Szko³a Podstawowa w Łękach Dukielskich rozbudowa gazu

EGZ. 6
USŁUGI INSTALACYJNE W ZAKRESIE:
- projektowanie sieci, instalacji sanitarnych, wod.- kan, C.O.
-gazowych
- sieci ciepłownicze
- wewnętrznych i zewnętrznych
- fachowe doradztwo
NADZÓR BUDOWLANY I INWESTYCYJNY.
Adres firmy:
ul. Mickiewicza 11/50
38-400 Krosno
Nazwa i adres zadania:
Obiekt :
Inwestor :
tel. kom. 0-603 405 000
tel.
0-13 43 240 28
Nr.upr. GT-8341/39/77 i ANB-V-7342-219/94
ZESPÓŁ SZKÓŁ PUBLICZNYCH
w ŁĘKACH DUKIELSKICH
gmina Dukla
Rozbudowa wewnętrznej instalacji gazowej
GMINA DUKLA
38-450 Dukla
Ul. Trakt Węgierski 11
Projekt wykonawczy
Stadium:
data:
07.2009r
Edward
Marcinkiewicz
Nr upr.ANB-V-7342-219/94
podpis : ……………………………………………..
Projekt zawiera ………………kolejno ponumerowanych stron
Ja wyŜej podpisany, jako projektant w rozumieniu art. 20 i 21 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. „Prawo Budowlane” [tekst
jednolity Dz. U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016 z późniejszymi zmianami]
Oświadczam zgodnie z art. 20 ust.4, Ŝe projekt budowlany
jest kompletny z punktu widzenia celu jakiemu ma słuŜyć oraz został sporządzony zgodnie z obowiązującymi
przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej
2
SPIS TREŚCI
A.
CZĘŚĆ OPISOWA
I.PODSTAWA OPRACOWANIA
II.STAN ISTNIEJĄCY
III.ZAKRES OPRACOWANIA
IV.WEWNĘTRZNA INSTALACJA GAZOWA
V.PRZYBORY GAZOWE
VI.ODPROWADZENIE SPALIN I WENTYLACJA
VII.KUREK GŁÓWNY ORAZ PUNKT REDUKCYJNO-POMIAROWY DO 60m3/h
VIII.GŁÓWNA PRÓBA SZCZELNOŚCI INSTALACJI GAZOWEJ
IX.AKTYWNY SYSTEM INSTALACJI GAZOWEJ
X.UWAGI KOŃCOWE
XI.ZESTAWIENIE PODSTAWOWYCH MATERIAŁÓW DO BUDOWY INSTALACJI
B.
ZAŁĄCZNIKI
1. warunki techniczne przyłączenia do sieci gazowej wydane przez Oddział Zakład
Gazowniczy w Jaśle ul. Floriańska 112, znak 601/0/WP2/100/09 z dnia 27-07-2009r.
2. obliczenie strat ciśnienia w instalacji gazowej
3. informacja dotycząca Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia
C.
1.
2.
3.
4.
5.
RYSUNKI
rzut piwnic
rozwinięcie aksonometryczne instalacji gazowej
rysunek montaŜowy punktu red – pom. gazu
rysunek obudowy szafki gazowej
prowadzenie przewodów gazowych
-
skala 1 : 100
skala 1 : 100
skala 1 : %
skala 1 : 10
skala 1 : %
3
Opis techniczny
Do projektu rozbudowy wewnętrznej instalacji gazowej w Budynku Zespołu Szkół Publicznych w Łękach Dukielskich
gmina Dukla [dz.nr 1244;1245]
I. PODSTAWA OPRACOWANIA.
Niniejszy projekt opracowano na zlecenie Inwestora oraz w oparciu o:
1. wykonaną inwentaryzację budowlaną dla celów projektowych.
2. warunki techniczne przyłączenia do sieci gazowej wydane przez Oddział Zakład Gazowniczy w Jaśle ul.
Floriańska 112, znak 601/0/WP2/100/09 z dnia 24-07-2009r.
a) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury Dz.U.02.75.690 z póź. zm.) z dnia 16.12.2002 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
b) Polskie Normy, Rozporządzenia, literatura oraz Normy BranŜowe i aprobaty techniczne stosowanych materiałów
oraz przepisy p.poŜ. i BHP.
c) Prawo Budowlane art. 7 ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. (Dz.U.z 2000 r. Nr 106 poz. 1126, nr 109 poz.
1157 i nr 120 poz. 1268, z dnia 2001r. Nr 5 poz. 42, nr 100 poz. 1085, nr 110 poz. 1190, nr 115 poz. 1229, nr
129 poz. 1439 i nr 154 poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74 poz.676) z późn. zm.
d) Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16.06.2003r. w sprawie ochrony
przeciwpoŜarowej budynków, innych obiektów i terenów. ”Dz.U. Nr 121 poz. 1138
e) Techniczna ochrona przeciwpoŜarowa w budownictwie wymagania dla materiałów i elementów budowlanych
Dz.U.nr 75 poz. 690 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r.
f) Prawo Budowlane z dnia 7 lipca 1994r. Dz.U.03.207.2016 01.01.2004 zm. Przen. Dz.U.03.80.718
II.STAN ISTNIEJĄCY.
Budynek Zespołu Szkół Publicznych wyposaŜony jest w wewnętrzną instalację gazową wykonaną z rur stalowych
czarnych bez szwu o połączeniach spawanych i skręcanych.
Gaz ziemny do budynku doprowadzony jest przyłączem gazowym średniego ciśnienia o średnicy 20 [mm]
zakończonym kurkiem Dn 20 [mm]. Pomiar ilości zuŜycia gazu odbywa się poprzez dwa istniejące gazomierze
miechowe typ G6 oraz trzy reduktory R-10 zlokalizowane na zewnętrznej ścianie budynku.
Do instalacji gazowej podłączone są:
− dwa kotły gazowe firmy OLSZAR o mocy 63 KW kaŜdy[rok produkcji 1992].
III. ZAKRES OPRACOWANIA.
Budynek Szkoły posiada własną kotłownię opalaną gazem ziemnym wyposaŜoną w dwa kotły gazowe o mocy 63 KW
kaŜdy. Wskutek długotrwałej eksploatacji kotły te uległy naturalnemu zuŜyciu, oraz to, Ŝe do istniejącej instalacji
została podłączona instalacja centralnego ogrzewania sali widowiskowo – sportowej – obecna kotłownia posiada zbyt
małą wydajność i w pełni nie zabezpiecza w ciepło grzewcze obiektów szkolnych. W związku z tym Inwestor
zdecydował o rozbudowie istniejącej kotłowni polegającej na wymianie istniejących kotłów na kotły o większej mocy.
Do projektowanych[nowych] kotłów c.o naleŜy doprowadzić instalację gazową.
Istniejącą wewnętrzną instalację gazową naleŜy zdemontować.
IV. WEWNĘTRZNA INSTALACJA GAZOWA.
Projektowaną wewnętrzną instalację gazową naleŜy wykonać z rur stalowych czarnych bez szwu wg normy PN-EN
10208 – 1:2000 „Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o klasie wymagań A” lub rur stalowych bez
szwu precyzyjnych wg. PN-EN 10305-1:2003 łączonych przez spawanie elektryczne. Do budowy instalacji
zastosowane będą łuki gięte (bez fałdów) i kolana wg. PN-EN 10210.
Miejsce włączenia do instalacji gazowej oraz trasę pokazano na rysunku.
Przewody gazowe w piwnicy naleŜy prowadzić na powierzchni ścian w odległości 3÷5 cm od ściany w sposób
zapewniający bezpieczeństwo ich uŜytkowania
Przewodów instalacji gazowych nie naleŜy prowadzić przez pomieszczenia mieszkalne oraz pomieszczenia, których
sposób uŜytkowania moŜe spowodować naruszenie stanu technicznego instalacji lub wpływać na parametry
eksploatacyjne gazu.
Dopuszcza się prowadzenie przewodów gazowych przez pomieszczenia mieszkalne, pod warunkiem zastosowania
rur miedzianych łączonych przez lutowanie twarde lub rur stalowych bez szwu łączonych przez spawanie.
Przewodów instalacji gazowej nie wolno układać na strychach i pod podłogą.
Przewody instalacji gazowej w stosunku do przewodów innych instalacji stanowiących wyposaŜenie
budynku[centralne ogrzewanie, wodnej, kanalizacyjnej, elektrycznej piorunochronnej itp.] naleŜy lokalizować w
sposób zapewniający bezpieczeństwo ich uŜytkowania. Odległość między przewodami instalacji gazowej a innymi
przewodami powinna umoŜliwić wykonywanie prac konserwatorskich.
Poziome odcinki instalacji gazowej powinny być usytuowane w odległości co najmniej 0,1 m powyŜej innych
przewodów instalacyjnych.
Przewody instalacji gazowej krzyŜujące się z innymi przewodami powinny być od nich oddalone o co najmniej o 20
[mm].
Całość robót instalacyjnych naleŜy wykonać zgodnie z postanowieniem Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z
dnia12. kwietnia 2002 r.. W sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
[Dz.U. Nr 75 z dnia 15.06.2002 r.]
Do budowy instalacji gazowej i układu pomiarowego naleŜy zastosować wyroby dopuszczone do obrotu i stosowania
w budownictwie (art.10 Prawa Budowlanego ).
4
Po komisyjnym odbiorze instalacji przy udziale dostawcy gazu, całość instalacji naleŜy zakonserwować przez
dwukrotne pomalowanie farbą rdzochronną oraz nawierzchniową koloru Ŝółtego.
V PRZYBORY GAZOWE.
Po rozbudowie instalacji gazowej budynek Szkoły wyposaŜony będzie w następujące przybory gazowe:
− kocioł centralnego ogrzewania jednofunkcyjny o mocy 85 KW
2szt
3
Rodzaje pomieszczeń
Maksymalne obciąŜenie cieplne pochodzące od urządzeń gazowych na 1 m kubatury
pomieszczenia
bez odprowadzania spalin -typA
z odprowadzeniem spalin - typB.
Pomieszczenie przeznaczone na stały pobyt ludzi,
zwyłączeniem pomieszczeń kuchennych w mieszk.
175 W
[150 kcal/h]
350W
[300 kcal/h]
Pomieszczenia nie przeznaczone na stały pobyt
ludzi oraz pomieszczenia kuchenne w
mieszkaniach
930 W
[800 kcal/h]
4650 W
[4000 kcal/h]
ObciąŜenie cieplne pomieszczenia kotłowni.
3
Maksymalne obciąŜenie cieplne pochodzące od kotła na 1m kubatury pomieszczenia nie moŜe przekraczać wartości
4650W.
P – moc kotłowni [ W ]
3
VK – kubatura kotłowni [ m ]
q=
P
=
V
2x 85000
3
3
= 2 982 W /m < 4 650 w/m - warunek spełniony.
57,0
Kubatura kotłowni w pełni zabezpiecza obciąŜenie cieplne zamontowanego urządzenia gazowego.
przy instalowaniu urządzeń gazowych naleŜy spełnić następujące warunki:
a) urządzenia gazowe naleŜy łączyć na stałe (przewodami stalowymi lub miedzianymi)
b) kurki odcinające dopływ gazu naleŜy montować na wysokości min. 70cm od podłogi w miejscu łatwo dostępnym
c) kuchenki naleŜy instalować w odległości min. 0,5m. od okien do boku urządzenia - mierząc w rzucie poziomym
d) urządzenia gazowe - grzewcze, których temperatura osłon moŜe przekraczać 60*C , naleŜy instalować w
odległości min. 0,3m. od ścian z materiałów łatwopalnych nie osłoniętych tynkiem
e) gazowe grzejniki wody naleŜy instalować na ścianach z materiałów niepalnych ( w przypadku ściany z materiału
palnego stosować izolacyjną płytę z materiału niepalnego)
Dopuszcza się instalowanie kuchenek z zastosowaniem przewodów elastycznych mających certyfikat na znak
bezpieczeństwa B.
Wszystkie urządzenia zasilane gazem powinny mieć znak bezpieczeństwa „b” lub aprobatę techniczną albo znak
Dozoru Technicznego (DT). Urządzenia gazowe powszechnego uŜytku powinny mieć takŜe atest energetyczny.
VI. ODPROWADZENIE SPALIN I WENTYLACJA.
Wymagania dotyczące wentylacji pomieszczeń reguluje norma PN-83/B-03430 Wentylacja w budynkach
mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej. Wymagania. Aktualnie obowiązuje zmiana
Az3/2000 do ww. normy.
Pomieszczenia w których zainstalowane będą przybory gazowe powinny zapewnić ciągłą wymianę powietrza
wystarczającą do spalania gazu oraz zabezpieczenia przed przekroczeniem dopuszczalnych stęŜeń
zanieczyszczeń szkodliwych dla zdrowia ludzkiego. Wysokość pomieszczenia w których instaluje się przybory
gazowe powinna wynosić co najmniej 2,2m. Ponadto pomieszczenia muszą posiadać przewód kominowy do
odprowadzania spalin oraz przewód wentylacyjny
Połączenie urządzeń gazowych z kanałami spalinowymi naleŜy wykonać przewodami ( rurami ) spalinowymi
metalowymi. Długość całkowita rury nie moŜe przekraczać 2m, a pionowy odcinek tej rury powinien wynosić min.
0,22m.
Pomieszczenia w których są zamontowane kotły grzewcze gazowe powinny posiadać oddzielne przewody,
spalinowe i wentylacyjne oraz kanał wentylacji nawiewnej o przekrojach wynikających z obliczeń
Wlot powietrza do kotłowni powinien być usytuowany na wysokości 0.3m od poziomu posadzki
Przewody wentylacyjne i spalinowe (kominy) powinny być wyprowadzone ponad dach 0,6m ponad poziom kalenicy
przy pokryciu palnym i 0,3m ponad połać dachową przy pokryciu niepalnym, przy czym odległość pozioma od wylotu
przewodów do pokrycia dachu w Ŝadnym przypadku nie moŜe być mniejsza jak 1,0m.
Na całej długości rur i przewodów spalinowych nie moŜe występować zmniejszenie ich przekroju jak równieŜ nie
mogą być umieszczone zamknięcia (zasuwy).
5
Przed odbiorem instalacji przewody spalinowe i wentylacyjne muszą być sprawdzone przez mistrza kominiarskiego.
Sprawność przewodów powinna być potwierdzona pozytywnie opinią kominiarską.
Pomieszczenia, w których zamontowane są kotły z zamkniętą komorą spalania nie wymagają nawiewu powietrza z
zewnątrz. Powietrze do spalania pobierane jest rurą koncentryczną a spaliny odprowadzane są na zewnątrz w
przestrzeni międzyrurowej.
3
VII. KUREK GŁÓWNY ORAZ PUNKT REDUKCYJNO – POMIAROWY DO 25 m /h.
Granicę własności pomiędzy siecią gazową a wewnętrzną instalacją gazową stanowić będzie kurek główny DN 32
mm zamontowany za reduktorem.
Istniejące trzy reduktory R-10 naleŜy wymienić na jeden reduktor R-25 oraz istniejące dwa gazomierze G-6
wymienić na gazomierz G-16 z nadajnikiem impulsów.
Punkt redukcyjno – pomiarowy gazu dla kotłowni [kurek główny, reduktor i gazomierz] zlokalizowany będzie na
zewnętrznej ścianie budynku w szafce naściennej metalowej wentylowanej o wymiarach 900x900x300 mm.
Szafka gazowa powinna być usytuowana :
− nie niŜej jak 0,5m od poziomu terenu
− nie bliŜej niŜ 2,0m od otworów okiennych i drzwiowych
Na obudowie szafki naleŜy wykonać napisy
„UWAGA GAZ !
NIE ZBLIśAĆ SIĘ Z OGNIEM”
„GŁÓWNY ZAWÓR GAZU”.
oraz nr telefonów do
Państwowej StraŜy PoŜarnej i Pogotowia Gazowniczego
1. W skład punktu redukcyjno – pomiarowego wchodzą:
3
1. gazomierz miechowy typ G16N
Qnom. = 16 nm /h wg. PN-EN 1359:2004 (wraz z rejestratorem
szczytów godzinowych z przekazem telemetrycznym)
2. reduktor ciśnienia Gazu R-25
wg PN-M34511
3. kurek odcinający DN 20[mm]
wg PN-EN 331
4. Kurek główny DN 32 [mm]
wg PN-EN 331
5. zawór kulowy odcinający DN 50 [mm]
wg PN-EN 331
Punkt redukcyjno- pomiarowy zasilany będzie gazem ziemnym wysokoparametrowym symbol E o następujących
parametrach fizyczno- chemicznych :
− metan
96,11%
− etan
1,636%
− propan
0,526%
− izobutan
0,050%
− n-butan
0,093%
− izopentan
0,020%
− N-pentan
0,014%
− azot
1,019%
− dwutlenek węgla
0,532%
Kształtki do zmiany średnic przewodów gazowych mogą być stosowane ze stali jako kute lub ciągnione.
Stalowe przewody gazowe łączone są przez spawanie elektryczne.
Do pomiaru zuŜycia gazu zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi zastosowany będzie – gazomierz miechowy
typu G 16N o rozstawie króćców 280mm wyposaŜony w rejestrator szczytów godzinowych z przekazem
telemetrycznym.
Dla rozliczenia odbiorcy gazu z dostawcą zgodnie z taryfą oraz normami dotyczącymi pomiaru paliw gazowych słuŜył
będzie rejestrator szczytów godzinowych z przekazem telemetrycznym.
Zadaniem urządzenia jest rejestracja dobowego zuŜycia gazu oraz wyznaczenie szczytu godzinowego – czyli tej
godziny w ciągu doby, w której pobór gazu był największy. Rejestrator ten współpracuje z gazomierzem.
Ponadto rejestrator posiada wbudowany moduł GSM z zintegrowaną wewnętrzną anteną komunikującą się z
serwerem dostawcy gazu.
Rejestrator przechowuje dane pomiarowe w nielotnej pamięci.
Zastosowanie w urządzeniu rozwiązania techniczne pozwalają na około 5 letni okres eksploatacji bez wymiany
baterii. Wymiana baterii zasilającej jest moŜliwa tylko poza strefą zagroŜenia wybuchem. Z odłączonym urządzeniem
naleŜy wyjść poza strefę zagroŜenia.
Instalacja redukcji ciśnienia powinna odpowiadać normom ZN-G-4120÷4122, natomiast układ pomiarowy słuŜący do
rozliczeń powinien spełniać zalecenia norm ZN-G-4001÷4010.
2.Armatura zaporowa i kurek główny.
Armatura zaporowa powinna mieć obustronne (niezaleŜne od kierunku przepływu) zamknięcie oraz posiadać klasę
szczelności zamknięcia A wg PN-M.-74001: 1992. Dodatkowo kurek odcinający powinien być odporny na
temperaturę 650°C (923 K) w czasie 30 min.
6
Kurkiem głównym, stanowiącym granicę własności pomiędzy siecią gazową dostawcy gazu a instalacją gazową
odbiorcy będzie kurek odcinający DN 32 MOP 10 zamontowany za reduktorem. Miejsce zamontowania kurka
głównego trwale oznakować napisem (np. na drzwiczkach) - główny zawór gazowy. Ściana budynku w obrębie
punktu redukcyjno – pomiarowego musi być gazoszczelna (dwustronnie tynkowana).
Na drzwiczkach obudowy zaprojektowano nawiewne i wywiewne otwory wentylacyjne. Łączna powierzchnia otworów
wentylacyjnych wynosi co najmniej 2% powierzchni przekroju poziomego obudowy.
3. Technologia wykonania punktu redukcyjno – pomiarowego
Jednostki organizacyjne uczestniczące w procesie inwestycyjnym są zobowiązane zapewnić właściwy przebieg prac,
odpowiednią jakość oraz zgodność z obowiązującymi przepisami, potrzebami uŜytkowymi i interesem społecznym.
Ponadto muszą przestrzegać „Instrukcji organizacji prac i prowadzenia dokumentacji robót wykonywanych w
warunkach szczególnego zagroŜenia wydanej przez PGNiG S.A w Warszawie, w miejscach i na odcinkach, gdzie to
zagroŜenie występuje. Jednostka organizacyjna podejmująca się wykonania robót budowlano-montaŜowych jest
zobowiązana przepisami powierzyć kierownictwo i nadzór nad robotami osobie posiadającej przygotowanie
zawodowe i stosowne uprawnienia budowlane wymagane do prowadzenia danego rodzaju robót.
Instalowanie urządzeń redukcyjno – pomiarowych naleŜy wykonać zgodnie z dokumentacjami techniczno –
ruchowymi poszczególnych urządzeń oraz opisem niniejszego projektu budowlanego. Łączenie odcinków rurowych
oraz kształtek wykonać wyłącznie za pomocą spawania elektrycznego metodą 141 [TIG] Do przetopu stosować
elektrody nietopliwe w osłonie gazu, a wypełnienie-elektrodą otuliną do wypełniania drut spawalniczy wykonany
zgodnie z PN-88/M-69420 klasy SpG2SM. Proces spawania powinien być zgodny z wymogami norm PN-EN
12732:2004
Dopuszcza się wykonanie naprawy jednego złącza spawanego. Spoiny z pęknięciami powinny być wycięte w całości.
NajniŜszą temperaturę otoczenia w jakiej moŜna prowadzić prace spawalnicze ustala się na minus pięć stopni,
niezaleŜnie od miejsca spawania.
Roboty montaŜowe naleŜy zorganizować, wykonać i odebrać zgodnie z wytycznymi zawartymi w „Warunkach
technicznych wykonania i odbioru robót budowlano – montaŜowych” opracowanych przez Centralny Ośrodek
Badawczo – Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w Budownictwie „ElektromontaŜ” i Ministerstwo
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
4. Materiały uŜywane do budowy punktu redukcyjno- pomiarowego.
Do budowy punktu redukcyjno-pomiarowego powinny być stosowane wyłącznie materiały i urządzenia
dopuszczone do stosowania w budownictwie - art. 10 ustawy Prawo Budowlane. Dopuszczenie to powinno być
potwierdzone niezbędnymi dokumentami.
a/ rury.
− rury stalowe walcowane na gorąco gat. stali P według PN-EN 216 +2 AC: 2004 Re≥265 [N/mm²] rury ze stali
niestopowych i stopowych z określonymi własnościami w podwyŜszonej temperaturze
− rury stalowe gat. stali L , Re≥290 [N/mm²] wg PN-EN 10208-2+AC „Rury stalowe przewodowe dla mediów
palnych, rury o klasie wymagań B
Na rury powinien być dostarczony certyfikat na znak B.
b/ kształtki ,odkuwki do zmiany średnic przewodów i kierunku przepływów.
Powinny one być wykonane ze stali jako kute lub ciągnione i powinny posiadać łagodne łuki i przejścia wg. PNEN10253-1:2006.
5. Połączenia.
Armatura punktu redukcyjnego powinna być łączona przy pomocy kołnierzy, połączeń gwintowych i zaciskowych.
Przewody gazowe punktu redukcyjnego naleŜy łączyć przy pomocy kształtek gwintowanych ze stali, Ŝeliwa
sferoidalnego, ciągliwego lub mosiądzu. Połączenia rozłączne naleŜy uszczelnić przy pomocy taśmy teflonowej.
Stalowe przewody naleŜy łączyć przez spawanie elektryczne.
6. Złącza izolujące.
Złącza izolujące naleŜy stosować na wejściu lub na wyjściu punktu redukcyjno – pomiarowego w celu
zabezpieczenia punktu przed działaniem prądów błądzących. PoniewaŜ gazociąg dolotowy zbudowany jest z rur
stalowych wymagany jest monoblok izolacyjny.
7. Zabezpieczenie antykorozyjne.
Elementy punktu redukcyjnego wykonane z materiałów ulegających korozji, naleŜy zabezpieczyć powłokami
ochronnymi np. poprzez cynkowanie lub kadmowanie. Dopuszcza się malowanie np. farbą podkładową i dwukrotnie
farbą poliwinylową lub chloro-kauczukową. Powierzchnię przed malowaniem naleŜy oczyścić ręcznie lub
mechanicznie do 2 stopnia czystości zgodnie z PN-EN-ISO 8502. Powłoka malarska powinna być wykonana zgodnie
z normą PN-EN-ISO 12944 „Ochrona przed korozją. Malowanie konstrukcji stalowych. Ogólne wytyczne”. Na
rurociągach i armaturze naleŜy oznaczyć (kolorem czarnym) kierunek przepływu gazu.
7
8. Próba szczelności.
Wytwórca punktu redukcyjnego wykona próbę szczelności (bez gazomierza, korektora, zaworu bezpieczeństwa,
manometru i.t.p], spręŜonym powietrzem pod ciśnieniem 0,4 MPa przez okres 1 godziny. Wynik próby uznaje się
pozytywny, jeŜeli po próbie nie występują widoczne gołym okiem odkształcenia przewodów i połączeń oraz gdy
spadek ciśnienia jest mniejszy niŜ 4 kPa. Do pomiaru ciśnienia próby naleŜy uŜyć manometru o dokładności nie
mniejszej niŜ 0,6%. W miejsce manometrów naleŜy wkręcić korki stalowe, pozostałe urządzenia nie podlegające
próbie naleŜy wyłączyć poprzez załoŜenie zaślepek pomiędzy kołnierze. Z przeprowadzonych prób i badań naleŜy
sporządzić protokoły.
Przed uruchomieniem punktu redukcyjnego, a po jego napełnieniu paliwem gazowym naleŜy sprawdzić wszystkie
przewody, połączenia skręcane i spawane przy pomocy środków pianotwórczych. Ciśnienie gazu w czasie
sprawdzania szczelności powinny być równe odpowiednio ciśnieniom roboczym, jakie występują w tych częściach
punktu.
9,Obsługa punktu redukcyjnego. Dokumentacja odbiorowa.
Projektowany punkt redukcyjny nie wymaga stałej obsługi. Okresowy nadzór nad urządzeniem powinien być
prowadzony przez osoby odpowiednio przeszkolone i posiadające uprawnienia energetyczne.
Wykonawca punktu redukcyjnego powinien dostarczyć odbiorcy następujące dokumenty:
a)
dokumentację techniczno – ruchową,
b)
protokół z próby szczelności,
c)
instrukcję obsługi,
d)
certyfikat zgodności wykonania z właściwymi polskimi normami lub aprobatami technicznymi dla
urządzeń i armatury,
e)
dokumenty kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych.
Do odbioru technicznego punktu redukcyjnego wymagane są:
a)
dokumentacja budowlana,
b)
dokumentacja techniczna,
c)
certyfikaty lub aprobaty techniczne materiałów i urządzeń,
d)
uzgodnienia branŜowe wymienione w dokumentach załączonych do PB,
e)
pozwolenie na budowę,
f) oświadczenie właściciela budynku o sprawności instalacji gazowej, która nadaje się do zagazowania oraz
sprawności przewodów spalinowych i wentylacyjnych.
Odbiór punktu redukcyjnego moŜe być przeprowadzony tylko w obecności przedstawiciela
dostawcy gazu.
VIII. GŁÓWNA PRÓBA SZCZELNOŚCI INSTALACJI GAZOWEJ.
Na podstawie PN–M 34503:1992 wykonawca instalacji gazowej powinien wykonać w obecności Inwestora główną
próbę szczelności. Przed próbą instalację przedmuchać spręŜonym powietrzem.
Sprawdzenie instalacji polega na:
− kontroli zgodności wykonania instalacji z projektem technicznym
− kontroli jakości wykonania instalacji
− kontroli szczelności przewodów
Z przeprowadzonej ostatecznej próby szczelności naleŜy sporządzić protokół.
Instalacja powinna być napełniona gazem w ciągu 6 miesięcy od daty wykonania próby szczelności, po tym terminie
próbę naleŜy powtórzyć.
IX.AKTYWNY SYSTEM BEZPIECZEŃSTWA INSTALACJI GAZOWEJ.
Pomieszczenie kotłowni wyposaŜone jest w „Aktywny System Bezpieczeństwa Instalacji Gazowej”. W związku z
rozbudową kotłowni gazowej zachodzi potrzeba zwiększenia średnicy rury doprowadzającej gaz do kotłów. Obecny
zawór elektromagnetyczny odcinający o średnicy 40mm naleŜy wymienić na zawór MAG3 o średnicy 50mm w
połączeniu kołnierzowym. Zawór ten naleŜy zlokalizować na zewnątrz pomieszczenia kotłowni. Pozostałe urządzenia
„A.S.B.I.G pozostawia się bez zmian.
Inwestor powinien przeprowadzać okresową kontrolę i konserwację „Aktywnego Systemu Bezpieczeństwa Instalacji
Gazowej” Konserwację winien dokonać autoryzowany przedstawiciel producenta.
X. UWAGI KOŃCOWE.
1. Zgodnie z Prawem Budowlanym [Dz. U Nr 75 poz. 690 z 2002r. Wewnętrzną instalację gazową naleŜy poddać raz
w roku przeglądowi technicznemu. Przegląd powinna przeprowadzić osoba posiadająca uprawnienia energetyczne w
zakresie dozoru.
2. Kanały wentylacyjne i spalinowe powinny być sprawdzone raz w roku przez Mistrza Kominiarskiego
3. Do budowy instalacji gazowej zastosować naleŜy materiały i urządzenia posiadające certyfikat na znak
bezpieczeństwa albo deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z Polską Normą lub aprobatą techniczną.
8
4. Przed uruchomieniem dostawy gazu Inwestor powinien przedłoŜyć w Gazowni następujące dokumenty :
− projekt budowlany z decyzją – pozwolenia na budowę przedmiotowej instalacji
− pozytywną opinią kominiarską
− protokół odbioru próby ciśnieniowej instalacji gazowej spisany pomiędzy Wykonawcą a Inwestorem
1. Do budowy instalacji gazowej zastosować naleŜy materiały i urządzenia posiadające certyfikat na znak
bezpieczeństwa albo deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z Polską Normą lub aprobatą techniczną.
XI. ZESTAWIENIE PODSTAWOWYCH MATERIAŁÓW DO BUDOWY PUNKTU
1. rura stalowa DN 20mm
L- 1,5mb
wg. PN-EN 10216-1:2001
2. rura stalowa DN 32mm
L – 0,5mb
wg. PN-EN 10208-1:2000
3. rura stalowa DN 50mm
L – 1,0mb
wg. PN-EN 10208-1:2000
5. kurek kulowy gazowy DN 20mm PN16
1szt
wg PN-M-74001:1992
8. kurek kulowy gazowy DN 32mm PN16
1szt
wg PN-EN 331:2002[U]
9. kurek kulowy gazowy DN 50mm PN16
1szt
wg PN-EN 331:2002[U]
10.obudowa szafkowa punktu red – pomiarowego
1sz
UWAGA :
− kształtki stalowe [kolana hamburskie, trójniki, zwęŜki i.tp.] powinny być wykonane wg PN-EN 10253-1:2006
„Kształtki stalowe do przyspawania doczołowego”, ponadto muszą posiadać świadectwo odbioru wg PN-EN
10204
2
− kształtki stalowe o średnicy do [33,7x3,2mm] powinny posiadać granicę plastyczności Re ≥ 265 [N/mm ]
2
− kształtki stalowe o średnicy ponad [33,7x3,2mm] powinny posiadać granicę plastyczności Re ≥ 290 [N/mm ]