Połączenia międzysieciowe przez FCT

Połączenia międzysieciowe przez FCT - zagrożenia dla klientów i rynku
telekomunikacyjnego
Podstawowe pytania i odpowiedzi:
1. Co to są urządzenia bramki GSM (tzw. urządzenia FCT - Fixed Cellular Terminal, SIMBox
czy SIM Gateway)?
Odp. Są to urządzenia abonenckie, przeznaczone dla użytkowników końcowych, którymi
zwykle są małe i większe firmy używające ich w celu komunikacji wewnętrznej (jako centrale
wewnętrzne) między swoimi pracownikami. Jeżeli klienci zainteresowani są tego typu ofertą,
podpisują z operatorem specjalne umowy. Jednocześnie godzą się na pewne minusy
wynikające z korzystania z urządzeń FCT (jak np. na gorszą jakość połączenia). Operatorzy
mają pełną kontrolę nad tak generowanym ruchem i po podpisaniu umowy są w stanie
zapewnić odpowiednią infrastrukturę i przepustowość dla tego ruchu, co jest niemożliwe w
przypadku nielegalnego, bezumownego wykorzystania bramek GSM do przesyłania ruchu
między sieciami..
2. Jak rozróżnić legalny i nielegalny transfer ruchu za pośrednictwem bramek GSM
(kierowanie ruchu z jednej sieci do drugiej)?
Odp. Transfer ruchu pomiędzy sieciami różnych operatorów powinien odbywać się wyłącznie
na podstawie odpowiednich umów regulowanych przez Prawo Telekomunikacyjne, tzn. na
podstawie umów o połączeniu sieci, a nie na podstawie umów abonenckich. Pośredniczenie
w przekazywaniu ruchu z jednej sieci do innej bez odpowiednich umów jest zawsze
nielegalne.
PIIT wychodząc z założenia, że prawo powinno być możliwie najbardziej jasne i precyzyjne
zaproponował zapisy do nowelizacji Prawa Telekomunikacyjnego, które jednoznacznie to
określają.
3. Czy klienci wyrażają zgodę na transfer swoich połączeń?
Odp. Klienci w zdecydowanej większości nawet nie wiedzą, że ich połączenie zostały
przechwycone i przekierowane przez jakiś podmiot trzeci. Klienci nie zdają sobie sprawy, że
zrywanie połączeń, ich gorsza jakość itp. są w dużej mierze spowodowane przez transfer ich
połączeń przez podmiot trzeci. Tym bardziej nie wiedzą, że ten nieznany im podmiot ma
możliwość nagrywania i odtwarzania takich rozmów telefonicznych, a także kompletowania
informacji o realizowanych połączeniach, co narusza tajemnicę telekomunikacyjną oraz
konstytucyjne prawa tych obywateli do ochrony prywatności.
4. Jakie są najgroźniejsze negatywne konsekwencje transferu ruchu?
Odp. Przede wszystkim ma on negatywny wpływ na jakość usług telekomunikacyjnych
(dłuższy czas zestawiania połączeń, częstsze błędy powodowane przez stosowanie
dodatkowego interfejsu radiowego, gorsza jakość transmisji głosowej, rwanie połączeń i in.).
Ponadto może powodować również paraliż sieci (w regionach, gdzie jest on realizowany),
który uniemożliwi skorzystanie z usług telekomunikacyjnych zwykłym klientom (np. w celu
wezwania pomocy). Taka sytuacja miała miejsce np. w kwietniu tego roku w Kielcach, gdy w
wyniku podłączenia bramek GSM została przeciążona sieć operatora ORANGE w taki
sposób, że jego klienci nie mogli przez jakiś czas korzystać z usług telekomunikacyjnych.
Proceder ten może również prowadzić dokonywania różnego rodzaju oszustw (np. w wyniku
podmieniania wyświetlanych na aparatach numerów telefonów) i utrudnia operatorom
mobilnym wykonywanie nałożonych przez prawo obowiązków.
5. Jakie jest w chwili obecnej stanowisko sądów powszechnych wobec transferu ruchu?
Odp. Do tej pory wszystkie orzeczenia, jakie zapadły w sądach powszechnych w sprawach
przeciwko podmiotom FCT, wskazywały, że jest to działalność niezgodna z prawem i
zawieranymi umowami o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Należy zatem stwierdzić,
że w chwili obecnej można już mówić o utrwalonej linii orzecznictwa dotyczącej tego
zagadnienia.
6. Jak problem transferu ruchu przedstawia się w innych krajach europejskich?
Odp. W krajach UE wykorzystanie urządzeń FCT do transferu ruchu w celach komercyjnych
jest zabronione (np. Portugalia, Irlandia, Słowenia, Wielka Brytania) albo reglamentowane
tzn. jest dozwolone, ale tylko dla własnych potrzeb lub po spełnieniu wymagań, takich jakie
powinny być zapewnione przy świadczeniu standardowych usług telekomunikacyjnych (np.
Szwajcaria, Belgia).
Dyrektywy UE nakładają obowiązek przestrzeganie pewnych standardów w
telekomunikacyjnych, których podmioty zajmujące się działalnością FCT nie zapewniają.
Należy zatem stanowczo stwierdzić, że ta działalność jest niezgodna z dyrektywami UE.
Należy również podkreślić, że większość operatorów w UE walczy z tym zjawiskiem,
ponieważ działalność ta prowadzi do pogarszania jakości i bezpieczeństwa usług oraz hamuje
rozwój tego rynku (uniemożliwiając planowanie sieci i powodując straty po stronie
operatorów).