Sprawozdanie z działalności Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji

Sprawozdanie z działalności Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej
we Wrocławiu za rok 2013
Inspekcja Handlowa jest wyspecjalizowanym organem kontroli powołanym do ochrony
interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa.
Inspekcja działa na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej
(tekst jednolity: Dz. U. z dnia 30 stycznia 2014 r., poz. 148).
Działalność Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej we Wrocławiu w roku
2013 wytyczały ustalone przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w
Warszawie kierunki działania Inspekcji Handlowej oraz kwartalne plany pracy.
Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej we Wrocławiu wraz z
Delegaturami w Legnicy, Jeleniej Górze i Wałbrzychu przeprowadzał kontrole następujących
zagadnień:
- bezpieczeństwa produktów w zakresie dyrektywy o ogólnym bezpieczeństwie
produktów,
- spełniania wymagań zasadniczych określonych w dyrektywach nowego podejścia ,
- jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych,
- kontrole w zakresie innych produktów nieżywnościowych i usług,
- jakości paliw.
Priorytetowe znaczenie miało wykonywanie ustawowych zadań Inspekcji Handlowej,
jako organu wyspecjalizowanego w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. o systemie
oceny zgodności (tekst jednolity: Dz. U. z 2010r. Nr 138, poz. 935 ze zm.), wyrażające się
zintensyfikowaniem działań kontrolnych w zakresie spełniania przez wyroby zasadniczych
wymagań, określonych w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy o systemie oceny
zgodności, implementujących dyrektywy nowego podejścia, w tym m.in. kontrole sprzętu
elektrycznego, solariów, maszyn, bezkierunkowych lamp do użytku domowego (ekoprojekt),
etykiet efektywności energetycznej sprzętu AGD, urządzeń chłodniczych, pralek i zmywarek
(ekoprojekt), lampek choinkowych i wyrobów pirotechnicznych.
W omawianym okresie przeprowadzano kontrole produktów pod względem spełniania
ogólnych wymagań bezpieczeństwa, w tym m.in. mebli mieszkaniowych wypoczynkowych,
zimowego sprzętu sportowego, rowerów dziecięcych i przyczepek rowerowych, drabin,
sprzętu sportowo – rekreacyjnego, mebli do nauki dla dzieci i młodzieży, dekoracyjnych lamp
olejowych.
W zakresie artykułów nieżywnościowych kontrolą objęto m.in. prawidłowość
oznakowania detergentów, chemii gospodarczej, substancji i mieszanin niebezpiecznych,
zimowych płynów i koncentratów do spryskiwaczy samochodowych oraz płynów do chłodnic
samochodowych, produktów włókienniczych, prawidłowość obrotu akumulatorami
samochodowymi i bateriami, prawidłowość oznakowania i obrotu kosmetykami, produktów
biobójczych oferowanych w placówkach hurtowych i detalicznych. Kontrolowano
przestrzeganie przez przedsiębiorców, których działalność polega na sprzedaży odbiorników
cyfrowych, przepisów art. 6 ust. 1, 2 i 5 ustawy o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej.
Kontrole artykułów żywnościowych kładły nacisk na przestrzeganie przepisów prawa
wspólnotowego, dotyczącego jakości handlowej artykułów rolno - spożywczych. Szczególną
1
wagę w omawianym roku, Inspekcja Handlowa przypisywała kontrolom artykułów
żywnościowych, w tym kontroli mleka i przetworów mlecznych ukierunkowane na
ujawnienie zafałszowań innymi tłuszczami (w tym smalcem) oraz mlekiem pochodzącym od
zwierząt innych niż deklarowane w nazwie i składzie wyrobu, jakości i oznakowania jaj
spożywczych w kierunku zafałszowań w zakresie kategorii wagowych jaj klasy A, mięsa i
przetworów mięsnych (innymi gatunkami), jakości i prawidłowości oznakowania dżemów,
powideł i konfitur.
Zakres przeprowadzonych kontroli obejmował również prawidłowość oznakowania
wprowadzanych do obrotu wyrobów. Kontrole przyczyniły się do zwiększenia ochrony
interesów ekonomicznych konsumentów poprzez eliminowanie z obrotu produktów
niewłaściwej jakości lub zafałszowanych, jak również wymusiły na przedsiębiorcach rzetelną
i prawidłową informację o oferowanych produktach.
Dobór tematów do kontroli produktów żywnościowych, nieżywnościowych oraz
usług, a także przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą związaną z produkcją,
handlem i usługami wynikał z przekazanych przez Urząd Ochrony Konkurencji i
Konsumentów w Warszawie planów kontroli Inspekcji Handlowej na rok 2013 z podziałem
na kwartały, analiz zjawisk występujących na rynku, napływających informacji od
konsumentów i przedsiębiorców oraz rozeznania własnego.
Realizując całoroczny plan pracy na 2013 r., zgodnie z wytycznymi Prezesa Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie oraz w związku z ustaleniami
dokonanymi podczas narady, przeprowadzonej w dniu 23 stycznia 2013r. z inicjatywy
Wojewody Dolnośląskiego, w ramach 39 regularnych kontroli, sprawdzano przestrzeganie
przez przedsiębiorców, których działalność polega na sprzedaży detalicznej odbiorników
telewizyjnych, przepisów art. 6 ust. 1, 2 i 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2011 r. o wdrożeniu
naziemnej telewizji cyfrowej (Dz. U. Nr 153, poz. 903). Celem wprowadzenia ustawy było
stworzenie formalno – prawnych podstaw, które umożliwiały wyłączenie analogowej
telewizji naziemnej do dnia 31 lipca 2013r. i wprowadzenie naziemnej telewizji cyfrowej.
Obowiązki nałożone na sprzedawców odbiorników telewizyjnych przepisem art. 6 ust. 1, 2 i 5
ww. ustawy mają na celu ochronę słusznego interesu nabywców odbiorników telewizyjnych,
poprzez uświadomienie ich, że odbiór naziemnej telewizji cyfrowej możliwy jest jedynie przy
wykorzystaniu odbiorników przystosowanych technicznie do odbioru cyfrowych transmisji
telewizyjnych. W efekcie przeprowadzonych kontroli, w czterech przypadkach Dolnośląski
Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej we Wrocławiu ujawnił nieprawidłowości,
polegające na:
- braku w miejscu widocznym i łatwo dostępnym dla potencjalnego nabywcy informacji o
treści: „Jedynie odbiorniki cyfrowe zgodne z wymaganiami określonymi w przepisach
dotyczących wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń konsumenckich
służących do odbioru cyfrowych naziemnych transmisji telewizyjnych umożliwiają odbiór
naziemnej telewizji cyfrowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”, co naruszało wymogi
określone w art. 6 ust. 2 cyt. ustawy o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej;
- nieprzyjmowaniu pisemnych oświadczeń od nabywców odbiorników cyfrowych
nieprzystosowanych do odbioru naziemnej telewizji cyfrowej (proceder powyższy dotyczył
28 nabywców odbiorników telewizyjnych), co naruszało wymogi określone w art. 6 ust. 1
cyt. wyżej ustawy.
W związku z tym, Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej we Wrocławiu, na
podstawie art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej, nałożył na
2
przedsiębiorców kary pieniężne, na łączną kwotę 4 tys. zł. Dodatkowo w omawianym okresie
tutejszy organ nałożył karę pieniężną w wysokości 3 tys. zł w związku z
nieprawidłowościami ujawnionymi w toku kontroli przedsiębiorcy rozpoczętej w roku 2012
w związku naruszeniem obowiązku wynikającego z art. 6 ust. 2 cyt. wyżej ustawy.
W roku 2013 kontynuowano kontrole w oparciu o ustawę z dnia 25 sierpnia 2006r. o
systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200 ze zm.).
Program kontroli jakości paliw dotyczył kontroli: jakości paliw ciekłych, takich jak benzyny
RON 95 i RON 98 oraz oleju napędowego, jakości biopaliw ciekłych, w tym powszechnie
dostępnych tj. estrów stanowiących samoistne paliwo oleju napędowego z zawartością 20 %
estrów, benzyn silnikowych zawierających od 70 % do 85 % bioetanolu oraz używanych w
wybranych flotach pojazdów i wytwarzanych przez rolników na własny użytek, jakości gazu
skroplonego (LPG) i sprężonego gazu ziemnego (CNG), zawartości siarki w lekkim oleju
opałowym, jakości paliw u przedsiębiorców wytwarzających i magazynujących paliwa,
jakości paliw u przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie
transportowania paliw (w transporcie samochodowym i kolejowym na wniosek i przy udziale
policji), oznakowania dystrybutorów do biopaliw ciekłych u właścicieli i użytkowników
wybranych flot, a także oznakowania zbiorników, w których magazynowane są biopaliwa
ciekłe przeznaczone dla wybranych flot pojazdów.
Niezależnie od powyższego, Inspekcja Handlowa realizowała działania w zakresie
podejmowania mediacji i prowadzenia stałych polubownych sądów konsumenckich oraz
poradnictwa konsumenckiego. Jednym z celów Inspekcji Handlowej jest propagowanie wśród
konsumentów, a także przedsiębiorców tych form niesienia pomocy w rozstrzyganiu sporów i
zaznajamianiu z obowiązującymi przepisami prawa.
W 2013r. nastąpiła zmiana w organizacji i funkcjonowaniu Stałego Polubownego
Sądu Konsumenckiego przy Dolnośląskim Wojewódzkim Inspektorze Inspekcji Handlowej
we Wrocławiu spowodowana, wprowadzoną w dniu 11 września 2013r. nowelizacją Prawa
energetycznego – Ustawa z dnia 26 lipca 2013r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r., poz. 984), polegającą na rozszerzeniu kognicji
sądów o spory wynikające z umów o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej,
ciepłowniczej lub gazowej, umów o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii
elektrycznej, gazu ziemnego lub umów o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji ciepła,
umów sprzedaży oraz umów kompleksowych, w rozumieniu przepisów ustawy Prawo
energetyczne, w których jedną ze stron jest konsument. Znaczne poszerzenie kompetencji
sądu o ww. obszar, przy jednoczesnym wyłączeniu stosowania przepisów ustawy o Inspekcji
Handlowej do przedsiębiorstw wytwarzających energię elektryczną lub ciepło, lub
prowadzących hurtowy lub detaliczny handel energią elektryczną, paliwami gazowymi lub
ciepłem (art. 4 pkt 2 ustawy o Inspekcji Handlowej), zarówno w odniesieniu do działalności
kontrolnej, jak i mediacyjnej, spowodował trudności natury organizacyjnej związanej z
wypełnianiem nowych obowiązków i zmuszających do podjęcia natychmiastowych działań
umożliwiających funkcjonowanie w nowym kształcie (m.in. stronami umowy o
zorganizowaniu Sądu nie są przedsiębiorstwa energetyczne, brakiem arbitrów
specjalizujących się w sprawach energetycznych, trudnościami lokalowymi itp.). Obecnie
prowadzone są konsultacje i uzgodnienia z przedstawicielami branży energetycznej z terenu
województwa dolnośląskiego w celu wyrażenia woli przystąpienia do sądu polubownego oraz
pozyskania wykwalifikowanych arbitrów mogących zapewnić kompetentną i fachową
obsługę spraw wpływających do sądu z nowej dziedziny.
3
W minionym roku, z inicjatywy Prezesa UOKIK w Warszawie wzięto także udział w
konsultacjach związanych z przyjęciem przez Parlament Europejski w marcu 2013r. pakietu
legislacyjnego ADR i ODR, w skład którego wchodzą:
- Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/EU w sprawie alternatywnych metod
rozstrzygania sporów konsumenckich (Dz. U. L. 165 z 18.06.2013), zmieniająca
rozporządzenie 2006/2004/WE i dyrektywę 2009/22/WE,
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 524/2013/EU w sprawie internetowego
systemu rozstrzygania sporów konsumenckich, zmieniające rozporzadzenie2006/2004/WE i
dyrektywę 2009/22/WE.
Należy zaznaczyć, iż w ramach Inspekcji Handlowej jedyną notyfikowaną metodą
rozstrzygania sporów jest obecnie mediacja. W konsekwencji implementacji dyrektywy i
budowy nowego systemu ADR konieczna będzie także notyfikacja stałych polubownych
sądów konsumenckich według zasad ujętych w dyrektywie ws. ADR. W związku z
powyższym, wzięto udział w Ankiecie – Badaniu zgodności procedur z zasadami z zalecenia
Komisji 2001/310/WE pośród organów ADR zgłoszonych do bazy Komisji Europejskiej na
zlecenie tej Komisji w sprawie zasad mających zastosowanie do ciał odpowiedzialnych za
pozasądowe polubowne rozstrzyganie sporów konsumenckich (Dz. U. UE L 109/59 z
19.04.2001) określającej zestaw zasad, które powinny być stosowane przez ciała pozasądowe
włączone w ugodowe rozwiązywanie sporów konsumenckich w celu zapewnienia
minimalnego standardu wspólnego dla całego obszaru Unii Europejskiej.
Realizując swoje zadania ustawowe w 2013r. Wojewódzki Inspektorat Inspekcji
Handlowej we Wrocławiu współpracował z licznymi instytucjami takimi jak: Urzędy Miar,
Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, Państwowa Inspekcja Pracy,
Inspekcja Sanitarna, Urzędy Skarbowe, Urząd Kontroli Skarbowej, Urząd Komunikacji
Elektronicznej, Inspekcja Ochrony Środowiska, Prokuratury, Urzędy Miast i Gmin,
Dolnośląski Urząd Wojewódzki.
Aktywność inspektoratu przejawiała się ponadto w innych działaniach:
Naczelnik tutejszego Wydziału Ochrony Konsumentów, na prośbę kilku przedsiębiorców z
terenu województwa dolnośląskiego, w dniach: 8 maja, 25, 26 czerwca i 10 grudnia 2013r.,
przeprowadził szkolenia z zakresu przestrzegania przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o
szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.
U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.).
Podobnie, przedstawiciele Delegatury WIIH w Legnicy, w dniach 29 lipca i 29 listopada
2013r. przeprowadzali szkolenie dla przedsiębiorców w zakresie obowiązków sprzedawcy w
procesie sprzedaży towarów konsumentom oraz obowiązków związanych z rozpatrywaniem
reklamacji z tytułu niezgodności towarów z umową lub gwarancji.
W dniu 22 maja 2013r. w Dolnośląskiej Bibliotece Publicznej im. Tadeusza Mikulskiego we
Wrocławiu, w ramach realizowanego tam unijnego projektu pt. „Kierunek Europa –
biblioteczny obywatelski GPS”, który jest związany z „Europejskim Rokiem Obywateli”,
Naczelnik Wydziału Ochrony Konsumentów przeprowadził prelekcję na temat prawa
konsumenckiego.
Wśród zagadnień objętych kontrolą w 2013r. znalazły się:
4
Kontrola wyrobów objętych dyrektywami nowego podejścia w zakresie zgodności
z zasadniczymi wymaganiami:
W trybie nadzoru rynku w 2013r. Inspekcja Handlowa prowadziła regularne kontrole
wyrobów pod kątem spełniania wymagań przepisów krajowych wdrażających dyrektywy
nowego podejścia. Kontrolą objęto wyroby podlegające m.in. taki dyrektywom jak:
bezpieczeństwa zabawek 88/378 (TOYS), po 20.07.11r. – 2009/48; sprzętu elektrycznego
2006/95 (LVD); bezpieczeństwa maszyn 2006/42 (MD); sprzętu ochrony osobistej 89/686
(PPE); wyrobów pirotechnicznych 2007/23 oraz ekoprojektu 2005/32 (zm. 2009/125).
Działania kontrolne prowadzono na terenie całego Dolnego Śląska.
W ramach współpracy z organami celnymi Inspekcja Handlowa wydała 20 opinii o
produktach, dotyczące spełniania zasadniczych wymagań przez wyroby sprowadzane spoza
Unii Europejskiej. Ścisła współpraca w omawianym zakresie umożliwia zatrzymanie na
granicy wyrobów, które nie spełniają przepisów obowiązujących we Wspólnocie.
W 2013r. w oparciu o programy kontroli opracowane przez Urząd Ochrony
Konkurencji i Konsumentów w Warszawie realizowano następujące tematy kontrolne:
1. Kontrola zabawek (m.in. zabawki wypchane miękkie, dla niemowląt do
oglądania, chwytania, i/lub ściskania, zabawki przeznaczone do utrzymywania
masy ciała dziecka, zabawki – instrumenty muzyczne, zabawki pociskowe,
zabawki do pociągania i popychania, zabawki w żywności, zabawki
aktywizujące/ruchowe, zabawki konstrukcyjne i układanki, zestawy do
eksperymentowania, zabawki funkcjonalne, zestawy gier, pojazdy napędzane
mechanicznie i/lub elektrycznie, przedstawiające różne sceny i gotowe modele).
2. Kontrola sprzętu elektrycznego (m.in. przedłużacze, zasilacze, ładowarki).
3. Kontrola solariów (łóżek solaryjnych).
4. Kontrola wyrobów pirotechnicznych (wyroby pirotechniczne widowiskowe).
5. Kontrola maszyn (elektronarzędzia i narzędzia spalinowe, głównie rolnicze i
ogrodnicze, np.: odkurzacze do liści, rozdrabniacze, kosiarki, podkaszarki,
aeratory itd.).
6. Kontrola bezkierunkowych lamp do użytku domowego /ekoprojekt/.
7. Kontrola etykiet energetycznych (sprzęt AGD typu: urządzenia chłodnicze, pralki,
zmywarki)
8. Kontrola urządzeń chłodniczych, pralek i zmywarek /ekoprojekt/.
9. Kontrola lampek choinkowych, girland świetlnych i podobnych wyrobów.
Celem kontroli wyrobów objętych dyrektywami nowego podejścia jest głównie kontrola w
zakresie oznakowania CE oraz dołączania niezbędnych dla konsumenta instrukcji
i ostrzeżeń.
Efektem przeprowadzonych kontroli było stwierdzenie różnych nieprawidłowości tj.:
- niezgodności z zasadniczymi wymaganiami,
- nieprawidłowego oznakowania CE lub jego braku,
- nieprawidłowo sporządzonej deklaracji zgodności lub jej braku,
- innych – brak wymaganych informacji, ostrzeżeń itp.
Zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002r. o systemie oceny zgodności (tekst
jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935 ze zm.) w toku kontroli pobierane były próbki
wyrobów do badań laboratoryjnych. W dalszym ciągu barierą w tego rodzaju kontrolach są
5
niewystarczające środki na pokrycie kosztów tych badań, które w przypadku pozytywnych
ich wyników pokrywane są ze środków własnych Inspektoratu.
W związku z ustaleniami kontroli wydano 6 decyzji na podstawie art. 40 k ust. 1
cytowanej ustawy, zakazujące udostępniania wyrobów niespełniających zasadniczych
wymagań na okres nie dłuższy niż 2 miesiące. Materiały kontrolne przekazywano Prezesowi
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie, jako organowi
wyspecjalizowanemu w celu prowadzenia dalszego postępowania administracyjnego,
kierowano zawiadomienia o popełnieniu przestępstw określonych w ustawie o systemie oceny
zgodności do właściwych miejscowo prokuratur, jak również zgłaszano kwestionowane
wyroby do ogólnokrajowego systemu informatycznego nadzoru rynku - HERMES 3.
Kontrola wyrobów pod kątem spełniania ogólnych wymagań bezpieczeństwa:
W 2013r. Inspekcja Handlowa, realizując założenia strategii polityki konsumenckiej,
swoje działania skoncentrowała także na prowadzeniu kontroli w zakresie spełniania przez
produkty ogólnych wymagań bezpieczeństwa. Ich efektem było eliminowanie z obrotu tych
produktów, które stwarzają zagrożenie dla zdrowia lub życia użytkowników. Ponadto
kontrolą z zakresu ogólnego bezpieczeństwa produktów objęte zostały wyroby wymienione
w systemie RAPEX (System Szybkiego Ostrzegania – Rapid Alert System). W ubiegłym
roku kontrolowano następujące zagadnienia:
1. Bezpieczeństwo mebli wypoczynkowych mieszkaniowych (sofy, narożniki, fotele,
pufy itp.).
2. Bezpieczeństwo zimowego sprzętu sportowego (narty, łyżwy, deski snowboardowe,
sanki, kijki, buty narciarskie i snowboardowe, wiązania itp.).
3. Bezpieczeństwo rowerów dziecięcych i przyczepek rowerowych.
4. Bezpieczeństwo niezmechanizowanych narzędzi prostych, sprzętu do majsterkowania,
narzędzi ogrodniczych (młotki, piły, siekiery, nożyce ogrodnicze, sekatory itp.).
5. Bezpieczeństwo artykułów dla małych dzieci (m.in. nosidełka, łóżeczka, wysokie
krzesełka do karmienia, kołyski).
6. Bezpieczeństwo drabin.
7. Bezpieczeństwo grilli i podpałek do grilla (w tym podpałki płynne i żelowe).
8. Bezpieczeństwo noży bijakowych do ręcznych przenośnych kos do zarośli.
9. Bezpieczeństwo sprzętu sportowo – rekreacyjnego (rolki, deskorolki, hulajnogi,
łyżworolki, wrotki).
10. Bezpieczeństwo mebli do nauki dla dzieci i młodzieży (biurka, krzesła, krzesła
obrotowe, stoliki pod komputer, biblioteczki, meblościanki itp.).
11. Bezpieczeństwo dekoracyjnych lamp olejowych ozdobnych.
12. Bezpieczeństwo wyrobów konfekcyjnych dla dzieci (odzież dziecięca - sznurki).
13. Bezpieczeństwo sprzętu do picia.
Oceniając bezpieczeństwo produktów uwzględniono:
 cechy produktu, w tym jego skład, opakowanie, instrukcje montażu i
uruchomienia, a także biorąc pod uwagę rodzaj produktu – instrukcje instalacji i
konserwacji,
 oddziaływanie na inne produkty, jeżeli można w sposób uzasadniony przewidzieć,
że będzie on używany łącznie z innymi produktami,
 wygląd produktu, jego oznakowanie, ostrzeżenia i instrukcje dotyczące jego
użytkowania i postępowania z produktem zużytym oraz wszelkie inne
udostępniane konsumentowi wskazówki lub informacje dotyczące produktu,
6
 kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z
używaniem produktu, w szczególności dzieci i osoby starsze.
Kontrole stacji paliw:
Przeprowadzone w 2013r. w ramach Systemu Monitorowania i Kontrolowania Jakości
Paliw Ciekłych i Biopaliw Ciekłych kontrole jakości paliw potwierdziły, że wskazane są
dalsze systematyczne kontrole rynku paliwowego.
Inne kontrole:
W 2013r. Inspekcja Handlowa objęła również kontrolą produkty, pod względem
zgodności z deklarowaną przez producentów szczegółową charakterystyką, a także z
informacjami zamieszczonymi na opakowaniach jednostkowych lub reklamach. W toku
każdej kontroli sprawdzano także oznakowanie produktów czy spełnia wymagania określone
prawem oraz czy nie wprowadza konsumentów w błąd. Przy doborze tematów kontroli
uwzględniono obszary, w których występują największe zagrożenia naruszeń interesów
konsumentów takie jak: nieuczciwa promocja produktów, fałszowanie żywności, niewłaściwa
informacja o towarach i ich cenach oraz inne praktyki naruszające interesy konsumentów.
Kontrolą objęto także legalność i rzetelność działania przedsiębiorców, sprawdzając m.in.
posiadanie zezwoleń na działalność gospodarczą, prawidłowość stosowania cen oraz sposób
ich uwidaczniania.
W toku kontroli prawidłowości świadczenia usług sprawdzano jakość i rzetelność ich
wykonania przez usługodawcę, a także umowy, czy nie zawierają niedozwolonych klauzul i
warunków ograniczających prawa konsumenta.
W przypadku podejrzenia stosowania czynów nieuczciwej konkurencji naruszających
interesy konsumentów oraz ujawnienia stosowania nieuczciwych praktyk rynkowych
naruszających zbiorowe interesy konsumentów sprawy były kierowane do Prezesa UOKiK,
jako organu właściwego.
Kontrole artykułów rolno-spożywczych:
1. Kontrola prawidłowości obrotu wyrobami alkoholowymi powyżej 20% alkoholu w
kierunku ujawnienia zafałszowań metanolem ( w ramach kontroli obrotu wyrobami
alkoholowymi i tytoniowymi).
2. Kontrola mleka i przetworów mlecznych w kierunku ujawnienia zafałszowań innymi
tłuszczami (w tym smalcem) oraz mlekiem pochodzącym od zwierząt innych niż
deklarowane w nazwie i składzie.
3. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania mrożonych owoców i warzyw
(wszystkie rodzaje mrożonek).
4. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania mrożonych produktów rybołówstwa
(ryby i owoce morza mrożone, w tym mrożone w glazurze).
5. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania produktów deklarowanych jako
bezglutenowe.
6. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania mleka i przetworów mlecznych, w tym
produktów z mleka koziego i owczego (m.in. zasadność stosowania substancji
dodatkowych na zasadzie quantum satis).
7. Kontrola jakości handlowej mrożonych wyrobów kulinarnych (wyroby garmażeryjne).
8. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania środków spożywczych oferowanych
luzem, w tym informacjami o alergenach (wyroby garmażeryjne i pieczywo głównie
7
produkowane metodami tradycyjnymi, tj. bez polepszaczy oferowane w galeriach
handlowych, stoiskach specjalistycznych i z żywnością regionalną).
9. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania dżemów, powideł, konfitur, galaretek,
syropów oraz innych produktów owocowych do smarowania).
10. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania wyrobów winiarskich oraz drinków
alkoholowych „alkopopów”.
11. Kontrola prawidłowości funkcjonowania usług gastronomicznych w rejonach o
nasilonym ruchu turystycznym, w sezonie letniego wypoczynku (napoje, wyroby
kulinarne, w tym smażone ryby).
12. Kontrola funkcjonowania sklepów, głównie w małych miastach i wsiach (lody w
opakowaniach jednostkowych, kawa, ekstrakty kawy i herbata, konserwy, głównie
rybne, czekolada).
13. Kontrola prawidłowości wprowadzania do obrotu oraz oznakowania materiałów i
wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
14. Kontrola produktów posiadających chronione oznaczenia geograficzne (ChOG),
chronione nazwy pochodzenia (ChNP), gwarantowane tradycyjne specjalności (GTS)
- /wszystkie grupy produktów objętych systemami/.
15. Kontrola jakości i oznakowania jaj spożywczych (jaja klasy A, różnych kategorii
wagowych).
16. Kontrola jakości i prawidłowości oznakowania mięsa i przetworów mięsnych
(głównie mięso mrożone, w tym drobiowe i wędliny oferowane „luzem”).
17. Kontrola prawidłowości oznakowania i identyfikowalności produktów rolnictwa
ekologicznego.
W czynnościach kontrolnych w obszarze wyrobów żywnościowych wykorzystywane
były sankcje dla przedsiębiorców oferujących artykuły rolno – spożywcze niewłaściwej
jakości lub zafałszowane, wynikające z treści art. 40a ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o
jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r., Nr 187,
poz. 1577 ze zm.) nadającym uprawnienia organom Inspekcji Handlowej do nakładania kar
pieniężnych, w przypadku:
 uniemożliwiania przeprowadzenia kontroli – art. 40a ust. 1 pkt 1 ustawy o jakości
handlowej artykułów rolno-spożywczych,
 utrudniania przeprowadzenia kontroli – art. 40a ust. 1 pkt 2 w/w ustawy,
 wprowadzania do obrotu artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości
handlowej – art. 40a ust. 1 pkt 3 w/w ustawy,
 wprowadzania do obrotu artykułów rolno-spożywczych zafałszowanych – art. 40a ust.
1 pkt 4 w/w ustawy,
 ponownego wprowadzenia do obrotu artykułu o niewłaściwej jakości handlowej w
tym zafałszowanego – art. 40a ust. 3 w/w ustawy.
Zgodnie z wyżej cyt. ustawą o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, ustalając
wysokość kary, Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnia pięć
przesłanek, określonych w art. 40 a ust. 5 tej ustawy, tj.: stopień szkodliwości czynu, stopień
zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku
artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów. Zapisy o karach pieniężnych stanowią
dogodny instrument prawny eliminowania z obrotu wyrobów niespełniających wymagań
jakościowych, zaś posługiwanie się kwotami określonymi, jako wielokrotność wartości
8
zakwestionowanych towarów bądź procent przychodu, z uwagi na fakt, iż kontrole odbywają
się zarówno u dużych jak i małych przedsiębiorców, stanowią dobre rozwiązanie, zważywszy
na brzmienie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa
żywnościowego, powołującego Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz
ustanawiającego procedury w sprawie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. WE L 31 z
01.02.2002 r., str. 1), który stanowi, że kary pieniężne mające zastosowanie w przypadku
naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
W minionym roku współpracowano ze służbami nadzoru sanitarnego w ramach systemu
wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia
zwierząt (RASF).
Kontrola artykułów nieżywnościowych i usług:
1. Kontrola produktów włókienniczych (wyroby pościelowe, ręczniki).
2. Kontrola prawidłowości obrotu akumulatorami samochodowymi i bateriami
(akumulatorki AAA i NiMH).
3. Kontrola wyrobów pod względem zawartości niektórych substancji chemicznych
(m.in. kadm w biżuterii sztucznej i akcesoriach do włosów, w wyrobach z tworzyw
sztucznych).
4. Kontrola przestrzegania przez przedsiębiorców, których działalność polega na
sprzedaży odbiorników cyfrowych, przepisów art. 6 ust. 1, 2 i 5 ustawy o wdrożeniu
naziemnej telewizji cyfrowej.
5. Kontrola prawidłowości i rzetelności promocji organizowanych przez duże sieci
handlowe.
6. Kontrola produktów biobójczych oferowanych w placówkach hurtowych i
detalicznych.
7. Kontrola legalności i rzetelności przedsiębiorców świadczących usługi hotelarskie.
8. Prawidłowość oznakowania i obrotu kosmetykami.
9. Oznakowanie detergentów (w tym chemii gospodarczej).
10. Prawidłowość oznakowania substancji i mieszanin niebezpiecznych, w tym zimowych
płynów i koncentratów do spryskiwaczy samochodowych oraz płynów do chłodnic
samochodowych.
W celu usprawnienia wzajemnej współpracy pomiędzy administracjami państw
członkowskich w procesie wdrażania i stosowania przepisów dyrektyw rynku wewnętrznego
UE Inspekcja Handlowa uczestniczy w systemie wymiany informacji na rynku wewnętrznym
– IMI (przeznaczony na potrzeby dyrektywy 2006/123/WE dotyczącej usług na rynku
wewnętrznym oraz dyrektywy 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych),
służącym do wymiany informacji o usługodawcach i ich działalności.
Działalność Inspekcji przejawia się także udziałem w prowadzeniu portalu informacyjnego –
RIPE, dotyczącego egzekwowania przepisów nałożonych rozporządzeniem REACH –
rozporządzenie Parlamentu i Rady (WE) nr 1907/2006 z dnia 18 grudnia 2006r. w sprawie
rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów,
utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz
uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr
1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG,
93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dziennik Urzędowy UE L 396 z 30.12.2006r. oraz
sprostowanie w Dzienniku Urzędowym UE L 136 z 29.5.2007r.) i CLP – rozporządzenie
9
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie
klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające
dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006
(Dziennik Urzędowy UE L 353/1 z 31.12.2008r.).
Kontrole własne:
W roku 2013 tutejszy Inspektorat prowadził także działania w formie kontroli własnych
oraz interwencyjnych, w oparciu o skargi uzyskiwane od konsumentów i przedsiębiorców
oraz w oparciu o informacje otrzymywane z pozostałych organów nadzoru rynku i
organizacji konsumenckich. Kontynuowano kontrole prawidłowości funkcjonowania
placówek handlowych, w szczególności w zakresie:









uwidaczniania cen i innych informacji przewidzianych przepisami,
warunków przechowywania środków spożywczych,
przestrzegania terminów przydatności do spożycia i dat minimalnej trwałości,
rzetelności odmierzania produktów,
rzetelności obsługi nabywców poprzez dokonywanie zakupu kontrolnego (art. 3
ust. 1 pk1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej /tj.: Dz. U. z 30
stycznia 2014r, poz. 148/),
kontroli bezpieczeństwa zapalniczek, w zakresie instrukcji obsługi do wypełniania
gazem zapalniczek,
przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i hurtowych przepisów art. 41 pkt
2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i
elektronicznym (tekst jednolity: Dz. U. z dnia 30 września 2013r., poz. 1155),
realizacji przez przedsiębiorców obowiązku zamieszczenia na stacjach paliw
czytelnych informacji dot. zawartości biokomponentów w paliwach ciekłych
wprowadzanych do obrotu na tych stacjach określonego w art. 9a ustawy z dnia 25
sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw,
realizacji przez przedsiębiorców obowiązku oznakowania dystrybutorów oraz
umieszczenia informacji o dostępności biopaliw na stacjach paliw określonego w
art. 25 i 26 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach
ciekłych.
Wybrane dane statystyczne dotyczące przeprowadzonych kontroli:
Liczba przeprowadzonych kontroli ogółem – 1242, w tym w obszarze:
- nadzoru rynku – 127 kontroli,
- ogólnego bezpieczeństwa produktów – 98 kontroli,
- artykułów rolno – spożywczych – 421 kontroli,
- artykułów nieżywnościowych – 149 kontroli,
- paliw – 192 kontrole,
- usług – 38 kontroli,
10
- innych kontroli – 447 kontroli (dotyczyły one przede wszystkim legalności i rzetelności
działania przedsiębiorców).
Sprawy o wykroczenia:
- liczba wniosków o ukaranie ogółem – 25;
- liczba nałożonych mandatów karnych – 308;
- wartość grzywien nałożonych w drodze mandatu – 52,900 zł;
- kwota grzywien orzeczonych przez sądy – 6,5 tys. zł.
W 49 przypadkach wobec sprawców wykroczeń na zasadzie art. 41 kw odstąpiono od ich
ukarania poprzestając na pouczeniu.
Liczba zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa skierowanych do
organów ścigania – 22.
Liczba czynności dochodzeniowych prowadzonych przez Dolnośląskiego
Wojewódzkiego Inspektora w trybie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13
czerwca 2003 r. w sprawie określenia organów uprawnionych obok Policji do prowadzenia
dochodzeń oraz organów uprawnionych do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem
pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym,
jak również zakresu spraw zleconych tym organom (Dz. U. Nr 108, poz. 1019 ze zm.) – 1
dochodzenie w sprawie sprzedaży i podawania napojów alkoholowych bez wymaganego
zezwolenia (podstawa: art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 1356).
W 2013r. wydano łącznie 458 decyzji administracyjnych. Były to decyzje na
podstawie następujących przepisów prawa, na mocy których Wojewódzki Inspektor Inspekcji
Handlowej ma umocowanie do ich wydawania, w szczególności:
 art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej (tekst
jednolity: Dz. U. z dnia 30 stycznia 2014r., poz. 148) polegających na wycofaniu z
obrotu produktów lub niezwłocznym usunięciu stwierdzonych nieprawidłowości ze
względu na bezpieczeństwo lub interes konsumentów albo interes gospodarczy
państwa;
 art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej (tekst jednolity:
Dz. U. z dnia 30 stycznia 2014r., poz. 148) polegających na zarządzeniu w toku
kontroli niezwłocznego usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w przypadku
stwierdzenia naruszenia art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie
działalności gospodarczej;
 art. 40k ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. o systemie oceny zgodności (tekst
jednolity: Dz. U. z 2010r. Nr 138, poz. 935 ze zm.) polegających na zakazie
udostępniania wyrobu niespełniającego zasadniczych, szczegółowych lub innych
wymagań, przez okres nie dłuższy niż 2 miesiące (w przypadku wszczęcia
postępowania w sprawie wprowadzenia do obrotu wyrobu niezgodnego z
zasadniczymi wymaganiami okres obowiązywania zakazu może zostać przedłużony
do czasu zakończenia tego postępowania, w przypadku gdy organ stwierdzi, że wyrób
spełnia zasadnicze wymagania decyzja, o której mowa wyżej zostaje uchylona);
 art. 40a ust. 1 pkt 3, 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów
rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 187, poz. 1577 ze zm.)
11
wymierzających karę pieniężną w związku z wprowadzeniem do obrotu artykułu
rolno-spożywczego nieodpowiadającego jakości handlowej artykułów rolno –
spożywczych lub zafałszowanego;
 art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2011r. o wdrożeniu naziemnej telewizji
cyfrowej (Dz. U. Nr 153, poz. 903) wymierzających kare pieniężną w związku z
niewykonywaniem przez przedsiębiorców, których działalność polega na sprzedaży
odbiorników cyfrowych, obowiązków, o których mowa w art. 6 ust. 1, 2 lub 5 tej
ustawy .
W trybie art. 16 ust. 1 pkt 5 cyt. wyżej ustawy o Inspekcji Handlowej wydano 292
żądania o usunięcie uchybień porządkowych i organizacyjnych.
Poradnictwo konsumenckie, sądownictwo polubowne:
W 2013r. Wojewódzki Inspektorat, tak jak w latach ubiegłych, niósł pomoc
konsumentom przy rozwiązywaniu sporów z przedsiębiorcami.
Działając z upoważnienia art. 36 cyt. wyżej ustawy o Inspekcji Handlowej
prowadzono działania mediacyjne w celu polubownego zakończenia sporu cywilno-prawnego
między konsumentem a przedsiębiorcą.
Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej wraz z Delegaturami w roku 2013
rozpatrzył we własnym zakresie 2267 spraw, a 120 przekazał według właściwości innym
organom, przy czym podział ilości załatwionych wniosków i informacji na poszczególne
jednostki przedstawia się następująco: Wrocław – 1143, Delegatura w Legnicy – 284,
Delegatura w Jeleniej Górze – 449, Delegatura w Wałbrzychu – 391.
Zakres tematyczny mediacji i kontroli wynikających ze sporów z konsumentami
związany jest z ustawowymi zadaniami Inspekcji Handlowej w zakresie działań
interwencyjnych, mających na celu ochronę interesów konsumentów oraz kontrolę jakości,
oznaczeń handlowych i bezpieczeństwa towarów i usług.
W roku 2013r. w podziale na tematykę załatwiono we własnym zakresie następujące
ilości wniosków i informacji: artykuły przemysłowe – 1757, artykuły spożywcze – 402,
usługi – 108.
Szczegółowy zakres tematyczny podań od ludności i spraw przekazanych przez inne
instytucje przedstawiał się następująco: w grupie art. przemysłowych - najczęściej
kwestionowano jakość obuwia, odzieży, sprzętu RTV i AGD, paliwa oraz komputerów i
mebli; pojawiła się również większa ilość sporów dot. sprzedaży na pokazach i
prezentacjach; w grupie art. spożywczych - konsumenci zarzucali złą jakość przetworów
mlecznych, mięsa i wędlin , warzyw i przetworów owocowo-warzywnych, jak też oferowanie
do sprzedaży towarów bez oznaczenia cenami, przeterminowanych lub o zaniżonej wadze; w
grupie usług składano wnioski z powodu niewłaściwej jakości wykonanych usług,
nieterminowości ich wykonania, braku cenników, zawyżonych opłat oraz nie wydawania
rachunków i faktur. Większość nieprawidłowości dotyczyło usług
remontowo –
budowlanych i gastronomicznych .
Wpływające do tut. Inspektoratu i Delegatur informacje rozpatrywane były w formie
kontroli zaś wnioski o mediacje w formie postępowań wyjaśniająco – mediacyjnych, kontroli,
porady i informacji prawnej a czasem przekazywano je innym organom zgodnie z
właściwością.
12
Forma załatwienia sprawy zależy od treści pisma, rodzaju zgłoszonych
nieprawidłowości, jak również od przedłożonych w sprawie dokumentów i posiadanych
kompetencji. Każde postępowanie mediacyjne z wynikiem negatywnym kończy się
udzieleniem konsumentowi porady prawnej wskazującej inne drogi dochodzenia roszczeń.
Postępowanie mediacyjne podjęto w 1616 sprawach, czynności kontrolne w
przypadku 484 informacji, w 167 przypadkach podania załatwiono w inny sposób.
Postępowanie mediacyjne prowadzone było w przypadku sporów wynikłych na
gruncie ustawy konsumenckiej oraz umów zawieranych na odległość i poza lokalem a
dotyczących niewłaściwej jakości towarów i usług, niekompetencji i opieszałości w
rozpatrywaniu reklamacji czy nieprzestrzeganiu przez sprzedawców przepisów prawnych.
Postępowanie
kontrolne,
dotyczyło
głównie
artykułów
spożywczych
przeterminowanych lub bez oznaczeń cenowych, zaś w przypadku artykułów przemysłowych
podejmowano kontrole, kiedy konsumenci kwestionowali naruszanie przepisów i zasad
obrotu handlowego lub kwestionowali jakość paliw czy też bezpieczeństwo wyrobów.
Wszystkie negatywne ustalenia kontroli stanowiły podstawę do zastosowania sankcji karnych
oraz występowania z wnioskami dotyczącymi likwidacji negatywnych zjawisk.
W przypadku 167 wniosków odpowiedzi udzielono w formie porad lub informacji,
bądź uznano je za niezasadne - ze wskazaniem dalszych możliwości dochodzenia roszczeń;
natomiast 120 wniosków przekazano do załatwienia innym organom i instytucjom według ich
właściwości, głownie z powodu błędnego ich skierowania przez konsumentów do Inspekcji
Handlowej.
Strony sporu biorące udział w mediacji mają prawo swobodnego kształtowania opinii
jak i odmowy uczestnictwa w postępowaniu – dla inspektoratu stanowi to o zakończeniu
postępowania, natomiast konsumenci kierowani są po pomoc do rzeczników i sądów
powszechnych.
W sytuacjach, gdy zakończenie postępowania następuje bez konkretnego rezultatu lub
z negatywnym dla konsumenta rozstrzygnięciem, inspektorzy niejednokrotnie spotykają się z
niechęcią i niedowierzaniem wielu z nich w skuteczność ochrony ich interesów przez organa
inspekcji handlowej.
Działalność Stałego Polubownego Sądu Konsumenckiego przy Dolnośląskim
Wojewódzkim Inspektorze oraz działania mediacyjne są alternatywnym sposobem
rozstrzygania sporów konsumenckich. Sądy polubowne działają na podstawie art. 37 ustawy o
Inspekcji Handlowej. Sądy rozpatrują spory o prawa majątkowe wynikłe z umów sprzedaży i
świadczenia usług zawartych pomiędzy konsumentami a przedsiębiorcami na podstawie
regulaminu. Warunkiem rozpoznania sporu przez sąd polubowny jest zgoda obu stron.
Liczba wniosków złożonych do Stałego Polubownego Sądu Konsumenckiego w
2013r. wyniosła 81 wniosków. Łączna wartość roszczeń stanowiła kwotę 105413,00zł.
Wnioski dotyczyły:





sprzętu RTV i AGD - 5 wniosków,
sprzętu elektronicznego – 5 wniosków,
odzieży - 6 wniosków,
obuwia - 34 wnioski,
mebli - 6 wniosków,
13
 innych – 11 wniosków,
 usług remontowo-budowlanych - 8 wniosków,
 usług innych – 6 wniosków.
W omawianym okresie 34 przedsiębiorców nie wyraziło zgody na rozpatrzenie spraw
przez sąd polubowny, odmawiając zapisu na Sąd, natomiast 16 przedsiębiorców nie
odpowiedziało na propozycję zapisu na sąd polubowny, zachowując milczenie. Z powodu
braku właściwości rzeczowej Sądu, bądź nie uzupełnienia braków formalnych wniosków 9
wniosków pozostawiono bez rozpatrzenia.
W postępowaniu sądowym wydanych zostało 4 wyroki zasądzających na rzecz
konsumentów oraz 5 wyroków oddalające roszczenie konsumenta.
Ponadto strony postępowań zawarły 11 ugód, w tym 2 w postępowaniu wstępnym i 9
– przed Sądem.
W 2 przypadkach zdarzyło się, iż przedsiębiorcy w odpowiedzi na wniosek, oprócz
wyrażenia zgody na sąd polubowny, jednocześnie złożyli propozycję ugodowego zakończenia
sporu. We wszystkich tych przypadkach konsumenci wyrażali zgodę na te propozycje.
Bardzo istotnym elementem sprawowanej przez Inspekcję Handlową ochrony
interesów konsumentów jest poradnictwo konsumenckie. Sieć poradnictwa konsumenckiego
obejmuje teren działania Inspektoratu (Wrocław oraz Delegatury w Jeleniej Górze, Legnicy i
Wałbrzychu) i umożliwia konsumentom oraz przedsiębiorcom uzyskanie informacji o
obowiązujących przepisach w zakresie reklamacji i obrotu handlowego. Porady i instruktaże
udzielane są bezpośrednio, telefonicznie oraz pisemnie.
W 2013 roku udzielono ogółem 12760 porad i instruktaży, z czego:
- konsumentom – 10084,
- przedsiębiorcom – 2676.
Problematyka porad, dotyczyła przede wszystkim niezgodności towaru konsumpcyjnego w
umową lub gwarancji (8840), a także innych zagadnień, np.: umów kredytowych,
ubezpieczeniowych, postępowań odwoławczych przed sądem czy problematyki spółdzielczej
oraz wielu innych (3920).
Podsumowując, w roku 2013 Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej
we Wrocławiu zrealizował swoje ustawowe zadania, stojąc na straży interesów i praw
konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa. Działalność tutejszego Inspektoratu
przyczyniła się do poprawy sytuacji konsumentów względem działalności przedsiębiorców,
m.in. poprzez eliminowanie z obrotu wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami
lub niespełniających wymogów bezpieczeństwa oraz polubowne rozstrzyganie sporów
reklamacyjnych, jak również przysporzyła dochodów budżetowi państwa, w szczególności z
tytułu wymierzonych grzywien w drodze mandatów karnych oraz kar pieniężnych nałożonych
na przedsiębiorców z tytułu wprowadzenia do obrotu artykułów rolno – spożywczych
nieodpowiadających jakości handlowej lub zafałszowanych.
14