Jeszcze raz o truskawkach

Jeszcze raz o truskawkach
Wzrasta zainteresowanie uprawą truskawek deserowych. Taki kierunek uprawy, to nie tylko
możliwość wprowadzenia nowych odmian, przedłużenie okresu zbioru i podaży owoców na
rynku, ale przede wszystkim zwiększenie opłacalności ich uprawy
Wysokiej jakości truskawki deserowe, zbierane do jednostkowych opakowań, można nie
tylko łatwiej sprzedać niż przemysłową odmianę Senga Sengana, ale i uzyskać za nie wyższą
cenę. Również rynek konsumencki stawia wyższe wymagania, oczekując na truskawki nie
tylko w czasie ich tradycyjnego dojrzewania w gruncie, ale również poza nim. Truskawki z
uprawy przyspieszonej lub opóźnionej z reguły mają lepszą cenę i lepiej się sprzedają.
Sprostać wymaganiom
Technologie te, poza fachową wiedzą, wymagają od producenta większych nakładów
ponoszonych na zakup specjalnie przygotowanych sadzonek „frigo”, osłon, konstrukcji
namiotów, specjalistycznych nawozów i systemów do nawadniania i fertygacji. W związku z
tym, nie każde gospodarstwo będzie mogło podjąć się takiej uprawy.
Gospodarstwa mniej wyspecjalizowane w produkcji truskawek mogą zdecydować się na
uprawę odmian tradycyjnych, późno i bardzo późno dojrzewających, powtarzających
owocowanie i uprawę nieco przyspieszoną okrywaniem plantacji włókniną (bez konstrukcji
nośnej). Będzie to tym łatwiejsze, że asortyment takich odmian ciągle się poszerza.
Trzeba również dodać, że wśród tych odmian nie ma doskonałych. Bardzo często takie cechy
jak: jędrność, soczystość, smak, zapach nie są ze sobą skorelowane. Jędrne, twarde owoce, a
nawet soczyste mają mierny smak i są bez zapachu. Do tego dochodzi niska wytrzymałość na
mróz i podatność systemu korzeniowego na choroby. Dlatego, planując nasadzenia, należy
dobrze dobrać odmiany, uwzględniając również warunki klimatyczno-glebowe, a przydatność
odmian mało znanych na polskim rynku sprawdzić najpierw na niewielkiej powierzchni, a
dopiero później wdrożyć je do produkcji wielkotowarowej.
Potwierdzeniem tego jest chociażby ostatnia zima i lutowo-marcowe mrozy oraz silne
wysuszające wiatry, w czasie których wiele roślin wymarzło. Jeżeli na plantacji przeważały
odmiany wrażliwe na mróz, np. Elsanta, może się okazać, że owoców będzie o wiele mniej
(nawet o około 30%) w porównaniu do zbiorów z ubiegłego roku. Aby dobrze dobrać
odmiany, trzeba je przede wszystkim poznać, zwracając szczególną uwagę na wady i zalety.
Przegląd odmian
Najbardziej znaną odmianą deserową jest Elsanta, pochodząca z Holandii. Szczególną zaletą
odmiany jest bardzo wysoka jakość owoców, zwłaszcza ich wygląd. Owoce są duże,
jasnoczerwone, z pięknym połyskiem, szerokostożkowate lub kuliste. Są smaczne i jędrne,
dobrze znoszą transport. Odmiana Elsanta nadaje się nie tylko do tradycyjnej uprawy, ale
przydatna jest też w uprawie sterowanej – na zbiór przyspieszony lub opóźniony. Odmiana
posiada również wady – niedostateczna wytrzymałość na mróz i wysoka podatność na
wertycyliozę.
Alternatywę dla Elsanty stanowi Elkat – średnio wczesna odmiana polskiej hodowli,
charakteryzująca się bardzo obfitym plonowaniem i zadowalającą jakością owoców. Owoce
są duże, sercowate lub szerokostożkowate, jasnoczerwone, o silnym połysku, soczyste,
smaczne i aromatyczne, choć mniej jędrne niż owoce Elsanty. Odmianę cechuje wysoka
zdrowotność i odporność na mróz.
Wśród odmian deserowych dużą popularnością w uprawie cieszy się Honeoye, odmiana
pochodząca z USA o owocach szerokostożkowatych, barwy czerwonej do ciemnoczerwonej
i wyraźnym połysku, jędrnych, soczystych, nieco mniej smacznych niż u poprzednich
odmian. Zaletą odmiany jest bardzo wczesny okres dojrzewania owoców, dostateczna
wytrzymałość na mróz, dość wysoka plenność i przydatność do uprawy przyspieszonej (pod
włókniną, folią perforowaną). Szczególną jej wadą jest bardzo wysoka podatność na
wertycyliozę i tendencja do ciemnienia owoców, jeśli
je dłużej pozostająą na roślinie.
roś
Odmianą,, która sprawdziła się w uprawie towarowej w Polsce jest Kent. Odmiana kanadyjska
o dużej wytrzymałości
ci na mróz, bardzo plenna. Posiada owoce średnie
rednie do dużych,
duż
czerwone
do ciemnoczerwonych, bardzo jędrne,
ję
mało podatne na gnicie,
e, umiarkowanie smaczne.
Odmiana dojrzewa średnio
rednio wcześnie,
wcześ
nadaje się na zbiór przyspieszony. Wielką
Wielk wadą jest
wysoka podatność na wertycyliozę.
wertycylioz
Nieco mniej znaną na polskim rynku jest Camarosa, pochodząca
pochodz ca z Kalifornii. Owoce jej są
s
duże do bardzo dużych,, intensywnie czerwone. W stosunku do Elsanty jest nieco mniej
plenna, a owoce są mniej smaczne, ale za to niezwykle jędrne.
j drne. Dojrzewa w terminie
podobnym do Elsanty. Rośliny
śliny są wrażliwe
liwe na niskie temperatury i wertycyliozę.
wertycylioz
Odmianą deserową polskiej hodowli,
hodow wczesną jest Salut. Posiada dość
ść duże
że
szerokostożkowate
kowate lub sercowate, pomarańczowo-czerwone,
pomara
czerwone, o silnym połysku, jędrne,
j
o
umiarkowanym smaku. Pierwsze owoce często
cz
ulegają deformacji (niedopylenie kwiatów).
Rośliny
liny charakteryzuje wysoka odporność
odporno na mróz i wertycyliozę.
Odmianą późną, równieżż polskiej hodowli, jest Vikat. Plonuje bardzo obficie, a owoce
dojrzewają ok. 10 dni później
źniej jak Senga Sengana. Są
S duże do bardzo dużych,
żych,
szerokostożkowate,
kowate, czasem nieco spłaszczone, największe
najwi
są lekko żebrowane. Owoce są
intensywnie czerwone, soczyste o umiarkowanym smaku, dość
do jędrne,
drne, z połyskiem. Rośliny
Ro
są odporne na wertycyliozęę i mróz.
O innych odmianach deserowych truskawek w kolejnym artykule.
Anna Rydzik