w sprawie rozpatrzenie skargi na Gminny Ośrodek Pomocy

UCHWAŁA NR XXXVI/304/14
RADY GMINY SIEPRAW
z dnia 9 czerwca 2014 roku
w sprawie rozpatrzenia skargi na Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Sieprawiu
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 594 zm. poz. 645 i 1318) w związku z art. 229 pkt 3 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z
2013 r. poz. 267), Rada Gminy Siepraw uchwala, co następuje:
§1
Po rozpatrzeniu skargi …………………. na Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w
Sieprawiu w przedmiocie nie wypłacenia Skarżącemu wyrównania świadczenia pieniężnego
za okres od dnia 1 lipca 2013 roku do dnia 28 lutego 2014 roku, wysłuchaniu opinii Komisji
Rewizyjnej i wyjaśnienia Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sieprawiu,
Rada Gminy Siepraw uznaje skargę za bezzasadną z przyczyn określonych w uzasadnieniu
stanowiącym załącznik do niniejszej uchwały. Niemniej jednak Rada Gminy zaleca
Kierownikowi Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sieprawiu, aby w toku
postępowania więcej uwagi poświęcić na wyjaśnianie praw przysługujących osobom
zwracającym się o pomoc i o możliwości zrealizowania ich żądań. Szczególnie, by decyzje
negatywne i nie uwzględniające w całości żądań strony były bardziej szczegółowo opisane i
zrozumiale uzasadniane.
§2
Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącemu Rady, zobowiązując go do
przygotowania odpowiedzi i przesłania skarżącemu odpisu niniejszej uchwały wraz z
załącznikiem.
§3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Załącznik do Uchwały Nr XXXVI/304/14 Rady Gminy Siepraw z dnia 9 czerwca 2014 roku
w sprawie rozpatrzenia skargi na Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Sieprawiu
Uzasadnienie
W dniu 18 kwietnia 2014 roku do Rady Gminy Siepraw wpłynęło skierowane przez
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie zawiadomienie o przekazaniu skargi
………… na działalność Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sieprawiu. Wraz z
zawiadomieniem zwrócone zostały akta sprawy postępowania prowadzonego przez Gminny
Ośrodek Pomocy Społecznej w Sieprawiu z wniosku ……………… oraz jego pisma z dnia 22
lutego 2014 roku i 8 kwietnia 2014 roku, a także pismo SKO w Krakowie z dnia 2 kwietnia
2014 roku i notatka z posiedzenia z dnia 14 kwietnia 2014 roku.
Sprawę wstępnie rozpoznała Komisja Rewizyjna, na posiedzeniu w dniu 8 maja 2014 roku
oraz wysłuchała wyjaśnień Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sieprawiu i
ustaliła następujący stan faktyczny:
Skarżący w dniu 19 lipca 2013 roku zwrócił się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w
Sieprawiu o udzielenie pomocy pieniężnej uzasadniając wniosek bezrobociem, przewlekłą
chorobą, ciężką sytuacją materialną rodziny, dla której jedynym źródłem utrzymania jest
emerytura jego ojca.
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Sieprawiu w dniu 31 lipca 2013 roku przyznał
skarżącemu pomoc rzeczową w formie zakupu lekarstw w wysokości (155,10 zł) i odstąpił od
żądania zwrotu przyznania pomocy. Decyzji nadał rygor natychmiastowej wykonalności i
decyzja została wykonana tj. Skarżący otrzymał lekarstwa. W uzasadnieniu decyzji Ośrodek
poinformował Skarżącego, iż kryterium dochodowe w jego rodzinie nie uprawnia go do
otrzymania zasiłku okresowego.
Od powyższej decyzji Skarżący odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w
Krakowie. Kolegium to rozpoznało sprawę w dniu 24 stycznia 2014 roku, uchylając decyzję
tut Ośrodka Pomocy Społecznej i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. Kolegium
zarzuciło, iż Skarżący wnioskował o pomoc pieniężną, a GOPS w decyzji nie orzekł o
odmowie przyznania świadczenia pieniężnego. Kolegium stanęło na stanowisku, iż
świadczenie rzeczowe zostało przyznane z urzędu, a nie na wniosek.
Kolegium uchyliło w całości w/w decyzję, chociaż przyznane świadczenie rzeczowe zostało
zrealizowane i nie było kwestionowane przez Skarżącego.
W dniu 21 lutego 2014 roku akta sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie
zwróciło do tut. Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, który ponownie rozpatrzył sprawę i
w dniu 10 marca 2014 roku, decyzją, odmówił przyznania zasiłku okresowego oraz przyznał
świadczenie rzeczowe na zakup lekarstw w kwocie jak w uchylonej decyzji, zaliczając na
poczet tej decyzji wykonane świadczenie w miesiącu lipcu 2013 roku. Uzasadniając decyzję
podał, iż Skarżący w wywiadzie oświadczył, iż utrzymuje się z ojcem z jego emerytury, zatem
dochód w rodzinie jest wyższy niż kryterium dochodowe, dlatego ograniczono pomoc do
zakupu lekarstw.
W dniu 27 lutego 2014 roku Skarżący się zwrócił się do Gminnego Ośrodka Pomocy
Społecznej w Sieprawiu ponownie z wnioskiem o przyznanie zasiłku okresowego. Tym
razem podał, iż utrzymuje się sam. Ośrodek ten decyzją z dnia 12 marca 2014 roku przyznał
mu zasiłek okresowy, od dnia 1 marca 2014 roku do 31 maja 2014 roku w wysokości 300 zł
miesięcznie.
Ani od decyzji z dnia 10 marca 2014 roku odmawiającej przyznania zasiłku, ani od decyzji
przyznającej zasiłek okresowy Skarżący się nie odwołał.
Natomiast w dniu 22 lutego 2014 roku do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w
Krakowie wpłynęło pismo Skarżącego zaadresowane do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Krakowie zatytułowane zażalenie na Gminny Ośrodek Pomocy
Społecznej w Sieprawiu. Pismo, zatem wpłynęło jeszcze przed wydaniem decyzji z dnia 10
marca 2014 roku (decyzja doręczona została Skarżącemu w dniu 19 marca 2014 roku).
W dniu 12 marca 2014 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie zażądało od
Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sieprawiu akt dotyczących udzielenia lub odmowy
udzielenia pomocy Skarżącemu.
2
W dniu 20 marca 2014 roku Ośrodek akta sprawy wraz z wydaną decyzją z dnia 10 marca
2014 roku przekazał Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Krakowie.
W dniu 1 kwietnia 2014 r w/w Kolegium wezwało Skarżącego o sprecyzowanie żądania
zawartego w piśmie z dnia 22 lutego 2014 roku. W odpowiedzi Skarżący wyjaśnił, iż jest to
skarga na działalność Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sieprawiu. Po wyjaśnieniu
Skarżącego, SKO powołując się na art. 223 § 1 i 229 kpa przekazało w dniu 14 kwietnia br.
skargę do Rady Gminy.
Z treści zażalenia wynika, iż przyczyną złożenia skargi jest nie wyrównanie Skarżącemu
należnego mu zasiłku okresowego za okres od lipca 2013 roku do lutego br. pomimo, iż
Kolegium uchyliło decyzję GOPS w Sieprawiu i stwierdziło, iż postępowanie GOPS w
stosunku do jego osoby było niewłaściwe i pomoc mu się należy.
Ustosunkowując się do zarzutów Rada Gminy uznała, iż Skarżący źle zrozumiał decyzję
Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 21 lutego 2014 roku Kolegium
uchyliło decyzję tut. Ośrodka uznając ją za wadliwą, ale nie orzekło, iż pomoc Skarżącemu
się należy, jak sądzi Skarżący. Biorąc powyższe pod uwagę GOPS nie może, jak żąda
Skarżący, wyrównać mu świadczenia od lipca 2013 roku, bo w tym okresie nie przyznał mu
zasiłku okresowego. Aby wypłacić zaległość z tytułu świadczenia musi istnieć prawomocna
decyzja przyznająca świadczenie, a w tej sprawie takiej decyzji nie ma.
Fakt, iż Skarżący otrzymał zasiłek na okres od dnia 1 marca 2014 roku do 31 maja 2014
roku, jest inną sprawą, zaistniały nowe okoliczności, mianowicie zgodnie z wywiadem
środowiskowym w tym okresie ojciec już nie wspomagał Skarżącego i nie prowadzi z nim
wspólnego gospodarstwa z uwagi na własne potrzeby, zatem zmieniła się sytuacja i
Skarżący otrzymał zasiłek okresowy w wysokości gwarantowanej (tj. nie mniej niż 50 %
różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej, a dochodem
Skarżącego).
Biorąc powyższe pod uwagę, skarga jest bezzasadna. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
nie może wyrównać zasiłku okresowego od dnia 1 lipca 2013 roku Skarżącemu, ponieważ
zasiłku nie przyznał, nie przyznało mu go również SKO w Krakowie. Jeżeli Skarżący był
niezadowolony z decyzji z dnia 10 marca 2014 r należało od decyzji się odwołać zgodnie z
pouczeniem zawartym w decyzji. Wówczas SKO ponownie zbadałoby sprawę.
Wyjaśnia się również, że Rada Gminy ani Wójt Gminy nie mogą zastępować organów,
którym ustawodawca przyznał kompetencje do załatwiania spraw. Organami wydającymi
decyzje w sprawach świadczeń z pomocy społecznej są kierownicy gminnych ośrodków
pomocy społecznej a od ich decyzji stronom przysługuje odwołanie do Samorządowego
Kolegium Odwoławczego. Na decyzje SKO można wnieść skargę do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego.
Z w/w powodów rada uznała skargę za bezzasadną.
Rozpatrując skargę Komisja Rewizyjna zapoznała się z treścią w/w pism kierowanych do
skarżącego przez GOPS i stwierdziła, iż pisma były zbyt zwięzłe, dlatego zalecono
Kierownikowi GOPS, by w toku postępowania więcej uwagi poświęcił na wyjaśnianie praw
przysługujących osobom, zwracającym się o pomoc i o możliwości zrealizowania ich żądań.
Szczególnie, by decyzje negatywne i nie uwzględniające w całości żądań stron były bardziej
szczegółowo opisane i zrozumiałe.
3