ŚW. BRYGIDY

8 października 2016r. – Sobota -
ŚW. BRYGIDY
(Wdowy, Patronki Europy)
S. Birgittae Viduae - III classis
Commemoratio: Ss. Sergio, Baccho, Marcello et Apuleio Martyribus
8 października 2016r. kolor szat biały - św Brygidy – Wdowy, Patronki Europy, (3. kl.) - Msza wł., Gloria, w Mszach
czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie świętych Sergiusza, Bachusa, Marcelego i Apulejusza, Męczenników, bez Credo, prefacja zwykła.
Brygida urodziła się w 1303 r. na zamku w Finstad koło Uppsali. Jej rodzina była spokrewniona z dynastią królewską w Szwecji. Rodzina ta była bardzo religijna. Ojciec co tydzień przystępował do sakramentów pokuty i Eucharystii.
Odbył także podróż do Hiszpanii na grób św. Jakuba w Compostelli.
Według żywotów Brygida miała od dziecka cieszyć się oznakami szczególnej przyjaźni Pana Jezusa. Kiedy miała
7 lat, ukazała się jej Najświętsza Maryja Panna i złożyła na jej głowie tajemniczą koronę. Trzy lata później zjawił się jej
Chrystus na krzyżu. Na widok męki Pana Jezusa Brygida miała zawołać: "O, mój kochany Panie! Kto Ci to zrobił? Nie chcę
niczego, jak tylko miłować Ciebie!" Kiedy Brygida miała 12 lat, zmarła jej matka (1314). Ojciec oddał kapłanom sumę 200
marek w złocie, co było dużym majątkiem, prosząc, by modlili się o spokój duszy dla małżonki. Po śmierci żony wziął rodzeństwo Brygidy - Katarzynę i Izraela - na swój zamek, a Brygidę oddał na wychowanie do wujenki na zamku w Aspanas.
Surowy tryb życia, jaki na zamku wprowadziła wujenka, odpowiadał Brygidzie, która chciała cała należeć do Chrystusa.
Wbrew swojej woli Brygida została wydana w czternastym roku życia za syna gubernatora Wastergotlandu, 19letniego Ulfa Gotmarssona. Po ślubie przeniosła się na zamek męża (1316). Chociaż utratę dziewictwa opłakiwała rzewnymi łzami, umiała w swoim małżeństwie dostrzec wolę Bożą i starała się być dla męża najlepszą żoną. Trafiła też na dobrego człowieka. Dlatego żyli szczęśliwie razem 28 lat (1316-1344). Pałac Brygidy należał do najświetniejszych w kraju. Było w nim zawsze rojno od gości. Brygida dbała o to, by wszyscy wchodzący w jej progi czuli się dobrze. Kierowała domem
i gospodarstwem wzorowo, dbała o służbę, z którą codziennie odmawiała pacierze. Nie pozwalała wszakże na żadne pohulanki i zbyt swobodne zachowania.
Szczególnie jednak była oddana mężowi, okazując mu przywiązanie i wprost matczyną opiekę. Dała mu 4 synów
i 4 córki: Martę (1319), Karola (1321), Birgera (1323), Benedykta (1326), Gutmara (1327), św. Katarzynę Szwedzką (1330),
Ingeborgę (1332) i Cecylię (1334). Na wychowawców dla swoich dzieci dobierała pedagogów o odpowiednim wykształceniu
i głębokiej wierze. Każde dziecko miało inny charakter. Trzeba było ze strony matki wiele subtelności, by uszanować ich
osobowość, a nie dopuścić do wypaczenia ich charakterów, bowiem mąż był często poza domem, zajęty sprawami publicznymi. Nie zaniedbała wszakże Brygida wśród tak licznych zajęć rodzinnych troski o własną duszę. Jej kierownikiem duchowym był uczony wiceprzeor cystersów, Piotr Olafsson. Na jej prośbę jeden z kanoników katedry, Maciej, przetłumaczył
Pismo święte na język szwedzki, by Brygida mogła w nim się rozczytywać. Na jej życzenie kanonik ten ułożył również komentarze do Pisma świętego.
W 1332 roku Brygida została powołana na dwór króla Magnusa II w charakterze ochmistrzyni. Korzystając z osobistego majątku, jak też z majątku króla, nad którym otrzymała zaszczytny zarząd, hojnie wspierała kościoły, klasztory
i ubogich. W 1339 roku utraciła nieletniego syna. Dla uproszenia błogosławieństwa Bożego dla całej rodziny udała się
z pielgrzymką na grób św. Olafa (+ 1030). Tradycją w domu były pielgrzymki do Compostelli. I Brygida wraz z mężem udała się na grób św. Jakuba Apostoła (1342). Pielgrzymka trwała rok. Towarzyszył im spowiednik, cysters Svenung, który
później opisał całą podróż. Po powrocie z pielgrzymki Ulf wstąpił do cystersów w Alvastra, gdzie zmarł w lutym 1344 r.
Brygida była wolna.
Postanowiła oddać się wyłącznie służbie Bożej i pełnieniu dobrych uczynków. Długie godziny poświęcała modlitwie.
Mnożyła akty umartwienia i pokuty. Naglona objawieniami, pisała listy do możnych tego świata, napominając ich w imię
Pana Boga. Królowi szwedzkiemu i zakonowi krzyżackiemu przepowiedziała kary Boże, które też niebawem na nich spadły. W 1352 roku wezwała papieża Innocentego VI, aby powrócił do Rzymu. To samo wezwanie skierowała w imieniu Chrystusa do jego następcy, bł. Urbana V, który też w 1367 roku faktycznie do Rzymu powrócił. Kiedy zaś papież, zniechęcony
zamieszkami w Rzymie, powrócił do Awinionu, przepowiedziała mu rychłą śmierć, co się niebawem sprawdziło (+ 1370).
Niemniej żarliwie zabiegała o powrót do Rzymu papieża Grzegorza XI. Była hojną dla fundacji kościelnych i charytatywnych. Dom jej stał zawsze otworem dla potrzebujących.
Z poparciem króla, który na ten cel ofiarował posiadłość w Vadstena, i za zezwoleniem Stolicy Świętej, Brygida założyła nową rodzinę zakonną pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela, zwaną często "brygidkami". Jej córka, św. Katarzyna Szwedzka, w roku 1374 została jego pierwszą opatką. W roku 1349 Brygida udała się przez Pomorze, Niemcy, Austrię
i Szwajcarię do Rzymu, by uzyskać odpust z okazji roku jubileuszowego 1350. Chodziło jej również o zatwierdzenie reguł
swojego zakonu. W Rzymie założyła klasztor swojego zakonu.
Korzystając ze swojej obecności w Italii, Brygida przewędrowała wraz z córką cały kraj, nawiedzając pieszo ważniejsze ówczesne sanktuaria: św. Franciszka w Asyżu, św. Antoniego w Padwie, św. Dominika Guzmana w Bolonii, św. Tomasza z Akwinu w Ortonie, św. Bartłomieja w Benevento, św. Macieja w Salerno, św. Andrzeja Apostoła w Amalfi, św. Mikołaja w Bari oraz św. Michała Archanioła na Monte Gargano. Do Rzymu powróciła dopiero w 1363 roku. W 1372 roku
udała się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Miała wówczas 70 lat. Po powrocie do Rzymu, zmęczona podróżą, zmarła 23 lipca 1373 r., w dniu, który przepowiedziała. W jej pogrzebie wzięły udział tłumy wiernych. Był to prawdziwy hołd, jaki złożył
jej Rzym. Kroniki głoszą, że z okazji pogrzebu św. Brygidy wielu chorych zostało uzdrowionych. Jej ciało poprzez Korsykę,
Styrię, Morawy i Polskę sprowadzono do Szwecji, gdzie złożono w klasztorze w Vadstena, który założyła.
Dzięki staraniom córki, św. Katarzyny, została kanonizowana już w 1391 r. W 1489 roku złożono relikwie matki
i córki, to jest św. Brygidy Szwedzkiej i św. Katarzyny Szwedzkiej, w jednej urnie. Kiedy Szwecja przeszła na protestantyzm
(1595), relikwie te zaginęły bezpowrotnie.
Brygida pozostawiła po sobie księgę Objawień. Wkrótce znała ją cała Europa. Była wielokrotnie przepisywana.
W księdze tej św. Brygida spisała przepowiednie dotyczące Kościoła, papieży żyjących w jej czasach, losów państw i ówczesnych panujących oraz odnośnie do przyszłości wielu innych osób. Była przekonana, że pisze to, co jej dyktował Chrystus.
Nawoływała do poprawy obyczajów, groziła karami Bożymi. Dzieło to miało wśród teologów sporo przeciwników. Mimo
aprobaty papieży Grzegorza XI i Urbana VI, dzieła św. Brygidy były przedmiotem ataków i dyskusji nawet na soborach
w Konstancji (1414-1418) i w Bazylei (1431). Brygida, jakby w przeczuciu, ile kłopotu narobi ta księga, dała ją najpierw do
przejrzenia teologom. Ostatecznej aprobaty pismom św. Brygidy udzielił Kościół w akcie jej kanonizacji. 1 października
1999 r. św. Jan Paweł II listem motu proprio ogłosił św. Brygidę współpatronką Europy (razem ze św. Katarzyną ze Sieny
i św. Teresą Benedyktą od Krzyża). Św. Brygida jest także patronką Szwecji, pielgrzymów oraz dobrej śmierci.(brewiarz.pl)
3 klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Ps 118,75.120
Wiem, Panie, że słuszne są Twoje wyroki, żeś sprawie- Cognóvi, Dómine, quia aequitas iudícia tua, et
dliwie mnie trapił: drży moje ciało z bojaźni przed To- in veritáte tua humiliásti me: confíge timóre tuo
bą, lękam się Twoich wyroków.
carnes meas, a mandátis tuis tímui.
Ps 118,1
Ps. Błogosławieni, których droga jest niepokalana: któ- Beáti immaculáti in via: qui ámbulant in lege
rzy postępują zgodnie prawem Pana. V. Chwała Ojcu.
Dómini. V. Glória Patri.
ORATIO:
Panie Boże nasz, Ty przez Jednorodzonego Syna Twe- Dómine, Deus noster, qui beátæ Birgíttæ per
go objawiłeś świętej Brygidzie niebieskie tajemnice: za Fílium tuum unigénitum secreta coeléstia
jej łaskawym orędownictwem daj sługom Twoim ra- revelásti: ipsíus pia intercessióne da nobis,
dość i wesele w objawieniu wiekuistej Twej chwały. fámulis tuis; in revelatióne sempitérna glóriæ
Przez tegoż Pana.
tuæ gaudére lætántes. Per eundem Dominum.
Ss. Sergio, Baccho, Marcello et Apuleio Mart.
Niech nas wspierają, Panie, błogosławione zasługi Sanctórum Martyrum tuórum nos, Dómine,
świętych Twoich Męczenników Sergiusza, Bachusa, Sérgii, Bacchi, Marcélli et Apuléii beáta mérita
Marcelego i Apuliusza i niech nas zapalają Twoją mi- prosequántur: et tuo semper fáciant amóre fełością. Przez Pana.
rvéntes. Per Dominum.
LECTIO:
1 Tm 5,3-10
Najmilszy: Szanuj wdowy, które prawdziwie są wdo- Caríssime: Víduas hónora, quæ vere víduæ sunt.
wami. Lecz jeśli która wdowa ma dzieci lub wnuków, Si qua autem vídua fílios aut nepótes habet, diniech uczy się naprzód domem swoim zarządzać i wy- scat primum domum suam régere, et mútuam
płacać się rodzicom, bo to miłe jest u Boga. A która vicem réddere paréntibus: hoc enim accéptum
prawdziwie jest wdową i opuszczoną, niechaj ma na- est coram Deo. Quæ autem vere vídua est et dedzieję w Bogu i trwa na prośbach i modlitwach we soláta, speret in Deum, et instet obsecratiónibus
dnie i w nocy. Bo która w rozkoszach żyje, już za życia et oratiónibus nocte ac die. Nam quæ in delíciis
jest umarłą. A to przykazuj, aby były nienaganne. Je- est, vivens mórtua est. Et hoc praecipe, ut irreśli kto o swoich, a zwłaszcza o domownikach, nie ma prehensíbiles sint. Si quis autem suórum, et
pieczy, wiary się zaparł i gorszy jest od poganina. máxime domesticórum curam non habet, fidem
Wdowę należy obierać nie młodszą niż lat sześćdzie- negávit, et est infidéli detérior. Vídua eligátur
sięciu, która miała jednego tylko męża i ma za sobą non minus sexagínta annórum, quæ fúerit uníus
świadectwo dobrych uczynków, że dzieci wychowała, viri uxor, in opéribus bonis testimónium haże była gościnna, że nogi świętym obmywała, że bens, si fílios educávit, si hospítio recépit, si
wspomagała będących w potrzebie i że wszelkie dobre sanctórum pedes lavit, si tribulatiónem patiénuczynki wypełniała.
tibus subministrávit, si omne opus bonum subsecúta est.
GRADUALE:
Ps 44,3.5
Wdzięk rozlał się na twoich wargach, przeto Bóg po- Diffúsa est grátia in labiis tuis: proptérea bebłogosławił cię na wieki. V. W obronie wiary i spra- nedíxit te Deus in ætérnum.
wiedliwości niech cudów dokona twoja prawica.
V. Propter veritátem et mansuetúdinem et iustítiam: et de ducet te mirabíliter déxtera tua.
ALLELUJA:
Ps 44,5
Alleluja, alleluja. V. W chwale i piękności swojej wy- Allelúia, allelúia. V. Spécie tua et pulchritúdine
stąp, walcz zwycięsko i króluj. Alleluja.
tua inténde, próspere procéde et regna. Allelúia.
EVANGELIUM:
Mt 13,44-52
Onego czasu: Powiedział Jezus uczniom swoim tę In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis
przypowieść: „Podobne jest Królestwo Niebieskie do parábolam hanc: Símile est regnum coelórum
skarbu ukrytego w roli, który, gdy znalazł człowiek, thesáuro abscóndito in agro: quem qui invénit
skrył, a przejęty radością idzie i sprzedaje wszystko, homo, abscóndit, et præ gáudio illíus vadit, et
co ma, a kupuje ową rolę. Również podobne jest Króle- vendit univérsa, quæ habet, et emit agrum ilstwo Niebieskie człowiekowi kupcowi, poszukującemu lum. Iterum símile est regnum coelórum homini
pięknych pereł. A znalazłszy jedną perłę kosztowną, negotiatóri, quærénti bonas margarítas. Invénta
poszedł i sprzedał wszystko, co miał, i nabył ją. Rów- autem una pretiósa margaríta, ábiit, et véndidit
nież podobne jest Królestwo Niebieskie do sieci za- ómnia, quæ hábuit, et emit eam. Iterum símile
puszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego est regnum coelórum sagénæ, missæ in mare et
rodzaju. I wyciągnąwszy ją, gdy była pełna, i usiadłszy ex omni génere píscium cóngreganti. Quam,
na brzegu, dobre powybierali do naczyń, a złe precz cum impléta esset educéntes, et secus litus
wyrzucili. Tak będzie przy końcu świata. Wyjdą anio- sedéntes, elegérunt bonos in vasa, malos autem
łowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych, i wrzu- foras misérunt. Sic erit in consummatióne saecą ich w piec ognisty. Tam będzie płacz i zgrzytanie culi: exíbunt Angeli, et separábunt malos de
zębów. Zrozumieliście to wszystko?” Mówią Mu: „Tak”.
Rzekł im: „Przeto każdy uczony w Piśmie, biegły
w nauce o Królestwie Niebieskim, podobny jest do
człowieka gospodarza, który dobywa ze skarbca swego
rzeczy nowe i stare”
médio iustórum, et mittent eos in camínum
ignis: ibi erit fletus et stridor déntium. Intellexístis hæc ómnia? Dicunt ei: Etiam. Ait illis:
Ideo omnis scriba doctus in regno coelórum
símilis est hómini patrifamílias, qui profert de
thesáuro suo nova et vétera.
OFFERTORIUM:
Ps 44,3
Wdzięk rozlał się na twoich wargach, przeto Bóg po- Diffúsa est grátia in lábiis tuis: proptérea bebłogosławił cię na wieki.
nedíxit te Deus in ætérnum, et in saeculum saeculi, allelúia.
SECRETA:
Przyjmij, Panie, ofiarę, którą lud Tobie oddany składa Acépta tibi sit, Dómine, sacrátæ plebis oblátio
ku czci Twoich Świętych, uznając, że dzięki ich zasłu- pro tuórum honóre Sanctórum: quorum se mérigom doznał pomocy w ucisku. Przez Pana.
tis de
tribulatióne
percepísse
cognóscit
auxílium. Per Dominum.
Ss. Sergio, Baccho, Marcello et Apuleio Mart.
Prosimy Cię, Panie, aby ta hostia, którą składamy Maiestátem tuam nobis, Dómine, quaesumus,
w ofierze, za wstawiennictwem Twoich Świętych prze- hæc hóstia reddat immolánda placátam, tuórum
błagała Twój majestat. Przez Pana.
digna postulatióne Sanctórum. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Prawdziwie godnie jest to i sprawiedliwie, słusznie Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
i zbawiennie, byśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
Boże. Przez Chrystusa Pana naszego. Przez Niego Ma- Christum, Dóminum nostrum. Per quem majestat twój wychwalają Aniołowie, wielbią Panowania, iestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominaze drżeniem czczą Mocarstwa. A wspólnie z nimi tiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
w radosnym uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebie- Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
skie, i błogosławione Serafiny. Dozwól, błagamy, aby concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
i nasze głosy przyłączyły się do nich i ze czcią uniżoną admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessiowymawiały:
ne dicéntes:
Ps 44,8
COMMUNIO:.
Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, Dilexísti iustítiam, et odísti iniquitátem:
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ
obficiej niż twe towarzyszki.
præ consórtibus tuis.
POSTCOMMUNIO:
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją świętymi darami: Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus sawzmacniaj nas stale za wstawiennictwem tej, której cris: eius, quaesumus, semper interventióne nos
uroczystość obchodzimy. Przez Pana.
réfove, cuius sollémnia celebrámus. Per Dominum.
Ss. Sergio, Baccho, Marcello et Apuleio Mart.
Przyjęte Sakramenty niech nas uzbroją, Panie, a po- Sacraméntis, Dómine, muniámur accéptis: et
moc z nieba niech nas wesprze za przyczyną świętych sanctórum Mártyrum tuórum Sérgii, Bacchi,
Twoich Męczenników Sergiusza, Bachusa, Marcelego Marcélli et Apuléii intercessióne, contra omnes
i Apuliusza przeciw wszelkim grożącym nam niebez- nequítias irruéntes, annis coeléstibus propieczeństwom. Przez Pana.
tegámur. Per Dominum.