Księga Trzeciego Tysiąclecia - Podróż

Księga Trzeciego Tysiąclecia
Podróż z Księgą Przesłań na Trzecie Milenium
Europa, Europa Rok 2005-2006
Małgorzata Bocheńska
03 -914 Warszawa, Saska 101 m 2
Tel + 693474947
[email protected]
[email protected]
Księga Trzeciego Tysiąclecia
Geneza Projektu
Przesłanie Księgi Trzeciego Tysiąclecia
Forma, wpisy, znaczenie Księgi
Eksplikacja telewizyjna - Podróż z Księgą
Eksplikacja telewizyjna – bohaterowie
Eksplikacja telewizyjna - Sposób realizacji 1-2
Podróż Księgi – Prolg. Pielgrzym 1-2 – Paulo Coelho
Podróż Księgi – Marcel Marceau
Podróż Ksiegi – Brigitte Bardot
Podróż Księgi – Piotr Słonimski
Autor projektu
Organizatorzy
Księga Trzeciego Tysiąclecia
Geneza projektu
Rok 2000 był początkiem wielkiej mobilizacji światowego ruchu na rzecz Kultury Pokoju. Zainicjowany został przez Narody Zjednoczone i
rozwija się wraz z dekadą (2001-2010).
Rezolucja ONZ A/RES/52/15.
Księga Trzeciego Tysiąclecia jest odpowiedzią na Manifest 2000 (UNESCO) podpisany dotychczas przez ponad 75.000 000 osób.
Po 11 września 2001 – w proteście przeciw terroryzmowi - pod Manifestem 2000 podpisały się również polskie środowiska akademickie,
intelektualne i polityczne. Zainspirowane ideą Dekady Kultury Pokoju, podkreśliły potrzebę powstania polskiego projektu wpisującego się w
inicjatywę Narodów Zjednoczonych. Powstała idea Księgi Trzeciego Tysiąclecia. Na ręce inicjatorów projektu - Fundacja Salon 101- nadesłano
setki listów, manifestów i deklaracji wspierających idee powstania dokumentu epoki, w którym zapisane będą wydarzenia, zjawiska, fakty
świadczące o potrzebie harmonii i bezpieczeństwa we współczesnym świecie.
Życiowe credo i pierwsze wpisy przesłań do Księgi: Dalai Lamy, Sri, Sri Ravi Shankhara, Szymona Peresa, Szewach Weissa, Paulo Coelho,
Marshalla Rosenberga, Józefa Szajny, Karola Myśliwca stanowią o wyjątkowości tego projektu.
Realizacja projektu w latach 2005 – 2010 zakłada powstanie multimedialnej encyklopedii XXI wieku realizowanej zgodnie z przesłaniem
rezolucji ONZ.
Księga Trzeciego Tysiąclecia
Przesłanie Księgi
Księgę Trzeciego Tysiąclecia przekazujemy ludziom i instytucjom na całym świecie z
przekonaniem, że stanie się ona dokumentem Trzeciego Milenium.
Dokumentem świadczącym o sensie poszukiwań współczesnego człowieka, żyjącego w służbie solidarności
wspólnoty ludzkiej.
Księgę Trzeciego Tysiąclecia otwieramy dla każdego, kto świadom jest roli i znaczenia duchowej wizji epoki. Kto
świadom jest konieczności przemyślenia w nowym świetle wszystkich dziedzin naszego życia.
Zapisane w Księdze Trzeciego Tysiąclecia idee, przesłania, marzenia i inicjatywy wyłaniają
z otaczającego nas chaosu fakty i zjawiska służące idei Dobra, Prawdy i Piękna.
Księga Trzeciego Tysiąclecia
Forma
Egzemplarz unikatowy.
Księga posiada charakter starego wolumenu o wymiarach 40 x 46 cm oprawiona w skórę z tłoczeniami i ornamentami, wykonana jest
ręcznie. Liczy 700 stron wpisowych. Zawartość Księgi stanowią: odręczne wpisy przesłań, karty wpisowe, fotografie, rysunki. Artyści
Muzeum Księgi Artystycznej w Łodzi wykonali specjalną ozdobną skrzynię „Arkę” dla zabezpieczenie Księgi w jej wędrówce.
Wpisy
Wpisy do Księgi są dokumentowane – fotografia, skan. Księga przechowywana jest w siedzibie Biblioteki
przesłań w księdze są zabezpieczane przed zatarciem i traktowane jako zapis dokumentalny.
Narodowej w Warszawie.. Wpisy
Znaczenie Księgi
Rola Księgi została zawarta w jej przesłaniu. Księga jest dokumentem Trzeciego Milenium.
Księga jest zapisem przemyśleń, postaw autorytetów kształtujących duchową wizję naszej epoki.
Jest świadkiem znaczących wydarzeń mających wpływ na kształtowanie kultury pokoju.
Jest łącznikiem pomiędzy różnymi ludźmi, kulturami i religiami.
Księga Trzeciego Tysiąclecia jest honorowym reprezentantem Polski na świecie jako kraju realizującego rezolucję ONZ i Manifest 2000 w
ramach programu UNESCO - Dekada Kultury Pokoju.
Księga Trzeciego Tysiąclecia
Wpisy do Księgi
MESSAGE
MESSAGE In
In the
the current
current world
world atmosphere,
atmosphere, there
there is
is too
too little
little concern
concern about
about real
real human
human values.
values.
IfIf human
human society
society loses
loses the
the value
value of
of justice,
justice, the
the value
value of
of compassion,
compassion, the
the value
value of
of honesty,
honesty, we
we will
will face
face greater
greater difficulties
difficulties in
in the
the future.
future.
Therefore,
Therefore, II happily
happily support
support the
the idea
idea of
of aa Good
Good News
News Day
Day and
and aa Book
Book of
of Good
Good News.
News. There
There are
are people
people who
who think
think that
that these
these sorts
sorts of
of ethical
ethical
attitudes
attitudes are
are not
not much
much needed
needed in
in our
our modern
modern world.
world. II strongly
strongly disagree.
disagree. Actions
Actions and
and events
events depend
depend heavily
heavily on
on motivation.
motivation. AA real
real sense
sense of
of
appreciation
appreciation of
of humanity,
humanity, compassion
compassion and
and love,
love, are
are very
very important.
important. IfIf we
we develop
develop aa good
good heart,
heart, then
then whatever
whatever we
we do,
do, since
since the
the motivation
motivation is
is
so
very
important,
the
result
will
be
more
beneficial.
With
proper
motivation
our
activities
can
help
humanity;
without
it
they
have
the
so very important, the result will be more beneficial. With proper motivation our activities can help humanity; without it they have the
opposite
opposite effect.
effect. IfIf we
we look
look forward
forward to
to greater
greater peace,
peace, justice
justice and
and honesty
honesty in
in society,
society, we
we must
must start
start by
by applying
applying these
these values
values ourselves.
ourselves. ItIt is
is not
not
enough
enough to
to talk
talk admiringly
admiringly about
about these
these qualities;
qualities; we
we must
must apply
apply them
them to
to our
our relations
relations within
within our
our own
own families
families and
and communities
communities in
in our
our daily
daily
lives.
lives.
December
December 24,
24, 2002
2002 Dalai
Dalai Lama
Lama
Za losy świata wszyscy jesteśmy odpowiedzialni.
W różnych krajach świata pojęcie demokracji jest inaczej rozumiane. Zależy to od wielu czynników, położenia geograficznego państw, od ich tradycji historycznych i
standardu życia.
W XXI wieku żyją ludzie biedni nie tylko w ustrojach feudalnych, parafaszystowskich i totalitarnych. Żyją i umierają również tam, gdzie poszanowanie praw człowieka nie
istnieje. Wydaje się, że demokracja i kultura jest tylko dla bogatych, a przemoc "przywilejem" biednych. Polska jest od niedawna krajem wolnym, chociaż jej tradycje
historyczne i kulturalne sięgają tysiąca lat.... Czy to jest miarą naszej demokracji? Są kraje cywilizacyjnie bogate i kraje o własnej wysokiej kulturze - biedne. W intencji
naszego Stowarzyszenia Europejskiej Kultury jest stawianie wartości duchowych ponad materialnymi i nad tym pracujemy organizując spotkania, dyskusje, wystawy i
koncerty. Każdą rakietę i bombę zamieniłbym na rzecz chleba i zdrowia ludzi.
Walkę o pokój widzę w rozbrojeniu, a nie w zbrojeniu się świata. Protestuję zarówno przeciw terrorowi jak i terroryzmowi i wojnie. Niech się nie powtórzy niesprawiedliwość z
przeszłości. Bo świat nie został stworzony dla jednej rasy ani religii. Chociaż różnimy się kulturowo, poprzez kulturę bronimy się przed unifikacją. Powtarzam - człowiek jest
podmiotem świata. Nadprodukcja dóbr materialnych, masa towarowa źle rozdzielana, zbrojenia i sukcesy militarne nie prowadzą do pojednania się ani integracji, natomiast
mogą stać się ogólnoświatowym zagrożeniem, nową rewolucją ludzkich ofiar. Światu potrzeba oczyszczenia - katharsis. Umyj ręce mówię w moim spektaklu "Dante".
Zdradzamy siebie samych za 30 tanich srebrników. Bez miłości świat staje się ubogi, pycha i niesprawiedliwość owłada światem. Tworzony przez stulecia kodeks moralny
załamał się od kiedy ludzie ludziom zadają śmierć. Nasza cywilizacja, choć syta i pełna wiedzy, staje się jałowa. Nie rozwiązuje problemów światowych, ogólnoludzkich, a
jedynie grupowe. Oby trend do globalizacji nie zubożył kultury świata. Uszanujmy ludzkie indywidualności, wolność słabszych narodów, brońmy praw człowieka, likwidujmy
sprzeczności i nienawiść.
Czy "si vis pacem para bellum" musi nadal obowiązywać? Jako były więzień obozu Auschwitz-Birkenau zgłosiłem ideę budowania kopca - góry z kamieni i ziemi
przynoszonych przez odwiedzających obóz, Kopca Pamięci Ofiar i Pojednania Ludzi na całym świecie. Uczestnictwo w tej zbiorowej akcji winno stać się symbolem budowania
Pokoju na zawsze. Apel ten spotkał się z szeroką akceptacją środowisk międzynarodowych. Idea ta jest moją drabiną do nieba.
maj 17. 02 Józef Szajna
Realizacja telewizyjna - eksplikacja
Podróż z Księgą
Wędrowcy z Księgą należą we współczesnym świecie do przeszłości. Styl życia i formy komunikacji oddaliły MIT WĘDROWCA
poszukującego skarbu Wiedzy.
Wydaje się, że nie ma powodu, aby w dobie komputerów zdobywać, wiedzę o świecie i ludziach na „piechotę”.
A jednak ciągle stajemy przed pytaniem, którędy pójść, aby w ogólnie panującym chaosie, frustracjach, poczuciu zagrożenia,
komercjalizacji życia odnaleźć ludzi i idee niosące z sobą przekonanie o sensie istnienia: DOBRA, PRAWDY i PIĘKNA. Oto cel
poszukiwań WĘDROWCA - reportera.
Księga Trzeciego Milenium czyli, 500 Worlds Top VIP’s in one...(Tylko trzeba do nich dotrzeć i film jest właśnie o tym).
Projekt odcinkowego programu poznawczo – kulturalnego.
Reportaż z przypowieścią.
Odcinek około 20 min.
Scenariusz: Marek Skawiński, Małgorzata Bocheńska
Realizator: Operator: Producent:
Wędrowiec, wyrusza w świat z nie zapisaną Księgą na plecach. Księga pisana jest na oczach widza. Wyrusza na poszukiwanie
najważniejszych osobistości świata. Wędruje przez Europę na inne kontynenty. Chce spotkać tych, którzy uznani zostali za autorytety
bądź guru. Poznać ich przekonania, ideały a może przestrogi dla potomnych. Pozyskać ich wpisy przesłań na Trzecie Milenium. Powstaje
filmowa encyklopedia przemyśleń, tych których śladem podążać będą przyszli współcześni. Powstaje multikulturowy dokument o
ludziach starej i nowej epoki.
To Oni, napotkani w drodze-przewodnicy i ci do których droga prowadzi, będą twórcami Księgi Trzeciego Milenium. Księga wypełni się
marzeniami, przypowieściami, życiowym credo bądź manifestem.
Podróż w poszukiwaniu wiedzy wędrowiec filmuje – amatorską kamerą (zapis subiektywny). Kamera profesjonalna opowiada każde
zdarzenie wokół wędrowca( narrator) jest w ręku operatora - reportera.
Realizacja telewizyjna - eksplikacja
Bohaterowie
Bohaterem filmu jest droga. Podróż jest pretekstem dla reportera uczestniczącego (wędrowiec) do „osobistej”
opowieści o kraju, wydarzeniu (element poznawczy), osobie i dziedzinie, którą zajmuje się bohater do którego prowadzi droga. Każdy odcinek to
historia poszukiwania osoby i zdarzenia, okoliczności towarzyszące drodze. Spotkani podczas wędrówki ludzie pojawiają się na chwilę,
intymnie, bez jupiterów by powiedzieć o swojej „przygodzie ze światem”
Rozmowa wędrowca z nimi może być o wszystkim: o celach wyprawy, o pięknie, etyce, dzieciach, wykipianym mleku, o tym, że my lubimy
kiszone ogórki i masło, o szczęściu, o tym dokąd zdąża świat, że pociągi się spóźniają, o odpowiedzialności i miłości globalnej wiosce i o wiosce
Kiryłowka na Ukrainie w której żyje 17 narodowości i nikt nie wie kim kto jest.
Bohaterami filmu jest odchodzące pokolenie – pozostawiające swoje dzieło jako testament, tacy jak np. Jan Paweł II, ojciec Roger założyciel
wspólnoty Teize czy Piotr Słonimski – genetyk. I młodzi twórcy naszej teraźniejszości i przyszłości: wizjonerzy, idealiści, artyści czy twórcy
systemów informatycznych, ludzie tacy jak: Bill Gates czy Paulo Coelho. Nasi bohaterowie reprezentują różne dziedziny życia: biznes, kultura,
literatura, sport, muzyka, polityka; Są tonaukowcy, marketingowcy, wojskowi, koronowane głowy, oraz inni tzw. celebrieties. Wyróżniają się.
Są inni, bo wybrali drogę w życiu zgodnie ze swym talentem, marzeniem. A może po prostu żyją w zgodzie z przeznaczeniem.
Bohaterem filmu jest Księga.
Ona już istnieje. Ma 700 stron. Kilkanaście stron zapisanych. Po polsku.angielsku arabsku i aramejsku. Wpisali się już do niej Dalai Lama,
Szymon Peres, Sri Sri Ravi Shankhar-duchowy następca Gandhiego, Marshal Rosennberg – twórca komunikacji bez przemocy czy
najwybitniejszy intelektualista świata arabskiego Millad Hanna. Niestety poza dokumentacją zdjęciową nie ma śladu tych historycznych już
spotkań.
Bohaterem filmu jest wędrowiec.
Dojrzała kobieta wyrusza w świat, twierdzi, że przeżyła już wszystko. Jest jak Kowalski – Malinowski z filmu Salto Konwickiego. Jednak
bohater grany przez Cybulskiego wraca ze świata do ciasnego małego, miasteczka. Mówi, że chce wiedzieć, co będzie kiedy jej czas się skończy,
że chce stworzyć wielką multikulturową arkę nowego milenium. Tak przynajmniej deklaruje, ale jaka jest prawda – nie- wiadomo.
Dlaczego wyrusza? Czy gdzieś w głębi redukuje wszystkie fenomenologiczne łaty, nie chodzi o to samo, o tzw. self - esteam, chce czegoś
dokonać coś zrobić, mieć poczucie wartości, wielkości – tego wszystkiego będziemy się dowiadywać w kolejnych odcinkach. Gdzieś też chodzi
o taką redukcję, odarcie z tych łat i zadanie pytania wszystkim napotkanym ludziom i tym zwyczajnym i vipom. Może zresztą te wszystkie
deklaracje, arka, mądrość, świat, to wszystko blaga, może jak Sex Pistols, nasz wędrowiec chce dokonać wielkiego rockandrollowego szwindlu,
stać się sławny i zgarnąć kasę, w końcu nie mieć problemów, umierać wygodnie jak człowiek - manipulując sobie emocjami tych, co pozostają za
pomocą swojej fortuny w spadku. Może chce się dowartościować, ocierając się o sławnych. Może zresztą wszystko naraz.
Realizacja telewizyjna – sposób realizacji
Sposób realizacji
Małgorzata, wędrowiec- podróżuje skromnie, normalnie.
Nie jest witana kwiatami, nie przecina się wstęg na jej przyjęcie.
Nasi TOP 500, są dla niej jak bogowie na Olimpie, żeby do nich dotrzeć, Małgorzata musi niczym herkules, albo łowca autografów pokonać
piętrzące się trudności.
Wyprawa obfituje w momenty tragiczne, heroiczne i komiczne. (Przynajmniej mamy teką nadzieje, chcemy by poprzez pokazywane sytuacje
skłonić widza do identyfikowania się z wędrowcem).
Wędrując po świecie, szukając „tych z listy” TOP 500, Małgorzata spotyka osoby całkiem zwyczajne i wdaje się z
nimi w dyskusje. Oni są jej przewodnikami na obcym terytorium.
Wędrując Małgorzata archiwizuje każde spotkanie za pomocą swej małej kamery DV. W końcu udaje się jej dotrzeć do VIP-a. Spotkanie z nim
toczy się w jego domu, bądź innych bliskich jego sercu okolicznościach, bez świateł, mikrofonów na tyczce – bez tej telewizyjnej infrastruktury
jest dokumentowane i wpisuje się w multimedialną encyklopedię.
Wszędzie towarzyszy jej operator z profesjonalną kamerą.
Podgląda „dzianie się” pewnej odległości, dyskretnie.
Skupia się na opisywaniu nastroju i kolorytu miejsca i jego przedmiotów. Nie wtrąca się do rozmowy, chyba, że czasami podejdzie bliżej,
zadając pytanie z głupia frant, tak by rozbić monotonną podniosłość sytuacji.
Operator jest narratorem całej opowieści, nie widzimy go na ekranie, bo stoi za kamerą, ale wiemy, że jest.
Jest ujawniony kiedy Małgorzata zwraca się do niego, rozmawia z nim, opisuje swoje wrażenia, stany, emocje, jemu opowiada o sobie, o swoim
życiu.
Pod koniec filmu jest czas na przesłaniem credo, przypowieść. Wpis do Księgi. Możemy się spodziewać, że osoba z naszej listy Top 500 da jej
wskazówki na dalszą drogę, wskaże kolejną osobę godną dokumentalnego wpisu.
Kolejny odcinek, kolejny droga, w kolejnym kraju, w poszukiwaniu kolejnej osoby z naszej listy: 500 TOP WORD’S VIP’s, kolejnego wpisu,
trudności, spotkania: osoby zwyczajne, osoba typu Vip – wpis Koniec. Etc...etc.
Realizacja telewizyjna – sposób realizacji
Sposób realizacji
Całość realizowana jest na dwie kamery:
Kamera wędrowca mini DV z dobrym mikrofonem.
Operator. Profesjonalna poręczna cyfrówka
Obrazek z dwóch kamer.
Dwie kamery snują nieco oddzielne opowieści, a zaplatając się - uzupełniają. Obie kamery opowiadają w inny sposób.
Kamera wędrowca daje obrazek z ręki, bliskie kadry. Jest taką reporterską, werystyczną, pamiętnikową, osobistą kamerą (należało by znaleźć dla
niej jakiś oryginalny walor w sensie faktury i koloru).
Kamera operatora gra raczej szerokie plany, totale. Ma ona za zadanie opisać całość i skleić narrację.
Kamera wędrowca jest dialogiem, radiem, reporterem w terenie.
Kamera operatora jest opisem, narratorem.
Wędrowiec pokazuje spotkanego człowieka subiektywnie.
Operator dopowiada kontekst. Razem tworzy się całość.
Prace przygotowawcze: Wybór kraju docelowego, uzyskanie zgody na spotkanie z bohaterem odcinka cyklu.
Współpraca z ambasadami, instytutami kultury, korespondentami. Wymagane kwalifikacje dla reserchera:
znajomość języka w zależności od kraju przeznaczenia. 40 krajów europejskich – to wyznacznik miejsc i mapa podróży ekipy.
Ekipa stała: Wędrowiec jako reporter uczestniczący. Operator. Dżwiękowiec. Kierowca , kierownik produkcji. Tłumacz-przewodnik
Zespół 5 osób.
Ilość dni zdjęciowych odcinka - 2 do 4 dni zdjęciowych. określa miejsce pobytu bohaterów odcinka oraz ilość spotkań.
Transport: W zależności od warunków: samolot, pociąg, samochód, prom, rower.
Księga Trzeciego Tysiąclecia - Podróż
Hiszpania – Francja
8 wrzesień – 20 październik
30 odcinków relacji antenowej. 5 minut
35 dni zdjęciowych
6 dni dojazdów
Ekipa zdjęciowa:
Małgorzata Bocheńska – wędrowiec, realizator
Robert Baliński – operator
Wojtek Ślusarz – dżwiękowiec
Joanna Doroszewska – kierownik produkcji
Janusz Chodorowicz – resecher, tłumacz
Montaż: laptop JPRS satelitarny system przekazu
Montaż telewizyjny:
Materiał dla TV
Czołówka
5 minut relacji z podróży
Tyłówka….
Księga Trzeciego Tysiąclecia - Podróż
Hiszpania – Francja
8 wrzesień – 20 październik
30 odcinków relacji antenowej. 5 minut
Harmonogram:
pielgrzymka od St. Tiago de Compostelle
do domu Coelho w Pirenejach spotkanie z
Paulo Coelho. 7 dni zdjęciowych
Paryż - światowy zjazd templariuszy (OSMTH)
spotkanie z Don Fenrando Campella Pinto Pereira
de Sousa Fontes – książę regent Zakonu
Tempalariuszy. 2 dni zdjęciowe
Kardynał J- M Lustiger. 3 dni zdjęciowe
L’abbe Pierre Emaus. 3 dni zdjęciowe
Piotr Słonimski. 3 dni zdjęciowe
Peter Brook 2 dni zdjęciowe
Andre Gluksman. 2 dni zdjęciowe
Marcel Marceau. 3 dni zdjęciowe
Brigitte Bardot. 2 dni zdjęciowe
Daniel Cohn – Bendit, kontestator, twórca maja
68, Francja eurodeputowany zielonych. 2 dni
zdjęciowe
Christian Dior – projektant mody. 2 dni zdjęciowe
Taize spotkanie z Ojcem Frere Roger. 4 dni
zdjęciowe
35 dni zdjęciowych
6 dni dojazdów
Księga Trzeciego Tysiąclecia - Podróż
Norwegia – grudzień 2005
Finlandia
Szwecja
Dania
Harmonogram
Oslo Wręczenie pokojowej Nagrody Nobla
Stokholm Wręczenie Nagród Nobla
Spotkanie z Laureatami Nagrody Nobla
Jostin Garder autor Świata Zofii
Podróż z Księgą Prolog – Paulo Coelho
Francja Eurodisneyland
Wędrowiec udaje się do Eurodisneylandu. Chce nabrać sił do drogi, odnaleźć radości życia, albo odszukać w sobie dziecko. Eurodisneyland:
bajkowe budowle, Donaldy, Myszki Miki, Psy Pluto, Królowa Śniegu, Krasnoludki… zadowolone dzieci, kolejki górskie...
Na ławeczce obok szalonej karuzeli rozsiadł się nasz wędrowiec z księga i zajada McDonalda. Księgę położył na kolanach, na niej postawił
kubek z Colą. Obok niego przysiadł się Myszka Miki, rozmawiają niejako prywatnie, Rozmowa się nie klei ze względów językowych, mysz
mówi tylko po hiszpańsku Wędrowiec na migi prosi o polskiego Kaczora. Miki przyprowadza kolegę.
- A więc jesteś kaczorem - mówi Wędrowiec.
- Taa, Donaldem – odzywa się po polsku, dziewczęcym głosem, kaczor.
Słychać głos Marka-operatora (efektowy), który powątpiewającym tonem mówi, że przecież Kaczor Donald ma taki specjalny głos, taki
charczący ( Marek próbuje naśladować głos kaczora Donalda, by pokazać jaki głos powinien mieć prawdziwy kaczor), a on, kaczor ma taki
zwykły. Kaczor ogląda się w stronę kamery - w stronę Marka. Wędrowiec wyjaśnia, żeby się nie obawiać, że to tylko Marek, że on to
wszystko filmuje. Kaczor pyta co tu się właściwie dzieje, czy może czasami są z jakiejś telewizji i kręcą program o Polakach w Unii.
Wędrowiec wyjaśnia te wszystkie głębokie psychologicznie i ważkie społecznie cele swojej podróży z Księgą Trzeciego Milenium, że
podróż, księga, że największe umysły i autorytety, najbardziej znani, najbardziej wpływowi... Wymienia kilka tych najbardziej znanych
nazwisk. Kaczor pyta, czy Donald czasami nie łapie się do tej pięćsetki. Wędrowiec uzmysławia sobie, że Kaczor też chce się wpisać, że
wszyscy go znają.
Kaczor mówi, jak ciężko pracuje żeby być Kaczorem, Opowiada o Castingu, opowiada szczegóły o zdobywaniu stroju, dzioba, kuperka,
czapeczki. Wędrowiec, z kolei, pokazując swoją schodzoną skórzaną kurtkę, mówi dlaczego wyruszył z Ksiegą.
wyjaśnia, historię kurtki, która wszystko widziała…że lata lecą, że czas umyka, że tyle się wydarza, że nikt o tym nie wie i że on chce to
wszystko zapisać, Rozmawiają chwilę o codzienności. Wędrowiec pyta Kaczora, gdzie mieszka.Kaczor odpowiada, że na kwaterze, że
zapewniają mu, płaci ileś tam euro za wodę i prąd, pokazuje ręką, że to gdzieś tam, jeszcze kawałek za krainą przygody. ( Disenyland
podzielony jest na kilka krain m.in. Przygody, Dzikiego Zachodu i inne) Wędrowiec wyjaśnia, że mieszka w domu pod numer 101, pokazuje,
że to gdzieś tam, za Krainą Dzikiego Zachodu. Kaczor dociekliwie pyta Wędrowca, dlaczego robi to co robi.
Bo on, kaczor dla pieniędzy, płacą mu tyle i tyle. Mówi, że we wszystkich filmach jak ktoś rusza w drogę, to ma jakiś powód,
Że Koziołek szuka Pacanowi bo tam kozy kują, a jaki powód ma Wędrowiec. Wędrowiec zaczyna tłumaczyć swoje powody, ale jakoś bez
przekonania. Mówi o tym że chce wiedzieć jak to będzie kiedyś, jak inni ten świat urządzą…
Kaczor jest zirytowany – wymyśl coś lepszego mówi, bo wyjdziesz na głupka. Zresztą teraz nikt nie czyta Książek. Po co komu mądrości.
Jak się znudzisz to przyjdź tutaj. Może się jeszcze załapiesz.
Tak mogłaby wyglądać rozmowa, choć niekoniecznie słowo w słowo. Nie jest to rozmowa inscenizowana, ale sprowokowana.
Może prawdziwa rozmowa będzie ciekawsza.i niosąca więcej niż ta zaprojektowana tutaj, a jeżeli nie to tego typu treść można
postprodukcyjnie uzyskać. Osoba zatrudniona w Eurodenaykandzie jako kaczor jest w masce, nie widzimy jej ust, twarzy, dlatego możemy
później dołożyć dowolne treści. Głos osoby udającej kaczora jest też nienaturalny, grany, do tego ciężka maska. Generalnie chodzi o to, żeby
wędrowca nieco odrealnić, odspołecznić, żeby wpleść w tą konkretną społeczną geograficzna fakturę nieco bajkowej pozarealnej nuty.
cd
cd. Eurodisneyland. Kaczor odchodzi do swojej roboty. Wędrowiec wsiada do kolejki górskiej. Jedzie kolejką: krzyk kontrolowanego
przerażenia, śmiech, świst wagoników. Wędrowiec kieruje swoją kamerę w niebo. Noc. Rozgwieżdżone Drogą Mleczną niebo. Pod nim
Hiszpania, Santiago de Compostella. Wędrowiec stoi u wrót Katedry w której złożone są relikwie apostoła Jakuba. Patrzy w niebo. Szuka
tam drogi mlecznej. Tu kończy się ponad siedmiuset kilometrowy szlak, zwany właśnie Drogą Mleczną, który zaczyna się jeszcze we Francji
w miejscowości Saint Jean Pied de Port. Szlakiem tym od kilkuset lat pielgrzymuje miliony wiernych.
Kilkadziesiąt lat temu drogę tę odbył Paulo Coelho, opisał to w książce Pielgrzym. Teraz swoją pielgrzymkę odbędzie Wędrowiec, niby taką
samą jak miliony pątników jak Coelho, tylko w drugą stronę, pod prąd: od końca do początku. Odwrócenie kierunku ma swój powód, na
początku, czyli końcu naszej drogi, we francuskich Pirenejach, swój dom ma Paulo Coelho, i do niego ze swą księgą pielgrzymuje
Wędrowiec. Idąc niejako pod prąd, zderza się z innymi ludźmi, twarzą w twarz. Pyta pątników o znaczenie ich drogi, stara
się znaleźć sens dla swojej wędrówki, sens swojego życia. Pyta o okoliczności w jakich podjęli decyzję pielgrzymowania, co się takiego
w ich życiu wydarzyło, że ruszyli. Oni się jego pytają, o okoliczności w jakich podjął decyzję. Odpowiada, że może jak dojdzie do celu,
do pisarza, to będzie coś wiedział, bo na razie, to nie ma pojęcia, to on przecież pyta, stojąc twarzą w twarz. Może zresztą dowie się dopiero
po zapisaniu ostatniej strony księgi, a może nigdy. Pokazujemy plenery przyrodę, spotkanych ludzi z którymi rozmawia
Wszystko realizowane na dwie kamery: Kamera Wędrowiec, Kamera Marek.
Wędrowiec jest zawsze w tej samej kurtce, to jego znak rozpoznawczy, jego konstytucja jako wędrowca: jak kaczor Donald to kuperek,
dziób, marynarska czapka, tak wędrowiec to ta kurtka – reszta jest dowolna. Opowiada o swoim domu pod numerem 101, gdzieś
pomiędzy krainą Lodu a Przygody.
Wędrowiec z Markiem po jakimś czasie schodzi ze szlaku, żeby podjechać sobie pociągiem. Później wracają na pielgrzymi szlak, znowu
podjeżdżają, znowu wracają. Marek ten czas zejścia na ląd, uznaje za czas pozascenariuszowy, pozafilmowy, nie nagrywa. Natomiast
Wędrowiec nagrywa wszystko, spotkanych ludzi i sytuacje, mimo że nie mają one nic wspólnego z pielgrzymką .... szlakiem, którą odbył
Coelho, a którą my teraz odbywamy by dotrzeć do niego. Te momenty – pozafilmowe - robione są kamerą a’la Wędrowiec. Pokazujemy
nich momenty które nie mieszczą się w temacie, pokazujemy łamiąc konwencję, kawałek innego pozapielgrzymkowego świata, w czym
innych zanurzonych ludzi. Te zdjęcia pozaplanowe, mają inny walor, są jakby na boku, poza głównym nurtem narracji. Po iluś tam dniach
podróży Wędrowiec dociera w Pireneje, do końca swej podróży, czyli do początku,dociera do pisarza Paulo Cohelo. Rozmawiają skromnie,
jakby prywatnie. Wędrowiec kłamie, że całą drogę odbył pielgrzymując pieszo. Pyta się czy on też przeszedł całą drogę, tak jak napisał w
książce. Wędrowiec pyta, kto jeszcze, jego zdaniem, zasługuje na to by dokonać wpisu, musimy uskładać 500 wpisów.
Wpis. Wychodzą z domku Coelho
Rozmowa z Markiem na osobności. Wędrowiec na gorąco opisuje swoje wrażenia z rozmowy. Był to, na dobrą sprawę, właściwie pierwszy
wpis do księgi, pierwsza rozmowa. Czy tak to sobie wyobrażał? Zderza te swoje „predykacje” z rzeczywistością, kiedy rzeczywistość
psychiczna, zderza się z dopełniającą się rzeczywistością fizyczną). Za szybą: Pola, lasy, wsie, domy - widzimy okna domów, błękitne,
rozświetlone słońcem popołudniowe niebo, na nim ptaki.
Dlaczego skłamałaś – pyta Marek. Z czym – dziwi się Wędrowiec. Z tym, całą drogę z Compostelli przeszliśmy pieszo.
Bo przyszliśmy tę całą drogę pieszo.
Napisy w skrócie encyklopedycznym,
Kto to jest Paulo Coelho.
Koniec
Podróż z Księgą - Marcel Marceau
Zbliża się noc. Ulice Paryża rozświetlone, ale my wyruszamy w noc i ciemność Tak gdzie zaczyna się nocne życie. Jedziemy nocnym
autobusem. Autobus pełen ludzi zmęczonych i rozbawionych. Ci pierwsi – kolorowi emigranci – wracają z całodziennej pracy ci drudzy
zmierzają - for fun.. Wędrowiec rozmawia z pasażerami.
Tutaj też spotykamy starego człowieka, i nie wiadomo z jakiej jest frakcji. Wysiada z nami na placu Bastylii.
Zebrało się tu tysiące wrotkarzy.Zaraz zaczną swoją nocną kawalkadę przez Paryż. Obserwujemy pewien kulturalno-fizyczny teatr.
Między wrotkarzami Wędrowiec, ze swoją chęcią pokazania się, dorównania innym uczestnikom widowiska – a może powoli zaczął wczuwać
się w rolę prowadzącego telewizyjny show, rozmawia z uczestnikami tej nocnej miejskiej galopady. Nie są to rozmowy same w sobie
interesujące. Jeżeli już to zajmujący jest kontekst, scenografia niezwykłość sytuacji, że oto 1000 ludzi wrotkuje po uśpionej metropolii, czując
pewnie wielką siłę w swym niezwykłym, pielgrzymim zespoleniu.
Między wrotkarzami stary człowiek, wykonuje niby te same gesty i ruchy; najpierw jest wrotkarzem, później tworzącym show prezenterem,
ale on jakby nie stąd, jakby z innej, samotnej, przestrzeni.
Buddah Bar, najmodniejsze clubbingowe miejsce młodego Paryża. Dyskoteka na kilka tysięcy osób. Wielojęzyczny, wielomuzyczny chaos.
Światła, muzyka dziewczyny, chłopaki, faceci, kobiety, pozy, miny, gesty, amory wprost i a’rebour – typowi, łatwo sobie wyobrazić takie
miejsce.
Sytuacja analogiczna jak w innych miejscach. Nad tym wszystkim ogromny Budda z przymkniętymi oczyma. Czuwa.
Ten stary człowiek z autobusu pojawia się i tutaj. Patrzy i gestykuluje. Daje znaki rozpoznawcze, do wędrowca żeby iść za nim.
Rozmowa Wędrowca z mimem. Marek pyta go co robił w tych wszystkich miejscach w nocy, kiedy my się kręciliśmy po Paryżu. Stary
człowiek, może tłumaczyć, że przecież tak się umawialiśmy, zresztą nie wiadomo jak się będzie tłumaczył, że jest u siebie…
Wychodzą, już razem. On i wędrowiec, Marek śledzi ich aż znikną tam gdzieś… w noc.
Atelier u Marceau.
Mistrz mimów uczy wędrowca, tak ad hoc, jak gestykulować wędrowca z Księgą.
Próby wędrowca- niezbyt udane. Wreszcie ten „historyczny moment”. Mistrz gra dla siebie i wędrowca swoją scenę. Jedyne brawa…jest cicho,
Wpis do Księgi
Napisy w encyklopedycznym skrócie
Kim jest Marcel Marceau.
Koniec.
Podróż z Księgą -Brigitte Bardot
Słoneczne niebo. Widzimy Paryż z lotu ptaka.
Wyczuwamy, że kadr się zmienia. Jesteśmy w windzie wiozącą nas na szczyt wieży Eifflea. Wędrowiec mówi do Marka, że z góry jest lepsza
perspektywa. Z wysokości Paryż jest taki budyniowy. Jesteśmy na szczycie wierzy Eiffle’a. Wędrowiec przez lornetką ogląda miasto, jednak
co jakiś czas odkłada lornetkę i zagląda w książkę którą trzyma pod pachą: Historia Paryża obejrzana z wierzy Eifflea.
Przewodnik opisuje, gdzie na tarasie wieży trzeba stanąć, aby dostrzec historyczne i inne istotne obiekty miasta. Zagraniczni turyści
wyglądają przez barierkę, wszyscy obowiązkowo robią sobie zdjęcia, albo filmują. Wędrowiec też oczywiście filmuje ich i siebie.
- Pyta po co to robią, po co te zdjęcia?
- Przyjemnie, coś po nas zostaje, tak jak ta wieża została, jak Luwr...
Wędrowiec wraca do lornetkowania, patrzy i wymienia zaobserwowane przez siebie obiekty:, Napoleon, Moulin Rouge, Sacre Coeur, Pigalle.
Bastille której już nie ma, Chopin, Pere Lachaise. Nic takiego nie widzę, a dookoła kometarze Paryż jest cudowny, To miasto żyje historią,,
każda cegła oddycha tu..., albo może ktoś powie: ale banda idiotów.
Wędrowiec lornetkuje. Nagle krzyczy, że znalazł dom Brigitte Bardot. Niemożliwe, niemożliwe - krzyczy dalej - To ona stoi w oknie.
Wszyscy rzucają się, żeby popatrzeć. - To ona jeszcze żyje – dziwi się ktoś.
Jesteśmy na jesiennym cmentarzu Pere Lachaise Spotykamy strażników przy grobie Morrisona i jakieś młode ładne dziewczyny (dla nich
wokalista the Doors mógłby być dziadkiem). Robią sobie zdjęcia z grobem w tle. Wędrowiec pyta, czy to prawda, że w Paryżu na grobie
Jima Morrssona, w nocy odbywają się niezłe orgie, że przychodzą młode dziewczyny i obcują z Morrisonem. Dziewczyny opowiadają o…
drzwiach do wyobraźni. - Ale to niesmacznie… facet gnije tam w ziemi i to mało erotyczne.
- Dla nas żywy!!! - ktoś tłumaczy, że niby tak, ale przecież to ikona, która jest wieczna, która żyje póki kultura oddycha .
ON eksploduje w wyobraźni, porusza myśli, które myśli, żyją poza światem realnym, żyją póki my żyjemy.. Och gdyby można by było sobie
te obrazki zasuszyć jak dynie i włożyć do kredensu i oglądać za szybką – westchnął ktoś. Fajnie tu być i mieć w swojej biografii zdjęcie z
grobem, z wieżą, z Bastylią zburzoną, z Paryżem.
Kamienica w centrum Paryża. Wędrowiec gapi się w okno. To samo jakie wędrowiec dostrzegł podczas swoich obserwacji z wierzy Eiffela,
teraz z bliska w zbliżeniu.
Wędrowiec znalazł się przed domem BB. Widzi ją w oknie - tak mówi Zbiera się tłumek gapiów. Dla wędrowca to jacyś paparazzi, albo
łowcy autografów… Rozmówki z gapiami o B.B.
Wędrowiec kombinuje, jakby się dostać do środka. Do niej. Próbuje na chama - prosto z ulicy, nie udaje się. Pojawia się conserge i odgania
wędrowca mówiąc ze spóźnił się o trzydzieści lat żeby nie robić zamieszania. Coś komentuje, że ona też może zagrać w naszym filmie…w
rezultacie mówi gdzie jej szukać. cd
cd. Droga do posiadłości. Metro…z metra zaproszenie młodego grajka – prezent dla gwiazdy i kolejne trudności z pokonaniem barier i ochroniarz
już na terenie posiadłości B,B.
Plenery jak z filmowego planu. Wędrowca witają psiaki…horda zwierzaków. Próba zaprzyjaźniania się.
Wreszcie Wędrowiec stoi przed obliczem BB, widzimy ją z bliska, widzimy dojrzałą kobietę, która nie ma nic wspólnego ze znaczeniem słów
Bardotka.
Na szczęście w naszym albumie mamy zdjęcia z tamtych lat…( Peter Brook mówił o dodatkowy aspekcie rzeczywistości, tzn. o tym, że może ona
naśladować samą siebie, np. poprzez teatr. Jednak ta zmieniająca się w czasie rzeczywistość posiada jeszcze jeden ważniejszy aspekt, poprzez sztu
można się utrwalać i konserwować, nie ma czasu.
Żeby wiedzieć jak bardzo jej filmy zakonserwowały jej wizerunek wystarczy wpisać hasło BB do wyszukiwarki, zdecydowana większość tekstów
w których pojęcie BB jest użyte, oprócz filmu, wcale nie dotyczy ochrony dzikich wilków, tylko jakiegoś perwersyjnego seksu. Jakby te miliony
erotycznie rozbudzonych wyobrażeniom BB ludzi, skonfrontować z rzeczywistością)
Nie o tym będzie w rozmowie z BB chodziło, tylko o wybór jakiego dokonała.
Dlaczego poszła ta drogą, Ochrona środowiska,wilki, foki.
Wpis do księgi. Przesłanie Bardotki.
Pożegnanie
Wrażenia Wędrowca ze spotkania. Komentarz osobisty.
Napisy w skrócie encyklopedycznym,
Kim jest Brigitte Bardot
Koniec.
Podróż Księgi – Piotr Słonimski
Wędrowiec idzie wzgórzami z których widać w dolinie małe miasteczka. Nic się nie dzieje. Piękno natury. Droga wędrowca w dół. Uliczki
małej mieściny. Gdzieniegdzie ktoś siedzi przed domem, pozdrawia przybyszy. Jakiś bar, bez turystów, mała ekspresso. Tylko nastrój drogi,
żadnych komentarzy. Stare, ciężkie drzwi. Pukanie, zamknięte. Nadchodzi tubylec, młody chłopak z kolczykiem w uchu. On jest ogrodnikiem i
strażnikiem tego miejsca. Powitanie z wędrowcem. Rozpoznają się…Przyjacielskie gesty, Otwierają się ciężkie wrota.
Ukazuje się tajemniczy ogród Claude’a Moneta. Wędrowiec jest w środku żywych obrazów. Piękno natury. Stawy, mostki, orgia piękna.
To jakby przypowieść. Etiuda o zorganizowanym przez malarza żywym pięknie. Wędrowiec po raz pierwszy nic, nic nie mówi.
Zagubił się tym tajemniczym ogrodzie. Patrzy i podgląda młodzież, która maluje zaczarowany świat. Nic się nie dzieje. Wędrowiec robi
notatki o swoim trudnym spotkaniu, które go czeka. Rozmawia z Markiem.
- Powiadają, że Boga nie ma. Że jesteśmy zakodowani. Mamy w mózgu gen odpowiadający za naszą wiarę. Gen wiary. Że powstała nauka
neuroteologia. Opowiada o tych wszystkim co widział w swoim życiu i o sile tej wiary.
O pielgrzymach spotkanych w drodze. O tych wszystkich co pielgrzymują do Watykanu i tych co do Mekki. O tym w co wierzy, mimo
wszystko. Wędrowiec idzie w powrotna drogę.
Zatrzaskują się ciężkie drzwi do ogrodu.
Obraz Claude’a Monet – powtórka z ogrodów - w Muzeum Orsey
Spotkanie z Piotrem Słonimskim w pięknej ekspozycji klasycznej rzeźby w Muzeum.
Ta ekspozycja jest w wielkim hallu, który przypomina aleję.
W tej Alei spotykają się wędrowiec i Piotr Słonimski. Tak vis a wis rzeżby Dawida.
Rozprawiają o genetyce, a może o pięknie.
Piotr Słonimski mówi o swojej wizji przyszłości i o odpowiedzialności.
To jest rozmowa nie wywiad.
Wpis do księgi
Napisy encyklopedyczny skrót.
Kim jest Piotr Słonimski.
Piotr Slonimski:
Ur. w 1922 w Polsce. Pochodzi z rodziny naukowców i artystów. Studia ukończył na tajnym Uniwersytecie w Warszawie, będąc zarazem w
ruchu oporu. Doktorat z medycyny zrobił w Krakowie w 1946. Od 1947 żyje we Francji gdzie pracuje w CNRS (Państwowe Centrum
Poszukiwań Naukowych - najważniejsza instytucja we Francji) gdzie w katedrze genetyki fizjologicznej Instytutu Biologii fizyko-chemicznej
uczestniczy w odkryciu genetyki mitochondrialnej, na której temat robi druga prace doktorska w 1952.
W 1967 tworzy Centrum genetyki molekularnej CNRS'u w Gif sur Yvette, gdzie tworzy nowa dyscyplinę: genomike. Jest profesorem w
Uniwersytecie Paris 6 (Sorbona), został wybrany do Akademii Nauki (Academie de sciences) w 1985.
Wydal autobiografie " Le Mutant resistant", w roku 1985 otrzymał zloty medal Akademii
Autor projektu
Małgorzata Bocheńska – publicysta, autorka scenariuszy i programów telewizyjnych.
Studia polonistyczne ukończyła na Uniwersytecie Warszawskim w 1976 roku.
Studium filozoficzne w Szwajcarii 1986
Realizator 35 autorskich filmów dokumentalnych, reportaży i programów publicystycznych.
Obecnie członek: Rady Programowej TV POLSAT,
Stowarzyszenia Kultury żydowskiej Beit Warszawa
Prezes Fundacji Salon 101
od 2001 współpracuje z organizacją międzynarodową Peace Macker Comunity, oraz organizacjami pracującymi na
rzecz pokojowego
porozumienia państw i narodów. 8 września proklamuje międzynarodowy Dzień Dobrej Wiadomości, kampania interdyscyplinarna.
od 2000 wraz z Sewerynem Aszkenazy współtworzy Stowarzyszenie Kultury Żydowskiej Beit Warszawa
1999 dyrektor artystyczny Warszawskiego Ośrodka Kultury.
od 1996 fundator i prezes Fundacji Salon 101, której celem jest promocja kultury, sztuki i nauki oraz integracja międzynarodowych środowisk
intelektualnych i artystycznych.
od 1995 – członek Rady Programowej, POLSATU.
1992-1995 naczelny redaktor Redakcji Społeczno-Politycznej TVP Program I. Prowadzi autorskie programy publicystyczne. Współtwórca TV
Polonia.
1980- 1992 przebywała w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej, Związku Radzieckim, Afryce, Szwajcarii Powołuje grupę filmową
Index Realizuje cykle filmów dokumentalnych i reportaży. Współpracuje z Komitetem Helsińskim, Światową Komisją Praw Człowieka i
Obywatela, Freedom House.
Otwiera opiniotwórczy Salon 101, miejsce spotkań elit intelektualnych, artystycznych. Tworzy współpracę międzynarodową środowisk
intelektualnych i artystycznych.
1974 - 81 redaktor Teatru TV, współpracuje z najwybitniejszymi twórcami teatru i filmu: Zygmuntem Hubnerem, Aleksandrem Bardinim,
Jerzym Antczakiem, Adamem Hanuszkiewiczem. Współpracuje z redakcją Publicystyki Kulturalnej i Redakcją Filmową TVP. Autorka
scenariuszy i programów publicystycznych z zakresu popularyzacji nauki i sztuki: Zagadki wszechświata – Hoimar von Ditfurth, Prawa miłości
wg Carla Rogersa, Sen według – Freuda, Junga, Bunuella, Jedność przyrody Carl Friedrich von Waizsacker oraz reportaży m.in.: Kazimierz
Dąbrowski Dezintegracja pozytywna. Z prof. Michałem Bogusławskim i Jackiem Hohensee prowadzi pierwsze w TV Studio Eksperymentalne
(wprowadzanie w praktykę nowych technologii realizacyjnych).
Organizatorzy - Księga Trzeciego Tysiąclecia
Fundacja Salon 101
Współpraca Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Kultury
Ambasady i Instytuty Kultury Kraje docelowe
Stowarzyszenia Korespondentów Zagranicznych, Przyjaciół Afryki, Przyjaciół Azji i Pacyfiku, Kultury Żydowskiej Beit Warszawa
Realizacja Producent wykonawczy: Sweat Peper Studio, TVP, Firma reklamowa
Patronaty UNESCO, Instytut Lecha Wałęsy, Biblioteka Narodowa,
Szkoła Kadry dla Europy
Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Kultury, Wyższa