Adaptacja bez stresu

ADAPTACJA BEZ STRESU
Mamo, Tato !
Zadba,j aby w miłej formie przekazać dziecku informacje, o tym, że pójdzie do przedszkola.
Może to być rozmowa, spacer pod budynek przedszkola, uroczysty podwieczorek na którym
oznajmisz mu, że wkrótce zostanie przedszkolakiem. Dziecko powinno wówczas usłyszeć, że
jest duże, dzielne, potrafi wiele samo zrobić, więc przyszedł czas, by zostało przedszkolakiem.
O czym musisz pamiętać?
Jako rodzic przyszłego przedszkolaka powinieneś zdawać sobie sprawę z tego,
że nie możecie przebyć drogi rozwojowej za dziecko, bo ono samo musi zdobyć
i doskonalić swoje umiejętności. Im mniej będzie się różniło od swoich kolegów, tym
szybciej poczuje się wśród nich pewniej. Będzie dumne z tego, że potrafi to samo co
inni. Waszym zadaniem w tym okresie jest „sensowne” wspomaganie dziecka , a nie
wyręczanie go.
Zatem:
- zadbajcie, aby obuwie i ubranie nie sprawiały dziecku kłopotu, kupcie buty na rzepy
i suwaki, spodenki na gumkę w pasie, a podkoszulki i majteczki z wyraźnie określonym
przodem ( obrazek) – w domu uczcie je, jak rozpoznawać przód i tył w częściach garderoby
(ubrania powinny dobrze się wkładać, tak aby dziecko mogło osiągnąć sukces
w samoobsłudze.
- uważajcie by nie wyprzedzać potrzeb dziecka pytaniami, np. Czy chcesz
siusiu/jeść/pić?, A może nie chcesz już jeść/bawić się? Rodzice w takich sytuacjach powinni
wykazywać się cierpliwością, poczekać, aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwalić je
za to;
- starajcie się nie karmić dziecka w czasie posiłków, lecz stworzyć miejsce do ich
samodzielnego spożywania, aby dziecko mogło nabierać wprawy w posługiwaniu się łyżką,
widelcem, kubkiem (niech je posiłki bez dopingu zabaw typu jedna łyżeczka za mamę, druga
za babcię.
- pozwólcie na samodzielne radzenie sobie w toalecie, by dziecko nauczyło się
samodzielnie zdejmować i zakładać majtki, spuszczać wodę, myć ręce. Wytłumaczcie,
dlaczego ta czynność jest ważna w życiu.
stwarzajcie sytuacje, by zostawało na jakiś czas pod opieką osób
niezamieszkujących na stałe z wami, pamiętajcie, że nie będziecie mogli zostawać
z dzieckiem w przedszkolu, więc stopniowo wydłużajcie czas bez was; zawsze jednak
informujcie dziecko, kiedy wrócicie (kiedy zjesz obiadek u cioci lub kiedy skończą się bajki na
dobranoc). W ten sposób nabierze ono pewności, że po nie wracacie i później będzie
spokojnie oczekiwać na was w przedszkolu.
-
- zachęcajcie, aby w waszym imieniu poprosiło w kiosku o gazetę, poprosiło kolegę
w piaskownicy o pozwolenie pobawienia się jego zabawką – w ten sposób nauczy Cię
wyrażania swoich potrzeb, zwracania się do pani w przedszkolu.
- unikajcie wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu: No
wiesz, nie ma innego wyjścia i muszę go oddać do przedszkola, zwracajcie uwagę, aby nie
użalać się nad faktem ( Trudno, to jedyne wyjście, musi…).
- chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie z dzieckiem
rozmowy, tłumacząc że to będzie jego przedszkole, tu będą jego koledzy, jego panie,
tu będziecie się bawić w ogrodzie itp.
- kupujcie wspólnie z dzieckiem przedmioty i rzeczy do przedszkola, pozwólcie dziecku
dokonać wyboru;
- czasami zwróćcie się do dziecka trochę głośniej niż zwykle, bo bywa, że kiedy panie
w przedszkolu w czasie dużego gwaru muszą coś zakomunikować lub przywołać dziecko
stojące zbyt daleko, są zmuszone mówić głośno, a dzieci odbierają to jako krzyczenie „na
nie”, dobrze jest dziecku to wyjaśnić.
- zadbajcie, by poznawało rówieśników – niech wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi
na placu zabaw, niech samo podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty spowodowane np.
zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach i regułach
obowiązujących
w zespole musi się dowiedzieć, zanim wejdzie w grupę przedszkolną.
- starajcie się powoli przyzwyczajać dziecko do sprzątania po sobie: zabawek, ubrań,
a także do tego, aby przestrzegało zawartych z wami umów w powyższych sprawach oraz
zasad postępowania wobec was i innych, np. by witało znajomych, mówiło „dziękuję”, nie
odchodziło poza wyznaczone miejsce itp.
- rozmawiajcie z dzieckiem o przedszkolu o tym, co w nim zastanie, co będzie robiło,
ilu będzie miało kolegów, ile koleżanek, kto będzie się nim opiekował.
Rodzice!

Zaufajcie wybranej przez siebie placówce, nie porównujcie jej z innymi, bo każda
realizuje ten sam program, ale ma prawo robić to inaczej, tzn. innymi metodami,
korzystając z innych pomocy, nauczycielki maga pracować w innym tempie i innymi
metodami, by osiągnąć to samo. Przedszkola różnią się dodatkowymi zajęciami.

Zadbajcie, aby wyjście do przedszkola było miłe, spokojne – szczególnie
w pierwszych dniach (jeżeli dziecko tego potrzebuje, pozwólcie mu zabrać ulubioną
Przytulankę), a zawarte z dzieckiem umowy, np. ustalenie, o której je odbierzecie,
były rzetelne i respektowane. Jeżeli zauważycie, że dziecko zbyt emocjonalnie
reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą, niech odprowadza je ktoś inny, mniej
emocjonalnie związany z dzieckiem.

Starajcie się być mądrymi partnerami nauczycielek, nie odbierajcie informacji
problemowych, jako skargi na dziecko, lecz jako troskę i podstawę do rozwiązania
wszelki trudności, Załatwianie spraw dotyczących dziecka rozpoczynajcie od
rozmowy z nauczycielkami, ale nigdy w jego obecności.

Respektujcie ustalone zasady postępowania na linii przedszkole-dom, bo
dziecko
nie
może
się
znaleźć
na
„huśtawce”
różnych
opinii
i oddziaływań. To źle wpłynie na jego wychowanie emocjonalne. Pamiętajcie, że to
samo obowiązuje nauczycielki.

Liczcie się ze zniszczeniem zabawki zabranej przez dziecko z domu do
przedszkola i nie wińcie za to ani jego, ani nauczycielki, bo ona musi pilnować jego.

Nie rezygnujcie z posyłania dziecka do przedszkola w przypadku kłopotów
z adaptacją, powiedzenie „będzie lepiej, jak będzie starsze” może być mylne
i spowodować większe problemy, niż nam się wydaje. Nigdy nie porównujcie pod
względem czasu przystosowania się do przedszkola (ani żadnym innym) waszego
dziecka z innymi dziećmi (w tym ze starszym rodzeństwem) i nie wyśmiewajcie jego
obaw, choćby były dla was błahe.
Pierwszego dnia...

W miarę możliwości osobiście przyprowadźcie dziecko do przedszkola – wspierajcie
je w tym ważnym dla niego dniu.

Zabierzcie ze sobą ulubioną maskotkę lub przytulankę – dziecko poczuje się bezpieczniej.

Rano nie spieszcie się, wprowadźcie radosną atmosferę, by dziecko cieszyło się z Wami –
dzieci doskonale wyczuwają Wasz niepokój i przejmują emocje zarówno te dobre,
jak i złe.

Pozwólcie dziecku wyrażać różne emocje: radość, złość, smutek są naturalne i pomogą
złagodzić napięcie.

Pożegnajcie się ciepło, ale stanowczo, nie należy pytać dziecka o pozwolenie.

Po powrocie z przedszkola bądźcie cierpliwi i wyrozumiali dla dziecka, nie zmuszajcie go
do opowiadania, co robiło. W pierwszych dniach może być zmęczone ilością wrażeń. Kiedy
dziecko oswoi się z nową sytuacją, samo chętnie będzie opowiadało o nowych przeżyciach
i przygodach – wysłuchajcie go z uwagą.

Nie uciekajcie, nie wymykajcie się po kryjomu i nie obiecujcie, że za chwilę po nie wrócicie
– dzieci, tak jak dorośli nie chcą być porzucane i oszukiwane.

Bądźcie spokojni i pogodni, to pomoże Waszemu dziecku.

Zostawcie dziecko pod opieką nauczyciela nawet, gdy trochę płacze przy rozstaniu.
Wychowawczyni zachęci do zabawy i pomoże mu szybko zaangażować się
w zajęcia przedszkolne. Wśród rówieśników dziecko chętnie podejmie nowe działania.

Zadbajcie, by proces adaptacji przebiegał spokojnie i był dostosowany do temperamentu
Waszego dziecka. Dajcie mu czas na poznanie nowego otoczenia i nowych osób. Jeżeli
dziecko nie uczestniczyło w zajęciach adaptacyjnych, postarajcie się, w miarę możliwości,
odbierać je trochę wcześniej i stopniowo wydłużać czas pobytu.

Ze wszystkimi sprawami, które Was nurtują lub niepokoją zwracajcie się do nauczyciela
wychowawcy – zawsze uzyskacie fachową pomoc i wsparcie. (M.J.)