KS Jasienica Ros zad 4 - Proj Budow-Wyk

Zakład Projektowo - Usługowy
„EKOPROJEKT”
36 - 200 Brzozów, ul. Legionistów 10
tel/fax. (0-13) 43 411 19; e-mail: [email protected]
PROJEKT
BUDOWLANO – WYKONAWCZY
Nazwa i adres obiektu budowlanego:
„Budowa kanalizacji sanitarnej wsi Jasienica Rosielna – zadanie 4”
Inwestor:
Gmina Jasienica Rosielna
36-220 Jasienica Rosielna
powiat brzozowski, woj. podkarpackie
Opracował:
Stanowisko:
Projektant:
Branża sanitarna
Imię, nazwisko
Uprawnienia
inż.
Józef Boroń
spec. instalacyjno – inżynieryjna
i ochrony środowiska
GT–8341/53/77, A-649–132/81
Brzozów 2008 r - luty.
Nr ewidencyjny
Data i podpis
Luty 2008
PDK/IS/0569/02
Projekt budowlany wykonawczy zawiera
A. Część opisowa
1.
2
3.
4.
5.
6.
Przedmiot opracowania
Zakres rzeczowy kanalizacji
Opis projektowanych rozwiązań
Zabezpieczenie istniejącego uzbrojenia
Warunki gruntowo - wodne
Opis rozwiązań technicznych
B. Część rysunkowa
– Profil podłużny kanalizacji sanitarnej
– Przekroczenie przewiertem pod drogą krajową
nr 9 (Radom - Barwinek) w km 236+680
– Skrzyżowanie kanalizacji z drogą powiatową
P2028 (przekroczenie przewiertem)
– Przekroczenie rzeki Stobnica w km 22+187
(przekroczenie metodą przewiertu)
– Przekroczenie potoku Rędziny w km 0+135
(przekroczenie metodą przekopu)
– Przekroczenie potoku Rędziny w km 0+610
(przekroczenie metodą przekopu)
– Przekroczenie potoku Rędziny w km 0+812
(przekroczenie metodą przekopu)
– Przekroczenie potoku Rosielna w km 3+260
(przekroczenie metodą przewiertu horyzontalnego)
1:100/1000 rys. 14 ÷ 35
1:100
rys. 36
1:100
rys. 37
1:100
rys. 38
1:100
rys. 39
1:100
rys. 40
1:100
rys. 41
1:100
rys. 42
2
OPIS TECHNICZNY
1.
Przedmiot opracowania
Przedmiotem opracowania jest Projekt budowlano - wykonawczy kanalizacji sanitarnej miejscowości
Jasienica Rosielna – zadanie 4.
Niniejszy projekt obejmuje sieć kanalizacji miejscowości w układzie grawitacyjno-ciśnieniowym wraz z
przyłączami do budynków.
Projektowana kanalizacja sanitarna będzie odbierać ścieki o charakterze bytowo-gospodarczym.
2
Zakres rzeczowy kanalizacji
Zakres niniejszego opracowania obejmuje budowa:
– kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej ø110÷160 mm PVC długości ok. 7 748 m,
– kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej ø200 mm PVC długości ok. 2 186 m,
– kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej ø250 mm PVC długości ok. 702 m,
– kanalizacji sanitarnej tłocznej ø50 mm PE, o długości 170,0 m
– przepompowni ścieków ø1200 mm zbiornik polimerobetonowy,
3.
Opis projektowanych rozwiązań
Podstawowym materiałem do budowy kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej są rury kanalizacyjne
kielichowe ø110÷250 mm PVC kasy N i T łączone na uszczelki gumowe w technologii Sewer- Lock firmy
PipeLife. Na sieci zastosowane są studzienki kanalizacyjne rewizyjne teleskopowe PVC ø400 mm
z włazami teleskopowymi żeliwnymi. W terenach zielonych zastosować teleskopy i pokrywy (T05D) na
obciążenie 5 ton, w miejscach narażonych na ruch kołowy należy zastosować teleskopy i pokrywy (T30K)
na obciążenie 12,5 ton. System kanalizacyjny grawitacyjny wykonać według technologii firmy PipeLife.
Rury układać na podsypce piaskowej gr. 0,15 m. Rury po zmontowaniu przysypać sypką ziemią
z wykopu. Rozkopany teren przywrócić do stanu pierwotnego.
Kanalizacja sanitarna ciśnieniowa:
— ø50×3,0 mm polietylenowe SDR 17; PE100; PN6,3 z rur PE
Kanalizacja ciśnieniowa łączona jest na zgrzewanie elektrooporowe, układany na podsypce piaskowej
grubości 15 cm na głębokość ok. 1,60 m od poziomu terenu. Rury po zmontowaniu przysypać sypką
ziemią z wykopu. Rozkopany teren przywrócić do stanu pierwotnego.
Studzienka przepompowni ścieków o średnicy wewnętrznej ø1200mm i H=3,5 m wykonana
z polimerobetonu jako przepompownia indywidualna, wyposażona będzie w dwie zatapialne pompy
ściekowe firmy ABS typ Pirania S-12 2D. Orurowanie wewnętrzne przepompowni wykonane będzie ze
stali nierdzewnej, osprzęt z żeliwa. Projekt techniczny przepompowni ścieków stanowi oddzielne
opracowania jako projekt wykonawczy.
4.
Zabezpieczenie istniejącego uzbrojenia.
Projektowana sieć kanalizacji sanitarnej krzyżuje się z następującym, istniejącym uzbrojeniem
podziemnym i nadziemnym:
– sieć gazowa,
– sieć wodociągowa i przyłącza wodociągowe od studni lokalnych,
3
– indywidualne kanalizacje deszczowe,
– kable telekomunikacyjne,
– kable elektryczne,
– napowietrzne linie energetyczne,
– przepusty drogowe
Powyższe skrzyżowania są bezkolizyjne, projekt zakłada posadowienie kanałów poniżej istniejącego
uzbrojenia. Zachodzi jednak konieczność zabezpieczenia istniejącego uzbrojenia na czas budowy.
W miejscu skrzyżowania projektowanych kanałów z istniejącym uzbrojeniem wykopy należy wykonywać
ręcznie. Zasypkę wykopów pod istniejącym uzbrojeniem wykonać ręcznie ze starannym zagęszczeniem,
aby uniknąć późniejszego osiadania. W miejscach skrzyżowań wykopów z liniami napowietrznymi należy
zachować wymagane przepisami odległości od przewodów do wysięgników maszyn. Istniejące przepusty
drogowe zaniwelować. Istniejące cokoły ogrodzeń zabezpieczyć przez podstemplowanie konstrukcją
drewnianą.
Mapy do celów projektowych mogą nie odzwierciedlać dokładnego usytuowania wszystkich sieci
uzbrojenia podziemnego. W trakcie wykonywania robót należy liczyć się z natrafieniem na sieci
niezinwentaryzowane, które dodatkowo mogą kolidować z projektowaną kanalizacją.
Przekroczenie drogi krajowej Nr 9 Radom – Barwinek w km 236+680
Przekroczenie drogi krajowej rozpocząć od wykonania komory montażowej o wym.: 10,0m×3,0m
i gł. 2,8 m w odległości 1,0 m poza prawym pasem drogi (na działce gruntowej 210/2). Po lewej stronie
poza pasem drogowym (na działce gruntowej 823/5) wykonać wykop kontrolny o wymiarach 3,0m×3,0m
i głębokości 3,0 m. Na dnie komory montażowej ułożyć płyty drogowe i urządzenie do podwiertów.
Podwiert wykonać rurą stalową ø406×10,0mm długości 31,0 m. Zewnętrzna powierzchnia rury winna być
zabezpieczona fabryczną izolacją ZO3, a wewnętrzna powierzchnia rury izolacją MW. Szerokość pasa
drogowego w miejscu przekroczenia wynosi 25,0 m. Po wykonaniu podwiertu i wprowadzeniu rury
kanalizacyjnej grawitacyjnej ø200mm PVC w rurę ochronną należy zamknąć końcówki rury ochronnej.
Wykopy kontrolne zasypać, a teren przywrócić do stanu pierwotnego.
Prowadzenie robót nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu pojazdów.
Szczegółowy sposób wykonania przekroczenia drogi metodą podwiertu oraz rzędne zamieszczone
w opracowaniu (rys. nr 36). Całość robót wykonać zgodnie z decyzjami wydanymi przez Generalną
Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Rzeszowie.
Przed rozpoczęciem robót budowlanych w pasie drogi krajowej należy wystąpić zarządcy drogi
o wydanie decyzji administracyjnej na zajęcie pasa drogowego. Wykonane podwierty podlegają odbiorowi.
Skrzyżowanie z drogą powiatową P2028 w km 2+440
Przekroczenie drogi powiatowej w km 2+440 rozpocząć od wykopania komory montażowej
o wym.: 10,0m×3,0m i gł. 2,5 m w odległości 1,0 m poza lewym pasem drogi powiatowej (na terenie
działki gruntowej nr 545/1). Na dnie komory montażowej ułożyć płyty drogowe i urządzenie do
podwiertów. Podwiert wykonać rurą stalową ø324×8,0mm długości 20,0 m. Zewnętrzna powierzchnia rury
winna być zabezpieczona fabryczną izolacją ZO3 a wewnętrzna powierzchnia rury izolacją MW.
Szerokość pasa drogowego w miejscu przekroczenia wynosi 14,0 m. Po wprowadzeniu rury kanalizacyjnej
4
grawitacyjnej ø200mm PVC w rurę ochronną i zamknięciu końców rury ochronnej wykop należy zasypać
a teren przywrócić do stanu pierwotnego.
Szczegółowy sposób wykonania przekroczenia dróg metodą podwiertu oraz rzędne zamieszczone
w opracowaniu (rys nr 37). Całość robót wykonać zgodnie z postanowieniem wydanym przez Zarząd Dróg
Powiatowych. Wykonany podwiert podlega odbiorowi przez zarządcę drogi. Przed rozpoczęciem robót
budowlanych w pasie drogi powiatowej należy wystąpić do Rejonu Dróg Powiatowych w Brzozowie
o wydanie decyzji administracyjnej na zajęcie pasa drogowego.
Skrzyżowania z drogami lokalnymi.
Przekroczenie dróg gminnych o nawierzchni bitumicznej wykonać metodami podwiertu. Roboty
podwiertowe prowadzić analogicznie jak pod drogą powiatową. Długości i średnice rur przewietrowych
podane w opracowaniu graficznym.
Przekroczenia pozostałych dróg lokalnych wykonać metodą przekopu. Przekroczenia poprzeczne
dróg lokalnych jak również ułożenie kanalizacji sanitarnej w drogach o niskim natężeniu ruchu wykonać
rurami kanalizacyjnymi o zwiększonej wytrzymałości klasy T.
Skrzyżowania z kablami telekomunikacyjnymi i energetycznymi.
Skrzyżowanie z kablami teleenergetycznymi należy zabezpieczyć przez nałożenie na kablach rur
ochronnych dwudzielnych typu Arota A110PS o średnicach ø110 mm i długości min 2,2 m. Kable
telekomunikacyjne i energetyczne niskiego napięcia należy zabezpieczyć rurami ochronnymi koloru
niebieskiego, natomiast kable energetyczne średniego i wysokiego napięcia zabezpieczyć rurami
ochronnymi koloru czerwonego. Całość robót w miejscu skrzyżowań prowadzić ręcznie pod nadzorem
pracownika TP SA lub RE Sanok. Miejsca skrzyżowań przed zakryciem należy zgłosić do odbioru i
odebrać protokołem końcowym.
Skrzyżowania z gazociągami.
Na
trasie
projektowanej
kanalizacji
występują
skrzyżowania
z
gazociągami
niskoprężnymi
i średnioprężnymi, które należy zabezpieczyć przez nałożenie na kanalizacji rur ochronnych:
– k.s. ø160 mm PVC — rura ochronna ø280×10,8 mm PVC, L = 5,6 m
– k.s. ø200 mm PVC — rura ochronna ø315×12,1 mm PVC, L = 5,6 m
– k.s. ø250 mm PVC — rura ochronna ø400×15,3 mm PVC, L = 5,6 m
Rozwiązanie kolizji projektowanej kanalizacji sanitarnej z istniejącymi gazociągami stanowi
oddzielne opracowanie jako projekt budowlany.
Skrzyżowania z ciekami wodnymi.
Przekroczenie rzeki Stobnica w km 22+187 (rys. nr 38) wykonać metodą podwiertu sterowanego.
Wwiercona rura osłonowa na głębokości ok.1,0 m pod dnem cieku wodnego znajdzie się poniżej
przewidywanego profilu granicznego rozmycia koryta cieku.
5
Po wykonaniu podwiertu rurą ochronną stalową i wprowadzeniu do niej rury kanalizacyjnej przewodowej
wolną przestrzeń pomiędzy rurami na końcach rury ochronnej zadeklować i wypełnić pianką
poliuretanową.
W celu dodatkowego zabezpieczenia miejsca przekroczenia na dnie rzeki na długości 15,0m ułożyć
materac faszynowy gr. 0,5m obciążony narzutem kamiennym dśr = 0,3m. Przed i za umocnieniami zabić
palisadę z kołków ø4÷6 cm długości 1,0 m. Przed i za palisadą na długości 7,0 m wykonać narzut
kamienny luzem w formie stożka. Na długości umocnień u podstaw skarp odbudować zniszczoną opaskę z
kiszki faszynowej o przekroju 25×50cm przybitą palikami. Skarpy rzeki powyżej opaski faszynowej
umocnić narzutem kamiennym dśr= 0,3m w płotkach do wysokości 1,5m.
Przekroczenie potoku Rosielna w km 32+260 (rys. nr 42) wykonać metodą przewiertu
horyzontalnego. Wwiercona rura osłonowa na głębokości ok.1,0 m pod dnem cieku wodnego znajdzie się
poniżej przewidywanego profilu granicznego rozmycia koryta cieku. Dno i skrapy potoku Rosielna w
miejscu projektowanego przekroczenia zabezpieczone są płytami Jomb. Przekroczenie cieku metodą
podwiertu nie narusza struktury koryta, więc nie projektuje się dodatkowego zabezpieczenia.
Przekroczenia potoku Rędziny w km 0+135 (rys. nr 39), w km 0+610 (rys. nr 40), w km 0+812 (rys.
nr 41) wykonać metodą przekopu w czasie suchej pory roku koparką podsiębierną. Ułożone rury osłonowe
na głębokościach zgodnych z załączonymi rysunkami (ok. 1,0 m) pod dnem cieków wodnych znajdują się
poniżej przewidywanego profilu granicznego rozmycia koryta cieku.
Po wykonaniu wykopu i ułożeniu rury ochronnej z wprowadzoną i zabezpieczoną rurą sieciową wykop
należy zasypać ziemią z wykopu.
W miejscu przekroczenia cieku na długości 6,0÷10,0 m na dnie wykonać narzut kamienny
w płotkach dśr= 0,3m. Skarpy umocnić narzutem kamiennym w płotkach do wysokości 1,0m. Przed i za
umocnieniami zabić palisadę z kołków ø4÷6 cm długości 1,0 m
Całość robót wykonać zgodnie z rozwiązaniem technicznym zawartym w operacie wodnoprawnym
pod nadzorem przedstawiciela PZMiUW Sanok.
Przekroczenia rowów melioracyjnych
Przekroczenia poprzeczne istniejących rowów melioracyjnych kanalizacją sanitarną metodą
rozkopu, rury przewodowe montowane w rurach ochronnych.
Skrzyżowania z drenami melioracyjnymi
Napotkane, a uszkodzone rury drenarskie podczas wykonywania wykopu należy dokładnie
oznakować, a wyloty oczyścić. Po zmontowaniu kanalizacji ciąg drenarski bezwzględnie należy
przywrócić do stanu pierwotnego pod nadzorem pracownika PZMiUW Inspektorat Sanok. Rury drenarskie
ø50 mm i ø75 mm układać w korytkach trójkątnych z desek gr. 32 mm w poszerzonym wykopie o 0,50 m
w obydwu kierunkach ciągu drenarskiego. Rury drenarskie ø100 mm i ø150 mm układać w korytkach
prostokątnych jw.
Skrzyżowania z istniejącą kanalizacją deszczową, sanitarną i siecią wodociągową.
6
Skrzyżowania
z
tym
uzbrojeniem
nie
wymagają
dodatkowych
zabezpieczeń.
Prace
w pobliżu skrzyżowań należy prowadzić ręcznie pod nadzorem dysponenta sieci. Lokalizacja kolizji
przedstawiona jest na Projekcie Zagospodarowania Terenu.
5.
Warunki gruntowo - wodne
Warunki gruntowo-wodne po trasach kanału przyjęto zgodnie z opracowaną Dokumentacją
geotechniczną opracowaną w celu ustalenia warunków gruntowych i wodnych dla potrzeb budowy
kanalizacji sanitarnej wsi Jasienica Rosielna. Dokumentacja Geotechniczna opracowana przez Zakład Prac
Wiertniczych i Geologicznych „ALGEO” w Grabownicy stanowi załącznik do opracowania.
6.
Opis rozwiązań technicznych.
Trasowanie kanalizacji.
Wytyczenia trasy przewodów winien dokonać uprawniony geodeta, któremu zlecono obsługę
inwestycji
pod
względem
geodezyjnym
(warunek
uzgodnienia
dokumentacji
przez
PZUDP
Brzozów).Trasę kanalizacji należy przenieść w teren z Projektu Zagospodarowania Terenu uzgodnionego
w PZUDP Brzozów i zastabilizować „świadkami” (kołkami) w odl. 4,0 m w terenie. Repery robocze
geodeta wyznaczy i zastabilizuje w terenie w porozumieniu z Wykonawcą. Trasę przewodów tyczyć przez
wbicie kołków osiowych na każdym załamaniu trasy i osiach wszystkich studzienek rewizyjnych oraz na
prostych odcinkach kanalizacji, co 30÷50 m oraz wbicie świadków jednostronnych lub dwustronnych tak,
aby nie zostały naruszone w trakcie robót (ustala kierownik budowy).
Na terenie przyjętej do wykonania części inwestycji powinno być wyznaczone:
–
punkty stałe niwelacyjne (tzw. repery) umożliwiające jednoznaczne określenie rzędnych następnych
studzienek (ich lokalizację ustala z geodetą kierownik budowy).
Roboty ziemne.
Wykopy wykonać koparką podsiębierną o poj. łyżki 0,25÷0,6 m3. Szerokość dna wykopu 10 cm powyżej
niwelety dna kanału winna wynosić (dz + 40 cm) tj.:
― dla ø150 mm – 55 cm, dla ø200 mm – 60 cm, dla ø250 mm – 65 cm,
Wykopy wykonać na rozkop nachylenie skarp 1:0,6.
Wykopy o ścianach pionowych i głębokości większej niż 1,5 m winny być szalowane ze względów BHP.
Na skrzyżowaniach z istniejącymi ogrodzeniami, gazociągami, kablami elektrycznymi, wodociągami oraz
pozostałym uzbrojeniem podziemnym wykopy winny być wykonane ręcznie na dł. 4,0 m tj. po dwa metry
od miejsca kolizji. Wyrównanie dna wykopu po koparce do rzędnej projektowanej i pogłębienie dna
wykopu na podsypkę wykonać ręcznie. Ilość robót ręcznych nie przekroczy objętościowo 10%.
Uwaga! W miejscach kolizji z uzbrojeniem podziemnym dokonać odkrywki uzbrojenia przez ręczne
wykonanie wykopu w obecności właściciela uzbrojenia.
Podbudowa.
Podbudowę wykonać z piasku, o grubości 0,15 m. Podbudowa winna być zagęszczona
mechanicznie. W tym celu należy:
7
–
ręcznie pogłębić wykop do projektowanej rzędnej podanej na profilu podłużnym
–
ręcznie pogłębić wykop o 0,15 m i szerokość ok. 0,40 m
–
nasypać na dno piasek gr. 0,15m a w przypadku słabej nośności podłoża żwir i piasek w stosunku 1: 0,3
–
zawibrować podłoże wibratorem spalinowym powierzchniowym przesuwanym ręcznie.
Gdyby w wykopie nastąpił silny dopływ wody stosować podbudowę żwirową o granulacji 5 ÷ 10 mm. Dno
wykopu wykonanego w gruncie skalistym wyrównać podsypką piaskową grubości 0,15 m dobrze
zagęszczoną wibratorem (ułożenie rur na dnie takiego wykopu bezwzględnie podlega protokolarnemu
odbiorowi przez Inspektora Nadzoru).
Wykopy „przebrane” bezwzględnie zasypać mieszanką tłuczniowo – piaskową w stosunku 1:0,6 (PN–
92/B–10735 poz. 4.1.2.).
Przy odspajaniu gruntu, profilowaniu dnia wykopu oraz układaniu rur należy stosować się do poniższych
zaleceń:
1. Wykop należy rozpocząć od najniższego punktu, aby zapewnić grawitacyjny odpływ wody z wykopu
w dół po jego dnie.
2. Spód wykopu wykonywanego ręcznie należy pozostawić na poziomie wyższym od projektowanego o
około 5 cm, a w gruntach nawodnionych o około 20 cm wyższym.
3. Przy wykopie wykonywanym mechanicznie należy pozostawić warstwę gruntu, ponad projektowaną
rzędną dna wykopu, o grubości co najmniej 20 cm, niezależnie od rodzaju gruntu. Nie wybraną
warstwę gruntu należy sunąć z dna wykopu, najlepiej sposobem ręcznym.
4. Z dna wykopu należy usunąć kamienie i grudy, dno wyrównać, a następnie przystąpić
do wykonywanie podłoża, zgodnie z dokumentacją techniczną.
5. W trakcie wykonywanie robót ziemnych nie wolno dopuścić do naruszenia (rozluźnienia, rozmoczenia
lub zamarznięcia) rodzimego podłoża w dnie wykopu. W tym celu prace ziemne należy prowadzić
starannie, możliwie szybko, nie trzymając zbyt długo otwartego wykopu.
6. Grunty naruszone należy usunąć z dna wykopu, zastępując je wykonaniem podłoża wzmocnionego w
postaci zagęszczonej ławy piaskowej o grubości (po zagęszczeniu), co najmniej 15 cm. Ten sam rodzaj
podłoża należy wykonać w sytuacji, kiedy doszło do przegłębienia dna wykopu, tj. wybrania warstwy
gruntu poniżej projektowanego poziomu posadowienia rurociągu.
7. Podłoże wraz z warstwą wyrównawczą należy profilować w marę układania kolejnych odcinków
rurociągu.
8. Przewód po ułożeniu powinien ściśle przylegać do podłoża na całej swej długości, na co najmniej ¼
swego obwodu, tzn. należy bardzo starannie zagęścić grunt.
9. Niedopuszczalne jest podkładanie pod rury kawałków drewna, kamieni lub gruzu w celu
uzyskania odpowiedniego spadku rurociągu lub wyrównywania kierunku ułożenia przewodów.
10. Do budowy przewodu należy stosować tylko elementy niewykazujące uszkodzeń na ich
powierzchniach (np. wgnieceń, pęknięć, rys).
Wypełnianie wykopu i zagęszczanie gruntu.
8
Do wykonywania warstw wypełniających wykop, należy przystąpić natychmiast po dokonaniu
i zatwierdzeniu częściowego odbioru robót w zakresie zakończonego posadowienia rurociągu.
Wypełnienie wykopu
Wypełnienie wykopu należy wykonywać w dwóch etapach (rysunek wyżej).
I etap: wypełnienie wykopu w strefie ochronnej rury, czyli tzw. obsypka rurociągu;
II etap: wypełnianie wykopu nad strefą ochronną rury, czyli tzw. zasypka rurociągu.
Obsypka rurociągu.
Przy odspajaniu gruntu, profilowaniu dna wykopu oraz układaniu rur należy stosować się do poniższych
zaleceń:
1. Obsypkę wykonywać z gruntu mineralnego, sypkiego (zwykle piasku lub żwiru), którego wielkość
ziaren, w bezpośredniej bliskości rury, nie powinna przekraczać 10 % nominalnej średnicy rury, lecz
nigdy nie może być większa niż 60 mm (nawet dla dużych rur).
2. Materiał obsypki nie może być zmrożony ani też zawierać ostrych kamieni lub innego łamanego
materiału.
3. W celu zapewnienia całkowitej stabilności rurociągu, konieczne jest zadbanie o to, aby materiał
obsypki szczelnie wypełniał przestrzeń nad rurą. Do ubijania warstw obsypki nad rurą można użyć
ubijaków drewnianych.
4. Obsypkę wykonywać warstwami, równolegle po obu bokach rur, każdą warstwę zagęszczając.
Grubość warstw nie powinna przekraczać 1/3 średnicy rury lub nie powinna być większa niż 30 cm.
5. Jednocześnie z wykonywaniem poszczególnych warstw obsypki należy usuwać ewentualne
odeskowanie wykopu, zwracając przy tym uwagę na staranne wypełnienie wykopu i zagęszczenie
przestrzeni zajmowanej uprzednio przez umocnienie wykopu.
6. Nie należy usuwać ścianek szczelnych, zastosowanych ze względu na warunki gruntowej i wysoki
poziom wód gruntowych.
7. Obsypkę należy prowadzić aż do uzyskania górnego poziomu strefy ochronnej rurociągu, tj. warstwy o
grubości po zagęszczeniu, co najmniej 30 cm ponad wierzch rury.
8. Niedopuszczalne jest wykonywanie obsypki przez bezpośrednie spuszczanie mas ziemi na rurociąg z
samochodów wywrotek.
Zagęszczanie gruntu.
9
Sposób osiągnięcia stopnia zagęszczenia 85% (wartość wg zmodyfikowanej próby Proctora) dla wibratora
płytowego ręcznego wynosi 1 cykl przeciągania dla warstwy 20 cm. Podczas wykonywania zagęszczenia
należy przestrzegać następujących zasad:
1. Przy ręcznym zagęszczaniu (przez ubijanie lub udeptywanie) maksymalna grubość warstw obsypki
nie powinna być większa niż 10-15 cm; przy zagęszczaniu mechanicznym – maksymalna grubość
warstw nie powinna przekraczać wartości 20 cm dla żwiru i piasku.
2. Zaleca się stosowanie sprzętu do zagęszczania, który może pracować jednocześnie po obu stronach
przewodu.
3. Należy pamiętać o dokładnym zagęszczeniu – podbiciu gruntu w tzw. pachach rurociągu.
Podbijanie należy wykonywać przy użyciu ubijaków drewnianych. Stosowanie ubijaków metalowych
dopuszczalne jest w odległości co najmniej 10 cm od rurociągu.
Pierwsze warstwy aż do osi rury powinny być zagęszczane bardzo ostrożnie, aby uniknąć uniesienia się
rury. Po wykonaniu obsypki do ½ wysokości rury, wszelkie ubijanie warstw powinno być wykonywane w
kierunku od ścian wykopu do rurociągu.
Mechaniczne zagęszczanie nad rurą można rozpocząć dopiero, gdy nad jej wierzchołkiem została
wykonana warstwa ochronna o grubości minimalnej 0.5 m.
Zasypka wykopu.
Do wykonywania wypełnienia wykopu nad strefą ochronną rurociągu można przystąpić po dokonaniu
kontroli stopnia zagęszczenia obsypki.
Kontrola taka powinna być przeprowadzona przez uprawnioną jednostkę geotechniczną.
Zasypkę rurociągu należy wykonywać z takiego materiału i w taki sposób, aby spełniać wymagania
stawiane przy rekonstrukcji danego terenu (drogi, chodniki, tereny zielone).
Do zasypki można użyć gruntu rodzimego, o ile odpowiada warunkom podanym w dokumentacji
technicznej. Do zasypki nie należy używać gruntu zawierającego duże kamienie i głazy.
Rozbiórka
ewentualnego
odeskowania
wykopu
powinna
następować
równolegle
z
zasypką,
przy zachowaniu szczególnej ostrożności, ze względu na możliwość obsunięcia się ścian wykopu.
Montaż rurociągu PVC.
Przewody z PVC zaleca się wykonywać przy temperaturach powietrza od 0° do 30°C.
Dla rur z PVC produkcji PipeLife dopuszcza się wykonywanie rurociągu przy szerszym zakresie
temperatur otoczenia (również ujemnych, pod warunkiem, że technologia wykonawstwa zostanie
uzgodniona i zaakceptowana przez PipeLife).
Budowę danego odcinka sieci kanalizacyjnej należy rozpocząć od rozmieszczania w planie, a następnie
zastabilizowania
sytuacyjno-wysokościowego
wszystkich
punktów
węzłowych
(np. studzienek
kanalizacyjnych) przewidzianych w dokumentacji.
Po wstępnym rozmieszczeniu rur w wykopie należy przystąpić do montażu rurociągu.
Montaż należy prowadzić zgodnie z projektowanym spadkiem pomiędzy węzłami od punktu o rzędnej
niższej do wyższej.
10
Przed połączeniem rur, bose końce należy smarować środkami ułatwiającymi poślizg.
Bose końce rur należy wciskać w kielich do miejsca zaznaczonego na rurze.
Przed przystąpieniem do wykonywania kolejnego złącza, każda ostatnia rura, do kielicha, której wciskany
będzie bosy koniec następnej rury, powinna być uprzednio, zastabilizowana przez wykonanie obsypki.
Montaż rurociągów PE.
Z uwagi na właściwości materiału istnieją dwie metody montażu rurociągów:
–
rury w wykopie powinny być ułożone w osi projektowanego przewodu z zachowaniem spadków.
Osiowość ułożenia rur najlepiej zapewnić układając je oznaczeniami do góry i w jednej linii,
–
rury na całej długości powinny ściśle przylegać do podłoża na co najmniej ¼ obwodu,
–
proces zgrzewania odbywa się przy dodatnich temperaturach otoczenia,
–
nie wolno wykonywać zgrzewania przy występowaniu dużej wilgotności powietrza, np. mgły.
Łączenie rur z PE i kształtek może się odbywać z wykorzystaniem następujących technik:
–
zgrzewanie doczołowe,
–
zgrzewanie elektrooporowe,
–
połączenie mechaniczne zaciskowe przy pomocy kształtek,
–
połączenia kołnierzowe z wykorzystaniem tulei do łączenia rur z PE z rurami i elementami stalowymi
lub żeliwnymi.
Studzienki rewizyjne. (Pr PN–B–10729)
Studzienki rewizyjne PVC ø 400 mm do wykonania inspekcji kanalizacji z terenu należy wykonać
w wersji:
–
z włazem 40 t w drogach,
–
z włazem 5 t pozostałe,
Na trawnikach rura trzonowa studzienki powinna wystawać 15 cm ponad teren, co zabezpiecza studzienki
przed napływem wód gruntowych.
Odbiory i badania.
Odbiory należy przeprowadzać w dwóch etapach:
–
odbiór częściowy,
–
odbiór końcowy.
Odbiór częściowy dokonywany jest dla fazy robót podlegających zakryciu a mianowicie dla:
–
podłoża wzmocnionego,
–
odcinka przewodu ze studzienkami,
–
próby szczelności przewodu i studzienek na eksfiltrację i infiltrację.
W czasie wykonania odbioru częściowego należy:
–
przedłożyć pozwolenie na budowę,
–
projekt techniczny wykonawczy,
–
dziennik budowy,
–
certyfikaty materiałowe,
–
protokoły z poprzednich odbiorów częściowych,
11
–
protokół badania odcinka przewodu na eksfiltrację i infiltrację,
–
dokumentację
techniczną
powykonawczą
zmienionej
trasy
przewodu
z
merytorycznym
uzasadnieniem, potwierdzonym przez Inspektorat Nadzoru Budowlanego
–
dokonać komisyjnych oględzin odbieranego odcinka kanalizacji.
Odbiór końcowy dotyczy całkowitego odcinka kanalizacji po zakończeniu jego budowy a przekazywanego
do eksploatacji.
Do odbioru końcowego należy przedłożyć:
–
protokoły odbiorów częściowych,
–
inwentaryzację geodezyjną wybudowanej kanalizacji.
Badania odcinka kanalizacji na eksfiltrację i infiltrację przeprowadzić zgodnie z PN–92/B–10735 poz. 6.
Dla zaprojektowanej kanalizacji z rur i studzienek PVC nie przewiduje się dopływu i wypływu wody z
kanałów.
Odbiór końcowy przepompowni ścieków:
–
w czasie odbioru końcowego zbiornika przepompowni sprawdzić jej szczelność na eksfiltrację przez
napełnienie przepompowni wodą po zamknięciu kanału dopływu ścieków. Nie mogą wystąpić ubytki
wody. Do pompowni nie może infiltrować woda gruntowa.
–
Rozruchu eksploatacyjnego przepompowni ścieków dokona dostawca przepompowni ścieków w
obecności przyszłego eksploatatora. W czasie rozruchu zostaną ustalone zakresy wyłączników
różnicowo – prądowych zabezpieczające pompy przed spaleniem i sporządzony protokół w obecności
przedstawiciela Rejonu Energetycznego.
Odbiory skrzyżowań kanalizacji sanitarnej z wodociągami, kablami, drogami i ciekami wodnymi.
Do odbioru każdego skrzyżowania (nawet nie zaznaczonego w dokumentacji) należy wezwać odpowiednią
służbę.
Próba szczelności.
Próba szczelności na eksfiltrację.
Przewody kanalizacyjne należy poddać badaniom w zakresie szczelności na eksfiltrację ścieków do gruntu
oraz infiltrację wód gruntowych do przewodu.
Jako pierwsze badanie należy wykonać próbę szczelności na eksfiltrację:
1. Próbę należy przeprowadzić odcinkami o długości równej odległości między studzienkami
rewizyjnymi (ok. 50 m).
2. Cały badany odcinek przewodu powinien być zastabilizowany przez wykonanie obsypki,
a w miejscach łuków i dłuższych odgałęzień, czasowo zabezpieczony przez rozszczelnieniem się złącz
podczas wykonywanie próby szczelności.
3. Producent dopuszcza zakrycie gruntem (obsypką) całych rurociągów przed wykonaniem prób
szczelności.
12
4. Wszystkie otwory badanego odcinka powinny być dokładnie zaślepione przy pomocy balonu
gumowego, korka lub tarczy odpowiednio uszczelnionych oraz umocowanych w sposób
zabezpieczający złącza przez rozluźnieniem podczas próby.
5. Podczas próby poziom zwierciadła wody gruntowej należy obniżyć co najmniej 0,5 m poniżej dna
wykopu.
6. Poziom zwierciadła wody w studzience wyżej położonej, powinien mieć rzędną niższą co najmniej 0,5
m w stosunku do rzędnej terenu przy dolnej studzience.
7. Po napełnieniu przewodu wodą i osiągnięciu w studzience górnej poziomu zwierciadła wody
na wysokości 0,5 m ponad górną krawędzią otworu wylotowego, należy przerwać dopływ wody i tak
całkowicie napełniony odcinek przewodu pozostawić przez 1 godzinę w celu należytego
odpowietrzenia i ustabilizowania się poziomu wody w studzienkach.
8. Po tym czasie, podczas trwania próby szczelności, nie powinno być ubytku wody w studzience górnej.
Czas próby wynosi:
–
30 min – dla odcinka przewodu do 50 m
–
60 min – dla odcinka przewodu powyżej 50 m.
Próba szczelności na infiltrację.
Złącza kielichowe z uszczelnieniem w postaci uszczelki gumowej o specjalnej konstrukcji posiadają
działanie dwustronne o jednakowej jakości, tj. zabezpieczają szczelność w obu kierunkach zarówno przy
eksfiltracji, jak i infiltracji.
Pozytywna próba szczelności na infiltrację wskazuje również, że przewód zachowuje szczelność na
infiltrację, wobec czego wykonywanie jej może zostać zaniechane.
Opracował:
inż. Józef Boroń
Upr. bud. instalacyjno - inżynieryjne
w zakresie ochrony środowiska
GT-8341/53/77
A-649–132/81
PDK/IS/0569/02
13