Bawię się w teatr.

BAWIĘ SIĘ W TEATR. ZNACZENIE DRAMY W PRACY Z DZIEĆMI PIĘCIOLETNIMI I
SZEŚCIOLETNIMI.
„ Sztuka- to droga od fantazji do realności” – Sigmund Freud
Wychowanie przedszkolne zapewnia naszym dzieciom możliwości przyjaznej nauki
i zabawy. Poza kształtowaniem umiejętności społecznych i intelektualnych, dużo miejsca w
programie kształcenia zajmuje wychowanie przez sztukę. W związku z nowymi koncepcjami
procesu dydaktyczno – wychowawczego, nauczyciele podejmują szereg działań
edukacyjnych, mających na celu kształtowanie twórczej i kreatywnej osobowości dziecka.
Efektem są nie tylko dzieła artystyczne małych twórców, ale również rozwój zainteresowań
estetycznych. Dzieci pięcio- i sześcioletnie uczą się przez działanie i zabawę. Wrażliwość
oraz wyobraźnia przedszkolaków ułatwia opiekunom wybór atrakcyjnych metod i form
spędzania czasu z dzieckiem, tuż przed przekroczeniem progu szkolnego. Szczególne
znaczenie, pedagodzy przypisują dziecięcej literaturze. Utwory literackie, niewątpliwie
przyczyniają się do:
- kształtowania swobodnych wypowiedzi
- rozwijania zainteresowań książką, filmem i teatrem oraz pracą aktora
- wzbogacania wiedzy o otaczającej rzeczywistości
- uspołecznienia oraz empatii
- doskonalenia procesów emocjonalnych i poznawczych
Bardzo istotny jest dobór właściwych utworów , który powinien być odbiciem
zainteresowań, potrzeb i fantastycznych marzeń małych odbiorców. Kolejnym etapem jest
zabawowa praca z tekstem. Taką funkcję spełniają swobodne inscenizacje oraz teatrzyk. Z
pewnością, ogromne korzyści niosą wizyty w teatrze. Dziecko w wieku przedszkolnym jest
widzem niezwykle prawdziwym i czytelnym emocjonalnie, reagującym bardzo spontanicznie.
Naturalna potrzeba ekspresji wywołuję chęć zabawy, właśnie w teatr. Dzieci pięcio- i
sześcioletnie mają możliwość zaprezentowania różnych rodzajów inscenizacji. Na zajęciach
artystycznych mogą przygotować rekwizyty, stroje i maski. Najmłodsi artyści chętnie też
przygotowują lalki z wycinanek oraz postacie tekturowe do teatrzyku cieni. Zajęcia
artystyczne mogą być również okazją do utrwalenia wrażeń z obejrzanego spektaklu.
Jak podkreślają psychologowie i pedagodzy, najlepszym sposobem rozwijającym
osobowość i kształtującym postawę twórczą przedszkolaków jest swobodne wejście w rolę,
czyli drama. Ćwiczenia tego typu pozwalają dzieciom na odzwierciedlenie własnych przeżyć
i doznań oraz swobodną improwizację. Ekspresja przekazu w dramie przypomina zabawę.
Poprzez wyobrażenia, dziecko odkrywa także swoje przeżycia i potrzeby, dostarczając w ten
sposób osobie prowadzącej, także informacji o sobie. Dzięki wyobraźni, przedszkolak
identyfikuje się z główna postacią, doskonaląc tym samym pomysłowość, spostrzeganie,
myślenie i inne procesy poznawcze. Zabawy w teatr przede wszystkim redukują napięcie i
ośmielają, przyczyniając się do zmniejszenia stresu przed szkołą oraz podtrzymania chęci
zdobywania wiedzy. Dramie sprzyja wzajemna relacja w grupie i integracja, mowa,
myślenie, koncentracja oraz umiejętność wykorzystania swoich zmysłów. Aby pomóc
wszystkim dzieciom, wzrokowcom, słuchowcom i kinestetykom, odnieść sukces poprzez
dramę, nauczyciel powinien uświadomić wychowankom możliwości zmysłów. Oto kilka
przykładów zabaw przygotowujących do dramy:
ZABAWY ROZWIJAJĄCE ZMYSŁ DOTYKU
1. Słoneczko. Dzieci dobierają się parami. Odwzorowują na plecach kolegi, prawą lub
lewą ręką – np. słoneczko z promykami.
2. Plastelinowe obrazki. Uczestnicy zabawy otrzymują kartki z narysowanymi
konturami np. słońca czy chmur. Malują obrazki plasteliną. Następnie rozkładają na
nich pestki dyni lub słonecznika, utwierdzając je w plastelinowym podłożu.
3. Malowanie dziesięcioma palcami. Zabawa w łączenie barw podstawowych i
pochodnych – na dużych arkuszach papieru.
4. Rozpoznawanie faktury zabawek. Uczestnicy zabawy otrzymują zabawki wykonane z
różnych materiałów. Z zasłoniętymi oczami próbują rozdzielić je do dwóch pudełek:
„zabawki miękkie i twarde”.
5. Droga. Dziecko, z zawiązanymi oczami, przechodzi przez „drogę” ułożoną z różnych
materiałów. Następnie próbuje rozpoznać, co czuje pod stopami.
6. Zaczarowany kufer. W jednym z pudełek, ozdobionym jak kufer, możemy gromadzić
różne pamiątki dzieci, na przykład wakacyjne skarby, fotografie, ulubione zabawki,
kasety. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, z zasłoniętymi oczami, co wyjęły z
zaczarowanego kufra. W zabawie biorą udział chętne dzieci.
7. Przewodnik. Dzieci, w parach przydzielają sobie role osoby niewidomej oraz
przewodnika. „Osoba niewidoma stara się poznawać otoczenie przy pomocy innych
zmysłów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na dotyk.
ZABAWY ROZWIJAJĄCE ZMYSŁ WZROKU
1. Malowanie twarzy. Dzieci otrzymują specjalne kredki lub farbki do malowania
twarzy. Dobierają się parami i „zamieniają” twarz kolegi na przykład w dowolny
owoc.
2. Słoneczny duszek. Dzieci wyobrażają sobie, jak mógłby wyglądać duch słońca
/gwiazdy, księżyca/. Rysują swoje wyobrażenia palcami, używając farb.
3. Rysowanie bilateralne. Dzieci słuchają muzyki relaksacyjnej. Do każdej ręki
otrzymują miękką kredkę. Następnie rysują muzykę spontanicznie – jednocześnie
prawą i lewa ręką.
4. Zaczarowane warzywa. Osoba prowadząca zabawę rozkłada kilka warzyw. Dzieci
obserwują, starając się zapamiętać ich kolejność. W kolejnym etapie, jedno warzywo
zostaje schowane, a zadaniem dzieci jest rozpoznanie, która roślina została ukryta.
5. Ukryty zapach. Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające różne pory roku. Próbują
odpowiedzieć na pytanie: „Jakie zapachy mogą wydobywać się z tych obrazów?”
ZABAWY ROZWIJAJĄCE ZMYSŁ SŁUCHU
1. Omijamy kałuże. Dzieci otrzymują małe parasolki. Słuchając muzyki, wyobrażają
sobie, że pada deszcz. Starają się omijać „kałuże”.
2. Wspomnienia. Uczestnicy zabawy opowiadają o tym, z czym kojarzy im się słuchana
muzyka relaksacyjna. Jakie przywołuje wspomnienia.
3. Muzyczne improwizacje. Dzieci poruszają się w rytm muzyki. Tworzą dowolne
improwizacje.
4. Kolory muzyki. Osoba prowadząca pyta: „Z jakimi barwami kojarzysz słuchaną
muzykę?”.
5. Skojarzenia. Podajemy dzieciom różne nazwy, na przykład owoców. Uczestnicy
zabawy podają słowa, które kojarzą się im z tymi nazwami, „jabłko” – skojarzenie:
ogród, ziemia, sad, sok, kompot, marmolada.
W przedszkolnym kalendarzu warto więc uwzględnić zabawy rozwijające zmysły,
systematyczną relaksację, muzykoterapię i bajko terapię oraz wielozmysłowe poznawanie
otaczającego świata. Ćwiczenia te służą wzbogacaniu wyobraźni oraz kształceniu twórczej
osobowości. Takie uwrażliwienie ułatwia dzieciom wejście w pierwsze role i dramę.
WEJŚCIE W PIERWSZE ROLE - DRAMA Z DZIECKIEM PIĘCIO- I
SZEŚCIOLETNIM
Zabawa w rzeźbę. Dzieci w parach wykonują rzeźbę przedstawiającą na przykład
zwierzątko , drzewo. Jedno z dzieci jest rzeźbiarzem, drugie nieruchomym
„materiałem”, z którego tworzy się posąg, nadając mu określoną pozycję.
Scena z bajki. Dzieci, w grupach, przedstawiają scenkę ze znanej baśni , na przykład
„Kopciuszek” z samodzielnie przygotowanymi rekwizytami i sceną.
Ruch bez słów. Uczestnicy przedstawiają, bez przygotowania, pantomimicznie
scenkę z wysłuchanego przedstawienia, opowiadania, bajki, wiersza.
Improwizacja ze słowem. Dzieci prezentują fragment bajki z życia głównego
bohatera, z tekstem własnym, bez wcześniejszej nauki na pamięć.
Grupowy rysunek. Uczestnicy wykonują wspólny rysunek obrazujący fragment
wysłuchanej bajki lub opowiadania, przy muzyce. Następnie przedstawiają treść pracy
– pantomimicznie.
Odgrywanie ról. Nauczyciel dotyka dzieci, na przykład „zaczarowaną różdżką”.
Dotknięte dziecko wyobraża sobie, że od teraz jest krasnoludkiem. Opowiada o tym,
co widzi , jak się czuje.
Zagadki. Uczestnicy naśladują pantomimicznie ludzi różnych zawodów /zwierzęta,
pojazdy, postacie z filmu, drzewa, codzienne czynności domowe/.
Zabawa w naśladowanie dyrygenta. Chętne dziecko wychodzi z sali. Pozostali
wybierają osobę – „dyrygenta”, który wykonuje różne ruchy, naśladowane później
przez całą grupę. W trakcie zabawy wraca do sali wyproszony wcześniej uczestnik
zabawy . Próbuje odgadnąć, kto jest „dyrygentem”.
Buźki. Nauczyciel rozdaje dzieciom obrazki z buźkami – słoneczkami,
przedstawiającymi różne emocje. Nikt nie ujawnia swojego obrazka. Zadanie polega
na mimicznym przedstawieniu danej emocji. Grupa zgaduje i podaje nazwę buźki, na
przykład: „radość”, „smutek”, „gniew”, „płacz”, „zdziwienie”.
Reklama. Osoba prowadząca zajęcia rozdaje dzieciom rekwizyty, na przykład:
proszek do prania, szampon, czekolada, książka. Dziecko „zamienia się”, zgodnie z
rekwizytem, w dany produkt. Następnie, opowiada o tym, jednocześnie reklamując.
Można używać słów i oczywiście mowy ciała.
* Zamykamy oczy”. Dzieci kładą ręce na powiekach, następnie zamykają oczy.
Opowiadają o swoich wrażeniach.
* Tajemniczy obrazek. Nauczyciel prezentuje przedszkolakom obrazek i prosi, aby
zapamiętały jak najwięcej szczegółów. Dzieci zamykają oczy i odtwarzają z pamięci
zapamiętane szczegóły.
* Kolorowa folia. Uczestnicy ćwiczenia otrzymują kolorową folię. Przyglądają się w ten
sposób otoczeniu. Odkładają kolorową folię, zamykają oczy i opowiadają o tym, jak
wyglądała na przykład sala, oglądana w taki sposób. Co się zmieniło?
Zabawa z lusterkiem. Nauczyciel opowiada bajkę lub recytuje wiersz. Dzieci
przedstawiają wyłącznie mimiką, przed lusterkiem – nastrój utworu/smutny, pogodny,
radosny/.
Wymyślamy metafory. Nauczyciel zaczyna zdanie, dzieci kończą/ przy pomocy
nauczyciela/ : „Nasza sala jest………………/jak słoneczna łąka, wesoła i słoneczna
jak wesołe miasteczko, roześmiana jak nasze buzie/.
List do Mikołaja Wspólne, pod kierunkiem nauczyciela, redagowanie listu do
Mikołaja. Przedszkolaki mogą także indywidualnie wykonać „list rysunkowy,
składający się wyłącznie z rysunków obrazujących życzenia dzieci. Inna wersja, to
także list, na przykład do pory roku.
Mapa pogody. Wspólne opracowanie aktualnej mapy pogody, składającej się z
symbolicznych rysunków – legendy. Dalszy ciąg zabawy, to wcielenie się w rolę
osoby zapowiadającej prognozę, którą może być także wychowawca.
Kostium dla Czerwonego Kapturka. Chętne dziecko zostaje przebrane w kostium
bohaterki bajki. Pozostali uczestnicy są dziennikarzami, z których każdy zadaje jedno
pytanie.
Wspólna bajka. Uczestnicy tworzą wspólną bajkę lub opowiadanie. Zabawę zaczyna
nauczyciel. Dzieci dopowiadają kolejne fragmenty, na przykład siedząc w kręgu.
Co by było, gdyby? Nauczyciel wypowiada zdania, które wychowankowie starają się
zakończyć, na przykład: „Co by było, gdyby deszcz był kolorowy?”, „Co by było,
gdyby śnieg był słodki?”, „Co by było, gdyby parasole unosiły ludzi nad ziemią?”,
„Co by było, gdyby ryby spełniały nasze życzenia?”
Zabawy z dramą niwelują różnicę między światem baśni i fikcji a światem realnym. Dlatego
są tak cennym źródłem poznania otaczającej rzeczywistości oraz zrozumienia różnych
zachowań. Proponowane niżej scenariusze otwierają właśnie takie możliwości przed dziećmi.
Wychowawca może wykorzystać prezentowany materiał fragmentarycznie lub całościowo.
SCENARIUSZ/1
Temat zajęć: W krainie śniegu i lodu.
Cele ogólne: - rozwijanie wyobraźni i kreatywności
- doskonalenie swobodnych wypowiedzi oraz umiejętności
komunikowania się z innymi
- wdrażanie do aktywnego kontaktu z muzyką
- doskonalenie sprawności ruchowej
- dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie zimą
Cele operacyjne. Dziecko:
- aktywnie prezentuje swoje wyobrażenia
- ilustruje opowiadania, angażując wszystkie zmysły
- inscenizuje ruchem muzykę oraz tekst bajki
- potrafi komunikować się w grupie
- wykonuje estetycznie pracę plastyczną
Obszary aktywności: językowa, społeczna , muzyczna, plastyczna, przyrodnicza
Przebieg zajęć:
1. Zimowa zagadka. Nauczyciel prosi dzieci o rozwiązanie zagadki: „Przyjechała biała
pani z kraju dalekiego. Piękna suknia na niej błyszczy z puchu srebrzystego. Błyszczą
gwiazdki na sukience. Niesie biała pani choinkę na ręce. /Zima/. Uczestnicy zabawy,
na prośbę nauczyciela układają różne zagadki o zimie, prezentując je przed grupą.
2. Zima w przyrodzie – pogadanka. Dzieci wypowiadają się na temat zmian
zachodzących w przyrodzie zimą. Wypowiedzi są kierowane pytaniami nauczyciela: „Jak zmienia się krajobraz zimą?”, „ Które zwierzęta zapadają w sen zimowy?”,
„Jakie sporty uprawiamy zimą?”. Następnie, nauczyciel zaprasza wszystkich na
spotkanie z krainą śniegu i lodu.
3. Zimowa muzyka. Osoba prowadząca zajęcia zaprasza dzieci do wysłuchania
fragmentu muzyki, na przykład, Vivaldiego- „Pory roku. Zima”. Dzieci, na polecenie
nauczyciela, zamykają oczy i wyobrażają sobie, o czym opowiada muzyka. Następnie
opowiadają o swoich wizualizacjach.
4. Zabawy ruchowe ilustrujące wyobrażenia dzieci. Nauczyciel prosi dzieci, aby
wyobraziły sobie pobyt w krainie śniegu i lodu:
a. Ćwiczenia z apaszkami. Uczestnicy zabawy otrzymują białe i niebieskie apaszki.
Wykorzystując przybory, przedstawiają zimową pogodę: śnieg, zamieć, duży wiatr
podczas silnego mrozu.
b. Ćwiczenia małej motoryki – mróz maluje kwiaty na szybach domów w krainie
śniegu i lodu. Dzieci dobierają się parami. Rysują palcami, na plecach kolegi
wzory, jakie mróz może rysować na szybach.
c. Masaż palców i dłoni. Przedszkolaki naśladują ruchy rozgrzewania rak, przez
wzajemne pocieranie/masowanie/ dłoni i palców. Improwizują zakładanie i
zdejmowanie rękawiczek, czapki, szalika oraz rozgrzewanie rąk /zamykanie i
otwieranie dłoni/. Ćwiczenia „a, b, c” są jednocześnie świetnym przygotowanie do
zajęć grafomotorycznych.
5. Ćwiczenia oddechowe – „Mroźny wiatr w krainie śniegu i lodu”. Nauczyciel prosi
dzieci o naśladowanie silnego wiatru, poprzez powolne nabieranie powietrza i długie,
powolne wypuszczanie w górę. Jednocześnie, uczestnicy zabawy wyobrażają sobie, że
są mroźnym wiatrem, który porusza gałęziami drzew.
6. Zabawy zimowe w krainie śniegu i lodu. Zadaniem dzieci jest pantomimiczne
naśladowanie zabaw: lepienie bałwana, rzuty śnieżkami do celu, jazda na łyżwach,
jazda na sankach. Nauczyciel może podzielić wszystkich na grupy – zabawowe.
7. Taniec płatków śniegu – improwizacja ruchowa przy muzyce. Dzieci dobierają się
parami. Jedno dziecko gra na instrumencie perkusyjnym, drugie improwizuje taniec
śnieżnego płatka. Później następuje zmiana ról.
8. Zwierzęta w krainie śniegu i lodu. Bajka relaksacyjna.
Poczujcie na policzkach zimowy powiew wiatru oraz muśnięcia
mroźnych, słonecznych promyków.… Wędrujecie właśnie po dywanie
utkanym z puszystego, mięciutkiego śniegu… Jest biało, cicho,
bezpiecznie i zimowo… Zachwycacie się zapachem zimy… Jesteście w
krainie śniegu i lodu… Czujecie się tak dobrze, jak zwierzęta, które
zapadły w długi, zimowy sen… Właśnie uśmiechają się leciutko… Śnią o
swoich ulubionych przysmakach… Rozciągają się leniwie na puchowych
kołderkach utkanych z liści i mchu… Ich sny są smaczne, kolorowe i
bajeczne… Cichutko nucicie kołysankę o zimowym balu w krainie śniegu
i lodu… Tańczą już gwiazdki, księżyc i chmurki, na sali ozdobionej
kryształkami lodu… Do zabawy dołączyły szare wróbelki… Podskakują
wrony, a sarenki i dziki utworzyły radosny korowód… Machacie na
pożegnanie wszystkim smutkom i smuteczkom… Gdy policzę do
czterech, opuścicie zimową krainę… Raz, dwa, trzy, cztery…
9. Bal w krainie śniegu i lodu. Dzieci, po wysłuchaniu bajki, pantomimicznie, przy
muzyce i zapalonych świecach, przedstawiają fragment – bal. Zabawę mogą
uatrakcyjnić rekwizyty.
10. Kraina śniegu i lodu – malowanie świecą i akwarelami. Nauczyciel prosi dzieci o
namalowanie: „Jak wyobrażasz sobie krainę śniegu i lodu, którą dziś odwiedziliśmy?”
11. Omówienie prac i wystawa. Nauczyciel pyta: „ Którą z tych krain chcielibyście
odwiedzić?” , „Dlaczego?”
12. Zakończenie zajęć, poprzez dokończenie zdania : „Kraina śniegu i lodu jest …….:)
Scenariusz /2
Temat zajęć: Zimowy las.
Cele ogólne: - wzbogacanie wiedzy o otaczającym środowisku przyrodniczym
- wdrażanie do współpracy i integracji w zespole
- doskonalenie swobodnych wypowiedzi
- rozwijanie wyobraźni twórczej
Cele operacyjne. Dziecko: - potrafi opowiedzieć o zmianach zachodzących w przyrodzie zimą
- umie współpracować w zespole
- wypowiada się swobodnie na dany temat
- prezentuje swoje wyobrażenia, rozpoznaje i nazywa emocje
Obszary aktywności: językowa, społeczna , muzyczna, plastyczna, przyrodnicza
Przebieg zajęć:
1. Zimowy las – ilustracja. Dzieci podają skojarzenia związane z zimowym lasem.
2. Kto mieszka w zimowym lesie? Odpowiedzią są rozwiązania zagadek, podanych
przez nauczyciela.: „Co to za gwiazdeczki, odpowiedzcie śmiało, które las ubrały w
sukieneczkę białą?” /śnieg/, „Choć go lepić muszę, kleju mi nie trzeba. Wystarczy
biały puszek, który leci z nieba” /bałwan/, „Gdy inne ptaki lecą w ciepłe kraje, on
zawsze z nami zostaje” /wróbel/, „jaki ptak mówi i w lecie i w zimie, o tym, co zimą
po rzece płynie?” /wrona/, „Ma koronę – królem nie jest. Umie szumieć, gdy wiatr
wieje. Ma zieloną szatę latem, lecz przed zimą zrzuca szatę?” /drzewo/, „Kto w lesie
go spotyka, ten na drzewo szybko zmyka” /dzik/, „Ma brązowe, śliczne oczy, nóżki
zgrabne, cienkie. Czy widziałeś kiedyś w lesie, płochliwą ……” /sarenkę/, „W rudym
futerku, skacze po świerku” /wiewiórka/.
3. Pantomima – „Kto mieszka w lesie?”. Każde dziecko przedstawia pantomimicznie
wybranego przez siebie mieszkańca zimowego lasu.
4. Rozmowa wróbelków. Dzieci dobierają się w pary. Wymyślają krótki dialog dwóch
wróbelków w zimowym lesie. Następnie prezentują przed grupą.
5. Pomagamy mieszkańcom lasu w czasie zimy. Dzieci siedzą wokół choinki w sali.
Nauczyciel pyta, w jakie przysmaki przystroiłyby świąteczne drzewko dla ptaków i
zwierząt leśnych. Dzieci podają przykłady, wypowiadając się także na temat
sposobów niesienia pomocy leśnym przyjaciołom.
6. Kołysanka dla mieszkańców lasu. Dzieci otrzymują instrumenty perkusyjne, na
których grają melodie – kołysanki. Prezentacja indywidualna utworów przez chętne
dzieci.
7. Bajka relaksacyjna – przy muzyce. Dzieci zajmują wygodne pozycje. Nauczyciel
opowiada: Wyobraź sobie, że wędrujesz leśną ścieżką przykrytą srebrnym śniegiem.
Wszystkie rośliny przykryły się tu białą, puszystą kołderką… Spójrzcie,
wokół jest jasno i przytulnie… A wy dotykacie właśnie spadających,
śnieżnych gwiazdeczek… Spróbujcie zamienić je w przysmaki dla
mieszkańców lasu lecą na płatkach śniegu i lądują na gałązkach
świerku. To choinka dla sarenek, dzików, sikorek, wróbelków … Jest
coraz jaśniej i weselej Machacie im na powitanie swoimi kolorowymi
rękawiczkami Dotykacie śniegu, który jest mięciutki jak futerko…
Słyszycie teraz dzwoneczki sań, które budzą Was powoli z zimowego
snu… Za chwilę, powiecie „Dobranoc” wszystkim mieszkańcom lasu…
Do zobaczenia w kolejnym, zimowym, bajkowym opowiadaniu…
Otwórzcie oczy, gdy policzę do trzech… raz, dwa, trzy…
8. Ubieramy choinkę dla mieszkańców lasu. Dzieci pantomimicznie przedstawiają
ubieranie leśnej choinki.
9. Choinka dla ptaków i leśnych zwierząt – rysowanie pastelami lub kredkami
świecowymi.
10. Omówienie i wystawa prac. Nauczyciel zadaje pytanie: „Którą choinkę wybrałbyś
gdybyś był sikorką? /sarną, dzikiem, wróblem, wroną, zającem?/.
11. Leśny duszek. Nauczyciel pyta: „Jak wyobrażacie sobie leśnego, zimowego duszka?”
Chętne dzieci opowiadają o swoich wyobrażeniach.
Scenariusz /3
Temat zajęć: W krainie bałwanków
Cele ogólne: - rozwijanie wyobraźni i kreatywności
- doskonalenie swobodnych wypowiedzi oraz umiejętności
komunikowania się z innymi
- wdrażanie do aktywnego kontaktu z muzyką
- doskonalenie sprawności ruchowej
- dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie zimą
- umie współpracować w zespole
- inscenizuje ruchem muzykę
- prezentuje swoje wyobrażenia, rozpoznaje i nazywa emocje
- sprawnie wykonuje ćwiczenia ruchowe i rytmiczne
- wyraża myśli w formie zdania
- klasyfikuje obrazki według określonej cechy
Obszary aktywności: językowa, społeczna , muzyczna, plastyczna, przyrodnicza
Cele operacyjne:
Przebieg zajęć:
1. Zimowe zagadki. Dzieci podają rozwiązania zagadek, podnosząc odpowiedni obrazek.
Inna wersja: uczestnicy wybierają właściwy obrazek spośród przypiętych na tablicy.
Zagadki: „Co to za zagadka, pora snu niedźwiadka?”/ zima/, „Ze śniegu zrobiony,
kapelusz na głowie. Zgadnij, kto to taki? Ja wiem lecz nie powiem” /bałwan/, „Choć
nie mają kół, same pędzą w dół. Ale musisz mieć sznurek, by je wciągnąć na górę”
/sanki/.
2. Dzwoneczek. Nauczyciel prezentuje dzieciom różne rodzaje dzwonków. Następnie
pyta, z jaką zabawą zimową, kojarzą się dzieciom odgłosy dzwoneczków. Uczestnicy
wskazują na kulig, jazdę sankami.
3. Zimowa wyprawa – pantomima. Osoba prowadząca zapowiada przygotowania oraz
wyprawę do zimowej krainy bałwanków. Dzieci pantomimicznie, przy muzyce,
naśladują czynności: „Ubieramy czapki, rękawiczki, kurtki i szaliki”, „Zakładamy
ciepłe buty”, „Zarzucamy torby na plecy”, „Wsiadamy do duuużych sań”,
4.
5.
6.
7.
8.
„Rozglądamy się z zainteresowaniem”, „Wysiadamy i odpoczywamy”, „Otwieramy
plecaki i jemy”. „Zostawiamy bagaże w saniach” „Wstajemy i w parach lepimy
bałwanki” .
Rozmowy bałwanków. Nauczyciel prosi, aby dzieci wyobraziły sobie, że ulepione
bałwanki „ożyły” i zaczęły ze sobą rozmawiać. O czym mogą rozmawiać bałwanki? –
dzieci w grupach, pod kierunkiem nauczyciela, układają krótkie dialogi.
Zabawa z farbą plakatową i pastą do zębów. Przedszkolaki malują farbami oraz pastą
do zębów, krainę bałwanków, na wspólnym arkuszu papieru: „Jak wyobrażasz sobie
krainę bałwanków?” .
Omówienie pracy. Chętne dzieci wypowiadają się na temat autorskich fragmentów
pracy.
Animacja muzyczno – ruchowa. Dzieci słuchają opowiadania nauczyciela i
jednocześnie wykonują wskazane polecenia: „Pada śnieg /dzieci grają na
grzechotkach/. Słychać, jak szumi zimowy wiatr /dzieci grają na dzwonkach/.
Maszerujemy z bałwankami po zimowej krainie / przedszkolaki rytmicznie
maszerują, unosząc wysoko nogi/. Bawimy się z bałwankami w chowanego
/uczestnicy rozbiegają się po sali, następnie wykonują przysiad, chowając głowę
w ramionach/. W całej krainie słychać naszą wesołą zabawę / przedszkolaki głośno
się śmieją/. Mróz maluje wzory na śniegu /dzieci rysują palcami wzory na plecach
kolegi /. Żegnamy się z bałwankami / uczestnicy machają wesoło rękami/.
Świat oglądany przez bałwanka. Pogadanka w kręgu, kierowana pytaniami
nauczyciela: „Co najbardziej podobało się wam w zimowej krainie bałwanków?”,
„Wyobraźcie sobie, że jesteście bałwankami, które przybyły do naszego przedszkola.
Co mogą zobaczyć? Co pokazałybyście bałwankom?”.
Bibliografia
1. Aszkiełowicz A. : Zabawa w teatr. Naprawdę warto. Nauczanie Początkowe.
Kształcenie Zintegrowane nr 3/2004/2005
2. Bielawska A. : Teatr – animator dziecięcej wyobraźni. Nauczanie Początkowe.
Kształcenie Zintegrowane nr 3/2006/2007
3. Chauvel D., Noret Ch. : Zabawy relaksujące dla przedszkolaków. Warszawa, 2000
4. Chyła – Szypułowa I. : Rola sztuki w wychowaniu uczniów klas wczesnoszkolnych.
Nauczanie Początkowe. Kształcenie Zintegrowane nr 3/2004/2005
5. Dziamska D., Gudro M. : Bawię się i uczę. Edukacja przez ruch i drama w kształceniu
wczesnoszkolnym. Kielce, 2010
6. Jąder M. : Efektywne i atrakcyjne metody pracy z dziećmi. Kraków, 2009
7. Kaminski W., Gigas B. : Podróż do krainy fantazji. Kielce, 2001
8. Nęcka E., Orzechowski J., Słabosz A., Szymura B.: Trening twórczości. Gdańsk, 2005
9. Płóciennik E., Just M., Dobrakowska A., Woźniak J. : Metoda i wyobraźnia.
Podręcznik dla nauczyciela. Lekcje twórczości w klasie 1. Warszawa, 2009
10. Stec J. : Zagadki dla najmłodszych. Materiały dla najmłodszych. Kielce, 1992
11. Świeca M. : Znaczenie dramy dla rozwoju wyobraźni dziecka. Nauczanie Początkowe.
Kształcenie Zintegrowane nr 3/2006/2007