D - Sąd Okręgowy we Wrocławiu

Sygnatura akt I C 824/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Wrocław, dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:
Przewodniczący: SSO Dominika Romanowska
Protokolant: Alina Dorosz
po rozpoznaniu w dniu 03 czerwca 2014 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa W. P. i D. P.
przeciwko (...) Bankowi (...) S.A. z siedzibą w W.
- o zapłatę
I. oddala powództwo;
II. zasądza od powodów W. P. i D. P. solidarnie na rzecz strony pozwanej (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę
3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Sygn. akt I C 824/13
UZASADNIENIE
W pozwie z dnia 26 listopada 2012 r. powodowie W. P. i D. P. wnieśli o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu
upominawczym i zasądzenie od strony pozwanej (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na ich rzecz solidarnie
kwoty 114.551,42 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia 16 marca 2012 r. do dnia zapłaty.
W uzasadnieniu wskazali, że w dniu 28 marca 2011 r. zawarli umowy przedwstępne sprzedaży lokalu mieszkalnego
i miejsca parkingowego wraz z komórką z deweloperem (...) S.A. (...) S.K.A. z siedzibą we W.. Deweloper wystawił
faktury VAT z tytułu zaliczek, na poczet których powodowie dokonywali przelewów pochodzących z wypłaconej
przez stronę pozwaną części kredytu. W dniu 26 kwietnia 2011 r. strony zawarły bowiem umowę o udzielenie
preferencyjnego kredytu mieszkaniowego z dopłatami do oprocentowania przez Bank (...) z oprocentowaniem
zmiennym w ramach tzw. programu Rodzina na swoim. Jednocześnie strony zawarły umowę o przelew przyszłej
wierzytelności mogącej powstać po stronie powodów w stosunku do dewelopera z tytułu odstąpienia/rozwiązania
umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego. Umowę tę zawarto tytułem zabezpieczenia wierzytelności
strony pozwanej wobec powodów. W dniu 04 maja 2011 r. powodowie zapłacili ubezpieczenie kredytu w wysokości
1.355,51 zł. Następnie strona pozwana przelała na rachunek dewelopera pierwszą transzę kredytu. Powodowie do
pierwszej raty spłaty tego kredytu doliczyli prowizję dla strony pozwanej stosownie do umowy kredytowej.
Powodowie wskazali następnie, iż w okresie od marca do czerwca 2012 r. złożyli u pozwanej szereg pism
zawiadamiających o kłopotach dewelopera z dotrzymaniem harmonogramu, wynikłych na tle sporu z właścicielami
sąsiednich działek w przedmiocie pozwolenia na budowę. Pozwana wyraziła zgodę na proponowane przez powodów
wydłużenie terminu przelewu kolejnej transzy kredytu, zaprzestając faktycznie realizacji postanowień umowy.
W międzyczasie, w dniu 31 stycznia 2012 r., powodom urodziła się córka. W związku z powyższym, na wyraźną sugestię
strony pozwanej powodowie poddali się ponownie badaniu zdolności kredytowej, które w ocenie pozwanej wypadło
negatywnie. Dlatego też strona pozwana zaproponowała powodom zwiększenie ilości kredytobiorców w osobach ich
rodziców, więc powodowie złożyli stosowne dokumenty. Ostatecznie jednak strona pozwana pismem z dnia 23 lipca
2012 r. odmówiła przelania reszty kredytu, stwierdzając brak możliwości udzielenia dodatkowej kwoty kredytu z uwagi
na brak zdolności kredytowej. Powodowie zaprzeczyli, jakoby kiedykolwiek starali się o podwyższenie kredytu, a treść
ich pisma z dnia 13 kwietnia 2012 r. wynikała wyłącznie z sugestii analityka strony pozwanej, według którego nie było
formalnej możliwości uruchomienia ostatniej transzy bez takiego oświadczenia kredytobiorców. Ponadto właściwe
pismo powodowie złożyli już w dniu 12 marca 2012 r., jednak pozwana nie ustosunkowała się do niego.
Powodowie wskazali, że twierdzenia strony pozwanej o braku po ich stronie zdolności kredytowej nie zostały
poparte jakimkolwiek dowodem i mają charakter czystą hipotetyczny. Strona pozwana nie wskazała, na czym
polegała ,,szczegółowa analiza". Nie przedstawiła powodom jakiegokolwiek dokumentu wskazującego na sposób
wyliczenia istotnego obniżenia zdolności kredytowej, nie podała kryteriów, które miały stanowić podstawę dla takiego
wnioskowania. Sytuacja finansowa powodów nie uległa bowiem zmianie, a wysokość ich dochodów była w spornym
okresie taka sama, jak w dacie udzielania kredytu. Przez cały okres kredytowania pozostawali w stosunku pracy, a
narodziny ich drugiego dziecka nie wpłynęły negatywnie na budżet domowy w sposób większy, niż przewidywany.
Po urodzeniu dziecka powódka skorzystała wprawdzie z urlopu macierzyńskiego, jednak strona pozwana nie miała
żadnych podstaw przypuszczać, że powodowie nie będą w stanie spłacać rat kredytu. Strona pozwana miała więc
zarówno gwarancje w postaci odpowiednich zapisów kodeksu pracy, jak i umów o przelew wierzytelności, stąd jej
zachowanie należy oceniać w kontekście przepisu art. 93 § 1 k.c. Powodowie podnieśli także, że mieli i mają nadal
zagwarantowane dopłaty do raty kredytu w wysokości 50% odsetek naliczonych do każdej z comiesięcznych rat
przez okres ośmiu lat. W wyniku powyższej dopłaty poszczególne raty powodów, w danym okresie czasu, są niższe
o wspomniane 50% odsetek od kwoty kredytu, tak więc zastosowanie wobec nich przez analityków strony pozwanej
kryterium „standardowego" kredytobiorcy było pozbawione podstaw.
W ocenie powodów odmowa wypłaty ostatniej transzy kredytu stanowi złamanie postanowień umowy oraz rażące
naruszenie obowiązujących przepisów prawa, w tym przede wszystkim przepisów art. 69 ust. 1 in principio Ustawy
prawo bankowe i art. 353 § 1 k.c. in fine oraz art. 354 § 1 k.c., a także art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 1-4, art. 5
ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 3 lit. b, pkt 5, art. 7 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 9 ust. 1 i ust. 2 Ustawy z dn. 15.12.2011
r. o finansowym wsparciu rodzin i innych osób w nabywaniu własnego mieszkania, przez ich nieuwzględnienie.
Powodowie powołali się nadto na naruszenie przez stronę pozwaną zasad współżycia społecznego.
W dniu 18 lutego 2013 r. (sygn. akt I Nc 836/12) tutejszy Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym,
w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu.
W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Zarzuciła, że
brak jest podstaw do żądania przez powodów zapłaty, ponieważ nie złożyli oni dyspozycji wypłaty transzy kredytu w
terminie i na warunkach zawartej przez nich umowy kredytowej, co jest równoznaczne z rezygnacją kredytobiorców
z niewypłaconej kwoty kredytu. Pismo powodów z dnia 12 marca 2012 r. stanowi jedynie prośbę o wydłużenie okresu
wykorzystania kredytu, nie stanowi natomiast dyspozycji uruchomienia kredytu, gdyż w tym czasie budowa nie była
kontynuowana. Nadto strona pozwana wskazała, że kwota 114.551,42 zł na ostatni dzień terminu wykorzystania nie
była wymagalna, gdyż terminy zapłaty rat zostały zmienione aneksami zawartymi między powodami a deweloperem
i przekraczały ostateczny termin wykorzystania kredytu wskazany w umowie kredytu. Wobec powyższego, bez
spełnienia przez powodów warunków wypłaty, pozostała część kredytu nie mogła być uruchomienia a zatem nie
powstało roszczenie o wypłatę. Nadto powodowie zrezygnowali z wypłaty części kredytu, skoro pismem z 13 kwietnia
2012 r. skutecznie złożyli oświadczenie woli o rezygnacji z pozostałej części kredytu - a więc niemal miesiąc po złożeniu
wniosku o prolongatę terminu wykorzystania kredytu.
Strona pozwana wskazała, że wniosek powodów z 13 kwietnia 2012 r. o podwyższenie kwoty kredytu o kwotę 114.551,42
zł (po uprzedniej rezygnacji z wypłaty transzy w kwocie 114.551,42 zł) nie mógł być uwzględniony, gdyż dokonana
ponownie w wyniku wniosku powodów analiza zdolności kredytowej wykazała jej brak w zakresie podwyższenia
kwoty kredytu o wskazaną kwotę. Również wniosek powodów o wydłużenie okresu kredytowania nie mógł zostać
uwzględniony, gdyż kredyt od początku został udzielony na maksymalny okres 30 lat. W § 6 pkt 1 części szczegółowej
umowy kredytowej wskazany został ostateczny termin wypłaty całkowitej kwoty kredytu tj. 15 marca 2012 r. i po tej
dacie wygasły uprawnienia powodów do wykorzystania żądanej pozwem kwoty jako środków kredytowych. Poza tym
zdolność kredytowa powodów już w dacie udzielania kredytu była ograniczona, gdyż maksymalna kwota kredytu,
przy ich dochodach na 3-osobową rodzinę, mogła wynosić zaledwie 258.450 zł, zaś kredyt został udzielony w kwocie
257.455,07 zł. Przesunięcie terminu wykorzystania kredytu było przy tym możliwe w granicach czasowych określonych
w umowie (30 lat), ale wówczas automatycznie skracałby się okres spłaty i wysokość raty do spłaty, a przeprowadzona
analiza zdolności kredytowej wykazała brak zdolności kredytowej do spłaty w krótszym okresie czasu. Pozwana
wskazała także, że skoro o problemach dewelopera z kontynuacją inwestycji powodowie wiedzieli już od listopada 2011
r., winni już wówczas podjąć z bankiem negocjacje co do przesunięcia terminu ostatecznego wykorzystania kredytu.
Strona pozwana zarzuciła, że dochodzone roszczenie nie stanowi roszczenia o zapłatę, a jedynie, po spełnieniu
warunków do wypłaty transzy kredytu, powodom służyło roszczenie o wypłatę, zgodnie z celem kredytu. Wypłata
kwoty 114.551,42 zł mogła więc być dokonana wyłącznie na rachunek dewelopera wskazany w umowie, a nie na
rachunek kredytobiorcy i tylko w terminach wynikających z aneksu nr (...) do umowy deweloperskiej.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 28 marca 2011 r. powodowie D. P.i W. P.zawarli z deweloperem (...) S.K.A. z siedzibą we W.umowy
przedwstępne sprzedaży lokalu nr (...)i lokalu (...). Przedmiotem pierwszej z umów był zakup lokalu mieszkalnego
oznaczonego symbolem (...), usytuowanego w budynku nr (...), w klatce schodowej nr(...), na kondygnacji 3, zaś drugiej
– kupno miejsca parkingowego oraz komórki lokatorskiej. Termin realizacji przedmiotów umów został określony na
29 czerwca 2012 r.
W powyższych umowach strony zawarły harmonogram płatności poszczególnych części ceny zakupu. Miały one
następować w wysokościach wskazanych w umowie, kolejno w terminach: do 04 kwietnia 2011 r., do 02 maja 2011
r., do 15 czerwca 2011 r., do 16 sierpnia 2011 r., do 14 października 2011 r., do 15 grudnia 2011 r., do 15 lutego 2012
r. i do 15 marca 2012 r.
Dowód:
- umowy przedwstępne sprzedaży lokalu z dnia 28 marca 2011 r. nr (...) i nr (...)wraz z załącznikami k. 229-234,
237-243,
W dniu 26 kwietnia 2011 r. powodowie zawarli ze stroną pozwaną (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę
preferencyjnego kredytu mieszkaniowego z dopłatami do oprocentowania przez Bank (...) z oprocentowaniem
zmiennym.
Wysokość udzielonego kredytu wynosiła 257 455,07 zł. Został on udzielony na 360 miesięcy, licząc od dnia zawarcia
umowy i był przeznaczony na zaspokojenie własnych potrzeb lokalowych, w celu nabycia przez powodów lokalu
mieszkalnego położonego w budynku nr (...)przy ulicy (...)/(...)we W., oznaczonego symbolem(...), usytuowanego w
klatce schodowej nr(...).
W rozdziale 5 § 6 części szczegółowej umowy kredytowej strony zawarły zapis, że kredyt będzie płatny w transzach,
a całkowita jego wypłata nastąpi nie później niż do dnia 15 marca 2012 r. i zostanie dokonana przelewem na
rachunek bankowy inwestora. Warunkiem wypłaty przez pozwany Bank kolejnych transz kredytu, było złożenie przez
powodów dyspozycji wypłaty transzy kredytu oraz dokonanie opłaty za przeprowadzenie kontroli na terenie budowy.
Dodatkowo z § 4 części ogólnej umowy wynika, że w przypadku wypłaty kredytu w transzach kolejne transze będą
stawiane do dyspozycji kredytobiorcy w wysokości zależnej od stopnia zaawansowania robót, a ich wypłata nastąpi po
udokumentowaniu przez kredytobiorcę prawidłowego wykorzystania poprzedniej transzy.
Dowód:
- umowa kredytu z dnia 26 kwietnia 2011 r. wraz z załącznikami k. 244-261,
W dniu zawierania umowy kredytu zdolność kredytowa powodów wynosiła 258.450 zł i została obliczona przy
uwzględnieniu ich dochodów dla 3-osobowej rodziny oraz dla okresu spłaty w wysokości 360 miesięcy.
Dowód:
- referat kredytowy z dnia 19 kwietnia 2011 r. k. 154-160,
W dniu 09 maja 2011 r. powodowie zawarli z deweloperem (...) S.K.A. we W.umowę zobowiązującą do ustanowienia
odrębnej własności i przeniesienia na rzecz powodów własności lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku nr
(...), w klatce schodowej nr (...), na kondygnacji 3, oznaczonego symbolem (...) (lokal (...)) oraz lokalu niemieszkalnego
w postaci miejsca parkingowego oraz komórki lokatorskiej, po wybudowaniu przedmiotów umowy.
Dowód:
- akt notarialny z dnia 09 maja 2011 r. Rep. A(...)k. 73-79,
Pismem z dnia 24 listopada 2011 r. deweloper (...) S.A.(...) S.K.A. poinformował powodów, że na skutek skargi
wniesionej przez właściciela sąsiedniej nieruchomości, Wojewódzki Sąd Administracyjny we W.uchylił decyzję
Wojewody (...)nr (...)utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta W.o pozwoleniu na budowę dla inwestycji (...)we W..
Z uwagi na powyższe sprawa została przekazana Wojewodzie (...)do ponownego rozpoznania, a prace budowlane
musiały zostać czasowo wstrzymane. Deweloper zaproponował powodom przesunięcie terminów kolejnych wpłat na
poczet zakupu lokalu i określił termin przekazania mieszkań na wrzesień 2012 r.
Sprawa związana z powyższą skargą na decyzję o pozwoleniu na budowę dla inwestycji (...) przedłużyła się z uwagi
na skierowanie jej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Dowód:
- pismo z dnia 24 listopada 2011 r. k. 88-89,
- pismo z dnia 15 lutego 2012 r. k. 85-87,
Z uwagi na opóźnienia w realizacji inwestycji wynikające z toczącego się postępowania administracyjnego w sprawie
pozwolenia na budowę, w dniu 21 grudnia 2011 r. powodowie i deweloper (...) S.K.A. zawarli aneks nr (...) do umowy
nr (...) z dnia 28 marca 2011 r. w zakresie harmonogramu płatności poszczególnych części ceny nabycia lokalu, w
którym określono, że dwie ostatnie wpłaty powinny zostać dokonane odpowiednio do 15 maja 2012 r. i do 15 czerwca
2012 r., a nie jak wcześniej - do 15 marca 2012 r.
Kolejny aneks został zawarty w dniu 12 marca 2012 r. Terminy zapłaty poszczególnych rat zostały ponownie
przesunięte i określono je na: 30 maja 2012 r., 16 lipca 2012 r. i 16 sierpnia 2012 r.
Dowód:
- aneks nr (...) i aneks nr (...) do umowy z dnia 28 marca 2011 r. k. 235-236,
W dniu 14 marca 2012 r. (pismo z dnia 12 marca 2012 r.) powodowie zwrócili się do strony pozwanej o wydłużenie
terminu wypłaty całkowitej kredytu do dnia 31 grudnia 2012 r. W uzasadnieniu wskazali na toczące się postępowanie
administracyjne dotyczące udzielonego deweloperowi pozwolenia na budowę i wynikające z tego opóźnienia w
budowie.
Dowód:
- pismo powodów z dnia 12 marca 2012 r. k. 262,
Kolejne pismo powodowie złożyli u strony pozwanej w dniu 28 marca 2012 r. Zwrócili się nim o wydłużenie terminu
wypłaty całkowitej kredytu do dnia 16 sierpnia 2012 r.
Pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. powodowie wnieśli o zaniechanie wypłaty pozostałej części kredytu w wysokości
114.551,42 zł, jednocześnie wnioskując o podwyższenie kwoty kredytu o taką samą kwotę. W uzasadnieniu wskazali,
że termin wypłaty kredytu określony w umowie kredytowej minął.
Przeprowadzona przez stronę pozwaną analiza zdolności kredytowej powodów wykazała brak zdolności kredytowej
w zakresie podwyższenia kwoty kredytu o 114.551,52 zł. Przy obliczaniu zdolności kredytowej powodów wzięto pod
uwagę także ich drugie dziecko oraz założono, że po zakończeniu urlopu macierzyńskiego powódka D. P. będzie osiągać
dochód z tytułu dotychczasowej umowy pracę.
Pismem z dnia 04 czerwca 2012 r. powodowie ponownie zwrócili się do pozwanego Banku o udzielenie i wypłacenie
pozostałej części kredytu, płatnej w transzach, w wysokościach i terminach wynikających z aneksu podpisanego przez
powodów i dewelopera.
Pismem z dnia 23 lipca 2012 r. strona pozwana poinformowała powodów, że ich podanie zostało rozpatrzone
negatywnie z uwagi na stwierdzenie po ich stronie braku zdolności kredytowej.
Powodowie nie mieli zdolności kredytowej w zakresie spornej kwoty także przy uwzględnieniu dochodów rodziców W.
P.. Z uwagi bowiem na ich wiek, okres kredytowania musiałby zostać skrócony, co prowadziłoby do wzrostu wysokości
poszczególnych rat.
Dowód:
- pismo z dnia 28 marca 2012 r. k. 51,
- pismo z dnia 13 kwietnia 2012 r. k. 52,
- wydruki z aplikacji negocjator k. 164-165,167-170,
- kopia notatki z rozmowy powoda z pracownikiem Banku z dnia 19 czerwca 2012 r. k. 171,
- kopia oceny zdolności kredytowej J. i M. P. z dnia 20 lipca 2012 r. wraz z kopią adnotacji sporządzonej przez doradcę
Banku k. 172-174,
- pismo z dnia 04 czerwca 2012 r. k. 53-54,
- pismo z dnia 23 lipca 2012 r. k. 55,
Umowa przedwstępna o zakup lokalu zawarta pomiędzy deweloperem a powodami w dniu 28 marca 2011 r. nie została
rozwiązana. Na poczet ceny zakupu powodowie uiścili dotychczas 142.114,25 zł, do zapłaty pozostaje natomiast kwota
108.811,80 zł.
Dowód:
- pismo z dnia 05 listopada 2013 r. k. 347.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Powództwo o zapłatę nie mogło zostać uwzględnione.
Bezoporne w niniejszej sprawie były okoliczności związane z zawarciem przez strony umowy kredytu oraz
zawarciem przez powodów przedwstępnych umów sprzedaży lokalu mieszkalnego, miejsca postojowego w garażu
wielostanowiskowym i komórki lokatorskiej. Poza sporem pozostawała także okoliczność, że w wyniku toczącego się
postępowania administracyjnego dotyczącego decyzji o pozwoleniu na budowę w zakresie inwestycji (...)realizowanej
przez dewelopera (...) S.K.A. z siedzibą we W., prace budowalne uległy kilkumiesięcznemu wstrzymaniu, przez co
termin zakończenia budowy przesunął się. Spór prowadzony przez strony dotyczył natomiast samej możliwości
żądania przez powodów zapłaty od pozwanego Banku, a także przyczyn niezłożenia przez powodów w odpowiednim
terminie wniosku o wypłatę transzy i niepodpisania z Bankiem aneksu do umowy kredytu.
Źródłem łączącego strony zobowiązania jest więc umowa kredytu mieszkaniowego zawarta 26 kwietnia 2011 r. Istota
rozstrzygnięcia w tej sprawie sprowadzała się w ocenie Sądu w pierwszej kolejności do zbadania, czy w świetle łączącej
strony umowy kredytowej powodom przysługuje roszczenie o zapłatę kwoty dochodzonej pozwem.
Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o załączone przez obie strony dokumenty, których prawdziwości i rzetelności
żadna z nich ostatecznie nie kwestionowała. Sąd nie czynił natomiast ustaleń na podstawie zeznań świadka M. W. oraz
dowodu z przesłuchania powoda W. P. w zakresie okoliczności towarzyszących składaniu przez powodów wniosków o
wydłużenie terminu do całkowitej wypłaty przez Bank kredytu oraz o podwyższenie kwoty kredytu, ponieważ z uwagi
na treść sformułowanego żądania (o zapłatę) i przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych, w tym przede wszystkim
treści umowy kredytowej, jej charakteru i celu, dla jakiego została zawarta, były one bezprzedmiotowe dla rozpoznania
i rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2012.1376 j.t.), przez umowę
kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków
pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach
określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty
oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Z punktu widzenia prawa cywilnego umowa kredytowa jest umową
nienazwaną. Zasady udzielania kredytów zostały określone w prawie bankowym lub w innych ustawach z zakresu
prawa bankowego oraz w regulaminach bankowych (tak: Z. Ofiarski w: Komentarz do art. 69 ustawy-Prawo bankowe,
Lex 2013). Istota umowy kredytu sprowadza się do tego, że bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy
(a więc nie przenosi na niego własności określonej ilości i wartości środków pieniężnych) na czas oznaczony w
umowie określoną kwotę środków pieniężnych, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach
określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w umówionym terminie spłaty oraz
zapłaty prowizji od przyznanego kredytu. Istotne jest przy tym, że zobowiązanie banku do oddania do dyspozycji
kredytobiorcy kwoty środków pieniężnych, ma następować z przeznaczeniem tych środków na określony cel i że w
wyniku zawartej umowy nie dochodzi do przeniesienia na kredytobiorcę własności środków pieniężnych. W umowie
kredytu należy także określić terminy i sposoby postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych.
Kredyt może być bowiem postawiony do dyspozycji jednorazowo w pełnej kwocie lub może być podzielony na
klika mniejszych kwot oddawanych do dyspozycji kredytobiorcy w różnych terminach - są to tzw. transze kredytu.
Postawienie przez bank środków pieniężnych do dyspozycji kredytobiorcy może być uzależnione od spełnienia przez
niego warunków określonych w umowie kredytu.
W rozpoznawanej sprawie strony zawarły w dniu 26 kwietnia 2011 r. umowę kredytu mieszkaniowego, którego
celem było nabycie przez powodów od dewelopera (...) S.A. (...) S.K.A. z siedzibą we W. lokalu mieszkalnego. Z
umowy tej wynika, że poszczególne transze kredytu miały być uruchamiane przez pozwany Bank po spełnieniu przez
powodów określonych w umowie warunków, przelewem na konto inwestora, a więc wskazanego wyżej dewelopera.
Umowa ta nie tworzy natomiast po stronie Banku obowiązku przekazania środków pieniężnych bezpośrednio na konto
powodów. Inaczej mówiąc – po spełnieniu przez powodów warunków do wypłaty transzy kredytu, przysługiwałoby
im w stosunku do Banku roszczenie o nakazanie wykonania umowy kredytu przez wypłatę określonej kwoty, zgodnie
z treścią umowy i celem kredytu, w niniejszym przypadku na rachunek bankowy dewelopera (inwestora). Tylko jego
konto bankowe zostało bowiem wskazane w spornej umowie jako właściwe do dokonywania przez stronę pozwaną
wypłat poszczególnych części kredytu (zob. rozdział 5 § 6 pkt 3 części szczegółowej umowy z dnia 26 kwietnia 2011
r.). Podkreślić trzeba, że Bank nie zobowiązał się w omawianej umowie do zapłaty powodom określonej kwoty, lecz
udzielił im kredytowania, tzn. postawił do ich dyspozycji kwotę kredytu, w tym jej część dochodzoną w niniejszym
postępowaniu.
Z uwagi na powyższe i w świetle sformułowanego przez pełnomocnika powodów roszczenia, bezprzedmiotowy był spór
prowadzony przez strony tego postępowania, sprowadzający się do tego, czy niezłożenie przez powodów we właściwym
terminie wniosku o wypłatę spornej transzy kredytu oraz niezawarcie z bankiem w odpowiednim czasie aneksów do
umowy kredytowej, koniecznych ze względu na dokonaną przez powodów z deweloperem zmianę terminów płatności
transz, zostało zawinione przez powodów, czy też wynikało z zaniedbań pracowników Banku i wprowadzenia przez
nich powodów w błąd. Treść umowy kredytowej z dnia 26 kwietnia 2011 r. oraz omówiona wyżej istota zobowiązania
kredytowego, nie daje bowiem jakichkolwiek podstaw do żądania przez powodów zapłaty przez Bank spornej kwoty,
która nie została przekazana im do dyspozycji jako kolejna transza umowy kredytu. W realiach analizowanej umowy
kredytowej, oddanie środków pieniężnych do dyspozycji kredytobiorcy oznaczało bowiem przekazanie ich przelewem
na rachunek inwestora wskazany w tejże umowie i to tylko po spełnieniu przez powodów wszystkich warunków umowy
w zakresie wypłaty poszczególnych transz. Mając zaś na uwadze, iż powodom nie przysługuje w stosunku do Banku
roszczenie o zapłatę kwoty stanowiącej w istocie część kredytu, dokonywanie przez Sąd oceny i analizy wydarzeń
związanych z realizacją umowy, w tym przede wszystkim mających wpływ na niewypłacenie przez stronę pozwaną
ostatnich transzy kredytu, było niecelowe i zbędne.
Z wyżej wskazanych względów Sąd uznał, że roszczenie powodów, którzy domagali się zasądzenia na ich rzecz
równowartości ostatnich transzy udzielonego kredytu, nie zasługiwało na uwzględnienie.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 2 ust. 1 oraz § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.