SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA

SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA
Lp.
1
2
3
4
Element
Nazwa modułu
Instytut
Kod
przedmiotu
Kierunek
Poziom
Profil
kształcenia
Rok studiów,
semestr
Rodzaj zajęć i
liczba godzin
Opis
TECHNIKI WARSZTATOWE
Instytut Architektury i Urbanistyki
PPWSZ-AU-1-632-S
PPWSZ-AU-1-446-N
Architektura i Urbanistyka
I Stopień
Profil ogólnoakademicki
Tryb studiów
Rok studiów
Semestr
Wykłady
Ćwiczenia
warsztatowe
Studia stacjonarne
III
VI
brak
30
Forma aktywności
Pracochłonność
7
8
Prowadzący
zajęcia
Egzaminator
Zaliczający
9
Wymagania
(kompetencje)
wstępne
10
Cel przedmiotu
11
Efekty
kształcenia
Studia niestacjonarne
III
VI
brak
15
Średnia liczba godzin na zrealizowanie
aktywności
Studia
stacjonarne
VI semestr
Wykłady
brak
Godziny
Ćwiczenia/seminaria
30
kontaktowe z
Konsultacje
10 [co 3 tygodnie]
nauczycielem
Egzamin końcowy
2
Przygotowanie do
15
ćwiczeń
Praca własna
studenta
Nauka własna
18
Inne
Suma
75
Sumaryczna liczba punktów ECTS dla
3
przedmiotu (1 pkt.=25-30 godz.)
Studia
niestacjonarne
brak
15
10 [w każdej sesji]
2
15
33
75
3
Ćwiczenia warsztatowe
dr inż. arch. Krzysztof Strebeyko
dr inż. arch. Krzysztof Strebeyko
dr inż. arch. Krzysztof Strebeyko
1. Ogólna charakterystyka papieru (jego klasy [bibułki, papiery, tekturki, kartony];
rektylinearność jako cecha materiałowa, gramatura, grubość, sztywność i faktura)
2. Podstawowa znajomość geometrii (figury płaskie) i stereometrii (bryły) w zakresie
szkoły średniej (np. jaka forma powstanie z trójkątów równobocznych? [czworościan
foremny]... a z pięcioboków ? [dwunastościan foremny]
Efekt (Wiedza, Umiejętności, Kompetencje
społeczne)
Wiedza
W1 Dobrze rozumie techniczno-
Odniesienie do
efektów
kierunkowych
Odniesienie do
efektów
obszarowych
K_W01
T1A_W01
W2
W3
U1
Umiejętność
U2
U3
Kompetencje
społeczne
Efekt
kształcenia
K1
funkcjonalne zasady obiektów
architektury (konstrukcja,
materiał, forma, komunikacja)
Ma teoretyczną wiedzę o
projektowaniu przestrzennych
form architektonicznych (brył,
dachów, schodów i detali) oraz
powierzchni / płaszczyzn
Zna główne pojęcia z zakresu
estetyki architektury (symetria,
osiowość, proporcje, złoty
podział itp.)
Potrafi trafnie określić cechy
projektu architektonicznego
Potrafi swą wiedzę przełożyć na
projekt i sporządzenie modelu
Zna podstawowe metody i
techniki potrzebne do
wykonania papierowego modelu
Czuje odpowiedzialność za
prace własną i zespołową oraz
odczuwa potrzebę stałego
podnoszenia swych
indywidualnych kwalifikacji
K_W02
K_W03
K_W08
K_W12
K_W17
K_U01
K_U03
K_U04
K_U05
T1A_W05
T1A_W07
T1A_W01
T1A_W02
T1A_W03
T1A_W04
T1A_W03
T1A_W04
T1A_U01
T1A_U13
K_U06
K_U07
T1A_U02
K_K01
K_K06
T1A_K01
T1A_K03
T1A_K04
Sposób potwierdzenia (weryfikacji)
Na podstawie frekwencji (max. 3 nieobecności), aktywności na
zajęciach i wyniku testu zaliczeniowego
W2
Jak wyżej
W3
Jak wyzej
Na podstawie frekwencji i poprawności projektu modelu oraz oceny
U1
jego wykonania
U2
Jak wyzej
U3
Jak wyzej
Na podstawie frekwencji i oceny udziału studenta w ćwiczeniach
K1
warsztatowych oraz jego współpracy z grupą
1. Najnowszy trend światowy [od początku XXI w.] to spektakularne poznawanie
japońskiej sztuki papieru” na wszystkich kierunkach projektowych (najbardziej
cenione akademie sztuk pięknych, wydziały architektury, designerstwo i wzornictwo
przemysłowe). Docenienie jej interdyscyplinarnego waloru we współczesnej globalnej
kulturze i sztuce [celem programu edukacji architektów i projektantów winno być
dogonienie przodujących krajów świata przez Polskę i nadrobienie, powstałego z winy
powielania przestarzałych programów, opóźnienia].
W1
12
Forma i
warunki
potwierdzenia
efektu
kształcenia
13
Treści
merytoryczne
przedmiotu
2. Modelowanie przestrzennej kompozycji architektonicznej na bazie
dwuwymiarowego projektu jej papierowego modelu efektywnie rozwija wyobraźnię
przestrzenną studentów i jest pomocne przy wizualizacji projektu architektonicznego.
3. Studenci opanowują warsztat modelarski i zdobywają umiejętność stosowania
podstawowych technik wykonawczych (od zaprojektowania płaskiego modelu do jego
przestrzennego uformowania).
4. Poznają też podstawowe pojęcia z dziedziny sztuk plastycznych (ekspozycja,
estetyka, harmonia... obiekt, bryła i fasada... zasady naturalnej helioplastyki i
światłocienia przy sztucznym oświetleniu, cienie własne i rzucone... symbol, skrót i
znak graficzny... kompozycja architektoniczna, jej skala i detal, symetria i osiowość,
klasyczne proporcje „złotego podziału”)
5. Nauka kształtowania bogactwa form architektonicznych poprzez komponowanie
brył, płaszczyzn i detali służy większej kreatywności przyszłych projektantow.
6. Ćwiczenia warsztatowe służą zapoznaniu studentów z charakterystycznymi cechami
obiektów architektury i przyblizeniu im praktycznych problemow projektowowykonawczych [tarasy, balkony i loggie... różne formy dachów, łączenie połaci
dachowych i ich spadki, kominy, attyki... projektowanie schodów, spoczników,
balustrad, poręczy itd.].
14
Wykaz
literatury
podstawowej
15
Wykaz
literatury
uzupełniającej
(pomocniczej)
7. Ćwiczenie umiejętności i biegłości manualnej w zakresie technik przedstawiania
rozwiazań architektonicznych
Jedyna dostępna literatura przedmiotu to tłumaczone na język angielski prace autorów
japońskich [brak analogicznych opracowań w języku polskim]:
M. Chatani & T.Kihara, 2010: Origamic Architecture Goes World-Famous Buildings,
Shokokusha, Tokyo
M. Chatani & K. Nakazawa, 2009: Origamic Architecture Let`s Make World Heritage
Buildings; Shokokusha, Tokyo
M. Chatani, 2008: Pattern Sheets of Origamic Architecture vol. 2; Shokokusha, Tokyo
M. Chatani, 2007: Pattern Sheets of Origamic Architecture vol. 1; Shokokusha, Tokyo
M. Chatani, 2006: Origamic Architecture Around the World; Shokokusha, Tokyo
M. Chatani, 2005: Key to Origamic Architecture; Shokokusha, Tokyo
M. Chatani & K. Nakazawa, 2004: A paradise of Origamic Architecture; Shokokusha,
Tokyo
T. Fuse, 2003: Unit Origami vol. 1 - 5; Chikuma-shobo, Tokyo
T. Fuse, 2002: A New World of Origami – Boxes vol. 1 - 4; Chikuma-shobo, Tokyo
T. Fuse, 2001: Origami-land vol. 1 – 5; Seibundo-shinkosha, Tokyo