobotę miałam bardzo emocjonalne
spotkanie z tatą. Wszystko mi opowiedział. Dostałam też pięknie rzeźbioną, starą
skrzyneczkę i pożółkły list. Nie otworzyłam jeszcze ani koperty ani skrzyneczki. Nie jestem
gotowa. Moja najlepsza przyjaciółka Gosia, wyciągnęła mnie na plażę w Brzeźnie celem
relaksacji. Przesadziłam ze słońcem. Godzinę siedziałam w wannie nasmarowana maślanką,
ale skóra dalej piecze. Mój wzrok nieodparcie zatrzymuje się na tajemniczym, ciemnym,
drewnianym pudełku.
*
Stało się, otworzyłam list.
Kochana córeczko.
Tak wiem, że będziesz dziewczynką. My zawsze wiemy. Piszę ten list jako moje pożegnanie.
Dziwne prawda? Jeszcze nosze cię pod sercem, a już się z Tobą żegnam. Wiem, że nie
będzie mi dane tulić cię w ramionach. Nie martw się dziecinko. Znajdę ci dobrych rodziców.
Zapewne jesteś bardzo skonfundowana tym listem i całą sytuacją. Twój ojciec nie był tym,
kogo wybrała dla mnie rodzina. Należymy do bardzo starego rodu. Nasze zdolności zapewne sama już to zauważyłaś wykraczają trochę poza przyjęte standardy. Miałam
zapewnić przekazanie genów dwóch znacznych rodów dalej. Niestety jak to bywa z miłością,
znajdujemy ją tam gdzie, jej nigdy byśmy nie szukali. Tak było z twoim ojcem. Nie należał
do nas. Właściwie był naszym wrogiem, ale uratował mi życie, gdy znalazłam się w
śmiertelnym niebezpieczeństwie. Utonęłam w jego oczach. Zapewne zastanawiasz się skąd
ten fioletowy kolor twoich tęczówek. My mamy oczy bursztynowe, ale twoje pewnie będą
koloru lawendy.
Cóż mogę ci powiedzieć. Złamaliśmy wszystkie tabu i zakazy. Uciekliśmy, jednak rodzina
odrzuconego kandydata na męża rzuciła klątwę. Moim bliskim udało się ją złagodzić, jednak
jeśli zdecyduję się cię urodzić umrę, a nie ma niczego, czego nie pragnę bardziej niż wydać
cię na świat. Szukali nas, musieliśmy się więc rozdzielić. Twój ojciec obiecał, że cię
odnajdzie i będzie chronił.
Strona: 5/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
Twoi nowi rodzice są wspaniali. Pomogli mi gdy ledwo słaniałam się na nogach. Właśnie ich
szukałam. Wymusiłam na nich obietnice, że się tobą zaopiekują, ale widziałam błysk
szczęścia w ich oczach, gdy cię pierwszy raz wzięli na ręce. Odchodzę dziecinko. Twój ojciec
i moja siostra będą mieli na ciebie baczenie. Żegnaj moja śliczna.
Langrieng Soledat
Ostatni akapit został napisany bardzo krzywym, niewyraźnym charakterem pisma. Zapewne
była już bardzo słaba. Cały list znaczą plamy rozmazanych liter. Czyżby płakała? Zamiast
cokolwiek wyjaśnić, list wprowadził jeszcze większy bałagan do ostatnio trochę
pokomplikowanego życia. Kim są tajemniczy MY i ON – mój ojciec.
*
Moja przyjaciółka, widząc w jakim jestem stanie, namówiła mnie na wycieczkę. Super. Nie
będę się martwić teraz, pomartwię się jak wrócę.
*
Wróciłam. Co tu dużo gadać, urlop z atrakcjami. Najpierw w Dubrowniku ginie nam bagaż.
Panika – kuferek mamy postanowiłam zabrać ze sobą!!! Złożyliśmy reklamację i
pojechaliśmy do hotelu. Ciągle rozmyślałam o skrzyneczce od mamy. Jak mogłam ją tak
głupio stracić. Najlepiej, żebym jej w ogóle nie ruszała z domu, a tak w ogóle to najlepiej
żeby trzymać ją przy łóżku.
Rano pełna mrocznych myśli przewróciłam się wstając z łóżka. Odsunęłam zasłony i
zobaczyłam jak w Chorwacji, za oknem pada grad. Nie wierząc w swoje „szczęście” do
pogody na urlopie, zerknęłam o co mogłam się potknąć. No i szok w trampkach. Maminy
kuferek leżał przewrócony w nogach łóżka. Schowałam go pod poduszkę, żeby nie
wystraszyć Gosi. Pogoda się poprawiła, w związku z czym nasza podróż stateczkiem na
Korcule doszła do skutku. Cały dzień zbierałam się w sobie, żeby powiedzieć o pojawieniu
się zguby przyjaciółce. Ku mojej uldze, problem rozwiązał się sam, gdy po powrocie do
hotelu czekała na mnie już moja walizka.
Reszta urlopu upłynęła w spokojnie jeśli nie liczyć codziennych burz w nocy i ataku wilków
na autokar. Aha i było jeszcze małe tornado w naszym pokoju po otwierciu skrzynki. W
środku znalazłam oprawioną w skórę księgę z dziwnymi wpisami i rysunkami, i właśnie przy
próbie odczytana jednego z wersów nabroiłam w pokoju. Wicher, jaki się zerwał,
porozrzucał pościel, nasze rzeczy i postrącał obrazki ze ścian. Pół nocy doprowadzałyśmy
wszystko do ładu. Tej nocy śniłam o wilkach, całym stadzie biegnącym przez las.
Następnego dnia, gdy nocą jechaliśmy do hotelu w Czarnogórze autokar otoczyła wataha
wilków. Przewodnik stada był biały jak mleko i wyglądał upiornie w blasku księżyca.
Strona: 6/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
Spojrzałam przez okno na albinosa i wtedy nasze oczy się spotkały. Tęczówki jego oczu nie
były czerwone, jak można się tego było spodziewać. Miały kolor fioletowy, jak ametyst. W
pewnym momencie chmura przesłoniła księżyc. Gdy blask nowiu powrócił, wilków już nie
było.
*
Mam obsesję. Od powrotu z wycieczki nie mogę się oderwać od tajemniczej książki
oprawionej w skórę. Studiowanie jej pochłania mnie całkowicie. Co gorsza, nie rozumiem co
czytam. Jednak za każdym razem, gdy próbuję zgłębić jakiś wers, rozbłyska on w mojej
głowie feerią barw i znaków. Od dziwnego wichru na urlopie nie śmiem czytać księgi na głos.
Niczym mi jednak nie grozi bezgłośne śledzenie i formułowanie tajemniczych znaków w
myślach. Co dziwne układają się one w jakiś szaleńczy, wirujący obraz po czym
zagnieżdżają się w mojej świadomości i czekają. Wiem, że tam są, gotowe, aby po nie
sięgnąć w odpowiedniej chwili. Jak to zrobić, i po co, jeszcze nie wiem. Samo patrzenie na
tekst i barwne szlaczki przenika mnie do głębi.
*
Znowu mam dziwne sny. Widzę w nich wilka, albinosa z fioletowymi ślepiami. Ciągle przed
nim uciekam, a on cierpliwie czeka. Od sierpnia nastąpił jednak przełom. Wyciągnięta przez
przyjaciółkę na „bieganie” padłam jak kawka i od razu zasnęłam. We śnie pojawił się wilk, a
ja tak wyczerpana biegiem, zrezygnowana i zmęczona usiadłam po prostu i czekałam. O
dziwo wilk nie pożarł mnie jak Czerwonego Kapturka tylko ułożył się u mych stóp. Od
tamtego dnia już nie uciekam.
Dalej pozostaje pod dziwnym wpływem księgi. Czasami aż korci mnie, aby uwolnić dziwne
znaki z mojej głowy. Aby je wykrzyczeć w dziwnej gardłowej mowie i poczuć mrowienie
zaklętej w nich mocy. W takich chwilach wydaje mi się, że prawie rozumiem krakanie
ptaszorów zbierających się tłumnie pod moim oknem, i słyszę przeraźliwe wrzaski kota.
Kończą się wakacje, czuję ze mój czas też się kończy. Nie wiem na co czekam ale wiem że
nadejdzie szybciej niż się tego spodziewam. Może się okazać, że te Wakacje Grozy jak je
nazwałam mogą wydać się całkiem miłe w porównaniu z czekająca mnie przyszłością.
Strona: 7/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl