D - Sąd Rejonowy w Olsztynie

Sygn. akt IX W 627/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska
Protokolant: sekretarz sądowy Anna Ostromecka
w obecności oskarżyciela publ. D. K.
po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2015r. i 27 kwietnia (...).sprawy
1. W. M. (1)
c. K. i M. z domu W.
ur. (...) w O.
obwinionej o to, że:
w dniu 21 listopada 2014r. o godz. 07:50 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki P.
(...) o nr rej. (...) nie zastosowała się do znaku drogowego F-10 „kierunki na pasach ruchu” i znaku drogowego
poziomego P-8f „strzałka kierunkowa skręcania” i z pasa ruchu do jazdy na wprost wykonała manewr zmiany pasa
ruchu doprowadzając do zderzenia z kierującym samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) a następnie uderzyła w
latarnię uliczną, w wyniku czego przyczyniła się do zderzenia z tym pojazdem, powodując uszkodzenie pojazdów,
latarni oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym
- tj. za wykroczenie z art. 92§1 kw, art. 86§1 kw w zw. z art. 3 prawo o ruchu drogowym, art. 22 prawo o ruchu
drogowym, §72 ust 1 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych
P. B.
s. R. i J. z domu Ż.
ur. (...) w O.
obwinionego o to, że:
w dniu 21 listopada 2014r. o godz. 07:50 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z (...) kierował samochodem marki V. (...) o
nr rej. (...) podczas zmiany pasa ruchu nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa kierującemu
samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) w wyniku czego przyczynił się do zderzenia z tym pojazdem, powodując
uszkodzenie pojazdów oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,
- tj. za wykroczenie z art. 86§1 kw w zw z art. 22 i 3 Prawa o ruchu drogowym
ORZEKA:
I. obwinionego P. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86§1kw
skazuje go na karę 500 (pięćset) złotych grzywny;
II. obwinioną W. M. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego jej czynu;
III. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego P. B. od kosztów postępowania i opłaty,
w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 21 listopada 2014r. o godz. 7.50.10 W. M. (1) kierowała samochodem osobowym m –k P. (...) o nr rej. (...).
Lewym pasem ul. (...) w O. wjeżdżała na (...) z zamiarem, jazdy w ul. (...). Za jej pojazdem poruszał się kierujący
samochodem m – ki V. (...) o nr rej. (...) P. B., który zamierzał jechać w ul. (...). Przy wjeździe na rondo znajdują się
znak pionowy F – 10 informujący o kierunkach na pasach ruchu oraz znaki poziome P – 8 zobowiązujące kierowców
do jazdy z prawego pasa w prawo lub na wprost, zaś z lewego - na wprost i w lewo.
Po wjechaniu na skrzyżowanie o ruchu okrężnym, na po przejechaniu wjazdu w ul. (...) włączyła kierunkowskaz i
zmieniła zajmowany pas na prawy. P. B. wjechał na skrzyżowanie na lewy pas i poruszał się nim do zjazdu w ul. (...),
gdzie zjechał na pas prawy, na którym w tym czasie znajdował się pojazd m – ki P. o nr rej. (...). Samochód m – ki
V. (...) uderzył prawym przednim narożnikiem i błotnikiem w lewy przedni błotnik pojazdu P., powodując zmianę
jego toru ruchu w prawo. W. M. (1) nie zdołała wykonać żadnego skutecznego manewru obronnego w wyniku czego,
przodem pojazdu uderzyła w latarnię znajdującą się na pasie zieleni oddzielającym wjazd i wyjazd z ul. (...), powodując
jej uszkodzenie.
W wyniku zdarzenia w samochodzie m – ki P. połamany został przedni zderzak, prawy przedni błotnik, zgięty pas
przedni, pokrywa komory silnika, uszkodzeniu uległa chłodnica, porysowany został lewy przedni błotnik, otarta obręcz
aluminiowa i opona koła lewego przedniego, zarysowane lewe przednie drzwi i wyrwany z mocowań lewy przedni
reflektor. W samochodzie m – ki V. (...) wgięty został przedni prawy błotnik, zarysowany przedni zderzak w prawym
narożniku, otarta opona koła przedniego prawego oraz zgięta obręcz stalowa tego koła.
W czasie zdarzenia przejrzystość powietrza była dobra, nawierzchnia jezdni mokra, natężenie ruchu duże. Oboje
kierujący byli trzeźwi.
(dowody: wyjaśnienia obwinionej W. M. k. 38v, 35, 41, zeznania świadków M. D. k. 38v, M. O. k. 41, T. Z. k. 41 – 42,
J. W. k. 42, notatka urzędowa k. 11, szkic miejsca zdarzenia k. 12, protokoły oględzin pojazdów k. 13, 14, protokoły
badania kierujących na zawartość alkoholu k. 15, 16, nagranie zdarzenia i zdjęcia k. 17)
Obwiniona W. M. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu – nie zastosowania się do znaków F –
10 i P – 8b i przyczynienia się do przedmiotowego zdarzenia. Wyjaśniła, że wjechała na rondo lewym pasem, bowiem
miała zamiar jechać w ul. (...). Znajdując się już na skrzyżowaniu zmieniła pas na prawy. Do momentu zdarzenia nie
widziała współobwinionego.
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej albowiem jej wersja znajduje potwierdzenie w nagraniu z monitoringu, na
który o godz. 07.50.08 na wyjeździe z ul (...) widać jej samochód stojący jako pierwszy na lewym pasie, za nim
znajduje się samochód V. (...). Na nagraniu nie widać momentu zmiany pasa ruchu oraz momentu zdarzenia, ale z
usytuowania pojazdów, wyjaśnień współobwinionego oraz zeznań świadka M. D. wynika, iż na wysokości wjazdu w
ul. (...) obwiniona swym pojazdem znajdował się już na prawym pasie ruchu.
Obwiniony P. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia – nie udzielenia pierwszeństwa przy
zmianie pasa ruchu i współprzyczynienia się do zderzenia pojazdów. Wyjaśnił, iż jechał rondem lewym pasem
ruchu, zaś współobwiniona poruszał się prawym pasem ruchu. Przed zmianą pasa ruchu zauważył, jak stwierdził na
rozprawie, iż w pojeździe P. jest włączony prawy kierunkowskaz, więc myślał, iż kierująca nim będzie wjeżdżała w ul.
(...) na prawy pas, więc on miał zamiar zająć lewy.
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego albowiem pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem
dowodowym zgromadzonym w sprawie, któremu Sąd dał wiarę. Kierująca P. miała włączony prawy kierunkowskaz,
gdy znajdował się na rondzie, bowiem zmieniała pas na prawy. Ślady na jezdni oraz uszkodzenia pojazdów wskazują, iż
obwiniony zmieniał pas ruchu poruszając się torem ruchu przebiegającym pod kątem ostrym w stosunku do osi jedni,
stąd wątpliwym jest, aby mógł zauważyć prawy kierunkowskaz samochodu znajdującego się po jego prawej stronie,
prawie na jego wysokości.
Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. D. (2), która stwierdziła, iż usytuowanie samochodu obwinionego na jezdni
w momencie zderzenia wskazywało tylko na zamiar zmiany pasa ruchu. Potwierdza to rozważania Sądu w zakresie
wiarygodności wyjaśnień obwinionego. Świadek nie była w stanie wypowiedzieć się na temat użycia kierunkowskazów
przez uczestników zdarzenia. Świadek ten jest osobą obcą dla obwinionych i nie miała powodów by bezpodstawnie
obciążać któregokolwiek z nich.
Świadek J. W. (2) nie widział bezpośrednio zdarzenia, ale z całą mocą twierdził, iż obwiniona W. M. (1) wjeżdżała,
tak jak on lewym pasem na skrzyżowanie o ruchu okrężnym. Jego zeznania zostały potwierdzone nagraniem z
monitoringu. Świadkowie T. Z. (2) i M. O. opisali sytuację jaką zastali na miejscu zdarzenia i opisali wykonywane
czynności. Sąd dał wiarę zeznaniom wyżej wymienionych świadków albowiem są one jasne, spójne, wzajemnie się
uzupełnią oraz znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzony w sprawie.
Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego, nie brał pod uwagę zeznań R. B., albowiem nie był on bezpośrednim świadkiem
zdarzenia.
Zgodnie z przepisem § 72 ust 1 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych umieszczony obok jezdni
znak F-10 "kierunki na pasach ruchu" wskazuje dozwolone, zgodnie ze strzałkami umieszczonymi na znaku, kierunki
jazdy z poszczególnych pasów ruchu. Przepis § 87 ust 1 stanowi, iż znaki: P-8a "strzałka kierunkowa na wprost" i P-8b
"strzałka kierunkowa do skręcania oznaczają, że jazda z pasa ruchu, na którym są umieszczone, jest dozwolona tylko
w kierunku wskazanym strzałką, zaś połączone symbole znaków P-8a, P-8b lub P-8c oznaczają zezwolenie na ruch w
kierunkach wskazanych strzałkami kierunkowymi.
Oboje obwinieni wjeżdżali na skrzyżowanie o ruchu okrężnym z ul. (...) lewym pasem, z którego ruchu dozwolony
jest w ul. (...) i w ul. (...). Obwiniona W. M. (1) po przejechaniu wjazdu w ul. (...) zmieniała pas na prawy, co nie jest
zabronione, bowiem pasy ruchu na rym roncie oddzielone są linią przerywaną. Kontynuował jazdę w ul. (...) prawym
pasem, co w miejscu w jakim się znajdowała było dozwolone, bowiem od wyjazdu z ul. (...) prawy pas jest przeznaczony
do jazdy w prawo w(...)i na wprost w S.. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu zarzut stawiany obwinionej W. M.
(1) nie może się ostać, bowiem w opisanym stanie faktycznym zastosowała się do oznakowania obowiązującego na
skrzyżowaniu o ruchu okrężnym (...) (...). Wobec tego wymieniona została uniewinniona od popełnienia zarzucanego
je czynu.
Zgodnie z treścią przepisu art. 22 Prawa o ruchu drogowym zmiana kierunku jazdy lub zajmowanego pasa ruchu może
nastąpić: z zachowaniem szczególnej ostrożności (ust. 1) a kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest
obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz pojazdowi
wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony ( ust 4). Szczególna ostrożność polega na upewnieniu się, czy można
dokonać zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu bez utrudnienia ruchu lub spowodowania jego zagrożenia. Innymi
słowy, kierujący pojazdem musi być na tyle uważny, by zdążyć zaniechać zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu, gdyby
jego kontynuowanie stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego lub zmuszało innego uczestnika ruchu do podjęcia
manewru obronnego.
W tym stanie rzeczy, w ocenie Sadu, wina obwinionego P. B. jest ewidentna i została mu udowodniona. Wymieniony
w dniu 21 listopada 2014r. o godz. 07.50 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem m – ki V. (...) o
n rej. (...) (...), podczas zmiany pasa ruchu nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa kierującej
pojazdem m – ki P. o nr rej. (...), w wyniku czego doprowadził do zderzenia z tym pojazdem, uszkodzenia pojazdów
oraz spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Jest to czyn z art. 86§1kw w zw z art. 22 i art. 3
Prawa o ruchu drogowym i z mocy tego przepisu został skazany i wymierzono mu karę jak w sentencji wyroku.
Wymierzając obwinionemu karę Sąd miał na względzie z jednej strony niekaralność obwinionego za wykroczenia
drogowe przed zdarzeniem będącym przedmiotem postępowania w sprawie, jego małe doświadczenie w prowadzeniu
pojazdów, z drugiej zaś popełnienie wykroczenia już po tym czasie, ale przed zakończeniem niniejszego postępowania
( k. 23 ).
Wobec powyższego, w cenie Sądu, kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej
szkodliwości jego czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe
zadania w zakresie prewencji ogólnej.
Obwiniony nie osiąga żadnych dochodów, nie posiada własnego majątku i pozostaje na utrzymaniu rodziców, stąd też
zasadnym był zwolnienie go od kosztów postępowania i opłaty.