Misyjny Dar Serca nr 4/10 (8)

Październik - grudzień
2010
Rok 2 (nr 8)
Drodzy Przyjaciele Sercańskich
Misji,
Początki obecności Księży Sercanów w Urugwaju
sięgają lat 40-tych poprzedniego stulecia. W
tym czasie Urugwaj
miał być najbardziej
rozwiniętym krajem w
całej Ameryce Południowej, krajem katolickim o dobry ciepłym
klimacie. Jest prawdą,
że czterdzieści lat temu był nazywany
Szwajcarią Ameryki
Południowej ze względu na swoją mocną
sytuację ekonomiczną na kontynencie. Sytuacja jednak znacznie się
zmieniła.
Urugwaj to kraj o połowę mniejszy od Polski, w którym żyje ponad 3
mln mieszkańców. W czasach pierwszych kolonizatorów tereny obecnego
Urugwaju zamieszkiwali Indianie.
Dziś społeczeństwo tego państwa
składa się niemal całkowicie z ludzi
pochodzenia europejskiego.
Oficjalna nazwa Urugwaju
brzmi: Wschodnia Republika Urugwaju (Republica Oriental del Uruguay),
ze względu na położenie na wschód
od rzeki Urugwaj. Nazwa „Urugwaj"
wywodzi się z języka Indian Guarani
zamieszkujących kiedyś tereny Argentyny, Urugwaju i Paragwaju i znaczy tyle, co „rzeka kolorowych ptaków".
Obecnie Urugwaj
jest krajem ateistycznym. Jest to podstawowa cecha różniąca go
od innych krajów Ameryki Południowej.
W Urugwaju pracuje czternastu sercanów: jedenastu księży,
jeden brat zakonny i
dwóch kleryków z Brazylii, którzy odbywają
swój dwuletni staż
duszpasterski. Żyją oni w pięciu
wspólnotach: trzy z nich znajdują się
w Montevideo, pozostałe w El Pinar i
Solis de Mataojo.
wasz - ks.
Michał scj
SPIS TREŚCI
Temat wydania . .Urugwaj. . . . . . . . . . . . . . . . 1
Sercanie w Ameryce Południowej. . . . . . . . . . 2
Polscy Sercanie w Ameryce Płd. . . . . . . . . . . 3
Historia misji w Urugwaju. . . . . . . . . . . . . . . . 3+6
Sylwetki misjonarzy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4-5
Życzenia na Boże Narodzenie 2010. . . . . . . . . 7
Informacje dla rodziny misyjnej . . . . . . . . . . . . 8
Historia misji w . . . Urugwaju
SERCANIE W
AMERYCE POŁUDNIOWEJ
Kościół – z natury swojej – jest
misyjny. Chrystusowe wezwanie –
„Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”
– jest wciąż aktualne i skierowane do
wszystkich Jego uczniów, a zwłaszcza
do tych, szczególnie Jemu oddanych,
poświęconych poprzez zakonną profesję czy święcenia kapłańskie.
Człowiek – poszukujący swej
drogi życiowej w realizacji Chrystusowego uczniostwa – musi sobie odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób
chcę to moje bycie uczniem Chrystusa
realizować? I choć formy tej realizacji
będą różne i będą się zmieniać, zadanie pozostaje to samo: iść, głosić i
wprowadzać nowych uczniów.
Kościół, poprzez swoich członków, a przede wszystkim poprzez
Zgromadzenia Zakonne, realizuje to
wezwanie, i stara się dotrzeć do
wszystkich narodów. Choć nasze
Zgromadzenie nie było pomyślane
jako misyjne to już w 1882 roku, w
liście do papieża Leona XIII, o. Dehon
pisze: „Czerpiąc z Najświętszego Serca Jezusowego ducha ofiary, będziemy szczęśliwi, mogąc być obecni także na misjach”.
Idąc za tymi słowami, nasz Założyciel wysyła swych pierwszych misjonarzy do Ekwadoru w 1888 roku
oraz do Konga belgijskiego w 1897
roku. Te pierwsze misje Zgromadzenia
rozbudziły wrażliwość Dehona na ten
właśnie aspekt życia Kościoła. Odtąd
misje będą zawsze w centrum jego
uwagi.
Ostatnie stulecie naszego istnienia obfitowało w nasze zaangażowanie misyjne. Dzięki temu można nas,
jako Sercanów, znaleźć na wszystkich
kontynentach świata. W Ameryce Południowej Księża Sercanie mają pięć
prowincji (3 w Brazylii, ArgentynaUrugwaj i Chile) i jeden Region
(Wenezuela). Pierwsza misja Zgromadzenia na tym kontynencie została
otwarta w 1888 roku w Ekwadorze.
Historia misji w . . . Urugwaju
Pierwszymi misjonarzami sercańskimi
byli księża narodowości niemieckiej.
Polscy Sercanie w Ameryce Połd.
Pierwszym Sercaninem-Polakiem
na tym kontynencie był ks.
Franciszek
Stanisław Szymański, przynależący
do
prowincji Niemieckiej, jako
że polska prowincja jeszcze nie istniała. W roku
1902 przybył on do Brazylii. 36 lat
później, w roku 1938 wyrusza do Brazylii drugi Polak,
ks.
Franciszek
Nagy, gdzie przez
9 lat pełni posługę
duszpasterską, dydaktyczną
i administracyjną.
Wraca on do kraju w 1947 kiedy
to rodzi się Polska
Prowincja
SCJ.
MISJA W URUGWAJU
Początki obecności Księży Sercanów w Urugwaju sięgają lat 40tych poprzedniego stulecia. 27 maja
1940 roku ks. Karskens został mianowany przełożonym regionu argentyńskiego, zależnego ówcześnie od pro-
wincji holenderskiej. Na odbytej w tym
dniu radzie regionalnej rozważono
propozycję pana Steverlyncka, przemysłowca belgijskiego, aby zaopiekować się kaplicą zbudowaną przez niego w Motevideo (Urugwaj) i zająć się
duszpasterstwem robotników z jego
fabryki.
Jako warunek zaakceptowania
tego dzieła, rada zażądała pisemnego
zaproszenia ze strony miejscowego
ordynariusza. Biorąc pod uwagę
wszystkie potrzeby regionu, możliwe
było jedynie wysłanie tam jednego
księdza, któremu towarzyszyłby jeden
brat zakonny. W tym czasie pan
Steverlynck wybudowałby dom dla
księży.
Bardzo wiele kosztowało osiągnięcie zgody biskupa Aragony, arcybiskupa Montevideo, jako że pragnął
on przyznać to dzieło klerowi diecezjalnemu. Po otrzymaniu zgody, 8 listopada 1940 roku kaplica Zbawiciela
została pobłogosławiona przez arcybiskupa, a następnego dnia - 9 listopada
- ks. Karskens rozpoczął swoją duszpasterską posługę.
Pod koniec grudnia 1940 roku
przybył do pomocy brat zakonny Nicasio van Vliet. Dnia 2 lutego 1941 roku,
już pod nowym arcybiskupem Barbieri,
oddano nową parafię Zbawiciela a ks.
Karskens został mianowany pierwszym
proboszczem.
Polscy Sercanie w Urugwaju
Zaangażowanie polskich Sercanów w misje Ad gentes w Afryce czy
cd. Str.6
Sylwetka misjonarza
Br. Andrzej Gancarczyk
Urodził w Prudniku w 1975 roku, jako najstarszy z trójki synów Teresy i Romana. Swoją edukację rozpoczął 1982 r., a rok później został
przyjęty do grupy ministranckiej.
W 1988 r. rozpoczął swoją edukację muzyczną w Państwowej Szkole
Muzycznej w Nysie, którą kontynuował aż do 1994 r.
Po ukończeniu szkoły podstawowej
podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym „Carolinum” w Nysie, które zakończył egzaminem dojrzałości w 1994 r.
W tym też roku zgłosił się do
Zgromadzenia Księży Sercanów na
brata zakonnego. Po rocznym nowicjacie w 24 września 1995r. złożył
swe pierwsze śluby zakonne i podjął
dalszą naukę:
- 1995-98 w Kolegium Teologicznym
w Lublinie;
- 1998-2004 na UKSW w Warszawie
Wydział Nauk Humanistycznych, kierunek Pedagogika Społeczna.
W latach 2001-2004 pracował
jako katecheta w Sosnowcu.
padre Quinto Regazzoni, padre Francesco Bottacin i dwóch kleryków z
Brazylii (…). Jechaliśmy przez Montevideo dość długo zanim dotarliśmy
do sanktuarium La Gruta de Lourdes
(…).
Na
obrzeżach
miasta
znajdowały się
domki zbudowane z blachy,
gdzie-niegdzie
murowane, nieco
większe.
Miałem
wrażenie jakbyśmy się cofnęli
o jakieś 20-30
lat. Wszędzie
widać było duże sfory bezpańskich psów i
chude szkapy
błąkające
się
po mieście.
Kończyła się tu
zima. We znaki
dawała się nieprzyjemna wilgoć, którą czuć
było wszędzie.
Dom był nieogrzewany.
Wszędzie kamienne posadzki no i w kranie tylko
zimna woda.
W roku 2004 rozpoczął pracę w
małej poligrafii w Wydawnictwie Dehon w Krakowie, która trwała aż do
2008. W tym to roku zgłosił się do
wyjazdu na misje w Urugwaju, dokąd
po kilku miesięcznym przygotowaniu
językowym, we wrześniu 2008 wyjeZ utęsknieniem czekaliśmy na
chał.
lato.
Niektóre
drzewa zaczęły już kwitSwoje pierwsze wrażenia z Urunąć. Ogromna bieda dookoła...
gwaju tak opisuje:
„Na lotnisku czekał już na nas
Sylwetka misjonarza
Ks. Wojciech Adamczyk
Urodził się w 1976 roku w Lublinie, jako trzecie dziecko w rodzinie
Tadeusza i Haliny.
W 1983
r.
rozpoczął
swoją edukację w szkole
podstawowej.
Już w roku
następnym
został przyjęty
do grona ministranckiego,
do
którego
przynależał aż
do ukończenia
podstawówki.
Od 1991 r.
k o nt y n uo w a ł
dalszą naukę
w Technikum
Gastronomicznym w Lublinie. W tym też
roku
podjął
posługę lektora w swojej
parafii.
Po ukończeniu szkoły
średniej uwieńczonej egzaminem dojrzałości oraz tytułem Technika Gastronomii złożył podanie o przyjęcie
w szeregi Księży Najśw. Serca Jezusowego. W 1995 r. rozpoczął swoją
zakonną formację w postulacie, a następnie w Nowicjacie, w którym 22
września 1996 złożył swoje pierwsze
śluby zakonne.
P o s tud i ac h f il ozof i cz no teologicznych w Seminarium Misyjnym
w Stadnikach odbył praktykę duszpasterską w Sosnowcu i w 2004 r.,
otrzymał święcenia kapłańskie. Otrzymawszy nominację na wikariusza pracował kolejno:
2004-2006 - w Sosnowcu;
2006-2008 - w Bełchatowie.
Z bełchatowskiej parafii złożył
podanie o wyjazd na misje do Urugwaju, gdzie też po kilku miesięcznym
przygotowaniu językowym wyjechał.
Podsumowując roczny pobyt na
misjach tak oto opisuje swoje wrażenia:
„Przed przyjazdem do Urugwaju
wiele czytałem na temat kraju, jego
religii i obyczajów. (…) Urugwaj miał
być najbardziej rozwiniętym krajem w
całej Ameryce południowej, krajem
katolickim o dobrym ciepłym klimacie.
Jest prawdą, że czterdzieści lat temu
był nazywany Szwajcarią Ameryki Południowej ze względu na swoją mocną
sytuację ekonomiczną na kontynencie. Sytuacja jednak znacznie się
zmieniła. (…)
Urugwaj potrzebuje świadków, proroków miłości, którzy pochylając się nad
ubogimi, dają świadectwo Prawdy w
Chrystusie i przez Chrystusa. Potrzeba odnowy duchowieństwa, formacji
katechetów, troski o ubogich.
Misja w Urugwaju jest ogromnym wyzwaniem, ale też łaską i dzięki
Bożej pomocy i Waszej modlitwie mogę być prawdziwym narzędziem w
rękach Boga”.
Historia misji w . . .
każdy z nich mieszka w innej wspólnocie. Ksiądz Wojciech pracuje w Solis
de Mataojo. Razem z padre Mario
(Argentyńczykiem z Buenos Aires)
prowadzą parafię, 80 km na północny
wschód od Montevideo.
Br. Andrzej mieszka na peryferiach Montevideo w sanktuarium narodowym La Gruta de Lourdes w międzynarodowej wspólnocie sercańskiej
z padre Francesco - Włochem, padre
Victorem - Argentyńczykiem i klerykiem Fernando - Brazylijczykiem.
Od sierpnia tego roku ks. Wojciech pełni funkcję Radnego Dystryktu, a br. Andrzej jest Ekonomem Dysteż w Ameryce Południowej przez dłu- tryktu.
gi czas było niemożliwe na ówczesną
sytuację polityczną w naszym kraju.
Końcówka lat 60 ubiegłego stulecia
(wyjazdy do Indonezji i Konga), a
jeszcze bardziej lata 80, obfitujące w
powołania, spowodowały większy
udział Polaków w działalności misyjnej
Zgromadzenia.
Polscy Sercanie nie tworzyli jednak „swoich” misji, raczej dojeżdżali
by wspomagać już istniejące, a zakładane i dotychczas prowadzone przez
Sercanów Holendrów, Włochów, Francuzów czy Niemców. Tak też i jest w
przypadku misji urugwajskich.
Br. Andrzej Gancarczyk i ks.
Wojciech Adamczyk są pierwszymi
polskimi Sercanami, którzy dotarli do
Urugwaju 12 września 2008 roku.
Pierwsze miesiące spędzili w Montevideo szlifując język hiszpański na Londyn Institute. Od marca 2009 roku
Życzenia Bożonarodzeniowe...
„Cicha noc, święta noc,
Pokój niesie ludziom wszem.
A u żłóbka Matka Święta,
Czuwa sama uśmiechnięta,
Nad Dzieciątka snem. . .”
Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji,
Narodziny człowieka wyznaczają początek wędrówki, które nazywamy życiem, a którego celem - dla osoby wierzącej - jest osiągnięcie
zbawienia. Niejednokrotnie nie jest to łatwe wędrowanie. Wiemy ile wysiłku trzeba włożyć, pośród trosk i pragnień, aby w tym swoim wędrowaniu
nie zbłądzić i się nie zgubić.
Narodziny Jezusa Chrystusa - Syna Człowieczego - Jedynego i Umiłowanego Syna Boga są przełomowym wydarzeniem w tej ludzkiej historii
wędrowania.
Przykładem swego życia ukazuje, że:
- narodziny w ubóstwie nie oznaczają nędzy życia;
- trudności i przeciwnicy nie powinny umniejszać miłości i miłosierdzia względem potrzebujących;
- Krzyż wpisany w osiągnięcie Zbawienia nie jest oznaką klęski.
Co nam oferuje rodzący się Zbawiciel? Do czego nas nawołuje?
- byśmy swą ufność złożyli w Bogu, który nas kocha i troszczy się o
nas;
- byśmy w codzienności starali się dostrzec oznaki Jego łaski, bo Jemu zależy na nas;
- byśmy oczyma wiary dostrzegali Jego obecność wśród, bo On zawsze jest z nami - Emmanuel.
W sam Dzień Bożego Narodzenia łączę się z naszymi misjonarzami
rozsianymi po całym świecie, prosząc Boga o bezpieczeństwo i entuzjazm
w głoszeniu Jego Dobrej Nowiny; łączę się z wszystkimi rodzinami i przyjaciółmi naszych misjonarzy, prosząc o Boże błogosławieństwo,
zdrowie oraz potrzebne łaski dla Was i waszych bliskich,
- ks. Michał SCJ
Sekretarz Misji Zagranicznych
Informacje dla rodziny misyjnej
Intencje modlitewne na 2010 rok
Rok 2010 postanowiliśmy dedykować tematyce Azji i Oceanii, oraz Urugwajowi w
Ameryce Południowej. Ponieważ są to
nasze najmłodsze (poza Indonezją) tereny misyjne, pragniemy modlić się za tych,
którzy już odeszli do Pana po zasłużoną
nagrodę apostoła, jak i tych, którzy dla tej
nagrody jeszcze się trudzą.
Pomoc dla misjonarzy
„Panie, obdarz swoją Miłością wszystkich tych, których powołałeś do służby Misjonarzy wspomagamy na trzech poziomach poprzez:
Ewangelii na kontynentach Azji
1) modlitwę,
i Oceanii.”
2) ofiary duchowe,
Chcemy pamiętać o . . .
3) wsparcie materialne.
naszych misjonarzach z Ameryki PołuKto chciałby wspomóc naszych midniowej, których Pan powołał do swego
sjonarzy materialnie może to uczynić poKrólestwa:
przez nasze misyjne konto:
 Ks. Stanisław Szymański zmarł
Zgromadzenie Księży Najświętszego Ser30. 05. 1918, Porto Calco w Brazylii;
ca Jezusowego Misje Zagraniczne
 Ks. Franciszek Nagy zmarł
BANK PEKAO S.A.
14. 09. 1989, Kraków, Polska;
I Oddział w Warszawie
Oraz z Indonezji:
05
1240
1037
1111 0010 0408 6199
 Ks. Albert Bűchler zmarł
04. 06. 1995, Rydułtowy, Polska;
 Ks. Augustyn Nagy zmarł
22. 07. 1994, Kraków, Polska;
 Ks. Zdzisław Słupczyński zmarł
15. 01. 1971, Palembang, Indonezja;
 Ks. Lucjan Walczak zmarł
07. 11. 1997, Palembang, Indonezja;
Spotkania rodzin misjonarzy
Spotkania naszych misyjnych rodzin to
doskonała okazja do:
• wzajemnego poznania się,
• lepszego zaznajomienia się z problematyką misyjną,
• spotkania tych, którzy głoszą
Ewangelię
w krajach misyjnych.
Naszą modlitewną pamięcią obejJest
to także okazja do aktywnego
mujemy również naszych bliskich zmarwłączenia
się
w dzieło ewangelizacji połych w ostatnim roku: „Wieczne odpoczyprzez
wspólną
modlitwę i uczestnictwo w
wanie, racz im dać Panie, a światłość
Eucharystii.
Zapraszamy
wszystkich członwiekuista niechaj im świeci”.
ków rodzin naszych misjonarzy, jak rówRamowy program spotkań:
nież naszych dobroczyńców i przyjaciół
09.30 – przyjazd
sercańskich misji.
10.30 – modlitwa za chorych i zmarłych
misjonarzy i krewnych
Dane adresowe: Sekretariat Misji Zagranicznych
12.00 – Msza św., – obiad
ul. Łowicka 46, 02-531 Warszawa
14.30 – spotkanie przy kawie
tel.: 022 849 43 51 / 022 849 55 61
17.30 – rozjazd (w zależności od dyspoe-mail: [email protected] www.misje.scj.pl/default.htm
zycji czasowej)