Cegła wiecznie atrakcyjna część 2

ELEWACJE
D
otychczas opisywane przez mnie realizacje
(Wydział Melioracji Akademii Rolniczej oraz
Wydział Matematyki i Fizyki Uniwersytetu
im. Adama Mickiewicza autorstwa arch. Jerzego
Gurawskiego) na stałe wpisały się w krajobraz Poznania,
a także w świadomość mieszkańców miasta. Mam
nadzieję, że podobnie stanie się i z tym obiektem.
Cegła jako wyznacznik formy
Zlokalizowana w zieleni, w sąsiedztwie parku i fortyfikacji poznańskiej Cytadeli Wyższa Szkoła Nauk
Humanistycznych i Dziennikarstwa jest kolejnym przykładem ciekawej, nowoczesnej architektury, która
posługuje się cegłą klinkierową jako dominującym
środkiem wyrazu.
Podobnie jak w opisywanym wcześniej przeze mnie
Wydziale Melioracji projektanci użyli prostych, surowych
ceglanych form, niemalże pozbawionych detalu w celu uzyskania odpowiedniego efektu. Zastosowanymi
materiałami są cegła klinkierowa, beton, szkło, blacha
stalowa i szary tynk. Najwięcej jest tu jednak cegły klinkierowej. Architekt Maciej Cierniewski, współautor projektu, mówi, że inspiracją do użycia cegły klinkierowej była po pierwsze, lokalizacja obiektu – na miejscu
ceglanego bastionu, fragmentu fortyfikacji poznańskiej
Wysunięta przed lico elewacji ściana klinkierowa ciekawie
kontrastuje z białym tynkiem ściany szczytowej. W tle
klinkierowa rotunda mieszcząca część administracyjną budynku
Cytadeli oraz po drugie, możliwości i wymagania, jakie
ten materiał stawia przed projektantem – logika budowania formy i konstrukcji. Trzeba przyznać, że uzyskany
efekt plastyczny jest bardzo ciekawy, a dzięki zastosowaniu właśnie klinkieru można być spokojnym o walory użytkowe obiektu i jego eksploatację w przyszłości.
Logicznie i bez komplikacji
Całość założenia pod względem kompozycyjnym jest
bardzo prosta i czytelna – klinkierowa rotunda oraz
wydłużony klinkierowy prostopadłościan połączone ze
Pionowy podział otworów okiennych zwieńczonych widocznym
żelbetowym nadprożem zastosowano konsekwentnie w całym
obiekcie
16
sobą transparentnym łącznikiem. Układ przestrzenny
budynku ma swoje odzwierciedlenie także w układzie
ELEWACJE
Przeszklony łącznik spaja klinkierową rotundę i klinkierowy prostopadłościan oraz stanowi główne wejście do budynku. Zawieszony na
stalowych cięgnach daszek kontrastuje z masywnymi płaszczyznami klinkieru
17
dach powtarza się rytmicznie ten sam motyw pionoELEWACJE
wego okna, wysokiego na 3 kondygnacje pasa szkła,
przedzielonego jedynie na wysokości stropów szarymi stalowymi blendami oraz umieszczonego nad nim
kwadratowego okna o tej samej co cały pas szerokości. Element ten powtórzono w podcieniu. Wszystkie
otwory okienne jak i podcień arkadowy zwieńczono
widocznym prefabrykowanym nadprożem żelbetowym. Kontrast pomiędzy wyeksponowanymi nadprożami a płaszczyznami klinkieru nadaje budynkowi nieco
bardziej surowego charakteru.
Pomiędzy rotundą a prostopadłościanem znajduje
się przeszklony łącznik stanowiący główne wejście
do budynku. Umieszczony nad wejściem lekki stalowo-szklany daszek, zawieszony na stalowych cięgnach
i wsparty na stalowych belkach tworzy przeciwwagę dla
masywnej bryły budynku. Klinkierowa ściana wchodzi
do wnętrza, domykając formę koła przez szklenie łącznika. To właśnie klinkierowa rotunda rytmicznie ponacinana pionowymi pasami okien skupia uwagę ludzi
poruszających się wzdłuż ul. Kutrzeby i jest najbardziej
charakterystycznym elementem całego obiektu.
Klinkier upiększa
Wyższa Szkoła nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa
jest kolejnym przykładem bardzo ciekawego zastosowania klinkieru w Poznaniu. Stanowi dowód dla inwestorów, wykonawców oraz dla samych mieszkańców
miasta, że cegła może być materiałem nowoczesnym
i atrakcyjnym w odbiorze. Znana od stuleci cegła wciąż
pozostaje wdzięcznym tworzywem, które można stosować nawet u progu XXI wieku bez obaw o posądzenie
o anachronizm i pozwalaj jednocześnie uzyskać obiekt
Klinkierowa ściana części dydaktycznej wystawiona przed lico
budynku skontrastowana ze szczytem wykończonym w białym
tynku
funkcjonalnym. W rotundzie mieści się część administracyjna uczelni z salami komputerowymi i seminaryjnymi, prostopadłościan zaś mieści w sobie sale dydaktyczne oraz bar i zaplecze fitness w przyziemiu.
Można zauważyć żelazną konsekwencję projektantów w kształtowaniu elewacji – we wszystkich fasa-
o formie i wyrazie odpowiadającym naszym czasom.
Sukcesem projektantów jest fakt, że udało im się przeprowadzić proces projektowy bardzo konsekwentnie
– pierwotny zamysł jest czytelny, zapisany w formie
i materiale budynku.
mgr inż. arch. Aleksander Kirych
Zdjęcia: Maciej Cierniewski, Aleksander Kirych
Podziękowania dla Mariusza Wrzeszcza i Macieja Cierniewskiego za
pomoc w realizacji artykułu
Pracownia projektowa architekta Mariusza Wrzeszcza
Autorzy: arch. Mariusz Wrzeszcz, arch. Maciej Cierniewski
Kierownik projektu: arch. Mateusz Trojanowski
Obiekt oddany do użytku: marzec 2003 r.
Projekt: luty-czerwiec 2002
18