Flamandzkie Centrum Szkla w Lommel

Flamandzkie Centrum Szkla w
Lommel
Symbioza szkła i stali
Relacje pomiędzy miastem Lommel a produkcją szkła powstały dzięki zasobom naturalnym. Eksploatacja
białego piasku w okolicy stworzyła piaskownie, używane obecnie w celach turystycznych. Od wieków,
piasek jest najważniejszym surowcem stosowanym przy produkcji szkła.
Ponieważ miasto Lommel nie posiada bogatego dziedzictwa historycznego, zdecydowano urządzić tutaj
współczesną strefę architektoniczną najwyższej jakości. Rozwój osiedla Sint-Jan, z "Domem Miasta"
zaprojektowanym przez Jo Crepain'a, był punktem wyjścia do zmiany charakteru centrum miasta.
"Glazen Huis" jest ważnym ogniwem w rewaloryzacji serca Lommel. Zadecydowano połączyć regionalne
Centrum turystyczne z "Glazen Huis", to znaczy z Flamandzkim Centrum Sztuki Współczesnych Wyrobów
Szklanych. Oprócz ekspozycji dzieł ze szkła, Centrum mieści także pracownię wyrobów ze szkła. Główny
cel rozbudowy stanowi ukazanie zwiedzającym różnych istniejących technik produkcji. Wcześniej miejsce
to było niewielkich rozmiarów, położone w wąskim przejściu pomiędzy dawnym rynkiem a centrum
kulturalnym "De Adelberg".
Nowa koncepcja konstrukcji zakładała stworzenie dwóch przestrzeni. Pierwsza z nich jest
równoległościanem z elewacjami – kurtynami z bardzo jasnego szkła z trzech stron. To pomieszczenie o
sześciu metrach wysokości, mieści ekspozycje, przedstawiające dzieła wykonane ze szkła. Zwiedzający
widzi stąd także pracownię wyrobów ze szkła, gdzie może śledzić proces powstawania wyrobów ze szkła.
Druga przestrzeń to stożek o średnicy 8 m i o 30 m wysokości. Podstawę stanowi dwunastokąt, a powłoka
składa się z trójkątnych ramek. Dwa ciągi identycznych schodów ze stali są podwieszone we wnętrzu
stożka i spiralnym ruchem docierają do szklanej podłogi w górnej części stożka. Taki układ pozwala
wchodzić jednymi, a schodzić drugimi schodami.
Oba ciągi schodów wychodzą z części podziemnej, z pomieszczeń ekspozycyjnych. Tutaj wybór padł na
szkło wypukłe, które pozwala zamknąć stożek przy pomocy dwojga drzwi przesuwnych. Szczególne
wrażenie wizualne sprawia miejsce, gdzie stożek przecina poziomy dach pierwszej z przestrzeni. Wieża
odbija się w położonych ukośnie lustrach. Po wejściu, okrągła szklana podłoga gra rolę tarasu widokowego,
skąd można podziwiać Lommel oraz otaczające go tereny wiejskie. Dynamika spirali jest dodatkowo
podkreślona oświetleniem. Pod każdym stopniem z perforowanej stali jest umieszczona lampa. Wieczorem
efekt oświetlenia jest jedyny w swoim rodzaju.
Philippe Samyn opisuje koncepcję techniczną: "Struktura stożka jest hybrydowa. Trójkątne, równoramienne
ramki, których ramiona mają stałą długość 156,5 cm, wykonano z blachy profilowanej ze stali nierdzewnej
o grubości 4 mm. Ich podstawa waha się od 207,06 cm (w dolnej części) do 23,22 cm (przy szczycie).
Unoszą one proste oszklenie elewacji, złożone z cienkich warstw, i zawierają, praktycznie na całej długości
swych krawędzi, rury stalowe o 60 mm średnicy, których ścianki mają grubość od 4 mm (u podstawy) do 3
mm (przy szczycie).
Rury są umocowane w trzech punktach, jedną lub dwiema śrubami na każdej krawędzi. System ten jest
pokrewny ze strukturą z trójkątnych płytek, gdzie obciążenia są przekazywane z jednej do drugiej poprzez
naprężenie styczne wzdłuż krawędzi, ponieważ nie istnieją węzły. Chodzi więc tutaj o morfologię dwoistą
do tej, złożonej z prętów, łączonych przegubowo jedne z drugimi w trójkąt: taka konfiguracja byłaby
niestabilna geometrycznie. Mechaniczne mocowania na końcu każdego pręta oraz sztywność w węzłach
na krawędziach z blach profilowanych, tworzących w rzeczywistości węzeł pierścieniowy w kształcie
gwiazdy, pozwalają jednak zachować stabilność całości. Z wyjątkiem części dolnej stożka, gdzie
wierzchołki trójkątnych ramek zostały zespawane ze sobą in-situ. Należy także zauważyć, że wewnętrzne
belki biegowe spiralnych schodów są podwieszane w górnej części stożka, na kształt gondoli balonu,
podczas gdy spiralne belki biegowe zewnętrzne są przymocowane praktycznie do każdego poziomego
pierścienia stożka, co nadaje dodatkowej stabilności tym ostatnim."
Podczas fazy budowy, części poziome stożka zostały umieszczone i zamontowane jedna nad drugą, przy
użyciu dźwigu.
Projekt ten przywiązuje również wiele wagi do kwestii zrównoważonego rozwoju. Ciepło z pieców
szklarskich jest odzyskiwane w celu ogrzewania budynku. Deszczówka jest zbierana i wykorzystywana do
prac wykończeniowych przy szkle.
Wysmukła i elegancka wieża służy miastu Lommel jako nowa latarnia i wieża strażnicza. Jest odą do
szkła i jego przejrzystości. Samyn and Partners wykorzystali także ten projekt, aby stworzyć artystycznie
oryginalną strukturę ze stali.
Tekst: Marc Dubois
Więcej informacji:
Vlaams Centrum voor Hedendaagse Glaskunst Dorp 14b, Lommel - Belgia
Samyn and Partners
1537, Chaussée de Waterloo
118 Brussels-Belgium
Tel : +32 2 374 90 60
[email protected]
Strona Internetowa Samyn and Partners:
Copyright © 2014 Constructalia. All rights reserved
http://www.samynandpartners.be/