Spis treści Wiara

Transkrypt

Spis treści Wiara

Wy
bi
Tłumaczka: s. Elzbieta asc
ie więc ż
yc
ie!
ajc
er
Adoratorki Krwi Chrystusa
(Akta KG 2011)
ROK XVIII - Numer 10 listopada 2016
Od wydawcy
Wiara
Pola zostały wypalone i popękane z braku deszczu. Zwiędłe i pożółkłe liście
zwisały boleśnie z gałęzi. Trawa zniknęła z łąk. Ludzie byli napięci i nerwowi,
gdy śledzili niebo kryształowo niebieskie.
Tygodnie stawały się coraz bardziej rozpalone. Od wielu miesięcy nie padał
deszcz.
Proboszcz zorganizował specjalną godzinę modlitwy w przedniej części
kościoła, by prosić o łaskę deszczu.
O wyznaczonej godzinie plac był pełen ludzi niespokojnych, ale pełnych
nadziei. Wiele osób przyniosło ze sobą przedmioty, które świadczyły o ich
wierze. Proboszcz patrzył z uwielbieniem na Biblie, krzyże, różańce. Ale nie
mógł oderwać oczu od dziewczynki siedzącej sztywno w pierwszym rzędzie.
Na kolanach miała czerwony parasol.
Bruno Ferrero
Spis treści
Od wydawcy
Wiara
Ze świata ASC
Wietnamki w Korei
Ambasatorki pojednania
Spotkanie ze Stowarzyszonymi
Wzdłuż granicy
Znak jedności
W Castuera od 50 lat…
Modląc się z ciałem
Podziękowanie
Winobranie
Przestrzeń ONG - VIVAT
Przywództwo kobiet
Od Zarządu Generalnego
…Andariega de Dios
Kalendarz Zarządu Generalnego
Powróciły do domu Ojca
W Zgromadzeniu
1
ASC Wiadomości Międzynarodowe Redakcja: Dom Generalny ASC | Via Maria De Mattias,10–00183, Rzym
Website: www.adoratrici-asc.org E-mail: [email protected]
Ze świata ASC
Obszar Kontynentalny Azji
Fundacja Korea
Wietnamki w Fundacji Koreańskiej
Historia naszego
zgromadzenia została
ubogacona przez nowe
członkinie w Fundacji
Korea. ASC podjęły się
zadania formacji w naszej
duchowości i tradycji
wietnamskich kobiet, z
zamiarem, że powrócą
do Wietnamu, aby dać
początek wspólnocie ASC.
Już od kilku lat i wiele
razy byłyśmy zapraszane
przez Misjonarzy CPPS,
aby przyjechać do
Wietnamu i pomóc im. Kobiety te
czują się inspirowane przez charyzmat
Krwi Chrystusa i chcą dzielić naszą
duchowość.
Podobnie jak w przypadku
wszystkich nowych rzeczy, są chwile
trudne i popełniają błędy, ale one
zaczynają dojrzewać do tego jak
budować tę nową rzeczywistość.
Obecnie są dwie Wietnamki,
które złożyły pierwsze śluby, jedna
nowicjuszka drugiego roku i dwie
nowicjuszki pierwszego roku. Dwie
inne mają wstąpić w styczniu, czyli w
sumie będzie siedem.
Od stycznia przyszłego roku,
neoprofeski Hien i Mai, będą
przebywać jeden rok na Filipinach, aby
uczyć się angielskiego. W następnym
roku będą przebywać w domu
duchowości, również na Filipinach,
razem z trzema siostrami z Indii. Nasz
Region USA obiecał nas wesprzeć
najlepiej jak potrafi.
S Barbara Hudock, asc
Obszar Kontynentalny Ameryka
Region Brazylia
Ambasadorowie i ambasadorami
pojednania
Nie da się mówić o
misji Kościoła dzisiaj
bez odwoływania się
do pojednania. I to jest
główny temat duchowości
Przenajdroższej Krwi
Chrystusa i misji.
Motywowane tym
zaproszeniem, siostry
Adoratorki Krwi Chrystusa
Regionu Brazylia promowały
warsztaty na temat Kręgów
Pojednania w dniach od 8
do 10 września 2016 roku,
w domu rekolekcyjnym
Betania, w Altamira-PA.
Odbiorcami byli
współpracownicy wspólnoty
edukacyjnej Instytutu
Marii De Mattias, jej filii
i ASC. Ponieważ metoda
2
Ze świata ASC
jest cennym narzędziem
dla Zadania Pojednania,
inicjatywa ta ma na celu
stworzenie sieci mediatorów
/ animatorów Kręgów
Pojednania.
Ten Krąg był prowadzony
przez siostry Suely Garcia
dos Anjos, ASC, Ana
Jerusa de Castro Feitosa,
ASC i Joel Xavier, świecki
współpracownik ze szkoły
Przenajdroższej Krwi
(Manaus-AM).
Emerytowany biskup Xingu,
Ks. Erwin Kräutler, CPPS,
był razem z grupą. Jego
obecność była wsparciem.
Odprawił także Eucharystię.
Zostało zaproszonych 20
osób by doświadczyć Kręgów
Pojednania, zapoznać
się z jego metodologią
i otrzymywać dotacje
by dobrze rozwijać rolę
mediatorów.
Niemożliwe jest, aby opisać
to, czego doświadczyliśmy,
usłyszeliśmy i czym
dzieliliśmy się w
“bezpiecznej przestrzeni”
komunikacji. Stopień
zaangażowania grupy
wskazuje, że wniosek
pojawił się jako odpowiedź
na osobiste potrzeby “leczyć
zadawnione rany.” Ziarno
zostało zasiane.
Spotkanie zakończyło
się, ale się otwiera duża i
szlachetna misja, „bo jesteś
wart Krwi Chrystusa”.
S. Suely, asc
S. Ana Jerusa, asc
Joel Xavier, cpps
Fundacja Argentyna
Spotkanie ze Stowarzyszonymi
W dniu 17 listopada we wspólnocie
Villa Bosch, Centralnego Domu Fundacji,
nasi członkowie spotkali się z S. Emilią
Salvi i S. Mileną Marangoni, radnymi
prowincjalnymi. Ponadto uczestniczyły
w spotkaniu S. Maria Mossa, S. Susana
Misermont, S. Ana Maria Kral i S. Cosimina
Resta.
Pierwszy moment spotkania, przygotowany
przez siostrę Marię, odbył się w kaplicy
domu. W sali został zaprezentowany film
o miłosierdziu, opowiadany na głos przez
S. Emilię dla naszego stowarzyszonego z
Muñiz, który jest niewidomy. Czas osobisty
spędzony na refleksji nad niektórymi
wytycznymi, odbywał się w kaplicy. Po
przerwie S. Milena prowadziła dzielenie
się odnośnie pytania: „Moje szczególne
doświadczenia Miłosierdzia otrzymane i/
lub ofiarowane?”. Dyskusje były bardzo
znaczące. Następnie zjedliśmy obiad,
podczas którego wszyscy Stowarzyszeni
wyrazili swoją radość i wdzięczność.
S. Susana Misermont, asc
S. Cosimina Resta, asc
3
Ze świata ASC
Region USA
Wzdłuż granicy
W dniu 1 września zaczęłam siedem
miesięcy doświadczenia roku szabatowego
dla odnowy życia. Spośród trzech
możliwości wolontariatu wybrałam tę
z grupami imigrantów, które znajdują
się w pobliżu granicy między Stanami
Zjednoczonymi a Meksykiem. Moje
pierwsze doświadczenie było z grupą
Prezbiterian-mennonitów która działa w Douglas, Arizona, na granicy
w Agua Prieta w Meksyku. Tutaj brałam
udział w dwóch uroczystościach.
„Niesamowite doświadczenie tego rana.
Ponad 20 osób przemierzających przez Góry
Huachuca. Po jakimś czasie, wzięli udział w
części ceremonii rdzennych Amerykanów na
cześć młodej kobiety w ciąży. Zmarła ona w
tym miejscu, próbując dotrzeć do Stanów
Zjednoczonych. Postawiliśmy krzyż na jej
pamiątkę i przez kilka godzin modliliśmy się
do Stwórcy nieba i matki ziemi. Czułam się
uhonorowana przez to wszystko”.
“W każdy wtorek, od września 2000 roku,
działacze na rzecz praw człowieka z Douglas
w Arizonie i Agua Prieta w Meksyku zebrali
się blisko granicy aby umieścić krzyże wzdłuż
drogi. Czytali na głos nazwiska tych, którzy
zginęli w tym miejscu chcąc przekroczyć
granicę. Modliliśmy się wzdłuż rowu
melioracyjnego, gdzie w ubiegłym roku,
z powodu powodzi, zginęło sześć osób.
Niektórzy uczestnicy trzymali w ręce krzyż i
wymawiając nazwisko, odpowiadali:
„Obecny”. Ludzie z wewnątrz samochodów
przejeżdżający w kolejce do Meksyku,
skłaniali głowy, wielu czyniło znak krzyża.
Byłam bardzo wzruszona”.
S. Kris Schrader, asc
4
Ze świata ASC
Obszar Europy Kontynentalnej
Region Zagrzeb
Znak jedności
w 150˚ transitusu św. Marii De Mattias
ASC z Regionu Zagrzeb obchodziły
150˚ transitus(przejścia/śmierci)św.
Marii De Mattias 20 sierpnia
2016, w sobotę. Wiele ASC z
Chorwacji, Bośni, Hercegowiny
oraz z Australii, które znalazły
się we wspólnocie św. Teresy od
Dzieciątka Jezus w MiramarskaZagrzeb. W tej uroczystości
wzięły udział ex – adoratorki i
około dwudziestu osób żyjących
w różnych częściach Chorwacji i
Europy.
Przełożona Regionalna,
S. Ana Marija Antolovic
przywitała wszystkich obecnych
i przypomniała początki
Zgromadzenia i pierwszą
osobę, która dołączyła do
Marii De Mattias: była to Anna
Farrotti, która później opuściła
zgromadzenie. S. Ana Marija
powiedziała, że w Bożym planie
wszystko ma sens, nawet jeśli nie widzimy
go od razu. Podkreśliła, że to święto jest
okazją do dziękczynienia i świętowania
miłosiernej miłości Boga obecnej w życiu
każdego człowieka i w dziejach wspólnoty
ASC.
Spotkanie było pełne emocji,
wspomnień i radości z dzielenia
się doświadczeniami życia
z byłymi ASC, wspominając najpierw kiedy były jeszcze we
wspólnocie i poza wspólnotą.
Szczególnie emocjonujące było
spotkanie z byłą ex – adoratorką,
która ma 92 lata i uczestniczyła w
spotkaniu w towarzystwie swojej
córki.
Eucharystii przewodniczył
ks. Davor Lukacevic, CPPS,
następnie był obiad i rekreacja.
Wielu wyraziło życzenie, aby te
spotkania były kontynuowane,
aby być naszymi stowarzyszonymi, i
poprosili nas o zorganizowanie w naszych
wspólnotach skupienia lub rekolekcji dla
nich.
S. Danijela Anić, asc
5
Ze świata ASC
Obszar Kontynentalny Europy
Fundacja Hiszpania
W Castuera od 50 lat ...
Il giorno 25 settembre 2016, con gioia
e W dniu 25 września 2016, z radością
i weselem, ASC z Fundacji Hiszpanii
obchodziły 50. rocznicę otwarcia wspólnoty
w Castuera (Badajoz).
ASC przybyły do tego miejsca z regionu
Estremadura w dniu 1 lipca 1966 roku.
Natychmiast zostały serdecznie przyjęte
przez mieszkańców. Początkowo przebywały
w domu dwóch dobrodziejów i szybko
rozpoczęły swoją działalność apostolską
z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Za
pośrednictwem kapłana nawiązały kontakt
z rodziną Gironza, będącą właścicielem
domu zamkniętego od kilku lat, bardzo
dużego i bardzo pięknego, w samym
centrum miejscowości. Rodzina podarowała
siostrom swój majątek w czasie kiedy
przełożoną była Siostra Teresa Dentico,
kobieta nieustraszona o wielkim sercu
i zdecydowana czynić dobro dla ludzi.
Obecnie w tym domu mieszkają ASC i
emeryci świeccy.
Obecność sióstr była nowością w tym
miejscu, a wiele dzieci i młodzieży zaczęło
uczęszczać do szkoły, którą otworzyły:
prowadziły zajęcia z krawiectwa, kształcenia
ogólnego i języka włoskiego. Siostry były
szczęśliwe ponieważ szczęśliwi byli ci, którzy
uczestniczyli w zajęciach.
Z biegiem lat, szkoła została zamknięta
i utworzono “Escuela Hogar” (szkoła z
internatem) dla dzieci ze wsi. Jeszcze
później, ze względu na brak dzieci, szkoła
z internatem została zamknięta i powstał
Dom dla osób starszych, prowadzony
przez grupę świeckich i dwóch ASC. W tej
posłudze siostry pracowały aż do emerytury.
Dziś wspólnota ASC duchowo towarzyszy
osobom starszym i pomaga im
według możliwości poprzez działania
psychomotoryczne.
Wspólnota współpracuje z innymi
miejscowościami sąsiadującymi z Castuera,
w katechizacji i prowadzeniu grup
parafialnych.
Sr Francisca Lafuente, asc
6
Ze świata ASC
Obszar Kontynentalny Europy
Region Schaan
Modląc się ciałem
W pierwszym tygodniu października, w
centralnym domu Schaan ksiądz prowadził
rekolekcje.
Oprócz 9 ASC, uczestniczyło 6 sióstr z
Menzingen i 4 panie świeckie. Wszystkie
byłyśmy zaskoczone jego metodą:
codziennie zapraszał uczestniczkę, aby
stanęła pośrodku i zademonstrowała
pozostałym wskazówki, które on zadawał
odnośnie ruchów ciała podczas modlitwy
wspólnotowej i osobistej: wargi, ręce, nogi,
głos, oczy, kolana, mózg ... Codziennie,
oprócz prezentacji tematu, wręczał arkusz
pytań związanych z tematem. W godzinach
popołudniowych, była wspólnotowa
adoracja Najświętszego Sakramentu i
rozważanie odpowiednich fragmentów z
Biblii.
Szczególnie dotknęło mnie zdanie:
“Modlitwa nie zmienia świata, ale zmienia
osobę, która się modli i ona zmienia świat. “
W pewnym momencie przypomniałam
sobie homilię niezbyt młodego już
proboszcza, która towarzyszy mi przy
rachunku sumienia. Chcę ją przytoczyć.
On powiedział: “Modlić się, nie oznacza,
recytować myśli innych ludzi do Boga.
Wyobraźmy sobie parę zakochanych,
która umówiła się na spotkanie na 14.00
w pobliskim parku. Oboje przyszli na czas
i usiedli na ławce, bez słowa. On wyciąga
książkę i szuka czegoś długo. Czyta głośno
piękną poezję o miłości, zamyka książkę,
wstaje i odchodzi bez słowa. Nie do
pomyślenia, prawda? Ale w rzeczywistości
zdarza się to każdego dnia na całym
świecie, w naszych kościołach, a także
prawdopodobnie w domu, kiedy czytamy
lub recytujemy Bogu piękne modlitwy lub
śpiewamy piękne hymny z pamięci lub z
książki, ale nie mówimy do Niego jednego
słowa osobiście ... “
Modlitwa ciałem może pomóc nam
rozmawiać z Bogiem obecnym, choć
niewidocznym. Dobrych sukcesów!
Sr. Alma Pia Spieler, asc
Obszar Kontynentalny Afryka
Region Tanzania
Dziękujemy
Jesteśmy uczennicami
IV roku szkoły średniej
Amani Girls która znajduje
się w Manyoni-Singida,
prowadzonej przez siostry
Adoratorki Krwi Chrystusa.
Nasz pobyt w tej szkole
przyniósł nam wiele
radości pod kierunkiem
sióstr i nauczycieli. Naukę zakończymy w
listopadzie 2016 r.
Dzięki regułom narzuconym przez szkołę,
różne seminaria na temat moralności
i dobrego zachowania, zostałyśmy
formowane do poszanowania godności
każdego człowieka. Nasze siostry położyły
duży nacisk na wzajemną miłość i
współpracę, a to ziarno przyniesie owoce w
naszych sercach i w naszym życiu i będzie
kształtować nasze życie społeczne.
Zarówno siostry jak i nauczyciele
zapraszają nas by mieć właściwe cele
i do spojrzenia w przyszłość zdrowym
zmysłem krytycznym, wychodząc naprzeciw
problemom, których nigdy nie zabraknie po
drodze.
Ofiarować się dobrowolnie na służbe
innym, nawet kosztem wyrzeczenia się, są
7
Ze świata ASC
to przykłady, których uczymy się od sióstr.
Chcemy powiedzieć, że czujemy się dumne,
że uczyłyśmy się w tej szkole, jesteśmy
wdzięczne za otrzymane nauczanie, które
chcemy dać do dyspozycji dla wspólnego
dobra Narodu.
Dziękujemy Adoratorkom Krwi Chrystusa,
które działają w Tanzanii i na całym
świecie. Również chcemy zobowiązać się
do szerzenia ducha św. Marii De Mattias
gdziekolwiek pójdziemy.
Uczennice 4 roku szkół średnich Amani Girls
Dom Generalny
Wspólnota międzynarodowa
“Vendemmia” - Winobranie
7 października
zostałyśmy
zaproszone na
“winobranie” do
Acuto. Chciałam
tam pojechać i
wyobrażałam sobie,
że to jakiś rodzaj
festiwalu winogron
w czasie zbioru.
Wyobrażałam
sobie paradę, tłum
ludzi na placu,
przemówienia
burmistrza i dobre
przekąski.
Siostra Teresina,
przełożona Domu
Generalnego, zadbała o
wysokie buty, ogłosiła,
że będzie pizza w “domu
macierzystym” i zaleciła
włożyć stare ubrania. Będzie
to miła podróż, stwierdziła.
Pojechałyśmy dwoma
samochodami, nasz
zatrzymał się w domu
regionalnym, żeby zabrać
S. Nicolinę. W deszczu
przejechałyśmy przez
zakorkowane miasto i kiedy
kontynuowałyśmy podróż
deszcz trochę ustał. W
samochodzie odmawiałyśmy
jutrznię z Psałterza, a raczej
przez telefon komórkowy
siostry Jothi (asc- Indie),
lub fioletowe, wisiały
ciężkie w rzędach.
Nie spodziewałam
się, że zbierzemy je
wszystkie!
Po dwie zaczęłyśmy
pracować wzdłuż
rzędów, opierając
nogi na miękkim
podłożu. Delikatnie
zaczął padać deszcz.
Nie zdawałyśmy
sobie sprawy, że
zaczynamy moknąć!
Ale gdy deszcz stał
strona po stronie na
się
silniejszy schowałyśmy
małym ekranie. W czasie
się pod drzewami. Ktoś modlitwy słońce wyjrzało zadzwonił do domu
przez chmury. Wkrótce
macierzystego. “Matka”
przyjedziemy, będziemy
jeść winogrona, cieszyć się z “domu” wysłała duże
czarne worki na śmieci i
paradą, przekąskami i pizzą
“kanapki”, czyli białą pizzę
w “domu macierzystym”.
z „mortadelą” (pokrojona
W Acuto niebo było
w plastrach), kawę i
jasne, ale ulice mokre.
wodę mineralną. To jest
Padało. Ale wszystko było
pizza, o której mówiono?
w porządku, siostry były
- zastanawiałam się.
bardzo gościnne! Wkrótce
Okręciłyśmy się workami na
włożyłyśmy buty i białe
śmieci na różne sposoby .
kolorowe nieprzemakalne
Wydawało się, że to święto
kurtki w bardzo dużych
czarownic ...
rozmiarach. Buty były zbyt
Deszcz ustał trochę “i
duże dla mnie, więc po
zastanawiałam się, kiedy
prostu owinęłam moje
zacznie się parada, ale
trampki w worki na śmieci.
Samochodem dotarłyśmy do znowu zostałyśmy wysłane
winnicy. Ach, oto winogron! między rzędy w parach, jak
uczniowie. Musi być też
Duże kiście winogron, białe
8
Ze świata ASC
liturgia, powiedziałem sobie.
ASC nie obchodzą żadnego
wydarzenia bez liturgii!
Miękka ziemia była teraz
błotem i kleiła się do butów.
Owinięte w białych kurtkach
wyglądałyśmy jak ci z Ku Klux
Klan. Chroniłyśmy dłonie w
rękawiczkach chirurgicznych
a niektóre siostry założyły na
głowę czepki chirurgiczne.
Ale nic nie pomogło. Moje
spodnie były mokre do
połowy i zrobiły się ciężkie.
Chciałam podciągnąć je
do góry, ale to było trudne
z powodu rzeczy, które
miałam na sobie.
Nabrałyśmy rytmu i
skupiłyśmy się wszystkie
dwadzieścia na dwóch
ostatnich rzędach i w końcu
wrzuciłyśmy do kosza ostatni
kiść winogron. Zmęczone
i przemoczone - Włoszki
powiedziały, że po kąpieli
w ubraniu - wróciłyśmy do
domu macierzystego. Siostry
zlitowały się nad nami i
przyniosły
wszelkiego rodzaju suche
ubrania: koszule, swetry,
piżamy. Dobrze poczuć
się suchym! Wypiłyśmy
łyk “grappy” żeby się nie
przeziębić i nakarmiono
nas pyszną gorącą lazanią
ze szpinakiem. Ach, to było
mile widziane! Ale gdzie był
burmistrz? A co z paradą?
„Winobranie”? To było „winobranie”.
Rozgrzane i szczęśliwe,
pożegnałyśmy się z siostrami
pocałunkiem i wróciłyśmy
z powrotem do domu,
do Rzymu. Nie padało.
Modliłyśmy się na różańcu
i każda prowadziła jedną
tajemnicę. Czekałam w
strachu na swoją kolej,
bo nie potrafię odmawiać
Zdrowaś Maryjo w języku
włoskim. Można pomyśleć,
że po wysłuchaniu na głos
czterdzieści razy nauczę się
go. Jednak, gdy starałam się
szeptać przychodził mi język
hiszpański. Siostra Jothi,
z magicznym “telefonem
komórkowym”, cały czas
szukała i znalazła dla mnie
Zdrowaś Maryjo po włosku
w sam raz gdy była moja
kolej. Dojechałyśmy zdrowe
i uśmiechnięte domu ze
słodkimi wspomnieniami
i wieloma ubraniami do
prania.
Zajrzałam do
słownika na słowo
“vendemmia”(winobranie).
To po prostu oznacza
“zbiór winogron.” Wszystko
inne jest później: parady,
burmistrz. Kto by pomyślał!
Jeśli zechcecie wziąć udział
w następnych winobraniu ...
przeżyjecie przygodę!
S. Marcia Kruse, asc
9
Przestrzeń ONG
“Wzmocnienie demokratycznego przywództwa
kobiet dla pełnego uczestnictwa obywatelskiego”
My leader(odpowiedzialni) w
instytucji “Salud Integral Sangre de
Cristo” w Boliwii, założonego przez ASC,
mieliśmy okazję uczestniczyć w krajowym
spotkaniu w dniach 9 i 10 czerwca 2016 w
departamencie Cochabamba. Wzięło w nim
udział Centrum Promocji Kobiet Misjonarzy
Oblatów Maryi Niepokalanej (CEPROMI),
RUM Boliwia “Franciszkański Ruch na rzecz
Sprawiedliwości i Pokoju”, VIVAT z Boliwii
i około 150 kobiet z wszystkich dziewięciu
okręgów krajowych. Celem było “dzielenie
się i wywołanie refleksji i opinii na temat
kwestii partycypacji obywatelskiej kobiet
- liderów w kontekście różnych organizacji
społecznych. Mówiono o równości płci ,
udziale kobiet na różnych odpowiedzialnych
stanowiskach i jako o protagonistkach. Grupy robocze były zorganizowane w
celu przeprowadzenia analizy sytuacji w
danym kraju, z uwzględnieniem pewnych
realiów, które są nadal obecne w naszym
społeczeństwie:
• fanatyczne prawo w wymierzaniu kar.
• utrudnianie udziału kobiet w ważnych
obowiązkach instytucjonalnych i
reprezentacji narodowej.
• małe zainteresowanie i zaangażowanie
ze strony władz lokalnych i resortowych dla
poprawy zdrowia i edukacji.
• porzucanie kształcenia się spowodowane
przez czynniki społecznoekonomiczne rodziny, brak
komunikacji między rodzicami i
dziećmi, przemoc w rodzinie i tak
dalej.
• brak wiedzy o istnieniu instytucji,
które działają przeciw przemocy
i równości płci, ( mała wiedza o
prawach człowieka).
• brak przestrzegania zasad i
norm odnośnie prawa przeciwko
przemocy. W niektórych miastach,
kobiety nie mają dostępu do usług
prawnych, do bezpiecznego domu
lub programów zapobiegania przemocy
wobec nich.
Wszystkie te punkty zostały przeanalizowane
i podkreślone zostało znaczenie
uczestnictwa kobiet w różnych sektorach i
na ważnych stanowiskach. Faktem jest, że
wiele kobiet musi pełnić rolę ojca i matki
w rodzinie, a to pokazuje, że kobieta jest
zdolna do organizowania i może być również
odpowiedzialna za porządek i organizację
różnych działań w miejscach pracy.
Każda grupa przedstawiła problem twórczo,
wyrażając nadzieję, że w przyszłości można
zmienić instytucje prywatne z instytucjami
rządowymi naszego kraju. Pojawiły się
wartości, które uporządkowano według
ważności:
• zapewnienie poszanowania zasad
równości i obrotów w celu zwiększenia
udziału w życiu politycznym i podejmowania
decyzji kobiet na stanowiskach
kierowniczych, uznając równość ich praw.
• tworzenie strategii szkoleniowych, z
uwzględnieniem rodzin i czasu potrzebnego
do prowadzenia obowiązków w domu.
• Tworzenie strategii do pokonywania
strachu i nieśmiałości.
• Promowanie zwrócenia uwagi na udział
kobiet w procesach decyzyjnych
• eliminowanie niektórych barier i
zwyczajów, które izolują; dać szansę
10
Przestrzeń ONG
niektórym kobietom obciążonym wieloma
pracami domowymi, aby wyjść, rozwijać
się jako liderki w kręgach społecznych i
publicznych.
• pogłębić wiedzę na temat naszych praw
i ram CPE (ośrodek kultury ludowej),
aby żądać poszanowania naszych praw i
wytycznych.
VIVAT, do którego należymy my ASC, nabył
w Boliwii status konsultanta w strukturach
Narodów Zjednoczonych (ONZ). Nasi
przedstawiciele biorący udział w badaniu
powszechnym, które jest jak świadectwo
raportu każdego kraju w odniesieniu do
przemocy wobec dzieci, prawo do zdrowia,
równości płci, przemocy i molestowania
wobec kobiet, sytuacji kobiet które są
pozbawione wolności. W tym spotkaniu,
dzielenie się doświadczeniami VIVAT było
decydujące w dyskusji na temat kobiet
poszukujących równych szans na zajęcie
ważnych stanowisk w organizacjach oraz
w kręgach politycznych. VIVAT ogłosił
doświadczenia pracy wielu kobiet, a także
wykazał, że są one teraz bardziej widoczne
w ich roli w rodzinie oraz w sferach
społecznych i politycznych.
Wierzymy, że wyniki warsztatów osiągnęły
nasze oczekiwania: uczestnictwo w tym
wydarzeniu pomogło nam się rozwijać,
poszerzać nasze punkty widzenia, do
prowadzenia i wzmocnienia obecności
kobiet w kręgach społecznych i publicznych, i
na wyższych stanowiskach.
Czujemy się zobowiązane do dzielenia się
tym doświadczeniem i wnioskami w naszej
instytucji “Salud Integral Sangre de Cristo”,
aby przyczynić się do wzmocnienia pozycji
kobiet.
Silvia Ximena Alavia
Pracownik socjalny z Salud Integral
Magdalena Navia Q.
Dyrektor Salud Integral
Z Zarządu Generalnego
…Andariega de Dios
Ukochana siostro,
w ten deszczowy jesienny dzień, biorę
moje pióro do opowiedzenia Tobie
mojej ostatniej podróży, nieoczekiwanej
i otrzymanej w darze z dobroci Boga!
Od dawna chciałam mieć możliwość
odwiedzenia Fundacji hiszpańskiej
i spotkać się z rzeczywistością
hiszpańską. Nadarzyła się okazja
w związku z obchodami jubileuszu
50-lecia obecności Adoratorek w
Castuera. Przyjęłam to zaproszenie z
wielką radością. Zawsze jestem bardzo
wdzięczna za możliwość zbliżenia się
do życia współsióstr, które stają się
miejscami świętymi dla rozszerzenia
serca i umysłu i aby podejmować za
11
każdym razem podróż wewnątrz siebie,
odnajdując się wzbogaconą pięknem
podarowanych, zwyczajnych spotkań.
Moja hiszpańska przygoda, była krótka
ale intensywna, przepełniona przyjemnymi
i ciekawymi dniami spędzanymi w
towarzystwie Teresy D’Avila.
Przyjechałam do Madrytu z pragnieniem
głębszego poznania sióstr, doświadczenia
ich życia i aby cieszyć się ich apostolską
misją wśród ludzi pogodnych i twórczych;
przywiozłam ze sobą wielką chęć
przebywania z nimi choćby przez krótką
chwilę. Przybycie moje do wspólnoty
było szczególnie wzruszające: wspólnie
z siostrami, które czekały na mnie przy
drzwiach było kilka kobiet i ich dzieci
mieszkających w domu Caritas. Siostry
towarzyszą im dyskretnie i troskliwie. To
kobiety odbudowujące psychologiczną i
ekonomiczną niezależność, ich wspólne
patrzenie jest wzajemnym bogactwem
sprawiającym, że Ewangelia widoczna jest
na ich twarzach i namacalna w wyborach.
To pierwsze doświadczenie pozwoliło
mi uchwycić ducha wielkiej gościnności
i otwartości, której siostry doświadczają
codziennie. Wspólnota Madrytu jest
bardzo uważna na przyjmowanie braci
i sióstr, którzy doświadczają trudności.
Siostry są również zaangażowane w
parafii w pomoc dla uchodźców. Fundacja,
pomimo napotykanych wyzwań, próbuje
zindywidualizować odpowiedzi na potrzeby
aktualne środowiska;
wspólnoty starają się
odczytać znaki czasu,
odpowiadać na zaproszenie
Boga, by “wybierać życie”.
W świetle tej śmiałej i
odważnej wizji, od kilku
lat zostało otwarte na
obrzeżach Madrytu
Centrum apostolskie, w
którym siostry przyjmują
szczególnie osoby z
marginesu i ubogich
współpracując z Caritas.
Są to prorocze znaki w
społeczeństwie, które
zmierza do wyłączenia i pozostawiania na krawędzi najsłabszych, tych, którzy według
papieża Franciszka, nazywani są przez
współczesną kulturę: odrzuceni.
Aby dotrzeć do Castuera przebyłyśmy
wspaniałą podróż pociągiem przejeżdżając
przez rejony suche i jałowe, podziwiając
przepiękny i niepowtarzalny krajobrazy.
Rozciągały się przede mną krajobrazy
wypalone przez słońce, tereny księżycowe,
nieużytki, miejsca niezamieszkałe.
Castruera, to miasto położone w regionie
Estremadura w południowo-zachodniej
części od Madrytu. Teren jałowy, granica,
z łacińskiego “terra extrema et dura”;
Region będący świadkiem bitew z Arabami,
Portugalczykami i chrześcijanami, ale także
ziemi, która wzbudza słodką melancholię,
współczucie. To część najsłabiej zaludniona
i najmniej produktywna z całej Hiszpanii,
słabo odwiedzana przez turystów,
najuboższa i zarazem tak pełna emocji i
gościnności, bocianów i lawendy, legend i
nostalgii. Siostry przybyły na te tereny 50
lat temu i od początku troska o drogiego
bliźniego ukierunkowywała wszystkie ich
wybory apostolskie. Początkowo szkoła
była uprzywilejowanym narzędziem
ewangelizacji, aby “oznajmiać Miłość
Ukrzyżowaną”, obecnie dom dla osób
starszych i katecheza w okolicznych
parafiach, są środkami, które pomagają
budować “piękny porządek rzeczy”
dając świadectwo o miłości Chrystusa.
12
Jubileuszowa uroczystość była naprawdę
opatrznościową okazją do podziękowania
Bogu za wierność, z jaką wspomagał tę
rzeczywistość wraz z upływem czasu i przez
zaangażowanie sióstr, które ofiarowały
swoje życie, by wspierać to posłannictwo.
Dobrze było radować się ze wspólnotą,
wspominając wydarzenia paschalne, którymi
zostały naznaczone ścieżki życia i misja tej
fundacji, która jest wciąż żywa i aktywna.
Bardzo budujące było wysłuchanie słów
wdzięczności wielu ludzi, którzy skorzystali z
obecności naszej wspólnoty, doświadczając
wiary i świadectwa życia.
Hiszpania, kraj związany przede wszystkim z
małymi tradycjami jak walki byków, sangria i
flamenco, to kraj bogaty w sztukę i historię,
głęboką duchowość i intensywne przeżycia
mistyczne.Jest ziemią Teresy od Jezusa,
Jana od Krzyża, Ignacego Loyoli. I tak, aby
zakończyć tę piękną podróż, nie mogło
zabraknąć pielgrzymki do Avila!
Kontemplując mury miasta i zwiedzanie
klasztorów Wcielenia i św. Józefa, gdzie
Teresa dojrzewała i kształtowała swoją misję
zreformowania Karmelu, najlepiej można
zrozumieć jej spostrzeżenia i jej duchowość,
prawdziwy skarb dla Kościoła wszystkich
czasów.
“Odszukaj mnie w sobie!” Zaproszenie i
pójście śladami Teresy jako duchowej i
ascetycznej trasy, aby osiągnąć zjednoczenie
z Chrystusem. Poprzez wewnętrzne
doświadczenie Teresy od Jezusa, czułam
się i ja wezwana nie do “proszenia o coś
tam… ale do pragnienia wszystkiego”,
co doprowadzi mnie do coraz bardziej
radykalnego życia i całkowicie ofiarowanego,
by znaleźć się w Nim i znaleźć Go w sobie.
On, jako Oblubieniec czuły i przypominający,
nie zaprzestaje wspierać nas Swoją
miłującą obecnością w zaciszu naszego
“Diamentowego Zamku”.
Droga siostro, czujmy się zaproszone,
aby powracać na drogę każdego dnia,
ufając pokornie i w miłość Boga. Z takim
powierzeniem się, jak jedwabnik, który się
przekształca w białego motyla, tak również nasze życie niech będzie przemienione w
życie Tego, którego kochamy.
Teresa od Jezusa, z jej radykalizmem i jej
gorącym pragnieniem Boga zachęca nas,
aby nigdy nie przestawać gorąco poszukiwać
Umiłowanego i nie bój się słuchać swoich
najgłębszych pragnień, przez które On
komunikuje się z nami. ... Razem, siostro,
andarieghe de Dios!
S. Nadia Coppa, asc
13
W Zgromadzeniu
Kalendarz Zarządu Generalnego
27 października - 05 listopada: Dom Generalny. Spotkanie Komisji Nowicjatu
Międzynarodowego. Należą do Komisji, oprócz członkiń Zarządu Generalnego, S. Maria
Hughes - USA; S. Angela Maria Cavalcante - Brazylia; S. Saida Perez - Boliwia; S. Rosa
Kim - Korea; S. Wiesława Przbylo - Polska;
S. Miriam De Michele- Włochy; S. Marija Pranic - Zagrzeb; Sr Theresia Maingu Tanzania; S. Siji Vadappallicadu - Indie; S. Flor Manga - Filipiny. Facilitatorzy: S. Brid
Long, SSL i S. Maria Hughes, ASC.
31 października do 5 listopada: Dom Generalny. Trzecie spotkanie Komisji
Przygotowawczej do Kapituły Generalnej 2017 roku.
24/27 listopada - 15 stycznia: S. Zita Resch i S. Nadia Coppa wyjeżdżają do Tanzanii,
aby uczestniczyć w Kapitule Wyborczej w Regionie oraz spotkać się z Radą wchodzącą
i schodzącą.
Powróciły do Domu Ojca
Prowincja USA
26 października 2016
S. Angelita Alfaro
Prowincja Włochy
5 listopada 2016
S. Miranda Esposito
Prowincja Włochy
13 listopada 2016
S. Pasqualina Baranelli
Mam nadzieję, że Pan wysłucha łez tej małej Wspólnoty, która
pragnie Jego woli i pragnie dobra naszego drogiego bliźniego. Boska
dobroć nie przestaje nas nawiedzać ze swoim Miłosierdziem, którego
ustawicznie nam udziela w sposób szczególny kiedy pozwala nam
cieszyć się pięknym pokojem pośród naszych trudów.
Maria De Mattias (22 listopada 1838)
14

Spis treści Wiara

Transkrypt

Podobne dokumenty

Kalendarz Zarządu Generalnego