projektbudowlany - Spółdzielnia Mieszkaniowa Nowa Ruda

PROJEKT BUDOWLANY
renowacja elewacji pawilonu handlowego przy ul. Wojska Polskiego 2 w
Nowej Rudzie
NAZWA:
ul. Wojska Polskiego 2, 57-400 Nowa Ruda
ADRES:
działki nr 21/26, 68/5, 68/2
Spółdzielnia Mieszkaniowa w Nowej Rudzie
ul. Teatralna 11 57-400 Nowa Ruda
tel. 74 872 08 00
INWESTOR:
JEDNOSTKA
PROJEKTOWA:
Regionalne Biuro Projektów
mgr inż. arch. Kaja Lewandowska
Długopole Dolne 54B, 57-520 Długopole Zdrój
PROJEKT ARCHITEKTONICZNO- BUDOWLANY RENOWACJI
ELEWACJI BUDYNKU MIESZKALNEGO
NOWEJ RUDZIE
oświadczenie
Na podstawie art. 20 ust.4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 - Prawo budowlane tekst jednolity Dz.U. z 2013 r Nr 0 poz.
1409 oświadczamy, iż projekt sporządzony został zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy
technicznej
ZESPÓŁ PROJEKTOWY
ARCHITEKTURA
projektant:
mgr inż. arch. Kaja Lewandowska
uprawnienia nr:
UAN.V- 7342/3/56/93W-ch
podpis:
asystent
mgr inż. arch. Anna Matusz
KONSTRUKCJA
projektant:
mgr inż. Kazimierz Dragan
UAN.VI-7342/6/3/63/91
UW-Wałbrzych
DOŚ/BO/2109/01
SPRAWDZAJĄCY
Sprawdzający
mgr inż. arch. Andrzej Sankowski
AU-F 1-4-83/79-UW-W-W-ch
MARZEC 2016
1
Spis treści:
projekt architektoniczno-budowlany renowacji elewacji pawilonu handlowego
przy ul. Wojska Polskiego 2 w Nowej Rudzie
Opis
strona
Strona tytułowa
1
Oświadczenie projektantów
1
Spis treści
2
Informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
3
Ocena stanu technicznego elewacji – opis
11
Dokumentacja fotograficzna
14
Inwentaryzacja stanu istniejącego:
•
rys. 01 – elewacje 1:200
15
Projekt zagospodarowania terenu – opis techniczny
16
Projekt zagospodarowania terenu – część rysunkowa
rys. nr 01PZT – projekt zagospodarowania terenu 1:500
17
Projekt architektoniczno-budowlany renowacji elewacji pawilonu handlowego na ul.
Wojska Polskiego 2
w Nowej Rudzie – opis techniczny
18
Projekt architektoniczno-budowlany renowacji elewacji pawilonu handlowego na ul.
Wojska Polskiego 2
w Nowej Rudzie – część rysunkowa
rys. nr 01 – elewacje 1:100
rys. nr 02 – przekrój A-A 1:50
rys. nr 03 – przekrój B-B 1:50
rys. nr 04 – przekrój C-C 1:50
rys. nr 05 – układ warstw systemu docieplenia
rys. nr 06 – układ płyt styropianu i łączników 1:20
rys. nr 07 – układ płyt styropianu na narożach
rys. nr 08 – sposób przyklejania siatki na ścianie przy otworach okiennych i
drzwiowych 1:20
rys. nr 09– szczegół docieplenia strefy cokołowej 1:5
rys. nr 10 – wizualizacje budynku
Załączniki formalno-prawne:
uprawnienia i przynależność projektantów do Izby Architektów
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
2
lNFORMACJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY
ZDROWIA
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23.06.2003 w
sprawie informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (Dz. U.
Nr 120 poz. 1126)
Nazwa i adres obiektu budowlanego :
renowacja elewacji pawilonu handlowego na ul. Wojska Polskiego 2 w Nowej Rudzie, ul.
Wojska Polskiego 2, 57-400 Nowa Ruda
Inwestor :
Spółdzielnia Mieszkaniowa w Nowej Rudzie
ul. Teatralna 11, 57-400 Nowa Ruda
Główny projektant : mgr inż. arch. Kaja Lewandowska
1. Zakres robót
•
obróbki blacharskie i rynny
•
renowacja elewacji
•
częściowe prace rozbiórkowe
•
częściowe prace dekarskie i ciesielskie
2. Wykaz istniejących obiektów
•
rzeczone działki zabudowane są pawilonem usługowym, będącym przedmiotem
niniejszego projektu.
3. Wstępne czynności organizacyjne
Przed przystąpieniem do pracy należy:
•
przeszkolić w zakresie BHP wszystkich pracowników na stanowiskach pracy,
zapoznać ich z dokumentacją techniczną i harmonogramem robót
•
określić ryzyko pracy w danych warunkach, powiadomić o lokalizacji punktu
pierwszej pomocy medycznej, poinformować o numerach telefonów alarmowych
•
pisemnie przyjąć teren budowy
•
wywiesić tablicę budowy i ogrodzić plac budowy
•
zorganizować zaplecze techniczne do składowania materiałów i narzędzi oraz
zaplecze socjalne dla pracowników
3
•
zapewnić dostawę energii elektrycznej i wody oraz odbiór ścieków – zapewnić
możliwość korzystania przez pracowników z WC
•
zapewnić skuteczną kontrolę w celu uniemożliwienia wprowadzenia do pracy
maszyn i urządzeń bez certyfikatów, atestów i dopuszczeń.
•
zapewnić skuteczną kontrolę w celu uniemożliwienia podjęcia pracy przez
pracowników nie posiadających zaświadczenia o odbytych szkoleniach BHP i
przeciwpożarowych, aktualnych badań lekarskich i właściwych kwalifikacji oraz
uprawnień do wykonywania powierzonych zadań, tudzież pijanych czy pod
wpływem narkotyków
•
zapewnić pracownikom odzież roboczą , ochronną oraz sprzęt ochrony osobistej
4. Warunki BHP i ppoż.
•
przed przystąpieniem do robót uzgodnić z inwestorem bezpieczny sposób
prowadzenia robót, rodzaje środków zapobiegawczych oraz wymagany rodzaj
sprzętu ochrony indywidualnej i ppoż. – w szczególności przy pracach na
wysokościach
•
prace prowadzić pod stałym nadzorem kierownika budowy, przestrzegając
wymogów technologii robót
•
nie wpuszczać na teren budowy osób postronnych
•
stosować się do zasad BHP
5. Zasady bezpieczeństwa przy montażu rusztowań
Montaż rusztowań powinien zostać wykonywany przez pracowników przeszkolonych
w tym zakresie, którzy maja odpowiednie zezwolenie lekarza. Musi być przeprowadzony
zgodnie z dokumentacją danego rodzaju rusztowania i pod nadzorem osób upoważnionych do
kierowania robotami budowlano-montażowymi. Rusztowanie powinno być dopuszczone do
użytkowania dopiero po jego sprawdzeniu i odbiorze przez nadzór techniczny oraz
potwierdzeniu jego przydatności do określonych robót zapisem w dzienniku budowy
dokonanym przez kierownika budowy.
Nośność podłoża gruntowego na miejscu ustawiania rusztowania powinna byś nie mniejsza
nią 0,1 MPa.
Rozstawy stojaków nie powinny być większe niż:
a)
w kierunku równoległym do ściany, tj. podłużnie:
•
dla rusztowań drewnianych – 2,50 m,
•
dla rusztowań z rur stalowych 2,0 m
b) w kierunku prostopadłym do ściany, tj. poprzecznie:
•
dla rusztowań drewnianych 1,50 m,
•
dla rusztowań z rur stalowych – 1,35 m
Stężenia rusztowań przyściennych o wysokości ponad 10 m należy mocować do
stojaków i rozmieszczać na całej długości rusztowania w sposób zapewniający
nieprzesuwalność węzłów. W pionie należy je umieszczać w odstępach nie większych niż 6 m.
4
Konstrukcje rusztowania należy kotwić do ściany. Siła w cięgnie kotwiącym nie może
być większa niż 2,5 kN, a odległość między zakotwieniami nie powinna być większa niż 5 m.
Kotwy (haki) należy wbijać w kołki drewniane osadzone uprzednio w ścianie na głębokość co
najmniej 20 cm.
Każde rusztowanie przyścienne powinno mieć wydzielone miejsce do komunikacji
pionowej pracowników pracujących na rusztowaniu. Odległość między sąsiednimi pionami
komunikacyjnymi dla pracowników nie powinna być większa niż 40 m. Konstrukcja
wysięgników transportowych powinna zapewniać przenoszenie obciążenia pionowego
pięciokrotnie większego niż obciążenie dopuszczalne i obciążenie poziome od naciągu liny. Do
transportu materiałów o masie większej niż 150 kg powinna być wykonana wieża wyciągowa
jako konstrukcja samodzielna przylegająca do konstrukcji rusztowania.
Rusztowania usytuowanego bezpośrednio przy drogach (ulicach) powinny mieć daszki
ochronne nachylone w kierunku rusztowania pod katem nie mniejszym ni 40o do poziomu.
Miejsca placu budowy, gdzie prowadzony jest montaż lub demontaż rusztowań oraz
gdzie wykonuje się roboty na rusztowaniach, należy oznaczać za pomocą tablic
ostrzegawczych umieszczonych na widocznych miejscach. Na rusztowaniach i wieżach
wyciągowych powinny być wywieszone tablice informacyjne o dopuszczalnym obciążeniu
pomostów rusztowania i pomostu wyciągowego.
•
•
robotnicy zatrudnieni przy montażu i demontażu rusztowań powinni mieć założone
pasy ochronne, które w czasie pracy muszą być przymocowane do stałych części
budowli.
nie wolno montować ani rozbierać rusztowań o zmroku bez sztucznego
oświetlenia zapewniającego dobra widoczność, w czasie gęstej mgły lub ulewnego
deszczu, podczas burzy i silnego wiatru o prędkości przekraczającej 10 m/s.
•
do budowy rusztowań nie wolno używać drewna niekorowanego lub desek
zrzynkowych.
•
podłużnice rusztowań stojakowych powinny być umocowane do stojaków i mogą
być sztukowane tylko na stojakach. Nie mogą one pracować jako wsporniki.
•
•
•
•
deski pomostowe muszą opierać się na co najmniej 3 leżniach, a sztukowanie ich
dozwolone jest tylko na leżniach. Drabiny rusztowań drabinowych należy tak
ustawiać, aby obie nogi spoczywały na wspólnej podkładce z grubej deski.
przy rusztowaniach wiszących zabrania się umocowywać wysuwnice jedynie za
pomocą zaklinowania. Łączenie dwóch rusztowań wiszących za pomocą tzw.
mostka i używania drabin lub kozłów na tych rusztowaniach jest zabronione.
Rusztowanie musi być zabezpieczone przed wahaniami.
w rusztowaniach rurowych nie wolno zaklinowywać połączeń węzłowych prze
wkładanie kawałków stali czy drewna miedzy rurę a jarzmo łącznika. Rusztowania
mogą być oddawane do użytku po przejęciu protokolarnym stwierdzającym
zgodność montażu z projektem i warunkami technicznymi. Przyjmując rusztowanie
sprawdza się w szczególności pionowość stojaków i poziomość ułożenia podłużnic
i bieżni, poprawność przymocowania do ściany budynku, prawidłowość założenia
złączy i dokręcenia śrub, założenia i uziemienia piorunochronów oraz sprawdza się,
czy w pobliżu rusztowania nie występują niezaizolowane przewody elektryczne.
przy stosowaniu wież wyciągowych każdy podnośnik powinien być zaopatrzony w
napis określający największe dopuszczalne obciążenie oraz stwierdzający
dopuszczalność lub zakaz przewozu pracowników. Co dwa tygodnie powinien
odbywać się przegląd wież będących w użyciu. Stan rusztowań powinien być
sprawdzany okresowo, zależnie od ich rodzaju, obciążenia i intensywności
użytkowania.
5
Ponadto należy dokonać starannych oględzin stanu rusztowań po dłuższej przerwie w
robotach, po każdej burzy, wichurze ulewie lub śnieżycy. Rusztowania wiszące i na
wysuwniach należy kontrolować codziennie przed rozpoczęciem robót. Nie wolno
pozostawiać na rusztowaniach materiałów lub narzędzi na noc, na dni świąteczne lub na czas
dłuższych przerw w robotach. Śnieg z rusztowań powinno się usuwać nawet wtedy, gdy nie
używa się ich, a to ze względu na dodatkowe obciążenie, gnicie drewna, rdzewienie gwoździ i
elementów stalowych.
Zabrania się zrzucania elementów rusztowań przy rozbiórce. Na wszystkich
rusztowaniach powinny być wywieszone tablice z podanym dopuszczalnym obciążeniem
pomostu.
Rusztowanie powinno być konserwowane. W czasie eksploatacji rusztowania powinny
poddawane następującym przeglądom:
•
codziennie – przez brygadzistę użytkującego rusztowanie,
•
co 10 dni – przez konserwatora rusztowania lub pracownika inżynieryjnotechnicznego,
•
doraźnie – przez komisję z udziałem inspektora nadzoru, majstra budowlanego
(kierownika budowy) i brygadzistę użytkującego rusztowanie.
Przeglądy doraźne należy przeprowadzać po silnych wiatrach, burzach, długotrwałych
opadach atmosferycznych i przed dopuszczeniem do wykonywania robót na rusztowaniach.
Wyniki przeglądu powinny być wpisane do dziennika budowy. Materiały potrzebne do
wykonywania robót nie mogą być gromadzone na pomoście roboczym w ilości przekraczającej
dopuszczalne obciążenie użytkowe zmniejszone o 80 kN/m2. Pomosty robocze należy
systematycznie oczyszczać z odpadów materiałów budowlanych. W okresie zimy pomosty
należy oczyszczać ze śniegu i lodu niezwłocznie po ich wystąpieniu. Podłoże na którym
ustawiane jest rusztowanie, powinno być utrzymane w stanie umożliwiającym
natychmiastowe odprowadzenie wód opadowych.
5. Podstawowe wymagania bhp przy tynkowaniu ręcznym
Narzucanie zaprawy na ściany i sufity, tynkarze powinni wykonywać w okularach
ochronnych. Zewnętrzne obramienia okienne mogą być tynkowane tylko z rusztowań
zewnętrznych, a nie z otworów okiennych. Przy tynkowaniu wewnętrznych ościeży okiennych,
otwór okienny powinien być zabezpieczony balustrada. Reperacje tynków po prowadzeniu
instalacji mogą być wykonywane z rusztowań przestawnych, zabrania się stawać na
urządzeniach i rurach wszelkich instalacji.
6. Podstawowe wymagania bhp przy tynkowaniu mechanicznym
Operatorzy obsługujący końcówki tynkarskie oraz pozostali członkowie zespołu
podczas pracy powinni być zaopatrzeni w okulary ochronne i rękawice. Po zainstalowaniu
agregatu tynkarskiego należy przeprowadzić próbę wodną całego urządzenia w ciągu
kilkunastu minut pod ciśnieniem 1,0 lub 1,5 MPa, w zależności od rodzaju pomp. Z wyników
prób należy sporządzić protokół, który stanowi załącznik do raportu pracy agregatu.
Wyłącznik powinien być zawsze zakryty obudowa, a podłączenie silnika do sieci elektrycznej
należy wykonać przy udziale elektryka budowy. Praca silnika bez uziemienia jest
niedozwolona.
Niezależnie pod powyższych wymagań zabrania się:
•
pracować przy ciśnieniu wyższym od wskazanego w metryce agregatu,
•
pracować przy występujących usterkach w pompie lub przewodach,
•
podciągać dławice, smarować i czyścić ruchome części maszyny w czasie pracy
agregatu,
6
•
•
pracować pompa do zapraw bez sygnalizacji; operator jest odpowiedzialny za
dopilnowanie sygnałów rozpoczęcia, przerw i zakończenia pracy,
w obecności postronnych robotników przedmuchiwać węże sprężonym powietrzem,
ponieważ nagłe wydostanie się strumienia powietrza z resztkami zaprawy jest bardzo
niebezpieczne,
•
zezwalać na pracę pracowników, którzy nie przeszli instruktażu w zakresie bhp,
•
przeprowadzać kontrole silnika lub przewodów elektrycznych bez wyłączenia prądu.
Przy każdym agregacie powinna być wywieszona n widocznym miejscu instrukcja bhp.
7. Podstawowe wymagania bhp przy robotach dekarskich i
blacharskich
Roboty dekarskie i blacharskie są wykonywane ręcznie. Główne zagrożenia w trakcie
tych robót wynikają z:
•
wykonywania pracy na znacznych wysokościach
•
wykonywania części robót na skraju dachu (obróbki blacharskie)
•
poruszania się po powierzchniach stromych, o nachyleniu dochodzącym do 45°
•
używania materiałów z ostrymi i wystającymi krawędziami
•
używania prostych, często prymitywnych, urządzeń transportowych do podawania
materiałów
na dach
•
stosowania materiałów szkodliwych i gorących
•
używania otwartego ognia do podgrzewania materiałów dekarskich (mas bitumicznych)
•
wydzielania się szkodliwych substancji chemicznych podczas ogrzewania mas
bitumicznych
•
wykonywania prac związanych z materiałami zawierającymi azbest
•
olśnienia spowodowanego odbiciem światła od powierzchni blach.
Roboty dachowe należy wykonywać z użyciem rusztowań pomocniczych. Bez użycia
rusztowań można wykonywać roboty związane z naprawami i roboty dekarskie. W czasie
wykonywania pokryć dachowych na dachach płaskich, ale w pobliżu krawędzi dachu,
pracownicy muszą obowiązkowo używać sprzętu ochrony indywidualnej przed upadkiem z
wysokości (np. pasów ochronnych) oraz dostosowanego do tych prac obuwia,
zabezpieczającego przed przebiciem stopy pod spodem. Podobnie należy chronić pracujących
na dachach stromych, gdzie pochylenie przekracza 20°, jeżeli nie zastosowano rusztowań
ochronnych. Na dachach krytych materiałami, których wytrzymałość nie zapewnia
bezpiecznego przebywania na nich pracowników (np. eternitem, dachówka), należy układać
przenośne pomosty zabezpieczające. Wszelkie otwory w dachu należy zakryć pokrywami
zabezpieczonymi przed przesunięciem. Przy prowadzeniu robót dekarskich na dachach
płaskich, nie osłoniętych attyką lub balustrada, należy stosować bariery ochronne lub linowe
ustawione na obwodzie dachu. Bariery linowe są powszechnie stosowane i służą do
ogrodzenia stref niebezpiecznych na budynku. Należy je montować w odległości co najmniej 1
m od krawędzi dachu. Transportowanie materiałów dekarskich na dach jest dopuszczalne z
użyciem wysięgnika krzyżakowego, pod warunkiem, że wysięgnik będzie pewnie zamocowany
na dachu w sposób gwarantujący stabilność, a zbocze ma konstrukcje zapobiegającą
spadnięciu liny. Pracownicy obsługujący wysięgnik maja obowiązek używania środków
ochrony indywidualnej: pracownik na dachu - sprzętu chroniącego przed upadkiem z
7
wysokości, a ciągnący line na dole - hełmu ochronnego. Kotły i zbiorniki do podgrzewania i
transportu ręcznego mas bitumicznych mogą być wypełnione najwyżej do 3/4 ich wysokości.
Pojemniki służące do transportu powinny być zamykane w sposób zabezpieczający przed
wylewaniem się gorącej smoły, lepiku itp. Na czas wykonywania robót dachowych, w
miejscach zagrożonych spadaniem przedmiotów z wysokości, należy wyznaczyć strefę
niebezpieczna, odpowiednio ja ogrodzić i oznakować. Strefa taka powinna mieć szerokość co
najmniej 1/10 wysokości budynku (nie mniej ni 6 m).
Jeśli ponad dachem lub w pobliżu przebiega energetyczna linia napowietrzna, należy
bezwzględnie przestrzegać zakazu pracy w strefie niebezpiecznej. Odległość stanowiska pracy
od linii zależy od napięcia w niej występującego. Najmniejsze dopuszczalne odległości,
zgodnie z wymaganiami przepisów bhp.
Wejścia do budynków zamieszkałych lub będących w toku budowy należy
zabezpieczyć daszkami ochronnymi.
Roboty dekarskie i blacharskie powinny być wykonywane przez pracowników
przeszkolonych w
tym zakresie i którzy maja na to zezwolenie lekarza
8. Podstawowe wymagania bhp przy robotach malarskich
Prace malarskie na wysokości mogą być prowadzone z rusztowań lub drabin
rozstawnych. Nie wolno pracować na prowizorycznych pomostach wykonanych z desek,
opartych na przypadkowych elementach wyposażenia budynku. Wykonywanie robót z
użyciem drabin rozstawnych jest dozwolone do wysokości 4 m od podłogi. Drabiny te należy
zabezpieczyć przed poślizgnięciem i rozsunięciem się. Główne źródła zagrożeń przy tych
pracach to:
•
stosowanie szkodliwych substancji chemicznych
•
stosowanie substancji mogących powodować alergie
•
wykonywanie pracy na wysokości
•
posługiwanie się elektronarzędziami i urządzeniami pracującymi pod ciśnieniem
•
niebezpieczeństwo pożaru.
Do prac malarskich są używane m.in. materiały syntetyczne, materiały o
właściwościach alkalicznych, takie jak: wapno, soda kaustyczna, pasty do ługowania powłok
oraz farby zawierające związki ołowiu i chromu (farby miniowe przeciwrdzewne, żółcienie
chromowe), a także lotne rozpuszczalniki organiczne, które są wchłaniane droga oddechowa,
przez skórę i błony śluzowe. Podczas piaskowania i szlifowania występuje narażenie na pył
zawierający wolna krystaliczna krzemionkę powodującą pylice płuc. Ochrona zdrowia
pracowników przed szkodliwym działaniem ługów polega na zabezpieczeniu oczu okularami
ochronnymi, skóry twarzy i rąk kremami ochronnymi oraz rękawicami. Podczas używania
stężonych ługów powinna być zastosowana odzie ochronna, np.: buty gumowe, fartuchy i
rękawice. Podczas malowania metoda natryskowa farbami zawierającymi krzemionkę należy
stosować maski ochronne, a podczas czyszczenia powierzchni metoda piaskowania - hełmy
ochronne z dopływem czystego powietrza. Malowanie farbami zawierającymi toksyczne
składniki, np. związki ołowiu i chromu, jest dozwolone tylko za pomocą pędzla, a nie natrysku.
Powłok zawierających te składniki nie wolno szlifować na sucho.
Przy używaniu farb zawierających lotne rozpuszczalnik i organiczne, używaniu
materiałów palnych, wybuchowych lub innych materiałów o podobnych właściwościach
należy:
•
usunąć wszystkie otwarte źródła ognia na odległość co najmniej 30 m
8
•
wyłączyć instalacje elektryczna, w razie potrzeby oświetlenia stosować światło w
szczelnej
oprawie z punktem zasilania (gniazdem)
•
znajdującym się poza pomieszczeniem, gdzie są wykonywane roboty zapewnić
dostateczna
wentylacje przez otwarte okna lub przy wentylacji mechanicznej zapewnić co najmniej
czterokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny
•
nie rzucać narzędzi metalowych
•
przeciwdziałać możliwości wejścia osób z zapalonym papierosem do pomieszczenia, w
którym jest wykonywana praca.
Niedozwolone jest przebywanie ludzi ponad 4 godziny w pomieszczeniu malowanym
farbami zawierającymi lotne rozpuszczalniki. W czasie robót z zastosowaniem łatwo palnych
materiałów należy umieścić w widocznych miejscach wyraźne napisy ostrzegawcze. Wszelkie
używane urządzenia elektryczne powinny być zabezpieczone przed możliwością porażenia
prądem. Urządzenia zmechanizowane powinny być sprawne, okresowo kontrolowane; w
czasie ich używania należy przestrzegać instrukcji obsługi.
9. Podstawowe wymagania bhp przy pracach na wysokości
Prace na wysokości należą do prac szczególnie niebezpiecznych, upadek z wysokości jest
bardzo częstą przyczyna wypadków, na ogół ciężkich lub śmiertelnych. Dlatego podczas różnego
rodzaju robót budowlanych, bardzo często wykonywanych na wysokości, muszą być zachowane
wyjątkowe środki ostrożności z uwagi na duży stopień zagrożenia zdrowia i życia pracowników.
Praca na wysokości w rozumieniu Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26
września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy z póżn. zm. (tekst jedn.:
Dz. U. z 2003 r., nr 169, poz. 1650) jest pracą wykonywaną na powierzchni znajdującej się na
wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi. Do pracy na wysokości nie zalicza się
pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
•
osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub
ścianami z oknami oszklonymi,
•
wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem
z wysokości.
Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyżej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi,
na których w związku z wykonywana praca mogą przebywać pracownicy, lub służących jako przejścia,
powinny być zainstalowane balustrady składające się z poręczy ochronnych umieszczonych na
wysokości co najmniej 1,1 m i krawężników o wysokości co najmniej 0,15 m. Pomiędzy poręczą i
krawężnikiem powinna być umieszczona w połowie wysokości poprzeczka lub przestrzeń ta powinna
być wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób. Jeżeli ze względu na rodzaj i warunki
wykonywania prac na wysokości zastosowanie tego typu balustrad jest niemożliwe, należy stosować
inne skuteczne środki ochrony pracowników przed upadkiem z wysokości, odpowiednie do rodzaju i
warunków wykonywania pracy.
Prace na wysokości powinny być organizowane i wykonywane w sposób nie zmuszający
pracownika do wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzenia, na którym stoi. Przy
pracach na: drabinach, klamrach, rusztowaniach i innych podwyższeniach nie przeznaczonych na pobyt
ludzi, na wysokości do 2 m nad poziomem podłogi lub ziemi nie wymagających od pracownika
wychylania się poza obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji
ciała grożącej upadkiem z wysokości, należy zapewnić, aby:
•
•
drabiny, klamry, rusztowania, pomosty i inne urządzenia były stabilne i zabezpieczone przed nie
przewidywaną zmianą położenia oraz posiadały odpowiednia wytrzymałość na przewidywane
obciążenie,
pomost roboczy spełniał następujące wymagania:
9
◦
powierzchnia pomostu powinna być wystarczająca dla pracowników, narzędzi i
niezbędnych materiałów
◦
podłoga powinna być pozioma i równa, trwale umocowana do elementów konstrukcyjnych
pomostu
◦
w widocznym miejscu pomostu powinny być umieszczone czytelne informacje o wielkości
dopuszczalnego obciążenia.
Przy pracach wykonywanych na rusztowaniach na wysokości powyżej 2 m od otaczającego
poziomu podłogi lub terenu zewnętrznego oraz na podestach ruchomych wiszących należy w
szczególności:
•
zapewnić bezpieczeństwo przy komunikacji pionowej i dojścia do stanowiska pracy,
•
zapewnić stabilność rusztowań i odpowiednia ich wytrzymałość na przewidywane obciążenia,
•
przed rozpoczęciem użytkowania rusztowania należy dokonać odbioru technicznego w trybie
określonym w odrębnych przepisach.
Rusztowania i podesty ruchome wiszące powinny spełniać wymagania określone odpowiednio
w odrębnych przepisach oraz w Polskich Normach.
Przy pracach na: słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach
budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań oraz przy pracach na
drabinach i klamrach na wysokości powyżej 2 m nad poziomem terenu zewnętrznego lub podłogi
należy w szczególności:
•
•
•
przed rozpoczęciem prac sprawdzić stan techniczny konstrukcji lub urządzeń, na których maja
być wykonywane prace, w tym ich stabilność, wytrzymałość na przewidywane obciążenie oraz
zabezpieczenie przed nie przewidywaną zmiana położenia, a także stan techniczny stałych
elementów konstrukcji lub urządzeń mających służyć do mocowania linek bezpieczeństwa,
zapewnić stosowanie przez pracowników, odpowiedniego do rodzaju wykonywanych prac,
sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości jak: szelki bezpieczeństwa z linka
bezpieczeństwa przymocowana do stałych elementów konstrukcji, szelki bezpieczeństwa z
pasem biodrowym (do prac w podparciu - na słupach, masztach itp.),
zapewnić stosowanie przez pracowników hełmów ochronnych przeznaczonych do prac na
wysokości.
Wymagania określone powyżej dotyczą również prac wykonywanych na galeriach, pomostach,
podestach i innych podwyższeniach, jeżeli rodzaj pracy wymaga od pracownika wychylenia się poza
balustradę lub obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała
grożącej upadkiem z wysokości.
10. Uwagi końcowe
Do obowiązków Kierownika Budowy należy sporządzenie planu BIOZ oraz zorganizowanie
budowy i kierowanie budową zgodnie z projektem i pozwoleniem na budowę , przepisami, w tym
techniczno-budowlanymi oraz przepisami BHP, a także koordynowanie poszczególnych etapów
budowy zapobiegające zagrożeniom, między innymi podejmowanie działań uniemożliwiających wstęp
na budowę osobom nieupoważnionym, nadzór nad pracami na wysokościach
mgr inż. arch. Kaja Lewandowska
mgr inż. arch. Anna Matusz
10
OCENA STANU TECHNICZNEGO ELEWACJI - CZĘŚĆ OPISOWA
1. Dane ewidencyjne
Obiekt: pawilon handlowy przy ul. Wojska Polskiego 2 w Nowej Rudzie
Adres: ul. Wojska Polskiego 2, 57-400 Nowa Ruda, działki nr 21/26, 68/5, 68/2
Inwestor: Spółdzielnia Mieszkaniowa w Nowej Rudzie
Adres inwestora: ul. Teatralna 11 57-400 Nowa Ruda
Wiek budynku: 48 lat (rok budowy 1968)
2. Przedmiot opracowania
Przedmiotem niniejszej oceny technicznej jest elewacja budynku nr 1 przy u. Wojska
Polskiego 2 w Nowej Rudzie. Ocenę sporządza się w związku z planowanym sporządzeniem
projektu i przeprowadzeniem inwestycji renowacji elewacji ww obiektu.
3. Podstawa opracowania
Podstawą niniejszego opracowania są:
•
zlecenie inwestora
•
inwentaryzacja elewacji budynku
opracowania oraz jej asystentów
•
wywiad z dotychczasowymi opiekunami budynku
wykonana
przez
autorkę
niniejszego
Niniejszą ocenę stanu technicznego przeprowadzono na podstawie wymienionej
dokumentacji, przeprowadzonych oględzin i pomiarów elewacji w zakresie niezbędnym dla
określenia zakresu prac remontowych obejmujących renowację elewacji.
4. Ogólna charakterystyka budynku
4.1.Lokalizacja budynku
Budynek zlokalizowany jest Nowej Rudzie przy oś. Wojska Polskiego.
Zorientowany jest według osi północ-południe, tak, że dłuższe boki budynku
odpowiadają odpowiednio kierunkom południe, północ. Wejścia do lokali handlowych
znajdują się od strony elewacji południowej.
4.2.Przeznaczenie i funkcja budynku
Budynek od początku zbudowany został jako obiekt handlowy i do dzisiaj z
powodzeniem pełni tę funkcję.
4.3.Rys historycznych
Budynek powstał w tym w 1968 r. i reprezentuje socmodernizm,
charakterystyczny dla tamtego okresu.
11
4.4.Konstrukcja budynku
Budynek został wykonany jako żelbetowy, w systemie słupowym. Ściany
zewnętrzne osłonowe murowane. Strop żelbetowy, więźba dachowa drewniana, brak
krokwi.
5. Opis poszczególnych części budynku mających związek z
planowaną renowacją elewacji wraz z ich oceną techniczną
5.1.Fundament i odwodnienie budynku
Budynek posadowiony jest na gruncie rodzimym poniżej granicy przemarzania.
Budynek jest odwodniony przeciętnie, poprzez rynsztok z ujściami dla wody opadowej.
Zaleca się w przyszłości podczas remontu wykonanie całkowitego odwodnienia w
postaci kompletnego drenażu na głębokości posadowienia obiektu.
5.2.Ściany nośne budynku
Ściany zewnętrzne oraz konstrukcja nośna budynku są w bardzo dobrym stanie
technicznym i nie wymagają dodatkowych renowacji lub wzmocnień.
5.3.Dach budynku
Żelbetowy strop nad parterem budynku znajduje się w dobrym stanie
technicznym. Drewniana konstrukcja dachu budynku jak i pokrycie dachowe znajdują
się w dobrym stanie technicznym i nie wymagają napraw. Projekt dotyczy przedłużenia
dachu od strony szczytowej wg rysunków projektu szczegółowego, zawartych w
dalszej części opracowania. W związku z planowaną renowacją elewacji budynku
konieczny będzie demontaż orynnowania i założenie nowego.
6. Opis elewacji budynku wraz z ich oceną techniczną
6.1.Elewacja wschodnia
Na elewacji wschodniej znajdują się wejścia do budynku oraz przeszklone
witryny. Elewacja wschodnia budynku znajduje się w dobrym stanie technicznym.
6.2.Elewacja zachodnia
Na elewacji zachodniej znajdują się wejścia do budynku oraz przeszklone
witryny. Elewacja zachodnia budynku znajduje się w przeciętnym stanie technicznym.
Stan estetyczny jest zły.
6.3.Elewacja północna
Na elewacji północnej znajdują się liczne wejścia do zapleczy lokali handlowych
oraz okna. Elewacja północna budynku znajduje się w dobrym stanie technicznym.
Stan estetyczny jest zły.
6.4.Elewacja południowa
Na elewacji południowej znajdują się liczne wejścia do lokali handlowych oraz
przeszklone witryny. Elewacja południowa budynku znajduje się w dobrym stanie
technicznym. Stan estetyczny jest zły.
6.5.Stolarka
Stolarka otworowa wszystkich elewacji to przede wszystkim witryny sklepowe
wymieniane sukcesywnie przez najemców lokali od lat siedemdziesiątych do chwili
obecnej. Część nowych witryn jest w dobrym stanie technicznym i nie wymaga
12
wymiany, część starej drewnianej stolarki jest w złym stanie technicznym i zaleca się
jej wymianę.
7. Izolacyjność cieplna ścian
Ściany zewnętrzne składają się z następujących warstw licząc od zewnątrz:
◦
tynk wapienno-piaskowy – 1cm
◦
częściowo mur z cegły pełnej – 25 cm, miejscami mur z cegły pełnej 50cm
◦
tynk wapienny – 1cm
Współczynnik przenikania ciepła ścian wynosi odpowiednio dla muru 25cm: U=2,79
W/(m2*K) oraz dla muru 50cm: U=1,86 W/(m2*K). Jest to współczynnik znacznie mniejszy niż
aktualnie wymagany przez RMI współczynnik dla budynków mieszkalnych wynoszący U=0,25
W/(m2*K) do roku 2017 oraz U=0,23 W/(m2*K) od roku 2017. Aby osiągnąć wymagany
prawem współczynnik przenikania ciepła ścian zaleca się docieplenie budynku płytami
styropianowymi EPS 70-037 FASADA grubości minimum 15 cm.
8. Wnioski i zalecenia
Elewacje budynku znajdują się w złym stanie technicznym i nie spełniają aktualnie
obowiązujących norm przenikalności cieplnej oraz ich stan estetyczny nie jest
satysfakcjonujący. Aby poprawić te czynniki należy:
•
aby osiągnąć wymagany współczynnik przenikalności cieplnej dla ścian zewnętrznych
należy docieplić je styropianem EPS 70-037 FASADA grubości 15 cm lub więcej.
Docieplenie ścian należy wykonać w technice „lekkiej-mokrej” w systemie Sto, Bolix,
Kreisel, Atlas Stoper lub innej podobnej jakości. W celu wyrównania nieregularnej
grubości ścian, zaleca się nałożenie na fragmenty ścian grubości 25cm wyrównanwczą
warstwę styropianu grubości 32cm. Miejsca narażone na rozprzestrzenianie ognia
ocieplać płytami z wełny mineralnej grubości 15cm oraz 35cm.
•
aby poprawić walory estetyczne budynku zaleca się użycie tynku silikonowego
wysokiej jakości, o dużej trwałości koloru
•
w związku z proponowanym dociepleniem ścian budynku należy wymienić wszystkie
parapety okienne w budynku na nowe wykonane z blachy powlekanej
•
w związku z planowanym dociepleniem ścian budynków należy zdemontować, a
następnie odbudować w niezmienionym stanie istniejącą instalację odgromową
•
•
w związku z planowanym dociepleniem ścian budynków należy zdemontować
aktualnie istniejące rury spustowe deszczowe i zastąpić je nowymi, wykonanymi z
powlekanej w odpowiednim kolorze. Należy również wymienić istniejące rynny i
obróbki blacharskie na attykach i w okolicach rynien.
w związku z planowanym ociepleniem należy wydłużyć długość połaci dachowych
poprzez wydłużenie elementów konstrukcyjnych oraz wymianę pokrycia dachowego.
mgr inż. arch. Kaja Lewandowska
mgr inż. arch. Anna Matusz
13
DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA:
fot. 1. Elewacja południowa i zachodnia od strony ulicy osiedlowej
fot. 2. Elewacje północna i wschodnia
14
PROJEKT ZAGOSPODAROWANIA TERENU - CZĘŚĆ OPISOWA
1. Przedmiot inwestycji
Przedmiotem inwestycji jest renowacja elewacji budynku nr 1 przy oś. Wojska
Polskiego w Nowej Rudzie.
2. Istniejący stan zagospodarowania działki
Budynek leży na działkach nr 21/26, 68/5, 68/2. Częścią zagospodarowania działek
jest chodnik do wejść do lokali usługowych oraz podjazd do zapleczy lokali usługowych.
3. Projektowane zagospodarowanie działki
Projekt renowacji
zagospodarowania działki.
budynku
nie
przewiduje
żadnej
zmiany
aktualnego
4. Zestawienie powierzchni
Projekt renowacji elewacji budynku nie przewiduje zmian w zakresie wzajemnego
stosunku powierzchni działek.
5. Wpis do rejestru zabytków
Zarówno sam budynek, będący przedmiotem niniejszego opracowania, ani działka, na
której on stoi, nie są objęte ochroną konserwatorską.
6. Wpływ eksploatacji górniczej
Działka, na której stoi budynek będący przedmiotem opracowania, nie znajduje się w
obszarze eksploatacji górniczej.
7. Ochrona środowiska
Projektowana renowacja elewacji budynku mieszkalnego nie wywiera negatywnego
wpływu na środowisko, gdyż nie przewiduje się użycia toksycznych substancji i materiałów.
Renowacja elewacji zmieni korzystnie dotychczasowy wpływ budynku na środowisko,
ponieważ zmniejszą się straty ciepła przez ściany zewnętrzne, a co za tym idzie, zmniejszy się
zużycie energii potrzebnej do jego ogrzewania i korzystniejszy będzie ślad węglowy budynku.
8. Powierzchnia zabudowy budynku określona zgodnie z PN
Projekt nie przewiduje zmian w zakresie powierzchni zabudowy budynku.
9. Dostosowanie formy architektonicznej remontowanej elewacji do
istniejącej zabudowy
Budynek istnieje w tym miejscu od blisko sześćdziesięciu lat i wpisał się w
charakter okolicy. Planowana renowacja elewacji budynku podniesie wyraz estetyczny
okolicy i jej prestiż, co korzystnie wpłynie również na odbiór sąsiadującej istniejącej
zabudowy
mgr inż. arch. Kaja Lewandowska, mgr inż. arch. Anna Matusz
16
PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY
CZĘŚĆ OPISOWA
1. Przeznaczenie i program użytkowy remontowanego obiektu budowlanego oraz
jego charakterystyczne parametry
Przedmiotem niniejszego opracowania jest renowacja lewacji budynku nr 1 przy oś.
Wojska Polskiego w Nowej Rudzie. Budynek ten został wybudowany jako pawilon usługowy i
do dzisiaj pełni tę funkcję. Projekt renowacji elewacji zakłada pozostawienie w niezmienionym
stanie dotychczasowej funkcji i sposobu użytkowania obiektu.
Charakterystyczne parametry obiektu:
−
powierzchnia zabudowy: 1070,71 m2
−
wysokość budynku: 6,52 m
−
szerokość budynku: 19,10 m
−
długość budynku: 61,70 m
2. Zestawienie powierzchni budynku:
Nie dotyczy. Powierzchnie wewnątrz budynku nie ulegają zmianom.
3. Forma architektoniczna, sposób jej dostosowania do krajobrazu i otaczającej
zabudowy oraz sposób spełnienia wymagań, o których mowa w art.5 ust. 1 ustawy
Prawo Budowlane
Budynek będący przedmiotem niniejszego projektu stoi na swoim miejscu od prawie
pięćdziesięciu lat i wrósł w charakter krajobrazu i otaczającej zabudowy jako ich część.
Wybudowany został we wczesnym stylu socmodernistycznym, charakterystycznym dla końca
lat sześćdziesiątych i lat siedemdziesiątych.
Przemalowanie elewacji obiektu zakłada optyczne skrócenie długości budynku.
Zakłada się użycie stonowanych kolorów. Jasne i ciemne plamy barwy brązowo-szarej dla
połaci elewacji w miejscach gdzie znajdują się otwory okienne, oraz witryny sklepowe. Białe
połacie przewidziane są w pustych przestrzeniach elewacji pomiędzy oknami oraz w
narożnikach. Renowacja elewacji w takim kształcie pozytywnie wpłynie na krajobraz
najbliższej okolicy, podniesie jej estetykę i prestiż, przywróci budynkowi znacznie przyblakły
blask oraz poprawi komfort ludzi w nim przebywających oraz zmniejszy koszta ogrzewania.
Projektowane zmiany w budynku spełniają wymagania o których mowa w art. 5
ust.1 ustawy Prawo Budowlane:
1) wymagania podstawowe:
▪
▪
▪
bezpieczeństwa konstrukcji – dodane obciążenie ścian styropianem jest
bezpieczne pod względem konstrukcyjnym, co potwierdza konstruktor
posiadający odpowiednie uprawnienia zawodowe
bezpieczeństwa pożarowego – renowacja elewacji
bezpieczeństwa pożarowego
spełnia wymogi
bezpieczeństwa użytkowania – odnowiona elewacja zwiększy
bezpieczeństwo
użytkowania
budynku,
ponieważ
prawdopodobieństwo odpadania kawałków elewacji zmniejszy się do
zera
18
▪
▪
odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony
środowiska . Ponieważ projekt remontu elewacji nie obejmuje
pomieszczeń przeznaczonych do przebywania w nich ludzi ani
pomieszczeń higieniczno-sanitarnych, zapis nie dotyczy niniejszego
projektu. Projektowana renowacja elewacji zmienią korzystnie wpływ
budynku na środowisko przez zmniejszenie zużycia przezeń energii na
ogrzewanie i tym samym zmniejszenie jego śladu węglowego
budynki posiadają odpowiednią charakterystykę energetyczną –
aktualnie budynki nie spełniają norm związanych z przenikalnością
cieplną ścian.
Po wykonaniu przenikalność cieplna ścian będzie
spełniała obowiązujące normy. Współczynnik przenikalności cieplnej
ścian po wykonaniu remontu będzie wynosił U=0,22 W/(m2*K) dla
ściany o grubości 25cm oraz U=0,10 W/(m2*K) dla ściany o grubości
55cm, co spełnia wymóg dla budynków mieszkalnych wynoszący
U=0,25 W/(m2*K) od roku 2014 oraz U=0,23 W/(m2*K) od roku 2017.
2) warunki użytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektów, w szczególności w zakresie:
▪
zaopatrzenia w wodę – renowacja elewacji nie zmienia warunków
zaopatrzenia budynku w wodę
▪
usuwanie ścieków i odpadów – renowacja elewacji nie wprowadza
zmian w zakresie usuwania ścieków i odpadów
3) renowacja elewacji budynku została zaprojektowana tak, aby możliwe było
utrzymanie właściwego stanu technicznego wszystkich jej elementów
4) wymóg dostosowania do potrzeb osób niepełnosprawnych nie dotyczy elementów
budynku objętego projektem remontu
5) wymóg zachowania warunków bezpieczeństwa i higieny na stanowisku pracy w
zakładzie pracy nie dotyczy elementów budynku objętego projektem remontu
6) wymóg ochrony ludności zgodnie z wymaganiami obrony cywilnej nie dotyczy
elementów budynku objętego projektem
7) budynek objęty projektem nie jest wpisany do rejestru zabytków
8) wymóg odpowiedniego usytuowania na działce nie dotyczy remontów istniejących
obiektów, usytuowanie na działce obiektu nie zmienia się, nie są zaś projektowane
żadne nowe obiekty
9) renowacja elewacji nie narusza interesów osób trzecich, bryła obiektu ani jego
usytuowanie nie zmieniają się w stosunku do stanu pierwotnego
4. Układ konstrukcyjny obiektu
Budynek został wykonany w technice słupowej, gdzie główną funkcję nośną pełnią
żelbetowe słupy znajdujące się wewnątrz budynku. Ściany zewnętrzne murowane oraz
witryny sklepowe z dużymi połaciami przeszkleń pełnią natomiast funkcję osłonową. Projekt
nie przewiduje zmian w układzie konstrukcyjnym budynku.
19
5. Rozwiązania zasadniczych elementów budowlanych i instalacyjnych
5.1. Dach
Projekt przewiduje ograniczony remont elementów dachu budynku:
− z racji zwiększenia się grubości elewacji przewiduje się wymianę
istniejących obróbek blacharskich na wszystkich attykach obiektu.
Obróbki wykonać z blachy powlekanej grubości 0,5 mm (poliester 25
μm) w kolorze grafitowym
− przewiduje się wymianę rynien oraz rur spustowych na rynnę
wykończoną maskownicą o profilu kwadratowym, wykonane z blachy
powlekanej grubości 0,5 mm (poliester 25 μm) w kolorze grafitowym.
Wykonać rynny i rury spustowe o średnicy 150 mm. Również związane
z orynnowaniem obróbki blacharskie należy wymienić na wykonane z
blachy powlekanej grubości 0,5 mm (poliester 25 μm) w kolorze
grafitowym.
− przewiduje się odbudowę istniejących instalacji odgromowych
(pionowych) na ścianach budynku po wykonaniu docieplenia. Należy
wykonać instalacje odgromowe z prętów ocynkowanych o średnicy 8
mm w rurach winidurowych o grubości ścianki min. 5 mm (pod warstwą
docieplającą) i zamontować puszki z PCV do złącz kontrolnych.
Wykonać instalacje odgromowe z prętów ocynkowanych o średnicy 8
mm na kominach budynku. Wykonać należy też przewody uziemiające
pionowe i uziomy poziome z bednarki ocynkowanej FeZn 30x4 mm w
wykopie o głębokości 0,6 m.
− dach podlega renowacji poprzez wydłużenie jego części połaci
dachowych za pomocą blachy trapezowej identycznej jak istniejąca oraz
przymocowanie jej do istniejącej na zakład wynoszący minimum 40cm.
Dach w kierunku podłużnym wydłużony jest poprzez przedłużenie
elementów konstrukcyjnych (namurnicy i płatwi) oraz poprzez pokrycie
wydłużonej części blachą trapezową identyczną jak istniejąca,
przymocowaną do istniejącej połaci dachowej na zakład wynoszący
minimum 40cm.
5.2. Elewacje
Planuje się wykonanie następujących prac związanych z elewacjami budynku:
•
•
ocieplenia ścian zewnętrznych budynku za pomocą metody „lekkiej-mokrej” w
systemie Bolix, Kreisel, Atlas Stopter lub innej, równie wysokiej jakości. Jako materiał
przewiduje się zastosowanie przyklejanych płyt styropianowych EPS 70-037
FASADA o grubości 15 cm oraz 35cm, zabezpieczonych od zewnątrz
cienkowarstwowym tynkiem silikonowym. Kolorystyka według załączonych
rysunków. Na fragmentach ścian grubości 50 cm należy użyć płyt grubości 15 cm,
zaś na fragmentach ścian zewnętrznych grubości 25cm należy użyć płyt grubości
35cm lub układać płyty warstwowo (np. 15+20cm) tak, uzyskać jednolitą płąską
powierzchnię na wszystkich połaciach elewacji.
ocieplenie ściany elewacji zachodniej budynku w miejscach szczególnie
narażonych na rozprzestrzenianie ognia przy użyciu płyt z wełny skalnej
(mineralnej) za pomocą metody „lekkiej-mokrej” w systemie Rockwool, URSA
lub innym, równie wysokiej jakości. Jako materiał przewiduje się
zastosowanie przyklejanych twardych płyt ze skalnej wełny mineralnej
(elewacyjnych) o grubości 15 cm oraz 35cm, zabezpieczonych od zewnątrz
20
cienkowarstwowym tynkiem silikonowym. Kolorystyka oraz miejsca użycia
płyt z wełny skalnej w części rysunkowej opracowania.
•
ocieplenie ścian zewnętrznych fundamentowych budynku do poziomu 40 cm poniżej
poziomu gruntu przy pomocy płyt styropianowych EPS 70 0-37 FASADA o
grubości 8 cm, zabezpieczonych od zewnątrz cienkowarstwowym tynkiem
silikonowym. Kolorystyka według załączonych rysunków.
•
wymianę wszystkich parapetów okiennych na parapety wykonane z blachy powlekanej
grubości 0,5 mm (poliester 25 μm) w kolorze RAL 8019
•
wymianę drzwi oraz wstawienie drzwi z naświetlem wg rysunków elewacji w kolorze
RAL 8019
5.3. Instalacje wodociągowe i kanalizacyjne
Projekt nie zakłada zmian w instalacjach wodociągowych i kanalizacyjnych w
budynkach.
5.4. Instalacje grzewcze
Projekt nie zakłada zmian w instalacjach wodociągowych i kanalizacyjnych w
budynkach.
5.5. Wentylacja grawitacyjna
Wszystkie istniejące kominki wentylacyjne należy wyprowadzić ponad dach.
5.6. Instalacje gazowe
Projekt nie zakłada zmian w instalacji gazowej.
5.7. Instalacje elektryczne
Projekt nie zakłada zmian w instalacjach elektrycznych.
5.8. Instalacje telekomunikacyjne
Projekt nie zakłada zmian w instalacjach telekomunikacyjnych.
6. Opis technologii wykonania robót
6.1. Fundamenty i ściany
Ściany fundamentowe i fundamenty pozostają bez zmian.
6.2. Roboty rozbiórkowe
W ramach robót rozbiórkowych należy w budynku:
•
rozebrać parapety zewnętrzne wszystkich otworów okiennych
•
zdemontować istniejące obróbki blacharskie na attykach i przy rynnach
•
zdemontować rynny i rury spustowe
•
zdemontować ściany szczytowe dachu
6.1.3. Docieplenie ścian
6.1.3.1. System docieplenia
Budynek ociepla się metodą „lekka – mokra”, opisaną w instrukcji ITB nr 334/2002
„Bezspoinowy system ocieplania ścian zewnętrznych budynków”. Metoda ta polega na
21
przymocowaniu do ścian od strony zewnętrznej warstwowego układu elewacyjnego, w
którym warstwę izolacyjna stanowię płyty ze styropianu, a warstwę elewacyjna –
cienkowarstwowa silikonowa wyprawa tynkarska wykonana na podkładzie zbrojonym tkaniną
szklaną. Fragmenty elewacji szczególnie narażone na rozprzestrzenianie ognia dociepla się za
pomocą metody lekkiej-mokrej, gdzie płyty styropianowe zastąpione zostają płytami z twardej
skalnej wełny mineralnej (elewacyjnej), mocowanymi do istniejących ścian nośnych budynku
za pomocą kołków z rdzeniem stalowym.
6.1.3.2. Warunki atmosferyczne w trakcie prowadzenia prac
•
•
•
podczas prowadzenia prac temperatura zewnętrzna
wbudowanego materiału nie może być niższa niż +5 °C
powietrza,
podłoża
i
niedopuszczalne jest przyklejenie tkaniny zbrojącej i wykonywanie wyprawy
elewacyjnej, jeżeli zapowiadany jest spadek temperatury poniżej 0°C w przeciągu 24
godzin, nawet jeżeli temperatura podczas prac jest wyższa niż +5°C
niedopuszczalne jest prowadzenie prac w czasie opadów atmosferycznych, podczas
silnego wiatru oraz przy dużym nasłonecznieniu elewacji, bez specjalnych osłon
ograniczających wpływ czynników atmosferycznych
•
wykonywanie warstwy zbrojącej i wyprawy tynkarskiej powinno być prowadzone przy
temperaturze nie wyższej niż +25°C
•
niezwiązane materiały (masą klejącą w warstwie zbrojącej, tynki) należy chronić przed
działaniem deszczu
•
•
tynki barwione należy wykonywać wtedy, kiedy w trakcie prowadzenia prac i schnięcia
tynków temperatura jest wyższa ni +5°C, a wilgotność względna powietrza nie
przekracza 80%.
ocieplana ściana musi być sucha i mieć ustabilizowane warunki wilgotnościowe.
6.1.3.3. Charakterystyka materiałów
MATERIAŁY PODSTAWOWE
•
•
Zaprawa klejąca - sucha mieszanka klejowo-szpachlowa, mineralna z dodatkiem
składników ulepszających właściwości użytkowe, o dużej elastyczności i przyczepności
do betonu min. 0,6 MPa i styropianu min. 0,1 MPa. Stosowana dwukrotnie :
◦
1 – do mocowania płyt styropianowych do powierzchni ścian . Zużycie zaprawy 45 kg/m²
◦
2 - razem z siatką zbrojeniową stanowi warstwę zabezpieczającą styropian przed
zniszczeniem mechanicznym.
Płyty styropianowe – planuje się zastosowanie płyt styropianowych EPS 70 0-37
FASADA grubości 15 cm i 20cm do ścian zewnętrznych budynku oraz płyt
styropianowych EPS 70 0-37 FASADA o grubości 8 cm do ścian piwnic
budynku. Płyty nie powinny mieć wymiarów większych niż 600 x 1200 mm,
powinny posiadać zwartą strukturę i krawędzie bez wyszczerbień i wyłamań, cięte z
bloku po okresie sezonowania nie krótszym niż 8 tygodni
•
Płyty ze skalnej wełny mineralnej – planuje się fragmentaryczne zastosowanie płyt ze
skalnej wełny mineralnej o grubości 15 cm oraz 35cm o klasie ogniowej A1 oraz płyt
ze skalnej wełny mineralnej o grubości 8 cm do ścian piwnic budynku. Płyty nie
powinny mieć wymiarów większych niż 600 x 1200 mm, powinny posiadać zwartą
22
strukturę i krawędzie bez wyszczerbień i wyłamań, cięte z bloku po okresie
sezonowania nie krótszym niż 8 tygodni.
•
•
•
•
Tkanina szklana (siatka szklana) – zastosować siatkę szklaną zaimpregnowaną
fabrycznie środkiem uodporniającym na działanie alkaliów. Powinna mieć wymiary
oczek 3÷5, 3÷6 mm i splot uniemożliwiający przesuwanie włókien, gramatura min. 145
g/m2
Podkładowa masa tynkarska o przyczepności do podłoża min. 0,5 MPa – jej zadaniem
jest ochrona i wzmocnienie podłożą, zwiększenie przyczepności i redukcja
powstawania plam na powierzchni tynku szlachetnego.
Gotowy do użycia środek gruntujący pod tynki – powinien być wodorozcieńczalny,
odporny na działanie czynników atmosferycznych. Jego zadaniem jest ograniczanie i
wyrównywanie chłonności podłoża, ułatwianie wykonywania wypraw tynkarskich i
zwiększanie ich przyczepności do podłoża.
Tynk silikonowy grubości 1,5-2 mm, o przyczepności do podłożą minimum 0,5 MPa,
wzbogacany preparatem glono- i grzybobójczym.
MATERIAŁY DODATKOWE
•
Zaprawa wyrównująca – do wyrównania i naprawy podłoża mineralnego
MATERIAŁY UZUPEŁNIAJACE
•
Dyble (kołki) plastikowe do mocowania styropianu – działają na zasadzie kołków
rozporowych.
•
Dyble (kołki) z rdzeniem stalowym do mocowania płyt ze skalnej wełny mineralnej
•
Łączniki do mechanicznego mocowania styropianu – wspomagają mocowanie płyt
zaprawą klejową.
•
Listwa cokołowa aluminiowa – profil cokołowy stanowiący osłonę dolnej krawędzi
materiału docieplającego. Wykonana z perforowanej blachy aluminiowej gr. 1 mm,
odpornej na korozje, o profilu zetowym lub ceowym.
•
Kołki rozporowe – z tworzywa sztucznego z wkrętem metalowym do mocowania
mechanicznego listwy cokołowej.
•
Kątowniki (narożniki) z blachy aluminiowej perforowanej z siatka – do wzmacniania
naroży pionowych, naroży przy ościeżach okiennych i drzwiowych
•
Pianka poliuretanowa – do uzupełnienia szczelin pomiędzy płytami styropianowymi
•
Silikon – do uszczelniania styków podokienników z ościeżnicami
6.1.3.4. Średnie zakładane zużycie materiałów
•
zaprawa klejąca do klejenia płyt metodą płaszczyznową - 4÷5 kg/m², metoda
pasmowo- punktową 4÷5 kg/m² i do wykonania warstwy zbrojącej – zużycie zaprawy
ok. 10 kg/m²
•
płyty styropianowe – 1,02÷1,05 m²/m²
•
płyty ze skalnej wełny mineralnej – 1,02÷1,05 m²/m²
•
płyty ze skalnej wełny mineralnej – 1,02÷1,05 m²/m²
•
łączniki mechaniczne do mocowania płyt styropianowych 4÷8 szt/m²
23
•
podkładowa masa tynkarska 0,25÷0,30 kg/m²
•
tynk silikonowy - 3,0 kg/m²
•
kołki do profili cokołowych – 3 szt/m²
6.1.3.5. Wykonanie docieplenia
Prace należy prowadzić pod nadzorem osoby posiadającej kwalifikacje zawodowe
potwierdzone posiadaniem uprawnień budowlanych.
Przygotowanie podłoża
Podłoże musi być stabilne, o dostatecznej nośności, wolne od kurzu, pyłu, olejów,
mchu i wyraźnie łuszczących się powłok malarskich czy też wypraw. Przy nierównościach
podłoża większych ni +/-1 cm, podłoże należy wyrównać zaprawą wyrównującą. W razie
stwierdzenia podczas prac kruchych lub odpadających tynków, należy je usunąć. Powierzchnie
ściany należy z grubsza oczyścić mechanicznie np. drucianymi szczotkami, a następnie zmyć
woda. Podłoże zagruntować preparatem wzmacniającym podłoże. Obróbki blacharskie
(podokienniki) i rury spustowe trzeba zdemontować.
Montaż profili cokołowych
Przed rozpoczęciem robót ocieplających należy wyznaczyć wysokość cokołu i
zaznaczyć ją linia pozioma. W przypadku budynku będącego przedmiotem niniejszego
projektu cokół wyznacza poziom stropu piwnicy. Szczegóły na rysunkach dołączonych do
niniejszego projektu.
Profile cokołowe mocować mechanicznie stosując 3 kołki na 1 mb. Pomiędzy
poszczególnymi odcinkami profili pozostawić odstęp ok. 3 mm. Pierwszy kołek umieścić
należy w otworze wzdłużnym z jednej strony profilu, a następnie dokładnie wypoziomować
profil i przymocować kolejnymi kołkami. Nierówności podłoża skorygować specjalnymi
podkładkami. W narożach ścian profile przyciąć pod kątem lub zastosować specjalne profile
narożne. Nad przykręconym profilem cokołu na odpowiedniej szerokości pasie masy klejącej,
przykleić pas tkaniny szklanej o szerokości 30 cm, zachodzący na profil cokołowy.
Przyklejenie płyt styropianowych
Najpierw należy przygotować masę klejącą zgodnie z instrukcją na jej opakowaniu.
Klejenie płyt należy wykonać metodą punktowo-krawędziową. Na płytę styropianową EPS
70 0-37 FASADA nałożyć wałek (w odległości ok. 3 cm od krawędzi płyty o szer. 3÷4 cm) z
zaprawy klejącej wzdłuż krawędzi płyty i 6-8 szt. placków o średnicy 12-10 cm równomiernie
rozmieszczonych na powierzchni płyty. Zaprawę ( w postaci wałka i placków) nanieść na płytę
tak grubo, aby zapewnić przyczepność do podłoża. Po nałożeniu masy klejącej, płytę
bezzwłocznie przyłożyć do ściany w przewidzianym dla niej miejscu i docisnąć, aą do
uzyskania równej płaszczyzny z sąsiednimi płytami. W przypadku stosowania płyt z
frezowanymi obrzeżami, zwracać uwagę, aby przyklejanie kolejnej płyty do podłoża nie
powodowało odrywania płyt sąsiednich. Płyty przyklejać mijankowo, szczelnie dosuwając do
poprzednio przyklejonych. Nadmiar wyciśniętej masy klejącej należy usunąć tak, aby na
obrzeżach nie pozostały żadne jej resztki. Płyty izolacji termicznej muszą być przyklejone do
24
podłoża na co najmniej 40% swej powierzchni. W narożach ścian płyty przyklejać przemiennie,
aby się zazębiały. Płyty izolacyjne rozmieścić w taki sposób, aby ich styki nie znajdowały się
na przedłużeniu krawędzi otworów okiennych i drzwiowych. W miejscu dylatacji
konstrukcyjnych płyty układać tak, aby pozostawić odpowiednie szczeliny. Jeśli do obróbki
szczelin nie będą zastosowane specjalne profile klejone do powierzchni płyt przed ułożeniem
płyt styropianowych, wzdłuż dylatacji zastosować biegnące pionowo listwy cokołowe. W
razie potrzeby, na płytach zaznaczyć przebieg przewodów, które mogłyby zostać uszkodzone
przy mechanicznym mocowaniu systemu.
Przed przystąpieniem do robót ocieplających ościeże okienne, drzwiowe i filarków
międzyokiennych zdemontować obróbki blacharskie, podokienniki zewnętrzne, ew. skuć
węgarki. Całą powierzchnię dokładnie oczyścić. Powierzchnie ościeży ocieplić pasami
styropianu o przeciętnej grubości 5 cm. Styropian ocieplający ościeża powinien dokładnie
przylegać do płyt styropianowych ocieplających ściany. Dolne ościeże okienne ocieplić
zachowując pochylenie wynikające z typu podokiennika, a następnie zamontować
podokienniki zewnętrzne dostosowane do grubości izolacji ściany, wykonane z blachy
powlekanej grubości 0,5 mm (poliester 25 μm) w kolorze RAL 8019. Podokienniki
powinny wystawać poza lico docieplonej ściany na ok 4 cm i powinny mieć okapnik tak
wykonany, aby w rogach nie tworzyły się na nowej elewacji zacieki. Mocowanie
podokienników do ściany wykonać przed ułożeniem na ścianie płyt izolacyjnych. Podokienniki
na bokach powinny być wprowadzone pod styropian, który w tym miejscu należy
odpowiednio podciąć. Styki podokiennika z płytami izolacyjnymi uszczelnić masa lub taśmą
uszczelniającą. Puste miejsca pod podokiennikami, w miarę możliwości technicznych,
wypełnić pianką poliuretanową. Miejsca dochodzenia płyt izolacyjnych do ościeżnicy
uszczelnić stosując specjalny profil przyościeżnicowy połączony pasem tkaniny zbrojącej,
względnie taśmę lub masę uszczelniająca.
Wnęki balkonowe należy całkowicie docieplić tak jak ściany pełne, styropianem EPS
70 0-37 FASADA grubości 15 cm oraz 20cm. Docieplając fragmenty ścian przy płytach i
daszkach nad wejściami do budynku, płyty styropianowe przyklejać do ścian tak, aby
dochodziły do płyt od dołu i od góry. Styropian w styku sfazowac lub wyciąć w nim bruzdę,
którą następnie, po przyklejeniu siatki wypełnić należy silikonem.
Przyklejanie płyt z twardej skalnej wełny mineralnej
Na początku należy przygotować klej
zgodnie ze wskazówkami producenta
znajdującymi się na opakowaniu. Płytę można położyć na paczce wełny, w sposób
umożliwiający swobodny dostęp do niej z każdej strony. Płyty należy przyklejać do podłoża
stroną nieoznakowaną napisem producenta, metodą punktowo-obwodową. Nakładanie
zaprawy klejącej należy wykonać w trzech etapach:
1. Niewielką ilością zaprawy klejącej, za pomocą kielni trapezowej, wstępnie należy
zagruntować płytę przy jej krawędziach, wzdłuż obwodu oraz w trzech równomiernie
rozłożonych punktach. Szerokość warstwy klejowej na krawędziach powinna wynosić
nie mniej niż 7cm, zaś trzy punktu pośrodku powinny mieć średnicę minimum 15cm.
Powierzchnia całkowita klejenia płyty do podłoża powinna wynosić minimum 40%.
2. Za pomocą pacy zębatej 12 x 12 mm należy równomiernie rozprowadzić warstwę
zaprawy klejącej na całej wcześniej zagruntowanej powierzchni płyty. Zaprawę klejącą
należy nanieść na taką grubość, aby zapewnić dobrą przyczepność do podłoża.
Natychmiast po naniesieniu zaprawy klejącej płytę należy osadzić ok. 2 cm nad
płytami wcześniej przyklejonymi, przesuwając ją za pomocą drewnianej pacy tak, aby
uzyskać szczelny styk pomiędzy płytami i następnie docisnąć do podłoża. Taki sposób
klejenia zapewnia maksymalną przyczepność płyt do podłoża. Płyty należy przyklejać
25
mijankowo, szczelnie dosuwając do poprzednio przyklejonych. Nadmiar wychodzącej z
boku płyty zaprawy klejącej usuwamy tak, by nie była widoczna na stykach płyt.
3. Po przyklejeniu płyt, ale nie wcześniej niż po 24 godzinach, w celu wyrównania
ewentualnych nierówności należy je przeszlifować pacą obłożoną gruboziarnistym
papierem ściernym, aż do uzyskania wymaganej dokładności wykonywanego
ocieplenia.
Wyrównanie powierzchni płyt styropianowych
Nie wcześniej niż po trzech dniach od przyklejenia płyt styropianowych należy
ewentualne nierówności ułożenia płyt wyrównać, a szpary pomiędzy płytami szersze niż 2
mm wypełnić pianką poliuretanowa. Powierzchnie styropianu wyrównać poprzez przetarcie
papierem ściernym nałożonym na pacę tynkarską. Płyty dokładnie oczyścić z powstałego pyłu.
Mocowanie mechaniczne płyt styropianowych
Mocowanie mechaniczne płyt należy wykonać nie wcześniej, niż po trzech dniach od
przyklejenia płyt styropianowych. W zależności od potrzeb, stosować należy łączniki
rozprężne z wbijanym lub wkręcanym trzpieniem. Średnica talerzyka dociskowego 6 cm.
Długość łączników dobrać z uwzględnieniem grubości płyt styropianowych, warstwy kleju,
starego tynku i wymaganej głębokości osadzenia w ścianie (przeciętnie ok. 4 cm w ścianie z
elementów pełnych oraz 9 cm w ścianie z elementów drążonych). Zastosować należy 4-10
łączników na 1 m² ściany, w zależności od strefy ściany (obszar przynarożnikowy, część
środkowa), wysokości budynku, nośności łącznika, grubości płyt izolacyjnych. Zasięg
obszarów przynarożnikowych, w których występuje zwiększona siła ssania wiatru, przyjąć
jako 1/8 mniejszego wymiaru rzutu budynku, lecz nie mniej niż 1 m i nie więcej niż 2 m.
Odstęp łączników od pionowej krawędzi ściany przyjąć jak co najmniej 10 cm w przypadku
ściany murowanej. Łączniki montować należy w otworach wierconych o odpowiedniej
głębokości , nieco większej od głębokości osadzenia. Przed osadzeniem łącznika każdy otwór
oczyścić z urobku. Główki łączników dokładnie zlicować z płaszczyzną styropianu. W tym celu
wykonać w płytach szerokim wiertłem zbierającym odpowiednie gniazda ok. 4 mm głębokości.
Główki łączników mechanicznych umieszczone w odpowiednich gniazdach zaszpachlować
masą klejąca.
Mocowanie mechaniczne płyt z twardej skalnej wełny mineralnej
Mocowanie stalowymi łącznikami mechanicznymi płyt należy wykonać nie wcześniej
niż po 3 dniach od ich przyklejenia za pomocą łączników wbijanych lub wkręcanych z
rdzeniem stalowym. Rodzaj łączników mocujących (wkręcane lub wbijane) oraz ich długość
powinny być dostosowane do podłoża, grubości warstwy docieplajacej układu
ociepleniowego i występujących obciążeń statycznych. Minimalna głębokość zakotwienia
łączników murze powinna wynosić 8cm. Przy narożach budynku, w tzw. „strefie narożnej”,
liczbę łączników należy zwiększyć. Szerokość strefy narożnikowej powinna wynosić jedną
ósmą szerokości budynku (węższej części budynku), jednak nie mniej niż 1 m i nie więcej niż 2
m. Odległość pomiędzy skrajnymi łącznikami a krawędzią budynku (a) powinna wynosić co
najmniej 10 cm w przypadku ściany murowanej.
W pierwszej kolejności należy osadzać łączniki w narożach płyt. Średnica talerzyków
stosowanych z łącznikami powinna wynosić co najmniej 60 mm. Sposób rozmieszczania
łączników mechanicznych przedstawiony jest w części rysunkowej opracowania.
26
Wzmocnienie krawędzi i naroży otworów
Do zabezpieczenia naroży wypukłych przy zbiegach ścian budynku, a także przy
drzwiach wejściowych i balkonowych oraz otworach okiennych zastosować profile narożne.
Po obu stronach wzmacnianej krawędzi, na szerokości ok. 5 cm nanieść warstwę zaprawy
klejącej, a następnie wcisnąć w nią profil narożny, dbając o zachowanie pionu lub poziomu.
Wydobywającą się z otworów profilu zaprawę natychmiast zaszpachlować. Zamiast profili
narożnych można zastosować pasy tkaniny szklanej pancernej lub profile narożne połączone z
pasem tkaniny szklanej. Pasy tkaniny pancernej o szerokości co najmniej 25 cm zgiąć w kształt
kątownika i przykleić do styropianu zaprawą klejącą. Przy narożach otworów okiennych i
drzwiowych, na styropianie nakleić pod kątem 45° kawałki tkaniny szklanej o wymiarach ok
20x35 cm. Przy docieplaniu dużych powierzchni, odpowiednie kawałki tkaniny szklanej
nakleić w narożnikach wewnętrznych w miejscu styku ościeży pionowych z nadprożem.
Wykonywanie warstwy zbrojącej
Do wykonywania warstwy zbrojącej można przystąpić nie wcześniej niż po trzech
dniach od przyklejenia styropianu. Masę klejąca nanosić na powierzchnie zarówno płyt
styropianowych, jak i płyt ze skalnej wełny mineralnej ciągłą warstwą pasmami o szerokości
tkaniny zbrojącej. Następnie masę przeczesać kielnią zębatą 10x10 mm. W tak przygotowana
warstwę, przy użyciu kielni wygładzającej, wciskać natychmiast tkaninę szklaną i równo
zaszpachlować, stosując w niezbędnych przypadkach dodatkowa porcję masy klejącej.
Tkanina powinna być równomiernie napięta, nie wykazywać sfałdowań i być całkowicie
zatopiona w masie klejącej. Warstwa zbrojona pojedyńczą tkaniną powinna mieć grubość 3,5
mm. Sąsiednie pasy tkaniny układać na zakład min. 10 cm. W miejscach zakładów tkaniny
silniej ściągać masę klejącą, aby nie wystąpiły zgrubienia. Szerokość tkaniny przy otworach
dobierać w taki sposób, aby było możliwe oklejenie ościeży okiennych i drzwiowych na całej
ich głębokości, chyba że zastosowano specjalne profile przyościeżnicowe z pasem tkaniny.
Pas tkaniny przyklejony na jednej ścianie wywinąć na ścianę sąsiednią na odcinek o 5-10 cm
szerszy od grubości płyt styropianowych. Przewinięcia na naroże nie są konieczne w
przypadku zastosowania do wzmocnienia krawędzi profili narożnych z dodatkową siatką. W
części parterowej budynku, a przynajmniej do wysokości 3 m od poziomu terenu, zastosować
jako zbrojenie płyt styropianowych dodatkową warstwę siatki. Po wyschnięciu warstwy
zbrojącej, tkaninę zbrojąca wystającą poza obrys profilu cokołowego obciąć równo z jego
dolna krawędzią. Ważne jest, aby zarówno płyty styropianowe, jak i płyty ze skalnej wełny
mineralnej pokryte były jednolicie siatką zbrojącą, bez żadnych przerw między nimi, tak, aby
tynkiem estetycznie zatrzeć miejsca styków dwóch rodzajów płyt docieplających.
Nałożenie podkładu tynkarskiego
Przy normalnych warunkach pogodowych, po 2-3 dniach, na suchą warstwę zbrojącą
nanieść za pomocą szczotki lub wałka z jagnięcej skóry jedną warstwę podkładu tynkarskiego.
Wybrać podkład tynkarski w odcieniu kolorystycznym dostosowanym do koloru tynku
(szczegóły dotyczące kolorystyki elewacji na rysunkach elewacji dołączonych do niniejszego
projektu).
Wykonanie tynku zewnętrznego
27
Po wyschnięciu podkładu tynkarskiego tj. po 2-3 dniach, przystąpić należy do
nakładania tynku silikonowego. W celu wyrównania barwy tynków silikonowych zaleca się,
aby w trakcie nanoszenia nie dopuszczać do całkowitego opróżnienia pojemnika z masa
tynkarska, lecz uzupełniać opróżniony do połowy pojemnik świeżą masa z nowego kubła i
starannie wymieszać obie części. Prace tynkarskie na jednej wyodrębnionej powierzchni
elewacji należy prowadzić w sposób ciągły, aby uniknąć nierówności struktury i barwy tynku.
Przygotowany tynk nakładać warstwą o grubości wynikającej z uziarnienia przy pomocy pacy
ze stali nierdzewnej. Po dokładnym ściągnięciu nadmiaru tynku jego powierzchnie zacierać
pionowo, poziomo lub koliście przy użyciu pacy z tworzywa sztucznego. Należy zwracać
uwagę na zachowanie stałego kąta zacierania. Tynk powinien być nałożony jednolicie na płyty
styropianowe oraz z wełny mineralnej tak, aby nie było widać przejścia ani różnicy między
nimi.
Stosowanie mas uszczelniających
Do wykonywania uszczelnień przy użyciu mas uszczelniających, zasadniczo stosować
elastyczną masę silikonowa o neutralnym sposobie utwardzania. Masy uszczelniające
układane w szczelinach ulegających zmianom szerokości, mogą trwale przylegać tylko do
dwóch płaszczyzn. W celu spłycenia uszczelnianej spoiny i zapewnienia nieprzylegania masy
do dna szczeliny zastosować trzeba wkładkę w postaci profilu polietylenowego lub
poliuretanów, a jeżeli nie ma na to miejsca – paska folii polietylenowej. Głębokość ułożenia
masy dostosować do szerokości spoiny. Niektóre powierzchnie mogą wymagać
zagruntowania. Zaleca się przeprowadzić próbę przyczepności. Przy stosowaniu masy
silikonowej, do gruntowania użyć firmowego środka gruntującego. W przypadku uszczelnień
przy ościeżach okiennych z tworzywa sztucznego, przed wykonaniem uszczelnienia, taśma
ochraniająca profil musi być usunięta.
Postępowanie w przypadku konieczności przerwania prac
W przypadku konieczności przerwania prac po ułożeniu płyt styropianowych, przy
okresie przerwy dłuższym niż 2 tygodnie, styki płyt izolacyjnych ze ścianą budynku starannie
zabezpieczyć przed możliwością wnikania wody opadowej, tymczasowo wykonywanym
obróbkami. Przed wznowieniem prac sprawdzić jakość styropianu. Płyty pożółkłe i o pylącej
powierzchni przeszlifować papierem ściernym, a następnie starannie oczyścić z pyłu i
zanieczyszczeń. Ewentualne uszkodzenia spowodowane np. przez ptaki, naprawić poprzez
wycięcie uszkodzonego fragmentu płyty izolacyjnej i wstawienie dokładnie dopasowanego
nowego kawałka
Docieplenie ścian piwnic
W przypadku budynku należy rozebrać opaskę wokół budynku. Powierzchnie murów
oczyścić mechanicznie (szczotkami drucianymi). Powierzchnie zagruntować masą asfaltowokauczukową np. Dysperbit. Przykleić płyty styropianowe EPS 70 0-37 FASADA grubości 8
cm na zaprawę klejową. Wykonać warstwę zbrojąca z zaprawy zbrojącej i zatopić warstwę
siatki z włókna szklanego i postępować według instrukcji powyżej. W zaznaczonym na
rysunku miejsu szczególnie narażonym na rozprzestrzenianie ognia zamiast płyt
styropianowych należy zastosować płyty ze skalnej wełny mineralnej grubości 8cm o klasie
ogniowej A1. Płyty z wełny mocować za pomocą metody opisanej powyżej.
28
6.1.3.6. Parapety zewnętrzne
Należy wykonać i zamontować parapety z blachy powlekanej grubości 0,5 mm
(poliester 25 μm) w kolorze RAL 8019. Parapety powinny być dostosowane do nowej
szerokości otworów okiennych i grubości ścian. Powinny one wystawać poza lico ocieplanych
ścian o ok 4,0 cm i muszą zabezpieczać elewacje przed przeciekami wody deszczowej.
Powinny posiadać odpowiednie okapniki. Ponadto parapety na każdej kolejnej wyższej
kondygnacji powinny być o 1 cm dłuższe od parapetów na kondygnacji poniżej.
6.1.3.8. Opaski wokół budynku
Opaski wykonać na podbudowie betonowej (B-7,5) z kostki POLBRUK gr. 6 cm w
kolorze naturalnym szarym ze spadkiem od budynku 2 %, z zabezpieczeniem krawędzi
obrzeżami chodnikowymi 20x6 cm. W miejscach odpływu rur spustowych zamontować
należy kanały ściekowe PE z rusztem metalowym 130x90 klasy A15.
Przy elewacji zachodniej należy pozostawić istniejących chodnik w stanie takim, jaki
jest.
6.1.3.9. Instalacja odgromowa
Po wykonaniu docieplenia elewacji w obydwu budynkach należy odbudować instalacje
odgromowe (pionowe) na ścianach budynku. Trzeba wykonać instalacje odgromowe z prętów
ocynkowanych o średnicy 8 mm w rurach winidurowych o grubości ścianki min. 5 mm (pod
warstwa docieplającą) i zamontować puszki z PCV do złącz kontrolnych.
Ponadto należy wykonać instalacje odgromowe z prętów ocynkowanych o średnicy 8
mm na kominach budynku.
Należy również wykonać przewody uziemiające pionowe i uziomy poziome z bednarki
ocynkowanej FeZn 30x4 mm w wykopie o głębokości ok 0.6 m.
7. Współczynnik przenikalności cieplnych ścian po wykonaniu docieplenia
Główne połacie ścian (płyty styropianowe)
Po wykonaniu ocieplenia styropianem EPS 70 0-37 FASADA ściany zewnętrzne części
mieszkalnych budynku będą składały się z następujących warstw licząc od zewnątrz:
Grubość ściany dolnej:
•
tynk silikonowy – 2 mm
•
płyty styropianowe EPS 70 0-37 FASADA – 15 cm
•
klej do styropianu – 3 mm
•
istniejący tynk wapienno-piaskowy – 1 cm
•
istniejący mur z cegły pełnej – 50 cm
•
istniejący tynk wewnętrzny wapienny – 1 cm
29
Tak wykonana ściana warstwowa będzie posiadała współczynnik przenikalności
cieplnej U=0,22 W/(m2*K) i spełni wymagania dla ścian zewnętrznych przewidywane przez
RMI do roku 2017, które wynosi U=0,25 W/(m2*K) oraz od roku 2017, które wynosi U=0,23
W/(m2*K).
Grubość ściany górnej:
•
tynk silikonowy – 2 mm
•
płyty styropianowe EPS 70 0-37 FASADA – 35 cm
•
klej do styropianu – 3 mm
•
istniejący tynk wapienno-piaskowy – 1 cm
•
istniejący mur z cegły pełnej – 25 cm
•
istniejący tynk wewnętrzny wapienny – 1 cm
Tak wykonana ściana warstwowa będzie posiadała współczynnik przenikalności
cieplnej U=0,10 W/(m2*K) i spełni wymagania dla ścian zewnętrznych przewidywane przez
RMI do roku 2017, które wynosi U=0,25 W/(m2*K) oraz od roku 2017, które wynosi U=0,23
W/(m2*K).
Współczynnik przenikalności cieplnych poddasza nieużytkowego po wykonaniu
docieplenia
•
płyty korytkowe – 5 cm
•
wełna mineralna miękka wtryskiwana – 30 cm
•
istniejące docieplenie (trociny, wapno) – 20 cm
•
płyty kanałowe – 22 cm
Tak wykonane poddasze nieużytkowe będzie posiadało współczynnik przenikalności
cieplnej U=0,13 W/(m2*K) i spełni wymagania dla stropów pod poddaszami niogrzewanymi
przewidywane przez RMI od roku 2014, które wynosi U=0,20 W/(m2*K) oraz od roku 2021,
które wynosi U=0,15 W/(m2*K).
Fragmenty wymagające szczególnego zabezpieczenia przeciwpożarowego (z płyt twardych
ze skalnej wełny mineralnej)
Ze względu na mniejszą od wymaganych 8m odległość od budynku klasy ZL
zlokalizowanego na sąsiedniej działce, ścianę elewacji zachodniej izolować należy materiałem
niepalnym i nierozprzestrzeniającym ognia- wełną skalną.
Grubość ściany dolnej:
•
tynk silikonowy – 2 mm
•
płyty twarde z wełny mineralnej – 15 cm
•
klej do styropianu – 3 mm
•
istniejący tynk wapienno-piaskowy – 1 cm
30
•
istniejący mur z cegły pełnej – 50 cm
•
istniejący tynk wewnętrzny wapienny – 1 cm
Tak wykonana ściana warstwowa będzie posiadała współczynnik przenikalności
cieplnej U=0,22 W/(m2*K) i spełni wymagania dla ścian zewnętrznych przewidywane przez
RMI do roku 2017, które wynosi U=0,25 W/(m2*K) oraz od roku 2017, które wynosi U=0,23
W/(m2*K).
Grubość ściany górnej:
•
tynk silikonowy – 2 mm
•
płyty twarde z wełny mineralnej – 35 cm
•
klej do styropianu – 3 mm
•
istniejący tynk wapienno-piaskowy – 1 cm
•
istniejący mur z cegły pełnej – 25 cm
•
istniejący tynk wewnętrzny wapienny – 1 cm
Tak wykonana ściana warstwowa będzie posiadała współczynnik przenikalności
cieplnej U=0,11 W/(m2*K) i spełni wymagania dla ścian zewnętrznych przewidywane przez
RMI do roku 2017, które wynosi U=0,25 W/(m2*K) oraz od roku 2017, które wynosi U=0,23
W/(m2*K).
Stolarka która podlega wymianie powinna spełniać wymagania izolacyjności cieplnej
dla okien, które wynoszą U=1,8 W/(m2*K) od roku 2014.
Ponieważ dach oraz podłogi na gruncie nie są przedmiotami niniejszego projektu, ich
właściwości termiczne nie ulegają zmianom.
8. Dane techniczne obiektów charakteryzujące wpływ obiektów budowlanych na
środowisko i jego wykorzystanie oraz na zdrowie ludzi i obiekty w sąsiedztwie
•
•
•
•
zapotrzebowanie i jakość wody oraz ilość i sposób odprowadzania ścieków – projekt
nie zmienia zapotrzebowania i jakości wody oraz ilości i sposobu odprowadzania
ścieków w budynkach
emisja zanieczyszczeń gazowych – projekt nie zmienia jakości zanieczyszczeń
produkowanych przez budynek. Docieplenie elewacji z pewnością jednak zmniejszy
ilość zanieczyszczeń gazowych produkowanych przez ciepłownię ogrzewającą całe
osiedle, w tym i rzeczony budynek
rodzaj i ilość wytwarzanych odpadów – projekt nie przewiduje zmian w ilości i
sposobie utylizacji wytwarzanych odpadów
właściwości akustyczne – wykonanie docieplenia poprawi własności akustyczne
budynku, dodanie kolejnych warstw do ściany podniesie ich i tak ponadnormatywną
izolacyjność akustyczną
31
wpływ obiektu na istniejący drzewostan, powierzchnię ziemi, glebę, wody
powierzchniowe i podziemne – projekt remontu elewacji nie zmienia aktualnego
wpływu obiektu na środowisko naturalne, w tym drzewostan, powierzchnię ziemi,
glebę, wody powierzchniowe i podziemne.
•
9. Warunki ochrony przeciwpożarowej
Budynek zakwalifikowany do kategorii ZLIII zagrożenia ludzi. Budynek
zakwalifikowany jako budynek niski. Do realizacji inwestycji należy używać materiałów
nierozprzestrzeniających ognia oraz posiadających odpowiednie atesty Państwowej Straży
Pożarnej. Projektowany remont elewacji budynku nie wymaga uzgodnienia w zakresie
ochrony przeciwpożarowej.
10. Analiza możliwości racjonalnego wykorzystania wysokoefektywnych systemów
alternatywnych zaopatrzenia w energię
Nie dotyczy - projekt nie obejmuje części budynku związanych z zaopatrzeniem
budynku w energię i jej przetwarzaniem.
11. Uwagi końcowe
•
•
wszystkie stosowane materiały budowlane, elementy oraz materiały powinny posiadać
świadectwa potwierdzające dopuszczenie ich do stosowania w budownictwie na
terenie Polski;
prace budowlano – montażowe należy prowadzić zgodnie z „Warunkami technicznymi
wykonywania i odbioru robót budowlano – montażowych.”
sporządzili
mgr inż. arch. Kaja Lewandowska,
mgr inż. arch. Anna Matusz
32