dyktando nr 2

Łódź, 11 grudnia 2014 r.
IV Wojewódzki Konkurs
Ortograficzny
Łódzkie Kolorami Malowane
„Wędr wka z Panem Kolbergiem po regionie ł dzkim”
Jest to opowieść o wielkim człowiek, etnografie, ktrem zawdzięczamy wiedzę
o wystki regiona Polski. Pan Oskar Kolberg rodził się w małym miasteczk Pyssze, ktre znajdje się w regionie łdzkim. Tata Jlisz był inynierem
i kartografem, czyli twoył mapy. Mama Karolina opiekowała się Oskarem i jego
rodzeństwem. Gdy Oskar miał 4 lata, jego rodzina p eniosła się do Warszawy, gdzie
łopiec wraz z braćmi częszczał do licem. Stdiował rwnie
w Akademii
andlowej. Wiele lat pracował jako ędnik bankowy, jednak nie bardzo lbił swoją
pracę. Tęsknił za latami dzieciństwa, pięknem polskiej wsi i wspaniałą mzyką polski
kapel. Postanowił więc wyjeać na wieś i troę odpocząć od rankw. Od tego czas
zaczął podrować po całej Polsce i zapisywać wystkie pieśni i melodie zasłyszane
podczas swy wędrwek. Odwiedził wiele miasteczek, wsi i regionw, wędrjąc po
kraj we i wzdł – od wsod po zad, wzdł płnocnej i połdniowej
granicy, towaysząc ldziom py pracy i zabawie. Obserwował rne wesela
i obędy z nimi związane – mzykę, pyśpiewki, arakterystyczne tańce
i stroje z danego region, ktre zpełnie rniły się od tych dzisiejszy,
wspłczesny. W zbierani
ycia,
z
gwae,
poszczeglny
i stwoył
informacji o polski tradycja, zwyczaja, sposobie
pysłowia,
regionw,
obęd,
pan
Kolberg
zabawa,
poświęcił
mzyce
50
lat
i
swego
tańca
ycia
85 tomw rny dzieł, w tym dzieło pt. „Pieśni ld polskiego”.
Podsmował to słowami: „Wedłg sił moi, zrobiłem za ycia, co mogłem. Nikt mnie za
prniaka nie ma i mieć nie będzie, a to co po sobie zostawiam, pyda się ldziom na
dłgo”. Pan Kolberg często odwiedzał rwnie region swego dzieciństwa, czyli nasz
region łdzki. W swoi dzieła poświęcony ziemi łdzkiej, pybliył nam obędy
i tradycje powiatw: łęczyckiego, łowickiego, rawskiego, opoczyńskiego i sieradzkiego,
ktre były bardzo zrnicowane. Opisał gwarę ldową, jak rwnie strj ldowy,
ktry wcią mona podziwiać py okazji rnorodny świąt ldowy. Szczeglną
wagę zwrcił na tradycyjny i barwny strj ldowy z ziemi łowickiej – słynny strj
księacki czyli łowickie pasiaki, ktre waane są za polski strj "reprezentacyjny".
Obok piękny strojw, na wagę zasłgiwały też ałupy łowicki Księakw.
Bdowane z drewna, bogato zdobione domy, kryte były st eą, podobnie jak
w więkości region łdzkiego. Niebieskie ściany zewnętne ozdabiano białymi
rysnkami kwiatw, dewek czy rnych figr geometryczny. Rwnie pięknie
zdobiono wnęta. Niepowtaalne wycinanki z rnokolorowego papier, sztczne
kwiaty z wełny, włczki lub kolorowej bibły czy zawieszone pośrodk sfit słomiane
pająki, stwaały niepowtaalny klimat. Inną, arakterystyczną ozdobą były białe,
aftowane
wełną
podszki
rnej
wielkości,
ktre
kładano
na
łk.
W regionie rawskim powstawały wielkanocne kraszanki i ldowe tkaniny dekoracyjne,
a w izba opoczyński słomiane pająki i wycinanki. W regionie sieradzkim do dziś znajdją
się liczne wiatraki i młyny wodne. Bardzo waną rolę odgrywała rwnie działalność
artystyczna: tkactwo, garncarstwo, kowalstwo, a take plecionkarstwo z wikliny i koeni
oraz eźbiarstwo. Tradycyjne zabawy i spotkania towayskie, powiązane były ze świętami
rodzinnymi oraz niektrymi pracami gospodarczymi, ktre odgrywały dą rolę, jak na
pykład Boe Narodzenie z szopkami i występami
erodw
czy zwyczaj
„Szczodrakw” . Polegał on na odzeniu z yczeniami w wigilię Tech Krli
i zbieraniu datkw. W ostatki po wsia i pola oprowadzano maszkary zwieęce.
Zwyczaj ten miał pyczynić się do rodzaj i ronić ldzi i dobytek od zły
wpływw. Warto te wyrnić obędy związane z powitaniem wiosny – „odzenie
z gaikiem i krkiem" po dyngsie, „majenie” domw na Zielone Święta, czy zatykanie
święconych palm w pola
prawny, jak rwnie obędy z okazji Boego Ciała.
Wanym był te zwyczaj organizowania doynek na zakończenie niw. Do dziś wane
ośrodki tradycji ldowej znajdją się w regionie łdzkim. Oskar Kolberg zmarł w wiek
76 lat i poowany został na cmenta w Krakowie. W 1974 rok
Nagrodę im. Oskara Kolberga pyznawaną twrcom ldowym.
stanowiono
Dyktando malował/ła .........................................................
ze Szkoły Podstawowej nr ......................
Ilość ortochochlików:..................................................
Ó– różowe od dziś będzie,
granatowe rz – wszędzie,
ż- zielone niezawodnie,
h – brązowe, bardzo modnie,
sz - wyjątki - czerwone,
u i ch – czarnym posmolone
Łódź, 11 grudnia 2014 r.
IV Wojewódzki Konkurs
Ortograficzny
Łódzkie Kolorami Malowane
„Wędr wka z Panem Kolbergiem po regionie ł dzkim”
Jest to opowieść o wielkim człowiek, etnografie, ktrem zawdzięczamy wiedzę
o wystki regiona Polski. Pan Oskar Kolberg rodził się w małym miasteczk Pyssze, ktre znajdje się w regionie łdzkim. Tata Jlisz był inynierem
i kartografem, czyli twoył mapy. Mama Karolina opiekowała się Oskarem i jego
rodzeństwem. Gdy Oskar miał 4 lata, jego rodzina peniosła się do Warszawy, gdzie
łopiec wraz z braćmi częszczał do licem. Stdiował rwnie
w Akademii
andlowej. Wiele lat pracował jako ędnik bankowy, jednak nie bardzo lbił swoją
pracę. Tęsknił za latami dzieciństwa, pięknem polskiej wsi i wspaniałą mzyką polski
kapel. Postanowił więc wyjeać na wieś i troę odpocząć od rankw. Od tego czas
zaczął podrować po całej Polsce i zapisywać wystkie pieśni i melodie zasłyszane
podczas swy wędrwek. Odwiedził wiele miasteczek, wsi i region w, wędrjąc
po kraj we i wzdł – od wsod po zad, wzdł płnocnej i połdniowej
granicy, towaysząc ldziom py pracy i zabawie. Obserwował rne wesela
i obędy z nimi związane – mzykę, pyśpiewki, arakterystyczne tańce
i stroje z danego region, ktre zpełnie rniły się od tych dzisiejszy,
wspłczesny. W zbierani
ycia,
z
gwae,
poszczeglny
i stwoył
informacji o polski tradycja, zwyczaja, sposobie
pysłowia,
regionw,
obęd,
pan
Kolberg
zabawa,
poświęcił
mzyce
50
lat
i
swego
tańca
ycia
85 tomw rny dzieł, w tym dzieło pt. „Pieśni ld polskiego”.
Podsmował to słowami: „Wedłg sił moi, zrobiłem za ycia, co mogłem. Nikt mnie
za prniaka nie ma i mieć nie będzie, a to co po sobie zostawiam, p yda się ldziom na
dłgo”. Pan Kolberg często odwiedzał rwnie region swego dzieciństwa, czyli nasz
region łdzki. W swoi dzieła poświęcony ziemi łdzkiej, pybliył nam obędy
i tradycje powiatw: łęczyckiego, łowickiego, rawskiego, opoczyńskiego i sieradzkiego,
ktre były bardzo zrnicowane. Opisał gwarę ldową, jak rwnie strj ldowy,
ktry wcią mona podziwiać py okazji rnorodny świąt ldowy. Szczeglną
wagę zwrcił na tradycyjny i barwny strj ldowy z ziemi łowickiej – słynny strj
księacki czyli łowickie pasiaki, ktre waane są za polski strj "reprezentacyjny".
Obok piękny strojw, na wagę zasłgiwały też ałupy łowicki Księakw.
Bdowane z drewna, bogato zdobione domy, kryte były steą, podobnie jak
w więkości region łdzkiego. Niebieskie ściany zewnętne ozdabiano białymi
rysnkami kwiatw, dewek czy rnych figr geometryczny. Rwnie pięknie
zdobiono wnęta. Niepowtaalne wycinanki z rnokolorowego papier, sztczne
kwiaty z wełny, włczki lub kolorowej bibły czy zawieszone pośrodk sfit słomiane
pająki, stwaały niepowtaalny klimat. Inną, arakterystyczną ozdobą były białe,
aftowane
wełną
podszki
rnej
wielkości,
ktre
kładano
na
łk.
W regionie rawskim powstawały wielkanocne kraszanki i ldowe tkaniny dekoracyjne,
a w izba opoczyński słomiane pająki i wycinanki. W regionie sieradzkim do dziś znajdją
się liczne wiatraki i młyny wodne. Bardzo waną rolę odgrywała rwnie działalność
artystyczna: tkactwo, garncarstwo, kowalstwo, a take plecionkarstwo z wikliny i koeni
oraz eźbiarstwo. Tradycyjne zabawy i spotkania towayskie, powiązane były ze świętami
rodzinnymi oraz niektrymi pracami gospodarczymi, ktre odgrywały dą rolę, jak na
pykład Boe Narodzenie z szopkami i występami
erodw
czy zwyczaj
„Szczodrakw”. Polegał on na odzeniu z yczeniami w wigilię Tech Krli
i zbierani datkw. W ostatki po wsia i pola oprowadzano maszkary zwieęce.
Zwyczaj ten miał pyczynić się do rodzaj i ronić ldzi i dobytek od zły
wpływw. Warto te wyrnić obędy związane z powitaniem wiosny – „odzenie
z gaikiem i krkiem" po dyngsie, „majenie” domw na Zielone Święta, czy zatykanie
święconych palm w pola
prawny, jak rwnie obędy z okazji Boego Ciała.
Wanym był te zwyczaj organizowania doynek na zakończenie niw. Do dziś wane
ośrodki tradycji ldowej znajdją się w regionie łdzkim. Oskar Kolberg zmarł w wiek
76 lat i poowany został na cmenta w Krakowie. W 1974 rok stanowiono Nagrodę
im. Oskara Kolberga pyznawaną twrcom ldowym.
Tekst dyktanda opracowany przez panią Bożenę Kobierzycką ,
nauczycielkę ze Szkoły Podstawowej nr 162 w Łodzi