broszurka dla rodziców

Broszurka informacyjna dla rodziców
Przedszkole realizuje cele i zadania określone w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty z późniejszymi zmianami oraz aktów wykonawczych do ustawy w tym szczególności
podstawy programowej wychowania przedszkolnego, traktując dziecko jako podmiot
wszystkich działań wychowawczych, pedagogicznych, metodycznych i organizacyjnych
uwzględniając jego indywidualne potrzeby i możliwości.
Celem Przedszkola jest:
➢ Wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowanie czynności
intelektualnych potrzebnych w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji
➢ Budowanie systemu wartości, wychowanie dzieci żeby się orientowały w tym, co jest
dobre a co złe
➢ Kształtowanie odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w
nowych i trudnych sytuacjach
➢ Rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w prawidłowych
relacjach z dorosłymi i dziećmi
➢ Stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie oraz nauce dzieci o
zróżnicowanych potrzebach i możliwościach
➢ Troska o zdrowie dzieci i ich sprawność fizyczną
➢ Budowanie dziecięcej wiedzy o świecie społecznym, przyrodniczym i technicznym oraz
rozwijanie umiejętności prezentowania swoich przemyśleń
➢ Wprowadzenie dzieci w świat wartości estetycznych i rozwijanie umiejętności
wypowiadania się przez muzykę, formy teatralne, plastyczne
➢ Kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej
➢ Zapewnienie dzieciom lepszych szans edukacyjnych przez wspieranie ich ciekawości,
aktywności i samodzielności, także tych wiadomości i umiejętności , które są ważne w
edukacji szkolnej.
Oprócz wyżej wymienionych zadań nauczyciele przedszkola realizują w trakcie zajęć
dydaktyczno – wychowawczych następujące programy wspierające, których głównym
celem jest podniesienie jakości, poziomu i wyrównania szans edukacyjnych:
1. Program "Od przedszkolaka do pierwszaka" jest zgodny z obowiązującą "Podstawą
Programową wychowania przedszkolnego" .Precyzuje organizację procesu wychowawczodydaktycznego. Ukierunkowany jest na rozwój dziecka, zgodnie z jego wiekiem i
możliwościami rozwojowymi. Kładzie szczególny nacisk na wspieranie rozwoju dzieci o tzw.
specjalnych potrzebach edukacyjnych. Program zawiera wiadomości, treści, które dziecko
opanuje i zdobędzie w wyniku planowanych działań wychowawczo-dydaktycznych. Przy
tworzeniu programu kierowano się zasadami: przejrzystości, łatwości, konkretności i
spójności.
2. Odimienna metoda nauki czytania – autorstwa dr Ireny Majchrzak: czyli jak bawiąc
się z trzylatkiem wprowadzać go w świat pisma.
Odimienna metoda nauki czytania należy do innowacyjnych projektów edukacyjnych,
zatwierdzonych przez MENiS. Pozwala na wczesne kształcenie umiejętności czytania
zarówno w aspekcie technicznym, jak i semantycznym. Kształcenie sztuki czytania z pełnym
rozumieniem tekstu rozpoczyna się już z dziećmi trzyletnimi. Nauczyciel prowadząc zabawy
i gry prowokuje dziecko do odkrywania na drodze samodzielnego rozumowania logiki
alfabetycznego szyfru. Początkiem jest imię dziecka, które staje się słowem otwierającym
świat pisma.
3. Metoda dr E. Gruszczyk – Kolczyńskiej „Dziecięca matematyka” - rozwijania zdolności
umysłowych dzieci wraz z ich edukacją matematyczną.
W metodzie tej nie stosuje się tradycyjnego podziału treści kształcenia ze względu na wiek
dzieci. Opracowanych jest 14 bloków programowych, w których znajdują się treści dobrane
tak, aby rozwinąć najważniejsze czynności intelektualne i ukształtować te umiejętności, które
są ważne dla dalszej edukacji matematycznej dzieci. Warunkiem mądrego wspomagania
rozwoju dzieci jest zachowanie cyklu rozwojowego i dokładne opanowanie treści
łatwiejszych przed przejściem do kolejnych. Treści realizowane wg metody Gruszczyk –
Kolczyńskiej pomagają w stworzeniu wszystkim dzieciom warunków do pełnego rozwoju
swych możliwości umysłowych.
Zdaniem autorki metody, edukacja matematyczna przedszkolaków musi być wtopiona w
działania, zmierzające do rozwoju umysłowego dzieci w ogóle. Procesy intelektualne, od
których zależą sukcesy w uczeniu się matematyki, mają, bowiem szeroki zakres: służą
dzieciom do klasyfikowania i tworzenia wszelkich pojęć, tworzenia logicznych wypowiedzi,
polepszania spostrzegania, przewidywania skutków na bazie dostrzeżonych przyczyn,
sprawnego liczenia, nie tylko przy rozwiązywaniu zadań matematycznych.
4. „Klucz do uczenia się” Galiny Dolya
Program "Klucz do uczenia się" to unikalny program edukacyjny opracowany w oparciu o
pomysły, których autorem jest Lew Wygotsky. Sercem programu jest myślenie symboliczne,
czyli zdolność dziecka do interpretowania symboli. Dzięki wczesnej umiejętności
interpretowania symboli dzieci uczą się płynnie czytać, są dobre w matematyce, odczytują
zapis nutowy i uzyskują ponadprzeciętne wyniki, jeśli chodzi o kreatywne podejście i
umiejętności. Dzięki temu programowi dzieci nie tylko zdobywają wiedzę i umiejętności, lecz
uczą się także, jak tę wiedzę zdobywać.
Treści programu m.in.:
• pozwolą na wspomaganie umiejętności komunikacyjnych i językowych,
•
będą zachęcać do logicznego myślenia,
•
rozwiązywania problemów,
•
opanowania podstawowych pojęć matematycznych.
5. Metoda Dobrego Startu jest przeznaczona dla dzieci:
• w wieku przedszkolnym oraz w młodszym wieku szkolnym, których rozwój przebiega
prawidłowo,
• w wieku przedszkolnym, młodszym wieku szkolnym i starszych, których rozwój
psychomotoryczny przebiega nieharmonijnie lub z opóźnieniem.
Podstawowym założeniem metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji
wzrokowych, słuchowo - językowych, dotykowo - kinestetycznych (czucie dotyku i ruchu),
motorycznych oraz współdziałania między nimi.
Ponadto celem tej metody jest także kształtowanie lateralizacji, orientacji w schemacie
własnego ciała, w jego prawej i lewej stronie oraz orientacji w przestrzeni. Rozwijanie tych
funkcji wskazane dla dzieci przygotowujących się do nauki czytania i pisania, a niezbędne dla dzieci, u których występują opóźnienia rozwoju.
Zalety Metody Dobrego Startu:
• Optymalizuje rozwój - jest więc korzystna dla wszystkich dzieci,
• Oddziałuje profilaktyczno-terapeutycznie - pozwala zapobiegać występowaniu trudności w
uczeniu się,
• Oddziałuje edukacyjnie - pozwala na wielozmysłowe uczenie się liter i cyfr, co jest korzystne
dla wszystkich dzieci, a zwłaszcza dla tych, które z trudem zapamiętują litery lub je mylą,
• Oddziałuje diagnostycznie - na podstawie obserwacji zachowania dziecka, analizy trudności
na jakie napotyka podczas wykonywania ćwiczeń oraz analizy błędów, terapeuta może
wnioskować o przyczynach tych trudności, czyli rodzaju i głębokości zaburzeń. Dzięki temu
może właściwie ukierunkować swoje oddziaływanie.
Zajęcia prowadzone MDS to przede wszystkim okazja dla dzieci do zabawy, która uczy,
rozwija oraz sprzyja zacieśnianiu więzi między dzieckiem, jego rówieśnikami i dorosłym.
6. Pedagogika Marii Montessori daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju: fizycznego,
duchowego, kulturowego i społecznego. Wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność.
Pomaga również w rozwijaniu indywidualnych cech osobowości, w formowaniu
prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności i współdziałania.
Cele pedagogiki M. Montessori realizowane są poprzez pomoc dziecku w:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem,
wypracowaniu postaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym
przymusie,
uniezależnieniu od nagrody,
formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji,
szacunku dla pracy innych,
rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
osiąganiu spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa
7. „Mali odkrywcy”
Program opiera się na założeniu, że małe dziecko uczy się najpełniej i najskuteczniej poprzez
działanie. Poprzez konkretne doświadczenie dochodzi do konkretnych wniosków.
Głównym celem programu jest przeprowadzanie różnorodnych zabaw / eksperymentów /
doświadczeń, po to by rozwijać zainteresowania i uzdolnienia dzieci, pogłębiać ich wiedzę o
świecie społecznym, przyrodniczym i technicznym, a także uczyć prowadzenia obserwacji
oraz wyciągania wniosków z samodzielnie przeprowadzanych eksperymentów.
Oto kilka przykładowych zagadnień:
Z cyklu TAJEMNICE WODY np.: „ Co się dzieje gdy woda zamarza?” ; ZABAWY Z
MAGESAMI np.: „Rozmagnesowany” ; „Niewidzialna siła”; ZABAWY Z POWIETRZEM
„Czy powietrze można zobaczyć”; ZABAWY Z CIENIEM np.: „Zgadnij co robię” i wiele
innych.