TM2013 środa

ŚRODA – 23 X
MIŁOSIERDZIE OKAZYWANE UCHODŹCOM
Komentarz na wejście
W kolejnym dniu Misyjnego Tygodnia polecajmy Bogu uchodźców
i emigrantów. Obecnie liczba emigrantów na całym świecie sięga 200
milionów i jest wyzwaniem dla wszystkich Kościołów, a szczególnie
misyjnych. Kryzysy i wojny w różnych regionach świata zmuszają ludzi
do ucieczki. Módlmy się więc za nich, aby na swojej drodze spotkali się
z gestami dobroci i solidarności.
Modlitwa wiernych
Wrażliwi na trudną sytuację uchodźców i emigrantów, polecajmy
ich w naszej modlitwie miłosiernemu Bogu.
– Módlmy się za Kościół św., aby wspierał duchowo i materialnie
ludzi przemieszczających się, będąc dla nich domem, w którym zaznają chrześcijańskiej miłości.
– Módlmy się za wszystkich wyznawców Chrystusa, aby wrażliwi
na los emigrantów, którzy żyją obok nich, otaczali ich życzliwością
i służyli pomocą.
– Módlmy się za wszystkie organizacje, które niosą pomoc uchodźcom i emigrantom, aby wspierane przez ludzi dobrej woli skutecznie
zaradzały potrzebom emigrantów.
– Módlmy się o pokój na świecie, o zakończenie wszystkich wojen
i wewnętrznych konfliktów, aby ludzie mogli żyć bezpiecznie, a ci, którzy są zmuszeni do ucieczki, mogli powrócić do swoich krajów.
– Módlmy się za uchodźców i emigrantów, aby podczas swojej emigracyjnej pielgrzymki doświadczali bliskości Boga i w zjednoczeniu
z Nim przezwyciężali przeszkody i trudności oraz ubogacali się świadectwem gościnności ludzi niosących im pomoc.
– Módlmy się za nas samych, byśmy potrafili przychodzić z pomocą
emigrantom, uchodźcom i bezdomnym.
Miłosierny Boże, wysłuchaj naszej modlitwy za uchodźców i emigrantów. Strzeż ich i stawiaj na ich trudnych drogach ludzi, którzy
świadcząc o Twoim miłosierdziu, ukażą im Twojego Syna.
Rozważania różańcowe (tajemnice chwalebne)
Rozważając tajemnice chwalebne różańca, tajemnice chrześcijańskiej nadziei, powierzajmy Bogu przez Maryję emigrantów i uchodźców. Prośmy, by Chrystus był dla nich światłem w ciemnościach ich
trudnych historii oraz źródłem nadziei na lepszą przyszłość.
1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Po nieprzeniknionych ciemnościach, niewyobrażalnych cierpieniach i zawiedzionych nadziejach Wielkiego Piątku nastąpił pełen
światła i radości poranek Zmartwychwstania. Ta tajemnica ukazuje
nam, że najbardziej mroczna i bolesna historia ludzi, którzy na skutek
wojen, wewnętrznych konfliktów czy prześladowań zostali zmuszeni
do ucieczki w nieznane, może zakończyć się szczęśliwie. Stanie się
tak, jeżeli na swojej drodze spotkają świadków Zmartwychwstałego,
którzy poprzez swoją gościnność i czyny miłosierdzia ukażą, że Jezus
żyje i kocha każdego.
2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Wszyscy jesteśmy pielgrzymami do domu Ojca. Migracyjna pielgrzymka ludzi jest niczym żegluga na wzburzonym morzu historii,
często w ciemnościach i niepewności. Potrzebują oni gwiazd wskazujących im kurs. Prawdziwymi drogowskazami są ci, którzy świadczą im
miłosierdzie i ukazują Jezusa oraz kres ich pielgrzymki – niebo.
3. Zesłanie Ducha Świętego
W dniu Pięćdziesiątnicy apostołowie zgromadzeni w Wieczerniku
zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami.
Dzięki temu ich przesłanie o Zmartwychwstaniu zostało zrozumiane
przez pielgrzymów z całego świata, zebranych w Jerozolimie na święto. Dzięki temu tak wielu uwierzyło w Jezusa. Duch Święty także dzisiaj
posyła apostołów na cały świat, uzdalniając ich do zrozumiałego głoszenia przesłania miłosierdzia, które prowadzi do poznania Chrystusa.
4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Maryja ukazuje, że największym szczęściem jest Jezus i pragnie,
by wszyscy tego doświadczali. Ona jest Gwiazdą dla podróżujących,
Nadzieją dla ludzi przemieszczających się oraz Matką dla cierpiących,
wyobcowanych, pozbawionych bezpiecznej przestrzeni do życia,
pozbawionych swoich ojczyzn i wszystkiego, co kochali.
5. Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi
Maryja już tu na ziemi żyła wartościami Królestwa Bożego, które nie
jest z tego świata. Wybrana na Królową ludzi i aniołów, stała się służebnicą Boga i Jego stworzeń. Ona uczy, czym jest prawdziwe królowanie.
Jest ono służbą Bogu i braciom poprzez uczynki miłosierdzia.
Czytanka różańcowa
Dzisiejszy dzień Tygodnia Misyjnego przypomina nam o kolejnym uczynku chrześcijańskiego miłosierdzia – podróżnych w dom
przyjąć. W świecie pełnym kryzysów i wojen, które zmuszają miliony
ludzi do ucieczki przed zagrożeniem i przemocą, ten uczynek miłosierdzia stał się jednym z priorytetów misji Kościoła. Tym bardziej że
z powodu prześladowań religijnych emigrują miliony chrześcijan.
Liczbę emigrantów szacuje się w całym świecie na ponad 200 milionów. Problem jest tak wielki i złożony, że przy ONZ zostało powołane
Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców.
W ostatnim czasie najwięcej ludzi wyemigrowało z Afganistanu, Iraku,
Somalii, z Bliskiego Wschodu. Większość z nich pozostała w krajach
sąsiadujących, inni dotarli do krajów wysoko rozwiniętych. Najwięcej
uchodźców przyjęły Stany Zjednoczone i Niemcy. Polska także jest
krajem, którego kilka milionów obywateli przebywa na emigracji oraz
przyjmującym uchodźców.
W celu uwrażliwienia na problemy ludzi przemieszczających się
corocznie 20 czerwca obchodzony jest Światowy Dzień Uchodźcy.
W wielu krajach organizowane są wydarzenia kulturalne oraz szkolenia, jak również konferencje, programy dla rodzin i dzieci, mające na
celu przybliżenie potrzeb uchodźców na całym świecie.
W Kościele katolickim w drugą niedzielę po uroczystości Objawienia
Pańskiego jest obchodzony Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy.
Powołana przy Stolicy Apostolskiej Papieska Rada ds. Duszpasterstwa
Migrantów i Podróżujących w swojej instrukcji (1978 r.), zachęca do
regularnego obchodzenia Dnia Migranta, ponieważ: „Jest pomyślany
jako odpowiednia okazja dla pobudzenia wspólnot chrześcijańskich
do odpowiedzialności wobec braci migrantów oraz do obowiązku
współdziałania w rozwiązywaniu ich różnorakich problemów”.
Z okazji Dnia Migranta papież przygotowuje specjalne orędzie.
W tegorocznym skierował do nas następujące słowa: „Na szerokim
polu migracji matczyna troska Kościoła wyraża się w różnych wskazaniach. Z jednej strony Kościół postrzega migrację w kontekście biedy
i cierpienia, które nierzadko są przyczyną różnych dramatów i tragedii. W tym miejscu koncentrują się różnorakie działania wychodzące
naprzeciw licznym potrzebom, dzięki hojnemu poświęceniu pojedynczych osób i całych grup, stowarzyszeń wolontariuszy i ruchów, grup
parafialnych i organizacji diecezjalnych, we współpracy z wszystkimi
ludźmi dobrej woli. Z drugiej strony, Kościół nie zaniedbuje wskazywania pozytywnych aspektów, wielkiego potencjału i możliwości,
jakie niesie z sobą rzeczywistość migracji. W tym wymiarze ważną rolę
odgrywa gościnność, która sprzyja i prowadzi do integracji migrantów, ubiegających się o azyl i uchodźców w nowym kontekście socjalno-kulturowym, bez zaniedbywania wymiaru religijnego, istotnego
dla życia każdego człowieka.”
S. Anna Siudak FMM, PDM Warszawa