Procedura adopcyjna i spacery

MATERIAŁY DLA PSICH WOLONTARIUSZY NA TEMAT PROCEDUR ADOPCYJNYCH I SPACEROWYCH
Jak wygląda procedura adopcyjna?
Każda osoba, chcąca adoptować psa, powinna w pierwszej kolejności skontaktować się telefonicznie z wolontariuszem
konkretnego psa, odbyć z nim wstępną rozmowę i umówić się z nim na spacer przedadopcyjny – na dany dzień i godzinę. Jeśli z
jakiegoś powodu nie jest to możliwe, osoba ta powinna zostać przekierowana do opiekuna rejonu, na którym ten pies mieszka.
Spacer przedadopcyjny może odbyć się wyłącznie między godziną 12:00a 16:00. Tak więc mimo, że wolontariusze mogą przychodzić do
schroniska od godziny 10:00, na spacery przedadopcyjne należy umawiać się najwcześniej o 12:00! Z kolei – aby móc wrócić z psem do
schroniska o 16:00, na spacer najpóźniej można udać się o godzinie 15:30.
Bez względu na to, czy na spacerz osobą zainteresowaną adopcją idzie wolontariusz psa czy też jego opiekun – osoba ta, wraz z
potencjalnym adoptującym, powinna udać się do Biura Adopcji i wypełnić formularz zezwolenia na spacer (zdjęcie poniżej).
Na
pierws
zej
stronie zezwolenia (lewe zdjęcie) osoba zainteresowana adopcją wpisuje swoje dane osobowe, a na odwrocie (prawe zdjęcie)
wolontariusz lub opiekun wstawia aktualną datę i swój podpis. Pod spodem, wpisuje również numer ewidencyjny wyprowadzanego psa.
Następnie, pracownik Biura Adopcji rejestruje taki formularz w zeszycie zezwoleń, nadając zezwoleniu numer ewidencyjny oraz wpisując
dane osobowe oraz kontaktowy numer telefonu do osoby zainteresowanej adopcją (osoba ta proszona jest przy tym o okazanie
dokumentu tożsamości).
Po zarejestrowaniu zezwolenia w ewidencji, osoba zainteresowana adopcją zabiera je ze sobą i udaje się na spacer z psem oraz jego
wolontariuszem lub opiekunem (osobie tej ZAWSZE musi towarzyszyć opiekun lub wolontariusz, nie może iść sama na spacer z psem).
Po powrocie ze spaceru, zezwolenie musi zostać zwrócone do Biura Adopcji – i ewentualnie – dołączone do kwestionariusza
przedadopcyjnego.
Kwestionariusz ten nie musi być wypełniony od razu po pierwszym spacerze – można go wypełnić również później – jednak warto
zachęcać potencjalnych adoptujących, aby zrobili to od razu. Dokument ten do niczego nie zobowiązuje, ale jest pisemną informacją, że
ktoś interesuje się danym psem. Jest to ważne dla pracowników Biura Adopcji, szczególnie w sytuacji, gdy ktoś inny zainteresuje się tym
samym psem. Należy też pamiętać, że po wypełnieniu kwestionariusza przedadopcyjnego, osoba zainteresowana adopcją wręcza go
pracownikowi Biura Adopcji, który po zapoznaniu się z udzielonymi tam odpowiedziami, przeprowadza jeszcze dodatkowa rozmowę z
potencjalnym adoptującym. Warto również pamiętać, że ostateczną decyzję o tym, czy pies może zostać wydany konkretnej osobie do
adopcji, podejmuje pracownik Biura Adopcji. Wolontariusz psa lub jego opiekun (w obu przypadkach musi to być stały wolontariusz lub
stały opiekun – czyli osoba dobrze znająca psa) wpisuje jedynie swoją opinie na temat osoby zainteresowanej adopcją do
kwestionariusza przedadopcyjnego.
Jeśli chodzi o samą adopcję, to po odbyciu minimum dwóch spacerów przedadopcyjnych (za każdym razem należy wypełnić formularz
zezwolenia na spacer!), osoba zainteresowana adopcją psa udaje się do Biura Adopcji oraz informuje o zamiarze adopcji pracownika
Biura Adopcji. Pracownik BA wyjmuje kartę leczenia psa oraz zanosi ją do gabinetu weterynaryjnego, a osoba adoptująca ustawia się
wraz z psem w kolejce do lekarza weterynarii.
Gdy nadejdzie kolejka danego psa, do gabinetu wchodzi adoptujący z psem oraz opiekun lub wolontariusz psa. Wolontariusz lub opiekun
psa wchodzi tam po to, aby pomóc lekarzowi przytrzymać psa w trakcie badania. W trakcie pobytu w gabinecie weterynaryjnym lekarz
przede wszystkim sprawdza aktualność szczepień psa, wpisuje je do książeczki zdrowia, która otrzymuje adoptujący oraz w komputerze
wpisuje dane osobowe adoptującego przy numerze chipa adoptowanego psa.
Po wyjściu z gabinetu lekarskiego, adoptujący udaje się ponownie do Biura Adopcji i podpisuje umowę adopcyjną.
Jak powinien wyglądać bezpieczny spacer z psem?
Do klatek z psami wchodzić mogą wyłącznie osoby, posiadające status wolontariusza, które zawsze powinny nosić na szyi identyfikator z
własnym imieniem i nazwiskiem. Pod żadnym pozorem osoby wyprowadzające psy na zezwolenia ani żadne inne osoby nie będące
wolontariuszami ani opiekunami psów nie mogą wyjmować (ani wkładać) psów z / do klatki.
Wolontariusze z kolei nie powinni wchodzić do klatek z psami, nie będącymi pod opieka grupy, do której należą (no chyba, że uzyskają
zgodę opiekuna lub wolontariusza danego psa).
Po wejściu do boksu należy upewnić się, że pies nie ma za luźno (ważne szczególnie przy nowych psach w schronisku) lub za mocno
(ważne szczególnie przy szczeniakach, które rosną) zapiętej obroży. Jeśli obroża jest zapięta tak, że mieszczą się pod nią dwa palce,
należy przypiąć psu smycz i wyjść z nim z klatki. Warto zawsze zamknąć za sobą drzwi klatki (dotyczy to klatek, w których mieszka
więcej niż jedno zwierzę – nigdy nie wiadomo, czy od naszego ostatniego pobytu do klatki tej nie został dołożony nowy pies, który np. boi
się i chowa się w kącie – zostawiając otwarte drzwi klatki, dajemy takiemu psu możliwość ucieczki).
Po wyjściu z klatki, jak najkrótszą drogą udajemy się do wyjścia ze schroniska. W schronisku obowiązuje ruch prawostronny. W
momencie mijania się z innymi psami – największe zagęszczenie spacerujących ma miejsce na terenie schroniska, przyjego bramieoraz
na odcinku tuż za nią (przed przejściem przez ulicę) psy należy prowadzić na tzw. „krótkiej smyczy” (pies idzie przy nodze, nie
prowadzimy psa na całej długości smyczy), z zachowaniem bezpiecznej odległości wobec innych napotkanych zwierząt i ludzi.
Zdjęcie obok pokazuje miejsce, w którym najczęściej
dochodzi do niebezpiecznych sytuacji, dlatego należy
pamiętać o zasadzie ruchu prawostronnego. Osoby
wychodzące ze schroniska nigdy nie powinny skracać
sobie drogi i przechodzić w miejscu zaznaczonym
czerwoną strzałką, lecz przechodzić szerszym łukiem
przy drugim końcu bramy.
Jeśli dany wolontariusz korzysta z osób na zezwolenie,
również musi poinformować je o panujących zasadach
bezpieczeństwa podczas spacerów oraz chodzić na
spacery razem z nimi. Niestety – szczególnie osoby,
które pierwszy raz są w schronisku – są często tak
zdezorientowane, że nie pamiętają o przekazanych im
zasadach.