Marek Dragosz - LoveFootball

Formy zabawowe w treningu bramkarza
Prezentacja ćwiczeń nie ma charakteru jednostki treningowej a jest jedynie zbiorem przykładowych zadań do
wykorzystania w czasie budowania treningu dla bramkarza. Część z nich można wykorzystać w elementach
rozgrzewki, część fazie głównej, a jeszcze inne znakomicie spełniają swą rolę w części końcowej treningu. Do
trenera należy prawidłowe ich wkomponowanie w stworzone przez siebie zajęcia dla golkiperów.
Wybór tych przykładów nastąpił świadomie na bazie kilkunastoletniej praktyki autora w pracy z bramkarzami.
Zawodnicy grający na tej pozycji są często równie specyficzni jak pozycja, na której występują. Dlatego chętnie
i często przelewają na treningach pot byleby tylko udoskonalić swą grę. Pamiętajmy jednak, że to nie ilość potu
warunkuje prawidłowy trening i rozwój zawodnika. Budować warsztat jego bramkarskiego rzemiosła można
również dając mu okazję do rywalizacji, uśmiechu czy
spontanicznych zachowań. Dla człowieka narażonego w meczu na dziesiątki sytuacji wymagających brawury i
odwagi takie elementy treningu wydają się być nieodzowne.
Budując jednostkę treningową, również z przedstawionymi w tym opracowaniu elementami zabaw pamiętajmy o
zabezpieczeniu dla ćwiczących warunków bezpieczeństwa a nade wszystko nie powielajmy błędów
popełnianych w wielu klubach gdzie bramkarze pozostawieni są sami sobie.
Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. Znaczniki i
chorągiewki nie są potrzebne, chyba, że trener uzna, iż należy
ograniczyć pole zabawy. Ćwiczy jednocześnie dwóch bramkarzy.
Zawodnik A trzyma w wyprostowanych na bok rękach dwie piłki.
Drugi, bramkarz B staje twarzą do niego w odległości 1,5 m. W
dowolnej kolejności (niekoniecznie na przemian) bramkarz A
upuszcza jedną z piłek, którą B musi złapać bez upadku zanim zetknie
się z podłożem.
Po kilku chwytach utrudniamy ćwiczenie przez zadanie dla bramkarza
A, który ma markować upuszczenie jednej z piłek wykonując ruchy
podobne do szalkowej wagi. Po chwili zwiększamy nieco odległość
między bramkarzami tak aby ćwiczący wykonywał chwyty
upuszczanych piłek z upadkiem.
Bramkarze ćwiczą na przemian. Zabawa kształtuje refleks, zdolność
postrzegania i reakcji, znakomicie spełnia swą rolę w końcowej fazie treningu, gdy zależy nam na poprawieniu
koncentracji ćwiczących. Jednocześnie daje bramkarzom sporo zadowolenia i uśmiechu gdy mogą narzucić
koledze kolejność działań.
Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. W
prostokącie ograniczonym znacznikami ćwiczący bramkarze
ustawieni w rozsypce. Jeden z nich z piłka w rękach. W
zależności od polecenia trenera podrzuca bądź uderza piłkę
mocno w górę prostym podbiciem. Wywołuje przy tym imię
kolegi, który ma chwycić piłkę i powtórzyć czynność.
Uderzający bądź podrzucający może również nie
wywoływać następnego zawodnika, pozostawiając całej
trójce walkę o piłkę.
Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. Każdy
zespół złożony z dwóch bramkarzy. Boisko ograniczone jest
z jednej strony chorągiewkami z drugiej znacznikami.
Podzielone jest linią stworzoną z 10-12 piłek na dwie
połowy. Na połowie boiska należącej do drużyny „złodziei”
wyznaczamy z znaczników linię startu odległą od linii piłek
o 3 m.
Na sygnał trenera oba zespoły: „złodziei” i „goniących”
startują w kierunku piłek. Ekipa „złodziei” ma za zadanie
zabrać dowolne dwie piłki i uciec z nimi w kierunku
chorągiewek. Rywale – drużyna „goniących” w tym czasie
stara się chwycić uciekających. Jeśli uda im się to przed
linią wyznaczoną z chorągiewek otrzymują punkt za
każdego schwytanego „złodzieja”. Zabawę powtarzamy 3-4 razy po czym zespoły zamieniają się rolami.
Ustawienie i plac ćwiczenia jak na rysunku. Bramkarz A w
bramce w postawie bramkarskiej przygotowany do obrony
strzału. Bramkarz B przed nim w odległości 2-3 m. Trener
w odległości 11-12 m od bramki oddaje strzały w kierunku
bramki tak, by golkiperowi A umożliwić skuteczny chwyt
bez upadku. Bramkarz B stara się w tym czasie absorbować
uwagę bramkarza A przez zastawianie pola widzenia. Po
serii 8-10 strzałów trener uderza kolejne 6-8 razy w światło
bramki jednak tak by umożliwić skuteczną obronę. Po
przerwie
odpoczynkowej trener uderza piłkę kolejne 8-10 razy
wprost w broniącego zawodnika A mocno po ziemi tak by
umożliwić mu skuteczną obronę piłki nogami. Zadanie
bramkarza B w dalszym ciągu się nie zmienia.
Po tych trzech seriach bramkarze zamieniają się rolami. Rozpoczęcie kolejnej fazy zabawy polega na zmianie
zadań dla bramkarza, który absorbuje uwagę broniącego kolegi.
Bramkarze ustawieni jak na rysunku. Trener zagrywa tym razem piłkę ręką na wysokości bioder bramkarza B,
który otwartą dłonią przepycha piłkę za siebie zmieniając tor jej lotu. Bramkarz A ćwicząc w ten sposób refleks
stara się zagrodzić piłce drogę do bramki. Po 10-12
powtórzeniach bramkarze zamieniają się rolami.
Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. Przed
bramkarzem rozsypane w dowolnej konfiguracji 12-16
piłek. Ważne jednak by znajdowały się one w miarę blisko
siebie.
Trener uderza piłkę nogą bądź rzuca ręką tak by trafiła ona
w grupę leżących piłek. Zadaniem bramkarza jest zagrodzić
dostęp do bramki możliwie wielu toczącym się do niej
piłkom.
Ćwiczenie należy powtórzyć w różnych sektorach bramki,
zwiększając i zmniejszając odległość od bramki
uderzającego w jej kierunku trenera.
Ćwiczenie w znakomity sposób kształtuje refleks i
zachowania w obronie sytuacyjnej.
Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. W
zależności od dyspozycji trenera bramkarze posiadają piłki
lub ćwiczą bez nich.
Bramkarze A i D według własnej inwencji wymyślają
dowolną czynność – ćwiczenie, ruch lub gest. Zadaniem
bramkarzy B i C jest wykonanie tej samej czynności w
lustrzanym odbiciu. Fakt, że B i C znajdują się stojąc
twarzami do siebie powoduje dodatkową trudność w
naśladownictwie i daje sporo zabawnych sytuacji.
Po kilku powtórzeniach bramkarze zamieniają się rolami.