111 Furgał_Layout 1

111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 1
Medycyna Sportowa / Polish J Sport Med
© MEDSPORTPRESS, 2014; 2(4); Vol. 30, 81-91
DOI: 10.5604/1232406X.1111953
ARTYKUŁ ORYGINALNY / ORIGINAL ARTICLE
Zaangażowanie Autorów
A – Przygotowanie projektu
badawczego
B – Zbieranie danych
C – Analiza statystyczna
D – Interpretacja danych
E – Przygotowanie manuskryptu
F – Opracowanie piśmiennictwa
G – Pozyskanie funduszy
Witold Furgał1,2(D,E), Mirosław Kokosz3(A,B,C,D),
Marcin Hynowski1(A,B,C,D,E), Edward Saulicz3(D), Piotr Król3(A,B),
Oliwia Kobiałka(A,B)
Author’s Contribution
A – Study Design
B – Data Collection
C – Statistical Analysis
D – Data Interpretation
E – Manuscript Preparation
F – Literature Search
G – Funds Collection
PORÓWNANIE WYNIKÓW PRÓB NA CELNOŚĆ
UDERZENIA PIŁKI ORAZ SIŁĘ
I WYTRZYMAŁOŚĆ MIĘŚNI GŁĘBOKICH
W DWÓCH GRUPACH PIŁKARZY NOŻNYCH
1
NZOZ MEDIVTSPORT Tarnobrzeg, Polska
Wyższa Szkoła Społeczno-Przyrodnicza im. Wincentego Pola w Lublinie, Polska
Akademia Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki w Katowicach, Polska
1
NZOZ MEDIVTSPORT Tarnobrzeg, Poland
2
Vincent Pol University in Lublin, Poland
3
The Jerzy Kukuczka Academy of Physical Education in Katowice, Poland
2
3
COMPARISON OF THE RESULTS OF THE ACCURACY
OF KICKING THE BALL AND ENDURANCE OF DEEP MUSCLES
IN TWO GROUPS OF FOOTBALLERS
Słowa kluczowe: trening stabilizacyjny, stabilizer, mięśnie głębokie kompleksu lędźwiowomiedniczno-biodrowego, piłka nożna
Key words: stabilizing training, stabilizer, deep muscles of the lumbar-pelvic iliac complex, football
Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena wpływu sześciotygodniowego treningu stabilizacyjnego na zmianę celności uderzenia piłki oraz siły i wytrzymałości mięśni głębokich u piłkarzy nożnych.
Materiał i metody. W badaniach wzięły udział 22 osoby trenujące piłkę nożną (grupa
eksperymentalna, u której zastosowano elementy treningu stabilizacyjnego), wiek 24,2 lata ±4,8 roku, wysokość ciała 181,2 cm ±4,7 cm, masa ciała 77,2 kg ±5,8 kg oraz 22 osoby również trenujące piłkę nożną (grupa kontrolna), wiek 25,6 lata ±5,5 roku, wysokość
ciała 181,9 cm ±4,1 cm, masa ciała 76,7 kg ±6,3 kg. Pomiaru siły i wydolności mięśni głębokich dokonano urządzeniem o nazwie stabilizer, natomiast celności za pomocą specjalnie do tego celu wyznaczonego zadania. Odstęp czasu pomiędzy badaniami wynosił 6 tygodni. Wyniki z dwóch pomiarów porównano ze sobą, jak i z wynikami grupy kontrolnej.
Wyniki. Badania w grupie eksperymentalnej wykazały istotne statystycznie zmiany
w zakresie dwóch spośród trzech badanych parametrów pomiędzy pierwszym a drugim
pomiarem (p<0,05). Wykazano także różnice pomiędzy grupą kontrolną a eksperymentalną. Analiza testami kolejności par Wilcoxona i U Manna-Whitneya wykazała istotne powiązania między elementami treningu stabilizacyjnego a poprawą badanych parametrów.
Wnioski. Badani piłkarze, którzy odbyli trening stabilizacyjny, charakteryzowali się lepszą celnością uderzenia oraz siłą i wytrzymałością mięśni głębokich w porównaniu z piłkarzami z grupy kontrolnej.
Summary
Word count:
Tables:
Figures:
References:
7199
0
6
12
Backgound. The aim of the study was assessment of the effect of the 6-week stabilizing training on changes in the accuracy of kicking the ball as well as strength and endurance of deep muscles in football players.
Material and methods. The sample comprised 22 football practitioners (experimental
group with applied elements of stabilizing training) aged 24.2 ±4.8 years whose average
body height was 181.2 cm ±4.7 cm and the average body mass was 77.2 kg ±5.8 kg, and 22
football practitioners (control group) aged 25.6 ±5.5 years with average body mass and body
height amounting to 181.9 cm ±4.1 cm and 76.7 kg ±6.3 kg respectively. The measurements
of strength and endurance of deep muscles were taken using a stabilizer while the kicking
accuracy was measured based on specific task performance. The time interval between the
measurements was 6 weeks. The results obtained from two measurements were compared
between subjects and between groups.
Results. The study showed statistically significant changes in two out of three studied
parameters between the first and the second measurement (p<0.05). Differences were also
found between the experimental group and the control group. The analysis using Wilcoxon’s
signed rank test and Mann-Whitney U test showed significant relationships between the
elements of stabilizing training and the improvement of the studied parameters.
Conclusions. The studied footballers who underwent stabilizing training were characterized by greater accuracy of kicking as well as the strength and endurance of deep
muscles in comparison with the control group subjects.
Adres do korespondencji / Address for correspondence
Witold Furgał
NZOZ Medivitsport s.c.
ul. 11 Listopada 8, 39-400 Tarnobrzeg, tel./fax: +48 (15) 822-90-01, e-mail: [email protected]
Otrzymano / Received
Zaakceptowano / Accepted
11.01.2014 r.
28.04.2014 r.
81
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 2
Furgał W. i wsp. Trening stabilizacyjny piłkarzy nożnych
Wstęp
Background
Współczesna gra w profesjonalnej dyscyplinie sportu jaką jest piłka nożna, stawia przed zawodnikami
coraz większe wymagania w zakresie przygotowania
technicznego i motorycznego. Nowoczesny futbol to
perfekcyjnie opanowana technika i wysoka skuteczność działań piłkarzy przez cały czas rozgrywania
meczu. Z kolei cykle treningowe, którym poddawani
są piłkarze, powodują występowanie licznych zmian
przeciążeniowych i kontuzji, które mogą przyczynić
się do przedwczesnego zakończenia kariery przez
sportowca. Powstaje zatem pytanie – w jaki sposób
można skutecznie zapobiegać urazom, a jednocześnie wpływać na poprawę parametrów motorycznych
i technicznych istotnych dla piłkarzy?
W ostatnim czasie coraz większe uznanie wśród
trenerów odpowiedzialnych za przygotowanie motoryczne zdobywa trening stabilizacyjny. Przez pojęcie
„stabilizacja” należy rozumieć stan charakteryzujący
się równoczesnym, zrównoważonym zaspokajaniem
zapotrzebowania na „stabilność oraz mobilność„[1].
Dzięki stabilizacji organizm może skutecznie opierać
się siłom zewnętrznym działającym na niego. Zdolność
ta zapewniana jest dzięki „sztywności”, która może
być bierna lub czynna. Sztywność bierna dostarczana jest organizmowi z zewnątrz, na przykład za pomocą gorsetu, gipsu lub ortezy. Sztywność czynna z kolei, dostępna jest dzięki mięśniom i jest to tak zwana
stabilizacja dynamiczna. Pojęcie to wprowadził w 1992
roku Panjabi, który wyodrębnił trzy podsystemy mające udział w tym procesie: bierny, czynny i nerwowy.
Wszystkie te podsystemy pojęciowo rozdzielone, funkcjonalnie są od siebie zależne [2]. Jakikolwiek problem
jednego z tych ogniw będzie wpływał na działanie pozostałych dwóch. Z tego też względu ważne jest, by
działały one prawidłowo.
W pracy podjęto próbę oceny dwóch zespołów
piłkarskich – zespół A (22 osoby), w którym zawodnicy zostali poddani treningowi stabilizacyjnemu oraz
zespół B (22 osoby), w którym takiego treningu nie
było i zbadanie czy trening stabilizacyjny dolnej części
tułowia i stawów biodrowych (kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy) wpływa na zmianę istotnych
parametrów w piłce nożnej, którymi są: celność uderzenia piłki oraz siła i wytrzymałość mięśni głębokich.
Contemporary football is becoming an increasingly demanding sport discipline in terms of techniques
and motor skills required. Modern football requires
excellent technique and high efficiency of actions
during the entire period of football match. Training cycles for football players include exercises which result in numerous overload-related changes and contusions that may contribute to a premature ending of
athlete’s career. Therefore, a question can be posed:
how to prevent injuries effectively improving at the
same time motor and technical parameters which are
essential for football players?
Recently, stabilizing training gains acceptance of
trainers responsible for motor training. The term “stabilization” should be understood as the condition characterized by simultaneous and balanced satisfying
of the demand for “stability and mobility” [1]. Thanks
to stabilization, the human body can effectively resist
the external forces that affect it. This ability is due to
the “stiffness” which may be either passive or active.
Passive stiffness is provided from outside, e.g. using
a corset, plaster cast or prosthesis. Active stiffness,
in turn, is produced by muscles and involves the socalled dynamic stability. This term was first introduced in 1992 by Panjabi who elicited three subsystems
participating in this process, namely: the passive,
active and nervous subsystems. All these subsystems,
having different names, functionally depend on one
another [2]. Any problem in one of the links will affect
the function of the remaining ones. Therefore it is
important for the links to function properly.
The study was an attempt to assess two football
teams – A (including 22 players) with the competitors
subjected to stabilizing training and B (also including
22 players) with no stabilizing training, and to find out
whether stabilizing training of the lower body and hip
joints (lumbar-pelvic-iliac complex) affects the parameters which are important in football, namely: ball kicking accuracy and strength and endurance of deep
muscles.
Materiał i metody
Material and methods
W badaniu wzięło udział 44 zdrowych zawodników
piłki nożnej, trenujących na co dzień w dwóch klubach sportowych: KS Siarka Tarnobrzeg i GKS Walka Makoszowy. Obydwa wyżej wymienione zespoły
uczestniczyły w rozgrywkach o mistrzostwo III ligi piłkarskiej. Badani stanowili dwie grupy (eksperymentalną i kontrolną), w których znajdowało się po 22 zawodników. Podział na grupy nastąpił na drodze losowej.
Wiek badanych w grupie eksperymentalnej wyniósł
średnio 24,2 lata ± 4,8 roku, wysokość ciała 181,2 cm
± 4,7 cm, a masa ciała 77,2 kg ± 5,8 kg. Wszyscy badani piłkarze byli prawonożni.
Wiek badanych w grupie kontrolnej wyniósł średnio 25,6 lata ± 5,5 roku, wysokość ciała 181,9 cm ±
4,1 cm, a masa ciała 76,7 kg ± 6,3 kg. Wszyscy badani piłkarze byli prawonożni.
Badania przeprowadzone były podczas okresu startowego. W obu grupach w tym czasie prowadzono
44 healthy football players, training in sports clubs,
such as KS Siarka Tarnobrzeg and GKS Walka Makoszowy participated in the study. Both above mentioned teams participated in 3rd League Championships. The sample was divided into two groups (the
experimental group and the control group), each
including 22 subjects. The division into groups was
random.
The mean age of the subjects in the experimental
group was 24.2 ± 4.8 years, their mean body height
was 181.2 ± 4.7 cm and their mean body mass was 77.2
± 5.8 kg. All the studied footballers were right-legged.
In the control group the mean values of the studied parameters were as follows: age = 25.6 ± 5.5
years, body height = 181.9 ± 4.1 cm and body mass
= 76.7 ± 6.3 kg. All the subjects were right-legged.
The study was conducted during the start period.
That time both groups underwent standard motor
82
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 3
Furgał W. et al. Stabilizing training in football players
standardowy trening motoryczny. Trenerzy obydwu
drużyn zostali poproszeni o przeprowadzanie jednakowej ilości jednostek treningowych w ciągu tygodnia
(5x) i zbliżony czas trwania wszystkich zajęć (około 1,5 godziny). Dodatkowo grupa eksperymentalna
została poddana sześciotygodniowemu treningowi
stabilizacyjnemu kompleksu lędźwiowo-miedniczno-biodrowego.
Wszyscy zawodnicy, po zapoznaniu się z celem
i sposobem badań, wyrazili na nie zgodę. W skład części diagnostycznej badania wchodziła ocena: siły mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji leżenia przodem, czasu efektywnego utrzymania napięcia mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji leżenia przodem. Jako element piłkarski istotny dla tej
dyscypliny zmierzono celność uderzenia.
Elementy oceniano w następujący sposób:
1. Siła mięśni stabilizujących w pozycji leżenia przodem.
Badany leżał przodem na kozetce, kończyny górne wzdłuż tułowia. Poniżej linii łączącej kolce biodrowe przednie górne podkładano stabilizer napompowany do wartości 70 mmHg. Badany, po wykonaniu wdechu, a następnie wydechu, napinał mięśnie głębokie.
Badający odczytywał wartość uzyskaną na tarczy stabilizera.
2. Czas efektywnego napięcia mięśnia poprzecznego brzucha w pozycji leżenia przodem.
Badany leżał przodem na kozetce, kończyny górne wzdłuż tułowia. Poniżej linii łączącej kolce biodrowe przednie górne podkładano stabilizer napompowany do wartości 70 mmHg. Badany, po wykonaniu
wdechu, a następnie wydechu, napinał mięśnie głębokie. W momencie, gdy wartość na stabilizerze spadała poniżej 64 mmHg, badający włączał stoper. Czas
był wyłączany, gdy wartość wzrastała powyżej 64
mmHg lub gdy dana osoba potrafiła utrzymać napięcie przez 180 sekund.
3. Celność uderzenia.
Badany ustawiał piłkę w miejscu wykonywania rzutu karnego (11 metrów od bramki) i miał za zadanie
trafić w wyznaczone wcześniej pola naniesione na materiale zawieszonym w prawym górnym rogu bramki.
Do oznakowania punktowanych pól użyto materiału
w kształcie kwadratu 1,5x1,5 metra, na którym zaznaczono pola o wymiarach 0,5x0,5 metra. Punktacja przedstawiała się następująco: tak zwane „okienko”- 4 punkty, pola dookoła punku 4 były punktowane
za 3 punkty i następnie pola poniżej punktów 3 były
punktowane za 2 punkty, dodatkowo za trafienie w obramowanie bramki przyznawano 1 punkt (w przypadku wątpliwości, w jakie pole trafił zawodnik, przyznawano mu zawsze wyższą liczbę punktów). Zawodnik
wykonywał 5 prób. Do wyciągnięcia średniej pod uwagę były brane 3 najlepsze.
Kolejne badanie powtórzono po 6 tygodniach. Zawodnicy z grupy eksperymentalnej mieli w tym czasie
przeprowadzony trening stabilizacyjny. Piłkarze zostali poinstruowani jak prawidłowo wykonywać następujące 3 ćwiczenia:
1. Pozycja wyjściowa: leżenie tyłem, kończyny górne wzdłuż tułowia, kończyny dolne w trójzgięciu
oparte o podłoże.
Ruch: po prawidłowym napięciu mięśni głębokichuniesienie miednicy w górę, z równoczesnym wyprostem prawej kończyny dolnej w stawach kola-
training. The trainers of both teams were asked to
carry out equal numbers of training units within a week
(5 times weekly) and all sessions were of similar duration (about 1.5 hours. Additionally, the experimental group underwent a six-week stabilizing training of
the lumbar-pelvic-iliac complex.
All the competitors, after being informed about the
purpose of the research and the methods to be used,
signed their informed consent form to participate in
the study. The diagnostic part of the study included:
strength of the muscles stabilizing the lumbar-pelviciliac complex in a prone position and the time of
effective tone maintained in the muscles stabilizing
the lumbar-pelvic-iliac complex, also in a prone position. Accuracy of ball kicking was measured as an
important element of football.
Each of the studied parameters was assessed as
described below.
1. Strength of stabilizing muscles in a prone position.
The subject lied on the couch in a prone position
with upper limbs along the trunk. Below the line connecting the superior iliac spines a stabilizer was
placed, pumped up to the value of 70 mmHg. After inspiration and next, expiration, the subject toned the
deep muscles. The subject read the obtained value
from the display on the stabilizer.
2. The time of effective tone of the transverse abdominal muscle in a prone position.
The subject lied on the couch in a prone position
with upper limbs along the trunk. Below the line
connecting the superior iliac spines a stabilizer was
placed, pumped up to the value of 70 mmHg. After inspiration and next, expiration, the subject toned the
deep muscles. When the value displayed on the stabilizer fell below 64 mmHg the subject switched the
stopwatch on. The time was switched out when the
value increased above 64 mmHg or when the subject
was able to maintain muscle tone within 180 seconds.
3. Accuracy of kicking the ball.
The subject placed the ball where the penalty kick
was performed (11 meters from the goal area) and
had to kick the ball into the predefined area, marked
on the cloth hung in the upper right hand corner of
the goal. For marking the scored areas a square
piece of cloth of 1.5x1.5 dimensions was used with
marked areas of dimensions 0.5x0.5 m. The score
was as follows: the so-called “window” – 4 points, the
areas around point 4 – 3 points and next, the areas
below points 3 – 2 points and additionally, hitting the
goal frame – 1 point (in case of any doubts concerning the area where the ball was kicked, the player
always gained a higher score). The competitor performed 5 trials. 3 best results were taken into consideration when the mean score was calculated.
The trial was repeated after six weeks. That time
the players from the experimental group underwent
stabilizing training. The footballers were instructed
how to perform correctly the 3 exercises described
below:
1. Baseline position: a supine position, the upper
limbs along the trunk, lower limbs three flexed,
propped on the floor.
Movements: after the deep muscles are correctly
toned, the subject lifts the pelvis extending at the
same time the right leg in the knee joint and hip
83
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 4
Furgał W. i wsp. Trening stabilizacyjny piłkarzy nożnych
nowym i biodrowym, następnie odwiedzenie wyprostowanej kończyny w stawie biodrowym, przywiedzenie wyprostowanej kończyny i powrót do
pozycji wyjściowej.
Uwagi: 4 serie i 4 powtórzenia każda, dla kończyny dolnej prawej oraz lewej. Za każdym razem
zwracano uwagę na to, by miednica nie rotowała
się w czasie ruchu kończyną, a uda były ustawione równolegle.
2. Pozycja wyjściowa: podpór na przedramieniu leżąc
bokiem, kończyny dolne wyprostowane.
Ruch: po prawidłowym napięciu mięśni głębokichuniesienie miednicy w górę tak, aby ćwiczący podpierał się tylko na lewym przedramieniu i na zewnętrznej krawędzi stopy lewej, wyprost w stawie
biodrowym z równoczesnym zgięciem w stawie
kolanowym kończyny dolnej prawej, następnie zgięcie w stawie biodrowym z równoczesnym wyprostem w stawie kolanowym i powrót do pozycji wyjściowej.
Uwagi: 4 serie i 4 powtórzenia każda, dla podporu na przedramieniu lewym oraz prawym. Za każdym razem zwracano uwagę na to, by miednica
nie rotowała się w czasie ruchu kończyną i nie
wykorzystywano do dodatkowego podparcie drugiej kończyny górnej.
3. Pozycja wyjściowa: podpór leżąc przodem, dłonie
rozstawione na szerokość klatki piersiowej, kończyny górne zgięte w stawach łokciowych.
Ruch: po prawidłowym napięciu mięśni głębokich,
wyprost kończyn górnych w stawach łokciowych
z równoczesnym przyciągnięciem kończyny dolnej prawej do klatki piersiowej (kończyna dolna
prawa wykonuje zgięcie w stawach biodrowym
i kolanowym), następnie wyprost prawej kończyny dolnej z równoczesnym zgięciem kończyn górnych w stawach łokciowych i powrót do pozycji
wyjściowej.
Uwagi: 4 serie i 4 powtórzenia każda, dla kończyny dolnej prawej oraz lewej.
Trening stabilizacyjny był wykonywany przez zawodników przez 6 tygodni, 5 dni w tygodniu (od poniedziałku do piątku). Ćwiczenia były wykonywane
w 4 seriach po 4 powtórzenia dla każdej strony, przerwa między seriami trwała 30 sekund, pomiędzy każdym ćwiczeniem w serii nie było przerwy.
Wyniki, które otrzymano w przeprowadzonym badaniu opracowano statystycznie za pomocą programu komputerowego „Statistica”. Ze względu na niewielką liczbę osób w grupach (n<30), oprócz statystyk opisowych charakteryzujących poszczególne
parametry mierzone podczas badania (średnia, odchylenie standardowe, wartości maksymalne i minimalne), sprawdzano różnice w obrębie grup (badanie
przed i po sześciotygodniowym treningu) (test kolejności par Wilcoxona) i różnice między obydwiema
grupami (test U Manna-Whitneya). Za poziom istotności przyjęto p<0,05.
joint; next the subject abducts the limb extended
in the hip joint and adducts the extended limb.
After that the subject returns to the baseline
position.
Comments: 4 series and 4 repetitions, each for
the right and the left leg. Every time it was important not to rotate the pelvis during leg movements and to align the thighs parallel.
2. Baseline position: the subject is supported on the
forearm lying on the side with the lower limbs in
extension.
Movements: after the deep muscles are correctly
toned, the subject lifts the pelvis supporting on the
left forearm and the external edge of the left foot,
extension in the hip joint with simultaneous flexion
of the right leg in the knee joint, next, flexion in the
hip joint with simultaneous extension in the knee
joint and return to the baseline position.
Comments: 4 series and 4 repetitions, each for
supporting on the left and the right forearm. Each
time it was important not to rotate the pelvis during limb movements and not to support on the
other leg.
3. Baseline position: supporting in the prone position, hands apart at the width of the thorax, upper
limbs flexed in elbow joints.
Movements: after the deep muscles are correctly
strung up, extension of the upper limbs in elbow
joints with and pulling the right leg towards the
thorax (flexion of the right leg in the hip joint and
knee joint), next, extension of the right leg and
simultaneous flexion of the upper limbs in elbow
joints, return to the baseline position.
Comments: 4 series and 4repetitions, each for the
right and the left leg.
The stabilizing training was carried out within 6
weeks, 5 days a week (from Monday to Friday). The
exercises were performed in 4 series and 4 repetitions for each side and the interval between the series lasted 30 seconds. There were no intervals between the exercises.
The results obtained in the study were statistically
analysed using Statistica software. Due to a small
simple size (n<30 in each group), apart from descriptive statistics, characterizing individual parameters
measured during the study (the mean value, standard deviation, maximal and minimal values), the between-subject differences were assessed prior to and
following the 6-week training (using Wilcoxon’s signed rank test) as well as the between-group differences (Manna-Whitney U-test). The significance level
was set at p<0.05.
Wyniki
Results
W celu uzyskania większej czytelności, wyniki badań przedstawiono na rycinach.
The results are presented in figures for easier
understanding.
Różnice w obrębie grup
Z danych na Rycinie 1 wynika, że w grupie kontrolnej średnia wartość siły mięśni stabilizujących kom-
Between-subject differences
The data presented in Figure 1 indicate that in the
control group the baseline mean value corresponding
84
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 5
Furgał W. et al. Stabilizing training in football players
pleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji leżenia przodem wyniosła przed treningiem 58,9 mmHg,
a po treningu 59,1 mmHg. W grupie eksperymentalnej wyniki te wyniosły odpowiednio 59,1 mmHg i 60
mmHg.
Analiza testem kolejności par Wilcoxona zarówno
w grupie kontrolnej (p<0,36), jak i eksperymentalnej
(p<0,1), nie wykazała istotnych statystycznie zmian
w zakresie siły mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji leżenia przodem,
w wyniku prowadzonego treningu piłkarskiego.
Rycina 2 z kolei, przedstawia dla grupy kontrolnej
następujące wyniki: średni czas skurczu mięśni sta-
to the strength of the muscles stabilizing the lumbarpelvic-iliac complex in a prone position was 58.9
mmHg and after the training it was 59.1 mmHg. In the
experimental group these values were 59.1 mmHg
and 60 mmHg respectively.
The analysis using Wilcoxon’s signed rank test,
both in the control group (p<0.36) and in the experimental group (p<0.1) showed no statistically significant changes in strength of the muscles stabilizing
the lumbar-pelvic-iliac complex in a prone position,
due to the training.
Figure 2, in turn, presents the results obtained
from the control group, namely: the baseline value of
Ryc. 1. Wyniki uzyskane w badaniu siły mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji
leżenia przodem (pomiar ciśnienia w stabilizerze)
Fig. 1. The results obtained from the assessment of the strength of muscles stabilizing the lumbar-pelviciliac complex
in a prone position (measurement of pressure in the stabilizer)
Ryc. 2. Wyniki uzyskane w badaniu czasu skurczu mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy
w pozycji leżenia przodem (czas utrzymania skurczu przy odpowiednim napięciu mięśni)
Fig. 2. The results obtained from the measurement of contraction time in muscles stabilizing the lumbar-pelvic-iliac
complex in a prone position (the time of maintaining muscle contraction with proper muscle tone)
85
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 6
Furgał W. i wsp. Trening stabilizacyjny piłkarzy nożnych
Ryc. 3. Wyniki uzyskane w badaniu celności uderzenia
Fig. 3. The results corresponding to kicking accuracy
bilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji leżenia przodem przed treningiem wyniósł 34,6 sekundy, a po treningu 35,3 sekundy. W grupie eksperymentalnej przedstawiało się to odpowiednio: 60,9 sekund i 144,9 sekund.
Analiza testem kolejności par Wilcoxona w grupie
kontrolnej nie wykazała różnicy istotnej statystycznie
(p<0,31). Natomiast w grupie eksperymentalnej wyniki wykazały zmiany istotne statystycznie (p<0,01).
Z Ryciny 3 wynika, iż średnia wartość celności
uderzenia w grupie kontrolnej wyniosła przed treningiem 1,9 punktu, a po treningu 2,2 punktu. Tak więc
procentowy wzrost celności wynosił około 15,8%. Rezultaty grupy eksperymentalnej to odpowiednio: 2,2
punktu i 3 punkty, procentowy wzrost celności z kolei
wynosił około 36,4%.
Zarówno w grupie kontrolnej (p<0,008), jak i eksperymentalnej (p<0,008), analiza testem kolejności
par Wilcoxona wykazała zmianę istotną statystycznie
pomiędzy powyżej analizowanymi parametrami.
mean contraction time for the muscles stabilizing the
lumbar-pelvic-iliac complex in a prone position was
34.6 seconds and after the training it was 35.3 seconds. In the experimental group the corresponding
values were 60.9 s and 144.9 s respectively.
The analysis using Wilcoxon’s signed rank test
did not show any statistically significant (p<0.31) while
in the experimental group the changes turned out
statistically significant (p<0.01).
Figure 3 indicates that the mean value of kicking
accuracy in the control group was 1.9 points prior to
the training and 2.2 points following the training. The
percentage increase in this value was 15.8%. The
results obtained from the experimental group were:
2.2 and 3 points respectively while the percentage
value of this parameter was about 36.4%.
Both in the control group (p<0.008) and the experimental group (p<0.008) the analysis using Wilcoxon’s signed rank test showed statistically significant
changes in the above parameters.
Różnice pomiędzy grupami
Rycina 4 uwidacznia różnice pomiędzy grupami
w zakresie średniej siły mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji leżenia przodem, która na korzyść grupy eksperymentalnej przed treningiem wyniosła 0,2 mmHg. Nie była
ona statystycznie istotna (p<0,79).
Natomiast po treningu różnica ta zwiększyła się
do wartości 0,9 mmHg, jednakże w dalszym ciągu nie
była istotna statystycznie (p<0,2).
Z Ryciny 5 wynika, że różnica pomiędzy grupami
w zakresie średniego czasu skurczu mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy
w pozycji leżenia przodem, przed treningiem wyniosła 26,5 sekund na korzyść grupy eksperymentalnej
i nie była statystycznie istotna (p<0,32).
Po treningu zwiększyła się do wartości 109,6 sekundy i wykazała tym samym istotność statystyczną
(p<0,0003).
Between-group differences
Figure 4 shows the between-group differences in
average strength in the muscles stabilizing the lumbar-pelvic-iliac complex in a prone position. The difference value equaled 0.2 mmHg in favour of the experimental group and it was statistically insignificant
(p<0.79).
However, after the training, the difference increased to 0.9mmHg, but still was statistically insignificant
(p<0,2).
Figure 5 shows that the difference between groups
in average muscle pressure in the muscles stabilizing
the lumbar-pelvic-iliac complex in a prone position which
equalled 26.5 seconds in favour of the experimental
group and it was statistically insignificant (p<0.32).
The difference increased after the training and
equalled 109.6 seconds indicating statistical significance (p<0.0003).
Figure 6 shows that difference between groups in
average impact precision before the training which
86
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 7
Furgał W. et al. Stabilizing training in football players
grupa kontrolna
control group
grupa eksperymentalna
experimental group
Przed treningiem
Before training
Po treningu
After training
Ryc. 4. Wyniki uzyskane w badaniu siły mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w pozycji
leżenia przodem (pomiar ciśnienia w stabilizerze)
Fig. 4. The results obtained in the measurement of strength in the muscles stabilizing the lumbar-pelvic-iliac complex
(measurement of pressure in the stabilizer)
grupa kontrolna
control group
grupa eksperymentalna
experimental group
Przed treningiem
Before training
Po treningu
After training
Ryc. 5. Wyniki uzyskane w badaniu czasu skurczu mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy
w pozycji leżenia przodem (czas utrzymania skurczu przy odpowiednim napięciu mięśni)
Fig. 5. The results obtained in measurement of muscle contraction time in the muscles stabilizing the lumbar-pelviciliac complex in the front laying position (time of contraction sustainment measured at the specific muscle tension)
Z Ryciny 6 wynika, iż różnica pomiędzy grupami
w zakresie średniej celności uderzenia przed treningiem wyniosła 0,3 punktu na korzyść grupy eksperymentalnej (wyniki lepsze o 15,8%). Różnica ta nie była statystycznie istotna (p<0,16).
Po treningu natomiast, zwiększyła się do wartości 0,8 punktu (wyniki lepsze o 36,4%), co stanowiło
wartość istotną statystycznie (p<0,005).
equalled 0.3 points in favour of experimental group
(whose score was 15.8 %higher). It was statistically
insignificant (p<0.16).
After the training it increased and equalled 0.8
point (score 36.4% higher), which was a statistically
significant value (p<0.005).
87
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 8
Furgał W. i wsp. Trening stabilizacyjny piłkarzy nożnych
grupa kontrolna
control group
grupa eksperymentalna
experimental group
Przed treningiem
Before training
Po treningu
After training
Ryc. 6. Wyniki uzyskane w badaniu celności uderzenia
Fig. 6. Results obtained in the measurement of impact precision
Dyskusja
Discussion
Rozwój nauk medycznych i najnowsze odkrycia
medyczne przyczyniły się w ostatnich latach nie tylko
do wzrostu jakości życia populacji ludzkiej, ale również do wdrożenia w profesjonalne dyscypliny sportu
coraz to nowocześniejszych idei treningowych. Za
przykład może służyć trening stabilizacji centralnej
oraz nerwowo-mięśniowy. Stabilizację centralną należy rozumieć jako stan, w którym jednocześnie zaspokojone jest zapotrzebowanie na stabilność i mobilność [1]. Wykorzystywanie tych koncepcji w sporcie
wyczynowym pozwala zawodnikom osiągać lepsze
wyniki sportowe i pokonywać kolejne bariery swoich
możliwości. Dużą rolę w przygotowaniu zawodników
odgrywa również fizjoterapia, która nie jest już wyłącznie odpowiedzialna za przywracanie sprawności sportowcom w momencie odniesienia kontuzji, ale także,
dzięki odpowiednim metodom fizjoterapeutycznym,
może aktywnie uczestniczyć w procesie treningowym.
Zadaniem fizjoterapeuty zajmującego się przygotowaniem motorycznym, jest znalezienie dysfunkcji
w obrębie systemu zapewniającego stabilizację centralną i zaplanowanie takich zajęć treningowych, które spowodują wzrost siły i wytrzymałości osłabionych
mięśni bądź stawów. Takie działanie wpłynie na poprawę funkcji układu kostno-mięśniowego zawodnika
i pozwoli mu osiągnąć maksimum swoich możliwości
motorycznych. Jako przykład można tutaj podać czynniki wpływające na ograniczenie szybkości, która
w opinii wielu autorów jest uwarunkowana genetycznie (między innymi proporcje włókien szybkokurczliwych i wolnokurczliwych). Nierównomierny rozkład
napięcia mięśniowego, powodujący kolejno zmniejszenie ruchomości w stawach, a następnie ból, może w znaczący sposób zmniejszyć predyspozycje zawodnika w zakresie tej zdolności motorycznej. Celem
ćwiczeń jest przywrócenie prawidłowej stabilizacji
centralnej, na którą przede wszystkim ma wpływ właściwe napięcie mięśniowe [1].
Wśród metod fizjoterapeutycznych, które mogą
zostać włączone do codziennego treningu sportowe-
The development of medical science and the latest medical discoveries have not only improved the
quality of life among human population, but have also
contributed to implementation of modern training ideas
into professional sports disciplines. An example of this
would be central stabilizing training and neuro-muscular training. Central stabilisation should be understood as a state which satisfies one’s stability and
mobility needs [1]. Utilising those concepts in extreme sports helps competitors achieve better results
and overcome following barriers of their own abilities.
Also physiotherapy plays a significant role in competitor training. It is not only responsible for recovering
sportsmen abilities after sustaining an injury, but also,
thanks to proper physiotherapeutic methods, enables
their active participation in training process. The task
of the physiotherapist handling motoric training is to
locate dysfunctions in patient’s central stabilisation
system and to schedule the training program so it will
contribute to improvement of strength and endurance
in the weakened joints and muscles. This kind of
activity will cause an improvement of the competitor’s
musculoskeletal system functionality and will allow
him to achieve the maximum of his motor abilities.
The factors contributing to speed limits could be an
example. The factors affecting speed limits which,
according to many sources are genetically conditioned (and that relates to fast twitch fibres and slow
twitch fibres proportions) could be a good example of
this. Uneven distribution of muscular tension will cause
decrease in joints mobility, followed by pain and leading to a significant decrease in these competitors’ predispositions to a given motor ability. The goal of those
exercises is to recover an adequate central stability,
which is achieved by even distribution of muscular
tension [1].
Amongst physiotherapeutic methods which can
be included in daily sports training few deserve a mention: the Neurac (S-E-T) method, Australian method,
or functional training based on Functional movement
88
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 9
Furgał W. et al. Stabilizing training in football players
go należy wyróżnić metodę Neurac (dawniej S-E-T),
metodę australijską czy też trening funkcjonalny
w oparciu o ocenę FMS (The Functional Movement
Screen). Ćwiczenia wykorzystywane w tych metodach muszą być odpowiednio dozowane dla ćwiczących. Nie mogą być dla nich za trudne, by nie wyzwalać reakcji kompensacyjnych, jak również i zbyt łatwe,
ponieważ powinny stymulować naturalne mechanizmy rozwijające właściwe wzorce ruchowe [3,4]. W każdej z tych koncepcji można z łatwością doszukać się
elementu, który je łączy. Jest to funkcja mięśni głębokich zapewniająca stabilizację centralną [5]. Tworzą
one pewnego rodzaju gorset zapewniający sztywność kręgosłupa [6].
Na podstawie przeprowadzonych badań u piłkarzy nożnych KS Siarki Tarnobrzeg i GKS Walki Makoszowy można wyciągnąć wnioski, że elementy treningu
stabilizacyjnego kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w znaczący sposób przyczyniają się do polepszenia parametrów piłkarskich niezbędnych w tej dyscyplinie sportu. Widoczne jest to zarówno w analizie wyników uzyskanych w grupie eksperymentalnej, która miała przeprowadzony sześciotygodniowy trening stabilizacyjny, jak i na podstawie porównania wyników grupy
eksperymentalnej z grupą kontrolną, w której nie przeprowadzono takiego treningu, lecz „zwykły” trening piłkarski bazujący na wytrzymałości, sile i technice.
W obu grupach, element czysto piłkarski, taki jak
celność uderzenia zbadana przed i po sześciotygodniowym treningu (z włączeniem treningu stabilizacyjnego w grupie badanej), w wyniku treningu polepszyły
się (zmiana istotna statystycznie). Jednak w grupie
eksperymentalnej poprawa tej wartości była ponad
dwukrotnie wyższa. Fakt ten można wytłumaczyć tym,
iż mięśnie powierzchowne, które wcześniej mogły
być zaangażowane w funkcje stabilizacyjne, zostały
odbarczone przez właściwe stabilizatory. Dzięki temu
mięśnie te „skupiły się” na swojej głównej czynności,
jaką jest wykonywanie ruchu. Elementy treningu stabilizacyjnego spowodowały przywrócenie prawidłowych funkcji mięśni głębokich, zniosły „nadmierną
sztywność” mięśni powierzchownych, poprawie uległa także kontrola nerwowo-mięśniowa. Analizując siłę i czas utrzymywania się skurczu mięśni stabilizujących kompleks lędźwiowo-miedniczno-biodrowy w grupie eksperymentalnej, tylko za wyjątkiem pomiaru siły
mięśni w pozycji leżenia przodem nie zaobserwowano
zmian istotnych statystycznie. Rezultat ten w grupie
eksperymentalnej mógł wyniknąć z faktu, iż „normalny” trening piłkarski również stymuluje mięśnie głębokie brzucha. W grupie kontrolnej z kolei, w żadnym
z badanych parametrów siły i czasu trwania skurczu
mięśni stabilizujących nie zaobserwowano zmian
istotnych statystycznie pod wpływem przeprowadzanego sześciotygodniowego treningu piłkarskiego.
Z przedstawionych wyników badań i dostępnej wiedzy wynika, że wprowadzony trening stabilizacyjny
przyczynia się nie tylko do poprawy badanych wskaźników, ale może stanowić również zabezpieczenie
przed groźnymi kontuzjami. W każdej dyscyplinie sportu, tułów i stawy biodrowe zapewniają stabilność i umożliwiają wykonywanie ruchu charakterystycznego dla
danej konkurencji sportowej. Aby osiągnąć jak najlepszy wynik w zawodach i przy tym nie narazić się
na kontuzję, praca mięśni stabilizujących tułów musi
być odpowiednio zsynchronizowana z aktywnością
mięśniową stawów biodrowych. Ma to szczególne zna-
screen; FMS rating. Exercises based on those methods must be properly balanced. They cannot be too
difficult for practicing so as not to trigger compensatory reactions. They cannot be too easy, because
they should stimulate natural mechanisms for developing proper movement patterns [3,4]. All these conceptions have one common element which can be
easily discovered. This is the function of deep muscles responsible for central stabilization [5]. These
muscles form a sort of corset, stiffening the vertebral
column [6].
Based on the study conducted in football players
from Siarka Tarnobrzeg sport club and GKS Walki
Makoszowy, we can conclude that the elements of
training stabilizing the lumbar-pelvic-iliac complex
significantly contribute to the improvement of football-related parameters which are essential in this
sport. This is reflected both in the results obtained
from the experimental group undergoing the 6-week
stabilizing training and in the comparison of the results between the experimental group and the control
group which did not undergo such training, but
normal training for footballers, based on endurance,
strength and technique.
In both groups, the element of training strictly
related to football, such as ball kicking accuracy, prior
to and following the six-week training (including the
stability training in the experimental group) improved
and the change was statistically significant. However,
this parameter improved more than twice in the experimental group. This fact can be explained by unburdening the superficial muscles, probably engaged
in stabilizing functions, by proper stabilizers. This
made the muscles “focus on” its main activity, namely
movement performance. The elements of stabilizing
training restored normal functions of deep muscles
eliminated “excessive stiffness” of the superficial
muscles and contributed to neuromuscular control
improvement. The analysis of the strength and duration of contraction in the muscles stabilizing the lumbar-pelvic-iliac complex in the experimental group revealed no statistically significant changes in the parameters, except for the muscle strength in a prone
position. This result obtained from the experimental
group was probably due the fact that “normal” training for footballers also stimulates deep muscles of
the abdomen. In the control group, no studied parameter corresponding to the strength and duration of
muscle contraction revealed statistically significant
changes resulting from the applied six-week training
for footballers.
The presented study and the available reference
sources indicate that the introduced stabilizing
training not only does contribute to the improvement
of the studied indices, but also prevents dangerous
contusions. In every sport, the trunk and the hip joints
assure stability and enable movements which are
typical for a given sport discipline. In order to achieve
the best results during competitions and to avoid
contusions, it is necessary to synchronize properly
the activity of trunk-stabilizing muscles with that of
iliac joint muscles. This is essential during transmission of load from the trunk to the hip joints and the
lower limbs. If all the muscles work properly, the compression or torsion forces are safely moved from individual body segments, protecting this way the joints
from excess load. Stability of the spine and pelvis
89
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 10
Furgał W. i wsp. Trening stabilizacyjny piłkarzy nożnych
czenie podczas transmisji obciążeń z tułowia na stawy
biodrowe i kończyny dolne. Jeżeli wszystkie mięśnie
działają prawidłowo, siły kompresyjne lub skręcające
są bezpiecznie przenoszone z poszczególnych segmentów ciała, chroniąc w ten sposób stawy przed
nadmiernym obciążeniem. Stabilny kręgosłup i miednica stanowią zatem fundament podczas aktywności
fizycznej mięśni stawów biodrowych i kończyn dolnych, umożliwiając im osiągnięcie jak największej siły eksplozywnej. Tak więc system stabilizacji centralnej kontroluje zarówno ruch, jak i stabilność ciała.
Według Donatelli’ego [1], upośledzenie stabilizacji centralnej może być przyczyną urazów stawów kończyn
dolnych, dolnej części grzbietu, jak również, poprzez
system taśm mięśniowych stawów kończyn górnych
(ramiennych oraz łokciowych), dodatkowo przełożyć
się na gorszy rezultat sportowy. Wiedza ta jest wykorzystywana już na całym świecie przez największe
kluby piłkarskie. Z treningu stabilizacyjnego korzysta
między innymi niemiecki klub FC Bayern Monachium,
który w roku 2010 wygrał mistrzostwo oraz puchar
Niemiec, będąc dodatkowo finalistą Ligi Mistrzów. Co
ciekawe, według statystyk UEFA piłkarze tego klubu
w tym samym roku byli w czołówce wyników najrzadziej kontuzjowanych zawodników w przeliczeniu na
liczbę rozgrywanych meczów w sezonie [7]. Z kolei
w sezonie 2012/2013 Bayern wygrał już wszystkie rozgrywki w jakich brał udział, łącznie z Ligą Mistrzów.
Sukces sportowy tych właśnie piłkarzy mógł wyniknąć
z przywrócenia właściwej funkcji ich mięśni (mięśnie
głębokie stabilizowały i kontrolowały, mięśnie powierzchowne – wykonywały ruch), co poskutkowało zwiększeniem wydajności pracy i zmniejszeniem wydatku
energetycznego. Stabilne centrum ciała oraz swoboda
mięśni odpowiedzialnych za wykonywanie ruchów,
przełożyły się na lepsze wyniki osiągane przez zawodników oraz zminimalizowanie przeciążeń ich układu
kostnego i mięśniowego (eliminacja ryzyka kontuzji).
Poprawę rezultatów sportowych w wyniku stosowania treningu stabilizacyjnego zaobserwowano
również w innych dyscyplinach sportowych. Badania
piłkarek ręcznych, które były poddane 7-tygodniowemu treningowi stabilizacyjnemu pokazały, iż trening
ten zwiększył maksymalną prędkość rzutu piłką oddawanego przez te piłkarki [8]. Podobnie było u golfistów, u których poprawiła się prędkość i moment obrotowy wykonywanych przez nich uderzeń kijem golfowym [8]. Warto zaznaczyć, że z treningu opartego
na metodzie Neurac korzysta również kadra narodowa Norwegii, która w 2013 roku, na Mistrzostwach
Świata w narciarstwie klasycznym, wywalczyła 8 złotych, 5 srebrnych i brązowych medali [9].
Tak więc prawidłowa kontrola kompleksu lędźwiowo-miedniczno-biodrowego stanowi podstawę prawidłowego kształtowania motorycznego zawodnika. Na
stabilność mają wpływ: siła oraz wytrzymałość mięśni stabilizujących, koordynacja nerwowo-mięśniowa
i funkcjonalny zakres ruchu. Można zatem założyć,
że trening stabilizacyjny przyczynia się do poprawy
tych czynników, co w konsekwencji prowadzi do
wzrostu efektywności pracy zawodników w uprawianej przez nich dyscyplinie sportu, dodatkowo przyczyniając się do spadku ryzyka wystąpienia kontuzji.
Odpowiednie połączenie elementów tego treningu
z treningiem pozostałych zdolności motorycznych takich jak: wytrzymałość, siła, szybkość, gibkość, koordynacja oraz umiejętności techniczne powinno za-
90
constitute a fundament during physical activity of hip
joint muscles and the lower limbs, enabling them to
obtain the greatest explosive strength. This way the
system of central stabilization controls both movements and stability of the body. According to Donatelli
[1], impairment of central stability can result in injuries
of lower limb joints, the lower back and also, through
the system of muscular “tapes” of upper limb joints
(brachial and elbow joints), additionally translate into
worse results. This knowledge is now used worldwide
in the biggest football clubs. Stabilizing training is applied in such clubs as FC Bayern Monachium which in
2010 won the Cup of Germany and reached Champion League Final. Interestingly, according to UEFA
statistics, the footballers from this club obtained the
best results among the competitors who sustained
the lowest number of contusions in the season [7].
During the 2012/2013 season, Bayern won all the
matches they played including Champion League.
The success of these players probably resulted from
recovery of the proper function of muscles (the deep
muscles stabilized and controlled the superficial muscles while the superficial muscles performed movements) enabling improvement of performance and reduction of energy expenditure. Stability of the body
centre as well as unrestricted movements of the muscles responsible for movement translated into better
results and minimizing overload of the musculoskeletal system (elimination of contusion risk).
Improvement of results due to stabilizing training
has also been noted in other sports. The study conducted in a sample of female handball players who
underwent a 7-week stabilizing training showed improvement in the maximal speed of ball throwing [8].
Similar results were obtained in golf players who
improved their speed and rotation moment of golf
club hitting [8]. It is of note that training based on
Neurac approach is also applied in the National Team
of Norway that won 8 gold, 5 silver and brown medals
during the World Downhill Skiing Championships [9].
Based on these findings we can conclude that
a proper control of the lumbar-pelvic-iliac complex is
a fundamental of a correct motor function in competitors. The stability depends on: strength and endurance of stabilizing muscles, neuromuscular coordination and functional range of movements. We can
thus assume that stabilizing training contributes to
improvement of these factors, leading to better efficiency of athletic performance in a given sport discipline, additionally contributing to reduction of contusion risk. A proper combination of the elements of
stabilizing training with the training involving the
development of the remaining motor abilities, such as
endurance, strength, speed, flexibility, coordination
and technical skills can assure the best results in
sports. The stabilizing mechanism should thus involve
an effective combination of twitch of the superficial
(global) muscles with deep (local) muscles [10]. The
global muscles work mainly through concentric and
eccentric twitches while the local muscles generate
isometric twitch [11,12].
The studied issue requires further consideration
and continuous interpretation of the obtained results.
There is an important issue, worth verification in the
interpretation of results obtained from football players, but not mentioned in this paper, namely analysis
of the effect of contusion sustained by athletes in the
111 Furgał:Layout 1 2014-07-15 11:43 Strona 11
Furgał W. et al. Stabilizing training in football players
procentować najlepszymi wynikami sportowymi. Mechanizm stabilizacji powinien więc polegać na prawidłowym połączeniu skurczu mięśni powierzchownych
(globalnych) z głębokimi (lokalnymi) [10]. Mięśnie globalne pracują głównie w skurczu koncentrycznym i ekscentrycznym, natomiast mięśnie lokalne generują skurcz
izometryczny [11,12].
Analizowane zagadnienie wymaga dalszych rozważań i ciągłego interpretowania uzyskanych wyników. Istotną kwestią wartą rozpatrzenia w interpretacji wyników piłkarzy, a nieobecną w tejże pracy, jest
analiza wpływu kontuzji, którym ulegli w przeszłości
sportowcy, na badane parametry. Urazy bowiem w istotny sposób zakłócają prawidłowe funkcjonowanie organizmu i mogą przełożyć się na osłabienie mięśni nawet w odległym czasie. Ponieważ analiza nie dotyczyła odległego wpływu treningu stabilizacyjnego na
określone parametry, w związku z tym należałoby powtórzyć takie same badania przed okresem przygotowawczym oraz po okresie roztrenowania.
past on the studied parameters. Injuries prevent normal function of the body and can translate into muscle weakness, even much later. Since the presented
analysis did not concern the remote effect of stabilizing training on given parameters, the study should
be repeated prior to preparation for competition and
after training period.
Wnioski
Conclusions
1. Analiza uzyskanych wyników pozwoliła potwierdzić obecności istotnego związku pomiędzy dodatkowym wprowadzeniem treningu stabilizacyjnego
a poprawą celności uderzenia piłki u piłkarzy.
2. Udowodniono występowanie zależności pomiędzy treningiem stabilizacyjnym a wytrzymałością
mięśni głębokich kompleksu lędźwiowo-miedniczno-biodrowego.
3. Prawidłowy dobór do grup, rozpatrzenie wpływu
kontuzji oraz analiza odleglejsza, z pewnością przyczyniłyby się do uzyskania pełniejszego obrazu
wpływu, jaki wywiera trening stabilizacyjny na celność uderzenia oraz siłę i wytrzymałość mięśni
głębokich u piłkarzy nożnych.
1. Analysis of the results obtained from the reported
study confirmed the significant relationship between additional stabilizing training and improvement of kicking accuracy in football players.
2. Dependence was found between stability training
and endurance of deep muscles of the lumbarpelvic-iliac complex.
3. Proper selection for groups, analysis of the effect
of contusion and more distant analysis would
certainly contribute to determining the effect of
stabilizing training on the strength and endurance
of deep muscles in football players.
Piśmiennictwo / References
1. Donatelli R. Rehabilitacja w sporcie [In Polish] (Rehabilitation in sport). Redakcja wydania I polskiego Gnat R.
Wrocław; Elsevier Urban & Partner: 2011.
2. Panjabi M. The Stabilizing System of the Spine. Part I. Function, dysfunction, adaptation, and enhancement.
Jurnal of Spinal Disorders 1992; 5: 383-9.
3. Zając A, Wilk M, Poprzęcki S, et al. Współczesny trening siły mięśniowej [In Polish] (Contemporary training of
muscle strength). Wydanie II uzupełnione; Katowice: 2010.
4. Rzepka R, Sołtys J. Funkcjonalna ocena FMS w fizjoterapii i sporcie [In Polish] (Functional assessment of FMS in
physiotherapy and sport). Materiały ze szkolenia; Gliwice: 2011.
5. Snijders CJ, Vleeming A, Stockart R, Mens JMA, Kleinrensink GJ. Biomechanical modeling of sacroiliac joint
stability in different postures. Spine: State of the Art Review 1995; 9: 419-32.
6. Richardson C, Hodges P, Hides J. Kinezyterapia w stabilizacji kompleksu lędźwiowo-miednicznego [In Polish]
(Kinesitherapy in stabilization of the lumbag-pelvic complex). Redakcja wydania I polskiego E. Saulicz. Wrocław;
Elsevier Urban & Partner: 2009.
7. Norman D, Forsythe S. Nowoczesny trening motoryczny w piłce nożnej [In Polish] (Modern training for football
players). Materiały ze szkolenia; Katowice: 2010.
8. Sharrock C, Cropper J, Mostad J. A pilot study of core stability and athletic performance: is there a relationship?
The International Journal of Sports Physical Therapy 2011; 6(2): 63-74.
9. REDCORD: Zwycięstwa norweskich narciarzy biegowych [In Polish] (Success of Norwegian cross-country skiers)
http:// www.redcord.com/News_2011.aspx?m=574&amid=20121 [06.05.2013]
10. Clark MA, Lucett SC. NASM Essentials of Corrective Exercise Training. Lipincott Wiliams & Wilkin; a Wolter Kluwer
Business: 2011.
11. Comerford M, Mottram S. Kinetic Control; The Management of Uncontrolled Movement. Elsevier: 2012.
12. Gniewek T,Gryckiewicz S, Hadała M. Rola mięśnia poprzecznego brzucha w treningu stabilizacji na podstawie
aktualnej ewidencji naukowej. Priorytet czy uzupełnienie terapii w oparciu o koncepcję Kinetic Control [In Polish]
(The role of the transverse abdominal muscle in stabilizing training based on the current scientific evidence.
Priority or complementary treatment based on Kinetic Control conception) Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja
2013; 37: 4-12.
91