chěw i hodowla trzody chlewnej - Eko

Wydawanie pozwoleń zintegrowanych
Poradnik najlepszej dostępnej techniki BATNEEC1
CHÓW I HODOWLA TRZODY CHLEWNEJ
Dokument ten nie stanowi i nie powinien być uważany
za prawną interpretację warunków i wymagań
Ustawy o Agencji Ochrony Środowiska (EPA) z 1992 roku.
1
Termin BATNEEC (Best Available Technology not Entailing Excessive Costs) był stosowany we wcześniejszym
stadium rozwoju koncepcji zintegrowanego zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń. Zasadniczo można
przyjąć, że jest tożsamy z obecnie stosowanym terminem BAT – najlepsza dostępna technika. Zgodnie z
Dyrektywą IPPC termin BAT zawiera w sobie pierwiastek dostępności ekonomicznej. O pewnej różnicy stanowi
zastąpienie słowa „technologia” słowem technika, które ma nieco szersze znaczenie i obejmuje również działania
o charakterze organizacyjnym. Dla uproszczenia w dalszej części dokumentu stosowany jest skrót BAT.
1
Environmental Protection Agency (EPA) (Agencja Ochrony Środowiska)
POWOŁANIE
Ustawa o Agencji Ochrony Środowiska (EPA) z 1992 roku została uchwalona 23 kwietnia 1992. Na
mocy jej przepisów dnia 26 lipca 1993 roku powołano Agencję.
ZADANIA
Agencja posiada szereg statutowych obowiązków i uprawnień wynikających z Ustawy. Główne
obowiązki Agencji obejmują:
• wydawanie pozwoleń dla złożonych procesów przemysłowych i innych potencjalnie powodujących
znaczne zanieczyszczenia, opartych na zintegrowanej kontroli zanieczyszczeń (IPC) i zastosowaniu
w tym celu najlepszej dostępnej technologii;
• monitorowanie jakości środowiska, w tym prowadzenie baz danych dostępnych dla społeczeństwa,
oraz publikację okresowych raportów o stanie środowiska;
• doradzanie władzom publicznym w zakresie zagadnień ochrony środowiska oraz wspomaganie
władz lokalnych w realizacji ich zadań w tym zakresie;
• promowanie praktyk przyjaznych środowisku poprzez, na przykład, zachęcanie do stosowania
audytów środowiskowych, wprowadzanie programu eko-etykietowania produktów, określanie
standardów jakości środowiska oraz wydawanie wytycznych dotyczących oddziaływania na
środowisko;
• promowanie i koordynowanie badań środowiskowych;
• wydawanie pozwoleń i regulowanie gospodarki odpadami, w tym składowiska odpadów, oraz
przygotowywanie i okresowe uaktualnianie krajowego programu gospodarki odpadami
niebezpiecznymi wykorzystywanego przez inne podmioty; oraz
• ogólny nadzór nad realizacją przez władze lokalne ustawowych funkcji ochrony środowiska.
STATUS
Agencja jest niezależnym organem publicznym. Jest finansowana przez Departament Środowiska2.
Niezależność Agencji zapewniona jest poprzez procedury wyboru dyrektora generalnego i pozostałych
dyrektorów oraz przez określoną w przepisach swobodę podejmowania działań z własnej inicjatywy.
Określona w ustawie, bezpośrednia odpowiedzialność za szereg funkcji podkreśla jeszcze tą
niezależność. Zgodnie z literą prawa, wszelkie próby wpływania w niewłaściwy sposób na Agencję lub
osoby działające w jej imieniu traktowane są jako wykroczenie.
ORGANIZACJA
Centrala Agencji mieści się w Wexford. Agencja działa poprzez pięć regionalnych inspektoratów z
siedzibami w: Dublinie, Cork, Kilkenny, Castlebar i Monaghan.
ZARZĄDZANIE
Działaniami Agencji kieruje pełnoetatowy zarząd składający się z dyrektora generalnego i czterech
dyrektorów. Członkowie zarządu mianowani są przez Radę Ministrów, zgodnie ze szczegółowymi
procedurami opisanymi w Ustawie.
KOMITET DORADCZY
Działania Agencji wspiera Komitet Doradczy składający się z dwunastu członków. Członkowie
mianowani są przez Ministra Środowiska, zaś wybierani są głównie spośród kandydatów wysuniętych
przez organizacje zaangażowane w kwestie środowiska i rozwoju. Ustawa nakłada na Komitet szereg
funkcji doradczych, zarówno w odniesieniu do Agencji, jak i właściwego ministra.
2
Irlandzki odpowiednik Ministerstwa Środowiska
2
Spis treści
1. Wstęp
2. Interpretacja terminu najlepszej dostępnej techniki
3. Omawiany sektor
4. Technologie kontroli
4.1 Wstęp
4.2 Chów i hodowla trzody chlewnej i postępowanie z gnojowicą
4.3 Lokalizacja fermy
4.4 Ograniczanie ładunku zanieczyszczeń
4.5 Zapobieganie rozprzestrzenianiu się emisji
4.6 Rozlewanie gnojowicy
4.7 Technologie odzysku i recyklingu
4.8 Oczyszczanie i unieszkodliwianie gnojowicy
4.9 Technologie usuwania i postępowania z odpadami
5. Monitoring zgodności
5.1 Emisje do atmosfery
5.2 Monitoring jakości wód powierzchniowych
5.3 Monitoring jakości wód gruntowych
5.4 Plan nawożenia
Załącznik 1 Źródła i emisje
1. Wstęp
2. Źródła emisji do atmosfery
3. Źródła emisji do wód
4. Źródła powstawania odpadów
Załącznik 2 Bibliografia
Załącznik 3 Publikacje IPC
3
PRZEDMOWA
Niniejszy poradnik ma na celu określenie minimalnych wymagań stawianych nowym przedsięwzięciom
w sektorze chowu i hodowli trzody chlewnej. Przy wydawaniu pozwoleń zintegrowanych bierze się pod
uwagę indywidualne uwarunkowania obejmujące rodzaj gleby, budowę geologiczną, zasoby wodne,
topografię, geografię danego terenu, sposób użytkowania gruntów, poziom składników odżywczych i
wymagania glebowe.
Niniejszy poradnik obejmuje
również
urządzenia
służące
do przechowywania gnojowicy
przynajmniej przez okres 6 miesięcy. Okres ten jest niezbędny do ułatwienia gospodarowania
gnojowicą i pozwala uniknąć konieczności nawożenia szczególnie w niesprzyjających warunkach.
Gospodarka gnojowicą jest wyłącznym obowiązkiem właściciela fermy trzody chlewnej.
Okres od listopada do lutego włącznie jest nieodpowiedni do nawożenia gnojowicą. Należy zauważyć,
iż w zależności od warunków pogodowych w poszczególnych latach, możliwe są odstępstwa od
powyższych ram czasowych. W zależności od pogody, wiosenne nawożenie gnojowicą może zacząć się
już przed końcem lutego lub zostać odłożone na później.
1. WSTĘP
Niniejsze wytyczne są jednymi z serii wytycznych wydawanych przez Agencję Ochrony Środowiska
Irlandii, a ich celem jest przekazanie wskazówek podmiotom ubiegającym się o uzyskanie pozwoleń
zintegrowanych zgodnie z przepisami Ustawy o Agencji Ochrony Środowiska (EPA). Dodatkowo należy
zapoznać się z wytycznymi dotyczącymi wypełniania wniosku3 .
Na początku należy zaznaczyć, iż dokument ten nie obejmuje zagadnienia hałasu, a wytyczne
dotyczące tego zagadnienia zostały opublikowane osobno.
Niniejsze wytyczne składają się z pięciu rozdziałów i trzech załączników. Następujący po niniejszym
wstępie rozdział 2 zawiera ogólne informacje odnośnie interpretacji terminu najlepszej dostępnej
techniki. Opis działalności objętych warunkami zawartymi w tych wytycznych zawarto w rozdziale 3.
W rozdziale 4 przedstawiono opisy technologii ograniczania emisji, zaś rozdział 5 zawiera uwagi
dotyczące wymogów monitoringu zgodności z wymaganiami prawa. W załączniku 1 przedstawiono
główne źródła emisji oraz najważniejsze substancje emitowane z tych źródeł.
Prowadzący instalacje opisane w niniejszej publikacji starający się o pozwolenie zintegrowane, powinni
dokładnie zapoznać się z informacjami zawartymi w tych wytycznych oraz wykorzystać je przy
przygotowaniu poprawnego wniosku do Agencji o wydanie pozwolenia. Należy zdawać sobie sprawę,
iż fakt nie przekraczania wartości granicznych emisji nie zapewnia, sam w sobie, spełniania wszystkich
wymagań związanych ze zintegrowanym ograniczaniem i zapobieganiem zanieczyszczeniom. Oprócz
stosowania się do tych wartości, wnioskodawca musi także zademonstrować, że jego priorytetowym
celem jest minimalizacja odpadów oraz zastosować szczególne środki zaradcze służące ograniczenia
całkowitej wielkości emisji i ładunku zanieczyszczeń, tam gdzie jest to ważne dla ochrony środowiska
naturalnego.
W momencie opracowywania tych wytycznych, zaprezentowane technologie i związane z nimi wartości
graniczne emisji uważa się za reprezentujące najlepszą dostępną technikę przy podejmowaniu nowej
działalności. BAT nie jest jednak jakością statyczną i z upływem czasu będzie ewoluował, zgodnie ze
zmianami technologii, czynników środowiskowych i kosztów. Agencja może poprawiać lub uaktualniać
wskazówki zawarte w niniejszym opracowaniu, jeśli poprawki takie będą wydawały się uzasadnione.
Informacje zawarte w niniejszych wytycznych powinny być wykorzystane jedynie jako narzędzia
pomagające w określeniu BAT dla danej operacji w tym sektorze i nie powinny być uważane za
3
Application Guideance Notes
4
ostateczne wyznaczniki BAT dla omawianego sektora. Wytyczne te nie mogą być uważane za
dokument wiążący o charakterze wymagania prawa.
2. INTERPRETACJA TERMINU BAT4
Skrót BAT (z ang. “the best available technique”) oznacza najlepszą dostępną technikę nie generującą
nadmiernych kosztów. Dana technika powinna być najlepsza pod względem zapobiegania
zanieczyszczeniom oraz dostępna, co oznacza, że przedsiębiorstwo badanej branży powinno być
w stanie ją zastosować. Pojęcie technika jest tu rozumiane jako technologia i jej wykorzystanie,
włączając w to szkolenia, serwis, itp. Termin ten zakłada osiągnięcie równowagi pomiędzy korzyściami
środowiskowymi a wydatkami finansowymi.
Celem „Wytycznych BAT” jest prezentowanie listy technik, które będą stosowane przez Agencję dla
określenia poziomu BAT dla badanego rodzaju działalności. Określona w niniejszych wytycznych BAT
jest stosowana jako podstawa do określenia wartości granicznych emisji. Zamierza się aktualizować
te wytyczne z uwzględnieniem się postępu technologicznego w danej branży.
Przy określaniu BAT kładzie się nacisk na stosowanie w miejsce tzw. technik końca rury, technik
zapobiegania zanieczyszczeniom, włącznie z zastosowaniem czystszych technologii i minimalizacją
odpadów. Szczególną uwagę powinno poświęcić się technologiom i praktykom pozwalającym
ograniczyć zużycie energii.
Przedstawione w wytycznych BAT techniki są uważane za najlepsze obecnie praktyki i stanowią
podstawę dla wyznaczania wartości granicznych emisji. Zostały one wybrane spośród wielu technologii
stosowanych obecnie w zależności od okoliczności. Jednakże, zawarte tu porady odnośnie stosowania
pewnych technologii, technik czy standardów nie wykluczają zastosowania jakichkolwiek innych
podobnych technologii, technik czy standardów, które pozwalają osiągnąć takie same poziomy emisji.
Pełen zakres zaproponowanych działań niekoniecznie musi być właściwy w konkretnym przypadku.
Wybór techniki zależy od szeregu okoliczności, ale najważniejszym wyznacznikiem jest, aby wybrana
droga postępowania osiągała poziom emisji wyznaczony przez BAT. Podczas wprowadzania BAT
należy przestrzegać standardów jakości środowiska, jeśli takowe zostały określone. Środki takie jak:
dokonywanie zmian w procesach, zastępowanie surowców, recykling zintegrowany z procesem,
ulepszone metody transportu materiałów i magazynowania również mogą zostać zastosowane w celu
ograniczenia emisji. Poza zapewnieniem właściwego wyposażenia instalacji oraz opracowaniem
procedur służących ograniczeniu potencjalnych emisji, stosowanie się do wymagań BAT będzie
oznaczało konieczność opracowania programów zarządzania i nadzoru nakierowanych na ciągłe
doskonalenie w zakresie zapobiegania, eliminacji i/lub postępującego ograniczania emisji.
Zgodnie z wymaganiami prawa, BAT powinna zapewnić zapobieganie lub wyeliminowanie
zanieczyszczeń oraz, jeśli nie jest to możliwe, ograniczenia lub osłabiania wpływu emisji z działalności,
której dotyczą przepisy o zintegrowanym zapobieganiu i ograniczaniu zanieczyszczeń. Spełnienie
wymagań BAT powinno oznaczać zastosowanie najbardziej odpowiednich dla danego celu urządzeń
a także ich właściwe utrzymanie, eksploatacja i nadzorowanie.
Przy określaniu BAT dla danego typu działalności, powinno się zwrócić uwagę na:
! aktualny stan wiedzy technicznej;
! wymagania ochrony środowiska;
! możliwość zastosowania, dla osiągnięcia zamierzonego celu, środków, które nie wiążą się z
nadmiernymi kosztami, biorąc pod uwagę ryzyko znacznego zanieczyszczenia środowiska, które
istnieje w opinii Agencji.
W przypadku istniejących instalacji, dodatkową uwagę należy poświęcić następującym zagadnieniom:
! charakterystyka, zakres oddziaływania i skutki rozpatrywanej emisji;
4
Patrz przypis 1 oraz ustawa Prawo ochrony środowiska art. 3 ust. 10.
5
!
!
charakterystyka i wiek istniejących urządzeń związanych z daną działalnością oraz okres, w którym
urządzenia
te
będą
jeszcze
używane
lub
będą
eksploatowane,
a także
koszty
związane
z
usprawnieniem
lub
wymianą
tychże
istniejących
urządzeń,
w odniesieniu do sytuacji ekonomicznej w rozpatrywanego rodzaju działalności.
Techniki i powiązane z nimi wartości graniczne emisji opisane w niniejszym dokumencie są uważane
za reprezentatywne dla BAT przy podejmowaniu nowej działalności. Jednakże, przewiduje się,
iż istniejące instalacje będą stopniowo osiągać podobne wartości graniczne emisji, choć szczegółowe
wymagania oraz ramy czasowe ich osiągnięcia będą wyznaczane osobno dla każdego przypadku przy
rozpatrywaniu wniosku o pozwolenie zintegrowane. Ponadto, w przypadku wszystkich instalacji, mogą
zostać określone, na podstawie lokalnych warunków, dodatkowe, bardziej rygorystyczne normy, jeśli
będzie to niezbędne dla ochrony środowiska. Tak więc, wytyczne BAT nie są jedyną podstawą
określania wartości granicznych emisji w pozwoleniu, gdyż będą brane pod uwagę także informacje
z innych źródeł, włączając tu specyficzne dla zakładu dane środowiskowe i techniczne, plan finansowy
przedsiębiorstwa oraz inne stosowne informacje.
3. OMAWIANY SEKTOR
Niniejsze wytyczne obejmują sektor 6.2 zawarty w załączniku do Ustawy o Agencji Ochrony
Środowiska z 1992. Sektor ten obejmuje:
6.1 Hodowlę i chów trzody chlewnej w instalacjach znajdujących się w tym samym
kompleksie lub w odległości do 100 m od tego kompleksu, jeśli wielkość hodowli
przekracza 1000 jednostek na glebie glejowej lub 3000 jednostek na innych rodzajach
gleb gdzie:
• 1 świnia = 1 jednostka
• 1 maciora = 10 jednostek.
Należy zauważyć, iż niniejszy poradnik jest obowiązującym tylko w omawianym sektorze. Niniejsze
wytyczne można zastosować przy podjęciu innej działalności rolniczej, włączając w to również małe
fermy trzody chlewnej, ale wymaga to wypracowania odpowiedniego planu działania.
4. TECHNOLOGIE NADZORU NAD EMISJAMI
4.1 Wstęp
Jak zostało to wyjaśnione w Części 2, niniejsze wytyczne określają ogólne wymagania związane z BAT,
ale nie uwzględniają informacji specyficznych dla danego zakładu ubiegającego się o uzyskanie
pozwolenia zintegrowanego. W związku z tym należy przyjąć, że niniejsze wytyczne przedstawiają
wymagania dotyczące nowych instalacji. Mogą one jednak nie zawierać dodatkowych wymagań, które
mogą odgrywać rolę przy wydawaniu pozwolenia zintegrowanego.
Podejście stosowane przy wyborze BAT oparte jest na następującej hierarchii:
•
•
•
•
Zaprojektowanie nowego lub wprowadzenie zmian w istniejącym procesie w celu zmniejszenia
ilości gnojowicy, ścieków z mycia chlewni, padliny oraz odpadów opakowaniowych, które mogą
stanowić zagrożenie dla środowiska.
Zaprojektowanie nowego lub wprowadzenie zmian w istniejącym procesie w celu zmniejszenia
ilości emisji, które mogą stanowić zagrożenie dla środowiska.
Zastępowanie pasz, materiałów, urządzeń itp. innymi, bardziej przyjaznymi środowisku.
Wykazanie zmniejszenia ilości odpadów poprzez nadzór nad procesem oraz zastosowanie
technologii recyklingu.
Niniejszy rozdział opisuje istniejące lub potencjalne środki mające na celu zapobieganie, obniżenie i
kontrolowanie emisji, poczynając od właściwej lokalizacji fermy, aż do bardziej złożonych sposobów
6
jak odzysk/recykling oraz technologii oczyszczania i unieszkodliwiania gnojowicy. Do niniejszej grupy
zaliczamy:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Lokalizacje fermy.
Minimalizację ładunku.
Zatrzymywanie zanieczyszczeń
Rozlewanie gnojowicy.
Odzysk/recykling.
Oczyszczanie i unieszkodliwianie gnojowicy.
Techniczne możliwości zastosowania powyższych sposobów zostały udowodnione we wielu
przypadkach. Zastosowane pojedynczo lub w powiązaniu w określonych warunkach, traktowane są
jako BAT. Konkretne możliwości ich wprowadzania zależą oczywiście od wielkości fermy,
wykorzystywanych materiałów oraz paszy, gatunku hodowanej trzody chlewnej, ilości produkowanych
prosiąt, stopnia zintegrowania budynków inwentarskich itp.
Gnojowica oraz ścieki z mycia chlewni powinny być rozlewane równolegle do poziomic terenu. Należy
zauważyć, iż w przypadku występowania szkodliwych (w tym duszących) pyłów lub niebezpiecznych
oparów, konieczne jest zastosowanie środków bezpieczeństwa określonych przez Państwowy Zakład
Higieny Pracy5. W kwestiach dotyczących bezpieczeństwa należy przedsięwziąć wszelkie środki
ostrożności i żadna z informacji zawartych w niniejszych wytycznych nie może być interpretowana
inaczej.
4.21.2 Chów i hodowla trzody chlewnej i postępowanie z gnojowicą/obornikiem
Wyróżniamy dwa główne systemy chowu i hodowli trzody chlewnej:
1. System chowu i hodowli bezściółkowej, z produkcją gnojowicy o zawartości suchej masy 5 –
10 %.
2. System chowu i hodowli ściółkowej, z odpowiednią ściółką składającą się głównie ze słomy i
produkcją obornika o zawartości suchej masy 15 – 20 %.
Wyróżniamy trzy rodzaje ferm trzody chlewnej:
• Tuczarnia produkująca tuczniki do 32 kg żywej masy.
• Tuczarnia produkująca tuczniki od 32 do 95 kg żywej masy.
• Chlewnia i tuczarnia produkująca tuczniki do ok. 95 kg żywej masy.
Jakość i skład gnojowicy/obornika zależy od:
- stosunku ilości wody do paszy;
- ilości paszy;
- jakości paszy;
- ilości ściółki, jeśli była stosowana.
Dane te należy uwzględnić przy ocenie ilości gnojowicy z danej fermy. W ocenie należy uwzględnić
wodę dodawaną do przechowywanej gnojowicy z zewnątrz, w tym ścieki z mycia chlewów oraz
zanieczyszczone wody opadowe.
4.31.3 Lokalizacja fermy
•
•
•
5
Wymagania BAT dotyczące usytuowania fermy trzody oparte są na zasadach stosowanych w
następującej hierarchii:
Konieczność zachowania równowagi składników odżywczych na nadzorowanym obszarze.
Ochrona wód powierzchniowych i gruntowych w sąsiedztwie fermy i obszarów, na których
rozlewana jest gnojowica lub roztrząsany obornik.
ang. Health and Safety Authority – odpowiednik Państwowej Inspekcji Sanitarnej lub Inspekcji Pracy.
7
•
•
Zapobieganie niedogodnościom związanym z powstawaniem uciążliwych zapachów
szczególnie, jeśli chodzi o mieszkańców sąsiednich domostw.
Ochrona środowiska przy likwidacji inwentarza z powodu nagłych wypadków np. stwierdzenia
zarazy typu A lub innej określonej w aktualnym wykazie chorób podlegających obowiązkowi
zgłoszenia, sporządzonym przez Ministerstwo Gospodarki6 i zawartym w Ustawie o chorobach
zwierzęcych7 z 1996.
Gospodarka gnojowicą powinna zapewniać równowagę składników odżywczych na nadzorowanym
obszarze (pojedyncza ferma, grupa ferm lub region). Z tego powodu warto jest zakładać fermy w
pobliżu obszarów wymagających nawożenia, jak np. obszarów wykorzystywanych pod uprawę roślin.
Fermy mogą współpracować ze sobą na zasadzie wzajemnej wymiany świadczeń w zakresie:
•
•
•
Udostępniania gnojowicy/obornika do produkcji rolnej.
Unikania sytuacji związanych z nadmierną ilością gnojowicy/obornika w danym regionie.
Obniżenia kosztów transportu gnojowicy/obornika.
Ochrona wód powierzchniowych i gruntowych w sąsiedztwie fermy oraz obszarów, na których
rozlewana jest gnojowica/roztrząsany obornik, wymaga przeprowadzania badań. Najlepiej, jeśli
wykonywane są one przez hydrogeologa.
Wyniki badań powinny zawierać informacje dotyczące:
• poziomu wód gruntowych (jeśli jest wysoki),
• głębokości pokładu skały macierzystej (jeśli jest usytuowana płytko) i szczegółów dotyczących
wychodni pokładu,
• rodzaju podłoża i skały macierzystej, a także oszacowanego dla nich współczynnika
przepuszczalności,
• występowania lub braku cech krasowych – jaskiń lub zapadlisk, itd. jeśli skałą macierzystą jest
wapień,
• klasyfikacji formacji wodonośnej i wód gruntowych według normy ‘Sposoby ochrony wód
gruntowych w Irlandii: propozycje rozwiązań’8,
• prywatnych studni w promieniu 200 m i wszystkich publicznych studni w odległości 1 km od
zakładu, a 300 m od obszarów, na których roztrząsany jest obornik lub rozlewana gnojowica,
• kierunku spływu wód podziemnych,
• stanu jakości wód powierzchniowych i gruntowych,
• usytuowania cieków wodnych w pobliżu zakładu i obszarów, na których roztrząsany jest
obornik lub rozlewana gnojówka.
Ponadto badania powinny zawierać informacje dotyczące rodzajów gleb i zawartych w nich składników
odżywczych.
Fermy trzody chlewnej powinny być usytuowane najlepiej w odległości nie mniejszej niż 400 m od
najbliższych domostw, a wszystkie prace w zakładzie powinny być wykonywane w taki sposób, by
emisje do atmosfery i/lub nieprzyjemne zapachy nie powodowały pogorszenia lub nie zakłócały
warunków mieszkalnych lub środowiskowych poza obszarem fermy.
Budynki inwentarskie powinny być tak usytuowane, by w razie wybuchu zarazy wymagającej likwidacji
inwentarza można było wybudować instalację umożliwiającą unieszkodliwienie padliny. Instalacja
powinna być zbudowana tak, by uniknąć jakiegokolwiek szkodliwego wpływu na jakość wód
powierzchniowych i gruntowych oraz powinna spełniać wymogi bezpieczeństwa opisane w
dokumencie “Wybuch zarazy typu A – podejście multidycyplinarne”9 (Duggan, O’Laoide and Finn
1995)
6
7
8
9
ang.
ang.
ang.
ang.
Department of Agriculture, Food and Forestry
‘Diseases of Animals Act’, 1996
‘Groundwater protection schemes in Ireland: a proposed approach’, (Daly,1995)
‘Class A disease outbreak – a multidisciplinary approach’, (Duggan, O’Laoide and Finn,1995)
8
4.41.4 Ograniczanie ładunku zanieczyszczeń
Wszystkie pasze w sektorze chowu i hodowli trzody chlewnej powinny spełniać wymagania aktualnych
przepisów obowiązujących w danym państwie i dotyczących tego sektora.
Ograniczenie ładunku w sektorze chowu i hodowli trzody chlewnej oparte jest na następujących
zasadach wymienionych w hierarchii ważności, jednakże w zależności od konkretnych uwarunkowań
danej fermy może ona ulec zmianie.
Ograniczenie ilości gnojowicy/obornika i redukcja odchodów nieorganicznych może być realizowana
poprzez:
1. odpowiedni sposób karmienia,
2. utrzymanie systemu podawania pasz w dobrym stanie technicznym, tak by ilość zmarnowanej
lub zepsutej paszy ograniczyć do minimum,
3. zwiększanie przyswajalności fosforu zawartego w paszy,
4. stosowanie pasz zawierających małe ilości fosforu, jeśli możliwe,
5. utrzymywanie poideł w dobrym stanie, by zapobiegać rozlewaniu wody,
6. oddzielny system gromadzenia nie zanieczyszczonych wód deszczowych (z dachów i czystych
utwardzonych powierzchni) i bezpośrednie odprowadzanie jej do studni chłonnych jak wynika
to z dokumentu S129: ‘Podstawowe wymagania techniczne dotyczące odprowadzania ścieków
z podwórzy w gospodarstwach rolnych, placów betonowych i dróg’ (DAFF, 1993)10.
Ograniczenie emisji nieprzyjemnych zapachów może być realizowane poprzez:
• odpowiednie czyszczenie chlewni pomiędzy kolejnymi partiami chowu,
• stosowanie odpowiedniej ściółki w systemie hodowli ściółkowej,
• zapewnienie odpowiedniej pojemności zbiornika do przechowywania gnojowicy,
• prowadzenie chowu i hodowli zgodnie z zaplanowaną ilością sztuk trzody chlewnej,
• zaprojektowanie i konserwacja sytemu wentylacyjnego, by utrzymać odpowiednie warunki
chowu i hodowli.
• napełnianie i opróżnianie zbiorników przez rurę wlotową/wylotową umiejscowioną poniżej
powierzchni przechowywanego pomiotu, jeśli to możliwe,
• ograniczenie wzburzania gnojowicy,
• ograniczanie ilości padliny poprzez obniżenie śmiertelności jednostek,
• ograniczenie zużycia wody do mycia pomieszczeń inwentarskich poprzez stosowanie
automatycznych zaworów pistoletowych na wężach do mycia pod ciśnieniem.
4.51.5 Zapobieganie rozprzestrzenianiu się emisji
Zapobieganie rozprzestrzenianiu się emisji w sektorze chowu i hodowli trzody chlewnej oparte jest na
następującej hierarchii, jednakże w zależności od konkretnych uwarunkowań danego zakładu może
ona ulec zmianie.
Gnojowica lub odciek (gnojówka + woda gnojowa) powinny być przechowywane:
• W podziemnych, częściowo podziemnych lub nadziemnych betonowych zbiornikach,
skonstruowanych zgodnie z wymogami przedstawionymi w dokumencie S123: ‘Podstawowe
wymagania techniczne dotyczące drewnianych budynków inwentarskich oraz zbiorników z
betonu zbrojonego’ (DAFF, 1994).
• W nadziemnych stalowych zbiornikach na nieprzepuszczalnym betonowym podłożu. Zbiorniki
stalowe muszą posiadać dziesięcioletnią gwarancję i certyfikat od producenta potwierdzający,
że są wodoszczelne. Projekt i wykonanie betonowego podłoża należy powierzyć inżynierowi
posiadającemu uprawnienia budowlane.
10
‘Minimum specification for farmyard drainage, concrete yards and roads.’, (DAFF,1993)
9
•
Nadziemne zbiorniki do przechowywania gnojowicy powinny być wyposażone w dwa zawory
zainstalowane szeregowo a także w zewnętrzną drabinkę oraz platformę ułatwiającą kontrolę
wyposażoną w barierkę.
Obornik powinien być przechowywany na:
• Płycie obornikowej skonstruowanej zgodnie z wymogami dokumentu S 108: ‘Podstawowe
wymagania techniczne dotyczące płyt obornikowych’, (DAF, 1978) i usytuowanej w miejscu,
gdzie ryzyko zanieczyszczenia wody lub rozprzestrzeniania chorób na inne chlewnie jest
minimalne. Płyta obornikowa powinna posiadać najlepiej stałe zadaszenie by zapobiec
kontaktowi z wodą deszczową oraz zabezpieczenia w postaci ścian.
Poniższe uwagi dotyczą wszystkich rodzajów konstrukcji do przechowywania obornika/gnojowicy i
ścieków z chlewni, niezależnie od tego czy znajdują się na terenie fermy czy poza nią:
• minimalna pojemność zbiorników musi odpowiadać przynajmniej 6-miesięcznej produkcji
odchodów.
• zgodność wszystkich prac konstrukcyjnych z wymaganiami technicznymi zawartymi w
dokumentach S108 lub S123 (DAFF, 1987 i 1994) powinna być potwierdzona przez inżyniera z
uprawnieniami budowlanymi,
• jeśli zbiorniki przeznaczone do przechowywania gnojowicy maja służyć również do innych
celów, cechy konstrukcyjne i późniejsze prace konstrukcyjne powinny zostać zatwierdzone
przez inżyniera z uprawnieniami budowlanymi, jako odpowiednie do zamierzonych celów i
zgodne z wymogami Ministerstwa Gospodarki.
• wszystkie zbiorniki do przechowywania gnojowicy powinny być sprawdzane przez inżyniera z
uprawnieniami budowlanymi i oceniane pod względem przydatności do zamierzonych celów.
Kontrole powinny odbywać się w odpowiednich odstępach czasu,
• zalecane jest zainstalowanie urządzeń wykrywających wycieki w studzienkach rewizyjnych a
także drenażu opaskowego i pod dnem zbiornika.
Rozlewanie gnojowicy lub roztrząsanie obornika powinno odbywać się w sposób opisany w punkcie
4.6.
Gnojowica powinna być transportowana w pojazdach odpowiednio zabezpieczonych przed wyciekami.
Drenaż połączony ze zbiornikiem szczelnym powinien być skonstruowany zgodnie z wymogami
zawartymi w SR6: ‘Zbiorniki szczelne: Wytyczne oczyszczania ścieków bytowych z jednorodzinnych
budynków mieszkalnych”11, (NSAI,1991).
Zbiorniki do przechowywania oleju, znajdujące się na terenie fermy powinny być ustawione na
nieprzepuszczalnym podłożu i obwałowane tak, by zapewnić zatrzymanie cieczy o objętości
odpowiadającej 110 % pojemności największego zbiornika. Końcówki rur doprowadzających i
odprowadzających olej powinny znajdować się wewnątrz obwałowania.
Zapobieganie emisjom nieprzyjemnych zapachów powinno odbywać się poprzez:
• ograniczanie niekontrolowanego ruchu powietrza,
• napełnianie i opróżnianie zbiorników z gnojowicą przez rurę wlotową/wylotową umiejscowioną
poniżej powierzchni magazynowanej gnojowicy, jeśli to możliwe,
• transport gnojowicy w pojazdach odpowiednio zabezpieczonych przed wyciekami,
• ograniczanie wzburzania gnojowicy,
• ograniczenie wydzielania się zapachów w czasie niekorzystnych warunków pogodowych,
sprzyjających rozprzestrzenianiu się odoru,
• zakładanie pasów wiatrochronnych wkomponowanych w krajobraz wokół fermy.
Padlina powinna być magazynowana w zamkniętych pojemnikach i transportowana do zakładów
unieszkodliwiających odpady pochodzenia zwierzęcego w szczelnych zbiornikach, możliwie jak
najszybciej tj. nie rzadziej niż przynajmniej raz na tydzień.
11
‘Septic tank systems: Recommendations for domestic effluent treatment and disposal from a single domestic
dwelling’
10
Ścieki z mycia chlewni powinny być przechowywane w:
• podziemnych, częściowo podziemnych lub nadziemnych zbiornikach betonowych
skonstruowanych zgodnie z wymogami S123: ‘Podstawowe wymagania techniczne dotyczące
drewnianych budynków inwentarskich oraz zbiorników z betonu zbrojonego’ (DAFF, 1994).
• Nadziemnych stalowych zbiornikach ustawionych na nieprzepuszczalnym betonowym podłożu.
Zbiornik musi posiadać dziesięcioletnią gwarancję i certyfikat od producenta potwierdzający,
że jest wodoszczelny. Projekt i wykonanie betonowego podłoża należy powierzyć inżynierowi z
uprawnieniami budowlanymi.
• Nadziemne zbiorniki do przechowywania pomiotu powinny być wyposażone w dwa zawory
zainstalowane szeregowo a także w zewnętrzną drabinkę oraz platformę ułatwiającą kontrolę
wyposażoną w barierkę.
Jeśli to możliwe, odpady opakowaniowe, zanieczyszczone beczki, sprzęt i ubrania ochronne powinny
być magazynowane w odpowiednio uszczelnionych oraz zaplombowanych pojemnikach.
4.61.6 Rozlewanie gnojowicy
Właściciel fermy trzody chlewnej jest odpowiedzialny za gospodarkę gnojowicą i ściekami z mycia
chlewni.
Wymagania BAT dotyczące rozlewania gnojowicy oparte są na zasadach stosowanych w następującej
hierarchii:
• właściwy dobór obszarów, na których rozlewana jest gnojowica,
• utworzeniu wymaganych stref ochronnych,
• czasie rozlewania,
• sposobie rozlewania,
• ilości gnojowicy do rozlania.
Fermy, z których gnojowica rozlewana jest na obszarach pozyskiwanych na drodze porozumienia z
innymi właścicielami gruntów, powinny dysponować obszarami rezerwowymi o powierzchni równej
przynajmniej 50% uzgodnionego obszaru. (np. jeśli hodowca trzody chlewnej posiada 80 ha, a do
rozpryskania nawozu wymagane jest 100 ha, 30 ha powinien pozyskać na drodze porozumienia z
innymi właścicielami.)
Gnojowica oraz ścieki z mycia chlewni powinny być rozlewane na obszarach według następującej
hierarchii:
• obszary produkcji roślinnej,
• łąki i inne użytki zielone,
• pastwiska.
Gnojowica oraz ścieki z mycia chlewni powinny być rozlewane równolegle do poziomic terenu.
Gnojowica oraz ścieki z mycia chlewni nie powinny być rozlewane na następujących obszarach:
• gdzie zawartość fosforu (P) jest większa niż 15 mg/dm3 gleby lub jeśli przewyższa inną
wartość określoną przez Agencję. Poziom fosforu w glebie oznacza się za pomocą testu
Morgana12 opisanego w opracowaniu ‘Zmodyfikowane metody określania poziomu
fosforanów w wodach naturalnych’ 13 (Murphy and Riley, 1962) i (Peach and English, 1994),
• terenach podmokłych,
• ziemi zamarzniętej lub pokrytej śniegiem,
• terenach, na których skała macierzysta jest odsłonięta i wystawiona na działanie czynników
atmosferycznych,
• terenach, na których drenaż wykonany jest za pomocą rur lub kreta drenarskiego, a gleba
dostaje się do drenażu lub służy do zasypywania wykopów,
12
13
ang. Morgan’s P-Test
ang. ‘A modified single solution method for the determination of phosphate in natural waters’
11
• terenach, na których w ciągu ostatnich 12 miesięcy wykonywany był drenaż za pomocą rur lub
kreta drenarskiego,
• w granicach 15 m od odsłoniętych form krasowych lub terenów, gdzie występują cechy
krasowe jak zapadliska krasowe lub inne formy zapadania się gruntu,
• terenach, na których przepuszczalna skała macierzysta pokryta jest cienką warstwą (o
miąższości poniżej 1m) gruntów przepuszczalnych takich jak piasek, żwir lub glina zwałowa.
Na terenach, gdzie skałą macierzystą jest łatwo przepuszczalny wapień lub dolomit (są one
często klasyfikowane jako ważna warstwa wodonośna w danym regionie) warstwa gruntu
pokrywająca skałę macierzystej musi być grubsza i wynosić np. 2 m.
• terenach, na których poziom wód gruntowych w czasie rozlewania znajduje się na głębokości
0 - 100 cm poniżej warstwy łatwo przepuszczalnej,
• terenach, na których nachylenie terenu jest zbyt duże. Preferowane nachylenie terenu nie
powinno przekraczać 20 %.
Rozlewanie gnojowicy oraz ścieków z mycia chlewni powinno odbywać się z zachowaniem
odpowiednich stref ochronnych.
Tabela 1. Strefy ochronne przy rozlewaniu gnojowicy.
Obszar
Strefa ochronna [m]
Budynki użyteczności publicznej
(szpitale, szkoły i kościoły)
200
Domy mieszkalne
100
Jeziora i główne koryta rzek1
20
Małe cieki wodne1
10
Drogi publiczne1
10
Studnie przydomowe1
50
Ujęcia wody1,2
50 – 300
1
podane wielkości strefy ochronnej należy zwiększyć przy nachyleniu terenu większym niż 6 %
podaną wielkość strefy ochronnej należy zmodyfikować w zależności od wrażliwości i kierunku
spływu wód gruntowych
2
Jeżeli zasady dobrego gospodarowania nie stanowią inaczej, czynniki wymienione poniżej muszą być
wzięte pod uwagę, a pomiot i ścieki z mycia kurników nie powinny być rozsiewane w następujących
okresach ze względu na pobór składników odżywczych, spływ szlamu i powstawanie uciążliwych
zapachów:
• od listopada do lutego włącznie. (Jednak w niektórych lokalizacjach, w konkretnych latach ze
względu na warunki klimatyczne możliwe są odstępstwa od powyższych ram czasowych. W
zależności od pogody, wiosenne nawożenie gnojowicą może zacząć się przed końcem lutego
lub zostać odłożone na później.),
• gnojowica nie powinna być rozlewana pod koniec roku na gruntach, które będą odłogowane
przez zimę,
• gnojowica powinna być rozlewana w początkowym etapie okresu wegetacji,
• gnojowica nie powinna być rozlewana, gdy w ciągu 48 godzin przewidywane są silne opady
deszczu,
• gnojowica powinna być rozlewana tylko w porze dziennej,
12
• gnojowica nie powinna być rozlewana, gdy wiatr wieje w kierunku centrów mieszkalnych lub
sąsiednich domostw,
• gnojowica nie powinna być rozlewana, gdy ryzyko odczuwania uciążliwości zapachowych przez
ludzi jest największe np. niedziele, dni wolne od pracy,
• gnojowica nie powinna być rozlewana, gdy panują warunki meteorologiczne potęgujące
nieprzyjemny zapach.
Gnojowica oraz ścieki z mycia chlewni powinny być rozlewane w następujący sposób:
• gnojowica/ścieki z mycia chlewni powinny być rozlane z zastosowaniem odpowiedniego
sprzętu: rozsiewacza taśmowego, wtryskiwacza lub rozrzutnika do obornika (tylko dla
obornika w hodowli ściółkowej).
Przed rozlaniem gnojowicy czy też ścieków z mycia chlewni należy wziąć pod uwagę:
• zawartość składników odżywczych w gnojowicy.
• zapotrzebowanie roślin na składniki odżywcze.
• zawartość składników odżywczych w glebie.
• zastosowane uprzednio inne nawozy organiczne i chemiczne.
Ilość wykorzystanej gnojowicy i ścieków z mycia chlewni powinna być zgodna z wymogami opisanymi
w następujących dokumentach:
• ‘Plan ochrony terenów wiejskich i rozwoju gospodarstw rolnych: uwarunkowania
agrośrodowiskowe’14 (bieżące wydanie Poradnika DAFF)
oraz
• ‘Analiza sposobu nawożenia, wapnowania i dodawania pierwiastków śladowych w zależności
od rodzaju gleby’15 (bieżące wydanie Poradnika Teagasc).
Niezależnie od stopnia rozcieńczenia, maksymalny ładunek hydrauliczny podczas jednorazowego
rozlewu nie powinien przekraczać 25 m3 na hektar na płytkich glebach wapniowych, a w żadnym
wypadku nie może przekraczać 50 m3 na hektar.
4.71.7 Technologie odzysku i recyklingu
Ograniczenie ładunku zanieczyszczeń w sektorze chowu i hodowli trzody chlewnej oparte jest na
następującej hierarchii działań, jednakże w poszczególnych przypadkach może ona ulec zmianie w
zależności konkretnych uwarunkowań.
Plan nawożenia powinien być ułożony tak, by zoptymalizować możliwość odzysku i recyklingu
składników odżywczych zawartych w gnojowicy, a w szczególności fosforu i potasu. Powinien także
uwzględniać ładunek hydrauliczny (Zobacz Punkt 5.4).
Padlina powinna być magazynowana w zamkniętych pojemnikach i przetransportowana do zakładów
unieszkodliwiających odpady pochodzenia zwierzęcego w szczelnych zbiornikach, możliwie najszybciej
lub przynajmniej raz na tydzień.
Plan nawożenia powinien uwzględniać również ilość ścieków z mycia chlewni.
Jeśli to możliwe, odpady opakowaniowe powinny być odzyskane i poddane recyklingowi.
4.81.8 Unieszkodliwianie gnojowicy
14
15
‘Rural Environment Protection Scheme, Farm Development Service: Agri-environmental specifications’
‘Soil analysis and fertiliser, lime, animal manure and trace element recommendations’
13
W ciągu ostatnich lat przeprowadzono wiele istotnych badań dotyczących unieszkodliwiania gnojowicy.
Do głównych celów tych działań można zaliczyć:
• redukcję nieprzyjemnego zapachu.
• produkcję biogazu.
• ułatwienia w postępowaniu z gnojowicą.
• redukcję ilości organizmów patogennych.
Unieszkodliwianie gnojowicy może obejmować następujące procesy:
• Oddzielanie mechaniczne.
• napowietrzanie,
• kompostowanie,
• suszenie,
• fermentację beztlenową,
• granulowanie,
• spalanie.
W Europie istnieje kilkanaście ośrodków świadczących kompleksowe usługi w zakresie
unieszkodliwiania gnojowicy. Obecnie fermy trzody chlewnej bardzo rzadko są wyposażone w
urządzenia do przeprowadzania powyższych procesów, jednakże we wielu przypadkach byłyby to
wskazane. Wybór technologii unieszkodliwiania będzie oczywiście zależał od konkretnych
uwarunkowań zakładu.
4.91.9 Technologie usuwania i postępowania z odpadami
W sytuacji zagrożenia, gdy trzeba zlikwidować cały inwentarz, np. na skutek wybuchu zarazy typu A,
ujętej w aktualnym wydanym przez Ministerstwo Gospodarki spisie chorób podlegających obowiązkowi
zgłoszenia, należy niezwłocznie poinformować Głównego Lekarza Weterynarii. Obowiązek ten wynika
z ‘Ustawy o chorobach zwierząt’.
Odpady opakowaniowe, zanieczyszczone beczki, zużyty sprzęt i ubrania ochronne, które nie są
ponownie wykorzystywane lub poddane recyklingowi, powinny zostać przekazane do odpowiedniego
zakładu utylizacyjnego.
5.2. MONITORING ZGODNOŚCI Z PRAWEM
Niniejszy rozdział opisuje metody monitoringu dla sektora chowu i hodowli trzody chlewnej.
5.1 Emisje do atmosfery
Na terenie zakładu i obszarach, na których rozlewa się gnojowicę należy przeprowadzać okresowy
monitoring powietrza ze szczególnym zwróceniem uwagi na uciążliwości zapachowe. Częstotliwość
badań określona jest w warunkach pozwolenia zintegrowanego.
5.2 Monitoring jakości wód powierzchniowych
Należy przeprowadzać okresowy monitoring wód powierzchniowych, biorąc pod uwagę stosowne
parametry określone w pozwoleniu.
5.3 Monitoring jakości wód gruntowych
14
Przed rozpoczęciem działalności zalecane jest dokonanie pomiarów jakości wód gruntowych. Wynik
tych pomiarów będzie stanowił poziom odniesienia dla jakości wód gruntowych na terenie zakładu i na
obszarach, na których rozlewana jest gnojowica. Okresowy monitoring należy przeprowadzać, biorąc
pod uwagę stosowne parametry określone w pozwoleniu. Tam gdzie to konieczne należy wykorzystać
piezometry.
5.4 Plan nawożenia
Plan nawożenia dla danej fermy powinien dotyczyć gospodarowania gnojowicą i ściekami z mycia
chlewni oraz zawierać:
• obliczenia ilości gnojowicy i zawartych w niej składników odżywczych oraz składników
odżywczych dostarczanych w nawozach i odpadach pochodzących z zewnątrz.
• wyniki testów dotyczących poziomu żyzności gleby i spływu wód z wykorzystywanych i
planowanych obszarów rozlewania gnojowicy.
• Reprezentatywną próbkę gleby z głębokości do 10 cm. Próbka taka powinna być pobierana co
dwa lata z każdych 2-4 ha lub przynajmniej jedna z całego terenu fermy. W miejscach gdzie
typy gleb są podobne, urodzaj jak i sposób uprawy są takie same od 5 lub więcej lat, możliwe
jest pobranie próbki mieszanej z obszaru o wielkości do 12 ha.
• Oszacowanie związku pomiędzy dawkami gnojowicy, przeciętną wielkością plonów, wymaganą
ilością składników odżywczych i aktualnym stanem żyzności gleby na wszystkich terenach,
gdzie rozlewana jest gnojowica.
• Mapy w skali 1:10,560 z naniesionymi terenami rozlewania gnojowicy, wszystkimi ekologicznie
wrażliwymi punktami na tych terenach i w ich sąsiedztwie. Ponadto należy zaznaczyć również
domy mieszkalne i budynki użyteczności publicznej, kanały, strumyki, cieki wodne i inne
źródła zaopatrzenia w wodę.
• Uzgodnienia pomiędzy dostawcami i odbiorcami wszystkich rodzajów nawozów pochodzenia
zwierzęcego lub innych odpadów.
Plan nawożenia powinien być co roku aktualizowany i przedstawiony Agencji do zaopiniowania.
15
Załącznik 1
ŹRÓDŁA I EMISJE
1. Wstęp
Niniejszy rozdział opisuje najważniejsze źródła emisji do atmosfery i wody oraz główne źródła
odpadów wytwarzanych w omawianym sektorze. Należy pamiętać, iż lista nie zawiera wszystkich
źródeł, gdyż nie w każdym zakładzie występują te same źródła emisji określane dla całego sektora.
Emisje podzielone są na emisje niezorganizowane oraz emisje z procesów produkcyjnych.
2. Źródła emisji do atmosfery
2.1 Emisje krótkotrwałe i niezorganizowane
Emisje
Emisje
Emisje
Emisje
z
z
z
z
dostawy, przechowywania i transportu pasz (S1).
odbioru, załadunku, rozładunku i transportu trzody chlewnej (S1).
odbioru, przechowywania i transportu padliny (S1).
systemu wentylacyjnego i z chlewni (przez drzwi, okna itp.) (S1).
2.2 Emisje z procesów produkcyjnych
Emisje z odbioru, przechowywania, transportu, procesu rozlewania gnojowicy i po jego zakończeniu.
(S1).
Emisje z systemów wentylacyjnych i urządzeń do przechowywania gnojowicy (S1).
3. Źródła emisji do wód
3.1 Źródła wycieków
Zanieczyszczone wody deszczowe (E1).
Wyciek składników odżywczych, z terenu fermy lub obszarów rozlewania, do wód podziemnych (E2).
Spływ powierzchniowy składników odżywczych z terenu fermy lub obszarów rozlewania (E1).
Wycieki z urządzeń służących do przechowywania gnojowicy (E1).
Wycieki gnojowicy podczas zbierania, przechowywania, transportu i rozlewania (E1).
Odwodnienie obwałowań zbiorników z olejem (E3).
3.2 Emisje z procesów produkcyjnych
Ścieki z mycia chlewni pomiędzy kolejnymi partiami chowu i hodowli (E1).
Ścieki z mycia urządzeń (E1).
Ścieki z mycia samochodów (E1).
4. Źródła odpadów
Odpady opakowaniowe, zanieczyszczone beczki, sprzęt i ubrania ochronne (W1).
Tabela 2: Zestawienie źródeł emisji do atmosfery
Źródło
Emisje
S1
Zapachy
16
Tabela 3: Zestawienie źródeł emisji do wód
Źródło
Emisje
E1
Nieorganiczne (azot, fosfor)
Organiczne (BZT)
E2
Nieorganiczne (azot)
Organiczne (BZT)
E3
Oleje (lub inne rodzaje paliwa)
Tabela 4: Zestawienie innych emisji
Źródło
Emisje
W1
Nieorganiczne (azot)
Organiczne (BZT)
Chemiczne środki czyszczące
17
Załącznik 2
Bibliografia
Publikacje Ministerstwa Gospodarki
Wymagania techniczne:
• S108 (1987): Podstawowe wymagania techniczne dla płyt obornikowych.
• S123 (1994): Podstawowe wymagania techniczne dla drewnianych budynków inwentarskich;
Zbiorników z betonu zbrojonego.
• S129 (1993): Podstawowe wymagania techniczne dla sytemu odwadniającego podwórza
gospodarskie, podwórza betonowe i drogi.
Ustawa o chorobach zwierząt; Wykaz chorób przewidywanych i podlegających zgłoszeniu. (1996)
Plan ochrony terenów wiejskich i rozwoju gospodarstw rolnych: uwarunkowania agrośrodowiskowe.
Poprawiony 15 maja 1996. (1996)
Wytyczne i zalecenia w kontroli zanieczyszczeń z ferm (1996)16
Inne publikacje
Daly, D. (1995); ‘Sposoby ochrony wód gruntowych w Irlandii: propozycje rozwiązań’. The Geological
Survey of Ireland
Duggan, G., O’Laoide, S. and Finn R., ‘Wybuch zarazy typu A – podejście multidycyplinarne’
Gardiner, M.J. and Radford, T. (1980); ‘Zasoby glebowe Irlandii i ich potencjał produkcyjny’17, Soil
Survey Bulletin No. 36, National Soil Survey of Ireland, An Foras Taluntais.
Publikacje Biura Rządu (1992); ‘Ustawa o Agencji Ochrony Środowiska’18
Murphy, J. and Riley, J.P. (1962); ‘Zmodyfikowane metody określania poziomu fosforanów w wodach
naturalnych’
Irlandzki Urząd Patentowy (1991): SR6 ‘Komory fermentacyjne: porady postępowania i
unieszkodliwiania ścieków bytowych z pojedynczych domostw’
Peach, M. and English, L. (1944); ‘Szybkie mikro-chemiczne testy glebowe’ Soil Science, 57, 16719
Teagasc (1994) ‘Analiza sposobu nawożenia, wapnowania i dodawania pierwiastków śladowych w
zależności od rodzaju gleby’
Komitet Techniczny Regionalnego Laboratorium Badania Wody w Kilkenny (1993); ‘Wytyczne
stosowania odpadów po hodowli zwierząt do nawożenia gleby’ Regionalne Laboratorium Badania
Wody, Kilkenny.20
16
Control of Farm Pollution: Guidelines and Recommendations (1996)
Soil associations of Ireland and their land use potential
18
The Environmental Protection Agency Act
19
‘Rapid micro-chemical soil tests’
20
The Technical Committee of the Regional Water Laboratory in Kilkenny (1993); ‘Guidelines for the land
application of animal wastes’. The Regional Water Laboratory, Kilkenny.
17
18
Załącznik 3
Publikacje dotyczące zintegrowanej kontroli zanieczyszczeń
Wydane przez agencję ochrony środowiska
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
Integrated Pollution Control Licensing – Guide to Implementation and Enforcement in Ireland21
Integrated Pollution Control – Summary of Licensing Procedures22
Environmental Protection Agency – Summary of its Structures Powers and Functions23
Integrated Pollution Control (IPC) Licensing Fees24
Environmental Protection Agency Act, 1992 (Noise) Regulations, 1994
BATNEEC Guidance Note for The Chemical Sector25
BATNEEC Guidance Note for The Waste Sector26
Guidance Note for Noise in Relation to Scheduled Activities27
Aspects of Licensing Procedures – Objections. Oral Hearing28
Fire-Water Retention Facilities (Draft) Guidance Note to Industry on the Requirements for FireWater Retention Facilities29
BATNEEC Guidance Note for The Board Manufacture30
BATNEEC Guidance Note for The Production of Cement31
BATNEEC Guidance Note for The Rendering of Animal By-products32
BATNEEC Guidance Note for The Extraction of Alumina33
BATNEEC Guidance Note for The Poultry Production Sector34
BATNEEC Guidance Note for The Pig Production Sector35
BATNEEC Guidance Note for The Slaughter of Animals36
BATNEEC Guidance Note for The Manufacture of Sugar37
BATNEEC Guidance Note for The Electroplating Operations38
BATNEEC Guidance Note for The Manufacture of Integrated Circuits and Printed Circuit Boards39
IPC licensing and Control Annual Report, 199540
BATNEEC Guidance Note for The Manufacture or Use of Coating Materials41
Information Leaflet on Intensive Agriculture42
IPC licensing and Control Annual Report, 199643
BATNEEC Guidance Note for Wood Treatment and Preservation44
BATNEEC Guidance Note for The Manufacture of Synthetic Fibres45
21
Wydawanie pozwoleń zintegrowanych – Przewodnik dla Irlandii
Zintegrowana kontrola zanieczyszczeń – Podsumowanie procedur
23
Agencja Ochrony Środowiska – struktura, uprawnienia i funkcje
24
Opłaty zawiązane z wydawaniem pozwoleń zintegrowanych
25
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Sektor chemiczny
26
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Gospodarka odpadami
27
Wytyczne dotyczące hałasu w obliczu zaplanowanych działań
28
Procedury wydawania pozwoleń – główne przeszkody
29
Wytyczne dla przemysłu dotyczące wymagań przy produkcji urządzeń do retencjonowania wody do celów
gaśniczych
30
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Produkcja płyt
31
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Produkcja cementu
32
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Wytapianie tłuszczu z półproduktów pochodzenia
zwierzęcego
33
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Ekstrakcja tlenku glinu
34
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Chów i hodowla drobiu
35
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Chów i hodowla trzody chlewnej
36
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Ubój zwierząt
37
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Produkcja cukru
38
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Galwanizernie
39
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Produkcja obwodów układów scalonych i płytek z obwodem
drukowanym
40
Roczny raport dotyczący kontroli i wydawania pozwoleń zintegrowanych, 1995
41
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Produkcja i zastosowanie powłok
42
Intensywna uprawa rolna – broszura informacyjna
43
Roczny raport dotyczący kontroli i wydawania pozwoleń zintegrowanych, 1996
44
Wytyczne najlepszej dostępnej techniki BATNEEC: Obróbka i impregnacja drewna
22
19
27. BATNEEC Guidance Note for The Textile Finishing46
28. BATNEEC Guidance Note for Boilermaking and Manufacture of Sheet Metal Containers47
29. BATNEEC Guidance Note for Extraction and Processing of Minerals48
Dokument został przetłumaczony za zgodą Irlandzkiej Agencji Ochrony Środowiska
Environmental Protection Agency’s Disclaimer
Although every effort has been made to ensure accuracy of the material contained in this publication,
complete accuracy cannot be guaranteed. Neither the Environment Protection Agency nor the
author(s) accept any responsibility whatsoever for loss or damage occasioned or claimed to have been
occasioned, in part or in full, as a consequence of any person acting, or refraining from acting, as a
result of matter contained in this publication.
All or part of this publication may be reproduced without further permission, provided the source is
acknowledged.
Zastrzeżenie Agencji Ochrony Środowiska
Pomimo, że dołożono wszelkich starań aby zapewnić dokładność materiałów zawartych w niniejszej
publikacji, całkowita dokładność nie może być gwarantowana. Zarówno Agencja Ochrony Środowiska,
jak i autor (autorzy) nie biorą odpowiedzialności za straty lub zniszczenia, częściowe lub całkowite,
które powstały w wyniku zastosowania się lub powstrzymania się od zastosowania się do treści
niniejszej publikacji.
Całość lub części niniejszej publikacji mogą być powielane bez zgody Agencji, z podaniem źródła.
Sfinansowano ze środków
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
45
46
47
48
Wytyczne
Wytyczne
Wytyczne
Wytyczne
najlepszej
najlepszej
najlepszej
najlepszej
dostępnej
dostępnej
dostępnej
dostępnej
techniki BATNEEC:
techniki BATNEEC:
techniki BATNEEC:
techniki BATNEEC:
Produkcja włókien syntetycznych
Obróbka wykończeniowa tekstyliów
Produkcja kotłów i pojemników z blachy
Wydobycie i obróbka minerałów
20