Autoreferat - Politechnika Opolska

Załącznik 2A
Autoreferat
przedstawiający opis dorobku naukowo-badawczego, dydaktycznego
oraz organizacyjnego dra inż. Krzysztofa Barteckiego
1. Imię i nazwisko: Krzysztof Bartecki
2. Posiadane dyplomy, tytuły zawodowe i stopnie naukowe
2004 – doktor nauk technicznych
Politechnika Opolska, Wydział Elektrotechniki i Automatyki
Dyscyplina: Elektrotechnika
Tytuł pracy doktorskiej: Zastosowanie algorytmów neuronowych do optymalizacji pracy systemów
grzewczych
Promotor pracy: dr hab. inż. Ryszard Rojek, prof. Politechniki Opolskiej
Recenzenci: prof. dr hab. inż. Józef Korbicz, Uniwersytet Zielonogórski
prof. dr hab. inż. Zdzisław Kabza, Politechnika Opolska
1996 – magister inżynier
Wyższa Szkoła Inżynierska w Opolu, Wydział Elektrotechniki i Automatyki
Specjalność: Automatyka i Metrologia Elektryczna
Tytuł pracy magisterskiej: Przybornik Neural Network Toolbox pakietu Matlab w zastosowaniach
automatyki – przewodnik dydaktyczny
Promotor pracy: dr hab. inż. Ryszard Rojek, prof. WSI w Opolu
Recenzent: dr hab. inż. Janusz Fleszyński, prof. Politechniki Wrocławskiej
1991 – technik elektronik
Technikum Elektryczne im. Tadeusza Kościuszki w Opolu
Specjalność: Elektryczna i Elektroniczna Automatyka Przemysłowa
3. Dotychczasowe zatrudnienie w jednostkach naukowych
od 1.12.2004 – adiunkt na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki Politechniki Opolskiej
od 1.02.1996
do 30.11.2004 – asystent na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Opolskiej
4. Charakterystyka badań naukowych
Prowadzone przeze mnie przed doktoratem badania naukowe dotyczyły przede wszystkim
możliwości wykorzystania metod tzw. sztucznej inteligencji, w tym sztucznych sieci neuronowych,
w zagadnieniach identyfikacji i sterowania obiektami dynamicznymi. Ich głównym efektem była praca
doktorska pt. Zastosowanie algorytmów neuronowych do optymalizacji pracy systemów grzewczych,
Strona 1 z 9
obroniona w 2004 roku. Wyniki zastosowania zaproponowanego w niej podejścia, polegającego na
połączeniu znanych algorytmów regulacji adaptacyjnej z metodami identyfikacji bazującymi na
nieliniowych, neuronowych modelach obiektów dynamicznych potwierdziły, że stanowić ono może
efektywne rozwiązanie, przydatne w szczególności tam, gdzie istotne znaczenie ma jakość procesów
przejściowych zachodzących w układzie regulacji. Badania będące przedmiotem pracy doktorskiej
przeprowadzone zostały w sposób symulacyjny, a następnie poddane weryfikacji w doświadczalnej
instalacji węzła ciepłowniczego na Politechnice Opolskiej w ramach projektu badawczego PB Nr 8
T10C 006 19 pt. Pomiary energetyczne dla potrzeb wyboru optymalnych warunków użytkowania
budynków „zrównoważonego rozwoju”.
Po uzyskaniu stopnia doktora, moje zainteresowania naukowe przeniosłem na problemy
matematycznego modelowania układów z czasoprzestrzenną dynamiką, zwanych również układami
o parametrach rozłożonych, w których zachodzą zjawiska transportu masy lub energii, i które
opisywane są głównie równaniami różniczkowymi cząstkowymi typu hiperbolicznego. Można tu
wymienić m.in. procesy zachodzące w wymiennikach ciepła, rurociągach przesyłowych oraz
otwartych kanałach przepływowych. Podjęcie takiej tematyki badawczej w naturalny sposób
wynikało z problematyki poruszanej w pracy doktorskiej, przy czym wykorzystywane w niej modele
matematyczne były modelami skończenie wymiarowymi, bazującymi na dyskretyzacji modeli
wyjściowych w dziedzinie zmiennej przestrzennej. Naturalnym, i jednocześnie stanowiącym duże
wyzwanie, kolejnym etapem mojej działalności naukowej było przeniesienie tematyki badań na
modele nieskończenie wymiarowe, których analiza wymaga z reguły bardziej zaawansowanego
aparatu matematycznego. Analiza ta prowadzona jest głównie w oparciu o przydatne z punktu
widzenia teorii sterowania modele matematyczne w postaci równań stanu oraz (przede wszystkim)
transmitancji operatorowych. Transmitancje te charakteryzują się występowaniem w nich funkcji
niewymiernych zmiennej zespolonej, takich jak np. funkcje wykładnicze czy pierwiastkowe,
w odróżnieniu od wymiernych transmitancji operatorowych uzyskiwanych dla układów
o parametrach skupionych. W badaniach wykorzystywane są zaawansowane narzędzia
matematyczne, w tym również metody wchodzące w zakres analizy funkcjonalnej, takie jak np. teoria
mocno ciągłych półgrup operatorów liniowych na przestrzeni Hilberta oraz rachunek operatorowy.
W oparciu o uzyskane modele nieskończenie wymiarowe przeprowadza się analizę właściwości
dynamicznych rozpatrywanej klasy układów, zarówno w dziedzinie częstotliwościowej
(charakterystyki Bodego, Nyquista) jak i w dziedzinie czasu (odpowiedzi czasowo-przestrzenne na
różne typy zewnętrznych wymuszeń brzegowych). Uzyskane w ten sposób modele znajdują
zastosowanie m.in. w takich zagadnieniach, jak diagnostyka procesów i systemów oraz synteza
układów sterowania automatycznego.
Innym aspektem prowadzonych przeze mnie badań jest aproksymacja wspomnianych wyżej
układów przy pomocy modeli uproszczonych (skończenie wymiarowych), wymaganych np.
w przypadku komputerowej implementacji algorytmów sterowania. Można tu wymienić np.
aproksymację z wykorzystaniem transmitancji wymiernych oraz aproksymację odpowiedzi
czasoprzestrzennych układu z zastosowaniem metody dekompozycji ortogonalnej – zarówno w wersji
klasycznej, jak i bazującej na właściwościach sztucznych sieci neuronowych typu PCA. Wspomniane
wyżej badania naukowe realizowane były przeze mnie w ramach następujących prac badawczorozwojowych, prowadzonych w Instytucie Automatyki i Informatyki Politechniki Opolskiej:
 Badania modelowe i eksperymentalne dla celów diagnostyki, projektowania, sterowania
i nadzoru komputerowych systemów pomiarowo-sterujących (NBW 1/06, lata 2006-2011),
Strona 2 z 9

Zintegrowane systemy automatyki i sterowania z wykorzystaniem sieci komputerowych,
mikrokomputerów przemysłowych oraz systemów klastrowych (NBS 9/16, obecnie).
W mniejszym zakresie kontynuowane są przeze mnie badania sprzed doktoratu, tzn. związane
z zastosowaniem metod sztucznej inteligencji, w tym sztucznych sieci neuronowych, w zagadnieniach
identyfikacji i sterowania obiektami dynamicznymi. Dla potrzeb prowadzonych przeze mnie zajęć
dydaktycznych dotyczących tej tematyki, w 2010 roku wydałem skrypt uczelniany pt. Sztuczne sieci
neuronowe w zastosowaniach (pozycja 29 w załączniku 3A), zaś w roku 2000 – współautorski skrypt
pt. Zastosowanie sztucznych sieci neuronowych i logiki rozmytej w automatyce (poz. 10 w zał. 3A).
5. Wskazanie głównego osiągnięcia naukowego
Moje główne osiągnięcie naukowe stanowiące podstawę wniosku habilitacyjnego, określone w art.
16 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy
o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 84, poz. 55), stanowi autorska monografia w języku angielskim pt.
Modeling and Analysis of Linear Hyperbolic Systems of Balance Laws*,
będąca syntetycznym, zwartym podsumowaniem prowadzonych przeze mnie badań naukowych,
realizowanych po uzyskaniu stopnia doktora. Wyniki tych badań były także publikowane na bieżąco
w czasopismach naukowych oraz materiałach konferencyjnych, wymienionych w punkcie 6.
niniejszego autoreferatu oraz w załączniku 3A. Przedstawiono tam również inne, dodatkowe
osiągnięcia naukowe, które nie zostały ujęte w powyższej monografii.
5.1. Streszczenie monografii
Monografia poświęcona jest zagadnieniom matematycznego modelowania układów o parametrach
rozłożonych, w których zachodzą zjawiska transportu masy lub energii, opisane równaniami
różniczkowymi cząstkowymi typu hiperbolicznego. Rozpatruje się tu często występujący w praktyce
przypadek liniowych (lub zlinearyzowanych) układów typu 2x2, tzn. systemów opisanych układem
dwóch sprzężonych, liniowych równań różniczkowych cząstkowych z dwiema zmiennymi zależnymi
od czasu oraz jednowymiarowej zmiennej przestrzennej, reprezentującymi wielkości fizyczne układu.
Dodatkowo zakłada się, że dwuelementowy wektor sygnałów wejściowych oddziałuje na układ
jedynie za pośrednictwem warunków brzegowych, zaś obserwacje (pomiary) wchodzące w skład
dwuelementowego wektora sygnałów wyjściowych mają charakter punktowy. W oparciu
o praktyczne przykłady: wymiennika ciepła z rurami koncentrycznymi oraz odcinka rurociągu
transportowego, rozpatruje się tu dwie typowe konfiguracje sygnałów wejściowych: zgodną, w której
obydwa sygnały oddziałują na układ w tym samym punkcie przestrzeni oraz przeciwstawną, w której
sygnały wejściowe przyłożone są do przeciwległych krańców układu.
W celu opracowania opisu matematycznego oraz przeprowadzenia analizy stabilności omawianej
klasy układów, wykorzystuje się w monografii m.in. podstawy teorii mocno ciągłych półgrup
operatorów liniowych na przestrzeni Hilberta oraz elementy rachunku operatorowego. Główne
wnioski wynikające z przedstawionych w pracy rezultatów dotyczących opisu w przestrzeni stanów
można sformułować następująco: Dla układów o parametrach rozłożonych, w tym także dla
*seria Studies in Systems, Decision and Control (red. J. Kacprzyk), Springer, 2016, ISBN: 978-3-319-27500-0 (poz. 52 w zał. 3A)
Strona 3 z 9
rozważanej klasy układów typu hiperbolicznego, istnieją różne postaci modeli opisujących ich
właściwości w przestrzeni stanu. Wśród nich można wymienić postać analogiczną do postaci
stosowanej w przypadku układów o parametrach skupionych, tzn. równania różniczkowego
zwyczajnego ze zmienną niezależną t reprezentującą czas, jednak określoną w pewnej przestrzeni
funkcyjnej, a nie w przestrzeni wektorowej. W miejscu macierzy stanu występuje tu różniczkowy
operator stanu, zaś rolę macierzy: wejściowej, wyjściowej i transmisyjnej układu pełnią tu pewne
operatory, reprezentujące odpowiednie odwzorowania między przestrzeniami: wejściową, stanu oraz
wyjściową. Pewnym utrudnieniem natury matematycznej może być tu fakt, że często występujące w
praktyce przypadki sterowań brzegowych prowadzą do nieograniczonych operatorów wejściowych,
co z kolei sprawia, że równanie stanu rozpatrywane musi być tu w pewnej szerszej przestrzeni
(dystrybucji), niż klasyczna sygnałowa przestrzeń L2. Wady tej pozbawiona jest tzw. postać
czynnikowa równania stanu.
Dalsza analiza prowadzona jest w monografii głównie w oparciu o przydatne z punktu widzenia
praktycznych zastosowań modele w formie transmitancji operatorowych. Transmitancje te
charakteryzują się występowaniem funkcji niewymiernych zmiennej zespolonej, takich, jak np.
funkcja wykładnicza oraz pierwiastkowa, w odróżnieniu od wymiernych transmitancji operatorowych
uzyskiwanych dla układów o parametrach skupionych. W oparciu o otrzymane modele
transmitancyjne przeprowadza się analizę właściwości dynamicznych rozpatrywanej klasy układów,
zarówno w dziedzinie częstotliwościowej (charakterystyki Bodego, Nyquista) jak i w dziedzinie
czasowej (czasowo-przestrzenne odpowiedzi impulsowe). Pokazano, że niewymierna postać
transmitancji operatorowych jest przyczyną osobliwości, takich jak np. nieskończona liczba zer
lub/oraz biegunów, niewystępujących w przypadku układów skończenie wymiarowych. Wspomniane
osobliwości wiążą się z charakterystycznym, ,,oscylacyjnym'' przebiegiem charakterystyk
częstotliwościowych układu oraz ze złożoną postacią jego odpowiedzi impulsowych, które przyjmują
postać szeregów nieskończonych, takich jak np. funkcje Bessela.
Innym zasygnalizowanym w monografii zagadnieniem jest zadanie aproksymacji rozpatrywanej
klasy układów przy pomocy modeli uproszczonych (skończenie wymiarowych). Zagadnienie to
zademonstrowano na przykładzie aproksymacji odpowiedzi czasowo-przestrzennych układu
z zastosowaniem analizy głównych składowych – zarówno w wersji klasycznej, jak i bazującej na
właściwościach sztucznych sieci neuronowych typu PCA.
Monografia jest skierowana przede wszystkim do specjalistów z dziedziny automatyki, jak również
do studentów studiów drugiego i trzeciego stopnia na kierunku automatyka i robotyka. Zawarte
w niej rezultaty wynikają zarówno z moich praktycznych doświadczeń nabytych w trakcie związanych
z pracą doktorską badań przeprowadzanych w eksperymentalnej instalacji węzła ciepłowniczego, jak
również z badań naukowych w zakresie matematycznego oraz komputerowego modelowania
układów dynamicznych. Przedstawione w monografii modele mogą znaleźć zastosowanie m.in.
w takich zagadnieniach, jak synteza układów sterowania automatycznego oraz diagnostyka procesów
i systemów.
5.2. Główne osiągnięcia autorskie oraz problemy otwarte
Za swój zasadniczy wkład pracy zawarty w przedstawionej monografii uważam:
 przeprowadzenie obszernego przeglądu literaturowego oraz usystematyzowanie istniejących
w literaturze światowej wyników dotyczących matematycznego modelowania liniowych (oraz
Strona 4 z 9






zlinearyzowanych) układów typu hiperbolicznego, ze szczególnym uwzględnieniem modeli
transmitancyjnych oraz modeli w przestrzeni stanu,
przeprowadzenie analizy porównawczej dotyczącej różnych metod opisu rozważanej klasy
układów w przestrzeni stanów, a także analizę ich stabilności oraz wyprowadzenie wyrażeń
opisujących wejściowe operatory brzegowe oraz punktowe operatory wyjściowe,
wyprowadzenie oraz analizę ogólnej postaci niewymiernych transmitancji operatorowych,
opisujących rozważane układy hiperboliczne przy założeniu typowych konfiguracji wejść
brzegowych,
wyprowadzenie formuł umożliwiających konwersję między transmitancjami operatorowymi
opisującymi: układ mocno sprzężony oraz jego słabo sprzężoną reprezentację kanoniczną,
wyprowadzenie wyrażeń opisujących odpowiedzi impulsowe układu dla rozważanych
konfiguracji wejść brzegowych,
wyprowadzenie wyrażeń opisujących właściwości układu w stanie ustalonym,
opracowanie i weryfikację algorytmu aproksymacji odpowiedzi czasoprzestrzennych
rozważanej klasy układów z zastosowaniem analizy głównych składowych w wersji klasycznej
oraz z zastosowaniem sztucznych sieci neuronowych.
Do problemów, które mogą stanowić przedmiot dalszych badań dotyczących rozważanej klasy
układów typu hiperbolicznego, można m.in. zaliczyć:
 analizę wpływu warunków brzegowych uwzględniających istnienie odbić oraz brzegowych
sprzężeń zwrotnych na postać otrzymanych modeli,
 analizę układów opisanych nieliniowymi równaniami typu hiperbolicznego,
 wybór oraz ocenę jakości różnych metod aproksymacji rozważanej klasy układów przy
pomocy modeli skończenie wymiarowych,
 zagadnienie optymalnego sterowania układami typu hiperbolicznego.
6. Inne osiągnięcia naukowe oraz organizacyjne
Wyniki prowadzonych przeze mnie badań publikowane były również w formie artykułów
(w zdecydowanej większości jednoautorskich) w czasopismach naukowych, wśród których można
wymienić następujące czasopisma z listy JCR (lista A MNiSW):
 International Journal of Applied Mathematics and Computer Science (1 artykuł, pozycja 43
w załączniku 3A),
 Bulletin of the Polish Academy of Sciences–Technical Sciences (1 artykuł, poz. 38 w zał. 3A),
 Heat and Mass Transfer (1 artykuł, poz. 50 w zał. 3A),
 Reports on Mathematical Physics (1 artykuł, poz. 51 w zał. 3A),
jak również czasopismo
 Lecture Notes in Artificial Intelligence* (1 artykuł, poz. 37 w zał. 3A),
oraz następujące czasopisma z listy B MNiSW:
 Archives of Control Sciences (1 artykuł, poz. 42 w zał. 3A),
 Control and Cybernetics (1 artykuł, poz. 49 w zał. 3A),
 Pomiary Automatyka Kontrola (5 artykułów, poz. 45, 40, 33, 31 oraz 22 w zał. 3A),
 Archives of Transport (1 artykuł, poz. 21 w zał. 3A).
* usunięte z listy A w 2012 roku
Strona 5 z 9
Rezultaty badań zaprezentowane w większości z wyżej wymienionych pozycji zostały ujęte
w ujednoliconej, syntetycznej formie w monografii omówionej w punkcie 5. niniejszego autoreferatu.
Natomiast niektóre z ww. artykułów zawierają inne, dodatkowe wyniki badań, które nie zostały
uwzględnione w monografii wskazanej jako główne osiągnięcie naukowe. Na przykład w artykule pt.
Transfer function-based analysis of the frequency-domain properties of a double pipe heat exchanger
(Heat and Mass Transfer, poz. 50 w zał. 3A) omówiono zagadnienia dotyczące modelowania
transmitancyjnego oraz analizy częstotliwościowej grubościennego modelu wymiennika ciepła,
stanowiącego rozszerzoną wersję modelu cienkościennego analizowanego w monografii. W artykule
pt. Analiza właściwości dynamicznych rurociągu dla potrzeb diagnostyki wycieków (poz. 27 w zał. 3A)
zademonstrowano możliwość wykorzystania modeli transmitancyjnych rurociągów transportowych
w zagadnieniach detekcji i lokalizacji ich uszkodzeń, które to problemy nie były bezpośrednio
poruszane w monografii. Z kolei w artykule pt. Estimation of Driving Characteristics by the
Application of Elman's Recurrent Neural Network (Archives of Transport, poz. 21 w zał. 3A)
przedstawiono analizę możliwości zastosowania sztucznej sieci neuronowej Elmana w zagadnieniu
klasyfikacji stylu jazdy kierowcy. Przedmiotem serii artykułów opublikowanych w czasopiśmie
Pomiary Automatyka Kontrola były m.in. zagadnienia dotyczące zastosowania sztucznych sieci
neuronowych w zagadnieniach identyfikacji i sterowania obiektami dynamicznymi, a także
neuronowej aproksymacji funkcji nieliniowych (w tym odwrotnego zadania kinematyki) oraz
neuronowej kompresji danych.
Obok publikacji w czasopismach naukowych, byłem również autorem artykułów prezentowanych na
międzynarodowych konferencjach, sympozjach oraz warsztatach naukowych, takich jak:
 International Conference on Methods and Models in Automation and Robotics (7 artykułów,
pozycje: 48, 46, 36, 34, 28, 25 oraz 18 w załączniku 3A),
 International Conference on Diagnostics of Processes and Systems (4 artykuły, poz. 47, 39, 27
oraz 23 w zał. 3A),
 International Conference on Artificial Intelligence and Soft Computing (4 artykuły, poz. 37, 13,
9 oraz 5 w zał. 3A),
 International Conference on Control and Fault-Tolerant Systems (2 artykuły, poz. 41 oraz 30
w zał. 3A),
 European Workshop on Advanced Control and Diagnosis (1 artykuł, poz. 35 w zał. 3A),
 Międzynarodowa Konferencja Naukowo-Techniczna «Aвтомобильный транспорт:
проблемы и перспективы» (1 artykuł, poz. 11 w zał. 3A),
 Międzynarodowa Konferencja «Управление в социальных, экономических и технических
системах» (1 artykuł, poz. 12 w zał. 3A),
 Międzynarodowa Konferencja Badania Symulacyjne w Technice Samochodowej (1 artykuł,
poz. 16 w zał. 3A),
 Międzynarodowe Sympozjum Naukowe Studentów i Młodych Pracowników Nauki (1 artykuł,
poz. 2 w zał. 3A),
a także artykułów prezentowanych na konferencjach krajowych:
 Krajowa Konferencja Automatyki (6 artykułów, poz. 44, 32, 26, 17, 14 oraz 8 w zał. 3A),
 Krajowa Konferencja Inżynieria Wiedzy i Systemy Ekspertowe (1 artykuł, poz. 20 w zał. 3A),
 Krajowa Konferencja Metody i Systemy Komputerowe w Badaniach Naukowych
i Projektowaniu Inżynierskim (1 artykuł, poz. 4 w zał. 3A),
Strona 6 z 9

Konferencja Metody i Systemy Komputerowe w Automatyce i Elektrotechnice (1 artykuł, poz.
6 w zał. 3A).
Analogicznie jak w przypadku artykułów publikowanych w czasopismach, większość ww. artykułów
konferencyjnych dotyczy modelowania i aproksymacji układów o parametrach rozłożonych typu
hiperbolicznego. Ponadto niektóre z nich dotyczą takich zagadnień jak: zastosowanie sztucznych sieci
neuronowych w zagadnieniach identyfikacji i sterowania obiektami dynamicznymi, neuronowa
aproksymacja funkcji nieliniowych oraz neuronowa kompresja danych.
Poniższa tabela zawiera syntetyczne zestawienie mojego dorobku naukowego (wraz ze skryptami
uczelnianymi i raportem z projektu badawczego), zaś szczegółowy wykaz wymienionych publikacji
znajduje się w załączniku 3A.
Tabelaryczne zestawienie dorobku naukowo-badawczego
po
doktoracie
przed
doktoratem
łącznie
monografie, rozprawy
1
1
2
rozdziały w książkach i monografiach
6
-
6
skrypty uczelniane
1
1
2
artykuły w czasopismach z listy A MNiSW
4 (+1)*
-
4 (+1)
artykuły w czasopismach z listy B MNiSW
8
-
8
artykuły na konferencjach międzynarodowych
12 (+1)**
3
15
artykuły na konferencjach krajowych
4 (+4)**
7
11
1
2
3
38
14
52
-
1
1
artykuły w czasopismach i zeszytach lokalnych
razem
raporty z projektów badawczych
Sumaryczna liczba punktów MNiSW uzyskanych przez zatrudniającą mnie jednostkę na podstawie
moich publikacji naukowych wynosi 274 (szczegółowy wykaz znajduje się w załączniku 3A). Wartość
mojego indeksu Hirscha (h-index) według bazy Google Scholar wynosi 6, według bazy Scopus – 4, zaś
według bazy Web of Science – 3. Liczba cytowań według bazy Google Scholar wynosi 91, według bazy
Scopus – 24, zaś według bazy Web of Science – 15.
Oprócz autorstwa wyżej wymienionych artykułów, jestem autorem recenzji artykułów do czasopism
naukowych znajdujących się na liście JCR, takich jak:
 IEEE Transactions on Industrial Electronics (IF: 6.498, 1 recenzja),
 Journal of Process Control (IF: 2.653, 2 recenzje),
*artykuł z 2012 roku w czasopiśmie usuniętym z listy A w 2012 roku
**artykuły konferencyjne uwzględnione wyżej jako rozdziały w książkach
Strona 7 z 9
 Mechanical Systems and Signal Processing (IF: 2.256, 13 recenzji),
 International Journal of Applied Mathematics and Computer Science (IF: 1.227, 3 recenzje),
oraz artykułów zgłoszonych na następujące konferencje międzynarodowe:
 13th European Control Conference (ECC 2014), Strasburg, Francja (1 recenzja),
 1st Conference on Control and Fault-Tolerant Systems (SysTol 2010), Nicea, Francja
(1 recenzja),
 10th European Workshop on Advanced Control and Diagnosis (ACD 2012), Kopenhaga, Dania
(1 recenzja),
 18th, 19th and 20th International Conference on Methods and Models in Automation and
Robotics (MMAR), Międzyzdroje (łącznie 4 recenzje).
Ponadto prowadziłem sesje na następujących warsztatach i konferencjach naukowych:
 10th European Workshop on Advanced Control and Diagnosis, Kopenhaga, 2012,
 11th International Conference on Diagnostics of Processes and Systems, Łagów Lubuski, 2013,
 20th International Conference on Methods and Models in Automation and Robotics,
Międzyzdroje, 2015,
oraz byłem członkiem komitetu organizacyjnego konferencji
 6th International Conference on Fractional Order Calculus and Its Applications, Opole, 2014.
W roku 2009 brałem aktywny udział w przygotowaniach organizacyjnych uroczystości nadania
godności Doktora Honoris Causa Politechniki Opolskiej profesorowi Tadeuszowi Kaczorkowi. W roku
1999 byłem zaangażowany w przygotowania oraz obsługę techniczną Krajowej Konferencji
Automatyki w Opolu.
Jestem również członkiem następujących organizacji:
 Stowarzyszenie Elektryków Polskich (od roku 2008),
 International Neural Network Society (od roku 2009).
7. Charakterystyka działalności dydaktycznej
Zajęcia dydaktyczne prowadzone są przeze mnie na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki
i Informatyki Politechniki Opolskiej na kierunkach Automatyka i Robotyka oraz Informatyka, zarówno
na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych I oraz II stopnia.

Na kierunku Automatyka i Robotyka zajęcia dotyczyły m.in. następujących przedmiotów:
o teoria sterowania,
o metody sztucznej inteligencji w automatyce,
o modelowanie rozmyte i neuronowe,
o metody statystyczne,
o identyfikacja procesów technologicznych,
o regulatory i układy regulacji.

Na kierunku Informatyka moja działalność dydaktyczna skupiała się głównie na prowadzeniu
zajęć z następujących przedmiotów:
Strona 8 z 9
o
o
o
o
o
o
o
inżynieria oprogramowania,
narzędzia sztucznej inteligencji,
metody komputerowe w technice,
architektura komputerów,
języki programowania,
techniki internetowe,
administracja systemu Linux.
Zajęcia z przedmiotów dotyczących zagadnień sztucznej inteligencji i jej zastosowań w automatyce
realizowane są m.in. w oparciu o następujące autorskie skrypty:
 Bartecki K.: Sztuczne sieci neuronowe w zastosowaniach. Zbiór ćwiczeń laboratoryjnych
z wykorzystaniem przybornika Neural Network Toolbox programu Matlab. Skrypt Politechniki
Opolskiej nr 289, Opole 2010 (poz. 29 w zał. 3A).
 Rojek R. (red.), Bartecki K., Korniak J.: Zastosowanie sztucznych sieci neuronowych i logiki
rozmytej w automatyce. Skrypt Politechniki Opolskiej nr 234, Opole 2000 (poz. 10 w zał. 3A).
Prowadziłem w języku angielskim zajęcia z przedmiotu inżynieria oprogramowania (Software
Engineering) dla studentów z Portugalii studiujących na Politechnice Opolskiej w ramach programu
Erasmus. Od roku 2005 byłem promotorem łącznie 97 prac dyplomowych inżynierskich oraz
magisterskich obronionych na kierunkach Automatyka i Robotyka oraz Informatyka.
Kilkakrotnie wygłaszałem wykłady oraz prezentacje w ramach Dni IT oraz Festiwali Nauki
organizowanych na Politechnice Opolskiej, brałem również udział w organizacji dni otwartych na
Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki. Prowadzę również działalność popularyzatorską
w dziedzinie astronomii – jestem autorem oraz administratorem uczelnianej witryny internetowej
poświęconej astronomii Układu Słonecznego.
8. Inne osiągnięcia



Kurs pedagogiczny dla pracowników wyższych uczelni ukończony na Wyższej Szkole
Zarządzania i Administracji w Opolu (2010),
kurs języka angielskiego na poziomie upper-intermediate ukończony z wynikiem wzorowym
(2011),
brązowy medal Za długoletnią służbę (2011).
Opole, 22.02.2016
Strona 9 z 9