cobas HbA1c Test

ms_06380247001V3.0
cobas HbA1c Test
Hemoglobin A1c
06378676 190
10
Polski
Zastosowanie
Test cobas b 101 jest testem diagnostycznym in vitro przeznaczonym do
ilościowego oznaczania % hemoglobiny A1c (DCCT/NGSP) oraz
hemoglobiny A1c (IFCC) w mmol/mol, w ludzkiej pełnej krwi włośniczkowej
metodą fotometryczną. Szacowane przeciętne stężenie glukozy (eAG)
wyliczane jest przez system cobas b 101. System przeznaczony jest do
użytku profesjonalnego w laboratoriach lub w punktach opieki medycznej
(POK).
Podsumowanie
Hemoglobina (Hb) jest zabarwionym na czerwono białkiem znajdującym się
w erytrocytach. Jej główną funkcją jest transport tlenu i dwutlenku węgla we
krwi. Hb istnieje w kilku postaciach (takich jak HbA dorosłych i HbF
płodowa) oraz jej pochodnych (np. acetylowana, glikowana). HbA tworzy
największą frakcję (> 95 %) Hb u osób dorosłych i składa się z 4 łańcuchów
białkowych (łańcuchy 2 alfa, 2 beta). HbA1c jest jedną z podfrakcji
ulegającą glikacji, czyli procesowi przyłączania różnorodnych cukrów do
cząsteczki HbA. Tworzenie się HbA1c zachodzi dwustopniowo na drodze
nieenzymatycznej reakcji glukozy z N‑końcową grupą aminową łańcucha β
prawidłowej hemoglobiny dorosłych (HbA). Pierwsza reakcja jest
odwracalna i prowadzi do powstania niestabilnej HbA1c. Następnie
dochodzi do utworzenia stabilnej HbA1c w drugim etapie reakcji. W
erytrocytach względna ilość HbA przekształcanej w stabilną HbA1c wzrasta
wraz ze wzrostem średniego stężenia glukozy we krwi. Przemiana w
stabilną HbA1c ograniczona jest długością życia erytrocytów wynoszącą
około 100 do 120 dni. W wyniku tego HbA1c odzwierciedla średni poziom
glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2 do 3 miesięcy; raczej nie odzwierciedla
wahań dziennych stężenia glukozy. Dzięki temu HbA1c umożliwia
długoterminowe monitorowanie stężenia glukozy we krwi u chorych na
cukrzycę.1,2,3,4,5,6
Zasada pomiaru
W celu uwolnienia hemoglobiny z erytrocytów próbkę krwi rozcieńcza się i
miesza z buforem TRIS Frakcję próbki przenosi się do kuwety reakcyjnej,
gdzie zostaje zmieszana z siarczanem laurylowo-sodowym (SLS) SLS
tworzy związek SLS‑hemoglobina. Stężenie hemoglobiny całkowitej
wyliczane jest poprzez oznaczenie związku hemoglobina‑SLS przy długości
fali 525 nm. Hemoglobina A1c (HbA1c) w kolejnej frakcji próbki jest
najpierw denaturowana za pomocą żelazocjanku potasu i laurenianu
sacharozy. Zdenaturowana HbA1c wiąże przeciwciała HbA1c na cząstkach
lateksu. Następnie zachodzi reakcja inhibicji aglutynacji na lateksie na
drodze reakcji aglutynatora posiadającego syntetyczny antygen, który może
wiązać się z przeciwciałem HbA1c. Stężenie HbA1c wyliczane jest na
drodze oznaczenia reakcji inhibicji aglutynacji na lateksie przy długości fali
625 nm. Wartość % hemoglobiny A1c oznaczania jest jako stosunek
stężenia HbA1c do stężenia hemoglobiny całkowitej.
Odczynniki
Jeden test zawiera:
Bufor do rozcieńczeń: TRIS (hydroksymetyloaminometan): 0.94 mg
Hemoliza erytrocytów: Siarczan laurenianu sodu: 0.15 mg
Chlorek sodu: 0.21 mg
Denaturacja: Żelazocjanek potasu: 60 μg, laurenian sacharozy: 40 μg
Przeciwciało HbA1c‑koniugat lateksowy: 85 μg
Aglutynacja: Glikopeptyd‑koniugat globuliny: 2 μg
Zalecenia i środki ostrożności
Przeznaczone wyłącznie do celów diagnostyki in vitro.
Należy stosować standardowe procedury postępowania z odczynnikami.
Wszelkie odpady należy usuwać zgodnie z lokalnymi przepisami.
Karta charakterystyki produktu dostępna na życzenie.
Postępowanie z odczynnikami
Delikatnie rozerwać foliową torebkę we wskazanym miejscu na całej
szerokości.
Jeśli torebka jest otwarta lub uszkodzona lub uległ uszkodzeniu znajdujący
się w niej dysk lub brak jest środka osuszającego lub w torebce znajdują się
luźne części lub dysk uległ zanieczyszczeniu, szczególnie w strefie aplikacji
krwi - to taki dysk należy wyrzucić.
Kontrolę cobas HbA1c Control oznacza się w ten sam sposób jak próbki
krwi.
2014-05, V 3.0 Polski
cobas b 101
Przechowywanie i trwałość
Przechowywać w temp. 2‑30 °C do upływu daty ważności opisanej na
opakowaniu. Nie zamrażać. W wypadku przechowywania w lodówce, przed
użyciem test należy ogrzać w zamkniętej torebce przez co najmniej
20 minut. Po otworzeniu torebki test należy zużyć w ciągu 20 minut. Należy
zabezpieczyć dysk przed bezpośrednim wpływem światła słonecznego. Nie
przechowywać testów w otwartym opakowaniu w lodówce.
Pobieranie i przygotowanie materiału
W celu pobrania i przygotowania materiału należy stosować jedynie
przeznaczone do tego probówki lub pojemniki.
Stosować tylko świeżą krew włośniczkową pobraną na heparynę litową, lub
pełną krew żylną pobraną na K2 lub K3‑EDTA.
Nie stosować innych antykoagulantów ani dodatków. Oznakowania na
dysku w sposób jasny określają miejsce naniesienia próbki. W wypadku
używania próbek z pobrań żylnych lub próbek materiału kontrolnego, do
uformowania kropli należy użyć standardowej pipety lub zakraplacza. Dysk
pobiera krew samoistnie. Nie należy siłą wprowadzać próbki do dysku. Nie
używać strzykawek. Upewnić się, że na dysku w okolicy pola aplikacji
próbki i pokrywie zawiasu nie ma krwi.
Objętość próbki: 2 μL
Stabilność próbki na dysku
Po naniesieniu próbki dysk należy włożyć w czasie ≤ 60 sekund. Należy
postępować zgodnie z poleceniami zawartymi w Instrukcji Obsługi.
Materiały dostarczone w zestawie
▪
06378676190, cobas HbA1c Test, 10 testów
Niezbędne materiały dodatkowe (niedostarczone w zestawie)
▪ Nakłuwacz jednorazowy (np. Accu‑Chek Safe‑T‑Pro Plus)
▪
06380204190, cobas HbA1c Control
▪
06378668190, aparat cobas b 101
▪ Optyczny dysk kontrolny
▪ Ogólne wyposażenie laboratoryjne (np. pipeta do przeniesienia krwi
żylnej, alkoholowe waciki do dezynfekcji opuszki)
▪ Timer
Kalibracja
Metoda standaryzowana wobec zatwierdzonej metody referencyjnej IFCC
do oznaczeń HbA1c we krwi ludzkiej7,8, a wyniki oznaczeń mogą być także
podawane wg. DCCT/NGSP, po zastosowaniu odpowiedniego wzoru.
Każda seria dysków cobas HbA1c Test jest spójna wobec IFCC.
Swoiste dla danej serii dane kalibracyjne wydrukowane są na znajdującym
się na dysku kodzie kreskowym i są po jego włożeniu wczytywane do
aparatu.
Kontrola jakości
Do kontroli jakości używać cobas HbA1c Control.
Częstotliwość i zakres przeprowadzania kontroli muszą być dostosowane
do indywidualnych wymogów danego laboratorium. Uzyskane wartości
winny zawierać się w wyznaczonych granicach. Wskazane jest, by każde
laboratorium opracowało procedury naprawcze, które należy wdrożyć, gdy
wyniki uzyskane dla materiałów kontrolnych znajdą się poza podanym
zakresem.
Procedury kontroli jakości należy stosować zgodnie z właściwymi
zaleceniami organów państwowych oraz lokalnymi wytycznymi.
Dysk informacyjny QC
Każdy zestaw cobas HbA1c Control zawiera specjalny dysk przeznaczony
do kontroli jakości. Taki dysk informacyjny QC zawiera wartości docelowe i
zakresy dla aplikacji HbA1c Test.
Na wyświetlaczu aparatu pokazuje się informacja, że należy włożyć dysk.
Aparat cobas b 101 odczyta znajdujące się na dysku swoisty dla danej serii
zakres docelowy.
Wyświetlanie wyników
Wyniki wyświetlane są na wyświetlaczu aparatu cobas b 101 po
zakończeniu automatycznego oznaczenia w czasie krótszym niż 6 minut.
Wynik oznaczenia wyświetlany jest w % hemoglobiny A1c (DCCT/NGSP)
oraz mmol/mol hemoglobiny A1c (IFCC).9
1/3
ms_06380247001V3.0
cobas HbA1c Test
Hemoglobin A1c
Przeprowadzono badania nad przybliżoną zależnością pomiędzy HbA1c a
średnim poziomem glukozy we krwi z ostatnich dwóch do trzech miesięcy.10
Uzyskano następujące zależności:
Standaryzacja DCCT / NGSP (% HbA1c)
Przybliżone średnie stężenie glukozy (eAG)
[mmol/L] = 1.59 × HbA1c (%) - 2.59 lub
Przybliżone średnie stężenie glukozy (eAG)
[mg/dL] = 28.7 × HbA1c (%) - 46.7
Aby pokazać eAG na ekranie, należy go aktywować. W celu uzyskania
dodatkowych instrukcji należy odnieść się do Instrukcji Obsługi analizatora.
Ograniczenia - substancje interferujące
1. Test ten nie jest przeznaczony do diagnozowania cukrzycy, ani do
codziennej kontroli poziomu glukozy, nie powinien zatem zastępować
codziennych pomiarów glukozy we krwi lub moczu dokonywanych przez
pacjenta w warunkach domowych.
2. Wyniki HbA1c otrzymane od pacjentów z wariantami Hb należy
interpretować z wielką ostrożnością. Patologiczne hemoglobiny mogą
wpłynąć na okres półtrwania czerwonych krwinek lub na tempo
glikowania in vivo. W takich wypadkach nawet poprawne analitycznie
wyniki nie odzwierciedlają takiego poziomu kontroli glikemii, jaki byłby
oczekiwany u pacjentów z hemoglobiną prawidłową.11
3. Jakakolwiek przyczyna skracająca czas życia erytrocytów w
konsekwencji obniżać będzie ich ekspozycję na glukozę, a tym samym
obniżać wartości w mmol/mol HbA1c (IFCC) i % HbA1c (DCCT/NGSP),
nawet jeśli średni poziom glukozy we krwi w tym czasie jest
podwyższony. Wśród takich przyczyn wyróżnić można niedokrwistość
hemolityczną i inne choroby hemolityczne, homozygotyczną postać
anemii sierpowatej, ciążę, niedawno przebyte masywne krwotoki, jak i
przewlekłą utratę krwi. W takich warunkach należy ostrożnie
interpretować wyniki HbA1c.
4. Glikowana HbF nie jest w teście wykrywana, ponieważ nie zawiera
glikowanych łańcuchów β charakterystycznych dla HbA1c. Niemniej
HbF jest oznaczana testem dla całkowitej Hb i w konsekwencji próbki
zawierające wysokie stężenie HbF (> 10 %) mogą dać wynik niższy od
oczekiwanego w mmol/mol HbA1c (IFCC) i % HbA1c (DCCT/NGSP).12,
13
5. Jeśli stężenie hemoglobiny jest mniejsze niż 6 g/dL lub wyższe niż
20 g/dL, wyniki testu nie zostaną podane.
Kryterium: Odzysk w ± 10 % wartości początkowej przy stężeniu HbA1c
wynoszącym 6 % HbA1c.
Żółtaczka: Brak istotnej interferencji do stężenia bilirubiny
związanej/niezwiązanej 1000 µmol/L lub 60 mg/dL.
Lipemia (Intralipid): Brak istotnej interferencji do stężenia intralipidów
500 mg/dL. Istnieje mała zależność pomiędzy stężeniem triglicerydów, a
zmętnieniem.
Glikemia: Brak istotnej interferencji do stężenia glukozy wynoszącego
111 mmol/L (2000 mg/dL). Nie jest konieczne pobieranie próbek na czczo.
Czynnik reumatoidalny: Brak istotnej interferencji do stężenia czynnika
reumatoidalnego wynoszącego 750 IU/mL.
Leki: Brak interferencji z najczęściej używanymi lekami w stężeniu
terapeutycznym.14,15
W stężeniach fizjologicznych nie wykryto reakcji krzyżowych pomiędzy
HbA0, HbA1a, HbA1b, hemoglobiną acetylowaną, hemoglobiną
karbamylową i labilną HbA1c. Test jest swoisty dla hemoglobiny glikowanej
przy końcu N łańcucha beta. W związku z tym za pomocą testu można
określić stan metaboliczny pacjenta z najczęściej występującymi
hemoglobinopatiami (HbAS, HbAC, HbAE).
Dla celów diagnostycznych wyniki powinny być interpretowane z
uwzględnieniem historii choroby, badań klinicznych oraz innych danych o
pacjencie.
Zakres pomiarowy
20‑130 mmol/mol (IFCC) lub 4‑14 % (DCCT/NGSP)
Wartości oczekiwane
W roku 2009 międzynarodowy Komitet Ekspertów zawierający
przedstawicieli ADA (Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne),
Międzynarodową Federację Diabetologiczną (IDF) oraz Europejskie
Towarzystwo Badań nad Cukrzycą (EASD) zalecił stosowanie testów
HbA1c w diagnostyce cukrzycy przy progu ≥ 6.5 %, a ADA zatwierdziła to
kryterium w 2010 r.
Zastosowane metody HbA1c muszą zostać zatwierdzone przez Narodowy
Program Standaryzacji Glikohemoglobiny (NGSP)i wystandaryzowane lub
spójne z testem referencyjnym Badania Kontroli i Komplikacji w
Cukrzycy (DCCT). Możliwość uzyskania wyników HbA1c przy obecności
pacjenta (oznaczanie przy łóżku pacjenta) doprowadziła do wzrostu
intensyfikacji leczenia i poprawy kontroli glikemii. Poziom HbA1c
przewyższający wartości referencyjne wskazuje na utrzymującą się przez
okres poprzednich 2 do 3 miesięcy (a nawet dłużej) hiperglikemię. ADA
zaleca oznaczanie HbA1c u chorych z cukrzycą 2‑4 razy w ciągu roku.
Obniżenie stężenia HbA1c poniżej lub do 7 % spowodowało zmniejszenie
liczby powikłań mikronaczyniowych i neuropatii cukrzycowych; jej obniżenie
zaraz po zdiagnozowaniu cukrzycy spowodowało długotrwałe zmniejszenie
chorób mikrokrążenia. W związku z tym wobec dorosłych mężczyzn i kobiet
nie będacych w ciąży rozsądne jest dążenie do uzyskania stężenia HbA1c
wynoszącego < 7 %.16,17,18,19
U pacjentów ze stężeniem HbA1c wynoszącym > 8.0 % należy
zweryfikować strategię leczenia. Pacjentów, u których stężenie HbA1c
wynosi 5.7‑6.4 % należy poddać programowi odchudzania, z docelową
utratą masy ciała wynoszącą 7 % oraz zwiększyć ich czas umiarkowanej
aktywności fizycznej (jak np. spacer) do 150 minut tygodniowo. W
odniesieniu do niektórych pacjentów może okazać się ustanowienie
bardziej rygorystycznych celów HbA1c, pod warunkiem, że można je
osiągnąć bez niebezpieczeństwa wystąpienia hipoglikemii czy innych
działań niepożądanych. Poziom HbA1c poniżej ustalonego zakresu
referencyjnego może wskazywać na ostatnio przebyte epizody
hipoglikemiczne, obecność różnych wariantów hemoglobiny czy
skróconego czasu życia erytrocytów.
W oparciu o populację pacjentów każde laboratorium powinno określić
poziom wartości oczekiwanych lub wyznaczyć własne zakresy wartości
referencyjnych.
Szczegółowe dane o teście
Dane uzyskane przy użyciu aparatów podano poniżej. Wyniki uzyskane w
poszczególnych laboratoriach mogą się różnić.
Precyzja
Precyzję oznaczono w oparciu o próbki krwi i próbki kontrolne zgodnie z
przyjętym protokołem wewnętrznym.
Precyzję bezpośrednią oznaczono za pomocą 3 serii testu HbA1c używając
do tego 4 różnych próbek krwi pobranej na EDTA na poziomie decyzji
terapeutycznej oraz 2 roztworów kontroli w ciągu 21 dni, w 2 seriach
każdego dnia, gdzie próbki były poddane randomizacji, z
przeprowadzeniem podwójnych oznaczeń wobec serii i wobec próbki.
Powtarzalność oznaczono w próbkach pełnej krwi w serii 21 oznaczeń
każdej próbki. Uzyskano następujące wyniki:
Powtarzalność
Próbka
Średnia
OS
%
%
HbA1c HbA1c
Precyzja pośrednia
WZ Średnia
OS
%
%
% HbA1c HbA1c
WZ
%
Próbka niska
5.3
0.11
2.0
4.9
0.14
2.8
Próbka decyzyjna
6.2
0.12
2.0
5.2
0.11
1.7
Próbka średnia
8.0
0.12
1.5
7.3
0.10
1.4
Próbka wysoka
13.0
0.22
1.7
10.5
0.11
1.0
Kontrola Poziom 1
5.7
0.14
2.5
5.5
0.13
2.3
Kontrola Poziom 2
9.9
0.17
1.8
9.3
0.20
2.2
Porównanie metod
Przeprowadzono porównanie wyników uzyskanych za pomocą 3 różnych
serii aplikacji cobas HbA1c Test w aparacie cobas b 101 z użyciem próbek
heparynizowanej krwi pełnej w analizatorze cobas c 501 z użyciem
odczynnika Tina‑quant Hemoglobin A1c Gen.3. W odniesieniu do
reprezentatywnej serii uzyskano następujące wyniki:
Ilość próbek (n) = 108
Średnia różnica = 0.24 % HbA1c
Dolny 95 % przedział ufności dla różnic = -0.17 % HbA1c
Górny 95 % przedział ufności dla różnic = 0.66 % HbA1c
2/3
2014-05, V 3.0 Polski
ms_06380247001V3.0
cobas HbA1c Test
Hemoglobin A1c
Stężenie próbek zawarte było pomiędzy 4.2‑9.9 % HbA1c (wartości
NGSP/DCCT).
Literatura
1 Goldstein DE, Little RR, Wiedmeyer HM, et al. Glycated hemoglobin:
methodologies and clinical applications. Clin Chem 1986;32:B64-B70.
2 Goldstein DE, Little RR, Lorenz RA, et al. Tests of glycemia in
diabetes. Diabetes Care 1995;18:896-909.
3 Goldstein DE, Little RR. More than you ever wanted to know (but need
to know) about glycohemoglobin testing. Diabetes Care
1994;17:938-939.
4 Santiago JV. Lessons from the diabetes control and complications trial.
Diabetes 1993;42:1549-1554.
5 Flückiger R, Mortensen HB. Review: glycated haemoglobins. J
Chromatogr 1988;429:279-292.
6 Bunn HF, Gabbay KH, Gallop PM. The glycosylation of hemoglobin:
relevance to diabetes mellitus. Science 1978;200:21-27.
7 Kobold U, Jeppsson JO, Duelffer T, et al. Candidate reference methods
for hemoglobin A1c based on peptide mapping. Clin Chem
1997;43:1944-1951.
8 Jeppsson JO, Kobold U, Finke A, et al. Approved IFCC reference
method for the measurement of HbA1c in human blood. Clin Chem Lab
Med 2002;40:78-89.
9 Consensus Statement on the Worldwide Standardization of the
Hemoglobin A1c Measurement. American Diabetes Association,
European Association for the Study of Diabetes, International
Federation of Clinical Chemistry and Laboratory Medicine and
International Diabetes Federation Consensus Committee. Diabetes
Care 2007;30:2399-2400.
10 Nathan DM, Kuenen J, Borg R, et al. Translating the A1C assay into
estimated average glucose values. Diabetes Care 2008;31:1473-1478.
11 Miedema K. Influence of hemoglobin variants on the determination of
glycated hemoglobin. Klin Lab 1993;39:1029-1032.
12 Chang J, Hoke C, Ettinger B, et al. Evaluation and Interference Study
of Hemoglobin A1c Measured by Turbidimetric Inhibition Immunoassay.
Am J Clin Pathol 1998;109(3):274-278.
13 Rohlfing C, Connolly S, England J, et al. Effect of elevated fetal
hemoglobin on HbA1c measurements: four common assay methods
compared to the IFCC reference method. Clin Chem 2006;52 Suppl
6:A108.
14 Breuer J. Report on the Symposium “Drug effects in Clinical Chemistry
Methods”. Eur J Clin Chem Clin Biochem 1996;34:385-386.
15 Sonntag O, Scholer A. Drug interference in clinical chemistry:
recommendation of drugs and their concentrations to be used in drug
interference studies. Ann Clin Biochem 2001;38:376-385.
16 The International Expert Committee. International Expert Committee
Report on the Role of the A1C Assay in the Diagnosis of Diabetes.
Diabetes Care 2009, 32:1327-1334.
17 American Diabetes Association. Standards of Medical Care in
Diabetes-2010. Diabetes Care, 2010; 33 Suppl. 1: S11-S61.
18 American Diabetes Association. Standards of Medical Care in
Diabetes-2011[J]. Diabetes Care, 2011, 34 Suppl. 1: S11-S61.
19 The Diabetes Control and Complications Trial Research Group. The
effect of intensive treatment of diabetes on the developmentand
progression of long-term complications in insulin-dependent diabetes
mellitus. N Engl J Med 1993;329:977-986.
W celu uzyskania dalszych informacji należy zapoznać się z instrukcją
obsługi dla danego aparatu i ulotkami metodycznymi dołączonymi do
opakowań.
W niniejszej ulotce metodycznej jako separatora dziesiętnego,
oddzielającego liczbę całkowitą od części dziesiętnych ułamka dziesiętnego
stosuje się zawsze kropkę. Separatorów oddzielających tysiące nie używa
się.
Analizatory/aparaty, w których można zastosować
odczynniki
Istotne dodatki oraz zmiany zostały oznaczone na marginesie.
© 2013, Roche Diagnostics
Roche Diagnostics GmbH, Sandhofer Strasse 116, D-68305 Mannheim
www.roche.com
Symbole
Oprócz znaków zawartych w standardzie ISO 15223‑1, firma Roche
Diagnostics używa następujących symboli i znaków.
2014-05, V 3.0 Polski
3/3