Tematy – GRUDZIEO

Tematy – GRUDZIEO
PRZYGOTOWANIE DO CZYTANIA I PISANIA
Wspieranie funkcji percepcyjno-motorycznych
Dzieci dojrzewają w różnym tempie. Najintensywniejszy rozwój funkcji percepcyjnych ma miejsce
między 3,6 a 7,6 rokiem życia dziecka, stąd też tak istotny jest właściwy dobór działań nauczyciela,
zmierzających do maksymalnej stymulacji percepcji wzrokowej, słuchowej i koordynacji wzrokoworuchowej. Osiągnięcie właściwego poziomu tychże funkcji ułatwi dziecku naukę czytania, pisania,
wykonywania działań arytmetycznych oraz wszystkich innych czynności wymaganych w edukacji
szkolnej.
Wyścig sylab/głosek
Na podłodze układamy z kartek lub kółek dwa rzędy jednakowej długości. Z jednej strony
zaznaczamy START z drugiego końca META. Dzieci mają dwa zestawy jednakowych obrazków
położonych tak, żeby nie było widać rysunków. Dzieci losują obrazek i dzieląc jego nazwę na sylaby
lub głoski przesuwają się w kierunku mety. Dziecko losując ilustrację kota może słowo nazywające
desygnat podzielić: kot lub ko-tek lub ko-te-czek.
Kamienne litery
Na tekturze formatu A-4 piszemy litery (wielkie lub małe, drukowane lub pisane, zależnie od tego,
jaki obraz liter chcemy utrwalić). Litery układamy w kształcie półkola w takiej odległości od siebie,
aby dziecko musiało wykonać nieco dłuższy krok. Na lewej nodze dziecka wiążemy szarfę niebieską
– tę nogę można postawić tylko na spółgłosce, na prawą nogę czerwoną szarfę – stawiamy ją na
samogłoski. Zaznaczamy START i METĘ. Dziecko wędruje po literach i odczytuje powstałe sylaby.
Gra może być zespołowa: jedno dziecko tworzy sylaby, a drugie stara się powiedzieć wyraz
zaczynający się tą sylabą. Litery mogą być czarne lub w wersji łatwiejszej: czerwone samogłoski,
niebieskie spółgłoski.
Tematy – GRUDZIEO
Tworzymy wyrazy
I wersja – dzieci siedzą w kręgu. Każdy otrzymuje kartkę z napisaną jedną literą – litery nie
powtarzają się. Nauczyciel pokazuje ilustrację danego przedmiotu. Dzieci, które mają litery
składające się na nazwę tego przedmiotu ustawiają się tak, aby powstał poprawny wyraz (nazwa
ilustrowanego przedmiotu).
II wersja – w zabawie wykorzystujemy kostkę, na której ściankach przyklejamy kartki
z napisanymi samogłoskami (o, a, i, e, u, y). W wersji tej zabawy dzieciom rozdajemy kartki
z napisanymi spółgłoskami. Każde rzuca kostkę i rozpoznaną samogłoskę łączy ze swoją spółgłoską
tworząc sylabę, która ma być początkiem wyrazu. Staramy się podaj jak najwięcej wyrazów
zaczynających się daną sylabą.
Tworzymy zdania
Dzieci siedzą w kręgu. Otrzymują kartki z napisanymi wyrazami. Nauczyciel pokazuje ilustrację
dowolnej sytuacji a zadaniem dzieci jest ułożenie zdania będącego opisem tej ilustracji. W wersji
trudniejszej można pokazać ilustrację, która nie będzie pasowała do posiadanych przez dzieci
wyrazów.
Wędrujące słowa
Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel rozpoczyna zabawę wypowiadając wyraz. Zadaniem każdego
dziecka siedzącego obok jest zidentyfikowanie ostatniej głoski podanego wyrazu
i wypowiedzenie wyrazu zaczynającego się tą głoską. np.: kura – aparat – tor – rybak – kot.
Układamy wyrazy
Dzieci otrzymują kartki z napisanymi literami. Powtarzanie się liter podnosi stopień trudności zabawy
i zależy od poziomu wiedzy grupy. Nauczyciel pokazuje ilustrację, np.: lis, a dzieci mające litery
tworzące to słowo muszą ustawić się tak, aby powstał poprawnie napisany wyraz.
Tematy – GRUDZIEO
Posłuchaj i policz
I wersja – dzieci siedzą w kręgu na dywanie. Każdy rzuca jednocześnie dwoma kostkami, liczy liczbę
wyrzuconych oczek i klaszcze tyle razy ile było oczek na kostkach. Pozostałe dzieci sprawdzają
poprawność wykonania tej czynności.
II wersja – jedno dziecko zamyka oczy, drugie rzuca kostki i klaszcze tyle razy ile wynosi suma
wyrzuconych oczek, zmieniając jednocześnie ułożenie kostek. Dziecko z zamkniętymi oczami liczy
klaśnięcia, mówi ile ich było i po otworzeniu oczu ustawia kostki tak, aby wynik wyniósł tyle ile było
klaśnięć.
Na kostkach można umieścić cyfry zamiast oczek.
Dotknij i rozpoznaj
Do przeprowadzenia tej zabawy potrzebne jest pudełko tekturowe z wyciętymi otworami na ręce.
Do pudełka wkładamy różne drobne przedmioty.
I wersja – dziecko za pomocą dotyku rozpoznaje i nazywa przedmioty.
II wersja – mamy dwa komplety przedmiotów – jeden umieszczamy na stoliku, drugi chowamy
w pudełku.
Zadaniem
dziecka
jest
odszukanie
poszczególnych
przedmiotów
i dopasowanie ich do umieszczonych na stoliku.
III wersja – w pudełku znajdują się dwa komplety przedmiotów, dziecko musi wyjąć
z pudełka kolejno wszystkie pary przedmiotów.
IV wersja – zabawa w parach. Jeden komplet przedmiotów znajduje się w pudełku, drugi na stole.
Jedno dziecko dotykiem rozpoznaje przedmiot i nie podając jego nazwy a jedynie opisując go i jego
przydatność daje drugiemu dziecku wskazówki, które mają mu pomóc odnaleźć ten przedmiot na
stoliku.
Tematy – GRUDZIEO
Co widziałeś na obrazku
Dziecko otrzymuje obrazek, ogląda go starając się zapamiętać jak najwięcej szczegółów
a następnie, nie patrząc na ilustrację, opowiada o tym, co dostrzegł i zapamiętał.
Szeregi dźwiękowe
Dzieci otrzymują kartki z narysowanymi instrumentami: bębenek, trójkąt, kołatka, grzechotka.
Nauczyciel schowany za parawanem wystukuje rytm wykorzystując instrumenty, których ilustracje
mają dzieci. Zadaniem dzieci jest ułożenie ilustracji w takiej kolejności,
w jakiej zostały one użyte przez nauczyciela. Zabawę powinna poprzedzić prezentacja
instrumentów.
Materiały opracowała:
Mirosława Matczak
Nauczyciel – Konsultant
ds. edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej WODN w Łodzi