ROLA GEOINFORMACJI W ROZWOJU SPO£ECZEŃSTWA

POLSKIE
TOWARZYSTWO
INFORMACJIinformacyjnego
PRZESTRZENNEJ
Rola
geoinformacji
w rozwoju spo³eczeñstwa
ROCZNIKI GEOMATYKI 2007 m TOM V m ZESZYT 6
125
ROLA GEOINFORMACJI W ROZWOJU
SPO£ECZEÑSTWA INFORMACYJNEGO
THE ROLE OF GEOINFORMATION
IN DEVELOPMENT OF INFORMATION SOCIETY
Wies³aw Paluszyñski
Polskie Towarzystwo Informatyczne
S³owa kluczowe: spo³eczeñstwo informacyjne, geoinformacja, infrastruktura informacji
przestrzennej
Keywords: information society, geoinformation, spatial information infrastructure
Wstêp
Patrz¹c g³êboko w historyczne uwarunkowania widaæ, ¿e rewolucje cywilizacyjne w
naszych dziejach by³y zwykle zwi¹zane z nowymi technologiami, które cz³owiek zdo³a³ opanowaæ i upowszechniæ. Efekty nastêpuj¹cych po sobie rewolucji cywilizacyjnych nios³y te¿
z sob¹ kolejne etapy rozwoju nauki i sztuki, tworzone by³y nowe obszary wiedzy, rozwija³y siê nowe spo³eczne wiêzi. Efektami tych dzia³añ by³y obejmowane coraz wiêksze obszary
naszej planety. By³y obejmowane szybciej i szerzej, nie zawsze jednak z po¿ytkiem dla ich
mieszkañców.
Dzisiaj mamy do czynienia z kolejnym etapem naszej cywilizacyjnej drogi. Upraszczaj¹c
problem, wiele osób widzi w tym rozwoju wy³¹cznie elektroniczne urz¹dzenia i cz³owieka
tworz¹cego coraz to nowe, mniej lub bardziej potrzebne wytwory myœli technicznej. Ludzie
mog¹ mieæ dostêp do dowolnych zasobów informacji w dowolnym miejscu i czasie. Inn¹
spraw¹ jest, czy wiedz¹, jak z tych informacji korzystaæ i na ile tak dostêpna informacja jest
prawdziwa. Czêsto has³o spo³eczeñstwa informacyjnego jest sprowadzane wy³¹cznie do
oceny etapu rozwoju gospodarczego i stopnia skomputeryzowania poszczególnych krajów.
Czêœæ œwiata dynamicznie ucieka wiêc do przodu, dramatycznie zwiêkszaj¹c lukê cywilizacyjn¹ dziel¹ca j¹ od ubo¿szych krajów. Buduje nowoczesne otwarte spo³eczeñstwa, tworzy nowe obszary wiedzy, rozwija nowe dziedziny nauki, ale zamyka siê czêsto we w³asnych
wizjach i nie widzi nic poza swoim interesem. Czêœæ œwiata buduje za pomoc¹ tych samych
technologii elementy aparatu ucisku, ograniczania praw obywatelskich, powszechnej inwigilacji. Czêœæ œwiata tylko kontestuje, czekaj¹c co z tego informacyjnego rozwoju wyniknie.
Dzieje siê tak dlatego, ¿e spo³eczeñstwa nie stworzy najbardziej nawet zaawansowana technologia i najsprawniejsi urzêdnicy. Spo³eczne relacje i wiêzy s¹ zawsze tworzone przez ludzi,
a ludzie maj¹ ró¿ne cele, ró¿n¹ wiedzê i ró¿ne oczekiwania.
126
Wies³aw Paluszyñski
Mo¿e ten przedstawiony obraz nie jest zbyt jasnymi barwami namalowany, ale jest chyba
prawdziwy. Mamy wiêc przed sob¹ zadanie cywilizacyjne – budowê spo³eczeñstwa informacyjnego. Aby okreœliæ, jakie miejsce mo¿e mieæ w tym modelu geoinformacja spójrzmy
najpierw na podstawowe definicje i potrzebne nam pojêcia.
Podstawowe pojêcia i definicje
Zacznijmy od podstawowej definicji dotycz¹cej spo³eczeñstwa informacyjnego. Terminem tym okreœla siê spo³eczeñstwo, w którym towarem staje siê informacja traktowana jako
szczególne dobro niematerialne, równowa¿ne lub cenniejsze nawet od dóbr materialnych.
Przewiduje siê rozwój us³ug zwi¹zanych z przechowywaniem, przesy³aniem i przetwarzaniem informacji (3P).
Jednoczeœnie teorie rozwoju spo³ecznego t³umacz¹ spo³eczeñstwo informacyjne jako
kolejny etap rozwoju spo³ecznego, po spo³eczeñstwie przemys³owym. Nazywane jest równie¿ mianem spo³eczeñstwa post nowoczesnego, ponowoczesnego lub poprzemys³owego.
Z punktu widzenia spo³ecznego podzia³u pracy, spo³eczeñstwem informacyjnym bêdzie
nazywana zbiorowoœæ w której 50% plus jedna osoba lub wiêcej, spoœród zawodowo czynnych, zatrudnionych jest przy przetwarzaniu informacji. Daniel Bell (1973) okreœla³ pracê
cz³owieka przednowoczesnego jako grê cz³owieka z przyrod¹, cz³owieka nowoczesnego
jako grê cz³owieka z natur¹ nieo¿ywion¹, a pracê cz³owieka ponowoczesnego jako grê miedzy ludŸmi.
Cechy charakterystyczne takiego spo³eczeñstwa to m.in.:
m wysoko rozwiniêty sektor us³ug, przede wszystkim sektor us³ug nowoczesnych (bankowoœæ, finanse, telekomunikacja, informatyka, badania i rozwój oraz zarz¹dzanie),
w niektórych krajach w tym sektorze pracuje przesz³o 80% zawodowo czynnej ludnoœci, przy czym sektor us³ug tradycyjnych przekracza nieznacznie 10%,
m gospodarka oparta na wiedzy,
m wysoki poziom skolaryzacji spo³eczeñstwa,
m wysoki poziom alfabetyzmu funkcjonalnego w spo³eczeñstwie,
m postêpuj¹cy proces decentralizacji spo³eczeñstwa,
m renesans spo³ecznoœci lokalnej,
m urozmaicanie ¿ycia spo³ecznego.
W³aœciwoœciami spo³eczeñstwa informacyjnego s¹:
m wytwarzanie informacji – masowy charakter generowanych informacji, masowe zapotrzebowanie na informacjê i masowy sposób wykorzystywana informacji,
m przechowywanie informacji – techniczne mo¿liwoœci gromadzenia i nieograniczonego magazynowania informacji,
m przetwarzanie informacji – opracowywanie technologii i standardów umo¿liwiaj¹cych
m.in. ujednolicony opis i wymianê informacji,
m przekazywanie informacji – przekazywanie informacji bez wzglêdu na czas i przestrzeñ,
m pobieranie informacji – mo¿liwoœæ odbierania informacji przez wszystkich zainteresowanych,
m wykorzystywanie informacji – powszechne, otwarte i nielimitowane korzystanie z
Internetu, jako Ÿród³a informacji,
Rola geoinformacji w rozwoju spo³eczeñstwa informacyjnego
127
Wyró¿nia siê nastêpuj¹ce funkcje spo³eczeñstwa informacyjnego:
1) edukacyjna – upowszechnienie wiedzy naukowej oraz uœwiadamianie znaczenia podnoszenia kwalifikacji,
2) komunikacyjna – spo³eczeñstwo informacyjne ma za zadanie stworzenie mo¿liwoœci komunikowania siê wielu ró¿norodnych grup w obrêbie ca³oœci spo³eczeñstwa globalnego,
3) socjalizacyjna i aktywizuj¹ca – mobilizacja osób czasowo lub stale wy³¹czonych z mo¿liwoœci swobodnego funkcjonowania spo³eczeñstwa; cechuje siê tak¿e wykonywaniem
zawodu bez koniecznoœci wychodzenia z domu i aktywizacj¹ niepe³nosprawnych,
4) partycypacyjna – mo¿liwoœæ prowadzenia debat i g³osowania w Internecie,
5) organizatorska – tworzenie warunków konkurencyjnoœci na rynku,
6) ochronna i kontrolna – stworzenie mechanizmów obrony obywateli i instytucji przed
wirtualn¹ przestêpczoœci¹.
Rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego obejmuje:
m pe³n¹ liberalizacjê rynku,
m rozleg³¹ infrastrukturê telekomunikacyjn¹,
m spójne i przejrzyste prawodawstwo,
m nak³ady finansowe na badania i rozwój,
m nieskrêpowany dostêp do sieci wszystkich operatorów,
m szeroki i tani dostêp do Internetu,
m publiczny dostêp do informacji,
m umiejêtnoœæ wymiany danych bez wzglêdu na odleg³oœæ,
m wysoki odsetek zatrudnienia w us³ugach.
Wiemy wiêc ju¿ co to jest spo³eczeñstwo informacyjne, czym siê charakteryzuje i co
obejmuje stosowane powszechnie pojêcie rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego.
Do tych elementów rozwoju bêdziemy siê odnosiæ w dalszej czêœci naszej analizy. Dla
pe³nego okreœlenia postawionego problemu konieczne jest jeszcze zdefiniowanie pojêæ informacja i geoinformacja. Tak wiêc informacja (³ac. informatio – wyobra¿enie, pojêcie) to
pojêcie o wielu definicjach w ró¿nych dziedzinach. Zasadniczo mamy dwa podstawowe
punkty widzenia na informacjê. Pierwszy, który mo¿na nazwaæ obiektywnym i wywodzi siê
z fizyki i matematyki, gdzie informacja oznacza pewn¹ w³asnoœæ fizyczn¹ lub strukturaln¹
obiektów, i drugi, subiektywny, gdzie informacj¹ jest to, co umys³ jest w stanie przetworzyæ
i wykorzystaæ do w³asnych celów (wed³ug Wikipedii). Pojêcie informacji wi¹¿e siê z pojêciem danych, które u¿ywane s¹ do zapisu informacji. Czêsto zauwa¿a siê zale¿noœæ, ¿e dane
umieszczone w okreœlonym kontekœcie staja siê informacj¹.
A interesuj¹ca nas geoinformacja to informacja o Ziemi, a zw³aszcza o jej powierzchni
oraz zjawiskach i obiektach powi¹zanych z t¹ powierzchni¹. W potocznym jêzyku termin
geoinformacja stosowany jest wymiennie z terminami informacja przestrzenna (geoprzestrzenna) i informacja geograficzna. W dyrektywie INSPIRE definiuje siê dane przestrzenne, jako wszelkie dane odnosz¹ce siê bezpoœrednio lub poœrednio odniesione do okreœlonego
po³o¿enia lub obszaru geograficznego. Wynika st¹d definicja informacji przestrzennej, jako
dowolnej informacji odnosz¹cej siê bezpoœrednio lub poœrednio odniesionej do okreœlonego
po³o¿enia i obszaru geograficznej. Definicje te rozpatrywane s¹ szerzej w Leksykonie geomatycznym (www.ptip.org.pl).
Geoinformatyka jest dziedzin¹ zajmuj¹c¹ siê stosowaniem informatyki w naukach o Ziemi. Geomatyka okreœlana jest w ró¿ny sposób, wed³ug Oxford English Dictionary Online
(2004) geomatyka jest matematyk¹ Ziemi, tj. nauk¹ o pozyskiwaniu, analizie i interpretacji
danych, zw³aszcza pomiarowych, które odnosz¹ siê do powierzchni Ziemi.
128
Wies³aw Paluszyñski
Czyli trywializuj¹c problem z jednej strony mamy koncepcjê, a z drugiej narzêdzia do jej
realizacji i okreœlenia po³o¿enia na powierzchni Ziemi wzglêdem pozosta³ych obiektów. Spróbujmy wiêc przeprowadziæ krótka analizê jak rozwój systemów zwi¹zanych z przestrzenna
prezentacj¹ œwiata rzeczywistego mo¿e wp³yn¹æ na zdefiniowane ju¿ elementy rozwoju spo³eczeñstwa informacyjnego.
Czynniki wp³ywaj¹ce na rozwój spo³eczeñstwa
informacyjnego w aspekcie geoinformacji
Zacznijmy nasz¹ analizê od czynników technologicznych, które w zasadzie mo¿na traktowaæ jako czynniki zewnêtrzne dla geoinformacji. S¹ to: rozleg³a infrastruktura telekomunikacyjna oraz szeroki i tani dostêp do Internetu. W tych wydawa³o by siê ca³kowicie zewnêtrznych obszarach rozwój geoinformacji ma swój niema³y wp³yw. Wzajemne oddzia³ywanie ma charakter swoistego sprzê¿enia zwrotnego. Dynamiczny rozwój us³ug telekomunikacyjnych, szczególnie technologii mobilnej i bezprzewodowego dostêpu do Internetu spowodowa³, ¿e nast¹pi³ gwa³towny rozwój systemów projektowania lokalizacji stacji transmisyjnych dla sieci telekomunikacyjnych operatorów technologii komórkowej. Podstawowym
narzêdziem projektowania tych sieci by³y systemy symulacji rozchodzenia siê fal radiowych
i wyznaczania stosownych lokalizacji masztów nadawczych, oparte na technologii GIS. Aby
by³y mo¿liwe do wykorzystania nale¿a³o stworzyæ odpowiednie mapy i przestrzenne cyfrowe modele terenu. To zapotrzebowanie spowodowa³o gwa³towny rozwój cyfrowych zasobów informacji przestrzennej i jednoczeœnie standaryzacjê udostêpnianej do tych symulacji
informacji. Poniewa¿ takie zasoby powsta³y, stworzy³o to mo¿liwoœæ udostêpniania ich przez
Internet, co zamknie pêtlê sprzê¿enia i spowoduje wzrost zapotrzebowania na sieci szerokopasmowe, bo przekaz tej informacji wymaga znacznie wiêkszych przepustowoœci, ni¿ dotychczasowe.
Budowa systemów geoinformacyjnych z natury swojej nie ma charakteru lokalnego, ale
jest procesem globalnym. Konieczne jest wiêc uzgodnienie miêdzynarodowych wymagañ, aby
doprowadziæ do miêdzynarodowej standaryzacji danych, systemów informacyjnych, narzêdzi
informatycznych. Systemy budowane w poszczególnych krajach powinny byæ interoperacyjne, zarówno w warstwie techniczno-technologicznej, jak i informacyjnej. Takie dzia³ania doprowadzi³y do powstania miêdzynarodowych regulacji prawnych, z których zasadnicze znaczenie dla rozwoju geoinformacji w Polsce ma dyrektywa INSPIRE. Przyjêcie tej dyrektywy
poci¹ga za sob¹ koniecznoœæ uporz¹dkowania prawodawstwa krajowego i przystosowania go
do nowych zadañ. Wed³ug dyrektywy INSPIRE nale¿y uruchomiæ w krajach cz³onkowskich
UE mo¿liwoœæ realizowania w systemie geoinformacji nastêpuj¹cych us³ug:
m us³ug wyszukiwania, umo¿liwiaj¹cych przeszukiwanie zestawów danych przestrzennych oraz zwi¹zanych z nimi us³ug na podstawie zawartoœci odpowiadaj¹cych im
metadanych oraz pokazywanie zawartoœci metadanych;
m us³ug przegl¹dania, umo¿liwiaj¹cych, jako minimum, wyœwietlanie, nawigowanie,
zbli¿anie i oddalanie, przesuwanie lub nak³adanie zestawów danych przestrzennych
oraz wyœwietlanie informacji z legendy i istotnej zawartoœci metadanych;
m us³ug pobierania, umo¿liwiaj¹cych pobieranie kopii kompletnych zestawów danych
przestrzennych lub czêœci takich zestawów;
Rola geoinformacji w rozwoju spo³eczeñstwa informacyjnego
129
us³ug przekszta³cania, umo¿liwiaj¹cych przekszta³canie zestawów danych przestrzennych;
m us³ug typu „wywo³aj us³ugi danych przestrzennych”, umo¿liwiaj¹cych wywo³ywanie
us³ug zwi¹zanych z danymi.
Powy¿sze us³ugi powinny byæ proste w u¿yciu i dostêpne za poœrednictwem Internetu
lub innego odpowiedniego, publicznie dostêpnego œrodka telekomunikacji. Tak wiêc realizacja tej dyrektywy w omawianym obszarze bêdzie mia³a bezpoœredni wp³yw na pe³n¹ liberalizacjê rynku, spójne i przejrzyste prawodawstwo, publiczny dostêp do informacji, umiejêtnoœæ wymiany danych bez wzglêdu na odleg³oœæ.
Wymienione us³ugi bêd¹ umo¿liwia³y w polskich warunkach korzystanie z tak gromadzonych informacji: urzêdom administracji rz¹dowej i samorz¹dowej, agencjom rz¹dowym i
samorz¹dowym, wszelakim instytucjom tworz¹cym tematyczne bazy danych, podmiotom
gospodarczym/firmom komercyjnym, uczelniom i wreszcie wszystkim zainteresowanym
obywatelom.
Budowa systemów spe³niajacych zapisy dyrektywy INSPIRE wymaga przestrzegania
standardów miêdzynarodowych we wszystkich krajach UE. Takie podejœcie pozwala na
rzeczywiste stworzenie systemu nieograniczonego dostêpu do informacji i wymiany danych. Podstawowe standardy które nale¿y uwzglêdniæ w budowaniu systemów opartych o
dyrektywê INSPIRE to:
m standardy ISO serii 19100 (wynik prac zespo³u TC 211 – informacja geograficzna):
– ISO 19109 Regu³y dla schematu aplikacyjnego (formalny opis modelu pojêciowego)
porz¹dkuj¹cy zawartoœæ i strukturê danych oraz operacje manipulowania danymi oraz
ich przetwarzania,
– ISO 19110 Metodyka katalogowania obiektów (s³ownik przechowuj¹cy definicje i
opisy typów obiektów,
– ISO 19115 Metadane,
– ISO 19128 Przywo³ywanie serwisów,
m specyfikacje OGC (Open Geospatial Consortium) w zakresie us³ug katalogowych.
Inne wa¿ne standardy serii 19100, o których nale¿y pamiêtaæ, to:
m ISO 19103 Jêzyk schematu pojêciowego (zastosowanie UML),
m ISO 19136 Jêzyk GML (metoda kodowania danych przestrzennych na potrzeby ich transferu),
m ISO 19139 Specyfikacja implementacji metadanych.
W Polsce inicjatyw¹, która mo¿e stanowiæ rzeczywist¹ si³ê napêdow¹ dla tworzenia systemów geoinformacyjnych wspieraj¹cych rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego jest projekt GEOPORTAL. Ju¿ samo umieszczenie w ubieg³ym roku, na portalu internetowym
www.geoportal.gov.pl, prototypu tego systemu spotka³o siê z szerokim pozytywnym odzewem potencjalnych u¿ytkowników. Podobnie pozytywny odbiór by³ na ca³ym œwiecie, gdy
uruchomiono w Google dostêp do map satelitarnych praktycznie ca³ej kuli ziemskiej. Wiele
osób przyzwyczai³o siê ju¿ do nieskrêpowanego dostêpu do informacji przestrzennej, jak¹
oferuj¹ te zasoby informacyjne. Ale budowa takiego powszechnie dostêpnego systemu geoinformacyjnego w Polsce ma te¿ dodatkowe walory.
System GEOPORTAL, realizowany w ramach projektu GEOPORTAL, obejmuje bowiem
dzia³ania, rozwi¹zania organizacyjne i œrodki techniczne niezbêdne do:
m standaryzacji danych przestrzennych i us³ug geoinformacyjnych,
m harmonizacji danych przestrzennych, powstaj¹cych dotychczas w ró¿norodnych systemach, oraz ich pozyskiwania, aktualizacji i przetwarzania,
m
130
Wies³aw Paluszyñski
m udostêpniania danych przestrzennych i us³ug geoinformacyjnych.
Budowanie systemu GEOPORTAL pozwala te¿ na:
m szerokie udostêpnianie danych referencyjnych geodezyjnych i kartograficznych oraz
zwi¹zanych z nimi us³ug dla obywateli, spo³eczeñstwa, gospodarki,
m usprawnianie dzia³ania s³u¿by geodezyjnej i kartograficznej,
m uporz¹dkowanie infrastruktury informacji geodezyjnej i kartograficznej:
– wprowadzenie standardów danych przestrzennych i us³ug geoinformacyjnych,
– harmonizacjê danych georeferencyjnych, znajduj¹cych siê w PZGiK,
m praktyczne zainicjowanie tworzenia powszechnej infrastruktury informacji przestrzennej
w Polsce.
Niestety zmiany, jakie zosta³y wprowadzone do realizacji tego projektu w 2007 roku nie
s¹ opublikowane i z tego wzglêdu nie mam mo¿liwoœci przedstawienia, jaki bêdzie jego
docelowy kszta³t i sposób realizacji.
Ale systemy geoinformacyjne nie czekaj¹ na budowê GEOPORTALU, bo jak wiadomo
spo³eczeñstwo informacyjne nie znosi monopolu i ograniczeñ. Najbardziej widocznym powszechnym zastosowaniem tych systemów s¹ dzisiaj urz¹dzenia do nawigacji satelitarnej,
dostêpnie praktycznie wszêdzie, w ró¿nych wersjach, dla pieszych i zmotoryzowanych. To
jeden z najszybciej rozwijaj¹cych siê systemów geoinformacyjnych oferuj¹cych ka¿demu
u¿ytkownikowi znacznie wiêksz¹ funkcjonalnoœæ ni¿ tradycyjne atlasy samochodowe. Jeszcze trochê narzekamy na jakoœæ map i system aktualizacji, ale ka¿da nowa wersja takiego
systemu zawiera coraz wiêcej i coraz lepiej aktualizowanej informacji. To jest praktyczny
przyk³ad wp³ywu geoinformacji na rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego.
Drugim obszarem, w którym zastosowano dane przestrzenne na wielk¹ skalê, jest Zintegrowany System Zarz¹dzania i Kontroli (IACS). W IACS wykorzystuje siê zasób danych
przestrzennych, specjalnie znormalizowanych i opracowanych, w celu weryfikacji poprawnoœci wniosków sk³adanych przez rolników w ramach systemu dop³at bezpoœrednich. Dane
te pozwalaj¹ nie tylko zweryfikowaæ wielkoœæ dzia³ek, które zosta³y zg³oszone do dop³at, ale
tak¿e okreœliæ rodzaj ich zagospodarowania. W tym celu wykorzystuje siê, oprócz danych z
PZGiK, tak¿e dane ze zdjêæ lotniczych i satelitarnych.
Podsumowanie
Z tej krótkiej analizy w sposób oczywisty wynika, ¿e podstaw¹ dla korzystania z nowoczesnych technologii s¹ wiedza i umiejêtnoœci. Budowanie spo³eczeñstwa informacyjnego
musi wiêc uwzglêdniaæ przede wszystkim w³aœciwe wychowanie i edukacjê. Tylko nabycie
przez jak najszersze grono ludzi nowatorskich zachowañ, pe³nych umiejêtnoœci korzystania
z technologii i zgromadzonej informacji, jest w stanie wytworzyæ niezbêdn¹ w skali œwiata
masê krytyczn¹.
Dla tych wszystkich, którzy nie zrozumieli i nie rozumiej¹ rewolucji informacyjnej nie
wykorzystanie szansy, jak¹ ona stwarza mo¿e byæ groŸne, tak jak w poprzednich wiekach
by³ groŸny analfabetyzm. Zjawisko tak zwanego „wykluczenia cyfrowego” jest niebezpieczne zarówno dla mniejszych grup spo³ecznych, jak i dla ca³ych krajów. Mo¿e zamiast szansy
na dogonienie innych doprowadziæ do pog³êbienia dramatycznych ró¿nic w ¿yciu, kulturze
materialnej i dostêpie do dóbr nauki, czy kultury, a w efekcie do oczekiwanego poziomu
¿ycia.
Rola geoinformacji w rozwoju spo³eczeñstwa informacyjnego
131
Wychowanie i edukacja w duchu nowych idei nie mog¹ byæ wiêc adresowane tylko do
ograniczonych grup, ale musz¹ byæ kierowane do wszystkich ludzi. Rozwój geoinformacji
jest jednym z widocznych elementów tego procesu.
Literatura
Bell D., 1973: The Coming of Post-Industrial Society: A Venture in Social Forecasting. New York: Basic
Books.
Ito Y., 1980: The ‘Johoka Shakai’ approach to the study of communication in Japan. Keio Communication
Review 1 (marzec, 1980).
GaŸdzicki J., 2004: Spo³eczeñstwo obywatelskie, informacyjne, geoinformacyjne, Geodeta – Magazyn Geoinformacyjny 1 (104), Styczeñ.
Aslesen L., 2003: Spatial Information In the Information Society, Cambridge Conference, Paper 4D.1.
Plan eEurope 2005 Information Society for All, Sewilla 2005.
Ustawa z dnia 17 lutego 2005 o informatyzacji dzia³alnoœci podmiotów realizuj¹cych zadania publiczne,
Dz.U. Nr 64, poz.565 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 65 i Nr 73, poz. 501.
Raport Komisji Europejskiej „European Interoperability Framework For Pan-European e-Government Services”, Brussels, 13.2.2006, COM (2006) 45 final.
ród³a internetowe
Dyrektywa INSPIRE, Directive 2007/2/EC of the European Parliament and of the Council of 14 March 2007
establishing an Infrastructure for Spatial Information in the European Community (INSPIRE) was published in the official Journal on the 25th April 2007, www.ec-gis.org/inspire/
Global Spatial Data Infrastructure: www.gsdi.org
Open Geospatial Consortium: www.opengeospatial.org
Summary
The development of the idea of information society is connected with many fields of activity. Geoinformation is one of them. Its dynamic development is related to the usage of information technology in
obtaining, processing, analyzing and making accessible the geographical information. The key elements contributing to the development of information society and their relation to the development of
geoinformation are discussed in this paper. Particularly, the INSPIRE Directive is of great importance
in this process. The author also presents practical examples of geoinformation usages in the information society processes.
dr in¿. Wies³aw Paluszyñski
Wiceprezes Zarz¹du G³ównego
Polskiego Towarzystwa Informatycznego
[email protected]