opis operatu wodnoprawnego

1
Spis treści:
1. Zestawienie projektowanych obiektów.
2. Charakterystyka terenu inwestycji
2.1. Opis trasy
2.2. Istniejące uzbrojenie terenu
2.3. Warunki geotechniczne
3. Opis przyjętych rozwiązań technicznych.
3.1.
Średnice. Materiały.
3.2.
Obiekty na sieci.
3.3.
Studnie rewizyjne.
4. Podczyszczanie wód opadowych.
4.1. Przepływ normatywny.
4.2. Jakość wód opadowych (ścieków surowych)
4.3. Technologia podczyszczania wód opadowych.
4.4. Lokalizacja urządzeń technologicznych.
4.5. Dobór urządzeń technologicznych.
4.6. Opis przyjętych rozwiązań konstrukcyjnych
4.7. Ilość osadów.
5. Wytyczne realizacji – roboty ziemne i montażowe.
5.1.Organizacja i kolejność wykonania robót.
5.2. Warunki wykonania robót w terenie zmeliorowanym.
5.3.Roboty ziemne.
5.4. Odwodnienie wykopów.
5.5.Zabezpieczenie istn. uzbrojenia.
5.6.Roboty montażowe.
5.7.Przebudowa istn. odcinka kanalizacji sanitarnej
5.8. Przebudowa istn. kabli n.n.
5.9. Zasypka wykopów.
5.10.Roboty drogowe.
5.11.Próby techniczne.
5.12. Urządzenia do podczyszczania i zrzutu wód opadowych.
6. Uwagi dla wykonawcy.
2
Wykaz tabel:
Tabela nr 1 – Wykaz działek, przez które przechodzi projektowana kanalizacja deszczowa
Tabela nr 3 – Obliczenia hydrauliczne urządzeń do podczyszczania wód opadowych – zlewnia
kanału ulgi Kanału Załuskiego
Wykaz załączników:
Numeracja załączników zgodna z numeracją przyjętą w projekcie budowlano – wykonawczym.
Zał. nr 1 – Mapa ewidencyjna 1: 1000
Zał. nr 8 – Warunki techniczne wydane przez Urząd Gminy w Raszynie w dniu 27.11.2012 roku
Zał. nr 15 – Warunki techniczne na przebudowę kanalizacji sanitarnej w ul. Promyka,
nr DT.7037/19/13 wydane przez Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o.
w Raszynie w dniu 08.02.2013 roku.
Zał. nr 18 – Opinia nr 235/2013 Zespołu Uzgadniania Dokumentacji Projektowej Starostwa
Powiatowego w Pruszkowie z dnia 30.04.2013 roku.
Zał. nr 19 – Projekt geotechniczny.
Zał. nr 20 – Uzgodnienie projektu przebudowy kanalizacji sanitarnej w ul. Promyka z Gminnym
Przesiębiorstwem Komunalnym „Eko – Raszyn” w Raszynie z dnia 15.05.2013 roku.
Zał. nr 21 – Decyzja nr 70/U/2013 Wójta Gminy Raszyn z dnia 15.05.2013 roku na lokalizację
kanału ulgi w pasie drogowym ul. Promyka.
Zał. nr 22 – Karty katalogowe separatora zawiesin ogólnych i separatora lamelowego.
Zał. nr 26 – Uzgodnienie projektu budowlanego z Gminą Raszyn – z właścicielem sieci kanalizacji
deszczowej z dnia 05.07.2013 roku i z zarządcą dróg gminnych z dnia 08.07.2013 roku.
Zał. nr 27 - Uzgodnienie projektu budowlanego z Wojewódzkim Zarządem Melioracji i Urządzeń
Wodnych w Warszawie – Oddział w Grodzisku Mazowieckim – pismo znak: W/JGM
4105/U.428.262-0/13 z dnia 05.07.2013 roku.
3
Spis rysunków:
Numeracja rysunków zgodna z numeracją przyjętą w projekcie budowlano – wykonawczym.
1. Plan orientacyjny 1: 10 000
2. Projekt kanalizacji deszczowej ark. nr 6
- skala 1: 500
3. Projekt kanalizacji deszczowej ark. nr 5
- skala 1: 500
9 . Profil podłużny kanału ulgi – cz. I
- skala 1: 100/500
12. Profil przepływu przez separatory - skala 1: 100
17. Wylot kanału ulgi do rzeki Raszynka w km 7 + 850
- skala 1: 100
24. Studnia rewizyjna DN 1800 mm PE przelotowa D - 2 - skala 1: 20
26. Studnia kanalizacyjna DN 1000 mm betonowa, z dnem monolitycznym – skala 1: 20
4
OPIS TECHNICZNY
1. Zestawienie projektowanych obiektów.
Zakresem inwestycji objęto budowę kanału ulgi dla Kanału Załuskiego o całkowitej długości
1.497,5 m i pojemności retencyjnej 1.216,4 m3, w tym o średnicy 1.000 mm o długości 1.248,0
m, wraz z obiektami na sieci:
- studniami rewizyjnymi Ø 1.800 mm w ilości 18 szt.
- przełączenie istniejących rowów melioracyjnych Z-3/2 i rowu pozaewidencyjnego do
kanału ulgi
- przebudowę odcinka rowu melioracyjnego Z-3 w Rybiu w km od 0 do 0 + 084 o
długości 84,0 m.
Ponadto zakresem inwestycji objęto budowę:
- separatorów dla redukcji zawiesin mineralnych i węglowodorów ropopochodnych
- odcinkiem kanału zrzutowego o średnicy 250 mm i 200 mm PVC o długości 109,0 m
- wylotem brzegowym Ø 200 mm do rzeki Raszynka w km 7 + 850.
ujętych w niniejszej części II projektu wykonawczego oraz
- kanałów deszczowych w ul. Warszawskiej w Jaworowej o średnicy 315 mm PE i
łącznej długości 369,5 m (część III projektu wykonawczgo
- przebudowę odcinka kanalizacji sanitarnej Ø 200 mm w ul. Promyka o długości 11,3 m
(część IV projektu wykonawczego)
- przebudowę kabli energetycznych n.n. o łącznej długości 150,0 m w ul. Promyka (cz. V).
Uwaga: Zakres niniejszego projektu wykonawczego obejmuje odcinek kanału zrzutowego dla
kanału ulgi w ul. Promyka wraz z wylotem do rzeki Raszynka na odcinku od studni D
2 do wylotu wraz z wylotem do rzeki Raszynka oraz separatorami dla podczyszczania
wód opadowych i roztopowych.
2. Charakterystyka terenu inwestycji.
2.1. Opis trasy.
W obrębie miejscowości Rybie trasa projektowanego kanału ulgi została wytyczona na
początkowym odcinku w liniach rozgraniczenia istniejącego kanału otwartego, przebiegającego
od wylotu skanalizowanego odcinka o średnicy 1.000 mm zlokalizowanego w km1+970 Kanału
Załuskiego. Przebiega on przez działki prywatne nr 1607/7, 1607/8, 1607/9, 1609/10 i 1607/11.
W miejscu załamania trasy, kanał ulgi przebiegać będzie w śladzie istniejącego skanalizowanego
5
odcinka rowu melioracyjnego Z -3 o średnicy 600 mm poprzez działkę nr 1607/1, przejmując
dopływ z rowu Z–3/1, Z-3/2, rowu pozaewidencyjnego oraz skanalizowanego dalszego odcinka
rowu melioracyjnego Z–3 o średnicy 600 mm. Sumaryczna powierzchnia zlewni melioracyjnej
rowu Z-3, ustalona graficznie wynosi 17,63 ha.
Dalszy ciąg trasy kanału ulgi wytyczono w kierunku południowym na skraju działki nr 46
stanowiącej własność prywatną, dochodzącej do pasa drogowego drogi powiatowej nr 3121 W,
oznaczonej jako ul. Warszawska w Jaworowej. Po załamaniu trasy w kierunku zachodnim, kanał
zlokalizowano na skraju pasa drogowego ul. Warszawskiej. W rejonie skrzyżowania z ul. Promyka
kanał ulga zlokalizowano w pasie drogowym drogi gminnej – ul. Promyka, w kierunku rzeki
Raszynka. Całkowita długość trasy kanału ulgi wynosi 1.497,5 m.
Działki prywatne przez które wytyczono kanał ulgi stanowią nieużytki, z wyjątkiem odcinka
o długości ok. 100 m, przebiegającego w obrębie utwardzonego parkingu hotelu przy ul.
Sienkiewicza.
Ul. Warszawska posiada nawierzchnię asfaltową o szerokości pasa jezdni 6,0 m z jednostronnym
chodnikiem, usytuowanym od strony południowej. Ul. Promyka posiada naturalną nawierzchnię
gruntową.
2.2. Istniejące uzbrojenie terenu.
Trasa projektowanego kanału ulgi posiada zróżnicowane uzbrojenie podziemne. Początkowy
odcinek trasy, dowiązany do końcówki skanalizowanego odcinka Kanału Załuskiego o średnicy
1.000 mm, przebiega w obrębie koryta otwartego odcinka kanału. W rejonie tym występuje sieć
otwartych rowów melioracyjnych, oznaczonych symbolami Z-2, Z-3 z odcinkiem skanalizowanym,
zwymiarowanym na Ø 600 mm oraz rowy lateralne Z-3/1, Z-3/2, Z-3/3 i rów pozaewidencyjny.
Działka nr 46 – obręb 7, uzbrojona jest jedynie w rejonie ul. Warszawskiej w sieć drenaży rurowych.
Rejon ul. Warszawskiej na obszarach przyległych do pasa drogowego drogi powiatowej uzbrojony
jest w sieci drenażu rurowego o średnicy 7,5 cm. W odległości 25 m od skrzyżowania z ul. Promyka
przebiega prostopadle do osi ulicy Warszawskiej zbiorczy kanał melioracyjny o średnicy 200 mm.
Analogicznie uzbrojenie występuje w końcowym odcinku ul. Promyka, na terenach przyległych do
pasa drogowego. W pasach drogowych ulic Warszawska i Promyka występuje uzbrojenie podziemne
w postaci:
- sieć wodociągowa o średnicach od 110 mm w ul. Promyka do Ø 225 mm PE w ul.
Warszawskiej.
- sieć gazowa n/c o średnicy od Ø 40 mm do Ø 160 mm PE
- kanalizacja sanitarne o średnicy 200 mm PVC
6
- kable energetyczne n n i kable telekomunikacyjne.
Ponadto w pasie ul. Promyka naniesiono trasy kanalizacji sanitarnej i przewodu tłocznego
ściekowego, projektowanych wg naniesienia ZUD nr 1690/12.
Istniejące uzbrojenie naniesiono na mapy zasadnicze w oparciu o dane Wydziału Geodezji i Katastru
Powiatowego w Pruszkowie.
2.3. Warunki geotechniczne.
Na trasie projektowanego kanału ulgi wykonano w sumie 6 otworów geotechnicznych,
o głębokości od 5,0 do 6,0 m, w tym 2 otwory w pasie drogowym ul. Warszawskiej. W podłożu
stwierdzono występowanie zróżnicowanych warunków geotechnicznych. Pod wierzchnią warstwą
gruntów nasypowych w pasie drogowym ul. Warszawskiej do głębokości 1,70 – 2,0 m zalegają
piaski drobnoziarniste, podbudowane warstwą iłów o miąższości 2,0 m i warstwą piasków pylastych
(otwór nr 3) lub gliną zwartą o miąższości 2,50 m, podbudowane gliną piaszczystą (otwór nr 5).
W obu omawianych otworach nawiercono na poziomie 3,13 – 3,20 m p. p. terenu swobodne
zwierciadło wody gruntowej.
Odmienne warunki geotechniczne stwierdzono na trasie kanału ulgi, zlokalizowanej wzdłuż działki
nr 46 oraz w obrębie Kanału Załuskiego na odcinku, przebiegającym w miejscowości Rybie.
Zalegają tam piaski drobnoziarniste (otwór nr 6), podbudowane piaskami pylastymi (otwór nr 7)
z przewarstwieniami piasków gruboziarnistych i przekładką namułów o miąższości 1,20 m i torfu
o miąższości 0,40 m.
We wszystkich otworach nawiercono zwierciadło wody gruntowej, które stabilizuje się na
początkowym odcinku trasy na poziomie 4,0 m p. p. terenu i wypłyca się do głębokości 1,47 m
i 1,62 m p. p. terenu w obrębie trasy Kanału Załuskiego. Szczegółowe dane obejmujące profile
otworów i przekroje geotechniczne przedstawiono w załączonym projekcie geotechnicznym.
3. Opis przyjętych rozwiązań technicznych.
3.1. Średnice. Materiały.
Odcinek zrzutowy kanału ulgi, zawarty pomiędzy wylotem do odbiornika i separatorami został
zaprojektowany jako kanał o zredukowanej średnicy do 250 mm na odcinku od studzienki D-0 do
separatorów i do studni D-2 oraz o średnicy 200 mm na odcinku od studzienki D-0 do wylotu.
Odcinki te zostaną wykonane z rur kanalizacyjnych litych PVC klasy „S” o połączeniach
kielichowych. Łączna ich długość wynosi 109,0 m.
7
3.2. Obiekty na sieci.
3.2.1. Wylot do rzeki Raszynka.
Wylot do rzeki Raszynka zlokalizowany w km 7 + 850 zostanie wykonany jako obiekt o konstrukcji
betonowej, posadowiony na rzędnej 100,68 m p. p. m.
Pomierzony poziom zwieciadła wody w rzece waha się w zakresie od 100,12 do 100,40 m n.p.m.
Skarpy i dno koryta rzeki o szerokości 2,70 m w poziomie lustra wody zostaną obustronnie
umocnione narzutem kamiennym z kamienia łamanego 16 – 20 cm wzmocnionym dwoma rzędami
palisady z okrąglaków Ø 16 cm o długości 1,0 m. Narzut kamienny zostanie posadowiony na
podsypce piaskowo-żwirowej o łącznej grubości 35 cm, rozdzielonej geowłókniną Typar SF 65.
Kamienie skarp i dna koryta rzeki należy wykonać na długości 5,0 m poniżej wylotu oraz 3,0 m
powyżej wylotu, zgodnie z warunkami Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych
w Warszawie ( zał. nr 7 do nin. opisu). Powierzchnia terenu zajęta pod konstrukcję wylotu wyniesie
3,20 m2 . Szczegół rozwiązania konstrukcji wylotu przedstawiono na rys. nr 17.
3.3. Studnie rewizyjne.
3.3.1. Założenia.
Na trasie kanałów deszczowych w ul. Warszawskiej o średnicy 315 mm oraz kanału zrzutowego Ø
200 – 250 mm w ul. Promyka przyjęto typowe studzienki rewizyjne żelbetowe o średnicy 1.000 mm,
zlokalizowane na końcówkach obu kanałów. Studzienki pośrednie, ze względu na brak miejsca,
zaprojektowano jako niewłazowe o średnicy 600 mm. W pasie drogowym ul. Warszawskiej i ul.
Promyka studzienki zostaną dostosowane konstrukcyjnie do obciążeń klasy D 400.
3.3.2. Studzienki rewizyjne Ø 1.000 mm.
Studzienki należy wykonać z elementów prefabrykowanych Ø 1.000 mm, o konstrukcji żelbetowej z
betonu o klasie min. C35/45, z osadzonymi w sposób trwały i szczelny przejściami dla rur
przewodowych kolektora, stopniami włazowymi oraz uszczelkami dla połączeń elementów
prefabrykowanych. Studzienki wykonać zgodnie z PN-B-10729:1999 w sposób gwarantujący
szczelność konstrukcji na infiltrację oraz ewentualną eksfiltrację, stosując uszczelnienia systemowe
rur PVC lub PE w ścianach studni betonowych.
Należy wyposażyć je z wyjątkiem studzienki nr D – 0 i D – 1, w włazy kanałowe, przejazdowe klasy
D400 zgodnie z PN-87/H-7405 1(napis kanalizacja deszczowa) oraz prefabrykowany pierścień
odciążający. Studzienki D-0 i D-1 w ul. Promyka z uwagi na zlokalizowanie ich w terenie o rzędnej
poniżej linii ciśnień w kanale ulgi, należy wyposażyć w hermetyczne włazy szczelne z
zabezpieczeniem przed ciśnieniem zwrotnym do 0,5 bar z 4 ryglami typ, ciężki D 400.
8
Teren wokół włazu należy obrukować kostką betonową „Polbruk” w promieniu 1,0 m.
W nin. projekcie przyjęto ogółem 2 szt. studzienek włazowych Ø 1.000 mm z dnem monolitycznym
(rys. nr 26).
4. Podczyszczanie wód opadowych i roztopowych.
4.1. Przepływ normatywny.
Natężenie przepływu przez separatory zostanie wyznaczone przez przepustowość hydrauliczną
odcinka kanału zrzutowego o średnicy 200 mm, ułożonego w spadku 1,5 ‰ oraz o średnicy 250 mm,
ułożonego w spadku 1,5‰ o przepustowości 23,0 l/sek t. j. 82,8 m3 /h.
4.2. Jakość wód opadowych (ścieków surowych).
W oparciu o dotychczasowe badania oraz dane z literatury przyjęto, że wody opadowe dopływające
do kanalizacji będą charakteryzować się następującymi, przeciętnymi zanieczyszczeniami:
- 300 g/m3
- zawiesiny ogólne
- tłuszcze i oleje mineralne - 150 g/m3
Wody o takim składzie wymagają przed odprowadzeniem do odbiornika podczyszczania w zakresie
spełniającym wymagania Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. (Dz. U. nr
137/2006 poz. 984) w szczególności stężenia zanieczyszczeń nie mogą przekraczać:
- zawiesiny ogólne < 100 g / m3
- tłuszcze i oleje mineralne < 15 g / m3
4.3. Technologia podczyszczania wód opadowych.
Zaprojektowano
podczyszczenie
wód
opadowych
w
procesach
sedymentacji
zawiesin
łatwoopadających – mineralnych oraz separacji substancji ropopochodnych i tłuszczy w procesach
flotacji i sedymentacji. Proces sedymentacji będzie przebiegać w projektowanym osadniku o
przepływie
poziomym,
natomiast
usuwanie
substancji
ropopochodnych
–
na układzie lamelowym w odrębnej komorze separatora.
W osadniku o przepływie wirowym nastąpi wytrącenie zawiesin łatwoopadających o gęstości
powyżej 1 kg/dm3.
Separację
związków
ropopochodnych
uzyskuje
się
w
procesie
flotacji
i sedymentacji podczas poziomego przepływu przez sekcje żaluzjowe układu lamelowego
Projektowany osadnik zapewni redukcje zawiesin mineralnych na poziomie 74% natomiast
projektowany separator zwymiarowano dla efektu usuwania substancji ropopochodnych na poziomie
ok. 97,0 %.
9
4.4.
Lokalizacja urządzeń technologicznych
Separatory zlokalizowano w ciągu kanału zrzutowego o średnicy 250 mm na dz. nr 481/11 – obręb
7 – Jaworowa, w pasie drogowym drogi gminnej – w ul. Promyka.
Szczegółowe obliczenia i dobór urządzeń podczyszczalni przedstawiono w tabeli nr 3.
4.5. Dobór urządzeń technologicznych.
4.5.1. Osadnik o przepływie poziomym.
Wymagana sprawność technologiczna osadnika powinna wynosić co najmniej:
ηos = (Z1 – Z2)/Z2 x 100 = (300,0 – 100,0) / 300,0 x 100 = 66,7 %
Dla wymienionych efektów maksymalne obciążenie hydrauliczne osadnika nie powinno być wyższe
niż 0h ≤ 48,0 m3/m2/h. Wymagana minimalna powierzchnia osadnika wynosi:
Fos ≥ Q godz/0h = 23,0 x 3600/ 48,0 = 1,725 m2
Przyjęto 2 – komorowy osadnik o przepływie wirowym typu OW – 2B1-4 o średnicy komór Ø
1.500 mm i odpowiednio Ø 1.200 mm i sumarycznej powierzchni użytkowej F os´ = 2,84 m2, dla
której rzeczywiste obciążenie hydrauliczne odniesione do Q d norm wyniesie 28,6 m3/m2/h,
natomiast przewidywany efekt usuwania zawiesin mineralnych dla Q d norm g - η = 74,0.
4.5.2. Separator lamelowy.
Dla ustalonego q norm = 23,0 l/sek przyjęto separator o przepływie nominalnym,
dopuszczalnym 30 l/sek i przepływie maksymalnym 300 l/sek. Skuteczność separacji związków
ropopochodnych ustalona dla obciążenia hydraulicznego.
Q h = 23,0/300 x 100 = 7,67 %
będzie osiągać poziom do 97,0%.
Dane techniczne separatora:
Zakres przepływu Q norm/Q max
30/300 l/sek
Średnica komory
D w = 1.500 mm
Średnica kanałów: dopływowego i odpływowego – Ø 250 mm.
4.6. Opis przyjętych rozwiązań konstrukcyjnych.
4.6.1. Osadnik o przepływie wirowym.
Urządzenie zbudowane jest z dwóch cylindrycznych zbiorników połączonych rurą centralną.
Pierwszy zbiornik przeznaczony jest do wydzielenia z wód deszczowych zanieczyszczeń
opadających (zawiesiny). Drugi zbiornik podzielony jest na dwie komory. Pierwsza komora stanowi
„pułapkę części pływających”, druga pełni rolę komory odpływowej. Przewód wlotowy
10
wprowadzony jest do zbiornika pierwszego stycznie do pobocznicy, co wymusza ruch wirowy
ścieków. Wylot z pierwszego zbiornika tzw. rurą centralną, znajduje się w centralnej części. Dzięki
takiej konstrukcji efekt usuwania zawiesiny osiągany jest przy wykorzystaniu oprócz siły
grawitacyjnej, siły odśrodkowej.
W konsekwencji uzyskujemy wysoką sprawność separacji zawiesiny przy wysokich obciążeniach
hydraulicznych, a co za tym idzie, urządzenie posiada stosunkowo małą powierzchnię w planie .
Pod względem konstrukcyjnym oba zbiorniki są zaprojektowane z monolitycznych elementów
prefabrykowanych ( zał. nr 22 ).
Zbiorniki osadnika będą zmontowane z elementów prefabrykowanych w gotowym,
odwodnionym wykopie. Z uwagi na zlokalizowanie ich w terenie o rzędnej poniżej linii ciśnień w
kanale ulgi, osadniki należy wyposażyć w hermetyczne włazy szczelne z zabezpieczeniem przed
ciśnieniem zwrotnym do 0,5 bar z 4 ryglami typ, ciężki D 400.
4.6.2. Separator lamelowy.
Separatory PSW Lamela przeznaczone są do oddzielenia wód deszczowych i roztopowych ze
związków ropopochodnych oraz końcowego doczyszczania z zawiesiny. Separację uzyskuje się
podczas poziomego przepływu zanieczyszczonych wód przez sekcje żaluzjowe, będące wewnątrz,
wykorzystując procesy flotacji i sedymentacji.
Separator zbudowany jest z monolitycznego korpusu betonowego z kompletnym wyposażeniem
wewnętrznym, kręgu nadbudowy i pokrywy z włazem. Wewnątrz korpusu umieszczone są na
wspornikach sekcje żaluzjowe, na których zachodzi oddzielanie zanieczyszczeń. Wszystkie elementy
wewnętrzne i zewnętrzne przystosowane są do pracy w środowisku agresywnym i nie wymagają
dodatkowego izolowania i uszczelniania. Zamknięcie stanowi pokrywa betonowa z włazem.
Separator zaprojektowano jako podziemną komorę przekroju kołowym, wykonaną z elementów
prefabrykowanych: - sekcji dennej
-
kręgów pośrednich
-
sekcji centralnej z wlotem i wylotem
-
płyty stropowej uzbrojonej w 2 włazy żeliwne, posadowione 30 cm powyżej
otaczającego terenu
Zbiornik
wyposażenia wewnętrznego ( przegrody, sekcje żaluzjowe )
separatora
będzie
zmontowany
z
elementów
prefabrykowanych
w gotowym, odwodnionym wykopie. Należy go wyposażyć w hermetyczny właz
zabezpieczeniem przed ciśnieniem zwrotnym do 0,5 bar, z 4 ryglami typ, ciężki D 400.
szczelny z
11
4.7. Ilość osadów.
Sucha masa osadów zatrzymanych w przeciągu roku na urządzeniach podczyszczających
została obliczona przy założeniu rocznej sumy opadów na poziomie 600 mm.
M = Fzr x (Z1 – Z2) x Hr/100
gdzie: Fzr – powierzchnia zredukowana zlewni
Z1 – stężenie zawiesiny ogólnej na wlocie do osadnika
Z2 - stężenie zawiesiny ogólnej na wylocie z osadnika
Hr – roczna wysokość opadów
M1 = 2,66 ton/rok
Dla założonego przeciętnego uwodnienia osadu, zagęszczonego grawitacyjnie do stopnia uwodnienia
u = 40%, objętość osadów wyniesie w skali rocznej Vos = 2,93 m3/rok
Pojemność części osadowej każdego z osadników, ustalona dla maksymalnego wypełnienia osadem
ok.50% czynnej pojemności komór określa wymaganą częstotliwość usuwania osadów. Wynosi ona
do 2 razy w ciągu roku.
5. Wytyczne realizacji roboty ziemne i montażowe.
5.1. Organizacja i kolejność wykonania robót.
Realizacja inwestycji wymaga zachowania odpowiedniej kolejności wykonania poszczególnych
elementów robót.
Odcinki kanałów w ul. Promyka, na działce nr 46 i w obrysie rowu Kanału Załuskiego w Rybiu
zostaną wykonane w technologii tradycyjnej – w wykopie otwartym. Część urobku z wykopów
zostanie odwieziona na czasowy odkład. Wykopy należy zabezpieczyć przed dostępem osób
niepowołanych właściwie oznakować, ogrodzić i oświetlić.
Zapewnić bezpieczne dojścia do posesji i awaryjny dojazd. Ruch kołowy w pasie drogowym należy
prowadzić zgodnie z warunkami Starostwa Powiatowego w Pruszkowie oraz Urzędu Gminy w
Raszynie. Wylot do rzeki Raszynka zostanie wykonany w wykopie obiektowym umocnionym
ścianką szczelną z grodzic stalowych.
5.2. Warunki wykonania robót w terenie zmeliorowanym.
Na odcinkach projektowanej trasy kanału zrzutowego występują tereny zmeliorowane. Lokalizację
drenaży rurowych, zbiorczych kanałów rurowych i rowów melioracyjnych naniesiono na załączone
mapy 1: 500 oraz przedstawiono dodatkowo na mapie zbiorczej 1: 2000.
12
W rejonie skrzyżowań z drenażem i kanałami zbiorczymi należy przed przystąpieniem do robót
ziemnych wykonać ręcznie wykopy sondażowe w celu dokładnego umiejscowienia istniejących
przewodów. Przewody melioracyjne w świetle wykopu dla ułożenia kanału ulgi należy wspornikowo
podwiesić i zabezpieczyć przed uszkodzeniem. W przypadku stwierdzonych w trakcie robót
odstępstw od ustaleń dokumentacji, należy powiadomić WZMiUW – Inspektorat w Grodzisku
Mazowieckim.
5.3. Roboty ziemne.
Roboty ziemne na całej długości odcinków projektowanych w obrębie pasa ulicznego należy
wykonać mechanicznie ze składowaniem urobku wzdłuż wykopu. Wykopy wąskoprzestrzenne
należy umocnić na pełnej głębokości.
Roboty ziemne należy poprzedzić wykonaniem poprzecznych wykopów sondażowych do głębokości
1,50 m co każde 20 m trasy. W strefie skrzyżowań z istn. elementami uzbrojenia podziemnego
roboty wykonać ręcznie.
Roboty ziemne należy wykonać zgodnie z normą PN-EN 1538:2000 oraz PN-EN 13331:2003 oraz
PN – B -10736:1999. W trakcie wykonawstwa przestrzegać warunków BHP w zakresie
zabezpieczenia i oznakowania wykopów, montażu, transportu w składowaniu materiałów zgodnie z
Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 6 lutego 2003 roku (Dz. U. nr 47/03 poz. 401) w sprawie
bhp podczas wykonywania robót budowlanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe
rozmieszczenie tablic informacyjnych, znaków drogowych i zapór.
5.4. Odwodnienie wykopów.
Poziom wód gruntowych w omawianym rejonie jest uzależniony od pory roku i stanów.
Przy naporze wody gruntowej powyżej niwelety projektowanego kanału wynoszącym do 0,50 m
należy przyjąć dreny tymczasowe Ø 80 mm, perforowane ułożone na dnie wykopu – jednostronnie
lub dwustronnie z podłączeniem do studzienek zbiorczych Ø 315 mm, głębokości do 1,0 m. Rozstaw
studzienek uzależniony jest do natężenia dopływu wody gruntowej i nie powinien przekraczać 30-40
m. Odpompowanie wody pompami o napędzie elektrycznym zasilanym z agregatu lub spalinowymi.
Przy większym naporze wód gruntowych należy zastosować odwodnienie zestawami igłofiltrów o
średnicy 2”, wpłukanymi na głębokość do 1,5 m poniżej niwelety wykopu, w zależności od naporu
wody gruntowej – w jednym lub w dwu rzędach, w rozstawie od 1,0 do 1,5 m .
13
5.5. Zabezpieczenie istn. uzbrojenia.
W trakcie wykonywania robót ziemnych należy zwracać szczególną uwagę na istniejące
uzbrojenie podziemne – przede wszystkim , magistralę wodociągową o Ø 300 mm, przewody
wodociągowe rozdzielcze oraz kable energetyczne SN, nn a także kable telekomunikacyjne,
wymagające zachowania strefy ochronnej o szerokości po 2,0 m z każdej strony kabla.
Elementy istn. uzbrojenia występujące w świetle wykopu podwiesić wspornikowo i zabezpieczyć
przed uszkodzeniem. W miejscach skrzyżowań lub zbliżeń do istniejących i projektowanych
urządzeń energetycznych należy ściśle przestrzegać warunków uzgodnienia z Rejonem
Energetycznym w Konstancinie – Jeziornej.
O napotkanym uzbrojeniu, nie oznaczonym na planach i profilach sieci należy powiadomić
właścicieli/użytkowników urządzeń zabezpieczając uzbrojenie przed uszkodzeniem.
5.6. Roboty montażowe.
Elementem poprzedzającym montaż rur jest wykonanie podsypki.
Montaż i łączenie rur kanalizacyjnych oraz montaż studzienek rewizyjnych włazowych należy
wykonać zgodnie z instrukcja producenta dla rur kanalizacyjnych PE HD i PE RC ze złączami
zgrzewanymi doczołowo oraz dla rur PVC o złączach kielichowych z uszczelką gumową.
Roboty wykonywać w temperaturach powyżej 0oC, przy czym zalecany przedział temperatur wynosi
od +5oC do +20oC.
Wszystkie studzienki rewizyjne wykonać jako szczelne ze szczególnym uwzględnieniem styków
pomiędzy poszczególnymi elementami studzienek.
5.7. Przebudowa istn. odcinka kanalizacji sanitarnej.
Montaż przewodów należy wykonać w suchym odwodnionym wykopie na podsypce
piaskowej grubości 10 cm. Roboty montażowe prowadzić przy zachowaniu temperatury zewnętrznej
powietrza co najmniej +5oC. W zakresie łączenia rur oraz montażu armatury należy ściśle
przestrzegać instrukcji montażowej producenta rur. Szczególną uwagę zwrócić na prawidłowe
wykonanie złącz.
5.8. Przebudowa istn. kabli n.n.
Roboty należy wykonać zgodnie z projektem budowlano – wykonawczym branży elektrycznej,
stanowiącym odrębne opracowanie.
14
5.9. Zasypka wykopów.
Obsypkę przewodu po obu stronach rur oraz zasypkę w strefie niebezpiecznej tj. do wysokości 0,30
m powyżej wierzchu rury należy prowadzić szczególnie starannie warstwami o grubości 0,20 – 0,25
m z dokładnym zagęszczeniem przy użyciu dowiezionego piasku.
Na pozostałej wysokości wykopów można użyć do zasypki gruntu rodzimego pod warunkiem, że
będzie on pozbawiony brył, kamieni, gruzu i korzeni.
Poszczególne warstwy zasypki o grubości do 30 cm wymagają ubicia i zagęszczenia.
Całość prac należy przeprowadzić zgodnie z wymaganiami PN-B/10736:1999.
5.10. Roboty drogowe.
Droga gminna – ul. Promyka.
Zasady odtworzenia nawierzchni gruntowej w ul. Promyka określono poniżęj:
1. Wykonawca dokona oznakowania i zabezpieczenia miejsca robót zgodnie z zatwierdzonym
projektem organizacji ruchu, będzie prowadził stałą kontrolę oznakowania, a organizacja ruchu
będzie obejmować faktycznie zajmowaną strefę ruchu. Zobowiązuje się Wykonawcę do
przywrócenia kompletnego oznakowania stałej organizacji ruchu równocześnie z likwidacją
czasowego oznakowania na czas robót,
2. Jeżeli w pasie drogowym w miejscach prowadzonego wykopu występują grunty spoiste to należy
wymienić grunt pod nawierzchnią na całej głębokości wykopu poniżej konstrukcji nawierzchni drogi
na grunt niespoisty (piaski, pospółka),
3. Przed wystąpieniem do robót odtworzeniowych nawierzchni należy wykonać badanie
zagęszczenia gruntu zgodne z PN- S- 02205: 1988 „Drogi samochodowe, roboty ziemne, wymagania
i badania”. Wymagany stopień zagęszczenia wynosi 1,0.
4. Brak pozytywnych badań wyklucza możliwość przystąpienia do naprawy lub wykonywania
nawierzchni.
5. W przypadku wątpliwości odnośnie zagęszczenia Gmina Raszyn zastrzega sobie prawo dokonania
badań uzupełniających, których koszt ponosi Wykonawca robót,
6. Na konstrukcje nawierzchni w miejscu odtworzenia po kanalizacji musi się składać podbudowa z
tłucznia kamiennego stabilizowanego mechanicznie- warstwa dolna gr. 15 cm o frakcji 0 - 63 mm
zaklinowana klińcem kamiennym o grubości 10 cm o frakcji 0 - 31,5, co da łączną grubość
podbudowy tłuczniowej 25 cm,
7. Nawierzchnie z mas mineralno- asfaltowych należy układać rozściełaczem do mas bitumicznych.
Jeżeli fragmenty naprawy nie pozwalają za zastosowanie rozściełacza należy ją układać ręcznie, przy
czym jakość i równość nie może odbiegać od nawierzchni rozkładanej nawierzchni.
15
8. Na zjazdach do posesji odtworzenie nawierzchni należy wykonać z materiału, z jakiego był on
pierwotnie wykonywany. Podbudowa na zjeździe do posesji musi mieć grubość min. 15 cm i może
być wykowywana zarówno z betonu jak i tłucznia. Pozostałe zjazdy nie należy przywrócić do stanu
nie gorszego niż pierwotny.
9. Zakres odtworzenia nawierzchni:
a) nawierzchnia ma być odtworzona w zakresie, wyznaczonym śladem wykopu i klinem odłamu, w
zależności od zagłębienia kanału:
h= 2,0 m
S = z+b+z=1.04+0.90+1.04=3,0 m
h= 2,5 m
S = z+b+z=1.30+0.90+1.30=3,50 m
h= 3,0 m
S = z+b+z=1.56+0.90+1.56=4,0 m
b) naprawa nawierzchni w szerokości podanej w pkt. 9a) obejmuje cała konstrukcją nawierzchni ze
wszystkimi warstwami,
c) jeżeli zniszczeniu uległa nawierzchnia poza szerokość podaną w pkt. 9a) należy odtworzyć
nawierzchnię oraz podbudowę zgodnie z pkt. 6,
d) jeżeli po wykonaniu wykopów i odcięciu nawierzchni do otworzenia pozostaje przy krawędzi
jezdni pas o szerokości 1 m należy go zerwać bez naruszania istniejącej podbudowy i również na
tym pasie ułożyć nawierzchnię,
10. Jeżeli krawężnik przy odtworzonej nawierzchni jest przewrócony lub zapadnięty należy go
wyregulować
do
właściwego
poziomu
i
zaspoinować
przez
przystąpieniem
do
robót
nawierzchniowych.
11. Jeżeli odtworzenie nawierzchni występuje na krawędzi jezdni, przy której brak jest krawężnika
poszczególne warstwy konstrukcji nawierzchni należy poszerzyć w następujący sposób:
a) podbudowa ma być szersza od nawierzchni o tyle ile wynosi grubość układanej nawierzchni,
12. W przypadku robót w chodniku Wykonawca zobowiązany jest do przełożenia całej szerokości
chodnika w przypadku , gdy odległość krawędzi wykopu od krawędzi chodnika jest mniejsza lub
równa 1,5 m,
Naprawa chodników ma polegać na odbudowie ich stanu pozwalającego na prawidłowe i bezpieczne
użytkowanie. Popękane płyty chodnikowe lub kostka betonowa muszą być wymienione na całe,
13. Włazy kanałowe, zasuwy, hydranty oraz inne urządzenia znajdujące się w poziomie terenu
należy wyregulować z dopasowaniem do nawierzchni tzn. należy im nadać pochylenie zgodne z
pochyleniem nawierzchni, w której się znajdują,
14. Za stan chodników, pasów zieleni, jezdni sąsiednich i ulic dojazdowych do placu budowy
odpowiada Wykonawca. Obowiązany jest on do zapewnienia bezpieczeństwa ruchu, oczyszczania
16
ulic, po których porusza się jego sprzęt, naprawy ewentualnych zniszczeń, powstałych podczas
realizacji robót i transportu związanego z budową,
15. W przypadku korzystania przez Wykonawcę z dróg gminnych ma on obowiązek utrzymania ich
w stanie pozwalającym na korzystanie innym użytkownikom oraz po zakończeniu robót przywrócić
nawierzchnie do stanu pierwotnego
16. Jeżeli wykopy powodują rozluźnienie gruntu lub doprowadzą do równoziarnistości nawierzchni i
nie można będzie jej zagęścić Wykonawca ma obowiązek dogęścić grunt rodzimy i doprowadzić do
prawidłowego zagęszczenia drogi. Odziarnienie nie może być wykonywane gruntami spoistymi,
które powodowały by nieprzepuszczalność nawierzchni,
17. Podczas prac należy ograniczyć do minimum zniszczenie powierzchni biologicznej czynnej, a
drzewa i krzewy na czas realizacji inwestycji zabezpieczyć w części podziemnej i nadziemnej
zgodnie ze sztuką ogrodniczą. Prace należy wykonać w sposób nie narażający drzewa i krzewy na
uszkodzenia.
W bezpośrednim sąsiedztwie drzew zabrania się przechowywania i uruchamiania maszyn i urządzeń
budowlanych. Prace ziemne w zakresie koron drzew należy wykonywać ręcznie.
Po zakończeniu robót powierzchnie biologicznie czynne należy przywrócić do stanu poprzedniego
(odtworzyć),
18. Wykonawca po zakończeniu prac ma obowiązek uporządkować i wyrównać teren.
19. Odtworzona nawierzchnia podlega odbiorowi przez przedstawiciela z ramienia Gminy Raszyn na
pisemne zgłoszenie Wykonawcy. Nie odebrana nawierzchnia powodować będzie nieprzerwalne
naliczanie opłat za zajęcie pasa drogowego.
Uwaga: Przed przystąpieniem do odbudowy konstrukcji jezdni należy wykonać
staranną zasypkę
wykopu z wykonaniem badania zagęszczenia gruntu dla każdego metra zasypki gruntowej,
licząc od dna wykopu.
5.11. Próby techniczne.
Próby techniczne należy przeprowadzić zgodnie z wymaganiami PN-EN 1610:2002 – Budowa i
badania przewodów kanalizacyjnych.
Pomiary i badania zgodności i dokładności wykonania w stosunku do projektu należy przeprowadzić
po wykonaniu inwentaryzacji geodezyjnej – powykonawczej. Dopuszczalne odchylenia wymiarów
w planie wynoszą 5 cm, natomiast odchylenia od rzędnych w profilu nie powinny przekraczać 1 cm.
Zmiana kierunku na odcinku jest niedopuszczalna natomiast maksymalny kąt odchylenia na złączu
rur nie może przekraczać 2o.
17
Odcinki sieci grawitacyjnej należy poddać próbie szczelności na eksfiltrację i infiltrację. Czas próby
nie powinien być krótszy jak 1 godzina. Nie dopuszcza się możliwości eksfiltracji do gruntu oraz
infiltracji wody gruntowej do kanału.
Próby należy przeprowadzić zgodnie z wymaganiami cytowanej na wstępie normy.
5.12. Urządzenia do podczyszczania i zrzutu wód opadowych.
Obiekty technologiczne należy wykonać zgodnie z projektem wykonawczym branży konstrukcyjno
– budowlanej.
Zbiorniki należy posadowić na podbudowie betonowej z betonu B-10 o grubości 10 cm.
Montaż wyposażenia technologicznego osadników o przepływie wirowym i separatorów
lamelowych powinien prowadzić dostawca urządzeń lub upoważniony przez niego wykonawca.
6. Uwagi dla wykonawcy.
Całość projektowanych robót należy wykonać zgodnie z:
-
Warunkami technicznymi wykonania i odbioru sieci kanalizacyjnych – WTWiOSK – COBRTI
– Instal z 2003 roku
-
PN-B-10736:1999 – Wykopy otwarte dla przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych oraz
PN-81/B-03020
-
PN-EN 1538:2002 - Roboty ziemne. Konstrukcje fundamentowe i prace ziemne.
-
PN-EN 1610:2002 – Budowa i badania przewodów kanalizacyjnych
- PN-EN – 124:2000 – Zwieńczenie wpustów i studzienek...
PN-EN – 476:2001 – Wymagania ogólne dotyczące elementów stosowanych w systemach
-
kanalizacji grawitacyjnej
-
PN-EN 1401 – 1:1995 – Systemy U-PVC do kanalizacji
-
PN-B – 10729 : 1999 – Studzienki kanalizacyjne
-
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 roku, (Dz. U. nr 75 poz. 690) w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – dz. IV
rozdz.1.
-
Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dn. 1.10.1993 r w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy przy eksploatacji, remontach i konserwacji sieci
kanalizacyjnych
-
Instrukcje montażowe układania rur PVC oraz rur PE w gruncie wydane przez producentów i
dostawców rur oraz Instrukcja wykonania i odbioru instalacji wodociągowych – cz. 3.
18
-
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6.02.2003 roku, w sprawie bezpieczeństwa i
higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych.
Zastrzega się, że w przypadku potrzeby zmian w trakcie realizacji robót, mających wpływ na
rozwiązanie konstrukcyjne, technologiczne i instalacyjne lub na zwiększenie kosztu robót,
wymagana jest akceptacja autora dokumentacji niezależnie od uzgodnień, uzyskanych od innych
instytucji. W toku realizacji należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń jednostek uzgadniających
niniejszą dokumentację.
Opracował:
mgr inż. Edward Smentek