Layout 1

miesięcznik informacyjno-techniczny
gdzie:
≤ho - współczynnik konwersji
(sprawność optyczna),
k1, k2 - liniowy i kwadratowy
składnik współczynnika przewodności cieplnej,
Es - wartość natężenia promieniowania słonecznego,
DT - różnica temperatur pomiędzy temperaturą absorbera a temperaturą otoczenia.
Ponieważ autor podaje dokładne
wyliczenie strat ciepła, cytuję: „za
wyższą temperaturą nie idzie w parze wyższa sprawność - straty ciepła do otoczenia są wyższe o ponad
40%”, to powinien, moim zdaniem,
podać wartości współczynników k1
oraz k2, gdyż to one decydują o
wielkości strat ciepła.
Autor pisze: „czynnik grzewczy,
przechodząc przez kolejne kolekto ry szeregowo, podnosi swoją tem peraturę. Na wyjściu z baterii różnice są już znaczące: 80°C wobec
49°C”. Jak nietrudno wyliczyć,
przyrost temperatury w baterii z
harfą podwójną jest wyższy o (80 49)/49 = 63,3% od przyrostu temperatury w harfie pojedynczej.
Autor pisze dalej: „jednostkowa
moc grzewcza baterii kolektorów o
równoległym przepływie czynnika
grzewczego przewyższa o 30% moc
baterii z przepływem szeregowym”.
Moim zdaniem, jest nieco inaczej.
Porównajmy moce cieplne w obu
przypadkach, zakładając, że mamy
do czynienia z kolektorami o identycznej powierzchni, a przepływ
objętościowy przez kolektory wynosi odpowiednio 60 l/h dla baterii
równoległej i 30 l/h dla szeregowej
(stosownie do danych na rys. 3 z
ww. artykułu):
Wzór ogólny na moc cieplną:
P = V * r * cp * (Twy - Twe),
gdzie:
V - przepływ objętościowy [l/h],
r - masa właściwa (gęstość)
[kg/l],
4 (188), kwiecień 2014
cp - ciepło właściwe [Wh/(kg *
K)],
Twy - temperatura medium na
wylocie [K],
Twe - temperatura medium na
wlocie [K].
Wykonujemy proste obliczenia:
a) bateria szeregowa: P = 30 * r
* cp * (80 - 40) = 1200 * r * cp.
b) bateria równoległa: P = 60 * r
* cp * (49 - 40) = 540 * r * cp.
Bateria szeregowa a) uzyskuje,
moim zdaniem, moc większą od b).
Autor stwierdza: „pomimo nieco
wyższej temperatury na wyjściu
czynnika grzewczego moc grzewcza
przykładowego kolektora z dwu ścienną rurą próżniową jest niższa
o blisko 30% (wartości odnoszone
do powierzchni apertury)” - od kolektora z rurą jednościenną. Co autor rozumie pod pojęciem przykładowy kolektor z rurą dwuścienną?
Czy autorowi chodzi o kolektor in nej firmy, który charakteryzuje się
następującą krzywą sprawności odniesioną do powierzchni apertury:
h = 0,611 - 0,84 * (DT/Es) 0,0053 * (DT2/Es) [2], czy może
chodzi o kolektor innego producenta? Ten drugi kolektor z bezpośrednim przepływem to prawdopodobnie kolektor firmy, której pracowni kiem jest autor. Kolektor ten charakteryzuje się następującą krzywą
sprawności odniesioną do powierzchni apertury:
h = 0,780 - 1,27 * (DT/Es) 0,0012 * (DT2/Es) [3].
Dla porównania charakterystyk
obu kolektorów sporządzono wykres porównawczy dla dwóch wybranych wartości nasłonecznienia,
800 oraz 400 W/m2 (rys. 2).
Jak na nim widać, w całym zakresie temperatur sprawność kolekto ra pierwszego jest wyższa. Nie trzeba więc niczego udowadniać. Nieco inaczej wypadnie jednak porów nanie, jeśli konkurentem będzie
kolektor innej firmy o następującej
krzywej sprawności:
h = 0,687 - 0,613 * (DT/G) 0,003 * (DT2/G).
Okaże się bowiem, że w zastosowaniach do obiektów przemysłowych, gdzie wymagane jest uzyskanie wysokich temperatur również
podczas niskiej wartości nasłonecz nienia, swoją wyższość wykaże ten
właśnie kolektor (rys. 3).
drinż.JerzyChodura
Literatura:
[1] Bestimmung des Kollektorwirkungsgradfaktors F’ an flüssigkeitsführenden
Solarabsorbern“, SPF Rapperswil 1996.
[2] www.watt.pl/pl/imagesdb_5180ea76111ca17ed3771bab4dba3e1a.pdf
[3] www.solarenergy.ch/fileadmin/da ten/reportInterface/kollektoren/factshe ets/scf1030de.pdf
Czy jesteś już naszym fanem na Facebooku?
www.facebook.com/MagazynInstalatora
www.instalator.pl
17