koncepcja pracy przedszkola niepublicznego

koncepcja pracy przedszkola niepublicznego

„ Nauczyciel jeśli rzeczywiście chce dawać wsparcie dziecku powinien podążać za nim. Swoje własne poczynania i postępowanie uzależnić od dziecka, … nie odwrotnie” Maria Montessori KONCEPCJA PRACY PRZEDSZKOLA NIEPUBLICZNEGO „AKADEMIA PRZEDSZKOLACZKA 2” W LUBLINIE PODSTAWA PRAWNA Koncepcja pracy przedszkola oparta jest na celach i zadaniach zawartych w aktach prawnych: ustawie o systemie oświaty oraz aktach wykonawczych do ustawy, w tym w szczególności w podstawie programowej wychowania przedszkolnego, Statucie Przedszkola, Rozporządzenia MEN z dnia 7 października 2009 r w sprawie nadzoru pedagogicznego (Dz. U, Nr 168, poz. 1324) ŹRÓDŁA OPRACOWANIA KONCEPCJI Punktem wyjścia do opracowania koncepcji były wymagania wobec edukacji przedszkolnej stanowiące załącznik do rozporządzenia w sprawie nadzoru pedagogicznego oraz samoocena dokonana w oparciu o obserwacje, analizę dokumentów, wywiady, ankiety. O naszej placówce: Nasze przedszkole, Przedszkole Niepubliczne „Akademia Przedszkolaczka 2” w Lublinie mieści się przy ulicy Startowej 16. Jest placówką składającą się z 4 oddziałów, do których może uczęszczać 100 dzieci. Od 2013 roku praca edukacyjno – wychowawcza i korekcyjno – terapeutyczna prowadzona jest również dla dzieci z autyzmem w grupach integracyjnych. Od 2015 roku jeden oddział pracuje w oparciu o założenia edukacyjne pedagogiki Marii Montessori. str. 1 Pracę edukacyjno – wychowawczą i korekcyjno – terapeutyczną wzbogacamy poprzez: ●
codzienną naukę języka angielskiego; ●
wprowadzanie gier i zabaw kształtujących charakter, wrażliwość i inteligencją emocjonalną dziecka; ●
wprowadzanie elementów pedagogiki zabawy; ●
wprowadzanie ćwiczeń i zabaw zapobiegających ryzyku dysleksji; ●
codzienne ćwiczenia stymulujące rozwój zmysłów; ●
wykorzystanie walorów terapeutycznych montessoriańskich materiałów rozwojowych; ●
prowadzenie zajęć dodatkowych, jak: taniec, balet, aikido, szycie, szachy, Wielki Mały Naukowiec, Machinarium, zajęcia teatralne, żonglerka, zajęcia plastyczne, basen; ●
organizowanie zajęć otwartych: zapraszamy rodziców do udziału w procesie rozwoju własnego dziecka poprzez prowadzenie lekcji eksperckich (prezentacja zawodu, swojego hobby), zajęć dydaktycznych o charakterze warsztatowym z czynnym udziałem rodziców; ●
organizowanie spotkań z ludźmi różnych zawodów, kolekcjonerami, hobbystami. Ponadto prowadzone są: ●
zajęcia rytmiczno – umuzykalniające, ●
zajęcia z języka angielskiego, ●
zajęcia z gimnastyki korekcyjnej, ●
terapia psychologiczna, ●
zajęcia logopedyczne, ●
terapia integracji sensorycznej, GŁÓWNE ZAŁOŻENIA KONCEPCJI PRACY PRZEDSZKOLA 1. Tworzenie warunków do pełnego indywidualnego rozwoju dziecka zgodnie z jego możliwościami i potrzebami. 2. Nabywanie przez dzieci szeroko pojętej samodzielności. 3. Wspomaganie rozwoju dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych 4. Integracja dzieci zdrowych z niepełnosprawnymi i innych narodowości. 5. Kompensowanie braków i opóźnień w rozwoju dzieci przy współudziale rodziców i instytucji. 6. Solidne przygotowanie dzieci do podjęcia nauki w szkole. 7. Motywowanie rodziców do aktywnego udziału w życiu przedszkola. str. 2 8. Zaspokajanie potrzeb i oczekiwań rodziców oraz środowiska lokalnego. MISJA PRZEDSZKOLA Budowanie trwałej wzajemnej, więzi między dziećmi, dziećmi i rodzicami oraz między rodzicami a przedszkolem, wspieranie indywidualnego rozwoju dziecka zgodnego z jego możliwościami, potrzebami i zainteresowaniami oraz budzenie naturalnej motywacji dziecka do: ●
samodzielności w odkrywaniu i przyswajaniu wiedzy o otaczającej rzeczywistości rodzinnej, społeczno­przyrodniczej i technicznej oraz aktywnego życia w tych środowiskach; ●
przekształcania rzeczywistości, by było przygotowane na zmianę i radziło sobie z przeżywaniem porażki i sukcesu; ●
akceptowania rówieśników ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi; ●
bycia samodzielnym w sytuacjach społecznych, czyli nabywania umiejętności podejmowania decyzji i uzasadniania swoich racji; ●
kontynuowania wychowania domowego; ●
kreatywnego myślenia i twórczego działania. WIZJA PRZEDSZKOLA Wizja Przedszkola zakłada, że przedszkole jako instytucja edukacyjna: ●
jest placówką nowoczesną, przyjazną, innowacyjną, przygotowującą dzieci do podjęcia nauki w szkole nastawionych na osiąganie sukcesów; ●
jest wspólnotą osób uczących się i każde dziecko ma być w niej aktywne; ●
tworzy środowisko sprzyjające: ­
­
­
­
­
aktywnemu uczeniu się poprzez nawiązywanie kontaktów partnerskich, współdziałaniu w poszukiwaniu wiedzy, odważnemu ale akceptowanemu społecznie wyrażaniu myśli i uczuć, zachowaniu świadczącemu o rozumieniu innych i korzystaniu z ich zasobów wiedzy, konstruowaniu własnej wiedzy i poszukiwaniu sensu poznawanych treści; ●
rozwija świadomość istnienia odmienności językowej i kulturowej; ●
umożliwia uczenie się w środowisku o dwoistym charakterze – w naturze i kulturze, z których wynikają wartości poznawcze, etyczne, ontyczne i estetyczne; ●
częściowo i celowo pracuje w oparciu o metodę Marii Montessori i wykorzystuje aktywizujące metody pracy; ●
umożliwia rozwijanie zainteresowań, zdolności oraz wyrównywanie szans edukacyjnych wszystkim dzieciom; str. 3 ●
wyposaża każde dziecko w umiejętność odbioru piękna zawartego w sztuce, kulturze i drugim człowieku; ●
pracuje w oparciu o program ukierunkowany na dziecko, jego możliwości i potrzeby; ●
umożliwia dziecku wielostronny rozwój we wszystkich sferach osobowości poprzez aktywne uczestnictwo w procesie edukacji; ●
pracuje nad przekonaniem dorosłych, że prawa i potrzeby dziecka są najwyższą wartością; ●
wyróżnia się w środowisku społecznym i jest otwarta na współpracę; ●
gwarantuje taki dobór kadry pedagogicznej, by jej członkami był zespół ludzi wykształconych, kreatywnych, pracujących systemem otwartym, opartym na metodach aktywizujących i inicjujących proces wychowawczo – dydaktyczny zgodnie z najnowszymi trendami w edukacji; ●
daje szanse rodzicom bycia współautorami życia przedszkola. CELE I ZADANIA PRZEDSZKOLA Realizacja założeń Wizji i Misji Przedszkola wyznacza następujące priorytetowe cele i zadania: 1. Rozumieć pojęcie uczenia się jako procesu konstruowania, interpretowania i modyfikowania „osobistych reprezentacji (obrazów) świata”, którego celem jest przyswojenie przez dziecko określonych wiadomości, umiejętności i nawyków. 2. Mieć świadomość, że proces uczenia się dziecka bazuje na jego indywidualnych doświadczeniach uzyskiwanych w toku działania, a dziecko konstruuje obraz rzeczywistości nie tyle słuchając o niej, ile jej doświadczając. 3. Zdawać sobie sprawę z faktu, że dziecko korzysta z osobistej wiedzy o świecie i buduje nową wiedzę podczas relacji z dorosłymi. Proces ten to strukturalizowanie (tworzenie struktur wiedzy) i restrukturalizowanie (modyfikowanie) doświadczeń, które odbywa się przy współudziale nauczyciela. Uczenie się dziecka w wieku przedszkolnym wymaga od instytucji przedszkolnej realizacji następujących zadań: ●
wnikliwej diagnozy, która pozwoli na poznania aktualnego etapu rozwoju wychowanka; ●
zapewnienia warunków materialnych, osobowych, dydaktycznych, dostosowanych do jego możliwości: zdolności, niepełnosprawności i wieku w grupach zróżnicowanych wiekowo i integracyjnych; ●
zapewnienia klimatu wychowawczego, sprzyjającego indywidualizacji; str. 4 ●
aktywizowania umiejętności postrzegania: autopostrzegania, postrzegania zmysłowego, postrzegania środowiska, postrzegania odpowiedzialności; ●
zorganizowania środowiska do spontaniczno­reaktywnej działalności; ●
tworzenia sytuacji sprzyjających nabywaniu świadomości sprawstwa i środowiska pozwalającego podejmować czynności o charakterze pracy; ●
stymulowania ciekawości poznawczej, samodzielnych działań badawczych i aktywnej eksploracji prowadzących do całościowego rozumienia obrazu siebie i świata poprzez znalezienie powiązań, rozpoznawanie zależności, uporządkowanie doświadczeń i wiedzy; ●
organizowania warunków do rozwiązywania problemów na miarę przedszkolaka, sprzyjających rozwojowi procesów poznawczych, doskonaleniu operacji umysłowych i kształtowaniu pojęć; ●
przygotowania środowiska do nawiązywania kontaktów społecznych i uczenia się synergicznego (wspólnotowego) z dzieckiem niepełnosprawnym i zdolnym oraz z innych narodowości; ●
tworzenia okazji do wykorzystania wyobraźni, podejmowania aktywności poznawczej i twórczej oraz dawania szansy wyrażania siebie w różnych sytuacjach; ●
rozwijania zdolności i zachowań empatycznych poprzez możliwości doświadczania i wyrażania uczuć: intelektualnych, religijnych, patriotycznych, estetycznych, kulturowych; ●
pomocy w uzyskiwaniu gotowości oraz nabywaniu elementarnej umiejętności pisania i czytania, wychodząc naprzeciw możliwościom i zainteresowaniom wychowanków. ●
przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym poprzez rozbudzanie ich świadomości językowej i wrażliwości kulturowej oraz budowanie pozytywnej motywacji do nauki języków obcych na dalszych etapach edukacyjnych; poznawania polisensorycznego i PROCESY ZACHODZĄCE W PRZEDSZKOLU Nauczyciele monitorują indywidualny rozwój każdego wychowanka poprzez systematyczne obserwacje w celu zapewnienia mu optymalnych warunków dla osiągnięcia sukcesów rozwojowych. Przedszkole diagnozuje gotowość szkolną dzieci i w zależności od wyników badania prowadzi zajęcia wspomagające i korygujące rozwój dziecka, a także udziela pomocy psychologiczno­pedagogicznej. Oferta zajęć prowadzonych w przedszkolu zapewnia realizację podstawy programowej wychowania przedszkolnego, a także poszerza ją o nowatorskie rozwiązania programowe, w tym oparte na idei zrównoważonego rozwoju. Kadra pedagogiczna przedszkola umożliwia dzieciom rozwój zainteresowań przyrodniczych, naukowych i technicznych oraz indywidualnych talentów. Stosowane rozwiązania metodyczne wykraczają poza katalog tradycyjnych metod wychowania przedszkolnego i obejmują m.in. zabawy badawcze i str. 5 doświadczenia, metody oparte na teorii integracji sensorycznej, projektu, metody aktywizujące oraz wymagające twórczego myślenia. Nauczyciele współpracują ze sobą i własnym przykładem potwierdzają głoszone wartości, w tym przede wszystkim wartość dobra, współpracy, zasad demokracji oraz przestrzegania praw i odpowiedzialnego wywiązywania się z obowiązków. Szczególną uwagę kadra pedagogiczna przywiązuje do otwartości na innych ludzi i problemy pojawiające się w środowisku przyrodniczym i społecznym. Przedszkole systematycznie zmierza do pełnej realizacji założeń koncepcji, która jest modyfikowana w razie konieczności. Odbywa się to poprzez coroczną analizę jakości pracy przedszkola oraz budowanie i realizację planów pracy na kolejny rok z wykorzystaniem priorytetów określonych w koncepcji i wniosków ze sprawowanego nadzoru pedagogicznego. PRZYGOTOWANE OTOCZENIE Odpowiednio zorganizowane otoczenie – to otoczenie, które z jednej strony wychodzi naprzeciw rozwijającym się potrzebom dziecka, z drugiej zaś pozwala je realizować swobodnie i bez przeszkód. Podstawowe komponenty to: 1. Grupa zróżnicowana wiekowo ●
daje dzieciom większe możliwości rozwoju intelektualnego, gdzie dzieci mają możliwość wzajemnego doświadczania; ●
wzmaga motywację do uczenia się; ●
podnosi efektywność uczenia się; ●
sprzyja szybszemu uspołecznieniu się dzieci. 2. Materiał rozwojowy Jest tak przygotowany, rozmieszczony w sali i udostępniony dzieciom, że tworzy logicznie uporządkowaną całość programową. Umożliwia on wyjście w procesie uczenia się od poznania zmysłowego, służy nie tylko rozwojowi intelektualnemu, ale kształtowaniu całej osobowości. Materiał rozwojowy jest wprowadzony w określonym czasie i określonej wrażliwości dziecka na dane bodźce oraz przygotowany zgodnie z następującymi zasadami: ●
stopniowania trudności, ●
przechodzenie od materiału konkretnego do bardziej abstrakcyjnego, ●
budzenie ciekawości i zainteresowania dziecka, ●
wyzwalanie różnych form aktywności, ●
kontrola błędów, która umożliwia samodzielne poszukiwanie rozwiązań i czerpanie radości z sukcesu, której nie zastąpi żadna ocena. Dzięki temu dziecko nabiera zaufania we własne siły i pragnie podejmować nowe trudniejsze zadania. Kategorie materiału dydaktycznego ( rozwojowego): str. 6 1. Materiał do ćwiczeń życia praktycznego, związanych z troską o środowisko, o samego siebie, ćwiczeń dotyczących zwyczajów i form grzecznościowych w grupie, ćwiczeń związanych pracami domowymi. 2. Materiał sensoryczny, służący wszechstronnemu kształceniu zmysłów oraz pobudzeniu aktywności umysłowej. 3. Materiał „akademicki”, służący nauce języka, matematyki, geografii, biologii, historii, religii i innych dziedzin wiedzy. 4. Materiały artystyczne, związane z ekspresją dziecka. 3. Formy pracy 1. Praca indywidualna z materiałem rozwojowym. 2. Praca zespołowa w małych grupach. 3. Praca zbiorowa z całą grupą. 4. „Otwarte drzwi” – dzieci za wiedzą nauczyciela, mogą przechodzić do pracy w innej grupie. ŻYCIE I DZIAŁALNOŚĆ MARII MINTESSORI Maria Montessori to twórczyni oryginalnego systemu edukacyjno – wychowawczego. To ona całe swoje życie poświęciła innym­ dobru dziecka. Okres życia i cała działalność Marii Montessori ściśle powiązany jest z nurtem pedagogicznym zwanym „nowym wychowaniem”, a ona sama zaliczana do grona wybitnych reformatorów edukacji wczesnoszkolnej. Bliższe poznanie myśli , poglądów i działań Montessori stwarza okazje do poznanie zasad i metod pracy z dziećmi. Maria Montessori urodziła się w 1870 r. we Włoszech. Była włoską lekarką, pedagogiem, psychologiem. W 1896 r. ukończyła studia medyczne w Uniwersytecie Rzymskim, będąc wówczas pierwszą kobietą lekarzem we Włoszech. Samodzielne studia, praca z dziećmi, doświadczenia nabyte w trakcie prowadzenia Instytutu Kształcenia, doskonała znajomość sytuacji i rozwoju dziecka, analiza sposobu pracy z dzieckiem zaczęły przynosić niespodziewane rezultaty. Maria Montessori pierwsza stworzyła naukowo opracowany system materiałów rozwojowych do pracy z dziećmi, w oparciu o które dzieci miały rozwijać narządy ruchowe, wzrokowe, dotykowe ­ czyli zmysły , a przez to przysposabiać je do przyszłej pracy. Okazało się , że opracowane materiały rozwojowe do pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo dawały świetne rezultaty edukacyjne zwłaszcza w dziedzinie czytanie i pisania. W związku z tym Montessori coraz głębiej interesuje się dzieckiem, jego prawami rozwoju, jego potrzebami we wszystkich obszarach rozwojowych i jest przekonana, że opracowane przez nią materiały do pracy z dziećmi dadzą również wymierne korzyści w przypadku pracy z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się. Tak więc Montessori podejmuje studia z zakresu antropologii, psychologii, higieny, filozofii oraz pracę badawczą w szkołach. Dotychczasowe doświadczenia chce zastosować w pedagogice prawidłowo rozwijających się dzieci. str. 7 W 1907 r. otworzyła w Rzymie pierwszy Dom Dziecięcy – „ Casa dei Bambini”. Była to świetlica – przedszkole dla dzieci. Montessori sama zajęła się organizacją tej placówki i jej wyposażeniem nie tylko w meble dostosowane do wzrostu dzieci, ale przede wszystkich w materiały do pracy z dziećmi opracowane na bazie różnych doświadczeń przez siebie. Jednocześnie kształciła opiekunki do pracy z dziećmi. W niedługim czasie „Casa dei Bambini” zyskało rozgłos, bo dzieci stopniowo ulegały resocjalizacji, obserwowano korzystne zmiany w ich zachowaniu ­ dzieci były coraz bardziej skupione i uporządkowane. Było to kluczowe odkrycie Montessori ­ zjawisko polaryzacji uwagi, polegające na głębokiej, skoncentrowanej pracy, szczególnym skupieniu na zajęciu. Dzięki temu tworzono kolejne placówki, które licznie odwiedzane były przez pedagogów, psychologów i zainteresowanych rodziców. Rok 1910 to rok, w którym Montessori podjęła decyzję o zawieszeniu praktyki lekarskiej i całkowitym oddaniu się pracy pedagogicznej, której głównym celem było rozwijanie, doskonalenie i upowszechnianie swojej metody pracy z dziećmi. Rozwijaniu tej metody pracy z dziećmi opartej na specyficznych materiałach rozwojowych, będących wynikiem wieloletniej pracy z dziećmi, ich rzetelnej, wnikliwej i systematycznej obserwacji, znajomości pedagogiki, psychologii, filozofii, antropologii Montessori poświęciła niemalże całe swoje życie. Metodę propagowała poprzez kursy wykłady, prezentację pomocy w wielu krajach na całym świecie, m.in. w Niemczech, Holandii, Hiszpanii, Indiach, zakładała także stowarzyszenia montessoriańskie propagujące idee jej metody. Ostatni okres życia Montessori obfitował w szczególne wydarzenia. W 1949 r. była kandydatką do pokojowej nagrody Nobla, otrzymała Krzyż Ligi Honorowej nadany przez Uniwersytet Sorboński. W San Remo poprowadziła kongres na którym prezentowała nowe pomoce do nauki geografii, botaniki , astronomii. Mimo sędziwego wieku była wyjątkowo aktyna osobą. Zmarła w 1952r. w Holandii, a ostanie miejsce jej zamieszkania, czyli dom w Amsterdamie jest siedzibą międzynarodowego stowarzyszenia Montessori i miejscem pamięci narodowej. Myśli pedagogiczne Marii Montessori sformułowane z początkiem XX wieku pozostają aktualne do dziś. Przedszkola i szkoły Montessori są placówkami aktywności dziecka, a dzieła pedagogiczne Montessori są skarbnicą myśli pedagogicznych. str. 8