Pobierz w pdf - CzytajZaFREE.pl

król, część II
Publikacja na extrastory.czytajzafree.pl
Autor:
bnkws
6.
Trafiam na Jolkę z Benkiem. Siemanko, witamy się. Jolę tradycyjnie głaszczę po głowie, a Benkowi
zaglądam w mordę i tarmoszę za uszy.
- Już po szczepieniu?
Dziewczyna kiwa głową.
- Nareszcie. Nigdy więcej gówien w domu! - Śmieje się.
- Słuszny postulat - przyznaję.
Z kieszeni wyciągam kawałek ciastka i rzucam psu. Benek skacze, chcąc pochwycić je w locie.
Ciastko odbija się od psiego nosa i ląduje parę metrów dalej. Na nic ciąganie smyczy i przykre piski,
Benku. Jola się rozgadała i nic nie zauważa.
- I znalazłam sobie taki kursik - mówi - obsługa komputera, szybkie pisanie i takie te. Wreszcie może
coś ruszy. Myślę że to dobry pomysł. Za darmo, z urzędu.
- Dobrze. Dobrze, dobrze - chwalę ją trzykrotnie, bo na to zasługuje.
- Trzy dni, a potem od razu rozmowa w takiej firmie, gdzie mogłabym pracować, właśnie
przepisywać dokumenty, wprowadzać do komputera, tego typu. Fajna sprawa, co?
Kiwam głową. Nie mogę Joli opuścić w takiej chwili. Ona chce mieć w życiu spokój, nic więcej.
Tymczasem potwory ciągną ją w dół. Jola zawsze jest o krok od powierzchni, od tego pierwszego
ożywczego, czystego oddechu. Zawsze jest gdzieś potknięta. Sama jeszcze niemal dziecko, a już z
dzieckiem i to bez autora. Nikczemny to sztukmistrz, co zrobił i opuścił. A Jola miała końcówkę
liceum przed sobą. Na szczęście wyszła z niej dziewczynka osiem na dziesięć, trzy kilogramy
siedemset sześćdziesiąt. Mama i mama mamy, bo mamy zamieszkały w tej sytuacji razem, były
zachwycone rączkami, nóżkami, a głównie główką niemowlęcia oraz przerażone jego sraniem,
wrzaskiem i popiskiwaniem. W takim to punkcie życia Jolka załatwiła sobie Benka. Nowy towarzysz
życia był kundlem sierści czarnej i wzrostu “raczej nie wyrośnie ponad kolana”. Tak twierdził
właściciel matki Benka, który wtedy nie był jeszcze Benkiem, a Poldkiem.
Przyznaję, że zawiłe życie Joli było mi obce, dopóki nie poznałem tego psa. Teraz byłem już o niego
zazdrosny. Jola ma teraz dwadzieścia dwa lata. Piękny wiek i gdyby nie ten pęd do destrukcji,
miałaby całe życie przed sobą. On zasługuje na kogoś lepszego.
- Upatrzyłam już sobie zajebistą sukienkę, mówię ci. Wiem, że jako facet tego nie rozumiesz, ale
naprawdę teraz czuję, że mam motywację i jest o co walczyć.
- O sukienkę?
- Też. Zrozum, sukienka to tylko symbol. Nowego, lepszego. I w ogóle.
Strona: 1/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
Tak. Zrozum Jolę.
- Chcesz żelka?
Wziąłem gumową gąsienicę i w takich okolicznościach przyrody się rozstaliśmy. Oczywiście
poprosiłem, żeby ucałowała małą, pozdrowiła matkę i dbała o psa. Tradycyjnie.
7.
Gry ciąg dalszy, ponownie samochód, ale tym razem luźniejsze warunki z powodu czwórki browarów,
które dumnie tkwią między naszymi siedzeniami. Ona po stronie kierowcy, domina, kapitan tej łodzi.
Ja pasażer.
- Tylko nie myśl, że skoro siedzimy tu sami i będziemy pić piwo, to znaczy, że mam zamiar się z
tobą całować czy coś takiego.
- Dobrze. Umawiamy się, że w aucie ty masz władzę.
- Zgoda.
- To ruszajmy.
Otwieram puszki, rozpijamy się z pianą.
- Smaczne.
- Regionalny przysmak.
- Nie znałam. Jakby kukurydziane. Co widzisz?
Pyta mnie nagle królewskim tonem, wskazując głową przednią szybę. Stoimy w miejscu, parking
jest prawie pusty, więc improwizuję. Rozmazuję obraz i na nowo dobieram kształty.
- O, Królowo. Widzę szeroką szosę biegnącą wzdłuż nabrzeża. Mewy kołyszą się w górze jak
zawieszone na sznurkach, a słońce leniwie gładzi fale. Na molo siedzi staruszek. Ma słomiany
kapelusz, rozpiętą koszulę i właśnie przygotowuje wędkę. Robak wije się między zjaranymi słońcem
palcami, zostaje wbity na haczyk i wrzucony w ocean. W ostatniej chwili oślepiony odbitym w
wodzie światłem doświadcza wizji. Odchodzi w spokoju.
- Piękna, ale smutna historia. Godna nagrody literackiej.
- Nie są na mnie gotowi.
W paluchach gniotę znów tę wizytówkę. Dziwne, że jeszcze ją mam, że nie wyjebałem jej do
pierwszego kosza. Oddaję Królowej.
- A jeśli chcesz skorzystać z usług rybaka, proszę.
- O właśnie, wracając do sprawy...
Nagle spoważniała, więc ja odwrotnie:
- Wielkiej sprawy małego człowieczka?
- Tak, właśnie tej. Mówiłeś mu coś?
- Nie, to on gadał. Strasznie pyskaty gnom, gdzie wy go znaleźliście?
- Chciałabym mieć już to wszystko za sobą.
- Nie zależy ci? A co z wieżą? Co z kolumnami, podporą waszego dobrostanu? Co z większym od was
Strona: 2/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
telewizorem i legionem płyt?
Patrzy na mnie podejrzliwie.
- Skąd wiesz, co zginęło?
- Nie zginęło, tylko zostało wyniesione. On mi powiedział. Pokazał nawet listę.
- Ciekawe.
- Tak, to na pewno wyszukane krecie metody.
- Byłeś wtedy w domu? I nic nie słyszałeś?
Oho, prywatne śledztwo. Pani podejrzliwa. Królowo:
- Byłem, nic nie słyszałem. Nic a nic. Słowo. Co miałem widzieć? Ojebano was nocną porą, więc
spałem wtedy. Nic nie widziałem, nic nie słyszałem, jak w tym filmie. Wasz błąd, że pojechaliście
akurat na wczasy. Bo to chyba wczasy były, co? Gdzie byliście?
- W kasynie - przyznaje niechętnie.
- W kasynie! No proszę, proszę. No to zagraliście i przegraliście, na to wygląda.
- A ktoś się obłowił na naszej krzywdzie? Aaa! Nie daruję mendzie! To dziwne, zobacz. Zupełnie nie
rozumiem. Rozwalili drzwi, a nikt nic nie słyszał.
- Królowo, może tego nie zauważyłaś, ale poza mną, wasi sąsiedzi to starzy, smutni ludzie. Jak mój
ojciec. Siedzą w domu, słuchają radia albo gapią się w telewizor. W nocy nie mogą spać, bo boją się
umrzeć. I nawet jeśli do ich starych, zepsutych uszu doleciały jakieś trzaski, to tylko przykryli się
mocniej kołdrą.
- Może masz rację.
- Uwierz mi, znam się na tym.
- Ale ty musiałeś coś słyszeć. Nie ma mowy, żeby…
- Chcesz wiedzieć, ok. Najebałem się. Leżałem nietrzeźwy jak świnia i mogłyby czołgi wiwatować
obok, a mnie by to nie ruszyło.
- Brzmi wiarygodnie, jak tak na ciebie patrzę.
- Żebyś wiedziała.
- Co właściwie jest twojemu ojcu? Jeśli mogę zapytać.
- Możesz, ale nie wiem, po co chcesz to wiedzieć. Nie wydaje mi się też, żeby był to wdzięczny
temat, dlatego odpowiem krótko: zwiotczałe mięśnie i mentalna starość. Na obu frontach jest
inwalidą. A teraz twoja kolej, powiedz coś nowego o sobie.
- Ok. W takim razie wiedz, że maluję - zwierza się nagle ta słodka anorektyczka.
- Obrazy?
Kiwnęła głową.
Nagle usłyszeliśmy kilka uderzeń o dach auta. Drzwi od strony kierowcy zostały z impetem otwarte,
trochę mocniej i mógłby je wyrwać.
- Co wy tu, kurwa, robicie? Co to ma znaczyć?
Mąż drze się tak na żonę, rozpylając wszędzie ślinę. Trudno nazwać to pytaniem. Dziewczyna tężeje,
spina się, jej system obronny ogłasza alarm. Ja jestem spokojny, bo jeszcze nigdy machający łapami
facet nie wytrącił mnie z równowagi. Tym bardziej ten wątły małżonek, którego miałem już okazję
przetrącić. Pan sine oko. Ona szykuje się do skoku, ja zaczynam się śmiać.
Strona: 3/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
Gość zerka na mnie, czuje się bezpiecznie, bo oddziela nas blacha auta, ale nie ryzykuje żadnej
pyskówki. I dobrze, znaczy że przyjął naukę.
Justynka nie jest przestraszona, wygląda raczej jakby złość właśnie się w niej kumulowała i
gotowała. Jeszcze chwila i wysunie pazury i skoczy mu prosto do gardła, do oczu. To z jednej strony,
a z drugiej zimne opanowanie, które na pewno maluje się w spojrzeniu, które mu rzuca (tego nie
widzę). Nic nie mówi, ale oddycha głośno i płytko.
- Za trzy minuty masz być w domu. Spróbuj się spóźnić choć dziesięć sekund, to zobaczysz.
Tak jej mówi i jeb drzwiami. Nie za mocno, bo przecież to jego ukochane autko, ale wystarczyło,
żeby ona podskoczyła w fotelu.
Trafia nam się kolejna cisza, ale ta jest już niebezpieczna, więc robię sojusznika i stwierdzam:
- Pajac.
- Przejedźmy się - proponuje i od razu zapala silnik.
Brawo, Królowo. O to chodzi. Nie daj się chujkowi. Niech sobie czeka. Smród, który nam tu wniósł
powoli wylatuje na zewnątrz przez szpary.
Dzielimy się uśmiechem jak dwójka uczniaków planujących wagary. Bosko. Tak naprawdę jest to
jeden, ten sam uśmiech. Tacy jesteśmy zgodni.
Za oknem przesuwają się światełka wystaw, neonów i ludzi. Miękki wieczór rozwiera swoją paszczę i
wjeżdżamy w nią chciwie.
8.
- Nie pozwolę, żeby mi rozkazywał, nie taki mieliśmy układ.
- Słusznie. Skręć tutaj.
Wijemy się wąską uliczką między ciasnymi kamienicami. Szczegóły wydają się znajome. Pęknięcie w
ścianie, zerwany plakat, śmieci rozrzucone na chodniku.
W tle dalej nadaje Królowa.
- Matka mnie przed nim ostrzegała. Jakie to śmieszne. Kłóciłam się z nią, chciałam jej wyrwać włosy,
żeby tylko przyznała mi rację.
- A teraz w lewo.
Syczący na nas z okna na piętrze kot, deska leżąca na trawniku.
- A teraz widzę, że to ona miała rację.
Królowa prowadzi jak w transie. Mówi, bo została do mówienia stworzona, ale przede wszystkim jest
w tej kierownicy, w światłach rzuconych na drogę, w pomruku auta.
- Pomijając to, że pije, że bywa agresywny czy zwyczajnie uparty.
Jolka zdobyła psa, żeby się na nim wyżywać. Teraz to zrozumiałem. Żeby mogła go opierdalać i
pokazywać swoją wyższość przed matką i koleżankami. Wreszcie miała coś, co mogła totalnie
zdominować. Justynie brakuje czegoś takiego. To raczej ona wygląda na zabawkę męża.
- Pomijając nawet, że jest zboczoną świnią i tylko czyha na moją dupę.
Strona: 4/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
- Nie ma się co dziwić, to całkiem dobra dupa.
- Nawet jeśli. Nieważne. Najgorsze jest w nim to, że mnie nie słucha. W ogóle. Jeśli wypowiem
więcej niż trzy zdania, przerwie mi, powie dwa słowa albo i nie powie i wyjdzie. Do kuchni, do
pokoju, do łazienki, na zewnątrz, w pizdu gdzieś, gdziekolwiek, aaa, byleby tylko dłużej nie słuchać.
To jest najgorsze! To mnie rozsierdza. Także uważaj.
Mogła nim gardzić, bić go, wyśmiewać, tulić, smyrać brzuszek i za uszami. Zaspokajał jej wszystkie
potrzeby.
- Wiesz, o czym mówię?
- Oczywiście. Przypominam ci, że jestem najlepszym słuchaczem na twoim piętrze.
- Jeśli nie jesteś najebany.
Wyobraziła sobie grupę starców, co ją rozbawiło i swojego męża (tutaj lekki grymas przepełzł jej po
twarzy).
- Teraz tam za tym blokiem.
Auto płynęło. Kierownica kręciła się jak koło okrętowe. Królowa wchodziła w zakręty jak rasowy
statek, kołysałem się razem z nią. Brakowało tylko muzyki, ale i to przewidziała bo zaczęła nucić.
Uwiodła mnie, dałem się jej prowadzić jak dziecko.
- Niektórzy ludzie łączą się w pary, bo sami boją się stawić czoła rzeczywistości. Właśnie taki jest
Marcin. Ożenił się ze mną, bo tak było mu najwygodniej. Nie umie rozmawiać z ludźmi, załatwiać
najprostszych spraw, gdzieś zadzwonić. Ma od tego mnie.
- Dlaczego tak myślisz?
- Czuję to. Teraz to widzę. Wcześniej byłam ślepa.
- No to gratuluję iluminacji. To już połowa sukcesu.
- Nie drwij.
- Nawet nie próbuję. Ok, zatrzymaj się.
- Co? Po co?
- Mam tu coś do załatwienia.
- Co? I ja mam niby na ciebie czekać?
- Nie, jedź sobie, bo tak szybko nie wrócę. Dzięki za podwózkę.
- No chyba sobie kpisz tak mnie zostawiać.
- Dasz sobie radę. O mnie też się nie martw.
- Okolica wygląda ponuro. Ciekawe, jakie sprawy masz tu do załatwienia.
- Równie ponure. To cześć. Widzimy się następnym razem.
9.
Po rozstaniu z Królową odwiedziłem Maćka, zwanego też Maciorą, od którego kupiłem dwa giety
zielska. Chodziliśmy do tej samej podstawówki. Nigdy za nim nie przepadałem, ale miał dobre
jaranie i nie robił problemów, więc widywaliśmy się czasem. Pograliśmy na playstation i dopiliśmy
Strona: 5/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
browary, które zostały ze spotkania z Królową (wcisnęła mi je sfochowana, mówiąc że nie zamierza
być niczyją taksówką).
I oto znów asfalt pręży się do butów. Noc jest ciepła i zwiewna. Bez kurzu, bez piachu w zębach jak
za dnia. Ławeczki, ogródeczki. Światełka. Bajecznie spaceruję między trawnikami. Mijam bloki
wycięte z chmur. Księżyc jeży się jak zwierzę. Mijam cienie, przechodzę między linią żywopłotu a
linią muru.
Żylasty typ trzyma się jedną ręką ławki, drugą przykleił do głowy. Zgięty w pół jak klocek z tetrisa,
rzyga i obrzuca kurwami trawnik. To Franek, osiedlowy żulik, bardzo sympatyczny typ (jeśli nie ma
kaca jak teraz). Zawsze chętny pomóc czy pogadać.
I oto biedny Franio zgięty jak jogin wylewa się na trawnik. Rozwodniona żółć i resztki kanapki, którą
znalazł rano, lądują między kępkami trawy i patyczkami.
- Siemasz, Franek!
Walę go w te zgarbione plery. Prostuje się jak strzała.
- Co kurwww?!…. A! To tylko ty. Weź nie strasz. Widzisz, że człowiek w potrzebie, a ty jeszcze
kłopotu dodajesz.
- Przestań, Franiu. Coś ci zaszkodziło?
- Raczej brak czegoś - rechocze. - Drzemałem sobie, uważaj, normalnie, grzecznie tutaj, czekając,
aż się ściemni i będzie można zacząć coś kombinować. A tu nagle jak mnie nie ściśnie, jak nie
wykręci! I chuj, po śniadaniu. A taka pyszna kanapeczka… Szefie, nie masz przypadkiem jakichś
drobnych na zbyciu?
- Oj, Franek, Franek. Ale obiecaj, że nie wszystko pójdzie na płyny.
Sprawdzam kieszenie. Trafiają się jakieś monety, więc mu je oddaję.
- Ależ jasna sprawa, szefie. Słowo Franka! Dziękuję. To co, może się szefuńcio przyłączy, co? Nie
powiem, że stawiam, ale najważniejsze to dobre towarzystwo, no nie?
I znów ten rechot przeszywający szpik.
- Nie, Franiu, nie mam na czasu. Ojciec czeka.
- Tak, tak. Brakuje nam go jak cholera. Straszna strata. Bez niego to już nie to samo. Powiedz mu.
Nam, czyli żulowej ekipie. Tak dawniej nazywała ich młodzież osiedla. Ojciec, jak jeszcze dawał radę,
też z nimi łaził. Miał rentę, więc był liderem. Wcześniej pracował na kolei podobnie jak Franek, był
dróżnikiem. Potem choroba przycisnęła, a wiek zrobił swoje. Kiedy zabrakło lidera, ekipa się
rozpadła. Wcześniej chodzili dumnie, machając radośnie butelkami i kłaniając się paniom. Teraz nie
zobaczysz więcej niż dwóch, trzech. A zazwyczaj tylko samotne wilki, w dodatku skundlone.
- A może sam mu powiesz? Wpadnij kiedyś, ucieszy się.
Franek wykrzywił twarz i mruknął:
- Niee… to nic nie da. To już stracone. Rozumiesz, nie umiałbym się zachować. Zresztą - zaśmiał się
- człowiek odwykł już od wizyt domowych. I jakoś tak głupio, wiesz.
10.
Strona: 6/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
Ojciec oczywiście nie śpi. Leży i gapi się w sufit, wygląda wtedy okropnie, jakby czekał na śmierć. W
ogóle jest już ledwo żywy. Nie zależy mu. Jest znudzony i zniesmaczony. Na pewno rozczarowany.
W sumie jak długo można wspominać?
Kiedy wchodzę do pokoju, zaciska oczy jak dziecko.
- Przecież wiem, że nie śpisz.
Leży bez ruchu, potem ciężko wzdycha i wreszcie odzywa się ochrypłym, grobowym głosem. Jakby
go od dawna nie używał, co w zasadzie jest prawdą.
- Skąd wiesz? Przecież się nie ruszałem, oddychałem równo.
- Ale oczy miałeś zamknięte tak mocno, że trzęsła ci się cała twarz.
- No tak, o tym nie pomyślałem. Trudno, następnym razem cię nabiorę.
A może wcale nie udawał, że śpi?
- Załatwiłeś?
- Jasne. Nabyte i przetestowane. Proszę.
Podaję mu nabitą fajkę i zapalniczkę.
Na chwilę jego starość znika. Płynnym ruchem podnosi ulubiony przedmiot do ust (prezent na
rocznicę ślubu), podpala i mocno się zaciąga. Zero kaszlu, widać że to doświadczony zawodnik.
Długą chwilę trzyma dym w płucach, potem wypuszcza go na zmianę cieniutkim strumieniem lub
puszczając kółka. O wiele fajniejsze niż kółka Królowej. Kiedyś tata był we wszystkim najlepszy.
Podajemy sobie dymiącą zabawkę jak starzy Indianie. Ojciec śmieje się i odpręża. Pomagam mu
wygodniej usiąść, poprawiam poduszkę pod plecami. Włączamy telewizor i decydujemy się na film
dokumentalny o megalitycznych budowlach.
Wielkie kamienie doskonale wpisują się w mój nastrój. W jaki sposób je transportowano, jak
wznoszono i łączono bez użycia zaprawy? Program nie niósł żadnych odpowiedzi, jedynie pytania,
wątpliwości i sensacyjne hipotezy. Tego nie lubił, więc bardzo szybko zrobił się drażliwy. Włączyłem
mu Rycerzy z Szanghaju. Teraz śmiał się i cieszył. Kiedy uspokoił się całkiem, zostawiłem go.
Miałem na głowie trzy scenariusze. Poprawiłem dopiero część jednego, a trzeba to jeszcze przepisać,
wydrukować i wysłać.
Strona: 7/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl