POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 148 (styczeń 2014

Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 148 (styczeń 2014)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Gdy rodzice się rozwodzą (1)
Decyzja o rozwodzie jest sytuacją trudną dla wszystkich w rodzinie, a szczególnie dla
dzieci.
Twoje dziecko jest przerażone, boi się tak bardzo, że stanie się coś strasznego, że aż
może się zacząć się moczyć, stać się drażliwe, zalęknione, płaczliwe, opryskliwe,
zbuntowane. Może nasilić się nieposłuszeństwo. Mogą pojawić się słabe oceny i uwagi o jego
złym zachowaniu w szkole. Dziecko może stać się smutne, nie chcieć się odzywać, nawet
widywać z osobami, na których mu wcześniej zależało. Niektóre dzieci mają kłopoty z
jedzeniem, zasypianiem i budzą się w nocy, bo śnią im się straszne sny. Mogą zacząć się
jąkać, łatwo wybuchać z błahych powodów, kłócić się z przyjaciółmi, zmieniać ich na dziwne
znajomości. To za sprawą gromadzenia się w nich silnych emocji, które szukają ujścia. Mogą
też poczuć się porzucone i zdradzone.
Co może pomóc dzieciom?
 O rozwodzie dziecko powinno dowiedzieć się od rodzica, w spokojnej rozmowie, nie
przypadkiem w kłótni i nie od osoby obcej. Niektórzy uważają, że nie warto mówić za
wcześnie, żeby nie wydłużać cierpienia dziecku. Powiedz mu oględnie, że rodzice czasem
dłużej nie mogą ze sobą żyć i mieszkać (nie opowiadaj, co ci zrobił małżonek, nie
obwiniajcie się przy dziecku; można powiedzieć, że miłość między rodzicami czasem się
kończy, ale każde z nich nadal kocha i chce widywać swoje dzieci; rodzice rozwodzą się ze
sobą, ale nie ze swoimi dziećmi. Przytul, gdy się rozpłacze. Słuchaj, co powie, nawet, jeśli
to nie będzie dla ciebie miłe. Nie zbywaj go i nie lekceważ jego silnych reakcji. Wydobądź
z siebie duże pokłady cierpliwości i zrozumienia. Nie złość się na dziecko i nie każ mu
siebie rozumieć. Gdy nie wiesz co powiedzieć, przyznaj się do tego i daj sobie czas na
przemyślenie, a potem wróć do rozmowy.

Dzieci często wierzą, że to przez ich złe zachowanie ten rozwód. Zapewniaj je
wielokrotnie, że tak nie jest.

Powiedz gdzie ono będzie mieszkać. Zapewnij mu możliwość wyboru, ale nie naciskaj,
żeby go dokonało, jeśli to dla niego zbyt trudne. Zapewnij, że jeśli okaże się to niedobre,
będzie możliwa zmiana, żeby czuło się jak najmniej niekomfortowo.

Przygotuj dziadków z obydwu stron, by oni mogli dać swojemu wnukowi wsparcie. Nie
ograniczaj tych kontaktów, bo ograbisz dziecko z ich miłości, której potrzebuje
szczególnie teraz. Dla dziecka dobrze jest, jak je kocha jak najwięcej osób.
Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 148 (styczeń 2014)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Gdy rodzice się rozwodzą (2)
 Pomyśl, jak rozwiążesz sprawę szkoły, przedszkola. Kieruj się przyzwyczajeniami dziecka,
jego przyjaźniami, a nie swoją wygodą, o ile to możliwe.

Nie traktuj dziecka jak przyjaciela do zwierzeń. To obarczanie, którego nie potrafi
udźwignąć i często właściwie zrozumieć. Zwierzaj się przyjacielowi, komuś dorosłemu.

Nie wykorzystuj dziecka do udowadniania winy małżonka, nie każ mu co ma mówić i nie
mów źle o jego drugim rodzicu. Dla dziecka to szczególnie trudne. Kocha was obydwoje i
z czasem niech samo wyrobi sobie zdanie o tym, co się wydarzyło. Manipulowanie
dzieckiem dla osiągnięcia swojego celu też jest krzywdzeniem. Skutki będą widoczne w
przyszłości.

Nie przekupuj dziecka prezentami, by je do siebie przekonać, lub by zagłuszyć swoje
poczucie winy. To nie przyniesie poprawy sytuacji, możesz w ten sposób nauczyć dziecko
manipulowania sytuacją. Odbije się to rykoszetem na tobie w przyszłości.

Opanuj złość, gdy ono nie robi czegoś, na co liczyłeś i nie mów w złości, że nigdy nie
wrócisz. To może spowodować dla twego dziecka wielką traumę, którą trudno wyleczyć.
Jemu rozpada się dom. Ono zawisa nad przepaścią. Gdy jedno z rodziców odchodzi,
dziecko boi się, że drugie też zniknie i dlatego często pojawia się u dziecka nadmierny lęk
nawet o twoje wyjście do innego pomieszczenia, do sklepu. Taka sytuacja może potrwać.
Wykaż cierpliwość i zrozumienie.

Niektóre dzieci nie potrafią wprost mówić o swoich uczuciach. Znajdź czas i spróbuj
wymyślić razem z dzieckiem bajkę o takim samym dziecku, zmień tylko imię. Twojemu
dziecku będzie łatwiej mówić, gdy schowa się za jakąś postać. Młodsze dzieci mogą być
zwierzątkiem, któremu rozpada się rodzina. Możesz się wtedy dowiedzieć czego się boi, o
smutku, wstydzie, złości i innych uczuciach, które przeżywa twoje dziecko. Rozmawiajcie
siedząc bardzo blisko. Możesz je wziąć na kolana i trzymać w objęciach. Zorientuj się, co
mu pomoże w tej rozmowie. Zapewniaj je o swojej miłości nie raz, nie dwa. Ono teraz
będzie częściej potrzebowało słów o bezwarunkowej miłości, życzliwości, zrozumienia,
nawet jak się nie słucha, ale też czynów. Czyny i słowa muszą się potwierdzać. Same
słowa to za mało.

Wasz rozwód pozbawia je poczucia bezpieczeństwa.
Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 148 (styczeń 2014)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Gdy rodzice się rozwodzą (3)

Dla dziecka rozpoczyna się żałoba po dawnym życiu i olbrzymi lęk przed zmianą.

Bądź przy nim, pomóż mu ją przeżyć.

Dobrze jest poinformować oględnie nauczyciela, żeby rozumiał, co się z dzieckiem dzieje.

Nie obiecuj dziecku niczego, czego nie możesz spełnić. Niespełnione obietnice kruszą
jego wiarę nie tylko w ciebie, ale też w innych ludzi. Nie oczekuj od dziecka, że ma ciebie
rozumieć. To dla niego często niewykonalne. Ono nie patrzy na świat przez twoje
doświadczenie, tylko przez brak własnego. Na nie czeka się latami.

Odpowiedz krótko na zadane pytanie i tylko prawdę, to najprostsze w tym zamęcie. Twoje
dziecko na nią zasługuje. Treść tego co dziecku mówisz dostosuj do jego wieku. Oszczędź
mu drastycznych szczegółów.

Twoje poczucie krzywdy jest czymś innym niż uczucie dziecka. Staraj się to oddzielać.
Wszak każdy człowiek tę samą sprawę przeżywać może zupełnie inaczej.

Pamiętaj, nie zaczynaj rozmowy w zdenerwowaniu. Najpierw postaraj się obniżyć
napięcie, daj sobie czas na ochłonięcie. Będzie większa nadzieja, że zapanujesz nad sobą.

Chroń dziecko przed awanturami, policją, sądem, a jeśli już mleko się wylało i dziecko
będzie musiało iść na badanie do rodzinnego Ośrodka Rodzinnego, który prowadzi
badania na potrzeby sądu, przygotuj je na to, co może je spotkać. Powiedz, że może
mówić to, co czuje, żeby nie myślało, że przez nie coś się złego stanie. Spraw, żeby nie
czuło się winne, bo to ciężar na długie lata, który popycha dzieci do dramatycznych
zachowań i szukania zrozumienia w nieformalnych grupach u nieodpowiednich osób.
Danuta Lewandowska - pedagog