D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

Sygn. akt I C 625/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 października 2016 r.
Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny
w składzie
Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina
Protokolant: sek. sąd. Iwona Górska
po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016r. w Gdyni
na rozprawie
sprawy z powództwa L. G.
przeciwko (...) SA w W.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego;
I. pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty z dnia 02 grudnia 2002 roku wydanego przez
Sąd Rejonowy w Zamościu w sprawie o sygn. VII Nc 1869/02 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem
z dnia 05 lutego 2003 roku - w całości;
II. zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda L. G. kwotę 91 zł. ( dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem
zwrotu kosztów procesu;
Sygn. akt I C 625/16
UZASADNIENIE
Powód L. G. pozwem przeciwko (...) S.A. w W. domagał się pozbawienia w całości wykonalności tytułu wykonawczego
w postaci nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Zamościu w dniu 2 grudnia 2002r. w sprawie o sygn. akt
VII Nc 1869/02 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 5.02.2003r. z uwagi na przedawnienie roszczenia.
(pozew k. 2 - 3).
W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż nie doszło do przedawnienia roszczenia,
albowiem w dniu 20 sierpnia 2008r.
Sąd Rejonowy w Zamościu w sprawie sygn. akt VII Co 29/08 nadał przedmiotowemu nakazowi zapłaty klauzulę
wykonalności przeciwko małżonce dłużnika – T. G.. Czynność ta przerwała zatem bieg terminu przedawnienia.
Ponadto pozwany zaznaczył, iż bieg terminu przedawnienia był przerywany kilkukrotnie w związku z nadaniem
klauzuli wykonalności w dniu 5 lutego 2003r., następnie na skutek wszczęcia egzekucji przed komornikiem przy
Sądzie Rejonowym w Gdyni w sprawie I Km 1591/03, które zakończyło się umorzeniem postępowania w dniu
22.11.2003r. i ostatnio w dniu 27.08.2015r. przez wszczęcie egzekucji przez komornika sądowego przy Sądzie
Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w sprawie KM 69712/2015.
(odpowiedź na pozew k. 19 – 20).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 2 grudnia 2002r. Sąd Rejonowy w Zamościu w sprawie o sygn. akt VII Nc 1869/02 wydał nakaz zapłaty w
postępowaniu upominawczym nakazując L. G. zapłacić na rzecz (...) sp. z o.o. spółki komandytowej w Z. (obecnie
pozwany) kwotę 1.811,81 zł wraz z odsetkami i kosztami. Postanowieniem z dnia 5 lutego 2003r. Sąd Rejonowy w
Zamościu nadał przedmiotowemu nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności jako orzeczeniu prawomocnemu.
(okoliczność bezsporna)
W oparciu o powyższy tytuł wykonawczy wierzyciel wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko powodowi,
które toczyło się przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Gdyni pod sygn. akt KM 1591/03 i
postanowieniem z dnia 24 listopada 2003r. zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.
(okoliczność bezsporna: postanowienie k. 21)
Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2008r. Sąd Rejonowy w Zamościu nadał przedmiotowemu nakazowi zapłaty
klauzulę wykonalności również przeciwko małżonce dłużnika – T. G..
(okoliczność bezsporna: postanowienie k. 23)
Sąd zważył, co następuje:
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy oraz aktach
Sądu Rejonowego w Zamościu o sygn. VII Co 29/08, a także zgodnych twierdzeń stron, które nie budzą wątpliwości
co do ich autentyczności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.
W niniejszej sprawie powód domagał się pozbawienia wykonalności wskazanego w pozwie tytułu wykonawczego tj.
nakazu zapłaty z dnia 2 grudnia 2002r., któremu w dniu 5 lutego 2003r. nadana została klauzula wykonalności z
uwagi na przedawnienie roszczenia. Roszczenie powoda oparte było zatem na podstawie przepisu art. 840 § 1 pkt. 2
k.p.c., który stanowi, że dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w
całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego
zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo
oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli
zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.
Sąd zważył, iż w myśl art. 125 § 1 k.c. roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu
powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie
stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i
zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego
rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o
świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Przepis art. 125 § 1 k.c. nie wskazuje
początku biegu przewidzianego w nim terminu przedawnienia, poprzestając na wskazaniu kategorii roszczeń, których
ono dotyczy. W tym zakresie należy więc sięgnąć do art. 124 § 2 k.c., który jako początek biegu takiego terminu
wskazuje zakończenie postępowania. W przypadku roszczeń zasądzonych prawomocnym orzeczeniem jest bezsporne,
że zdarzeniem wyznaczającym początek biegu terminu przedawnienia przewidzianego w art. 125 § 1 k.c. jest
uprawomocnienie się orzeczenia.
W realiach niniejszej sprawy bezspornym było, iż powyższy nakaz zapłaty uprawomocnił się, a następnie
postanowieniem z dnia 5 lutego 2003r. nadana mu została klauzula wykonalności. Ponadto nie ulegało również
wątpliwości, iż w oparciu o ten tytuł na wniosek wierzyciela zostało wszczęte przeciwko powodowi postępowanie
egzekucyjne przed komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w Gdyni o sygn. Km 1591/03, które zostało
umorzone postanowieniem z dnia 24 listopada 2003r. z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Biorąc pod uwagę
powyższe daty nie ulega zatem wątpliwości, iż zarówno od momentu uprawomocnienia się nakazu zapłaty, do chwili
nadania mu klauzuli wykonalności czy wszczęcia postępowania egzekucyjnego nie upłynął 10 letni okres wymagany
do przedawnienia roszczenia. Sąd zważył jednak, iż po tym okresie nie doszło po raz kolejny do przerwania biegu
przedawnienia. Podkreślić bowiem należy, iż termin przedawnienia zaczął biec na nowo od dnia 24 listopada 2003r. i
jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego przez okres kolejnych 10 lat pozwany jako wierzyciel nie podjął
żadnych czynności skutkujących możliwością przerwania biegu terminu przedawnienia, a tym samym roszczenie
uległo przedawnieniu z dniem 24 listopada 2013r. Wbrew bowiem twierdzeniom pozwanego czynnością taką nie
jest złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności spornemu tytułowi wykonawczemu przeciwko małżonce
dłużnika czy też nawet uzyskanie takiego tytułu przeciwko małżonce dłużnika. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż
zgodnie z art. 123 pkt. 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem
powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym,
przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.
Jakkolwiek art. 123 § 1 pkt 1 k.c. nie zawiera bliższego określenia przesłanek, jakim powinna odpowiadać dana
czynność, aby mogła skutecznie przerwać bieg terminu przedawnienia, to jednak z istoty tej instytucji wynika, że
czynność ta może przerwać bieg terminu nie "w ogóle", lecz tylko w stosunku do konkretnej osoby, przeciwko której
była skierowana. Przerwanie przedawnienia ma bowiem charakter osobowy, a nie przedmiotowy. Do przerwania biegu
terminu nie wystarczy identyczność wierzytelności, lecz niezbędna jest identyczność osób, na rzecz których i przeciwko
którym dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana (Postanowienie SN z
dnia 29 października 2010r., I CSK 705/09). Tym samym wystąpienie przez pozwanego z wnioskiem o nadanie
klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika nie odnosi żadnego skutku w stosunku do dłużnika. Podkreślić
bowiem należy, iż dłużnik nie jest uczestnikiem takiego postępowania, a jego przedmiotem nie jest odpowiedzialność
dłużnika, który ponosi odpowiedzialność za zobowiązania całym swoim majątkiem, w tym majątkiem wspólnym,
do którego jest bezudziałowo współuprawniony w oparciu o wydany już przeciwko niemu tytuł wykonawczy.
Przedmiotem postępowania toczącego się na podstawie art. 787 k.c. jest ochrona interesu małżonka dłużnika jako
współuprawnionego do masy majątkowej, z której wierzyciel dłużnika zamierza prowadzić egzekucję.
Mając na uwadze powyższe nie ulega wątpliwości sądu, iż skoro w okresie 10 lat od umorzenia postępowania
egzekucyjnego przeciwko powodowi tj. 24.11.2003r. pozwany nie podjął żadnej czynności przeciwko powodowi jako
dłużnikowi zmierzającej do zabezpieczenia czy wyegzekwowania stwierdzonej tytułem wykonawczym należności, to
roszczenie uległo przedawnieniu z dniem 24.11.2013r. Z tych też względów Sąd w punkcie I wyroku na podstawie art.
840 § 1 pkt. 2 k.p.c. w zw. z art. 125 k.c. uwzględnił powództwo i pozbawił wykonalności sporny tytuł wykonawczy
w całości.
O kosztach Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik
procesu obciążył nimi pozwanego jako stronę przegrywającą niniejsze postępowanie zasadzając od niego na rzecz
powoda kwotę 91 zł, na którą składa się opłata sądowa od pozwu.