MAREK JEKEL PLAN WYNIKOWY Z HISTORII – LICEUM KLASA II

Transkrypt

MAREK JEKEL
PLAN WYNIKOWY Z HISTORII – LICEUM KLASA II
na podstawie podręcznika Anny Radziwiłł i Wojciecha Roszkowskiego, Historia dla maturzysty. Wiek XIX
ZAKRES PODSTAWOWY (2h tygodniowo)
II SEMESTR
Tematy
Wymagania edukacyjne
wiedza
Rozwój techniki i Uczeń zna:
najważniejszych
przemiany
wynalazców i wynalazki
gospodarcze w
XIX i na początku tego okresu;
- formy monopoli: kartele,
XX wieku
syndykaty, koncerny, trusty;
- najważniejsze surowce
wykorzystywane w
gospodarce;
- fazy cyklu
koniunkturalnego: kryzys,
depresja, ożywienie,
rozkwit;
- główne gałęzie przemysłu;
- potęgi gospodarcze
ówczesnego świata: Wielką
Brytanię, Belgię, Holandię;
później także Niemcy, USA,
Japonię;
- nazwiska posiadaczy
największych fortun:
Kruppów, Rothschild,
Rockefeller, Carnegie.
Środki dydaktyczne
umiejętności
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować wpływ
wynalazków na rozwój
gospodarczy;
- przedstawić zasady działania
gospodarki wolnorynkowej
oraz różnych form monopolu;
- wyjaśnić przyczyny
bogactwa narodów i różnice w
rozwoju gospodarczym państw
i społeczeństw;
- wyjaśnić terminy i pojęcia:
leseferyzm, monopol, spółka
akcyjna, imperializm;
- odczytywać i interpretować
wykresy ilustrujące
różnorodne zjawiska
gospodarcze.
Standardy
egzaminacyjne
I. 4, 5, 6, 8.
- podręcznik WSzPWN, s. 20–27,
40–43; tekst źródłowy s. 44; mapy s. II. 1–7.
III. 1, 2, 3;
40; schemat s. 22; wykres s. 41;
tabele s. 23, 27, 42; karykatura s. 25;
- Waldemar Łazuga, Historia
powszechna. Wiek XIX;
- Rondo Cameron, Historia
gospodarcza świata;
- Krystyna Szelągowska, Wykłady z
historii powszechnej dla szkoły
średniej;
- Harry Landreth, David
C. Colander, Historia myśli
ekonomicznej;
- John Simons, 100
najwybitniejszych uczonych wszech
czasów;
- Alfred Wiślicki, Z dziejów maszyn;
- źródła historyczne:
Afisz reklamujący projekcje filmów
braci Lumière;
Henry Ford o zasadach budowy i
sprzedaży swoich samochodów
(Wiek XIX w źródłach. Wybór
tekstów źródłowych, oprac. Melania
Sobańska-Bondaruk, Stanisław
Czas
1h
Przemiany
społeczne w XIX i
na początku XX
wieku
Uczeń zna:
- przyczyny wzrostu
demograficznego;
- Thomasa Malthusa i jego
prawo;
- główne kierunki migracji
ludności;
- stratyfikację ówczesnego
społeczeństwa;
- główne przemiany
dokonujące się w życiu
codziennym;
- najważniejsze style
wystroju wnętrz.
Przemiany
gospodarczospołeczne na
ziemiach polskich
w XIX i na
początku XX
wieku
Uczeń zna:
- najważniejsze rośliny
uprawne na ziemiach
polskich;
- lata reform
uwłaszczeniowych (1823,
1848, 1864);
- główne gałęzie i ośrodki
rozwoju przemysłu:
Zagłębie Staropolskie i
Dąbrowskie, okręg łódzki i
warszawski, Górny Śląsk,
Uczeń potrafi:
- określić przyczyny przemian
społecznych w XIX w. i
początkach XX wieku;
- przedstawić najważniejsze
przemiany społeczne;
- scharakteryzować strukturę
społeczeństw europejskich;
problemy społeczne;
- opisać przemiany w życiu
codziennym różnych grup
społecznych;
- scharakteryzować przemiany
pozycji kobiet w
społeczeństwie europejskim;
- odróżniać stroje i wnętrza z
epoki;
- odczytywać i interpretować
wykresy ilustrujące
różnorodne zjawiska
społeczne.
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować
gospodarkę poszczególnych
zaborów;
- określić różnice w rozwoju
gospodarczym i ich
przyczyny;
- scharakteryzować
społeczeństwa trzech zaborów;
- przedstawić instytucje
wspomagające rozwój
gospodarczy na ziemiach
Bogusław Lenard, s. 473, 480–481).
I. 2, 4, 5, 6, 8, 9.
- podręcznik WSzPWN, s. 28–40;
wykres s. 29; ilustracje s. 35, 36, 38, II. 1–7.
III. 1, 2, 3.
39; tekst źródłowy s. 44;
- Historia życia prywatnego, t. 4,
red. Michelle Perrot;
- Norman Davies, Wyspy;
- Jean-Luis Flandrin, Historia
rodziny;
- Witold Rybczyński, Dom. Krótka
historia idei;
- Jacques Ruffié, Jean Charles
Sournia, Historia epidemii;
- Leonardo Benevolo, Miasto w
dziejach Europy.
mapa s. 51; ilustracje s.47, 48, 49,
54; schemat s. 56; tabela s. 55;
- Andrzej Chwalba, Historia Polski
1795–1918;
- Janusz Skodlarski, Zarys historii
gospodarczej Polski do 1945 roku;
- Polska XIX wieku, red. Stefan
Kieniewicz;
- Norman Davies, Boże igrzysko
- Irenausz Ihnatowicz,
Społeczeństwo polskie 1864–1914;
I. 2, 4, 5, 6, 8, 9.
II. 1–7.
III. 1, 2, 3.
1h
2h
Kierunki ideowe
XIX wieku
Śląsk Cieszyński;
- najważniejszych
organizatorów polskiego
życia gospodarczego:
Franciszka Ksawerego
Druckiego-Lubeckiego,
Stanisława Staszica,
Dezyderego Chłapowskiego,
Hipolita Cegielskiego, ks.
Piotra Wawrzyniaka;
- główne problemy
społeczne.
Uczeń zna:
- najważniejsze kierunki
ideowe: konserwatyzm;
nacjonalizm, chrześcijańska
demokracja, liberalizm,
republikanizm, socjalizm,
anarchizm i syndykalizm;
- reprezentantów tych
kierunków;
- Manifest Komunistyczny i
jego autorów: Karola
Marksa i Fryderyka Engelsa;
- Leona XIII i jego
encyklikę Rerum novarum;
- głównych przedstawicieli
ruchów narodowych w
Europie XIX wieku;
- czynniki
narodowotwórcze.
polskich;
- odczytywać z map
informacje dotyczące
zagadnień gospodarczych i
społecznych oraz je
interpretować;
uwłaszczenie chłopów,
płodozmian, poddaństwo,
sądownictwo patrymonialne,
oczynszowanie, ustawa
regulacyjna, cło, cła ochronne.
Uczeń potrafi:
- umieścić w czasie narodziny
nowoczesnych ruchów
politycznych;
- uporządkować je wg
schematu lewica – centrum –
prawica;
- scharakteryzować
poszczególne ideologie;
- określić ich bazę społeczną;
- opisać działalność
poszczególnych ugrupowań
oraz ich przedstawicieli;
- przedstawić genezę
nowoczesnych narodów;
popularności postaw
nacjonalistycznych w Europie;
- przedstawić postawę
Kościoła katolickiego wobec
problemów społecznych XIX
wieku;
- dokonać analizy i
- Ireneusz Ihnatowicz, Antoni
Mączak, Benedykt Zientara,
Społeczeństwo polskie od X do XX
wieku;
- Juliusz Łukasiewicz, Początki
cywilizacji przemysłowej na
ziemiach polskich;
- Bolesław Prus, Lalka;
- film Ziemia obiecana w reż
Andrzeja Wajdy.
I. 2, 3, 5, 6, 7, 9.
tabela s. 69; teksty źródłowe s. 74– II. 1, 4, 5, 7.
83;
III. 1, 2, 3.
powszechna. Wiek XIX
- Henryk Olszewski, Maria
Zmierczak, Historia doktryn
politycznych i prawnych;
- Rudolf Fischer-Wollpert, Leksykon
papieży;
- Lord Acton, Historia wolności;
- Alexis de Tocqueville, O
demokracji w Ameryce;
- Astolphe markiz de Custine, Listy z
Rosji.
1h
Kultura
europejska XIX
wieku
Uczeń zna:
- okresy kultury
europejskiej: oświecenie,
romantyzm, pozytywizm,
modernizm;
- główne centra rozwoju
kultury;
- najważniejsze kierunki w
sztuce przełomu XIX i XX
wieku;
- przedstawicieli
poszczególnych okresów w
filozofii, literaturze i sztuce
i muzyce.
Kongres
wiedeński
Uczeń zna:
- państwa wywierające
decydujący wpływ na
postanowienia kongresu
zinterpretować programy
polityczne;
socjalizm utopijny, marksizm,
komunizm, reformizm,
rewizjonizm, walka klas,
tyrania większości, kwestia
robotnicza, nauka społeczna
Kościoła katolickiego,
nowoczesny naród,
nacjonalizm.
Uczeń potrafi:
- umieścić okresy rozwoju
kultury w czasie;
- scharakteryzować okresy w
rozwoju kultury europejskiej;
- przyporządkować dzieła
sztuki do okresów kultury;
- dokonać analizy i
interpretacji dzieła
filozoficznego i malarskiego;
nurt dionizyjski i apolliński,
scjentyzm, fin de siècle, la
Belle Epoque, duch dziejów,
psychoanaliza, bohema,
realizm, naturalizm,
impresjonizm, Art. Nouveau,
secesja, symbolizm, kubizm,
futurtzm, muzyka
dodekafoniczna.
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować obrady
kongresy wiedeńskiego;
ilustracje s. 86, 87, 91, 93, 94, 95;
- Wendy Beckett, Historia
malarstwa
- Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza
niż złoto, t. 2;
- E.H. Gombrich, O sztuce;
- Erika Langmuir, The National
Gallery, Companion Guide;
- Władysław Tatarkiewicz, Historia
filozofii, t. 3;
- Julia Didier, Słownik filozofii;
- Andrzej Dulewicz, Słownik sztuki
francuskiej;
- muzyka: Feliks Mendelssohn,
Marsz weselny;
Franz Schubert, IV Symfonia;
Fryderyk Chopin, Nokturn g-moll,
Richard Wagner, Pierścień
Nibelunga.
ilustracje s. 99, 101, 102, 103; mapa
s. 100; tekst źródłowy s. 110–111;
I. 6, 8, 9.
II. 1, 2, 4, 6, 7.
III. 1, 2, 3.
2h
I. 1, 2, 5, 6, 9.
II. 1–7.
III. 1, 2, 3.
1h
Europa po
kongresie
wiedeńskim
wiedeńskiego;
- najważniejsze koronowane
głowy i polityków
uczestniczących w obradach
kongresu;
- zasady, którymi kierował
się kongres wiedeński:
restauracja, legitymizm,
równowaga europejska;
- najważniejsze
postanowienia kongresu, ze
szczególnym
uwzględnieniem sprawy
polskiej;
- czas trwania kongresu oraz
rok założenia Świętego
Przymierza;
- władców – założycieli
Świętego Przymierza:
Aleksandra I, Franciszka I,
Fryderyka Wilhelma III.
Uczeń zna:
- najważniejsze organizacje
o charakterze narodowym i
liberalnym: karbonariuszy,
organizacje studenckie w
Niemczech, Młoda Europa,
Związek Północny, Związek
Południowy, ruch
filohelleński;
- przywódców: Giuseppe
Mazzini, Ludwik Filip,
Frantisek Palacky, Taras
Szewczenko;
- najważniejsze wystąpienia
postanowień kongresu;
- przedstawić zasady działania
porządku wiedeńskiego;
- podać przyczyny powstania i
zasady którymi miało
kierować się Święte
Przymierze;
tańczący kongres, restauracja,
legitymizm, równowaga
europejska, porządek
europejski, Związek
Niemiecki.
- Mieczysław Żywczyński, Historia
powszechna 1789–1870;
- Asa Briggs, Patricia Clavin,
Europa dwóch stuleci 1789–1989;
- Franz Herre, Metternich;
- Jean Orieux, Talleyrand;
- tekst źródłowy: Akt końcowy
kongresu wiedeńskiego (Wiek XIX w
źródłach, oprac. Melania SobańskaBondaruk, Stanisław Bogusław
Lenard, s. 73–75).
Uczeń potrafi:
problemy europejskie w latach
1815–1847;
- scharakteryzować układ sił w
Europie pokongresowej;
- przedstawić cele i metody
ruchów liberalnych i
demokratycznych oraz
robotniczych;
- określić skutki działań tych
ruchów dla Europy;
- wskazać na mapie tereny
najbardziej aktywnej
- podręcznik WSzPWN, s. 103–110; I. 1, 2, 5, 6.
II. 1–7.
ilustracje s. 104, 108; mapa s. 108;
III. 1, 2, 3.
tabela s. 110; teksty źródłowe s.
111–113;
- Jose Cabanis, Karol X.
1h
Wiosna Ludów w
Europie
przeciwko porządkowi
europejskiemu: Włochy,
Niemcy, Hiszpania, Grecja,
Rosja (powstanie
dekabrystów), Belgia,
Francja (rewolucja lipcowa);
- miejsca interwencji
Świętego Przymierza:
Włochy, Hiszpania;
- ruch czartystów i zasady
jego program;
- daty: 1825, 1830.
Uczeń zna:
- państwa, w których doszło
do wybuchu Wiosny
Ludów;
- cele wystąpień
społeczeństw Europy;
- najważniejszych władców:
Ludwik Filip, Napoleon III,
Ferdynand I, Franciszek
Józef, Fryderyk Wilhelm IV,
Ferdynand II Burbon, Karol
Albert, Wiktor Emanuel II;
- przywódców Wiosny
Ludów: Lajos Kossuth,
Giuseppe Garibaldi.
działalności ruchów
narodowych;
epoka Metternicha, trzy dni
chwały, karbonariusze,
związki zawodowe.
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować przyczyny
wybuchu Wiosny Ludów;
- przedstawić jej przebieg w
najważniejszych ośrodkach:
Francji, Austrii, państwach
włoskich, Prusach;
- opisać próbę realizacji
zjednoczenia Niemiec i
Włoch;
- określić skutki Wiosny
Ludów dla poszczególnych
państw i całej Europy;
- umieścić w czasie
wydarzenia Wiosny Ludów;
- wskazać na mapie miejsca
najważniejszych wydarzeń;
- analizować i interpretować
karykatury;
Wiosna Ludów, akcja
bankietowa, powstanie
czerwcowe, komisja
ilustracje s. 151, 117, 120, 121, 122, II. 1–7.
II. 1, 2, 3.
123; mapa s. 114; tabela s. 124;
teksty źródłowe s. 125–128;
- Jadwiga Chadzikowska, Generał
Bem;
- Alfred Liebfeld, Napoleon III;
- George Byron, Giaur;
- tekst źródłowy: Charles C.F.
Greville o wydarzeniach we Francji
(28 II 1848),
Proklamacja niepodległości Węgier,
IV 1849 (Wiek XIX w źródłach,
oprac. Melania Sobańska-Bondaruk,
Stanisław Bogusław Lenard, s. 111–
112)
1h
Przemiany
polityczne w
Europie 1850–
1871
Ziemie polskie po
kongresie
wiedeńskim
luksemburska, konstytucja
oktrojowana, parlament
frankfurcki, małe i wielkie
Niemcy, republika,
panslawizm, Risorgimento.
Uczeń potrafi:
Uczeń zna:
- przedstawić przyczyny,
- najważniejsze problemy
przebieg i skutki wojny
europejskie połowy XIX
krymskiej;
wieku;
- scharakteryzować proces
- państwa uczestniczące w
jednoczenia Włoch;
wojnie krymskiej;
- przedstawić proces
- etapy zjednoczenia
jednoczenia Niemiec;
Niemiec;
- etapy zjednoczenia Włoch; - scharakteryzować wpływ
procesów zjednoczeniowych
- władców: Mikołaja I,
na sytuację europejską;
Aleksandra II, Wiktora
Emanuela II, Napoleona III, - wskazać na mapie: tereny
najważniejszych działań w
Wilhelma I;
wojnie krymskiej, etapy
- polityków: Camillo
zjednoczenia Włoch i
Cavoura, Otto von
Niemiec, tereny utracone
Bismarcka, Giuseppe
przez Francję w wojnie z
Garibaldiego;
Prusami;
- daty: 1834, 1848–1849,
- rozpoznać podobizny
1853–1856, 1861, 1864,
najważniejszych bohaterów
1866, 1870–1871.
przemian połowy XIX wieku;
kwestia wschodnia, wyprawa
tysiąca, Związek Celny,
Związek Północnoniemiecki,
depesza emska, Komuna
Paryska.
Uczeń zna:
Uczeń potrafi:
- struktury polityczne
- opisać sprawę polską na
powstałe na ziemiach
kongresie wiedeńskim;
ilustracje s. 132, 135, 136, 137, 142; II. 1–7.
III. 1, 2, 3.
mapy s. 130, 133, 138, 139, 141;
- Christian von Krockow, Bismarck;
- Wilhelm Mommsen, Bismarck;
-Hegen Schulze, Niemcy. Nowa
historia;
- źródła historyczne: Przemówienie
Ottona von Bismarcka (1862);
Depesza emska; Manifest Wilhelma
I o przyjęciu korony cesarskiej
(1871)
(Wiek XIX w źródłach, oprac.
Melania Sobańska-Bondaruk,
Stanisław Bogusław Lenard, s. 259,
268–269, 273–274);
- folia – schemat etapów
zjednoczenia Włoch i Niemiec.
2h
- podręcznik WSzPWN, s. 148–154; I. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8.
ilustracje s. 149,150, 152, 153, 154; II. 1, 2, 4, 6, 7.
mapa s. 148; teksty źródłowe s. 154– III. 1, 2, 3.
1h
polskich na mocy
postanowień kongresu
wiedeńskiego: Królestwo
Polskie, Wielkie Księstwo
Poznańskie, Rzeczpospolita
Krakowska;
- namiestnika W. Ks.
Poznańskiego – ks.
Antoniego Radziwiłła;
- najważniejsze
postanowienia Konstytucji
Królestwa Polskiego;
- godło Królestwa
Polskiego;
- strukturę władzy;
- władców Królestwa
Polskiego: Aleksandra I,
Mikołaja I;
- wyższych urzędników:
namiestnika – Józefa
Zajączka,
głównodowodzącego –w. ks.
Konstantego Pawłowicza,
pełnomocnika cara –
Nikołaja Nowosilcowa;
- ugrupowanie sejmowe
kaliszan;
- najważniejsze organizacje
spiskowe i ich przywódców.
Powstanie
Uczeń zna:
listopadowe i jego - organizację spiskową,
która doprowadziła do
skutki
wybuchu powstania
listopadowego oraz jej
przywódcę;
- scharakteryzować system
władzy w Królestwie Polskim;
- przedstawić politykę carów
wobec Królestwa
Kongresowego;
- scharakteryzować postawy
społeczeństwa polskiego
wobec nowej sytuacji
politycznej;
- przedstawić programy
tajnych organizacji oraz ich
wpływ na sytuację w
Królestwie Polskim;
- rozpoznać podobizny
najważniejszych postaci
Królestwa Polskiego (1815–
1830);
Ustawę Zasadniczą;
- wskazać na mapie struktury
polityczne powstałe na
ziemiach polskich na mocy
postanowień kongresu
wiedeńskiego.
158;
1795–1918;
- Norman Davies, Boże igrzysko
- Alina Witkowska, Rówieśnicy
Mickiewicza;
- Henryk Mościcki, Wilno i
Warszawa w „Dziadach”
Mickiewicza;
- Walerian Łukasiński, Pamiętniki;
- Adam Mickiewicz, Dziady część
III;
- Juliusz Słowacki, Kordian;
- folia – tabela ilustrująca
organizacje spiskowe, ich
przedstawicieli i cele;
- film Lawa w reż Tadeusza
Konwickiego.
Uczeń potrafi:
- dokonać analizy i oceny
przyczyn wybuchu powstania
listopadowego;
- scharakteryzować przebieg
działań w powstaniu
- podręcznik WSzPWN, s. 159–170; I. 2; 5, 6.
II. 1, 2, 3, 4; 5, 7.
ilustracje s. 161, 162, 163, 170;
mapy s. 160, 165; teksty źródłowe s. III. 1, 2, 3.
172–174;
1795–1918;
1h
- dowódców powstania
listopadowego: Józefa
Chłopickiego, Michała
Radziwiłła, Jana
Skrzyneckiego, Jana
Krukowieckiego, Henryka
Dembińskiego, Józefa
Dwernickiego;
- dowódców rosyjskich:
Iwana Dybicza, Iwana
Paskiewicza;
- bitwy powstania: Stoczek,
Grochów, Wawer, Dębe
Wielkie, Iganie, Ostrołęka;
- ugrupowania tworzące
Rząd Narodowy;
- represje zaborców wobec
powstańców;
- daty: 29 XI, 5 XII 1830; 25
I, 25 II, 26 V, 15 VIII, 6 IX
1831.
Wielka Emigracja Uczeń zna:
- najważniejsze ośrodki
i jej wpływ na
emigracyjne;
losy kraju
-ugrupowania polityczne:
Hotel Lambert, TDP, Młoda
Polska, Gromady Ludu
Polskiego i ich
przywódców;
- przywódców duchowych i
twórców kultury Wielkiej
Emigracji: Andrzeja
Towiańskiego, Adama
Mickiewicza, Juliusza
Słowackiego, Zygmunta
listopadowym (wykorzystując
mapę);
- przedstawić aspekty
polityczne powstania
(wewnętrzne i zewnętrzne);
- wykorzystując literaturę
naukową i popularnonaukową,
dokonać analizy i oceny
przyczyn upadku powstania.
- Stefan Kieniewicz, Andrzej
Zahorski, Władysław Zajewski, Trzy
powstania narodowe;
- Powstanie listopadowe, red.
Władysław Zajewski;
- Tadeusz Łepkowski, Powstanie
listopadowe;
- teksty źródłowe: Artykuł Piotra
Wysockiego o sprzysiężeniu,
Ignacy Prądzyński o planach
powstańców (Wiek XIX. Teksty
źródłowe, oprac. Grzegorz
Chomicki, Leszek Śliwa, s. 180–
181, 181–183);
- muzyka: F. Chopin, Etiuda
rewolucyjna.
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować
działalność Wielkiej
Emigracji;
- omówić programy
ugrupowań politycznych;
- przedstawić i ocenić wpływ
Wielkiej Emigracji na
ówczesnych i dzisiejszych
Polaków;
- omówić przebieg powstania
1846 r.;
- przedstawić przebieg Wiosny
Ludów na ziemiach polskich
- podręcznik WSzPWN, s. 175–194; I. 5, 6, 7, 8, 9.
ilustracje s. 176, 177, 179, 180, 181, II. 1–7.
183, 186, 189, 192; tabela s. 194;
III. 1–3.
mapa s. 191; teksty źródłowe s. 194–
200;
1795–1918;
- Stefan Kieniewicz, Historia Polski
1795–1918
- Stanisław Kalembka, Wielka
Emigracja;
- Jerzy Skowronek, Adam Jerzy
Czartoryski;
- Wojciech Karpiński, Marcin Król,
2h
Początki pracy
organicznej w
Wielkopolsce
Krasińskiego, Kamila
Cypriana Norwida,
Maurycego Mochnackiego,
Fryderyka Chopina;
- organizacje spiskowe na
ziemiach polskich działające
z inspiracji emigracji:
Stowarzyszenie Ludu
Polskiego, Konfederacja
Powszechna Narodu
Polskiego, Związek
Plebejuszy;
- najważniejszych
spiskowców:
ks. Piotr a Ściegiennego,
Edwarda Dembowskiego,
Karol Libelta, Henryka
Kamieńskiego, Walentego
Stefańskiego;
- rok wybuchu i przywódcę
powstania krakowskiego –
Jana Tyssowskiego;
- przywódcę rzezi
galicyjskiej – Jakuba Szelę;
- rok i zasięg Wiosny Ludów
na ziemiach polskich.
Uczeń zna:
- przedstawicieli pracy
organicznej w
Wielkopolsce: Edwarda
Raczyńskiego, Tytusa
Działyńskiego, Karola
Marcinkowskiego, Gustawa
Potworowskiego,
Dezyderego Chłapowskiego,
oraz aktywność Polaków w
wydarzeniach europejskich;
- przedstawić i ocenić skutki
Wiosny Ludów dla Polaków
żyjących pod zaborami;
programu politycznego;
emigracja, emisariusze,
kwestia chłopska, rabacja.
Sylwetki polityczne XIX wieku;
- Jadwiga Chudzikowska, Generał
Bem;
- Adam Zamoyski, Chopin;
- Bogusław Polak, Wiosna Ludów w
Wielkopolsce 1848;
- folia – schemat przedstawiający
organizacje polityczne Wielkiej
Emigracji.
Uczeń potrafi:
- przedstawić przyczyny
aktywności
organicznikowskiej
Wielkopolan;
- scharakteryzować metody
pracy organicznej;
- opisać i ocenić wpływ metod
walki z zaborcami na
- podręcznik WSzPWN, s. 171–172; I. 3, 4, 5, 6, 8, 9.
II. 1, 2, 4, 5, 6, 7.
ilustracja s. 171;
III. 2, 3.
- Dzieje Poznania, t. 2, cz. 1, red.
Jerzy Topolski, Lech Trzeciakowski;
- Jerzy Topolski, Wielkopolska
poprzez wieki;
Maria i Lech Trzeciakowscy, W
dziewiętnastowiecznym Poznaniu;
- Kronika Miasta Poznania 3/96,
1h
Powstanie
styczniowe
(przyczyny,
przebieg, skutki)
Hipolita Cegielskiego;
- główne ośrodki pracy
organicznej: Poznań,
Gostyń, Turew, Leszno;
- najważniejsze inicjatywy
organicznikowskie: Kasyno
Gostyńskie, Biblioteka
E. Raczyńskiego,, Złota
Kaplica,, Bractwa
Trzeźwości Hotel Bazar,
Poznańskie Towarzystwo
Przyjaciół Nauk,
Towarzystwo Pomocy
Naukowej, wydawanie
źródeł do historii Polski;
- cele inicjatyw
organicznikowskich;
- metody pracy organicznej.
Uczeń zna:
- najważniejsze
ugrupowania tworzące obóz
Białych i Czerwonych oraz
ich przywódców;
- cele polityczne i społeczne
tych obozów;
- najważniejsze manifestacje
patriotyczne przed
wybuchem powstania;
- reformy Aleksandra
Wielopolskiego;
- osoby: cara Aleksandra II,
w. ks. Konstantego
Mikołajewicza, Michaiła
Gorczakowa, abp. Zygmunta
Szczęsnego Felińskiego,
kształtowanie się mentalności
społeczeństwa;
praca organiczna, kasyno,
społecznik.
Karol Marcinkowski i jego czasy;
- Marek Rezler, Emilia Sczaniecka;
- Paweł Bauer, Dezydery
Chłapowski;
- Lech Słowiński, Hipolit Cegielski;
- Lech Słowiński, Tytus Działyński;
- Lech Słowiński, Edward
Raczyński;
- film Najdłuższa wojna nowoczesnej
Europy;
- plan miasta Poznania z XIX wieku.
Uczeń potrafi
- scharakteryzować sytuację
międzynarodową wpływającą
na aktywność Polaków;
- opisać sytuację w Królestwie
Polskim w l. 1861–1863;
- przedstawić ewolucję
obozów politycznych przed
wybuchem powstania;
- scharakteryzować działania
wojenne w powstaniu
styczniowym;
- opisać organizację polskiego
państwa podziemnego;
- scharakteryzować kontekst
międzynarodowy powstania;
- przedstawić i ocenić
ilustracje s. 202, 203, 206, 207, 208, II. 1, 2, 4, 5, 7.
209, 210, 211, 212, 213, 215, 216,
III. 1–3.
217, 218, 220; mapa s. 214; teksty
źródłowe 220–226;
- Stefan Kieniewicz, Powstanie
styczniowe;
1795–1918;
- Stefan Kieniewicz, Andrzej
Zahorski, Władysław Zajewski, Trzy
powstania narodowe;
- Marek Jekel, Wiedza w pigułce.
Historia Polski;
- Barbara Petrozolin, Przed tą nocą;
- Ksawery Pruszyński, Margrabia
Wielopolski;
1h
Czy zjednoczenie
Włoch i Niemiec
zniszczyło
porządek
wiedeński? –
lekcja
powtórzeniowa
Europa i ziemie
polskie w I
połowie XIX
wieku – praca
klasowa
przyczyny jego klęski;
- odpowiedzieć na pytanie o
trwałość legendy powstania
styczniowego w
społeczeństwie polskim;
- wskazać na mapie miejsca
potyczek oddziałów polskich z
rosyjskimi;
odwilż posewastopolska,
manifestacja patriotyczna,
branka, wojna partyzancka.
Uczeń potrafi:
- wykorzystać różnorodne
źródła informacji;
- postawić tezę w dyskusji;
- wykorzystać wiedzę w celu
poparcia swojego zdania lub
tezy argumentami;
- polemizować z argumentami
oponentów;
- umiejętnie wykorzystać w
dyskusji wiedzę z innych
przedmiotów;
- zauważyć i ocenić
różnorodne aspekty procesów
społecznych i politycznych;
- wykorzystać w praktyce
znajomość zasad kulturalnej
dyskusji.
Sprawdzane umiejętności:
Uczeń zna:
- wiadomości wymienione w - umieszcza opisywane
wydarzenia w czasie i
planie wynikowym.
przestrzeni
- wskazuje na przyczyny i
Aleksandra Wielopolskiego;
- dokładną datę wybuchu
powstania;
- główne treści zawarte w
Manifeście Rządu
Narodowego;
- dyktatorów powstania;
- pięciu dowódców
powstańczych;
- pięć miejsc, w których
doszło do potyczek z
wojskami rosyjskimi.
Uczeń zna:
- najważniejsze wiadomości
dotyczące mechanizmów
działania porządku
wiedeńskiego;
- najważniejsze zasady
obowiązujące w dyskusji.
- Zygmunt Szczęsny Feliński,
Pamiętniki;
- film Szwadron w reż. Juliusza
Machulskiego;
- folia – schemat tworzenia się
obozów politycznych przed
powstaniem styczniowym.
I. 1–9.
II. 1–7.
III. 1–3.
1h
I. 1–9.
II. 1, 2, 7.
III. 1, 2, 3.
1h
Rozwój procesu
demokratyzacji
społeczeństw i
państw
europejskich
Rosja od
Mikołaja I do
Mikołaja II
Uczeń zna:
- czynniki wpływające na
kształtowanie się
demokracji;
- systemy polityczne XIX i
początków XX wieku:
monarchię absolutną,
monarchię konstytucyjną
(parlamentarną,
dualistyczną), republikę
(parlamentarna,
prezydencka, formalną);
- państwa będące
przykładami wymienionych
systemów politycznych;
- zasady ordynacji
wyborczych;
- terminy prawica, lewica;
- najważniejsze typy partii
politycznych i ruchów
społecznych;
- sfery interwencji państwa
w życie społecznogospodarcze.
Uczeń zna:
- carów Rosji: Mikołaja I,
Aleksandra II, Aleksandra
skutki wydarzeń;
- korzysta z różnorodnych
źródeł informacji;
- porównuje, czyli wskazuje
różnice i podobieństwa;
- formułuje oceny;
- uzasadnia sformułowane
oceny.
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować systemy
polityczne;
- przedstawić ewolucję
systemów politycznych
państw europejskich w XIX i
na początku XX wieku;
- opisać i uzasadnić umowność
podziału partii politycznych na
prawicę i lewicę;
- scharakteryzować rolę
państwa w życiu politycznym i
gospodarczym
Uczeń potrafi:
- przedstawić zasady systemu
mikołajewskiego;
ilustracje s 231, 232, 236; tabele s.
228, 230, 233, 235; tekst źródłowy s.
239–240;
- Ivo Jaworski, Powszechna historia
państwa i prawa;
- Krzysztof Krasowski, Marek
Krzymkowski, Krystyna SikorskaDzięgielewska, Jerzy Walachowicz,
Historia ustroju państwa;
- Michał Sczaniecki, Powszechna
historia państwa i prawa;
- Janusz Pajewski, Historia
- teksty źródłowe: Eliza Orzeszkowa
o potrzebie edukacji kobiet,
W poszukiwaniu pracy
(Wiek XIX. Teksty źródłowe, oprac.
Grzegorz Chomicki, Leszek Śliwa,
s. 292–294, 296–297).
ilustracje s. 241, 242, 244, 245, 246;
tekst źródłowy s. 262–263;
I. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9.
II. 1–7.
III. 1; 2; 3.
1h
I. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9.
II. 1–7.
III. 1; 2; 3.
1h
III, Mikołaja II;
- reformy Aleksandra II;
- najważniejsze
ugrupowania polityczne i
społeczne Rosji XIX i
początków XX wieku oraz
ich przywódców;
- bitwy wojny rosyjskojapońskiej;
- najważniejsze wydarzenia
rewolucji 1905 r.;
- postacie: Aleksandra
Hercena, Aleksandra
Hryniewieckiego, Sergiusza
Witte, Gieorgija Gapona;
- miesiąc i rok wydania oraz
postanowienia dyplomu
październikowego;
daty: 1853–1856, 1881,
1905.
- scharakteryzować reformy
carskie w okresie odwilży
posewastopolskiej oraz ukazać
ich wpływ na dalsze losy
Rosji;
- scharakteryzować
najważniejsze ruchy
polityczne i społeczne Rosji
XIX wieku;
- przedstawić przyczyny i
przebieg i skutki rewolucji
1905 r.;
- opisać i ocenić manifest
carski oraz reformy
Aleksandra Stołypina;
- dokonać analizy
porównawczej źródeł
pisanych;
słowianofile, zapadnicy,
narodnicy, szalone lato,
krwawa niedziela, krawaty
Stołypina.
powszechna 1871–1918
- Michaił Heller, Historia imperium
rosyjskiego;
- Richard Pipes, Rosja carów;
- W. Bruce Lincoln, Mikołaj I
- Siergiej Nieczajew, Katechizm
rewolucjonisty;
- Fiodor Dostojewski, Biesy;
- teksty źródłowe: Krwawa
niedziela,
Manifest konstytucyjny Mikołaja II
s. 125–129)
- film Pancernik Potiomkin w reż.
Sergiusza Eisensteina;
- folia – tabela z partiami
politycznymi, przywódcami i
programami.
Anglia i Francja
przełomu XIX i
XX wieku
Niemcy i AustroWęgry przełomu
XIX i XX wieku
Polityka
zaborców wobec
społeczeństwa
Uczeń zna:
- strukturę parlamentu
brytyjskiego i francuskiego;
- zasady reformy prawa
wyborczego w Wielkiej
Brytanii;
- zmiany, które nastąpiły w
strukturze władzy we Francji
po wojnie z Prusami;
- ugrupowania polityczne
Wielkiej Brytanii;
- władców: królową
Wiktorię i Cesarza
Francuzów
Napoleona III;
Uczeń zna:
- cesarzy: Wilhelma I,
Wilhelma II, Franciszka
Józefa;
- urzędy władzy centralnej w
Niemczech po zjednoczeniu;
- strukturę władzy centralnej
w państwie Habsburgów po
1866 r.;
- zasady polityki
wewnętrznej Bismarcka;
- problemy wewnętrzne
państwa Habsburgów;
- daty: 1866, 1871.
Uczeń zna:
- represje wobec
społeczeństwa polskiego w
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować epokę
wiktoriańską;
- przedstawić przemiany
ustrojowe we Francji (od
cesarstwa do republiki);
- scharakteryzować konflikt
we Francji związany ze
sprawą Alfreda Dreyfusa i
wskazać na jego wpływ
społeczeństwo francuskie XIX
i XX wieku.
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować strukturę
polityczną II Rzeszy
Niemieckiej;
- opisać i ocenić politykę
wewnętrzna Otto von
Bismarcka ze szczególnym
uwzględnieniem
Kulturkampfu i ustaw
antysocjalistycznych;
przemian ustroju państwa
Habsburgów;
- scharakteryzować ustrój
Austro-Węgier i politykę
państwa wobec narodów
monarchii Habsburgów.
Uczeń potrafi:
zróżnicowania polityki
ilustracje s. 247, 249, 251; plan s.
250;
- Alfred Liebfeld, Napoleon III
- tekst źródłowy; Konstytucja III
Republiki Francuskiej, 1875 (Wiek
XIX w źródłach, oprac. Melania
Bogusław Lenard, s. 318–321).
ilustracje s. 251, 252; mapa s. 253;
tabela s. 253;
- Stanisław Grodziski, Franciszek
Józef;
- Theo Aronson, Cesarze niemieccy
1871–1918;
- teksty źródłowe: Konstytucja II
Rzeszy Niemieckiej, Orędzie
Wilhelma I do Sejmu Rzeszy (Wiek
Bogusław Lenard, s. 321-326, 332333).
I. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9.
II. 1–7.
III. 1.
1h
I. 1–9.
II. 1–7.
III. 1.
1h
- podręcznik WSzPWN, s. 270–279; I. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.
ilustracje s. 270, 272, 278; mapa s.
II. 1, 2, 4, 5, 6, 7.
281;
III. 1, 2.
1h
polskiego
zaborze rosyjskim po
upadku powstania
styczniowego;
- metody walki z polskością
stosowane przez zaborcę
pruskiego;
- zasady polityki AustroWęgier wobec Polaków;
- strukturę władzy w Galicji
doby autonomii;
- postacie: Michaiła
Murawiowa, Iwana Hurki
Aleksandra Apuchtina,
Ferdinanda Hansemanna,
Hermana Kennemanna,
Heinricha Tiedemanna,
Leona Capriviego;
- daty: 1864, 1866, 1871,
1885, 1886, 1904, 1908.
zaborców wobec narodu
polskiego;
- scharakteryzować politykę
germanizacji i rusyfikacji;
- przedstawić politykę
Wiednia wobec Polaków;
Nadwiślański Kraj, katorga,
noc apuchtinowska,
Kulturkampf, rugi pruskie,
Komisja Kolonizacyjna,
Hakata, ustawa
wywłaszczeniowa, ustawa
kagańcowa, władze krajowe.
Postawy
społeczeństwa
polskiego wobec
zaborców
Uczeń zna:
- stratyfikację społeczeństwa
polskiego w XIX wieku;
- różne rodzaje postaw
wobec zaborców;
- formy oporu społeczeństwa
polskiego wobec zaborców;
- najważniejsze czasopisma
polskie;
- postacie: Erazma Piltza,
Włodzimierza Spasowicza,
Aleksandra
Świętochowskiego, Michała
Bobrzyńskiego, Józefa
Uczeń potrafi:
- scharakteryzować ewolucję
struktury społeczeństwa
polskiego w XIX wieku;
- przedstawić i wyjaśnić
różnorodność postaw
wobec zaborcy;
- scharakteryzować rolę
inteligencji w kształtowaniu
postaw patriotycznych;
- opisać różnorodne formy
walki z zaborcami, ilustrując
je działaniami konkretnych
postaci;
1795–1918;
1795–1918;
Historia Polski;
- Józef Buszko, Galicja 1859–1914;
- Stanisław Grodziski, W królestwie
Galicji i Lodomerii;
- teksty źródłowe: Droga zesłańców
na Sybir; Postanowienia dotyczące
nauczania w szkołach ludowych;
Ustawa o utworzeniu Komisji
Kolonizacyjnej, Cele Hakaty, (Wiek
Bogusław Lenard, s. 385–386, 400–
401, 408, 429);
- folia – schemat władz krajowych w
Galicji.
- podręcznik WSzPWN, s. 270–285; I. 1– 9.
- Andrzej Chwalba, Historia Polski II. 1–7.
1795–1918;
III. 1, 2; 3.
1795–1918;
- Piotr Wandycz, Pod zaborami
1795–1918;
Historia Polski;
- Elżbieta Kaczyńska, Pejzaż miejski
z zaściankiem w tle;
- Zbigniew Fras, Galicja
- Maria i Lech Trzeciakowscy, W
dziewiętnastowiecznym Poznaniu;
Bohdan Cywiński, Rodowody
2h
Polskie ruchy
polityczne w II
połowie XIX i na
początku XX
wieku
Szujskiego, Stanisława
Tarnowskiego.
abp. Mieczysława
Ledóchowskiego, Karola
Miarkę, Maksymiliana
Jackowskiego,
ks. Piotra Wawrzyniaka,
Michała Drzymałę.
- ocenić wykorzystanie
możliwości stworzonych przez
autonomię w Galicji;
różnorodne źródła informacji;
lojalizm, ugoda, asymilacja,
stańczycy, liberum conspiro,
irredenta, inteligencja,
ziemianie, pozytywiści, strajki
dzieci wrzesińskich, wóz
Drzymały.
Uczeń zna:
- główne nurty ruchów
politycznych na ziemiach
polskich w II połowie XIX i
w początkach XX wieku:
konserwatystów,
nacjonalistów, ludowców,
socjalistów
(niepodległościowców i
rewolucjonistów);
- najważniejszych działaczy
ruchów politycznych;
- tytuły czasopism
reprezentujących główne
ugrupowania polityczne;
- daty: 1882, 1887, 1893,
1895, 1897, 1903, 1906,
Uczeń potrafi:
- przedstawić genezę
najważniejszych ruchów
politycznych;
- opisać ich zaplecze
społeczne;
- scharakteryzować ich
ewolucję ideologiczną;
- opisać i ocenić na podstawie
źródeł historycznych
najważniejsze zasady
programów politycznych, ze
szczególnym uwzględnieniem
stosunku do sprawy
niepodległości;
stańczycy, ruch zachowawczy,
niepokornych;
- Wojciech Karpiński, Marcin Król,
Sylwetki polityczne XIX wieku;
- Ireneusz Ihnatowicz,
Społeczeństwo polskie 1864–1914;
- Marek Rezler, Piotr Wawrzyniak;
- Zbigniew Dworecki, Michał
Drzymała;
- teksty źródłowe: Adres sejmu
galicyjskiego,
List otwarty Henryka Sienkiewicza
w sprawie dzieci wrzesińskich (Wiek
Bogusław Lenard, s. 389–390, 430–
431);
- film Najdłuższa wojna nowoczesnej
Europy.
II. 1–7.
ilustracje s. 292, 294, 295, 300;
III. 1, 2; 3.
wykresy s. 294, 297, 299; tabela s.
306; teksty źródłowe s. 306–314;
1795–1918;
1795–1918;
1795–1918;
- Włodzimierz Suleja, Józef
Piłsudski;
- Marcin Król, Stańczycy.
1h
1913.
agraryści, ruch zaraniarski,
ruch spółdzielczy, program
brukselski, program paryski,
socjalizm etyczny,
niepodległościowcy,
rewolucjoniści, program
minimum, program
maksimum, młodzi, starzy.
Uczeń potrafi:
Rewolucja 1905 r. Uczeń zna:
- cele rewolucji 1905 r. na
na ziemiach
wybuchu rewolucji 1905 r. na
ziemiach polskich;
polskich
- najważniejsze wydarzenia ziemiach polskich;
- scharakteryzować stosunek
rewolucji: manifestację na
najważniejszych ugrupowań
placu Grzybowskim,
powstanie łódzkie, zamachy politycznych do rewolucji;
- przedstawić przemiany w
na przedstawicieli władzy;
ruchu socjalistycznym w
- najbardziej aktywne
okresie rewolucji;
ugrupowania polityczne:
- dokonać bilansu rewolucji
PPS, SDKPiL;
1905 r. na ziemiach polskich;
- przywódców rewolucji
- przeprowadzić analizę
1905 r.
porównawczą różnorodnych
- stosunek innych partii do
źródeł historycznych.
rewolucji.
Rola kultury
polskiej w
kształtowaniu
świadomości
Uczeń zna:
- okresy kultury polskiej
XIX i początków XX wieku:
oświecenie, romantyzm,
Uczeń potrafi:
- dokonać charakterystyki
poszczególnych okresów w
dziejach kultury polskiej;
ilustracje s. 302, 303, 304, 305;
tabela s. 306; mapa s. 304; teksty
źródłowe s. 303, 313;
1795–1918;
1795–1918;
1795–1918;
- Feliks Tych, Rok 1905;
- Włodzimierz Suleja, Józef
Piłsudski;
- teksty źródłowe: Odezwa w
sprawie strajku szkolnego; Raport w
sprawie wydarzeń w zagłębiu
Dąbrowskim (Wiek XIX w źródłach,
oprac. Melania Sobańska-Bondaruk,
438, 439–440);
- folia – rozłamy w ruchu
socjalistycznym w zaborze
rosyjskim.
ilustracje s. 316, 317, 318, 319;
I. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9.
II. 1, 2, 3, 4, 6, 7.
III. 1–3.
1h
I. 6, 7, 8, 9.
II. 4, 5, 6, 7.
III. 2, 3.
2h
narodowej
Problemy obu
Ameryk w XIX
wieku
- odszukać inspiracje ideowe
polskiej kultury;
- przedstawić twórczość kilku
przedstawicieli polskiej
kultury;
- dokonać analizy kilku dzieł
polskich malarzy czasu
zaborów (np. Artura
Grottgera, Jana Matejki, Jacka
Malczewskiego, Stanisława
Wyspiańskiego);
- scharakteryzować wpływ
kultury na kształtowanie się
świadomości narodowej;
malarstwo historyczne,
symbolizm.
Uczeń zna:
Uczeń potrafi:
- państwa kolonizujące
- scharakteryzować walkę
Amerykę Południową;
społeczeństw Ameryki
- przywódców ruchu o
Południowej o wolność i
wyzwolenia Ameryki
niezależność;
Południowej: Simona
Bolivara i Jose de San
wojny secesyjnej;
Martina, Benito Juareza
- scharakteryzować działania
Garcię;
wojny secesyjnej;
- doktrynę Monroego;
- opisać wpływ wojny
- prezydentów Północy
secesyjnej na dalszy rozwój
(Abrahama Lincolna) i
USA;
Południa (Jeffersona
- wskazać na mapie państwa,
Davisa);
które się ukształtowały w
- dowódców: Roberta
Ameryce Środkowej i
Edwarda Lee, Ulissesa
Południowej w latach
Granta, Williama Shermana; trzydziestych XIX wieku;
- bitwy wojny secesyjnej:
- wskazać na mapie tereny
pozytywizm, Młoda Polska;
- główne centra polskiej
kultury;
- najważniejszych twórców
kultury polskiej okresu
zaborów;
- główne zabytki kultury
polskiej XIX wieku.
1795–1918;
1795–1918
- Janusz Kębłowski, Dzieje sztuki
polskiej;
- Anna Gradowska, Szuka Młodej
Polski;
1795–1918;
- Zbigniew Fras, Galicja;
- Adam Mickiewicz, Księgi narodu
polskiego i pielgrzymstwa polskiego;
- Stanisław Wyspiański, Wesele.
ilustracje s. 326, 328, 330, 332, 333, II. 1, 2, 4, 6, 7.
335, 336; mapa s. 334; tabela s. 335; III. 1–3.
- Harriet Beecher-Stowe, Chata
wuja Toma;
- źródła historyczne:
Abraham Lincoln o niewolnictwie;
Konstytucja Konfederacji Stanów
Południowych;
1h
Europa wobec
świata, świat
wobec Europy
Gettysburgiem,
Vicksburgiem
- daty: 1823, 1824, 1860,
1861–1865.
opanowane w XIX wieku
przez Stany Zjednoczone AP;
Metysi, Mulaci, Kreolowie,
libertador, caudillo, ruch
abolicjonistyczny, kompromis
Missouri, secesja, jankesi,
konfederaci.
Uczeń zna:
- najważniejsze państwa
kolonialne;
- główne kolonie Afryki i
Azji;
- najważniejsze towary
sprowadzane z kolonii;
- tereny sporne między
imperiami kolonialnymi;
- najważniejsze bunty w
koloniach;
- postacie: Henry Stanley,
Benjamin Disraeli, Rudyard
Kipling, Joseph
Chamberlain, Horatio
Kitchener, Cecil Rhodes.
Uczeń potrafi:
aktywizacji kolonialnej
Europy w XIX wieku;
- wskazać przyczyny
nierównomiernego podziału
terenów kolonialnych;
- scharakteryzować
najważniejsze konflikty o
kolonie między państwami
europejskimi;
- opisać stosunek ludów
kolonizowanych do
kolonizatorów;
zjawiska kolonializmu;
- wskazać na mapie
najważniejsze kolonie i ich
przynależność;
imperium kolonialne,
metropolia, misja białego
człowieka, wojna burska,
Henryk Sienkiewicz o znaczeniu
kolei w USA;
Rozwój linii kolejowych w USA;
Program gospodarczy USA;
Koncentracja przemysłu w USA;
Ludność USA
(Wiek XIX w źródłach, oprac.
Melania Sobańska-Bondaruk,
256, 258–259, 285–289);
- filmy: Przeminęło z wiatrem,
Północ–Południe.
- podręcznik WSzPWN, s. 339–343; I. 1–9.
ilustracje s. 340, 341, 342, 343, 344, II. 1–7
III. 1, 2, 3.
350; mapy s. 345, 352; teksty
źródłowe s. 355–356;
- Paul Kennedy, Mocarstwa świata;
- Norman Davies, Wyspy;
- Michel Mollat du Jourdin, Europa i
morze;
- teksty źródłowe: Ideologia
kolonializmu;
Brytyjskie panowanie w Indiach;
Emancypacja Japonii
s. 97–110)).
1h
Europa zmierza
ku wojnie
Kto wywołał I
wojnę światową?
Sąd nad Europą
powstanie Mahdiego, wojna
opiumowa, powstanie sipajów.
Uczeń potrafi:
Uczeń zna:
- państwa wchodzące wojny - scharakteryzować sytuację
polityczną przed wybuchem I
w skład Trójprzymierza i
wojny światowej;
Trójporozumienia przed
- przedstawić proces
wybuchem I wojny
kształtowania się
światowej;
Trójprzymierza i
- ramy chronologiczne
Trójporozumienia;
tworzenia się tych
- opisać przebieg wojen
ugrupowań;
bałkańskich;
- najważniejsze problemy
- scharakteryzować dwie
sporne;
orientacje w społeczeństwie
- lata wojen bałkańskich i
polskim przed wybuchem
państwa w nich
wojny.
uczestniczące;
- obozy polityczne na
ziemiach polskich przed
wybuchem wojny
(orientacja na Rosję,
orientacja na państwa
centralne) oraz ich
przywódców (Roman
Dmowski, Józef Piłsudski).
Uczeń zna:
- najważniejsze wiadomości
dotyczące sytuacji na
świecie u progu I wojny;
- najważniejsze zasady
obowiązujące w trakcie
rozprawy sądowej.
Uczeń potrafi:
- wykorzystać różnorodne
źródła informacji;
- postawić tezę oskarżenia i
obrony;
- wykorzystać wiedzę w celu
poparcia swojego zdania lub
tezy argumentami;
ilustracje s. 358, 361, 362, 363, 364, II. 1–7
III. 1, 2, 3.
365, 366; schemat s. 363; teksty
źródłowe s. 366–370;
powszechna 1871–1918
- Paul Kennedy, Mocarstwa świata;
- Christian von Krockow, Niemcy
ostatnie sto lat;
1795–1918
- Barbara W. Tuchman, Sierpniowe
salwy;
- Modris Eksteins, Święto wiosny;
- Volker R. Berghahn, Zmierzch
dawnej Europy;
- Fryderyk Hartau, Wilhelm II;
- teksty źródłowe: List cesarza
Franciszka Józefa o aneksji Bośni i
Hercegowiny;
Theodore Roosevelt o polityce
zagranicznej USA (Wiek XIX w
źródłach, oprac. Melania SobańskaBondaruk, Stanisław Bogusław
Lenard, s. 374–375, 375–376).
I. 1–9.
II. –7.
III. 1–3.
1h
1h
Świat u progu
wojny – praca
klasowa
- polemizować z argumentami
oponentów;
- umiejętnie wykorzystać w
trakcie rozprawy wiedzę z
innych przedmiotów;
- zauważyć możliwość
istnienia różnych punktów
widzenia i spowodowanych
tym ocen.
Uczeń zna:
Sprawdzane umiejętności:
- wiadomości wymienione w - umieszcza opisywane
planie wynikowym.
wydarzenia w czasie i
przestrzeni
- wskazuje przyczyny i skutki
wydarzeń;
- uwzględnia zmiany
zachodzące w czasie;
- porównuje, czyli wskazuje
różnice i podobieństwa
między wydarzeniami.
I. 1–9.
II. 1, 2, 4.
III. 1.
1h

MAREK JEKEL PLAN WYNIKOWY Z HISTORII – LICEUM KLASA II

Transkrypt

Podobne dokumenty

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU PRACOWNIA PRAWA

Zarzadzanie logistyczne i innowacyjnosc

Informatyka w zarzadzaniu

Magazynowanie paliw - pytania

Zarządzanie i organizacji pracy

KARTA PRÓBY NA STOPIEŃ BISZKOPTA Imię i

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU