Dokad idziesz 2010.07 lipiec

GAZETKA PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ
P.W. WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
W JAŹWINIE
ROK IV LIPIEC NR 7 /30/2010
Kolejny raz , Matka BoŜa, która jest
czczona w Stoszowie od ponad 270 lat jako
Matka Pocieszenia, zgromadziła swoje dzieci 4 lipca 2010 r. na dorocznej uroczystości odpustowej. O godz. 12.30
Droga KrzyŜowa, przy stacjach wokół kościoła, przygotowała nas do uroczystej Eucharystii. Przewodniczył Jej
Ojciec Redemptorysta z Wrocławia. Świętowanie tego dnia rozpoczęliśmy juŜ w sobotę 3 lipca modlitwą
róŜańcową o g. 23.00. Na to modlitewne czuwanie przybyło wielu pielgrzymów: piesza pielgrzymka z Łagiewnik ,
do której dołączali po drodze pielgrzymi z parafii przez które przechodziła, piesza pielgrzymka z Jaźwiny. Te
dwie grupy spotkały się przy kapliczce Matki BoŜej z La Salette, usytuowanej na posesji P. Kuźniecowskich, by
razem wejść przed oblicze Matki BoŜej Stoszowskiej ; oraz wielu pątników przybyłych indywidualnie. Raduje serce
fakt, Ŝe na to nocne czuwanie przybywa coraz więcej pielgrzymów. Pięknie dziękuję Wszystkim za wspólną
modlitwę. Dziękuję Wiernym Stoszowa, Kołaczowa i Janczowic, którzy jako gospodarze tego miejsca, wspaniale
przygotowali te uroczystości. Niech Maryja prowadzi nas do Syna swojego. Ks. Stanisław.
Pielgrzymi z Jaźwiny w drodze do Stoszowa.
RozwaŜamy tajemnice radosne róŜańca św.
Na zdjęciach:
1. NaboŜeństwo Drogi KrzyŜowej przed
uroczystą Eucharystią.
2. W procesji z darami dzieci
pierwszokomunijne i schola.
3. Procesja eucharystyczna.
W miejscu, które obrała sobie Matka BoŜa Pocieszenia.
Dlaczego budujemy kapliczki ? Dlaczego stawiamy krzyŜe ?
Jesteś drogowskazem kapliczko przydroŜna,
Jesteś przypomnieniem dla pielgrzymów ziemi,
śe Pan Bóg jest wszędzie, w kaŜdziutkim zakątku,
Na rozstajnych drogach i w leśnej zieleni.
I krzyŜe przydroŜne symbol naszej wiary,
Co to zdobią pejzaŜ naszej polskiej ziemi,
Wskazują którędy iść prosto do nieba
I chcą wszystkich objąć ramionami swemi.
I kiedy wędrujesz po naszej krainie
I mijasz kapliczki i krzyŜe przydroŜne
Przystań i zastanów się, chociaŜ przez chwilę,
Czy idziesz po dobrej, czy teŜ po złej drodze?
Bo wyrw i manowców jest dziś pełno wszędzie
Wszystkie bardzo strome brzegi mają,
Wpaść w nie bardzo łatwo, a wyjść raczej trudno,
A i dobrzy ludzie często w nią wpadają.
Janina Rusek - poetka ludowa z Karmanowic
Na zdjęciu nowa kapliczka postawiona przy posesji P. Chmielnickich w Jaźwinie.
Trwałym elementem polskiego krajobrazu są niezwykle urokliwe kapliczki i krzyŜe, ustawione przy
domostwach, na rozstaju dróg, w miejscach odosobnionych, często w miejscach tragicznych zdarzeń.
Kryją one w sobie wiele zdarzeń i tajemnic.
Dokładnie nie wiadomo, kiedy zaczęto budować kapliczki. Geneza tych obiektów kultu, jest bowiem
bardzo stara i niezbyt jasna, posiadająca przynajmniej kilka sugerowanych źródeł. Według jednej z
wersji, nazwa „kapliczka” wywodzi się od łacińskiego wyrazu ~cappa czyli płaszcz. Prawdopodobnie
chodzi tu o płaszcz św. Marcina, biskupa z Tours, który przechowywany był w specjalnej celi –
pomieszczeniu wewnątrz specjalnego, niewielkiego kultowego budynku o charakterystycznych
kształtach, zwanym właśnie „kaplicą”. Według innych przypuszczeń juŜ św. AmbroŜy, biskup
Mediolanu z II poł. IV wieku wspominał o kapliczkach, jako o miejscach kultu. Oficjalnie zgodę na
odprawianie naboŜeństw przy kapliczkach zatwierdził natomiast sobór w Agda z początków VI wieku.
Jaki jest tego powód ich budowania
Po pierwsze to wyraz naszej głęboko zakorzenionej wiary, miłości i przywiązania do Boga, świętychwspomnieć naleŜy, Ŝe nie zawsze jest to kapliczka z Jezusem, czy Maryją. Bywa, Ŝe w kapliczce
patronują święci. Kapliczka przy domu jest często wyrazem potrzeby BoŜej bliskości. Dzięki kapliczce
czujemy się bezpieczni.
Po drugie – kapliczki często są darem wotywnym dla Boga, wyrazem naszej wdzięczności za
otrzymane łaski lub te jeszcze nie otrzymane.
Po trzecie – kapliczki, a nawet częściej krzyŜe stawiane są w miejscach tragicznych zdarzeń, np. w
miejscu wypadku samochodowego, gdzie ktoś zginął. I w tym miejscu podzielę się własną refleksją
i obserwacjami – nie wszędzie te krzyŜe są zadbane, nie wszędzie widać, aby ktoś o nie dbał.
Bardzo podoba mi się zwyczaj w Grecji-tam nie stawia się krzyŜy przy drodze, ale kapliczki, których
jest bardzo duŜo, gdyŜ nie przestrzega się podstawowych zasad bezpieczeństwa. Bywa, Ŝe ofiary giną
z dala od swojego domu, rodziny. Wtedy o ustawioną kapliczkę dbają miejscowi. Ich obowiązkiem jest,
aby w takiej kaplicy płonęła lampka oliwna, aby zawsze był zapas oliwy, zapałki i knoty. RównieŜ w
naszym sąsiedztwie są krzyŜe, o które nikt nie dba. MoŜe warto się rozejrzeć i zaopiekować się.
Po czwarte - kapliczka to miejsce spotkań, modlitw, naboŜeństw - nie kaŜda wieś ma kościół.
A stojące kaplice, czy krzyŜe często pełnią rolę ołtarzy, które gromadzą wiernych, np. z okazji
naboŜeństw majowych. JakŜe piękny jest widok, kiedy właśnie w maju mieszkańcy danej wsi gromadzą
się przy krzyŜu i śpiewają litanie loretańską.
Pragnę wspomnieć, iŜ mamy nową kapliczkę na terenie Jaźwiny – wybudowaną przez mojego tatę Antoniego Chmielnickiego, której patronuje Niepokalana Najświętsza Maria Panna. W czasie
pielgrzymki do Stoszowa, która miała miejsce 03.07 br. kapliczka została poświęcona przez naszego
Proboszcza.
A przemierzając drogi- nawet w czasie wakacji, w drodze do pracy, szkoły podczas spaceru warto ot tak, po
prostu, zatrzymać się przy napotkanej kapliczce lub krzyŜu - pomyśleć, pomodlić się i zastanowić się nad sobą,
własnym Ŝyciem.
Echk
Sevoir vivre w kościele cd.
„śycie składa się ze szczegółów”
Czy uczestniczymy we mszy św. przebywając na dworze?
Nie zawsze.
Bywa, Ŝe kościół jest pełen wiernych – najczęściej przy okazji wielkich uroczystości, np. I Komunia św., wizyta
biskupa i wtedy naprawdę trudno znaleźć miejsce w środku. Jesteśmy wówczas usprawiedliwieni i moŜemy
uczestniczyć we mszy stojąc pod kościołem. PAMIĘTAĆ jednak naleŜy – Ŝe musimy uczestniczyć w pełni we
mszy. Nie wolno spotykać się wówczas towarzysko i rozmawiać. Trzeba być skupionym i z powagą.
W sytuacji, kiedy w kościele miejsca są, a nie wchodzimy, bo.... - nie jest to udział we mszy. To tak, jakbyśmy
poszli na obiad proszony do rodziny, ale poprosilibyśmy na wynos, bo nie mamy ochoty wchodzić do
mieszkania, mimo, Ŝe mamy miejsce przy stole. Takie zachowanie to powaŜne wykroczenie, gafa i nietakt, tak
przeciwko Bogu, księŜom jak i pozostałym wiernym.
Na koniec tego punktu warto przytoczyć historię, z południa Polski. W jednej z wiejskich parafii zwyczaj
„wysłuchiwania” Mszy św. przed kościołem był z dawien dawna bardzo rozpowszechniony. Kolejni proboszczowie próbowali
usilnie, ale wciąŜ bez skutku go wykorzenić. Udało się to wreszcie jednemu, który w tej parafii był juŜ dobrych kilkanaście lat.
Gdy umarł jeden z tych, którzy przez wiele lat nie weszli do kościoła proboszcz kazał przed Mszą św. pogrzebową postawić jego
trumnę przed kościołem pod drzewem. Kazał tam równieŜ stanąć męŜczyznom z jego rodziny. Do kościoła pozwolił wejść tylko
kobietom mówiąc. „Zmarły i męŜczyźni z jego rodziny niech przebywają tam, gdzie zawsze byli podczas wszystkich
niedzielnych Mszy św”. CzyŜ w postępowaniu tego proboszcza nie było trochę racji? Podobno po tym wydarzeniu
wszyscy wierni z tej parafii w czasie Mszy św. niedzielnej byli w środku kościoła.
2.Magiczne zygzaki czy moŜe tak właśnie się Ŝegnam?
A jak się Ŝegnamy? Są to często właśnie nieczytelne „magiczne zygzaki” - niechlujny, niestaranny, wręcz
lekcewaŜący gest. Znak krzyŜa ma być znakiem naszej wiary i miłości, znakiem szacunku i przywiązania. Ma
obejmować całą naszą istotę, myśli, wolę i serce - konsekrować w mocy Chrystusa, w imię Boga Trójjedynego. Ten
sam problem pojawia się w odniesieniu do tych trzech krzyŜyków, które czynimy na czole, ustach i piersi przed
ogłoszeniem nam w czasie Mszy św. dobrej nowiny. Ten znak równieŜ powinien być bardzo uroczysty, pełen
powagi i miłości. „Nie jest to - jak mówi J.Maison - Ŝaden bezsensowny hieroglif, Ŝaden odruch płoszenia natrętnej
muchy”. I tak przy okazji. Gdy bijemy się w piersi to nie moŜe to być „rozmamłane wspomnienie o tym, Ŝe kiedyś
ludzie pokutowali za grzechy” to ma być takŜe czytelny znak naszej autentycznej postawy. Wymienione wyŜej
gesty, gesty skierowane do Boga i ludzi mają szczególne, naprawdę wyjątkowe znaczenie. I choć są święte mogą
zostać tak uczynione, Ŝe stają się niegrzeczne, a nawet obraźliwe.
Dla ministrantów
1.Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych naboŜeństw liturgicznych.
Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej.
2.Ministrant jest tym który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są
niezbędnej dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawić i wskazać na
inną rzeczywistość.
3.Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez słuŜenie wskazuje, Ŝe kaŜde naboŜeństwo
liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich
wiernych! Ministrant przez swoje słuŜenie pokazuje, Ŝe „uczestniczyć w liturgii" nie tak jak w kinie albo przed
telewizorem tylko słuchać czy oglądać! ,,Uczestniczyć w liturgii" to znaczy takŜe współdziałać i współtworzyć
ją, czynnie się w niej angaŜując
4. Ministrant uczestnicząc w mszy św. powinien być ubrany schludnie i czysto.
Obowiązki te spoczywają na kaŜdym ministrancie! Niedopuszczalne jest siedzenie z boku ołtarza i głośne
rozmowy np. w czasie kazania, spanie, dłubanie w nosie, czyszczenie paznokci !!!
KaŜdy ministrant winien czytać Pismo św. i śpiewać. Obowiązek ten nie moŜe być domeną co najwyŜej jednego
lub dwóch ministrantów słuŜących do mszy !!!
echk
Nasza lipcowa pielgrzymko-wycieczka. Jak co roku ,po raz 16 , przeŜyliśmy w dniach 5 – 10 lipca 2010 r.
kolejną naszą wędrówkę po miejscach świętych i pięknych naszej Ojczyzny. Odwiedziliśmy LeŜajsk, Łańcut
i Komańczę w przecudnych Bieszczadach. Bogu niech będą dzięki i Maryi, za te ten wspólnie przeŜyty czas. (ksk)
Na zdjęciach od
lewej strony:
1. W Bazylice
w LeŜajsku.
2. W Komańczy.
3. Rejs statkiem po
Solinie.
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia
Pańskiego w Jaźwinie.
Jaźwina 80
58-210 Łagiewniki
Kto moŜe być chrzestnym i jakie musi spełnić wymagania.
Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 872, 873, 874 określa warunki jakie
muszą spełniać chrzestni :
1. jest katolikiem, 2. ukończył 15 rok Ŝycia, 3. otrzymał sakrament
bierzmowania, 4. prowadzi Ŝycie zgodne z wiarą, 5. nie pozostaje w niekanonicznym związku małŜeńskim, 6. regularnie przystępuje do sakramentów św.
7. jest wolny od jakiejkolwiek kary kościelnej.
Msze św. w niedziela i święta
Jaźwina 8.00 i 12.15
Uciechów 9.30
Stoszów 11.00
Tu trzeba zaznaczyć, Ŝe te same wymagania dotyczą świadków bierzmowania.
Poświęcenie pojazdów;
We wspomnienie
św. Krzysztofa 25.07.2010 r.
poświęcenie pojazdów po
Mszach św. w Uciechowie ,
Stoszowie a w Jaźwinie po
Mszy św. o 12.15.
Znów wandale dali
o sobie znać ! Przy
końcu czerwca,
nieznani sprawcy,
zdewastowali
kapliczkę
stojącą w Uciechowie
na granicy naszej
parafii.
Duszpasterstwo chorych:
Chorych z posługą sakramentów
świętych w ich domach,
odwiedzę w I sobotę
sierpnia.
25 .07. 2010 r. w niedzielę
wspominając patrona
kierowców i wszystkich
podróŜnych w modlitwie
po raz kolejny
poświęcenia naszych po-
jazdów oddamy się pod
Jego opiekę. Dokonamy
tego po Mszach św.
Chrzty:
- w kaŜdą drugą niedzielę miesiąca
- chrzest naleŜy zgłosić dwa tygodnie
przed tą uroczystością.
Wymagane dokumenty:
- świadectwo urodzenia dziecka
USC;
-zaświadczenie rodziców
chrzestnych, Ŝe są praktykującymi
katolikami,
- świadectwo ślubu kościelnego
z
Mają odwagę spojrzeć sobie w twarz
... lubią Ŝyć w zgodzie
Śluby:
- narzeczeni zgłaszają się trzy
miesiące przed planowanym dniem
zawarcia małŜeństwa.
Wymagane dokumenty:
- dowód osobisty,
- aktualne świadectwo chrztu św.
- (waŜne trzy miesiące) do daty ślubu,
- świadectwo bierzmowania,
- zaświadczenie o uczestnictwie w
katechezach przedmałŜeńskich,
Kancelaria parafialna.
Czynna w soboty:
godz. 8.00 – 9.00
15.00 – 16.00
Sprawy pilne w kaŜdej chwili.
Uwaga: nie załatwiamy spraw
w niedziele i święta.
Jedynie sprawy pilne, losowe.
Gazetkę redaguje zespół:
Ks. Stanisław Kucharski
Alina Kuźniecowska
Edyta Chmielnicka-Kozak
Wydawca:
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie
tel. 74 893 80 20
e-mail: [email protected]
... nie ukrywają się
... wiedzą, kiedy i jak odpoczywać
UWAGA
Konkurs fotograficzny dla dzieci i młodzieŜy.
„KAPLICZKI i KRZYśE w parafii Jaźwina”
1.Termin trwania konkursu: od 15.07. do 25.08.2010 – wystawa nadesłanych
zdjęć i rozdanie nagród w czasie PARAFIADY.
2.Zdjęcia naleŜy dostarczyć do dnia 25.08.2010 na parafię w Jaźwinie.
3.Format zdjęcia: 10x15 w kolorze, sepia lub czarno-białe oraz wersja elektroniczna
– zdjęcie przesłane e-mailem na adres: [email protected]
4.KaŜdy uczestnik konkursu moŜe dostarczyć max 3 zdjęcia.
5.Uczestnicy konkursu ponoszą pełną odpowiedzialność związaną z uŜyciem
przesłanych przez siebie fotografii, a w szczególności pełną odpowiedzialność za
naruszenie praw osób trzecich.
6.Zdjęcia zgłaszane do Konkursu pozostają własnością organizatora. Organizator
zastrzega sobie prawo do wykorzystania nadesłanych zdjęć w celach
marketingowych, promocyjnych i innych.
7.Organizator przewiduje następujące nagrody:
• I miejsce: .... oraz publikacja na łamach naszej gazetki parafialnej
• II miejsce:
• III miejsce: