Wiotkość więzadeł śródnadgarstkowych w nadgarstkach

Wiotkość więzadeł śródnadgarstkowych w nadgarstkach kadawerowych
T. R. Rimington, S. G. Edwards, T. S. Lynch, M. B. Pehlivanova
From Georgetown University Hospital, Washington DC, USA
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:1600-5.
Celem tego badania było zdefiniowanie zakresu wiotkości więzadeł międzykostnych
w nadgarstkach kadawerowych i określenie czy jest ono związane z wiekiem,
morfologią kości księżycowatej, odstępem pomiędzy kośćmi łódeczkowatą i
księżycowatą(SL) czy kątem pomiędzy SL. Zbadaliśmy 83 świeżo mrożonych
nadgarstków kadawerowych i zmierzyliśmy odstęp SL i kąt SL. Następnie wykonano
standardową artroskopię nadgarstka, w której oceniono stopień wiotkości więzadła
międzykostnego łodeczkowato-księżycowatego (SLIL) i księżycowatotrójgraniastego (LTIL) oraz morfologię kości księżycowatej. Artroskopowe badanie
SLIL ujawniło 4 (5%) cechy stopnia I, 28 (34%) stopnia II, 40 (48%) stopnia III i 11
(13%) stopnia IV. Natomiast badanie LTIL pokazało 17 (20%) cechy stopnia I, 40
(48%) stopnia II, 28 (30%) stopnia III i 1 (1%) stopnia IV.
W obu dwu i multi wariacyjnej analizie, stopień wiotkości dla SLIL i LTIL
wzrastał z wiekiem, ale spadał u płci żeńskiej. Stopień SLIL czy LTIL nie korelował z
morfologią kości księżycowatej, odstępem SL i kątem SL. Fizjologiczny zakres
wiotkości SL i LT jest większy niż normalnie opisywany. Więzadła śródnadgarstkowe
wykazują zależny od wieku wzrost wiotkości SL i LT. Nie ma korelacji między
stopniem wiotkości SLIL czy LTIL i morfologią kości księżycowatej, odstępem SL i
kątem SL. Bazując na naszych wynikach wierzymy, że klasyfikacja Geissler pełni rolę
opisującą śródnadgarstkową wiotkość, ale użyta osobno nie jest wstanie umożliwić
właściwą diagnozę patologicznej niestabilności.
Proponujemy stosowanie zmodyfikowanej klasyfikacji z mechanizmem, który
rozróżni fizjologiczną wiotkość od patologicznej niestabilności nadgarstka.