Obraz „Szermierka” Leona Chwistka

Obraz „Szermierka” Leona Chwistka
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Autor Leon Chwistek (1884–1944) Czas powstania ok. 1919 Wymiary wysokość: 70 cm, szerokość: 100 cm Oznaczenie autorskie Leon Chwistek Numer inwentarzowy MNK­II­b­950 Muzeum Muzeum Narodowe w Krakowie Oddział Gmach Główny Galeria Sztuki Polskiej XX wieku Tematy namalowane, znane postaci Technika malarstwo olejne Materiał tektura Data pozyskania 1948, zakup od Olgi Chwistkowej Prawa do obiektu Muzeum Narodowe w Krakowie Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna Digitalizacja MNK, projekt iMNK Tagi malarstwo, 2D Leon Chwistek to obok Stanisława Ignacego Witkiewicza i Zbigniewa Pronaszki główny teoretyk grupy formistów, który w sposób wszechstronny analizował teoretyczne podstawy sztuki i starał się wprowadzać w praktyce wypracowane przez siebie teorie. Dla jego malarstwa zasadnicze znaczenie miały kubizm i włoski futuryzm. Podobnie jak inni formiści z kubizmu zaczerpnął przekonanie o konieczności uniezależnienia dzieła od natury, rytmizację i geometryzację form oraz jednolitą kolorystykę. Jego obrazy są jednak znacznie dalsze od postulatów kubistycznych niż dzieła pozostałych formistów. O wiele więcej niż oni wprowadził natomiast do swojej sztuki zdobyczy futuryzmu, w tym zainteresowanie zjawiskiem nowoczesnego miasta, wyimaginowaną architekturą, dynamiką i ruchem.
Temat pojedynku na szable, ze względu na dynamikę i możliwość analizy poszczególnych faz ruchu, stał się jednym z jego ulubionych motywów, opracowywanych wielokrotnie w akwarelach i obrazach olejnych.
W Szermierce ruch jest precyzyjnie odmierzony, a gesty i układ postaci dowodzą dogłębnej znajomości układów szermierczych. Gama barwna obrazu, złożona z fioletów i żółcieni, podkreśla błyski światła na broni.
Do podejmowania tego tematu skłaniały Chwistka także przyczyny pozaartystyczne. W młodości artysta zajmował się szermierką i odnosił w tej dziedzinie sukcesy. W roku 1914 głośnym echem odbił się w prasie paryskiej zwycięski pojedynek na szable, stoczony przez niego z Wacławem Dunin­Wąsowiczem w obronie honoru narzeczonej.
Opracowanie: Światosław Lenartowicz (Muzeum Narodowe w Krakowie), © wszystkie prawa zastrzeżone